Αρχείο κατηγορίας Πρωτομαγιά

1η Μάη στο Κομπάνι*

*Μεταφρασμένο από Στάσεις Εκπίπτοντες.

 

Σύντροφοι εργάτες/τριες! Οργανώσεις, συνδικάτα και σωματεία εργαζομένων!
Θερμούς χαιρετισμούς από το καντόνι του Κομπανί, το καντόνι της επανάστασης, της αντίστασης και των μαρτύρων, 1η Μάη, η μέρα μνήμης του αγώνα και της αντίστασης των εργαζομένων ενάντια στην τυρρανία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση του καπιταλισμού!
Η επανάσταση στη Ροτζάβα, υπήρξε μια ιστορική αφετηρία στον αγώνα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων στη μέση ανατολή και στον υπόλοιπο κόσμο, για την επαναδιεκδίκηση της πολιτικής αρχής. Και ήταν μια επανάσταση των γυναικών, των νέων και των εργαζομένων για να εγκαθιδρύσουν ένα νέο σύστημα που θα βασίζεται στη μεταφορά της εξουσίας στο λαό, μιας και αποτελεί τον πραγματικό ιδιοκτήτη της. Όπως και η αντίστασή μας ενάντια στους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους και στους διεθνείς υποστηρικτές τους δεν διεξάγεται μόνο για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων μας, αλλά και για την υπεράσπιση των επιτευγμάτων της επανάστασης και την αυτοανάδειξη ενός συστήματος που βασίζεται στη ριζοσπαστική δημοκρατία και στην εξάλειψη των ιεραρχικών οργανώσεων.
Σήμερα, χάρη στις ηρωικές μάχες των συντρόφων μας στις “μονάδες λαϊκής προστασίας” (YPG) και στις “γυναικείες μονάδες προστασίας” (YPG), οι τρομοκράτες εκδιώχθηκαν από την πόλη, οι επιθέσεις τους όμως στα προάστια και ο αποκλεισμός των δρόμων του καντονιού συνεχίζονται. Η αντίστασή μας έχει εισέλθει σε μια νέα πιο δύσκολη φάση και αυτή είναι η φάση της αποκατάστασης της κοινωνικής ζωής στο Κομπανί, κάτω από εμπάργκο, μια κατάσταση υπό την οποία περισσότερο από 80% των δομών και των ζωτικών υποδομών της πόλης έχουν καταστραφεί.
Η ιστορία της ταξικής πάλης δείχνει ότι η ένωση των εργαζομένων δεν έχει γεωγραφικά εμπόδια, όπως αναγνωρίζουμε και από την αντίστασή μας ενάντια στην βάρβαρη τρομοκρατία και τους διεθνείς υποστηρικτές της, ως αντίσταση που υποστηρίζει όλους τους λαούς του κόσμου. Θεωρούμε ότι, η επανάσταση, καθώς παρενοχλεί τα θεμέλια της κυριαρχίας και θεμελιώνει έναν καινούριο κόσμο, εξασφαλίζοντας το σεβασμό, την ελευθερία και την ισότητα για όλους τους λαούς, απαιτεί πράξη και τρομακτικό αγώνα. Με τον ίδιο τρόπο, η διεθνής αλληλεγγύη των εργαζομένων, είναι η ιστορική αναγκαιότητα και το υλικό πεδίο για να υπερασπιστούμε τα επιτεύγματα της τάξης μας και να αγωνιστούμε χέρι με χέρι ενάντια στην κυριαρχία και στην καταπίεση του καπιταλισμού.
Εμείς οι εργαζόμενοι και η ένωση του καντονιού του Κομπανί, εις μνήμην των ελευθεριακών και εξισωτικών αγώνων των εργαζομένων και των καταπιεσμένων σε όλο τον κόσμο, και εκτιμώντας την υποστήριξη και την αλληλεγγύη στην αντίστασή μας ενάντια στην επίθεση των τρομοκρατών, καλούμε τους εργαζόμενους συντρόφους μας, τα συνδικάτα, τα σωματεία και όλους τους ελευθεριακούς, να συμμετάσχουν πρακτικά στην αλληλεγγύη στην επανάσταση στη Ροτζάβα και στο Κομπανί, και σας καλούμε να συνδράμετε σ’ αυτήν την ιστορική κατάσταση προκειμένουν να υπερασπιστούμε τα επιτεύγματα της επανάστασης!
Ζήτω οι ελευθεριακοί αγώνες των λαών του κόσμου!
Ζήτω η διεθνής ένωση των εργαζομένων του κόσμου!
Η Διοίκηση του καντονιού του Κομπανύ.

Ακολουθεί το αγγλικο κείμενο:

1 May 2015 (English)

Worker comrades! Organizations, syndicates and trade unions of workers!

With warm regards of workers from Canton of Kobanê, the Canton of revolution, resistance and martyrs, on first of May, the commemorating day of struggle and resistance of Workers against tyranny and oppression, and exploitation of capitalism!

