Υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι που έζησαν ένα Μνημόνιο πριν καν αυτό εγκαθιδρυθεί από την τρόικα. Αυτοί οι εργαζόμενοι, στις υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας και σίτισης, αλλοδαποί και Ελληνες, ζουν τα τελευταία 5 χρόνια, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, ένα δεύτερο, πιο επώδυνο καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης.
Θύματα ενός πάρτι εργολαβικών εταιρειών, που μετατρέπονται σε μικρούς ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, βιώνουν καθημερινά την απόφαση του κράτους να παραχωρήσει στους ιδιώτες σημαντικούς τομείς, στερώντας τα δημόσια κτίρια από μόνιμους ή συμβασιούχους εργαζόμενους. Με τη σκέψη σε αυτούς, η «Εφ.Συν.» ανοίγει σήμερα τον φάκελο των εργολαβικών εταιρειών καθαρισμού και σίτισης σε δημόσιους οργανισμούς.
Συζητήσαμε με εργαζόμενους σε διάφορες εταιρείες, διαβάσαμε νόμους και περάσαμε ώρες στο χάος της «Διαύγειας» αντλώντας στοιχεία που χαρτογραφούν ένα τοπίο άκρως κοστοβόρο και όχι απλώς σκοτεινό, αλλά βαθύ μαύρο.
Εργολάβοι που δεν διστάζουν, όταν καλούνται να μειώσουν τα υπερκέρδη τους, να χρησιμοποιούν εικονικές συμβάσεις, ψεύτικες βεβαιώσεις, «κλωνοποίηση» εργαζομένων, απειλές και όχι σπάνια σωματική βία. Αδιαφανείς διαδικασίες στις προκηρύξεις και στις αναθέσεις μέχρι που λίγο διάστημα μετά αποκαλύπτεται συνήθως κάποιος βολικός κυβερνητικός παράγοντας, μια ειδική τροπολογία, ένα έγκυρο ΜΜΕ και πρόθυμα διοικητικά συμβούλια που βοήθησαν στην ανάληψη ακριβοπληρωμένων έργων. Εργαζόμενοι θυμωμένοι αλλά φοβισμένοι, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι.
Τα καρτέλ των εργολάβων ξεφύτρωσαν μεν στο μεταπολεμικό τοπίο, αλλά οι πρώτοι μεγάλοι εργολάβοι στον καθαρισμό και τη σίτιση πρωτομπήκαν στις ΔΕΚΟ τη δεκαετία του ’80. Eξαπλώθηκαν στο Δημόσιο την εποχή της πρώτης διακυβέρνησης Σημίτη, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ακόμα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων υφεσιακών χρόνων οι εταιρείες καθαρισμού, σίτισης και φύλαξης συνέχισαν να κλείνουν δουλειές με το Δημόσιο, να διατηρούν εν μέσω κρίσης, ακόμα και να επεκτείνουν τον κύκλο εργασιών τους, αυξάνοντας πολλές φορές τα κέρδη τους. Διαγωνισμοί στημένοι με εταιρείες «λαγούς», διαγωνισμοί φωτογραφικοί και απευθείας αναθέσεις σφίγγουν τη στρόφιγγα για όποια επιχειρηματική στόχευση όσων δεν είναι στα κόλπα.
Το δουλεμπόριο, που απασχόλησε το σύνολο του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου το 2009, μετά το βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, έγινε πια ο κανόνας. Οι εταιρείες αυτές, οι οποίες παλαιότερα, με βάση έρευνες, προσέλκυαν σχεδόν αποκλειστικά ξένους εργάτες, αποτέλεσαν τα τελευταία χρόνια ένα από τα ύστατα καταφύγια πολλών ανέργων της κρίσης, Ελλήνων και αλλοδαπών. Το κράτος όχι μόνο δεν κυνήγησε αυτές τις εταιρείες, καθώς ήταν από τις λίγες που έδιναν υποτυπώδεις μισθούς, αλλά στην ουσία απονέκρωσε τους ήδη προβληματικούς μηχανισμούς ελέγχου.
Οι επώνυμες καταγγελίες μειώθηκαν, τα δημοσιεύματα αραίωσαν, ο φόβος αυξήθηκε, το φαινόμενο της απλήρωτης, ενίοτε μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας νομιμοποιήθηκε στη συνείδηση των εργαζομένων, την ώρα που οι εργολάβοι επικαλούνται τη μη ομαλή εκταμίευση ποσών από το κράτος. Ομως όπως όλα τα ταγκό, έτσι κι αυτό χρειάζεται δύο παρτενέρ: τον πελάτη και την εταιρεία. Μόνο που αυτός ο πελάτης είναι πολύ συχνά (και) το Δημόσιο!
