Θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα σε καταστήματα της μητρικής των everest με την συμμετοχή αρκετών αλληλέγγυων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη( από το ΣΣΜ Θεσσαλονίκης) και Χανιά , κερδίσαμε πάνω στα αιτήματα που είχαμε θέσει από κοινού με την συναδέλφισσα Ιωάννα! Η μητρική εταιρεία των everest μετά τις πιέσεις που δέχτηκε από τις κινητοποιήσεις αναδιπλώθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Συγκεκριμένα, αναγνώρισε την αποζημίωση απόλυσης προς την συναδέλφισσα (συνολικά 9.400,00 ευρώ) και ήδη ξεκίνησε η αποπληρωμή της.Και όλα αυτά ενώ αρχικά με εκβιαστικές μεθόδους την είχαν υποχρεώσει να υπογράψει οικοιοθελή αποχώρηση. Σαν σωματείο θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την αλληλεγγύη που δείξατε στον αγώνα μας που κατέληξε νικηφόρος σε σύντομο χρονικό διάστημα.
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ EVEREST, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού
Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για τις εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια
“Ένα ανθρώπινο λάθος”. Έτσι χαρακτηρίστηκε στο σχετικό πόρισμα η έκρηξη που έγινε στα Ελληνικά Πετρέλαια. Και λίγες ώρες αργότερα, αυτό το “ανθρώπινο λάθος” οδήγησε στους θανάτους δύο ανθρώπων: ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, που τραυματίστηκαν στην έκρηξη που έγινε στις 8 Μάη στο “κάτεργο” της Ελευσίνας, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης (19/5). Οι θάνατοί τους δεν είναι φυσικά το αποτέλεσμα κάποιου “ανθρώπινου λάθους” όπως θα βόλευε την εταιρεία του Λάτση. Οι θάνατοί τους είναι εργοδοτικές δολοφονίες.
Οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν στο εργοστάσιο του Λάτση είναι γνωστές εδώ και χρόνια, άσχετα αν αποσιωπούνται συστηματικά για να μην χαλάσει το προφίλ της επιχείρησης. Η συνεχόμενη εντατικοποίηση της δουλειάς, οι υπερωρίες που εξαντλούν σε ασύλληπτο βαθμό τους εργαζόμενους, οι ανύπαρκτοι όροι ασφαλείας, όλα αυτά που κάνουν αναλώσιμους τους εργάτες για τα κέρδη των αφεντικών τους ήταν και είναι συσσωρευμένα μέσα στον εργασιακό χώρο των Ελληνικών Πετρελαίων. Ούτε ένα ανθρώπινο λάθος λοιπόν, ούτε η κακιά η ώρα, ούτε κανένα άλλο καλόβολο σχήμα για τα αφεντικά δεν είναι οι δολοφονίες του Μπάμπη Δευτεραίος και του Ραμαντάν Ντελιλάι.
Είναι τα αποτελέσματα της κυριαρχίας ενός κόσμου που κάθε μέρα αφαιρεί ζωές, βασίζει την ύπαρξή του στην εκμετάλλευση και την καταπίεση και θα συνεχίζει το καταστροφικό του έργο όσο οι εργάτες και οι εργάτριες δεν ενώνονται για να διεκδικήσουν αυτά που τους αναλογούν. Όσο δεν συλλογικοποιούνται για να τελειώνουν μια και καλή με αυτόν το σύστημα που υπάρχει απλά για να τους πίνει το αίμα.
Οι δυο εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια είναι ένα καμπανάκι που χτυπάει επιτακτικά για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Οι εποχές της λιτότητας και η οικονομική εξαθλίωση που υπέστη η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια οδήγησαν στην νοοτροπία ότι κάθε δουλειά είναι καλή αρκεί απλά να υπάρχει. Όροι όπως εργατικά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας αντιμετωπίστηκαν ως τεράστιες πολυτέλειες από την ίδια την εργατική τάξη. Αντίστοιχα, τους τελευταίους μήνες, η έλλειψη απαιτήσεων έδωσε την θέση της στην επανάπαυση και την ανάθεση. Η ψευδαίσθηση πως τα πάντα θα αλλάξουν μέσα σε μια νύχτα και το Κεφάλαιο θα γίνει ξαφνικά καλό -διότι άλλωστε οι καιροί είναι τέτοιοι που μέχρι να βγούμε από την κρίση “Κεφάλαιο και Εργασία πρέπει να είναι μαζί”- διαψεύδονται από την ίδια, την σκληρή πραγματικότητα. Η μαζική δράση στην κατεύθυνση των ταξικών συμφερόντων είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Το εργατικό κίνημα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει από τον ύπνο στον οποίο έχει πέσει – ήδη έχει κοιμηθεί πολύ. Να διεκδικήσει αυτά που έχουν κλέψει από την τάξη μας, να σπάσει την ηττοπάθεια και την αδράνεια μέσα από την δράση για την διεύρυνση των δικαιωμάτων της. Να χτίσει τις δομές εκείνες που θα αναζοπυρώσουν και πάλι τους εργατικούς αγώνες και θα αντικαταστήσουν τον άχρηστο συνδικαλισμό που υπάρχει τώρα και που δεν είναι ικανός ούτε για μια απεργία την ημέρα που εργάτες σκοτώνονται στα κάτεργα των αφεντικών.
Ας μην θρηνήσουμε άλλους θανάτους μέχρι να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα για τις ζωές μας.
Το Σάββατο 23 Μάη οριζόντια και αντιεραρχικά οργανωμένες συλλογικότητες από το αναρχικό και μαρξιστικό κίνημα οργανώνουν μία πορεία διαμαρτυρίας – κάλεσμα, προς τον «ελληνικό όσο και ευρύτερα
τον ευρωπαϊκό λαϊκό παράγοντα να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση».
Στην ανακοίνωση του καλέσματος, οι οργανώτριες συλλογικότητες, υπογραμμίζουν ότι «οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό: την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του…Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους…Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς».
«Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα».