The revolution of Rojava, was a historical departure point in workers’ and oppressed people’s struggle in the middle east and all over the world, to repossess the political authority; and it was the revolution of women, youth and workers to establish a new system based on transition of power to people as the true owners of it. As well as our resistance against ISIS-terrorists and their international supporters is not only to protect our people’s human life and dignity, but also is the resistance to defend the achievements of revolution and self-demonstration-system which is based on radical democracy and elimination of hierarchical organizations.

Now, through heroic battles of our comrades in “protect units of people” (YPG) and “protect units of women” (YPJ), terrorists are driven out from the city, but attacks on suburbs areas and blocking of the canton’s roads is still continuing. Our resistance has entered a new more difficult phase and that is the phase of restoring social life to Kobanê, under attack and economical and logistical siege, such situation in which more than 80% of the city’s structures and vital infrastructures have been destroyed.

The history of class struggle shows that the union of the workers has no geographical boundaries, as we recognize our resistance against savage terrorism and its international sponsors, as the resistance in representation of all people throughout the world. We believe that, the revolution, as disrupting the foundations of dominance and founding a new world, ensuring respect and freedom and equality for all of the people, requires practice and fierce struggle. The same way, the international solidarity of workers, is the historical necessity and a material field to defend the class achievements and to struggle shoulder by shoulder against domination and oppression of capitalism.

We, the workers and association of the Canton of Kobanê, commemorating workers’ and oppressed people’s libertarian and egalitarian struggles all over the world, and appreciating your support and solidarity with our resistance against terrorist attacks, invite our worker comrades, syndicates, trade unions and all the libertarians, to participate the practical solidarity with the revolution of Rojava and the resistance of Kobanê, and invite you to join us in this historical situation to protect the achievements of the revolution!

Long live libertarian struggles of people around the world!

Long live international union of the workers of the world!

Administration of the Kobanê Canton

 

ΠΑ.Σ.Ε.WIND Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30Π.Μ., ΜΟΥΣΕΙΟ (ΠΑΤΗΣΙΩΝ)

imagesΚαλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζεις σας σκλάβος’’.

Ν.Μαριακάκης

Συνάδελφοι,

 

Η 1η Μαΐου αποτελεί ένα σημείο ιστορικών συμβάντων, πάντα επίκαιρο και διαχρονικό. Eίναι μέρα απεργίας. Είναι επέτειος μνήμης. Είναι η μέρα που μας θυμίζει, όλους τους αγώνες που έχει δώσει η εργατική τάξη, η τάξη στην οποία ανήκουμε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι.

Πιο επίκαιρο παρά ποτέ το μήνυμα της Πρωτομαγιάς, μας παροτρύνει και μας δίνει μία σημαντική αφορμή να πολεμήσουμε για τα κεκτημένα που ήταν αποτέλεσμα αιματηρών αγώνων.

Μην ξεχνάμε πως την 1η Μαΐου 1886 χιλιάδες εργαζόμενοι των ΗΠΑ διαδήλωσαν υπέρ της καθιέρωσης του 8ωρου, οι διαμαρτυρίες αυτές συγκέντρωσαν χιλιάδες ανθρώπους και έκλεισαν με πολλούς νεκρούς.

Μην ξεχνάμε πως την 1Η Μαΐου του 1944, 200 κομμουνιστές, πρώην πολιτικοί κρατούμενοι εκτελέστηκαν στην Καισαριανή από τους Γερμανούς κατακτητές.

Η απεργία της Πρωτομαγιάς δεν είναι μόνο μέρα μνήμης και δεν αφορά μόνο την απόδοση τιμής σε όλους όσους αγωνίστηκαν για τα εργατικά δικαιώματα. Πρέπει παράλληλα να γίνει και μέρα αφύπνισης της συνειδησιακής μας υπόστασης, σε αντιδιαστολή με την παθητική στάση που επιβάλλουν τα ΜΜΕ, λειτουργώντας ως φερέφωνα των θιασωτών του καπιταλισμού.

Σήμερα δικαιώματα και μισθοί έχουν κατακρεουργηθεί από τις πολιτικές κράτους και εργοδοτών και είναι χρέος και ευθύνη όλων μας να μην σκύψουμε το κεφάλι.

Με πραξικοπηματικό τρόπο οι κρατικοί μηχανισμοί επιβάλλουν μέτρα με σκοπό την κατάργηση και των στοιχειωδών δικαιωμάτων μας (συμβάσεις εργασίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας που με αίμα κατακτήθηκε, ασφάλιση, παιδεία, υγεία κλπ)

Η πρωτομαγιά είναι η μέρα ορόσημο, μέρα γιορτής της εργατικής τάξης. Ως ελάχιστο φόρο τιμής όλοι μας έχουμε την υποχρέωση να βρισκόμαστε στην απεργιακή συγκέντρωση που έχει κηρυχθεί για την Εργατική Πρωτομαγιά.

Ας  παρευρεθούμε όλοι στο Μουσείο (Πατησιών) στις 10:30 την Παρασκευή  1η Μάη.