Μιλούν οι ειδικοί
«Ο τρόπος που διεξάγονται οι διαγωνισμοί για τις εργολαβίες είναι διάτρητος. Η κοστολόγηση γίνεται από τον φορέα που προκηρύσσει τον διαγωνισμό χωρίς στοιχειοθετημένη μελέτη. Δίνεται κατά προσέγγιση τιμή, π.χ. από τις επιτροπές προμηθειών του νοσοκομείου. Με βάση αυτό, θεωρητικά όποιος δώσει μικρότερη τιμή θα πάρει τη δουλειά», εξηγούν στην «Εφ.Συν.» η Βλασία Δημητρακοπούλου και η Τασία Τσούνη, μέλη της Παναττικής Ενωσης Καθαριστών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), του σωματείου των εργολαβικών καθαριστριών μέλος του οποίου ήταν και η Κωνσταντίνα Κούνεβα.
«Καταργήθηκαν ακόμα και οι πρόχειρες κοστολογήσεις και δίνεται πλέον μόνο μια τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο (!) με αποτέλεσμα να φορτώνονται περισσότερα τετραγωνικά οι εργαζόμενοι».
«Καθαρίστρια σε νοσοκομείο είχε δηλωθεί ως εργαζόμενη σε σουπερμάρκετ, για να μην της κολλάνε τα βαρέα ανθυγιεινά. Η Π.Κ., μέλος της διοίκησης του σωματείου, απολύθηκε εκδικητικά από τη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. το 2011 επειδή κατήγγειλε την πρακτική της εταιρείας να υποχρεώνει τις εργαζόμενες να υπογράφουν πλασματικές αποδείξεις πληρωμών για ποσά που δεν λάμβαναν» λένε οι δύο συνδικαλίστριες.
Πρόκειται για φαινόμενα πανομοιότυπα με όσα είχε καταγράψει η έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ το 2009 – με συντονιστή τον Γ. Κουζή: «Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, όπου το κόστος σε ετήσια βάση (σ.σ.: για την καθαριότητα) ανέρχεται σε 1,73 εκατομμύρια ευρώ ή 144.000 ευρώ τον μήνα. Με τα ίδια χρήματα θα μπορούσαν να προσληφθούν 120 άτομα ως μόνιμο προσωπικό, που τόσο πολύ έχει ανάγκη το συγκεκριμένο νοσοκομείο», αναφέρει η μελέτη, παραθέτοντας συγκεκριμένες μεθόδους παράνομης αύξησης του εργολαβικού κέρδους:
«Εταιρεία καθαρισμού υπογράφει σύμβαση με Δημόσιο Πανεπιστήμιο με την οποία απασχολεί 200 εργαζόμενους και ταυτόχρονα άλλη σύμβαση σε άλλη πόλη για 87 εργαζόμενους. Για 34 από αυτούς προέκυψε ότι δηλώθηκαν και στα δύο ιδρύματα, με αποτέλεσμα να μπαίνουν στην… εργολαβική τσέπη οι απολαβές 34 εργαζομένων με το καλημέρα. Αλλη εταιρεία είχε σύμβαση για 227 συνολικά εργαζόμενους, ενώ απασχολούσε πραγματικά 150…».
Σύμφωνα με τον νόμο 3863/2010, όταν μια εργολαβική εταιρεία πιάνεται δύο φορές από τα ελεγκτικά όργανα (ΣΕΠΕ – ΙΚΑ/ΕΤΑΜ) να παραβιάζει την εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία και της επιβάλλονται πρόστιμα για το ίδιο έργο, θεωρείται υπότροπος, η σύμβασή της καταγγέλλεται και αποκλείεται από τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς δημόσιων έργων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (με νέο νόμο του 2011 το διάστημα αυτό είναι από 3 μήνες έως 3 χρόνια, ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης).
«Ωστόσο, υπάρχουν παραδείγματα εργολάβων που ενώ κηρύσσονται έκπτωτοι συνεχίζουν να παίρνουν συμβόλαια», καταγγέλλουν οι καθαρίστριες, αναφέροντας συγκεκριμένες εταιρείες όπως η ΦΑΣΜΑ Α.Ε. και η JCB, των οποίων οι παραβάσεις ουδέποτε αναρτήθηκαν στη «Διαύγεια» όπως θα έπρεπε.