Συγκέντρωσηστην Ελληνική Ένωση Τραπεζών: Τετάρτη 20/5 12.00, Αμερικής 21Α
Πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία: ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 12:00, ΟΜΟΝΟΙΑ
———————————————————————————————————
ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ
Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.
Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας
απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.
Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..
Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο προσδέθηκαν πλήθος άλλες εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες. Από τη γέννησή της αποτελεί έναν διακρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε «τιμονιέρης» –εν προκειμένω το γερμανικό κεφάλαιο και οι λακέδες του– για να προωθεί τα συμφέροντά του σε βάρος όλων των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης. Τα στεγανά στα οποία έχει δημιουργηθεί η Ε.Ε., όπως και η πάγια καπιταλιστική, εκμεταλλευτική της κατεύθυνση και πολιτική αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπέρ της θωράκισης του μεγάλου κεφαλαίου και διαψεύδουν κάθε ελπίδα για διαπραγμάτευση με αυτή σε φιλολαϊκή βάση.
Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους. Από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η «χασούρα» μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα, μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Προφανής στόχος/αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η απομύζηση των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης στο διηνεκές, ενώ στην αιχμή αυτής της επίθεσης σήμερα βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος.
Η εισαγωγή του Ευρώ και οι δημοσιονομικοί κανόνες που πρέπει να τηρούν τα μέλη της Ευρωζώνης, η παραγωγική συγκρότηση τους, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, υποτάχθηκαν στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου για απορρόφηση των εμπορευμάτων του και αξιοποίηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων του μέσω του δανεισμού, ιδίως προς τις χώρες του νότου. Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και στην ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.
Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση.
Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Απέναντι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ε.Ε..
Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία, ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς · οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό : την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του. Το γερμανικό κεφάλαιο απομυζεί τους λαούς ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, τους εξοντώνει -με την βοήθεια βεβαίως των ντόπιων αστών- προκειμένου να διασώσει τις δικές του τράπεζες και να συνεχίσει η χρηματιστηριακή συσσώρευση. Η πολιτική λιτότητας και η διαχείριση του χρέους, όπως πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, συμφέρει το γερμανικό κεφαλαίο και η σύγκρουση μαζί της είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της Ε.Ε..
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια μέσω της Ε.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκμετάλλευση και την κερδοφορία. Η ελληνική αστική τάξη παραπλανεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Μας κοροϊδεύει γιατί την ιδία ώρα που τα μέσα προπαγάνδας της (ΜΜΕ και αστικά κόμματα) μιλάνε για πατριωτικό καθήκον και «Έλληνες ενωμένους στην κρίση», ακριβώς την ιδία ώρα πνιγούν την οικονομία της χωράς βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα, κάτι που έκαναν και στο παρελθόν. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για «χρέος προς την πατρίδα» εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν κομμάτι των κερδών τους, που έχουν συσσωρεύσει στο παρελθόν και μερίδα τους συνεχίζει να συσσωρεύει. Τα συμφέροντά τους ισούνται με την εξαθλίωσή μας.
Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.
Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
Αφισάκι που κολλιέται στις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη για ένα ακόμα περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας και εξώθησης σε παραίτηση με μαφιόζικες μεθόδους, αυτή τη φόρα στα Everest (Αγ. Μελετίου & Πατησίων) στην Κυψέλη
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites. Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ – Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα – Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. – Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ
Με την αλλαγή της κυβέρνησης, πολλοί πίστεψαν ότι αρκετά προβλήματα που προήλθαν από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις θα έβρισκαν την λύση τους. Φυσικά πίστεψαν τα όμορφα προεκλογικά λόγια της τωρινής εξουσίας, αλλά τίποτε δεν άλλαξε και όλα ίδια έμειναν και θα παραμείνουν. Οι υποσχέσεις της κάθε υποψήφιας κυβέρνησης είναι για να χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων με σκοπό την άντληση των πολύτιμων ψήφων που θα της φέρουν την νίκη και την Εξουσία.
Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εκφράσει και να υλοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας εν γένει, αφενός γιατί δεν τις γνωρίζουν, αφετέρου γιατί δεν έχουν ιδέα για την πραγματική κοινωνία. Γνωρίζουν κάποιες ανάγκες, θεωρητικά, γιατί μιλάμε για επαγγελματίες πολιτικούς, με σκοπό την εξουσία ή μια θέση ισχύος, και αυτή η θεωρία που “πωλούν” στους ψηφοφόρους έχει τεράστιο χάσμα με την πράξη και τις ανάγκες επιβίωσης των ανθρώπων με την δέουσα αξιοπρέπεια. Έχοντας στο πλευρό τους το κεφάλαιο και την εργοδοσία, ο μόνος αντίπαλος , αληθινός, είναι ο εργαζόμενος, βλέπε Ιωάννα Π. εργαζόταν στα Everest και το ατύχημα στα ΕΛ.ΠΕ, δυο πρόσφατα παραδείγματα της εργοδοτικής ασυδοσίας και του τρόπου που αντιμετωπίζουν οι μεν τους δε. Ο Χαρ. Δευτεραίος που την Τρίτη το πρωί έχασε την μάχη, είναι ακόμα ένας εργαζόμενος που πλήρωσε με το αίμα του τις ορέξεις της εργοδοσίας για περισσότερο κέρδος με την λίστα των νεκρών εργατών να μεγαλώνει.
Στο αντίποδα αυτής της επίθεσης εμφανίζονται οι διάφορες κομματικές ενώσεις, ελεγχόμενα σωματεία & κρατικοδίαιτα συνδικάτα, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκτονώσουν την απόλυτα δίκαιη αγανάκτηση και θυμό των εργαζομένων, με ανακοινώσεις, με ελεγχόμενες “απεργίες” και πύρινους λόγους για δικαίωση και ικανοποίηση των απαιτήσεων, που θα παραμείνουν φυσικά μόνο στα λόγια. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας και τις διεκδικήσεις μας, για δικαιώματα που έχουμε κερδίσει με αγώνες και τώρα καλούμαστε να τα διεκδικήσουμε πάλι. Χωρίς κομματικές παρεμβάσεις και ρεφορμισμούς, να κοιτάξουμε κατάματα την εξουσία και βάλουμε μπροστά τις ανάγκες μας ως πρόταγμα. Να ακουστεί η βροντερή φωνή μας, που ζητάει δικαιοσύνη. Άμεση Δράση είναι το εργαλείο των ακηδεμόνευτων εργαζομένων., Καμία διαπραγμάτευση με την εργοδοσία και το κράτος, αγώνες χωρίς κανένα κομματικό μεσάζοντα.
