Παρά τις υποσχέσεις του Κατάρ για τη βελτίωση των συνθηκών, οι μετανάστες εργάτες από το Νεπάλ στην διάρκεια του 2014 έχαναν την ζωή τους σε ρυθμό, ένας κάθε δύο ημέρες.
Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τους θανάτους μεταναστών εργατών από την Ινδία, τη Σρι Λάνκα και το Μπαγκλαντές, αυξάνοντας τους φόβους ότι εάν είχαν ληφθεί υπόψη οι θάνατοι μεταξύ όλων των μεταναστών ο απολογισμός θα ήταν σχεδόν σίγουρα περισσότεροι από ένας εργάτης νεκρός την ημέρα.
Έξαντλημένοι μετανάστες εργαζόμενοι ταξιδεύουν πίσω στην εργατική κατασκήνωση στο τέλος της ημέρας στο Κατάρ. Φωτογραφία: Pete Pattisson
Το Κατάρ είχε κραυγαλέα υποσχεθεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις του κλάδου μετά την απόκαλυψη της Guardian, για την απελπιστική κατάσταση που βίωναν πολλοί μεταναστές εργαζόμενοι το περασμένο έτος. Η κυβέρνηση ανέθεσε την έρευνα στη διεθνή δικηγορική εταιρεία DLA Piper και υποσχέθηκε να εφαρμόσει τις συστάσεις που περιλαμβάνονταν σε έκθεση που δημοσιεύθηκε το Μάιο.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όμως έχουν κατηγορήσει το Κατάρ, ότι αργοπορεί επιδεικτικά την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων, τονίζοντας ότι δεν γίνεται τίποτε ουσιαστικό για να διερευνήθει η επίδραση της πολύωρης εργασίας σε θερμοκρασίες που τακτικά φτάνουν τους 50C
Διακινούμενοι εργάτες στο Νεπάλ στέκονται στην ουρά για να λάβουν επίσημα έγγραφα, προκειμένου να φύγουν από το Νεπάλ στο τμήμα εργασίας στο Κατμαντού. Φωτογραφία: Prakash Mathema / AFP / Getty Images
Το διοικητικό συμβούλιο για την προώθηση ξένων εργατών του Νεπάλ, δήλωσε ότι 157 εργαζόμενοι στο Κατάρ είχαν πεθάνει από τον Ιανουάριο μέχρι και τα μέσα Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους – 67 από αιφνίδια καρδιακή ανακοπή και οκτώ από καρδιακές προσβολές. Τριάντα τέσσερις θάνατοι καταγράφηκαν ως ατυχήματα στο χώρο εργασίας.
Οι υπολογισμοί που συγκεντρώθηκαν χωριστά από την Guardian από αρχές του Νεπάλ υποδεικνύουν, ότι το σύνολο των νεκρών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα μπορούσε να είναι τόσο υψηλό που να φτάνει τους 188. Το 2013, το ποσοστό από τον Ιανουάριο έως τα μέσα Νοεμβρίου ήταν 168.
«Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που εργάζονται πολλές ώρες σε υψηλές θερμοκρασίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε θανατηφόρα εγκεφαλικά επεισόδια λόγω της θερμότητας, οπότε προφανώς οι αριθμοί αυτοί εξακολουθούν να προκαλούν συναγερμό», δήλωσε ο Νicholas McGeehan, ερευνητής για τη Μέση Ανατολή, του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Είναι ευθύνη του Κατάρ να καθορίσει εάν οι θάνατοι σχετίζονται με τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, αλλά το Κατάρ απέρριψε κατηγορηματικά πέρυσι τη σύσταση της DLA Piper να ξεκινήσει άμεση διερεύνηση γι’αυτούς τους θανάτους.»
Ορισμένοι στο Κατάρ δηλώνουν, ότι οι καρδιακές ανακοπές στα ποσοστά θανάτου θα μπορούσαν να είναι συγκρίσιμες με εκείνες μεταξύ των εργαζομένων της ίδιας ηλικίας που εργάζονται στην πατρίδα τους στο Νεπάλ. Η ινδική πρεσβεία υποστήριξε ότι φέτος ο αριθμός των θανάτων ήταν ταυτόσημος με το μέσο όρο θανάτων στην πατρίδα τους. Αλλά λόγως της απουσίας ισχυρής και οργανωμένης έρευνας ή οποιασδήποτε απόπειρας να καταχωρηθούν τα αίτια των θανάτων, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι είναι αδύνατο να συγκριθούν σωστά τα στοιχεία.
