Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!

Όσον αφορά στο Δημοτικό Λαχανόκηπο στις Αχαρνές, ο ΝΟΣΤΟΣ ουσιαστικά παραδέχεται στην απαντητική ανακοίνωσή του τη μη υλοποίησή του και την αποδίδει στο συνεργαζόμενο Δήμο. Το αρμόδιο Υπουργείο ενημέρωσε το ΝΟΣΤΟ για τη μη παράταση του προγράμματος στις 30/12/2014, αλλά η ΜΚΟ κατέθεσε ένσταση και ανανέωσε τις συμβάσεις των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν βελτιώθηκαν, ενώ οι 40 οικογένειες μακροχρόνια ανέργων μάταια περίμεναν να λάβουν αγροτεμάχιο για να καλλιεργήσουν.

Ταυτόχρονα η ΜΚΟ έπαψε να καταβάλει τη μισθοδοσία ήδη από το Νοέμβριο του 2014, με πρόφαση την καθυστέρηση της αντίστοιχης χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εργασίας. Το Μάρτιο οι εργαζόμενοι, έχοντας ξεμείνει από «περίσσευμα καρδιάς», το οποίο ζητά η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ από όλους τους εργαζομένους της, ήρθαν σε επαφή με το ΣΒΕΜΚΟ και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Εκεί η διοίκηση της ΜΚΟ επανέλαβε την πάγια θέση της περί «μη ύπαρξης εργοδοσίας» και «μη δυνατότητας καταβολής των μισθών, εφόσον δεν έχει κέρδος και ιδίους πόρους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν συγκινήθηκε από την «αυτοθυσία» της διοίκησης, αλλά αντίθετα επέβαλε καταβολή των δεδουλευμένων πέντε μηνών εντός 15 ημερών.

Η ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ κατέβαλε αρχικά τους δύο μισθούς, αλλά στη συνέχεια –και εφόσον η παράταση του Προγράμματος δεν δόθηκε από το Υπουργείο- με υπόμνημά της στην Επιθεώρηση ισχυρίζεται ότι εάν μπορέσει, θα καταβάλει τους μισθούς το Δεκέμβριο του 2015! Κατά του νόμιμου εκπροσώπου της ΜΚΟ ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 3 Απριλίου, λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου εργασίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για τη λήξη του προγράμματος. Οι επωφελούμενοι, ωστόσο, δεν ενημερώθηκαν επίσημα ποτέ ότι θα πάψουν να εξυπηρετούνται!

Παράλληλα, η συνάδελφος που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 για λόγους αξιοπρέπειας, κατέθεσε αγωγή κατά της ΜΚΟ, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας που την εξώθησαν σε παραίτηση. Συγκεκριμένα, η απαίτηση για παροχή υπηρεσιών πέραν του ωραρίου και των προβλεπόμενων ημερών με πρόσχημα την «προσφορά στο κοινό καλό και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανθρωπιστικής κρίσης», η απαξίωση της εργασίας των εργαζομένων, τους οποίους η διοίκηση επιμένει να αποκαλεί «επωφελούμενους του προγράμματος» και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί για διεκπεραίωση εργασιών εκτός του καθηκοντολογίου, συνιστούν το ακριβές πλαίσιο εργασιακών συνθηκών στο ΝΟΣΤΟ. Και είναι ακριβώς αυτή η αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, όπως ορίζονταν  στη σύμβαση που είχε υπογράψει, η μη υλοποίηση του έργου και η αντιδεοντολογική αντιμετώπιση των άνεργων και άπορων επωφελούμενων που συνιστούν εξώθηση σε παραίτηση της συναδέλφου.

Και επειδή δεν πτοούνται, ακριβώς οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται και στο νέο πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ_Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Αθηναίων», το οποίο υλοποιείται σε σύμπραξη των ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ, ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ και ΧΕΝ Ελλάδος. Μπορεί οι τρεις ΜΚΟ να διατείνονται σε κάθε ευκαιρία ότι «έβγαλαν από την ανεργία 45 επωφελούμενους», αλλά οι 45 εργαζόμενοι και εργαζόμενες του προγράμματος δουλεύουν τρεις μήνες απλήρωτοι, ενώ ο ΝΟΣΤΟΣ και η ΙΑΣΙΣ δεν τους έχουν καταβάλει ούτε καν το δώρο Πάσχα. Παράλληλα, αρκετοί εργαζόμενοι του συσσιτίου απασχολούνται σε άλλες δομές της ΜΚΟ, καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ρεύματος στην κουζίνα του προγράμματος, ενώ ψυχολογικοί –αλλά και πιο παραδοσιακοί- εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν.