Ή Εμείς ή Αυτοί.
Οι εργαζόμενοι και τα αφεντικά δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση, το ίδιο ισχύει και με τους επαγγελματίες πολιτικούς. Η μόνη λύση μας είναι η οργάνωση και η Άμεση Δράση. Αλλιώς ο δυναμικός αγώνας ενός εργαζόμενου υπάρχει περίπτωση να χαθεί, μπροστά στην δύναμη του εργοδότη αν συντονίσουμε όμως όλοι μαζί την δύναμη μας σε κάθε χώρο εργασίας μπορούμε να νικήσουμε. Οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) καλούν για συντονισμένες δράσεις απέναντι στην εργοδοτική απειλή, και μπορούμε όλοι μαζί να εφαρμόσουμε την αυτοοργάνωση στην πράξη. Περισσότερες πληροφορίες «Πώς να απολύσετε το Αφεντικό σας» θα βρείτε στο φυλλάδιο που εκδόθηκε από τους BossBusters, και αποτελεί ένα σχέδιο δράσης των μελών των IWW στην περιοχή το Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ), που μεταφράστηκε στα ελληνικά πρόσφατα και τροποποιήθηκε ώστε να είναι πιο κοντά και σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα: https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/2015/05/15/i-w-whow-to-fire-your-boss.
Ποτέ δεν εiναι αργά για να ανατραπεί η κατάσταση, όλα είναι στο χέρι μας, όλα μπορούν να ανατραπούν. Στο πλαίσιο αυτό χαιρετίζουμε και στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία αγώνα προς αυτή την κατεύθυνση. Για την χειραφέτηση των ανθρώπων! Για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά.
Η αδικία σε έναν είναι αδικία σε όλους και αυτή είναι η δύναμη των εργαζομένων πάντα και παντού.
Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (ΙWW)
iwwgreece@yahoo.gr
(φωτο απο παλιοτερη παρεμβαση στου Ζωγραφου για την υποθεση της Ελενης Σ.)
Σάββατο 30 Μαϊου, 19.00, στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο της Βίλας Ζωγράφου θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: ” /Η υπόθεση της Ελένης Σ. δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας./Τα αφεντικά οργανώνονται (μαζικές απολύσεις, περικοπές, εντατικοποίηση, voucher), και οι δικές μας απαντήσεις». η οποία οργανώνεται από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στην συναδέλφισσα Ελένη Σ. Θα ακολουθήσει και roof bar οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα του αγώνα.
Μετά από …. (προσπαθώ να υπολογίσω αλλά ουκ έστιν αριθμός) αμέτρητα, λοιπόν, βιογραφικά, χτύπησε επιτέλους το τηλέφωνό μου για συνέντευξη για εργασία. Το βιογραφικό μου εστάλη μέσω του Kariera στην εταιρεία συμβούλων ΞΥΝ + για μια απλή θέση γραφείου (γραμματεία). Σήμερα λοιπόν, με πήρε εκπρόσωπος της εταιρείας για να με καλέσει σε συνέντευξη αλλά έπρεπε να μου ξεκαθαρίσει τη διαδικασία. Με απορία, περίμενα να ακούσω τι καινούργιο έχουν σκαρφιστεί. Αλλά αυτό που άκουσα ξεπέρασε τη φαντασία μου.
Η διαδικασία λοιπόν που ακολουθεί η εν λόγω εταιρεία, είναι η ακόλουθη:
Προσέρχεσαι στα γραφεία της εταιρείας συμβούλων εσύ και οι υπόλοιποι υποψήφιοι για τη θέση, και σε ένα δωμάτιο υπό την επίβλεψη ενός moderator αγωνίζεστε για τη διαθέσιμη θέση. Ο moderator υποβάλλει ερωτήσεις προφανώς ψυχολογικών τεστ και σεναρίων και οι υποψήφιοι απαντούν. Όλη η διαδικασία βιντεοσκοπείται και αποστέλλεται στον εργοδότη ο οποίος επιλέγει ποιος θα είναι ο νικητής.
Οι υποψήφιοι συμμετέχουν σε ομάδες των 10-15 ατόμων και ακολουθεί μία δομημένη συζήτηση για τη θέση, με ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο συντονιστής διευκολύνει την διαδικασία και δεν συμμετέχει, και όπως τονίζεται στο site η διαδικασία επικεντρώνεται στο στυλ και στον χαρακτήρα των υποψηφίων και ΟΧΙ στα προσόντα ή στην εμπειρία. Τα πλεονεκτήματα υποστηρίζει η εταιρεία πολλά και για τους εργοδότες και τους υποψηφίους. Οι εργοδότες μπορούν με τα βίντεο να έχουν το χρόνο να αξιολογήσουν καλύτερα τους υποψήφιους και σε λιγότερο χρόνο, ενώ οι υποψήφιοι – μεταξύ άλλων ιταμών – μπορούν να έχουν μια καλή εικόνα για τους ανταγωνιστές τους, δηλαδή τους υπόλοιπους υποψήφιους για τη θέση.
Δεν μπορούσα να μην κάνω τον συνειρμό με την ταινία Hunger Games. Όλοι οι υποψήφιοι κατεβαίνουν σε μια αρένα, όπου παλεύουν για τη βιοποριστική τους επιβίωση, και στόχος είναι ο ένας να εξοντώσει τον άλλο. Η εταιρεία συμβούλων μαζί με τον εργοδότη, κανονίζουν το πλαίσιο της μάχης, πετούν όπλα στους υποψηφίους και περιμένουν να δουν ποιος θα τα αξιοποιήσει καλύτερα. Ποιος θα καταφέρει να συνθλίψει τον άλλο μέχρι να βγει τελικός νικητής. Και όλα αυτά on camera.