 

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30Π.Μ., ΜΟΥΣΕΙΟ (ΠΑΤΗΣΙΩΝ)

Σπάρτη: Η 1η Μάη δεν είναι αργία είναι Απεργία

1η_μαη

Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι, Μάης 2015

 

 

Η 1η Μάη είναι η Απεργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Την «γιορτάζουμε» κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο επειδή στο Σικάγοτο 1886, οι αντίστοιχοι «κουκουλοφόροι, προβοκάτορες, πράκτορες, ακατανόητοι» εκείνης της εποχής, δηλαδή οι εργάτες Αναρχικοί, έδωσαν τη ζωή τους με κεντρικό αίτημα την 8ωρη εργάσιμη ημέρα και με όραμα την Κοινωνική Επανάσταση.

Αναμεταξύ τους τότε, υπήρχαν σοβαρές διαφωνίες σχετικά με το κατά πόσο ένα αίτημα θα ταίριαζε στον αγώνα τους ενάντια στα αφεντικά. Ο συνδυασμός εκείνου του αιτήματος και του οράματος για μια άλλη κοινωνία, είναι που δίνει νόημα ακόμα και σήμερα σε εκείνον τον Αγώνα.

Δεν ξεχνάμε τον Αγώνα που έδωσαν οι εργάτες στην Αμερική, ούτε την εξέγερση τωνλιμενεργατών της Καλαμάτας το 1934, ούτε τον ματωμένο Μάη των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη, ούτε και τη θυσία των 200 κομμουνιστών στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.

Αυτοί οι φάροι στους Αγώνες της εργατικής τάξης αποτελούν και σήμερα έμπνευση για όλους μας, για τους νέους Αγώνες που έχουμε μπροστά μας, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και τη δημιουργία της αταξικής κοινωνίας μεΙσότητα, Αλληλεγγύη και Ελευθερία.

Ταξική Πρωτομαγιά ενάντια σε Κράτος, Φασίστες και Αφεντικά.
Οργάνωση κ Αγώνας για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.

Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι, Μάης 2015

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό “Μαύρο & Κόκκινο”:ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2015

ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

μκ1η Μάη 1886 – 80.000 εργάτες στο Σικάγο και πάνω από 400.000 σε ολόκληρες τις Η.Π.Α. απεργούν με κύριο αίτημα το 8ωρο και διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. 4 αναρχικοί οργανωτές της απεργίας εκτελούνται και ένας αυτοκτονεί μέσα στο κελί του, μια μέρα πριν την εκτέλεση του.

1η Μάη 2015 – η επέλαση του καπιταλισμού οδηγεί στην ανάσχεση των συλλογικών κεκτημένων και εδραιώνει ένα καθεστώς πληρούς απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής

129 χρόνια μετά, ο αγώνας του Σικάγο παραμένει ζωντανός. Όπως τότε, έτσι και τώρα πραγματοποιείται μια γενικευμένη επίθεση στην εργατική τάξη υπό το πρόσχημα, όμως τώρα, της οικονομικής κρίσης. Η μεθόδευση αυτής της ληστρικής στρατηγικής από την άρχουσα τάξη επιτυγχάνεται μέσω της άρσης του 8ωρου εργασίας, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την εδραίωση της επισφαλούς εργασίας και την συνεχή μείωση του βασικού μισθού. Βασική συνθήκη λειτουργίας του καπιταλισμού είναι ,ανέκαθεν, το καθεστώς εξαίρεσης και η παρανομοποίηση της ύπαρξης και της εργασίας. Η άρχουσα τάξη, κοιτώντας πάντοτε την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, εξασφαλίζει το φθηνότερο εργατικό δυναμικό μέσω της διατήρησης και κατά καιρούς της διόγκωσης μίας στρατιάς ανέργων.

Αυτά, σε συνδυασμό με την προώθηση της ατομικίστικης κοινωνικής ανέλιξης και τη γενίκευση της συνθήκης του κοινωνικού κανιβαλισμού, προσπαθούν να αδρανοποιήσουν το μόνο όπλο της εργατικής τάξης, την συλλογική της ταυτότητα , την ταξική της συνείδηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όποτε οι καταπιεσμένοι ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στην εξουσία, δέχονται καταστολή απο μεριάς κράτους και παρακράτους, η οποία πραγματώνεται είτε άμεσα και βίαια, όπως στον κοινωνικό αγώνα των Σκουριών, είτε έμμεσα με πλάγιες μεθοδεύσεις, όπως στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ.

Μέσα σε ένα περιβάλλον γενικότερης υποτίμησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αναδύθηκε από κομμάτι της κοινωνίας η ψευδαίσθηση της θεσμικής επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, αναθέτοντας στον Σύριζα την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την ομαλοποίηση της έκρυθμης κοινωνικής πραγματικότητας. Παρά το ριζοσπαστικό προσωπείο, που προβάλλει η αριστερά της “ελπίδας”, η ψυχολογία της γονατισμένης κοινωνίας, που αναμένει έξωθεν τη σωτηρία, και ο εγκλεισμός της σε λογικές περιθωριοποιήσης του αυτοκαθορισμού της, δεν αποδομήθηκαν. Ως αναρχικοί ,λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι δούλος δεν ειναι αυτός που παραμένει έγκλειστος στο κελί του, αλλά αυτός που περιμένει κάποιον να τον ελευθερώσει.

