Αρχείο κατηγορίας ρατσισμός

Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών για την εγκληματική ρατσιστική επίθεση μίσους κατά τρανς γυναίκας στην Εύβοια

εστάλη στο omnia sunt communia από φίλη της σελίδας

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ από το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών

Αθήνα 4 Μαΐου 2015

 Θέμα: «Εγκληματική ρατσιστική επίθεση μίσους κατά τρανς γυναίκας στην Εύβοια».

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) αναγνωρισμένη συλλογικότητα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων της τρανς κοινότητας, καταγγέλλει με έντονο αποτροπιασμό ρατσιστική επίθεση μίσους κατά τρανς γυναίκας και φίλου της που την υπερασπίστηκε σε κατάστημα στην Εύβοια από ομάδα πέντε ατόμων και του ιδιοκτήτη, που τυποποιεί κακουργηματικές πράξεις και σωρεία ποινικών αδικημάτων σε βάρος τους, καθώς κατά των αστυνομικών που όταν κλήθησαν όχι μόνο παραβίασαν το καθήκον τους, αλλά συμμετείχαν και συνήργησαν σε εγκληματικές ρατσιστικές πράξεις και σε βασανισμό της.

Αντιγράφουμε επί λέξει την έγγραφη καταγγελία της:

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 2.5.2015, βρισκόμουν με δύο φίλους μου σε βραδινό κατάστημα, το οποίο βρίσκεται στα Ψαχνά Ευβοίας για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου. Ξαφνικά και δίχως καμία αιτία, ο σερβιτόρος του καταστήματος μας είπε να πληρώσουμε και να φύγουμε, διότι όπως μας είπε: «το αφεντικό δε γουστάρει πούστηδες και τραβέλια στο μαγαζί του».

Αισθάνθηκα καταρρακωμένη τη προσωπικότητά μου, βαθιά προσβεβλημένη, ωστόσο επειδή δεν ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι αντιμέτωπη με αυτή την εχθρική και ρατσιστική συμπεριφορά, πλήρωσα και του είπα ότι θα φύγουμε αμέσως μόλις γυρίσει η φίλη μου από την τουαλέτα ώστε να μη χαθούμε. Εκείνος, έκανε αμέσως νόημα και ήρθε ο ιδιοκτήτης μαζί με άλλους πέντε. Οι τρεις εξ αυτών με έσπρωξαν βίαια πίσω και με κτύπησαν στο πρόσωπο με χαστούκια, με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στο πάτωμα. Στη συνέχεια και όντας πεσμένη στο πάτωμα με κλωτσούσαν σε όλο μου το σώμα, ακόμη και στο πρόσωπο αποκαλώντας με «τράβελο» και «βρομόπουστα».

Όταν ο φίλος μου προσπάθησε να τον σταματήσει, του επιτέθηκαν με μπουνιές και συνεχόμενα κτυπήματα. Ο ένας μάλιστα εκ των πέντε έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε με αυτό στο χέρι. Η φίλη μου ήρθε από την τουαλέτα, με σήκωσε και με έβγαλε έξω, ενώ παράλληλα ένας από την ομάδα των ατόμων που μας επιτέθηκαν έσπρωξε τον φίλο μου Β., από τις σκάλες.

Βγαίνοντας από το κατάστημα σε άθλια κατάσταση, κάλεσα την αστυνομία ώστε να καταγγείλω την ρατσιστική επίθεση μίσους που δέχτηκα εγώ και ο φίλος μου και να προβώ στα νόμιμα κάνοντας μήνυση. Ο αστυνομικός που κατέφτασε, πήρε μόνο τον ιδιοκτήτη μαζί και αρνήθηκε να πάρει και τους υπόλοιπους πέντε εμπλεκόμενους που είχαν προβεί σε κακουργηματικές πράξεις εναντίον μας.

Οδηγηθήκαμε στο Αστυνομικό Τμήμα Αρτάκης, όπου ζήτησα από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να προσαχθούν και οι πέντε που μας είχαν επιτεθεί. Εκείνος μου ζήτησε αρχικά ταυτότητα και όταν κατάλαβε ότι είμαι τρανς γυναίκα μου είπε: «τραβέλι είσαι ρε;». Του απάντησα ότι είμαι διεμφυλικό / τρανς άτομο, έχω κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, έχει γίνει το δικαστήριο για την αλλαγή των εγγράφων μου, ωστόσο δεν έχω πάρει ακόμη νέα ταυτότητα. Εκείνος γέλασε ειρωνικά. Του απάντησα ότι θα καταγγείλω το συμβάν στην οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκω, στο ΣΥΔ, και εκείνος που είπε: «στα αρχίδια μου κουμάντο εδώ κάνουμε εμείς». Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης ζητούσα νερό και να ανοίξουν το παράθυρο για να πάρω αέρα, αλλά δε το έπραξαν. Λιποθύμησα δύο φορές κατά τη διάρκεια της κατάθεσης όντας σε έντονο σοκ τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά λόγω των κτυπημάτων που είχα δεχτεί. Τη δεύτερη φορά κάλεσαν ασθενοφόρο. Οδηγήθηκα μαζί με τον φίλο μου που ήταν τραυματίας από τη μαχαιριά στο Νοσοκομείο Χαλκίδας σε κατάσταση σοκ, αλλά και με δυσκολία αναπνοής καθώς έχω άσθμα.