Με συγχωρείται που δεν άντεξα να παίξω αυτό το παιχνίδι για να ζήσω από κοντά τον αγώνα και να σας το μεταφέρω. Αηδίασα και αντέδρασα. Και μετά λυπήθηκα, γιατί όπως μου είπε η υπεύθυνη, από τα 500 άτομα με τα οποία επικοινώνησε είμαι η μόνη που διαφώνησε με την μέθοδο.
Η απάντηση στην ΞΥΝ+ και σε όσους συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία αναίσχυντα είναι ότι δεν είμαστε βορά στα θηρία των εργοδοτών και των συμβούλων τους. Δεν είμαστε σκλάβοι που μας ρίχνουν σε μια σύγχρονη ρωμαϊκή αρένα, που μας βιντεοσκοπούν προς τέρψη των εργοδοτών που αρέσκονται να μας παρακολουθούν να σκίζουμε ο ένας τις σάρκες του άλλου, που περιμένουμε τον εργοδότη καίσαρα να σηκώσει τον αντίχειρά του. Είμαστε συναγωνιστές και όχι ανταγωνιστές απέναντι σε αυτόν τον ανηλεή ταξικό πόλεμο, και εμείς πρέπει να ορθώσουμε την γροθιά μας σε μία ενωμένη, να καταλάβουμε την αρένα και να εκδιώξουμε τον καίσαρα και την αυλή του.
Το Σάββατο 16 Μαΐου και για περίπου μιάμιση ώρα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από περίπου 50 συντρόφους και συντρόφισσες στον φούρνο “Το Χωριάτικο”, στο κεντρικό σταυροδρόμι της περιοχής του Ζωγράφου στο πλαίσιο διαμαρτυρίας και ανάδειξης του ζητήματος των αδελφών Γιαννακόπουλων, επιχειρηματιών και ιδιοκτητών της γνωστής αλυσίδας φούρνων “Το Χωριάτικο” και “Αττικοί φούρνοι”, οι οποίοι έχουν συλληφθεί και διαφύγει τρεις φορές στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα πορνείας, εμπορίας γυναικών (trafficking) που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα.
Η κινητοποίηση καλέστηκε από την Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου και συμμετείχαν σε αυτήν σύντροφοι και συντρόφισσες από τον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο «Βίλα Ζωγράφου», την αναρχική συλλογικότητα «Μαύρο Δάσος» και άλλες συλλογικότητες από τις ανατολικές συνοικίες, όπως και αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Το Χωριάτικο – Ο Σωματέμπορος της Γειτονιάς
Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι, επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες της γνωστής αλυσίδας φούρνων “Το Χωριάτικο” και “Αττικοί φούρνοι”, έχουν συλληφθεί και διαφύγει τρεις φορές στο παρελθόν (την τελευταία φορά με ελάχιστες ποινές οι οποίες ουσιαστικά τους συγχαίρουν για το “έργο” τους), με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα πορνείας, εμπορίας γυναικών (trafficking) που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα.
Οι συγκεκριμένοι φούρνοι λειτουργούν ως βιτρίνα για ξέπλυμα χρήματος οργανωμένου κυκλώματος εμπορίας σαρκός το οποίο συνεργάζεται με offshore εταιρία που διαχειριζόταν 5 μεγάλα στριπτιτζάδικα στην Αθήνα καθώς και με μαφιόζικα κυκλώματα της Ρωσίας. Παράλληλα οι επιχειρηματίες διέθεταν μια πολυκατοικία στη Λ. Ηρακλείου 29, όπου κρατούσαν φυλακισμένες μετανάστριες που διάφοροι πελάτες βίαζαν επί πληρωμή.
Δεν είναι όμως περίεργο το γεγονός ότι τα μέλη του κυκλώματος αυτού κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα αφού έχουν την άμεση υποστήριξη και συνεργασία της ελληνικής αστυνομίας. Ο απόστρατος αστυνομικός και νυν υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους το “Το Χωριάτικο”, Κωνσταντίνος Κύρος, μέσω των επαφών του εξασφάλιζε χαρτιά σε γυναίκες από Ρωσία, Λιθουανία και Πολωνία οι οποίες με την υπόσχεση της εργασίας στην Ελλάδα τελικά εξαναγκάζονταν να εκδίδονται ή να δουλεύουν σε στριπτιτζάδικα. Ο συγκεκριμένος αστυνομικός είχε αποταχθεί λόγω κατάχρησης 70 εκατομμυρίων δραχμών από το ταμείο του Τμήματος Αλλοδαπών. Στις 28 Απρίλη δικάστηκαν για τρίτη φορά… και η σωματεμπορία συνεχίζεται…
Το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ένοχο τον ιδιοκτήτη της αλυσίδας φούρνων Άγγελο Γιαννακόπουλο με ποινή κάθειρξης 10 χρόνια και έξι μήνες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, σωματεμπορία και ηθική αυτουργία σε απάτη. Αντίστοιχα στον Κωνσταντίνο Κύρο και στα υπόλοιπα μέλη του κυκλώματος επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης αρκετών ετών. Τελικά όλοι τους αφού πλήρωσαν τις εγγυήσεις, από 20.000 έως 200.000, ευρώ, αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στις δουλειές τους, στην σωματεμπορία, στο δουλεμπόριο, στο ξέπλυμα χρήματος. Προφανώς δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό.
Το Χωριάτικο και οι Αττικοί Φούρνοι είναι βιτρίνες εξαναγκαστικής πορνείας
Καμία ανοχή στους σωματέμπορους και στις βιτρίνες τους
Ανακοίνωση για το εργατικό ατύχημα στα διυλιστήρια ΕΛ.ΠΕ.