Ο καπιταλισμός από τη φύση του γεννά τα δίπολα εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, αφεντικού-εργάτη, έχοντας ως μήτρα την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Η αλυσίδα της κοινωνικής εκμετάλλευσης σπάει, όταν το εργατικό κίνημα εναντιώνεται στη ρίζα του συστήματος. Η ρήξη με την πάσης φύσεως εξουσία πραγματώνεται μέσω αδιαμεσολάβητων εργατικών αγώνων. Οι προλεταριοι στην επέλαση του κεφαλαίου καλούμαστε να πιάσουμε το νήμα από το σημείο της συλλογικοποίησης των αγώνων μας με όρους ισότητας, συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συγκέντρωση-Πορεία 1η Μάη 10.00 π.μ. ΚΑΜΑΡΑ

mauro-kokkino@hotmail.com
maurokokkino1936.wordpress.com

1η ΜΑΗ: απεργιακή συγκέντρωση Μουσείο 10.30// attack

1μαι

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών 1η Μάη: Απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο στις 10.30 πμ, πορεία στη Βουλή και στα γραφεία της ΕΕ

1η Μάη: Απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο στις 10.30 πμ, πορεία στη Βουλή και στα γραφεία της ΕΕ

αρχείο λήψης1η Μάη, μέρα του εργατικού κινήματος, σύμβολο του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, βαμμένη με το αίμα των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Η συλλογική μνήμη επιστρέφει στην πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, στο «ματωμένο Μάη» του 1936 στη Θεσσαλονίκη, στην Καισαριανή την 1η Μάη του 1944.

1η Μάη, μέρα που συνδέει το χτες με το σήμερα στην ιστορία των ταξικών αγώνων, ενάντια στην εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, την τρομοκρατία του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο, η ΕΕ, το ΔΝΤ μας δείχνουν ποιος θέλουν να πληρώσει για το ξεπέρασμα της κρίσης. Το μέλλον που μας εγγυώνται είναι η δέσμευση κάθε πόρου για την αποπληρωμή του χρέους, μισθοί πείνας, τεράστια ανεργία, απολύσεις, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, στέλνει τα διαθέσιμα των οργανισμών του δημοσίου στη μαύρη τρύπα του χρέους. Η απόφαση αυτή, είναι αποτέλεσμα της γραμμής του «έντιμου συμβιβασμού» που οδηγεί σε ένα νέο αντιλαϊκό μνημόνιο, όπως κι αν ονομαστεί.

1η Μάη, μέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης. Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο «ανθρώπινων ψυχών» αποκαλύπτοντας με τον πιο ωμό τρόπο τα αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Οι αντιμεταναστευτικές συνθήκες της ΕΕ, έχουν δημιουργήσει ένα σιδερόφραχτο φρούριο για τους πρόσφυγες και μετανάστες, που η ίδια δημιούργησε με την πολιτική της.

1η Μάη, μέρα μνήμης για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών στην Καισαριανή, από τους φασίστες-ναζιστές Γερμανούς κατακτητές. Το αίμα του Παύλου Φύσσα, του Σαχτζάτ Λουκμάν, των συνδικαλιστών-εργατών στο Πέραμα και των εκατοντάδων μεταναστών που δέχτηκαν τις δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής, όχι απλά είναι «νωπό» αλλά απαιτεί άμεση δικαίωση.

Καμία υποταγή, καμία αναμονή!

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αναζητούν άμεσες απαντήσεις ενάντια στην φτώχεια, την ανεργία και τα μνημόνια. Όμως το κλίμα αναμονής που καλλιεργεί η κυβέρνηση μπροστά στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, το μόνο που μπορεί να φέρει είναι νέες ήττες, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Απάντηση στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα δεν είναι η υποταγή, αλλά η πάλη για την ανατροπή, η ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τους δανειστές. Το εργατικό κίνημα μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις, να επιβάλει νίκες και κατακτήσεις, κόντρα στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της «Ιερής Συμμαχίας» της ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Με συντονισμένους και συλλογικούς αγώνες, μακριά από τις λογικές του συνδικαλισμού της υποταγής και της συνθηκολόγησης.

Για το νέο εργατικό Σικάγο του 21ου αιώνα

Η φετινή πρωτομαγιά, πρέπει να βρει τον κόσμο της εργασίας στους δρόμους του αγώνα και της αναζήτησης ενός νέου Σικάγο. Γιατί παραμένει επιτακτικός ο αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, κατάργηση της εργασίας-λάστιχο, ασφαλιστικά δικαιώματα, δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Γιατί σήμερα, οι τρομακτικές δυνατότητες της εποχής μας, μπορούν να ικανοποιήσουν τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, αρκεί η κοινωνία να απαλλαγεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της ολοκληρωτικής υπαγωγής του ανθρώπου στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Καλούμε όλα τα μέλη του σωματείου, να συμβάλουν αποφασιστικά ώστε να γίνει η 1η Μάη μέρα πανεργατικού αγώνα σε όλη την Ελλάδα. Να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής και αποφασιστικού αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και τη νικηφόρα σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και το σύστημά του.