«Υπάρχει ένα πλέγμα συνενοχής που διαπερνά ώς και τα σωματεία, καθώς συχνά μέλη των διοικήσεων έχουν και θέσεις-κλειδιά σε τμήματα προμηθειών και επιτροπές ελέγχου, αποκτώντας πελατειακές σχέσεις με τους εργολάβους. Μία τέτοια περίπτωση είναι η ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ, που εδώ και δεκαετίες έχει όλα τα συμβόλαια στον “Ευαγγελισμό”» προσθέτουν οι ίδιες.
Σύμφωνα με την ΠΕΚΟΠ, η μοναδική φορά που επιχειρήθηκε να τεθούν στοιχειώδεις κανόνες στο ανεξέλεγκτο τοπίο των εργολαβιών στα δημόσια νοσοκομεία ήταν το 2012, με προκήρυξη ενιαίου διαγωνισμού για υπηρεσίες σίτισης, καθαριότητας και φύλαξης στην Α’ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής (ΥΠΕ), που τότε αριθμούσε 24 νοσοκομεία, μετά από δημόσια διαβούλευση στην οποία συμμετείχε και η ΠΕΚΟΠ. Συντονιστής του διαγωνισμού, ο τότε υποδιοικητής της Α’ ΥΠΕ Αριστομένης Συγγελάκης. «Τον ξηλώσανε. Ο διαγωνισμός δεν έγινε ποτέ», μας λένε οι καθαρίστριες.
Τρία χρόνια μετά, ο Αριστομένης Συγγελάκης παραδέχεται στην «Εφ.Συν.» ότι οι υπηρεσίες καθαριότητας, εστίασης και φύλαξης στο Δημόσιο, ειδικά στον χώρο της Υγείας, εξακολουθούν να είναι μια ζούγκλα με θήραμα τον εργαζόμενο.
«Η εμπειρία δείχνει ότι αν οι διαγωνισμοί πρόσληψης προσωπικού γίνουν με σωστό τρόπο, υπάρχει στοιχειώδης αξιολόγηση και τηρούνται συγκεκριμένες δικλίδες. Ναι, είναι προς όφελος του Δημοσίου να προσλαμβάνει απευθείας ανθρώπους για σίτιση, καθαριότητα και φύλαξη. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και μόνιμου προσωπικού εφόσον καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες».
Το παράδειγμα του ΑΠΘ
Στην κατεύθυνση αυτή προσπάθησε να κινηθεί το ΑΠΘ επί Μυλόπουλου-Παντή, ενώ την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ προχωρούσαν σε ακραία συκοφαντική εκστρατεία.
«Το ΑΠΘ είναι το μοναδικό ΑΕΙ που αναθέτει το σύνολο σχεδόν των υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης σε εργολαβικές εταιρείες στερούμενο εναλλακτικών λύσεων. Για τις προαναφερόμενες εργολαβίες το ΑΠΘ απασχολούσε 633 εργαζόμενους και δαπανούσε ετησίως 21.914.194 ευρώ, ποσό που προσέγγιζε το 45% του προϋπολογισμού (46.000.000 ευρώ) του ιδρύματος. Αυτή την κατάσταση παραλάβαμε. Αμέσως, αναλάβαμε πρωτοβουλίες και με συστηματικές ενέργειες και γνώμονα το συμφέρον του ΑΠΘ επιτεύχθηκε συνολική μείωση της τάξης των 3.835.000 ευρώ (περίπου 18%) ετησίως, χωρίς να μειωθούν οι μισθοί, οι ώρες εργασίας και ο αριθμός των εργαζομένων. Το γεγονός αυτό διατάραξε κατεστημένες νοοτροπίες και συμφέροντα εντός και εκτός του ΑΠΘ και οδήγησε σε σύγκρουση τις πρυτανικές Αρχές με τις εργολαβικές εταιρείες και ομάδα εργαζομένων ιδιοτελών συμφερόντων» εξηγεί ο πρώην αντιπρύτανης Γ. Παντής.
Χτίσανε τον πρύτανη, οι «αλήτες» φοιτητές!
Το 2010, τρία χρόνια μετά το συμβολικό χτίσιμο της εισόδου της πρυτανείας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, η ελληνική Δικαιοσύνη αθωώνει τους φοιτητές αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα τόσο της κινητοποίησης όσο και των αιτημάτων τους.