Την Παρασκευή 08/05/2015 γίνεται ανάφλεξη και ακολουθεί έκρηξη στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου και συγκεκριμένα στον όμιλο ελληνικά πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.) ιδιοκτησίας του μεγαλοεγκληματία της ελληνικής αστικής τάξης Λάτση (γνωστός για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στους τομείς του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου, γνωστός για τα δεκάδες εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων), αφού στις διάφορες επιχειρήσεις του μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί δεκάδες εργαζόμενοι και εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί. Καταφύγιο στις επιχειρήσεις του ομίλου Λάτση έχουν βρει βασανιστές των ΕΑΤ-ΕΣΑ ως επιστάτες, όπου συνεχίζοντας το εγκληματικό τους έργο, εκφοβίζουν και τρομοκρατούν τους εργαζόμενους μέσα στα εργασιακά αυτά κάτεργα.
Έτσι και τώρα άλλο ένα περιστατικό ήρθε να συμπληρώσει την εγκληματική τους δράση. Ύστερα από έκρηξη τραυματίζονται 6 εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 5 νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση με εγκαύματα 60-70% και βαριά αναπνευστικά προβλήματα. Στο εργοστάσιο γίνονταν έργα συντήρησης και όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι υπήρχε ασφυκτική πίεση ούτως ώστε το έργο να τελειώσει σε 30 ημέρες.
Τα εξαντλητικά ωράρια, οι απάνθρωπες συνθήκες, η ενοικίαση ανειδίκευτων εργαζομένων από εργολαβικές εταιρίες για μικρό χρονικό διάστημα, τα παντελώς ελλειπή μέτρα προστασίας (δεν χτύπησε καν ο συναγερμός) συνθέτουν την εικόνα της δολοφονικής δράσης του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων και αποσκοπούν στην περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας και την πλήρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η μείωση του εργατικού κόστους για τον όμιλο Λάτση είναι το βασικό επίδικο για τη διασφάλιση των συμφερόντων του χωρίς καμιά έγνοια για την ασφάλεια των εργαζομένων. Το κεφάλαιο δεν διστάζει να δολοφονεί εργαζόμενους με σκοπό τη διατήρηση όσο το δυνατόν μικρότερου εργατικού κόστους.
Ο εν λόγω όμιλος, στην προσπάθειά του να συγκαλύψει το εργατικό ατύχημα, έβγαλε μια ανακοίνωση η οποία αποδεικνύει το πόσο νοιάζεται για την ασφάλεια των εργαζομένων αφού η ανακοίνωση διαστρεβλώνει τα γεγονότα και εμμένει στο ότι υπήρχαν επαρκή μέτρα προστασίας και ακολουθήθηκαν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες.
Είναι καιρός τα καθάρματα της αστικής τάξης να πληρώσουν. Είναι καιρός η εργατική τάξη να διεκδικήσει τα συμφέροντα της και να δημιουργήσει αναχώματα στη δολοφονική επέλαση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του. Μόνο μέσα από την οργάνωση της τάξης μας θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε έμπρακτα τη δολοφονική τους δράση. Να οργανώσουμε την τάξη μας σε όλα τα μέτωπα ενάντια στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Να φτιάξουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μας επιτρέψουν να αντιπαρατεθούμε με την εγχώρια και διεθνή αστική τάξη.
Μόνο μέσα από συγκεκριμένους τακτικούς στόχους και αγωνιζόμενοι με όλα τα μέσα θα μπορέσουμε να συσπειρώσουμε την τάξη μας και να φτάσουμε στον επαναστατικό-στρατηγικό μας στόχο την κοινωνική επανάσταση.
Σιωπή ιχθύος για το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ Ασπροπύργου. Λιγοστές είναι οι ενημερώσεις για την κατάσταση της υγείας των εργατών, η οποία είναι κρίσιμη για τους πέντε από τους έξι τραυματίες. Σιωπή και για την έλλειψη μέτρων ασφάλειας, για τις συνθήκες εργασίας, για το καθεστώς της εργολαβίας ,για την υποστελέχωση και την υπερενταντικοποίηση που οδήγησαν στο εργοδοτικό έγκλημα. Και ως γνωστόν η σιωπή είναι συνενοχή.
Οι εργαζόμενοι της Βιο.Με σε ψήφισμα αλληλεγγύης εκφράζουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στους τραυματίες εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ και καταγγέλλουν την εργοδοσία και την κρατική αδράνεια που συντέλεσαν και συντελούν σε εργατικά ατυχήματα.
Δείτε εδώ μια λίστα από τα εργοδοτικά «ατυχήματα» στα ΕΛΠΕ
Αλλά και τη σχετική αφίσα από το εγχείρημα «καφενείο των ανέργων» εδώ
Ψηφίσματα αλληλεγγύης από σωματεία όμως έχουμε και για τη σύλληψη των τεσσάρων Τούρκων αγωνιστών, που έγιναν 15 έως 18 Απρίλη από την «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία, η οποία εισέβαλε στα σπίτια τους. Οι τρεις έχουν άδεια εξάμηνης παραμονής στην Ελλάδα και ζητούν άσυλο, καθώς διώκονται από την Τουρκία λόγω των δημοκρατικών τους αγώνων και ο τέταρτος είναι Γερμανός υπήκοος. Στόχος αυτών των συλλήψεων δεν είναι άλλος από την τρομοκράτηση και ποινικοποίηση των αγώνων των λαών και ιδιαίτερα της Τουρκίας.
Τα Κίτρινα Κράνη σκιαγραφούν τις συνθήκες που ισχύουν στον κατασκευαστικό κλάδο και συγκεκριμένα στα έργα για το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Απλήρωτες υπερωρίες και κλεμμένα ένσημα, υπερενταντικοποίηση της εργασίας σε έναν κλάδο που η υπερεργασία οδηγεί συνήθως σε εργοδοτικά εγκλήματα, και φυσικά μειωμένα μεροκάματα, και την ανεργία να θερίζει.