 

http://somt.gr/node/5707

5 χρόνια ΣΒΕΜΚΟ – 5 χρόνια εργατικών αγώνων στις ΜΚΟ

αρχείο λήψηςΣε μια εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνται και οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι άνθρωποι πίσω από το έργο των ΜΚΟ είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παραπάνω δυσκολία: να αποδείξουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι! Για να απαντήσουμε σε αυτό και πλήθος άλλα οξύμωρα, τον Απρίλιο του 2010 ιδρύσαμε το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ).

Το εργασιακό τοπίο στις περισσότερες ΜΚΟ περιελάμβανε κυρίως «συνεργάτες» ή «ωφελούμενους», «ελεύθερους επαγγελματίες» με ωράριο 9-5 και αναλώσιμους εργαζομένους που εργάζονταν μέχρι και δεκαετία με τρίμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η μη καταβολή υπερωριών ή αποζημίωσης απόλυσης και η πρόσθετη «εθελοντική» εργασία ήταν ο κανόνας.

Παράλληλα, τα αφεντικά μάς δίδασκαν πως οι ΜΚΟ δεν έχουν χρηματικό κέρδος, άρα δεν υφίσταται εργοδοσία και εκμετάλλευση. Εάν αρνούμασταν να δουλέψουμε όντας απλήρωτοι για μήνες, ανήθικοι και αναίσθητοι ήμασταν εμείς που δεν «ενστερνιζόμασταν» τον ευγενή σκοπό της οργάνωσης. Γιατί τα αφεντικά των ΜΚΟ σέβονται και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να μην είναι εργασιακά.

Τι άλλαξε τα τελευταία πέντε χρόνια; Όλα αυτά έπαψαν να θεωρούνται αυτονόητα!

Διεκδικήσαμε και σε όλες τις περιπτώσεις πετύχαμε την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας. Δεν είναι πια δεδομένο ότι πρέπει να περιμένουμε να πληρωθούμε όταν λάβει η ΜΚΟ τη χρηματοδότηση και πλέον απαιτούμε έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μας και υπογραφή συμβάσεων εργασίας. Καταγγέλλουμε τη «μαύρη» εργασία και επιλέγουμε εμείς πότε και αν θα εργαστούμε εθελοντικά. Αντιδράμε στις απολύσεις συναδέλφων που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης» και πετυχαίνουμε ανάκληση απολύσεων. Οι συνάδελφοι στο ΕΣΠ απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ μπορούν και να απεργήσουν!

Και μάλλον καλά τα πάμε, αν κρίνουμε από την αυξανόμενη «ανησυχία» των εργοδοτών μας. Τα αφεντικά που χρόνια μας απειλούν ότι ο «χώρος είναι μικρός και θα φροντίσουν να μην ξαναβρούμε ποτέ δουλειά», φτάνουν πλέον στο σημείο να μας υπαγορεύουν την πολιτική μας στάση, επιβάλλοντάς μας την απάθεια για να «κρατήσουμε τη δουλειά μας».

Οι ίδιοι που «κόπτονται» για την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες (στο όνομα των οποίων λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις), θεωρούν αδιανόητη κάθε συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση. Κάποιες ΜΚΟ δεν διστάζουν πλέον να στοχοποιούν συνδικαλιστές και να απειλούν, «προς παραδειγματισμό των υπολοίπων», ότι η επαφή με το Σωματείο ισοδυναμεί με απόλυση. Αλλά πάνω στον πανικό τους εκτίθενται.

Για να μην αναρωτιούνται (και χάνουν και το χρόνο τους με διερευνητικά τηλεφωνήματα σε άλλους εργοδότες), τους διαβεβαιώνουμε ότι από πλευράς μας θα φροντίσουμε στο εξής να απαντάται άμεσα και να καταγγέλλεται δημόσια η υποκρισία τους, καθώς και κάθε απειλή και απόπειρα τρομοκράτησης εργαζομένων. Επειδή ο χώρος είναι όντως μικρός.

Κι επειδή κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, την 1η Μάη απεργούμε και διεκδικούμε:

-Σταθερή εργασία και ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους στις ΜΚΟ

-Έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, ανεξάρτητα της ροής της χρηματοδότησης

-Να δοθεί τέλος στη «μαύρη», απλήρωτη και πρόσθετη «εθελοντική» εργασία

-Την κατάργηση των ιεραρχικών μοντέλων και των αδικαιολόγητων διακρίσεων στους όρους αμοιβής και εργασίας μας

-Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας με αγώνες στους χώρους δουλειάς και αυτο-οργανωμένες αντι-ιεραρχικές δομές

Σημείο συνάντησης στο πανό του ΣΒΕΜΚΟ,

11πμ, Πύλη Πολυτεχνείου, επί της Πατησίων

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ// ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1886….ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2015 , ¨ Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά ¨

εστάλη στο omnia sunt communia

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  1886….ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  2015 ,

¨  Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά ¨

αρχείο λήψης

Εργαζόμενε, άνεργε, συνταξιούχε, φοιτητή

Οι συνέπειες της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης που ζούμε και θέλει να μας φτάσει στην εξαθλίωση, στην απομόνωση, στην πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης μας ως γονείς και ως εργαζόμενους, κάνουν  την φετινή πρωτομαγιά ως μέρα απολογισμού και αποφάσεων επίκαιρη παρά ποτέ και για έναν ακόμα λόγο.