Αφορμή, το 2005, η ανάθεση από την πρυτανεία της σίτισης των φοιτητών σε συγκεκριμένη ιδιωτική εταιρεία, τη Χούτος Catering Α.Ε., αντί για το Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας που ήταν υπεύθυνο μέχρι τότε και που είχε σύμβαση σε ισχύ. Οι φοιτητές διαφώνησαν με αυτή τη ρύθμιση και προχώρησαν σε κινητοποιήσεις, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους του ΕΙΝ, που έμεναν στον αέρα.
Ο τότε αντιπρύτανης του ΔΠΘ, Αθανάσιος Καραμπίνης, έκανε αγωγή σε φοιτητή για «συκοφαντική δυσφήμηση», ζητώντας αποζημίωση 200.000 ευρώ και την επιβολή προσωπικής κράτησης ενός έτους! Η πρωτοφανής για πανεπιστημιακό περιβάλλον δίωξη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις των φοιτητών, με αποκορύφωμα το συμβολικό εκ μέρους τους χτίσιμο της πόρτας της πρυτανείας (29.11.2006). Το γεγονός μεταδόθηκε τηλεοπτικά με «πρωτοβουλία» βουλευτών της Ν.Δ. και οδήγησε σε δίωξη 6 φοιτητών.
Η υπόθεση εκδικάστηκε και κατέληξε στην πανηγυρική αθώωση των φοιτητών απ’ όλες τις κατηγορίες, αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα της αντίδρασής τους τόσο για τη δίωξη του συμφοιτητή τους όσο και για την ιδιωτικοποίηση της σίτισής τους.
Εκτοτε η συγκεκριμένη εταιρεία αβγάτισε και επεκτάθηκε σε δεκάδες ιδρύματα της Β. Ελλάδας.
Στην ιστοσελίδα της (http://www.ellinismos.gr) αναφέρει ότι: «O Αντώνιος Xούτος είναι συνιδρυτής της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Ενωμένη Ρωμιοσύνη, που καταστατικό σκοπό έχει το μέλλον της χώρας και του γένους»! Εκτός φυσικά από τις πολλαπλές εργολαβίες.
Διαύγεια! Παντού;
Παράξενες πιστώσεις βάσει αποφάσεων Δ.Σ. νοσοκομείων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, συμβάσεις δίμηνες, μηνιαίες, ακόμα και εβδομαδιαίες, εργαζόμενοι απροσδιόριστων ωρών και καθηκόντων, επεκτάσεις συμβάσεων, χαρακτήρας κατεπείγοντος, άγονοι διαγωνισμοί και εργολάβοι που ίσα ίσα βγάζουν ένα μεροκάματο γεμίζουν τις αναρτήσεις στη «Διαύγεια».
Οι «κυρίαρχοι», οι κόντρες και οι απευθείας αναθέσεις
Το Δ.Σ. του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» στη συνεδρίαση 1/10/2014 αποφασίζει με μειοψηφία ενός μέλους (του εκπροσώπου των γιατρών) την «απευθείας ανάθεση του έργου του καθαρισμού στην εταιρεία ΦΑΣΜΑ Α.Ε.». Αρχικά το νοσοκομείο είχε προχωρήσει σε ανοιχτό διαγωνισμό για την καθαριότητα προϋπολογισμού 2 εκατ. ευρώ.
Μετά από πόρισμα της Επιτροπής Ενστάσεων επί των προδικαστικών προσφυγών των εταιρειών ΦΑΣΜΑ Α.Ε. και Azienda ΜΟΝ/ΠΗ ΕΠΕ, ο διαγωνισμός αναβλήθηκε και εξουσιοδοτήθηκε ο διευθυντής να διαπραγματευτεί με το υπουργείο για να αυξηθεί ο προϋπολογισμός.
Με δεύτερη απόφαση το Δ.Σ., με χαρακτήρα κατεπείγοντος, εγκρίνει για πεντάμηνη σύμβαση το ποσό των 879.795,00 ευρώ. Το ποσό τελικά κατεβαίνει στις 840.147 ευρώ και το νοσοκομείο ζητάει από τη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. να καταθέσει στοιχεία ανάλυσης προσδιορισμού νέου μηνιαίου εργολαβικού ανταλλάγματος, βάσει της ανωτέρω μείωσης.