Η κακομεταχείριση των μεταναστών εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένης και της καθυστερημένης ή μη καταβολής των μισθών, η κακή ποιότητα διαμονής και η έλλειψη της ελευθερίας να αλλάξουν θέση εργασίας ή να εγκαταλείψουν τη χώρα, έχει προσελκύσει σοβαρές επικρίσεις από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φωτογραφία: Supplied
Μια σειρά από ιστορίες της Guardian έδειξαν ότι οι διακινούμενοι εργαζόμενοι από το Νεπάλ, την Ινδία, τη Σρι Λάνκα και αλλού πέθαιναν κατά εκατοντάδες. Ενώ ορισμένες από αυτούς αναφέρεται, ότι έχουν σκοτωθεί σε εργατικά ατυχήματα, ενώ πολλοί περισσότεροι δηλώθηκε, ότι πέθαναν από ξαφνική, ανεξήγητη καρδιακή ανακοπή.
Η κυβέρνηση επιβεβαίωσε στην έκθεση της DLA Piper, ότι 964 εργαζόμενοι από το Νεπάλ, την Ινδία και το Μπαγκλαντές έχουν πεθάνει, ενώ ζούσαν και εργάζονταν στο κράτος του Περσικού Κόλπου το 2012 και το 2013.
Η έκθεση συνιστούσε ότι το Κατάρ οφείλει να πράξει περισσότερα για την καταγραφή και την διερεύνηση των αιτιών θανάτου μεταξύ του πληθυσμού των μεταναστών, αλλά έχει σημειώσει ελάχιστη πρόοδο σε αυτό.
Αφού δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση, το Κατάρ ανακοίνωσε ότι θα μεταρρυθμίσει το σύστημα Kafala που κρατά τους εργαζομένους συνδεδεμένους με τον εργοδότη τους καθώς και ότι θα προβεί στην αποτελεσματικότερη επιβολή των νόμων, που απαιτούν από τους αναδόχους, να παρέχουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και να αποφεύγεται η κατάσχεση των διαβατηρίων τους.
Αλλά το σύστημα που το Κατάρ προτείνει να αντικαταστήσει το Kafala, εξακολουθεί να αφήνει τους εργαζόμενους στο έλεος του εργοδότη τους κατά τη διάρκεια της σύμβασής τους, η οποία θα μπορούσε να είναι μέχρι και πέντε έτη.
Αντί να καταργήσει το σύστημα θεωρήσεων εξόδου (visa), το οποίο στην ουσία επιτρέπει στους εργοδότες να δεσμεύει τους εργάτες και μπορούν να τους κατηγορήσουν ότι εγκαταλείπουν τη χώρα χωρίς άδεια, το Κατάρ πρότεινε μια πολύπλοκη διαδικασία που εξακολουθεί να επιτρέπει στους εργοδότες να εγείρουν ενστάσεις και να μην αφήνουν τους εργάτες να φύγουν.
Υπάρχουν περίπου 400.000 εργάτες από το Νεπάλ στο Κατάρ από τους 1,4 εκατομμύρια μετανάστες, που εργάζονται στις κατασκευές των υποδομών για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο μικροσκοπικό κράτος του Περσικού Κόλπου και των οποίων υποδομών η αξία υπολογίζεται στα 137 δισεκατομμυρία δολάρια . Πολλοί φτάνουν στην Ντόχα έχοντας δανειστεί χρήματα από αδίστακτα γραφεία εύρεσης εργασίας, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν, ότι οι μισθοί και οι προϋποθέσεις που βρίσκουν, διαφέρουν σημαντικά από εκείνα που τους είχαν υποσχεθεί.