Πολύ πείστηκαν πως με μια κυβέρνηση ¨αριστεράς¨ τα προβλήματα θα λυθούν με έναν μαγικό τρόπο ,  πείστηκαν πως η ελπίδα θα έρθει – μέσω αυτής της ¨αριστεράς¨-   και θα χτυπάει τον ζουρνά στον βάρβαρο καπιταλισμό και αυτός θα χορεύει μέχρι να  γίνει ¨ανθρώπινος¨ .

Εμείς λέμε πως καμιά κυβέρνηση δεν θα μας λύσει τα προβλήματά μας αν εμείς μένουμε απαθείς και μη ενεργοί  απέναντι σε αυτά , είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και αποδεικνύεται και σήμερα με την σημερινή κυβέρνηση  πως με την ανάθεση  και την ¨εντολή¨ διαχείρισης του καπιταλισμού τίποτα δεν έχει κερδηθεί για την εργατική τάξη  και σίγουρα ο καπιταλισμός σαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει ¨ανθρώπινος¨ γιατί από την φύση του είναι καταστροφικός.

Οι εργατικοί αγώνες και τα αποτελέσματά τους  είναι αυτά  που θα καθορίζουν σε καθημερινή βάση την επόμενη μέρα της τάξης μας και  το μέλλον αυτής  .    Οι αγώνες που δόθηκαν από τις προηγούμενες γενιές εργατών – εργαζομένων και κέρδισαν σημαντικά πράγματα ( 8ώρο, μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες ,  κοινωνική περίθαλψη , δωρεάν παιδεία , δωρεάν υγεία, κλπ.)   προς όφελος όλης της εργατικής τάξης , το καπιταλιστικό σύστημα  βλέπουμε να μας τα παίρνει πίσω το ένα μετά το άλλο, για να μπορέσει να σταθεί όρθιο.  

Με το πρόσταγμα των καπιταλιστών και  κάθε λογής αφεντικού ( μικρού -μεσαίου-μεγάλου), να τελειώνουν από το βραχνά των παραπάνω κεκτημένων που κερδήθηκαν μέσο φωτιάς και σιδήρου, σήμερα μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε την κρίση του τόσου ¨καλού και επιτυχημένου καπιταλιστικού συστήματος¨ και μέσα από αυτή να αυγατίζει τα κέρδη αυτών και να κάνει της δικές μας ζωές μίζερες και γεμάτες φόβο για το τι μας ξημερώνει αύριο.

Η φετινή εργατική πρωτομαγιά μας βρίσκει με κυβέρνηση ¨αριστεράς¨ μιας ¨αριστεράς¨ που διαβουλεύεται με τους ¨εταίρους ¨ σε εσωτερικό και εξωτερικό και τα μαντάτα δεν είναι καλά , εμείς από την μεριά μας δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ήδη  μετράμε πάνω από ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, ¨εργατικά ατυχήματα¨, αυτοκτονίες συνάνθρωπων μας ,δολοφονίες τα λέμε εμείς, μας βρίσκει χωρίς δωρεάν παιδεία και υγεία, μας βρίσκει με την μαύρη και απλήρωτη εργασία παρών  και την υποβάθμιση της προσωπικότητας του εργάτη – εργαζόμενου μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Μας βρίσκει με μια γενικευμένη – εναρμονισμένη κρατική και εργοδοτική  καταστολή, μας βρίσκει στο τέλος εποχής των Συλλογικών Συμβάσεων ή την αποδόμηση αυτών, που  πλέον δεν είναι όπλο του εργάτη – εργαζόμενου, αλλά των κάθε λογής αφεντικού.  

 

Συναδέλφισσες ,συνάδελφοι

Στον κλάδο της ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑΣ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗΣ τα αφεντικά εναρμονισμένα στη γραμμή της τάξης τους ,συμμετέχουν στη δημιουργία του εργασιακού μεσαίωνα και της δικής μας φτωχοποίησης-εξαθλίωσης, με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση .

Εκμεταλλευόμενοι την απουσία ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ  -στα μέτρα του να ζούμε αξιοπρεπώς και όχι να επιβιώνουμε και σίγουρα όχι για κομματικούς σκοπούς –   με συνειδητή επιλογή των ξεπουλημένων εργατοπατέρων της ΟΙΥΕ και όχι μόνο. Επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις  με μειώσεις μισθών και νέα ήθη όπως αυτά της μισθολογικής πληρωμής με κουπόνια , του ¨μερίσματος¨ των κερδών της ¨εταιρίας¨ με κουπόνια ,  της αποδοχής της ενοικιαζόμενης εργασίας , της υπογραφής σύμβασης που υπονομεύει δώρα και πληρωμή της άδειας  είναι γεγονός.