Ο φίλος μου και μάρτυρας Β.Τ., έχει έγγραφο από το Νοσοκομείο όσον αφορά τη πληγή στο χέρι του που αποδεικνύει ότι υπήρξε θύμα επίθεσης με αιχμηρό αντικείμενο. Εγώ έχω μελανιές σε όλο μου το σώμα και έντονες ημικρανίες από την απρόκλητη ρατσιστική επίθεση.   Θεωρώ ακόμη αναγκαίο να σημειωθεί ότι ένας εκ των πέντε που μας επιτέθηκαν και μας τραυμάτισαν είχε στο σβέρκο του χαραγμένη με τατουάζ μία σβάστικα. Ακόμη, τη δεύτερη φορά που λιποθύμησα ένας Αστυνομικός (αυτός που είχε έρθει για να μας πάρει με το περιπολικό από το κατάστημα), είπε στους υπόλοιπους «σηκώστε αυτή τη πατσαβούρα». Τέλος, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, κατά τη διάρκεια της κατάθεσης βγήκε στο μπαλκόνι μαζί με τον αστυνομικό και όταν μπήκε μέσα είχε σκισμένη τη μπλούζα του, λέγοντας πως «τον δείραμε και του σκίσαμε τη μπλούζα», θέλοντας εμφανώς να μας ενοχοποιήσει για μια πράξη που αφενός μεν ποτέ δεν κάναμε, αφετέρου θα μας ήταν αδύνατο να το κάνουμε ακόμη και από θέση άμυνας καθώς ήμασταν μόνο δύο άνθρωποι, αντιμέτωποι με άλλους πέντε συν τον ιδιοκτήτη έξι, και προφανώς σε θέση αδυναμίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης είχε το θράσος όταν το θύμα κατήγγειλε τις σοβαρές κακουργηματικές πράξεις στην αστυνομία, να κάνει μήνυση στη τρανς γυναίκα, γεγονός που προκάλεσε τη σύλληψη του θύματος η οποία ωστόσο ήταν προσωρινή καθώς αφέθηκε ελεύθερη. Δεν υπήρξε όμως σύλληψη των δραστών, ούτε του ιδιοκτήτη, ούτε των πέντε δραστών.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), από τη πρώτη στιγμή που μας καταγγέλθηκε η ρατσιστική επίθεση, προέβη σε όλες τις νόμιμες ενέργειες για τη προστασία του θύματος, κυρίως όμως για την ποινική δίωξη της ομάδας των πέντε ατόμων που επιτέθηκαν στη τρανς γυναίκα καθώς και του ιδιοκτήτη, για πλήθος κακουργημάτων που διέπραξαν όπως απρόκλητη επίθεση, έργω και λόγω εξύβριση, προσβολές προσωπικότητας, απειλές κατά της ζωής τους, βαριές σωματικές βλάβες, όλα με κίνητρο το ρατσιστικό μίσος λόγω της ταυτότητας φύλου της, καθώς και των αστυνομικών οι οποίοι παρενέβησαν το καθήκον τους, δε προσήγαγαν τα πέντε άτομα που επιτέθηκαν στη τρανς γυναίκα και στον φίλο της, παρενέβησαν το καθήκον τους και δεν προέβησαν στις άμεσες ενέργειες στην κατεύθυνση αυτόφωρης ποινικής δίωξης εναντίον τους, αυθαιρέτησαν, προσέβαλαν βάναυσα τη προσωπικότητά της λόγω της ταυτότητας φύλου της, ενώ αντί να την υπερασπιστούν ως θύμα απρόκλητης βίαιης επίθεσης τόσο την τρανς γυναίκα όσο και τον φίλο της, όταν λιποθύμησε στράφηκαν εναντίον της και τούτο συνιστά βασανιστήριο. Την υπόθεση έχει αναλάβει ο δικηγόρος Θανάσης Τάρτης, και τον ευχαριστούμε θερμά.