Η εταιρεία καταθέτει την ανάλυση μειώνοντας κατά 3.866 ευρώ το μηνιαίο κόστος διότι είχε υπολογίσει λάθος (!) τις κρατήσεις (στα μεροκάματα των εργαζομένων). Το έργο ανατέθηκε απευθείας στη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. χωρίς ο διαγωνισμός να έχει ακόμα τελεσφορήσει.
Η ΦΑΣΜΑ Α.Ε., ενώ έχει καταγγελθεί επανειλημμένα για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας με πρόστιμα στο ΣΕΠΕ, εξακολουθεί να υπογράφει συμβάσεις με το Δημόσιο, με τελευταία αυτήν με το «Αρεταίειο Νοσοκομείο» (2/2015) (αυτοδίκαιη μονομερής παράταση για άλλο ένα έτος).
Με παρόμοια «προβλήματα» και πάντα με χαρακτήρα κατεπείγοντος πορεύονται πλείστα άλλα νοσοκομεία με αποφάσεις των Δ.Σ. (ΚΑΤ, «Συγγρός», «Τζάνειο», «Θριάσιο», «Ελπίς», «Ευαγγελισμός», «Σωτηρία», «Ιπποκράτειο» κ.λπ.) με την άλλη πανταχού παρούσα εργολαβική εταιρεία, την ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ.
Η εταιρεία αυτή εδώ και χρόνια έχει τα συμβόλαια σίτισης στον «Ευαγγελισμό». Η τελευταία απόφαση αφορά παράταση σύμβασης που πήρε φέτος για άλλους έξι μήνες, ώς τον Ιούνιο του 2015, ενώ ο τελευταίος διαγωνισμός έγινε το 2009!
Ηταν η ίδια εταιρεία (μοναδική προσφέρουσα) που ανέλαβε πρόσφατα στο ίδιο νοσοκομείο και την παροχή υπηρεσιών σιδερώματος και τις υπηρεσίες 8 βοηθών μαγείρων.
Στη «Διαύγεια» αναδεικνύονται βέβαια και οι συναδελφικές «σφαγές» μεταξύ των εταιρειών προκειμένου να κατοχυρώσουν κάποια σύμβαση. Αυτές είναι που αποκαλύπτουν συνήθως και τις παρατυπίες της κάθε εταιρείας (παράδειγμα, η κόντρα της ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ και της ICM International Cleaning Methods A.E., με αφορμή τη σύμβαση στο Νοσοκομείο «Σωτηρία»).
Τα μυστικά των συμβάσεων
Αναλύσαμε τρία παραδείγματα εργολαβικών συμβάσεων σε δημόσιους οργανισμούς προσπαθώντας να καταλάβουμε πώς τη βγάζουν…. με 50 ευρώ κέρδος τον μήνα.
1. Πάντειο Πανεπιστήμιο
Στις 17/3/2014 το Πάντειο υπέγραψε 9μηνη σύμβαση με τη Facility Management Services Ανώνυμη Εμπορική και παροχής υπηρεσιών εταιρεία με μηνιαίο κόστος 12.792 (+ΦΠΑ) ευρώ (επί 9 μήνες 115.128 ευρώ). Η συνολική αξία της σύμβασης ανέρχεται όμως στα 275.028 ευρώ (;). Δεν διευκρινίζεται στη σύμβαση πού πιστώνονται τα υπόλοιπα 159.900.
Η εταιρεία απασχολεί 24 άτομα, που υπάγονται στη συλλογική σύμβαση εργασίας, ενώ το έργο τους περιγράφεται «αορίστως» με τον προσδιορισμό «περίπου 1.400 τ.μ. ανά εργαζόμενο». Οι νόμιμες απολαβές τους είναι 5.761 ευρώ (δηλαδή 240 ευρώ τον μήνα) και οι ασφαλιστικές εισφορές 3.033 ευρώ. Τα αναλώσιμα, το εργολαβικό κέρδος και λοιπά ανέρχονται σε 1.600 ευρώ τον μήνα, δηλαδή 14.445 το 9μηνο.
Στη σύμβαση τονίζεται φυσικά, όπως και σε όλες τις παρόμοιες συμβάσεις, ότι το ίδρυμα δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις της εταιρείας απέναντι στους εργαζομένους, ούτε φυσικά και για τα εργατικά ατυχήματα. Παστρικές συμβάσεις!