Κλεμμένα ένσημα, υπερεργασία, υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, επιδόματα που δεν καταβάλλονται, είναι και οι συνθήκες εργασίας στη «μεγαλύτερη αλυσίδα πίτσας στην Ελλάδα». Στο υποκατάστημα της Κυψέλης, όλοι οι εργαζόμενοι απολύθηκαν αιφνιδιαστικά τον Οκτώβρη. Κάποιοι εργαζόμενοι και μέλη του ΣΒΕΟΔ, κινήθηκαν δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας και προσβάλλουν τις απολύσεις τους ως καταχρηστικές, διεκδικούν διαφορές δεδουλευμένων και επιδομάτων τετραετίας, διαφορές αποζημίωσης και δαπάνες δικύκλου, συνολικού ύψους 176.000 ευρώ.
16 μήνες απλήρωτες οι εργαζόμενες στην κοινωφελή επιχείρηση στις Φιλιάτες. Παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στις 13 του μήνα έξω από το δημαρχείο, όπου ανέδειξαν τα τραγικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την απληρωσιά.
Απλήρωτοι όμως παραμένουν και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία Κιολεϊδης, και πραγματοποιούν προειδοποιητικές στάσεις εργασίας με μαζική συμμετοχή. Οι εργαζόμενοι διανύουν ήδη τον 4 μήνα απλήρωτης εργασίας, ενώ σημειώνουμε ότι έχουν καταθέσει αγωγή για οφειλές της μισθοδοσίας από το 2013. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι παραμένουν σε αγωνιστική ετοιμότητα και θα αποφασίσουν τις επόμενες δράσεις τους μετά την συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας.
Το Σάββατο 16 Μάη έγινε η εκδήλωση- συζήτηση την οποία οργάνωσε η Εργατική Ομοσπονδία Βάσης και είχε θέμα την προσπάθεια εγκληματοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων. Η στρατηγική επιλογή κράτους και αφεντικών να εγκληματοποιήσουν τον συνδικαλισμό βάσης και τον μαχητικό συνδικαλισμό και να επιβάλλουν τη σιωπή και την υποταγή πρέπει να βρει απέναντί της την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς και στην ενίσχυση του συνδικαλισμού βάσης. ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!
Νέο κρούσμα ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων στο Ηράκλειο. Παράνομη και καταχρηστική κρίθηκε από το δικαστήριο τα ξημερώματα, η απεργία που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι στα τουριστικά λεωφορεία Ηρακλείου, που αγωνίζονται για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Την προσφυγή στα δικαστήρια είχαν κάνει τουριστικοί πράκτορες.
Κινητοποιήσεις στον Νηρέα στην Εύβοια με 24ωρη απεργία. Οι εργαζόμενοι στέκονται αλληλέγγυοι στην εργαζόμενη που απολύθηκε τον περασμένο Φλεβάρη για τη συνδικαλιστική της δράση. Η εν λόγω εργαζόμενη πρωτοστάτησε στη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου και η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυσή της για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Νίκη εργαζόμενης και όχι εθελόντριας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος στη Σάμο. Εργαζόμενη δικαιώθηκε από το ΙΚΑ που επέβαλλε πρόστιμο στο Ινστιτούτο και ανάγκασε τη διοίκηση σε αναδρομική καταβολή των ενσήμων της. Σημειώνουμε τον εργοδοτικό εμπαιγμό της εργοδοσίας για μήνες ότι θα ασφαλίσει την εργαζόμενη, κάτι που δεν έκανε ποτέ. Όταν η εργαζόμενη πίεσε για τα εργατικά της δικαιώματα απολύθηκε, και όταν επίσης κατέφυγε στο ΣΒΕΜΚΟ και σε καταγγελίες, δέχτηκε και την τρομοκρατία και τις προσπάθειες του Ινστιτούτου να λοιδορήσει την ίδια και τον αγώνα της.
Κάτοικοι από Μπραχάμι και γύρω περιοχές πραγματοποίησαν παρέμβαση το Σάββατο 9 Μάη από τις 12:00 μέχρι τη 13:30 στον φούρνο «Χωριάτικο» που βρίσκεται στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Κολλήθηκαν χαρτοπανό σε απέναντι διαφημιστικό ταμπλό και μοιράστηκε κείμενο μπροστά από το μαγαζί.
Οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Συνέλευσης εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ, αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία. Το κεφάλαιο φρόντισε να οργανωθεί απέναντι στην ψηφιακή εποχή των μέσων ενημέρωσης με την εργοδοτική Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου (ΕΝΕΔ). Η Συνέλευση καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να οργανωθούν αλλά και να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στον όμιλο 24 media του προέδρου της ΕΝΕΔ, την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00.
Απεργία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14 Μάη στην οποία κάλεσε η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων. Οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται διεκδικώντας την υπογραφή ΣΣΕ αλλά διαμαρτύρονται για τα εργασιακά κάτεργα του κλάδου, όπως είναι η περίπτωση της Ίριδας.
Μπαράζ απολύσεων στην εφημερίδα Δημοκρατία. Η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε σειρά αντεργατικών πρακτικών όπως: συνεχιζόμενες απολύσεις χαμηλόμισθων εργαζόμενων, περικοπές μέσω ατομικών συμβάσεων, καθυστέρηση μισθοδοσίας, πλήρη εντατικοποίηση της εργασίας, με τους εργαζόμενους να εξαναγκάζονται σε εργασία σε περισσότερα από ένα έντυπα του ομίλου με ένα μισθό.
Τρομοκρατική απόλυση εργαζομένου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η εργοδοσία επιβάλει μειώσεις μισθών και όταν ο εργαζόμενος αρνήθηκε να συναινέσει απολύθηκε αμέσως για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Αγώνα όμως ενάντια στον εμπαιγμό της εργοδοσίας για υπογραφή ΣΣΕ δίνουν και οι εργαζόμενοι στον κλάδο τροφίμων και ποτών. Απαιτούν άμεσα την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στα επίπεδα του 2009 και καταγγέλλουν την εσκεμμένη καθυστέρηση της συζήτησης από την πλευρά της εργοδοσίας.