Ακόμη, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, θα ακολουθήσει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την αποτελεσματική καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος λόγω ταυτότητας και έκφρασης φύλου, αλλά και της αστυνομικής αυθαιρεσίας που εν προκειμένω αντί να προστατέψει τα θύματα, συνήργησε ευθέως στα ρατσιστικά εγκλήματα των δραστών και υπέβαλε την τρανς γυναίκα σε συνθήκες βασανισμού.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ (Σ.Υ.Δ.)

http://www.transgender-association.gr

transgender.support.association@gmail.com

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ ΟΥΑΛΙΝΤ ΤΑΛΕΜΠ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ ΟΥΑΛΙΝΤ ΤΑΛΕΜΠ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΤΟ 2012 ΠΛ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΑΘΗΝΑ 28/04/2015 – 18.00

Η συγκέντρωση αλληλεγγύης-μικροφωνική καλεί στη συνέχιση της δίκης των βασανιστών του Ουαλίντ την Πέμπτη 30/4/2015 στα δικαστήρια Πειραιά. Σχετικά με τα γεγονότα:

4

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ  ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ ΟΥΑΛΙΝΤ ΤΑΛΕΜΠ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ 30/4/2015 – 9πμ

                                                                                                        (οδός σκουζέ και φίλωνος)

Στις 3/11/2012, o αιγύπτιος εργάτης Ουαλίντ Τάλεμπ μεταφέρει  μέσα στη τσάντα του στο φούρνο (Star) όπου εργάζεται στη Σαλαμίνα  το ποσό των –περίπου- 12.000 ευρώ, δεδουλευμένα μηνών του ίδιου και άλλων συμπατριωτών του, τα οποία έχουν σκοπό να στείλουν στις οικογένειές τους στην Αίγυπτο. Το αφεντικό του, Γιώργος Σγούρδας, που ενημερώνεται γι’ αυτό από τον Ουαλίντ του κλέβει τα χρήματα και με τη συνδρομή του γιου του Σταμάτη (που έχει συχνά πάρε-δώσε με τα τοπικά γραφεία της χρυσής αυγής) και του Γ. Ζαχαριάδη, του περνούν στο λαιμό αλυσίδα 8 μέτρων, την κλείνουν με λουκέτο και τον μεταφέρουν σ’ ένα στάβλο. Εκεί φτάνει και ο Φ. Ζότο. Για 18 ώρες τον έχουν δεμένο, τον χτυπούν με την αλυσίδα και με γροθιές μέχρι λιποθυμίας, τον περιλούζουν με μπίρα βρίζοντας τη θρησκεία του, τον εξευτελίζουν με φρικτές μεθόδους. Όταν το πρωί φεύγουν οι βασανιστές του, ο Ουαλίντ καταφέρνει να σπάσει το λουκέτο της αλυσίδας με μια πέτρα και να διαφύγει. Κάτοικοι της Σαλαμίνας τον βρίσκουν σε κεντρικό δρόμο, σχεδόν αναίσθητο και με την αλυσίδα ακόμη στο λαιμό του.

Ο Ουαλίντ, παρά τις μόνιμες σωματικές βλάβες που έχει υποστεί από το βασανισμό (οριστική απώλεια όρασης από το αριστερό μάτι, επιδεινώση παλαιότερου προβλήματος υγείας στα πόδια, συνεχείς έντονοι πονοκέφαλοι), παρά τις απειλές και την σχεδόν καθημερινή  τρομοκράτηση από τους βασανιστές του, παρέμεινε στη Σαλαμίνα, δείχνοντας αξιοπρέπεια και σθένος.

Στη δίκη που ξεκίνησε στις 10/3/2015 και συνεχίστηκε στις 31/3/2015, οι 4 βασανιστές του, που δικάζονται για αρπαγή, ληστεία, επικίνδυνη σωματική βλάβη και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, επιβεβαίωσαν τον μισανθρωπισμό και την απόλυτα συνειδητή πράξη τους, είτε εκφοβίζοντας τον Ουαλίντ είτε χασκογελώντας. Τους κόπηκε ο αέρας όμως, όταν κατάλαβαν ότι ο Ουαλίντ δεν είναι μόνος του, ότι αλληλέγγυος κόσμος ήταν εκεί για να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκληση και ότι θα είναι και στη δίκη στις 30/4/2015.