2. «Δρομοκαΐτειο»
Στις 12 Ιουνίου 2014, 25 καθαρίστριες της JCB υπέβαλαν καταγγελία προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών για μαύρη, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, μη τήρηση όρων των συμβάσεων, απόδοση μειωμένου αριθμού ενσήμων, απόδοση απλών ενσήμων αντί βαρέων, εκβιασμό εργαζομένων, έκδοση ετήσιων εκκαθαριστικών για την Εφορία με ποσά που ποτέ οι εργαζόμενοι δεν εισέπραξαν, μη απόδοση δώρων και επιδομάτων.
Αυτή φαίνεται ότι ήταν η «Διαρθρωτική Προσαρμογή Εργαζομένων και Επιχειρήσεων εντός της Οικονομικής Κρίσης», για την οποία μάλιστα η JCΒ παίρνει και επιδοτήσεις από ομώνυμο πρόγραμμα μέσω ΕΣΠΑ, όπως διαφημίζει με περηφάνια στο σάιτ της. Η εταιρεία έχασε τελικά το έργο, κηρύχθηκε («προφορικά» από το Δ.Σ. του νοσοκομείου) έκπτωτη, αλλά στη «Διαύγεια» δεν υπάρχει έως σήμερα, 9 μήνες μετά, η συγκεκριμένη ανάρτηση.
«Το εργολαβικό κέρδος στο “Δρομοκαΐτειο”, σύμφωνα με όσα δήλωνε η JCB, ήταν 50 ευρώ τον μήνα, δηλαδή 1,66 ευρώ την ημέρα», έλεγε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, στο θέμα που είχε αναδείξει η «Εφ.Συν.» (26/6/2014).
Βάσει εγγράφων στη «Διαύγεια» προκύπτει πως η JCB είναι ο «καθολικός διάδοχος» της εργολαβικής εταιρείας Abnorr Cleaning ΕΠΕ, η οποία το 2009 ανάγκασε τους 42 εργαζομένους στο «Σισμανόγλειο» να παραιτηθούν. Στο πελατολόγιο της εταιρείας βρίσκουμε μεταξύ άλλων νοσοκομεία και δομές υγείας σε όλη τη χώρα (Νοσοκομείο Πύργου, «Σισμανόγλειο», Γ.Ν. Κορίνθου, Γ.Ν. «Ελπίς», ΕΚΑΒ Πρώτες Βοήθειες, Θριάσιο Νοσοκομείο, Νοσοκομείο Αμαλιάδας, Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Ελληνικό, Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης, Κέντρο Υγείας Σπάτων), όπως και ανώτατα ιδρύματα (Σχολή Καλών Τεχνών, Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης).
3. Νοσοκομείο Πύργου
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Νοσοκομείου Πύργου, όπου τα τελευταία χρόνια η JCB αναλαμβάνει το έργο του καθαρισμού (εκτός από τη φύλαξη) υπογράφοντας συνεχώς συμβάσεις που διαρκούν από μερικές μέρες (!) έως το πολύ δύο μήνες. Τα τελευταία χρόνια ελάχιστες φορές έχουν γίνει διαγωνισμοί με βάση τα έγγραφα στη «Διαύγεια» και πάντα ανάδοχος του έργου είναι η ίδια εταιρεία.
Το εντυπωσιακό είναι πως σε όλες τις συμβάσεις που βρήκαμε, η εταιρεία για το έργο του καθαρισμού δηλώνει και εκεί εργολαβικό κέρδος ανά μήνα μόλις 50 ευρώ! Για συνολικό τζίρο περίπου 250.000 ευρώ (με βάση πάντα τις συνολικές μηνιαίες δαπάνες όπως περιγράφονται στις συμβάσεις) ο ανάδοχος (λέει ότι) βγάζει κέρδος 600 ευρώ τον χρόνο!
Με βάση τη… σύμβαση οι 15 εργαζόμενοι στον καθαρισμό θα πρέπει να αμείβονται με 673,13 μεικτά τον μήνα για 8ωρη εργασία (σε 3 βάρδιες) 6 μέρες την εβδομάδα. Σύμφωνα με όσες προκηρύξεις υπάρχουν στη «Διαύγεια», το συγκεκριμένο έργο από το Νοσοκομείο Πύργου προϋπολογίζεται μηνιαίως στα 42.000 ευρώ με ΦΠΑ.