Η κυβέρνηση του Κατάρ επισημαίνει επίσης την αύξηση του αριθμού των επιθεωρητών εργασίας και τους νέους νόμους, που απαιτούν οι μισθοί να καταβάλλονται με ηλεκτρονική μεταφορά, ως αποδείξεις ότι εννοεί και πράττει τα πάντα για τη βελτίωση των δικαιωμάτων και των συνθηκών των εργαζομένων.
Όμως, μια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας τον περασμένο μήνα προειδοποίησε ότι το Κατάρ στην ουσία «σέρνει τα πόδια του», όταν χρειάστηκε να κάνει ουσιαστικές αλλαγές.
“Παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις για να ξεκαθαρίσει τη στάση της ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η κυβέρνηση του Κατάρ φαίνεται να σέρνει ακόμη τα πόδια της, όσον αφορά σε μερικές από τις πιο θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται, όπως η κατάργηση της άδειας εξόδου και την αναμόρφωση του βάναυσου συστήματός της, στην χορηγία των έργων ” αναφέρει η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Έξι μήνες αργότερα, μόνο έλαχιστα των περιορισμένων μέτρων που ανακοινώθηκαν το Μάιο έχουν εφαρμοστεί και αυτά μερικώς. Συνολικά, τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής είναι θλιβερά ανεπαρκή».
Τον Νοέμβριο το Υπουργείο Εργασίας του Κατάρ, εξέδωσε μια δήλωση λέγοντας ότι είχε κάνει ό, τι είναι δυνατόν για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. «Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που μας βοηθούν, να οικοδομήσουμε τη χώρα μας αξίζουν να αμοίβονται δίκαια και να προστατεύονται από τυχόν εκμετάλλευση» αναφέρει η δήλωση. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μεταρυθμίζουμε την εργατική νομοθεσία και τις πρακτικές μας.»
«Αντιλαμβανόμαστε πλήρως, ότι χρειάζονται να γίνουν πολλά περισσότερα, αλλά, όπως και σε κάθε χώρα του κόσμου, η αλλαγή συμβαίνει εν μία νυκτί. Σημαντικές αλλαγές όπως αυτές, πιθανόν να πάρουν περισσότερο χρόνο για να εφαρμοστούν, απ’ ό, τι ορισμένοι μπορεί να επιθυμούν, αλλά έχουμε την πρόθεση να πραγματοποιήσουμε ουσιαστικές και διαρκείς αλλαγές προς όφελος όλων εκείνων που ζουν και εργάζονται στο Κατάρ.»
(πηγή :http://www.theguardian.com/world/2014/dec/23/qatar-nepal-workers-world-cup-2022-death-toll-doha?CMP=share_btn_tw)
(μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)
πηγή:
Δημοσιεύτηκε απολογισμός νεκρών εργατών στις κατασκευές για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ
Ο 1 στους 10 εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος στην Ελλάδα σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις του υπουργείου Εργασίας, με το ανεπίσημο ποσοστό να είναι ακόμα μεγαλύτερο. Στο 9,32% κυμαίνεται το ποσοστό να είναι ακόμα μεγαλύτερο.
όροφος έχει τουλάχιστον τρία διαφορετικά τμήματα, με άπειρα προϊόντα. Επίσης, αναλαμβάνει ένα χώρο για καθαριότητα, που σημαίνει χαμαλοδουλειά. Έτσι, όσα δεν πρόλαβε να κάνει ο υπάλληλος φορτώνονται στον ανίδεο, ακόμη, υποψήφιο και μάλιστα υπό τη πίεση του χρόνου και της αποτελεσματικότητας. Ο υποψήφιος υπάλληλος πουλάει μπαταρίες σταματώντας τους πελάτες στην πόρτα, δείχνοντας τες, και στο τέλος κρίνεται για το πόσες πούλησε. Έτσι, αναγκάζεται να παρακαλέσει τους πελάτες για να αγοράσουν, δίνοντας εικόνα παζαριού, ή καλύτερα, ζητιανιάς. Στην τελευταία φάση του δοκιμαστικού μοιράζονται από τους υποψηφίους οι κατάλογοι. Όλα αυτά, μέσα σε τέσσερις ώρες, στο τέλος των οποίων ερωτάται για τη θέση των προϊόντων στα ράφια και για ό,τι άλλο καπνίσει στον εκάστοτε υπεύθυνο.