Αν πάρουμε υπόψη μας ότι τα αφεντικά κάθε λογής με τις κυβερνήσεις τους, κάνουν την δουλειά τους για τα συμφέροντα της τάξης τους,  τα ερωτήματα που μπαίνουν σε εμάς είναι:

τι έκαναν – τι κάνουν  για αυτό οι ¨ειδικοί¨ εκπρόσωποι της εργατικής τάξης ,οι ειδικοί της δημιουργικής ασάφειας, αυτοί οι εργατοπατέρες που μιλούν για την κυβέρνηση της Αριστεράς και την ιστορική ευκαιρία που έχουν τα συνδικάτα να πάρουν πίσω βήμα – βήμα τα χαμένα, αυτοί οι εργατοπατέρες που όπου δεν τους βολεύει ο ταξικός αγώνας  τον φωτογραφίζουν με λέξεις όπως¨ ψευτοεπαναστατικό – βερμπαλιστικό – απογειωμένο ¨ συνδικαλισμό.

Πρέπει όμως να δούμε  τι κάναμε – τι θα κάνουμε εμείς ως εργατική τάξη για την συνέχιση αυτών των αγώνων μέχρι την τελική χειραφέτηση της τάξης  μας ;

Εμείς λέμε πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την ξεπουλημένη συνδικαλιστική – κομματική γραφειοκρατία, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από το κάθε κοινοβουλευτικό ¨Κόμμα της εργατικής τάξης¨. Η πρόταση μας είναι πως πρέπει να βρεθούμε , να μοιραστούμε τους φόβους μας και τις αγωνίες μας για το αύριο και μέσα από αυτό να προχωρήσουμε  σε ένα κοινό δρόμο χωρίς πίσω γυρίσματα και αμήχανες λογικές , βάζοντας στόχο τα δικά μας θέλω και τα δικά μας προστάγματα για ζωή και όχι για επιβίωση.

¨πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς¨

ο αγώνας συνεχίζεται…

 

           ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

 

                                                                                                                        Αθήνα 28 Απρίλη 2015

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

εργατική διαδήλωση την παρασκευή 1η μάη στις 11.00 από την πλατεία όλγας//γχείρημα αυτόνομων εργατών καφενείο των ανέργων. Στις 20.00 το απόγευμα θα γίνει προβολή του ντοκιμαντέρ «ταξισυνειδησία» στην ανατόπια.

1-poreia-page-001 afisa-1h-mah-poreia-kai-provolh-page-001 1-poreia-page-002

Συγκέντρωση-πορεία για τη πρωτομαγιά // από Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

Ο μόνος δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης είναι οι αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί αγώνες

 ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

 «Εμείς είμαστε εκείνοι που χτίσαμε τα παλάτια και τις πόλεις στην Ισπανία, στην Αμερική και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς οι εργάτες μπορούμε να χτίσουμε καινούργια στη θέση τους, καινούργια και καλύτερα. Δεν φοβόμαστε τα συντρίμμια. Τη γη εμείς θα την κληρονομήσουμε, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ας κάνει η αστική τάξη τον κόσμο της κομμάτια προτού αποχωρήσει από τη σκηνή της ιστορίας.»

Buenaventura Durruti

Καμία αυταπάτη για τον εξωραϊσμό του συστήματος

Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση την αναρχία και τον κομμουνισμό

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ Παρασκευή  1 Μάη 11πμ Μουσείο

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

1Η ΜΑΗ 2015 / ΑΓΡΙΝΙΟ

1 mah 20151η Μάη 1886: οι εξεγερμένοι εργάτες στο Σικάγο αγωνίζονται όχι μόνο για την κατάκτηση του οκταώρου αλλά και για την κατάργηση του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς.

1η Μάη 2015: το κεφάλαιο και το κράτος εξαπολύουν ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και μέσω των χειραγωγών συνοδοιπόρων τους (κόμματα, συνδικαλιστική γραφειοκρατία) επιχειρούν να επιβάλουν την κοινωνική και ταξική ειρήνη.

…ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Το αποτέλεσμα των περασμένων εκλογών και η νέα διαχείριση της κρατικής εξουσίας από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναδιαμορφώνει τους κοινωνικo-πολιτικούς συσχετισμούς στον ελλαδικό χώρο, κάτω από το μανδύα της οικονομικής αστάθειας και των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η νέα κυβέρνηση πλέον, η συνεργασία αριστερών και εθνικιστο-ψεκασμένων, καλείται να διαπραγματευτεί τους νέους όρους εκμετάλλευσης, επιχειρώντας να φορέσει ένα ανθρώπινο προσωπείο στο καπιταλισμό διαμορφώνοντας παράλληλα τη κοινή αντιμνημονιακή ιδέα που τους χωράει όλους. Όπως κάθε εξουσία άλλωστε που επιδιώκει να εδραιώσει τη θέση της οφείλει να διατηρεί τις ισορροπίες μέσα στο κοινωνικό ιστό. Έτσι πρέπει να καλυφθεί κάθε πλευρά από το ρευστό ανομοιογενές σώμα που ανέθεσε τη διαχείριση των ζώων του ’’για πρώτη φορά αριστερά’’. Από τη μία λοιπόν διαμορφώνεται μια κοινή γνώμη όπου όλα τα δεινά χρεώνονται στους “κακούς Γερμανούς’’ και το μνημόνιο, και από την άλλη παζαρεύονται ελπίδες για μια φαινομενικά ανθρωπιστική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, δηλαδή της σταδιακής επαναφοράς του καρότου μπροστά από το μαστίγιο. Με αυτό τον τρόπο η νέα κυβέρνηση επιχειρεί να εξασφαλίσει τη κοινωνική και διαταξική ειρήνη, να αποσυμπιέσει τη κοινωνική βάση και να νομιμοποιήσει ηθικά το θεσμικό υπάρχον.