Στις συμβάσεις ο μειοδότης (JCB) ορίζει τις συνολικές μηνιαίες δαπάνες με ΦΠΑ στα 20.600 ευρώ. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι άλλους μήνες πιστώνονται από το νοσοκομείο στην εταιρεία περίπου 20.000 ευρώ και άλλους -για κάποιον ανεξήγητο λόγο- 40.000 με 45.000 ευρώ.
Το νέο αρμόδιο υπουργείο (Νικολούδης), το ΣΕΠΕ, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και φυσικά το υπουργείο Εργασίας έχουν πεδίο δόξης λαμπρόν αν αποφασίσουν να σκάψουν μία μία ή έστω δέκα δέκα όλες αυτές τις εργολαβίες εταιρειών που θησαυρίζουν δηλώνοντας 50 ευρώ κέρδη τον μήνα!
Τα κέρδη για το ΙΚΑ, τον ΟΑΕΔ, τα ίδια τα ιδρύματα, τα δημόσια ταμεία, αλλά πάνω απ’ όλα η επιβίωση των εξαθλιωμένων εργαζομένων είναι ένα μεγάλο στοίχημα που δεν έχει μάλιστα κανένα προαπαιτούμενο.
Πώς τη βγάζουν… καθαρή
Ο Σιμωνετάτος (καθαριότητα ΕΚΠΑ) χρωστούσε δεδουλευμένα σε πάνω από ογδόντα καθαρίστριες για 7 μήνες μέχρι που έληξε η σύμβασή τους. Πλήρωσε μόνο το δώρο του Πάσχα για να μην πάει φυλακή. Διαλύει την “Αλφα Καθαριστική” και φτιάχνει την “ΑΒ Καθαριστική” και τις ξαναπροσλαμβάνει και τις ξαναφήνει απλήρωτες! Αφού τις αφήνει απλήρωτες, μένει μία βδομάδα το Πανεπιστήμιο χωρίς καθαριότητα, οπότε αναγκάζει κυριολεκτικά κάποιες καθαρίστριες να δουλέψουν. Το καλοκαίρι το ίδιο Πανεπιστήμιο είχε προτείνει στις καθαρίστριες να δουλέψουν με 2 ευρώ την ώρα. Αρνήθηκαν! Τις φωνάζει, λοιπόν, ο Σιμωνετάτος και τις απολύει και από την “ΑΒ Καθαριστική”. Είχε την “Αλφα Καθαριστική”, την “ΑΒ Καθαριστική”, τώρα θα φτιάξει την “ΑΒΓ Καθαριστική”, ενώ απλήρωτες είναι οι ογδόντα καθαρίστριες που συκοφαντούνται από το πρωί έως το βράδυ.
Οι εργολάβοι της εκμετάλλευσης
Συντάκτης: Αφροδίτη Τζιαντζή
Πηγή:ΕΦΣΥΝ
“Θέλω να επιστρέψουν στη δουλειά τους οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Και να σταματήσει το Δημόσιο να κάνει πλούσιους εργολάβους, που μας εκμεταλλεύονται για 250 ώς 300 ευρώ τον μήνα, ενώ μας βάζουν να υπογράφουμε χαρτιά για χρήματα που δεν παίρνουμε». Η Κατερίνα (τα πλήρη στοιχεία της στη διάθεση της «Εφ.Συν.»), 56 ετών, χωρισμένη, με δυο παιδιά στο πανεπιστήμιο, δούλευε τους τελευταίους 10 μήνες ως καθαρίστρια στην εργολαβική εταιρεία ICM, με 6ωρη απογευματινή βάρδια, στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικής, που ανήκει στο υπουργείο Οικονομικών. Μαζί με άλλες 8 γυναίκες καθάριζε κατά μέσο όρο πάνω από 2.000 τετραγωνικά μέτρα κάθε μέρα, για 2,2 ευρώ την ώρα, υπό συνθήκες ακραίας πίεσης και εργοδοτικής αυθαιρεσίας, χωρίς να δει ποτέ τη σύμβαση που υπέγραψε, αλλά ούτε εκκαθαριστικά πληρωμών.