Στον ίδιο δρόμο αγώνα και οι λιθογράφοι που πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΣΕΒ την Τρίτη 12 Μάη, διεκδικώντας την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Συγκεκριμένα, διεκδικούν να υπογραφεί νέα ΣΣΕ με τους οικονομικούς όρους της τελευταίας, το 2009, αλλά και να ενταχθούν στη Συλλογική Σύμβαση ειδικότητες που ανήκουν στον κλάδο και δεν καλύπτονται, όπως ψηφιακές εκτυπώσεις ανεξαρτήτου διάστασης, μελανάδες σε βαθυτυπία, γραφίστες που δουλεύουν στο διαδίκτυο.
Στις 11 του Μάη σωματεία, κοινωνικές οργανώσεις, άνεργοι βρέθηκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για την καταβολή του χρέους στο ΔΝΤ που έγινε την επόμενη ημέρα. Θυμίζουμε ότι η πληρωμή έγινε όταν με την αναίσχυντη και σε μορφή και σε περιεχόμενο ΠνΠ υπεβλήθη η μεταφορά διαθεσίμων από δήμους, φορείς και ασφαλιστικά ταμεία στην ΤτΕ για μπορέσει να πληρωθεί το χρέος. Όπως έγραφε το πανό του ΣΥΒΧΑ «Οι εργαζόμενοι δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος – Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά».
Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών εδώ
Και εδώ την ανακοίνωση κάλεσμα από τη Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Μετά τη ληστρική επιδρομή στα διαθέσιμα για να πληρωθεί το ΔΝΤ, ο ΟΠΕΚΕΠΕ που είναι ο πρώτος οργανισμός στον οποίο συντελέστηκε αυτή η ιταμή πράξη, άφησε τους εργαζόμενους απλήρωτους. Στις 13 του μήνα που πήγαν οι εργαζόμενοι να πάρουν το δεκαπενθήμερό τους, είδαν το λογαριασμό τους άδειο, ενώ η απάντηση που έλαβαν από τη διοίκηση ήταν ότι είναι άγνωστο πότε θα γίνει η κατάθεση της μισθοδοσίας. Τελικά μετά το σάλο που προκλήθηκε, οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν αργά το βράδυ της Παρασκευής. Να σημειωθεί ότι τα οδοιπορικά που είναι συνυφασμένα με τη φύση της εργασίας τους, επίσης δεν έχουν καταβληθεί.
Αρνητική εξέλιξη στον αγώνα των καθαριστών/τριών στα δημόσια σχολεία και στα εργολαβικά συνεργεία. Η κυβέρνηση αποφάσισε την ανανέωση των συμβάσεων τους μόνο για 4 μήνες, παρατείνοντας την μακροχρόνια εργασιακή τους ομηρία. Οι εργαζόμενοι απαιτούν και διεκδικούν πλήρη και σταθερή δουλειά, να σταματήσει το καθεστώς της εργολαβίας και της υπερενταντικοποίησης της εργασίας, αλλά και να επανέλθουν τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.
Το Αυτοοργανωμένο Σχήμα Καθηγητών και το κοινωνικό στέκι Στέγαστρο κάνουν πράξη την αλληλεγγύη, δημιουργώντας και στηρίζοντας δομές αυτοοργάνωσης. Απέναντι στην απαξίωση της δημόσιας παιδείας και σε συνθήκες αυξανόμενης φτώχιας και ανεργίας, οργανώνουν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου, αλλά και ξένων γλωσσών σε ενήλικες.
Το Σάββατο 9/5 έγινε παρέμβαση στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ bazaar από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων, από επισφαλώς εργαζόμενους ,voucherades και παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας. Η παρέμβαση έγινε μετά από καταγγελία εργαζομένων της επιχείρησης ότι καλούνται να εργαστούν από το πρωί μέχρι τις 3.00 τα ξημερώματα και τα σαββατοκύριακα και φυσικά χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες.
Τη Δευτέρα 11 Μάη ξεκίνησαν απεργιακές κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Ζαφειρόπουλος. Ζητούν την ανάκληση τεσσάρων απολύσεων που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Μάλιστα ένας εκ των απολυμένων έλαβε το χαρτί της απόλυσης μόλις μία μέρα αφού γράφτηκε στο σωματείο του.
Κατάληψη όμως και από τους συμβασιούχους του ΟΑΕΕ της αίθουσας συνεδριάσεων του Οργανισμού στις αρχές της εβδομάδας. Οι 250 συμβασιούχοι απαιτούν να επανέλθουν στη δουλειά τους, από την οποία έχουν απομακρυνθεί, πλέον του ενός έτους, καθώς τώρα τέσσερις συνάδελφοί τους κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα που είχαν καταθέσει σε δικαστήριο στο οποίο είχαν προσφύγει. Ο νέος διοικητής όμως δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση, ενώ έχει ασκήσει έφεση στην απόφαση που δικαιώνει τους εργαζόμενους. Αξίζει να σημειωθεί η εργασιακή τους ομηρία, καθώς απασχολούνταν εδώ και 8 χρόνια με ετήσιες ή δίχρονες συμβάσεις που ανανεώνονταν.
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας οργανώνει προβολές ταινίας για τη ζωή του Joe Hill αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου και μέλους των IWW. Να θυμίσουμε ότι συμπληρώνεται ένας αιώνας από την κρατική δολοφονία του όταν και εκτελέστηκε για ανυπόστατη κατηγορία τον Νοέμβρη του 1915. Η παρακαταθήκη του καταγράφεται στο τελευταίο γράμμα του προς τον Μπιλ Χέιγουντ, επίσης μέλος των IWW: «Αντίο Μπιλ. Πεθαίνω σαν αληθινός επαναστάτης. Μην χάσετε χρόνο σε θρήνους. Οργανωθείτε..!». Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στις 22 Μάη στις 21.00 στη Βίλα Ζωγράφου και την Κυριακή 24 Μάη στο πάρκο της Ναυαρίνου, επίσης στις 21.00
Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!