Το παρεμβατικό μοντέλο διακυβέρνησης που επικαλούταν ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πνίγεται μέσα στις αντιφάσεις του. Μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση όχι μόνο υποτάσσεται στους νόμους της ελεύθερης αγοράς και στο δυσμενές περιβάλλον της Ε.Ε, αλλά μετατρέπεται και σε σοσιαλφιλελεύθερη αφού για να γυρίσουν τα γρανάζια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που το ίδιο φυσικά μένει στο απυρόβλητο, προέχει η βιωσιμότητα των ελληνικών τραπεζών και η κερδοφορία του ελληνικού κεφαλαίου. Η πιθανή λήψη φαινομενικών μέτρων ανακούφισης για τους από κάτω της κοινωνίας δε αποτελεί παρά την τήρηση των προσχημάτων. Μη ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση που αποκαλείται και αριστερή ούτε αμφισβήτησε, ούτε ήρθε σε ρήξη με βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας κυριαρχίας και του καπιταλισμού, όπως η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ. Άλλωστε από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης δόθηκαν και οι αντίστοιχες εγγυήσεις, όπως αυτή για τη συνέχιση της στρατιωτικής συνεργασίας της Ελλάδας με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.

Αυτό που επίσης έχει ενδιαφέρον να τονιστεί, είναι η αξιοποίηση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ τεχνο-επιστημονικού δυναμικού στις αντίστοιχες κυβερνητικές θέσεις. Σκοπός είναι ο εξορθολογισμός της κρατικής εξουσίας και η αναδίπλωσή της σε ένα καινοτόμο και προοδευτικό μηχανισμό. Συνεπώς, ακούμε τους εξουσιαστές να διακηρύττουν πιο ανθρώπινες φυλακές, άμβλυνση του χάσματος αστυνομίας και πολιτών, κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, εξορύξεις χρυσού με σεβασμό στο περιβάλλον κ.α. Δηλαδή εναλλακτικούς όρους εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επιπλέον στον κοινωνικό τομέα, διαφορετική μορφή φαίνεται να παίρνει η καταστολή των κοινωνικο-ταξικών αγώνων. Το βήμα για τη θεσμική έκφραση ή και υιοθέτηση των κινηματικών προταγμάτων ίσως αποτελέσει το βασικό όπλο του κράτους για την αφομοίωση των αντιστεκόμενων. Οι υπόλοιποι αγώνες θα επιχειρείται να απομονώνονται με τελική επιδίωξη την εξασθένισή τους, και όσοι αποκλίνουν από τα δοσμένα θεσμικά πλαίσια αγώνα και εξεγείρονται, θα έχουν να κάνουν με τη συκοφάντηση και ωμή καταστολή όπως την έχουμε γνωρίσει.

Από τη δικιά μας πλευρά γίνεται σαφές ότι δε μπορεί να υπάρξει ευνοϊκότερη εκμετάλλευση παρά μόνο η κατάργησή της, η αλλοτρίωση, η ερμηνεία της ζωής με οικονομικούς όρους, η ασφυξία σε ένα αστικό περιβάλλον και η λεηλασία της φύσης, οι φυλακές και ο κάθε καταναγκασμός που γεννάει η εξουσία, δε μπορεί να αποκτήσει κανένα απελευθερωτικό πρόσημο παρά μόνο να καταστραφεί.

Μέσα από την πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή των αρχών της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης των δυνατοτήτων του καθενός. Κόντρα σε κάθε μορφή εξουσίας, συγκεντρωτισμού και ιεραρχίας, να οικοδομήσουμε έναν νέο κόσμο που θα απαντά στις κοινωνικές ανάγκες με μια διαφορετική μορφή οργάνωσης καθιστώντας το διαμεσολαβητικό ρόλο του κράτους σε αχρηστία, καταδεικνύοντας παράλληλα το ρόλο του ως δύναμη κατοχής της κοινωνίας. Να θέσουμε στο επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις και την αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον και όχι το κέρδος. Να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι η κοινωνία είμαστε ικανοί να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και ότι δεν χρειαζόμαστε κανένα αρχηγό, ηγέτη, κηδεμόνα.

Αντιστεκόμενοι σε όλα τα μέτωπα και με όλα τα μέσα στους εχθρούς της ελευθερίας αρνούμαστε να κάνουμε έστω ένα βήμα πίσω από την υπόθεση της παγκόσμιας κοινωνικής απελευθέρωσης που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από ένα πολύμορφο διεθνές επαναστατικό κίνημα, το οποίο θα πρέπει να βοηθήσουμε Όλοι να προχωρήσει, κατά τόπους και ως τη γενική επικράτηση του.

Η ιστορία δε θα μας περιμένει και δρόμος για την κατάκτησή της δεν ανακόπτεται, όλα συνεχίζονται…

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