Από τις απεργίες των αιγύπτιων αλιεργατών στο λιμάνι της Μηχανιώνας και των πακιστανών εργατών στη Σκάλα Λακωνίας μέχρι τις εργασιακές συνθήκες δουλείας στο πτηνοτροφείο της Χαλανδρίτσας και τα  φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, από την επίθεση φασιστών σε αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα μέχρι  το βιτριόλι στο πρόσωπο της Κ. Κούνεβα και το βασανισμό της μετανάστριας από τη Βουλγαρία στην Εύβοια, μετανάστες εργάτες, μετανάστριες εργάτριες «αμείβονται» με πυροβολισμούς, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς, βαρβαρότητα. Καθημερινά, μετανάστες και μετανάστριες ζουν σε «καθεστώς εξαίρεσης», αντιμετωπίζουν κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις, ρατσισμό, εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 

Ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση, το θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό
Ενάντια στη ναζιστική αντίληψη που θέλει τους μετανάστες υπάνθρωπους και σκλάβους, στην εξουσία των αφεντικών και στον εκμηδενισμό της ανθρώπινης υπόστασης μέσα από βασανιστήρια…

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ

ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ ΜΟΝΗ

 

Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας

http://antifascismroute.espivblogs.net/- antifascism_route@espiv.net

 

31 Μαρτίου δικαστήρια Πειραιά: Όλοι για τον Ουαλίντ

Όλοι την Τρίτη 31/3, στις 09.00 το πρωί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά Σκουζέ 3-5 για να δώσουμε σε αυτά τα κτήνη τη δικαιοσύνη που τους αρμόζει…

Αφίσα από : Αντιφασίστες Κάτοικοι Σαλαμίνας

 

11072680_499678676837419_664416859534496129_n

Το πρόσωπο του τερατος

Με αφορμή την εύρεση της σωρού του 20χρόνου Βαγγέλη Γιακουμάκησήμερα το πρωί στα Γιάννενα, ας θυμηθούμε το κείμενο του Μάνου Χατζηδάκη «Το πρόσωπο του τέρατος» και ας μην ξεχνάμε ότι το τέρας δεν ανέχεται την διαφορετικότητα, δεν ανέχεται την απόκλιση από τα έμφυλα πρότυπα που έχει ορίσει. Κάθε τι που διαφέρει όχι απλά το κοροϊδεύει, όχι απλά το απομονώνει, αλλά το τραμπουκίζει, το βασανίζει, το σκοτώνει… Όσο ανεχόμαστε το τέρας, τόσο θα μετράμε θύματα. Όσο δεν αντιδρούμε, τόσο γινόμαστε συνένοχοι…

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει […] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.

Ο Frankenstein έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα tango ελλειπτικό. Δεν υπάρχει μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών. Και το tango να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της γης. Εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσους εννοούνε ν’ αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.

Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται. Τί να τους πω και πώς να τους το πω; Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;

Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.

Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι απ’ τους εχθρούς. Και ο εχθρός γεννιέται δεν γίνεται. Μας παρακολουθεί από το σχολείο σαν ήμασταν παιδιά. Και επιζητεί τον αφανισμό μας.
 
Θα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου. Με πλησιάζει ένας ψηλός συμμαθητής, μ’ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του, στραβή τη μύτη και ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.
– Πώς λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυο άλλοι, δικοί του φίλοι.
– Βασίλης, του απαντώ.
– Και που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.
– Πάνω στο λόφο, του λέω και τον κοιτώ στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φανούν τα χαλασμένα δόντια του. Μου λέει:
– Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν εχθρός. Και μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ. Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι. Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ: Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο, αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο και τέλος νεκροθάφτη, όταν πετύχει να με θάψει.

Η μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη. Χιλιάδες φωτεινές επιγραφές με άθλια ονόματα καλλιτεχνών, συλλόγων και εταιριών αυτοκινήτων, στοιβάζονται στην οπτική περιοχή των περαστικών, που επιζητούν να σπάσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια για να μπουν μέσα να προφυλαχτούν από τις πόρνες, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα και τις για πάντα ασύλληπτες υπερηχητικές μοτοσυκλέτες. Προχτές, έτσι για κέφι, αναποδογύρισα μια λεωφόρο ασφαλτοστρωμένη, και την είδα πάνω μου, να ξετυλίγεται επικίνδυνα προς την απόλυτη ερημιά της θάλασσας. Ζήτησα να επανέλθω στη ορθία μου στάση, επί της λεωφόρου, αλλά είχε ξημερώσει στο μεταξύ και η εφαρμογή του Οδικού μας Κώδικα δεν μου επέτρεπε την επαναφορά της λεωφόρου στην αρχική της θέση. Έτσι, η μεν λεωφόρος παρέμεινε μετέωρος, κι εγώ, επέστρεψα στο σπίτι μου πεζή.

Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράσταση τους με Shakespeare, Schiller καί Αισχύλο, μια και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ’ αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Και τρέχουνε στις τράπεζες ν’ αλλάξουνε συνάλλαγμα. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο. Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;

Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη», από την προηγούμενη φορά. Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι, όταν παρουσιαζότανε η μορφή ενός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπο του η μορφή του τέρατος, με τον διαμελισμό του Πανάρετου, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.

Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος.

Μάνος Χατζηδάκης,

Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978

Από το βιβλίο «Τα Σχόλια του Τρίτου», Εκδόσεις Εξάντας, 1980