Όσον αφορά στο Δημοτικό Λαχανόκηπο στις Αχαρνές, ο ΝΟΣΤΟΣ ουσιαστικά παραδέχεται στην απαντητική ανακοίνωσή του τη μη υλοποίησή του και την αποδίδει στο συνεργαζόμενο Δήμο. Το αρμόδιο Υπουργείο ενημέρωσε το ΝΟΣΤΟ για τη μη παράταση του προγράμματος στις 30/12/2014, αλλά η ΜΚΟ κατέθεσε ένσταση και ανανέωσε τις συμβάσεις των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν βελτιώθηκαν, ενώ οι 40 οικογένειες μακροχρόνια ανέργων μάταια περίμεναν να λάβουν αγροτεμάχιο για να καλλιεργήσουν.
Ταυτόχρονα η ΜΚΟ έπαψε να καταβάλει τη μισθοδοσία ήδη από το Νοέμβριο του 2014, με πρόφαση την καθυστέρηση της αντίστοιχης χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εργασίας. Το Μάρτιο οι εργαζόμενοι, έχοντας ξεμείνει από «περίσσευμα καρδιάς», το οποίο ζητά η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ από όλους τους εργαζομένους της, ήρθαν σε επαφή με το ΣΒΕΜΚΟ και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Εκεί η διοίκηση της ΜΚΟ επανέλαβε την πάγια θέση της περί «μη ύπαρξης εργοδοσίας» και «μη δυνατότητας καταβολής των μισθών, εφόσον δεν έχει κέρδος και ιδίους πόρους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν συγκινήθηκε από την «αυτοθυσία» της διοίκησης, αλλά αντίθετα επέβαλε καταβολή των δεδουλευμένων πέντε μηνών εντός 15 ημερών.
Η ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ κατέβαλε αρχικά τους δύο μισθούς, αλλά στη συνέχεια –και εφόσον η παράταση του Προγράμματος δεν δόθηκε από το Υπουργείο- με υπόμνημά της στην Επιθεώρηση ισχυρίζεται ότι εάν μπορέσει, θα καταβάλει τους μισθούς το Δεκέμβριο του 2015! Κατά του νόμιμου εκπροσώπου της ΜΚΟ ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 3 Απριλίου, λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου εργασίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για τη λήξη του προγράμματος. Οι επωφελούμενοι, ωστόσο, δεν ενημερώθηκαν επίσημα ποτέ ότι θα πάψουν να εξυπηρετούνται!
Παράλληλα, η συνάδελφος που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 για λόγους αξιοπρέπειας, κατέθεσε αγωγή κατά της ΜΚΟ, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας που την εξώθησαν σε παραίτηση. Συγκεκριμένα, η απαίτηση για παροχή υπηρεσιών πέραν του ωραρίου και των προβλεπόμενων ημερών με πρόσχημα την «προσφορά στο κοινό καλό και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανθρωπιστικής κρίσης», η απαξίωση της εργασίας των εργαζομένων, τους οποίους η διοίκηση επιμένει να αποκαλεί «επωφελούμενους του προγράμματος» και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί για διεκπεραίωση εργασιών εκτός του καθηκοντολογίου, συνιστούν το ακριβές πλαίσιο εργασιακών συνθηκών στο ΝΟΣΤΟ. Και είναι ακριβώς αυτή η αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, όπως ορίζονταν στη σύμβαση που είχε υπογράψει, η μη υλοποίηση του έργου και η αντιδεοντολογική αντιμετώπιση των άνεργων και άπορων επωφελούμενων που συνιστούν εξώθηση σε παραίτηση της συναδέλφου.
Και επειδή δεν πτοούνται, ακριβώς οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται και στο νέο πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ_Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Αθηναίων», το οποίο υλοποιείται σε σύμπραξη των ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ, ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ και ΧΕΝ Ελλάδος. Μπορεί οι τρεις ΜΚΟ να διατείνονται σε κάθε ευκαιρία ότι «έβγαλαν από την ανεργία 45 επωφελούμενους», αλλά οι 45 εργαζόμενοι και εργαζόμενες του προγράμματος δουλεύουν τρεις μήνες απλήρωτοι, ενώ ο ΝΟΣΤΟΣ και η ΙΑΣΙΣ δεν τους έχουν καταβάλει ούτε καν το δώρο Πάσχα. Παράλληλα, αρκετοί εργαζόμενοι του συσσιτίου απασχολούνται σε άλλες δομές της ΜΚΟ, καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ρεύματος στην κουζίνα του προγράμματος, ενώ ψυχολογικοί –αλλά και πιο παραδοσιακοί- εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν.
Και για να ανταποδώσουμε το μάθημα πολιτικής οικονομίας, επαναλαμβάνουμε ότι όσο δουλεύουμε υποαμειβόμενοι ή απλήρωτοι, όσο η εργασία μας υποτιμάται, όσο δεχόμαστε απειλές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, η εκμετάλλευση υφίσταται. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ μπορεί να μην αμείβονται, αλλά είναι εργοδότες και ο μοναδικός υπόχρεος απέναντί μας. Είμαστε εργαζόμενοι, ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες, ούτε επωφελούμενοι και το έργο των ΜΚΟ το φέρουμε εμείς εις πέρας.
Η ΕΣΕ Αθήνας και το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για καταβολή αποζημιώσεων και δεδουλευμένων. Υπό όποιο καθεστώς και αν δουλεύουμε, όποια νομική μορφή και αν έχει η εργοδοσία μας, απαιτούμε σεβασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και εντέλει της αξιοπρέπειάς μας και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς.
Θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα σε καταστήματα της μητρικής των everest με την συμμετοχή αρκετών αλληλέγγυων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη( από το ΣΣΜ Θεσσαλονίκης) και Χανιά , κερδίσαμε πάνω στα αιτήματα που είχαμε θέσει από κοινού με την συναδέλφισσα Ιωάννα!