«Για να προσληφθείς υπέγραφες χαρτιά που δεν προλάβαινες να διαβάσεις, αφού στα έπαιρναν αμέσως πίσω. Κάθε μήνα μάς έδιναν 25 ευρώ στο χέρι, 250 ευρώ στην τράπεζα. Υπογράφαμε γι’ αυτά μαζί με ένα άλλο χαρτί, ότι δεν έχουμε άλλες απαιτήσεις από την εταιρεία. Επιπλέον υπογράφαμε απόδειξη για 180 ευρώ ως “προκαταβολή”, την οποία όμως δεν παίρναμε ποτέ. Αν ρωτάγαμε τι είναι, μας έλεγαν αόριστα: “για το λογιστήριο”. Μια κοπέλα που αρνήθηκε να υπογράψει αποδείξεις για χρήματα που δεν λάμβανε την έδιωξαν», μας λέει η Κατερίνα που από τον Φεβρουάριο αναγκάστηκε να αποχωρήσει, αφού της μείωσαν τη βάρδια από τετράωρη σε τρίωρη με 185 ευρώ τον μήνα και τη μετακίνησαν σε άλλο κτίριο, πάλι δημόσιας υπηρεσίας. «Η πραγματική αιτία που θέλησαν να με διώξουν είναι ότι αρνήθηκα να δουλεύω τα πρωινά του Σαββάτου, για μόλις 7,5 ευρώ τη μέρα. Αν δουλέψεις και τα τέσσερα Σάββατα παίρνεις μόλις 30 ευρώ, ενώ η δουλειά είναι πολύ πιο σκληρή από τις καθημερινές, αφού κάνουμε γενική καθαριότητα όλου του χώρου».
Εδώ και ένα μήνα που εξαναγκάστηκε να φύγει (η απόλυσή της καταγράφηκε ως «οικειοθελής αποχώρηση») ζητά επίμονα να δει τη σύμβαση που υπέγραψε και το εκκαθαριστικό μισθοδοσίας και η εταιρεία με διάφορες προφάσεις το αρνείται. Ενημέρωσε την Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία προειδοποίησε τον εργοδότη ότι έχει υποχρέωση να δίνει στον εργαζόμενο τη σύμβασή του και η εταιρεία δεσμεύτηκε να την προσκομίσει ώς το τέλος της εβδομάδας. «Το χειρότερο δεν ήταν ότι δουλεύαμε για ψίχουλα, αλλά η τρομοκρατία και ο φόβος. Μας εκβίαζαν να ερχόμαστε τα Σάββατα γιατί αλλιώς θα μας διώξουνε. Μετά από λίγο διάστημα οι γυναίκες, που στην αρχή δεν μιλούσαν καθόλου, αρχίσαμε να έχουμε μια συνεννόηση μεταξύ μας και να αντιδρούμε. Ομως οι περισσότερες φοβούνται και τα ανέχονται όλα».
Η βάρβαρη «ανακύκλωση»
Στους 10 μήνες που η Κατερίνα δούλεψε στην ICM είδε δεκάδες εργαζόμενες να αλλάζουν, αφού το προσωπικό ανακυκλώνεται διαρκώς. Η δουλειά στην εργολαβική εταιρεία ήταν μια λύση ανάγκης, μετά από τέσσερα χρόνια ημι-ανεργίας. Στην ίδια κατάσταση είναι η Δέσποινα (τα στοιχεία της επίσης στην «Εφ.Συν.»), άνεργη πρώην έμπορος, με κατάστημα ρούχων που έκλεισε εξαιτίας της κρίσης: «Οι περισσότερες κάναμε άλλες δουλειές πριν και μείναμε άνεργες. Είμαστε γυναίκες όλων των ηλικιών, Ελληνίδες και ξένες. Ποτέ δεν πήρα πάνω από 250 ευρώ, ενώ υπέγραφα για χρήματα που δεν έπαιρνα. Ενα Σάββατο που δούλεψα είδα τις συναδέλφους να τις έχουν σκυμμένες στα τέσσερα να τρίβουν το πάτωμα με ένα σφουγγάρι. Είπα ότι είναι ντροπή αυτό και μου απάντησε η επόπτης “καλά, εντάξει, εσύ μην πέσεις στα τέσσερα”. Ομως επέμενα, είναι λάθος για όλες. Είπα ότι θα τους καταγγείλω και αποχώρησα. Οι συνάδελφοι παραπονιούνται, αλλά ανέχονται τους εξευτελισμούς γιατί έχουν ανάγκη τα 250 ευρώ».
Επικοινωνήσαμε με την εταιρεία ICM και μας είπαν ότι «έχουμε μιλήσει με την Επιθεώρηση Εργασίας και θα προσκομίσουμε στη συγκεκριμένη εργαζόμενη τη σύμβασή της». Λες και είναι εξυπηρέτηση να δεις τη σύμβασή σου, και όχι δικαίωμα…