Και για να ανταποδώσουμε το μάθημα πολιτικής οικονομίας, επαναλαμβάνουμε ότι όσο δουλεύουμε υποαμειβόμενοι ή απλήρωτοι, όσο η εργασία μας υποτιμάται, όσο δεχόμαστε απειλές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, η εκμετάλλευση υφίσταται. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ μπορεί να μην αμείβονται, αλλά είναι εργοδότες και ο μοναδικός υπόχρεος απέναντί μας. Είμαστε εργαζόμενοι, ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες, ούτε επωφελούμενοι και το έργο των ΜΚΟ το φέρουμε εμείς εις πέρας.

Η ΕΣΕ Αθήνας και το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για καταβολή αποζημιώσεων και δεδουλευμένων. Υπό όποιο καθεστώς και αν δουλεύουμε, όποια νομική μορφή και αν έχει η εργοδοσία μας, απαιτούμε σεβασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και εντέλει της αξιοπρέπειάς μας και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ – ΣΒΕΜΚΟ

Αναδημοσίευση από ΣΒΕΜΚΟ

Ινστιτούτο Εργατικής Αυθαιρεσίας «Αρχιπέλαγος»

ή

Ακόμα μία νικηφόρα διεκδίκηση συναδέλφου για τα αυτονόητα…

Όταν η συνάδελφος έλαβε το τηλεφώνημα που την ενημέρωνε ότι έχει επιλεχθεί για τη θέση εργασίας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στη Σάμο, μάζεψε όνειρα σε μία βαλίτσα, πήρε το πλοίο και πήγε. Η κατάσταση που βρήκε όμως, όπως και η εξέλιξη των πραγμάτων, στο εξάμηνο που απασχολήθηκε εκεί, απείχε πολύ όχι μόνο από το όνειρο, αλλά και από τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.

Το αρχικό παραμύθι ήταν ότι για να προχωρήσει η πρόσληψή της θα έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή (15-30 ημερών), καθότι οι καιροί δύσκολοι, μέχρι την έγκριση ενός προγράμματος του Ινστιτούτου Δημόκριτου ή εναλλακτικά ενός προγράμματος του ΟΑΕΔ. Η εργαζόμενη έκανε την «υπομονή» που της ζητήθηκε λαμβάνοντας τον εξαιρετικό μισθό των 400 ευρώ,  φιλοξενούμενη ωστόσο στην ερευνητική βάση του Αρχιπελάγους, η οποία προσέφερε «ασύγκριτες» συνθήκες διαβίωσης (πχ ελλιπής έως ανύπαρκτη θέρμανση, θερμοσίφωνο αναμμένο μόνο 2 ώρες την ημέρα για την εξυπηρέτηση περίπου 30 ανθρώπων –καθότι αντιοικολογικό και αστική συνήθεια-, ελλιπής και κακής ποιότητας διατροφή που έφτασε μέχρι το μάζεμα υπογραφών για την περίληψη ψαριού και  πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε).

Ο καιρός περνούσε όμως και τα προγράμματα δεν εγκρινόντουσαν, με την εργαζόμενη να κάνει επανειλημμένα κρούσεις για την νόμιμη πρόσληψη και ασφάλισή της, λαμβάνοντας πάντα ως απάντηση εκκλήσεις υπομονής και προτροπές εύρεσης χορηγίας ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για την ασφάλισή της.

Όταν έπειτα από κάποιους μήνες ένα από τα προγράμματα εγκρίθηκε, απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που ήταν υποψία από την αρχή. Η εργοδοσία δεν είχε καμία πρόθεση να προχωρήσει σε νόμιμη πρόσληψη, χρησιμοποιώντας διάφορες ευφάνταστες προφάσεις. Ακολούθησαν πολύ «έντονες συζητήσεις» και το θράσος της εργοδοσίας είναι τέτοιο που δεν δίστασε να δημοσιεύσει αγγελία για την «πρόσληψη» νέου υπαλλήλου, ενώ δεν είχε καν ανακοινωθεί ακόμα στην εργαζόμενη η απόλυση της. Το μεγαλείο κατέληξε στην απόλυση της συναδέλφου, για «οικονομικούς λόγους», αν και η εργοδοσία την ενημέρωσε ότι  «φυσικά αν θέλει, μπορεί να μείνει να εργαστεί εθελοντικά»!

Η εποχή των σκλάβων όμως που δούλευαν αδιαμαρτύρητα με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαγητό και ένα χώρο να κοιμούνται (το Αρχιπέλαγος τη συνθήκη αυτή τη βαφτίζει «εθελοντισμό»), έχει περάσει ανεπιστρεπτί(;).

Έτσι, η εργαζόμενη, μαζεύοντας την ενέργεια που της είχε απομείνει από τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας του Αρχιπελάγους, απευθύνθηκε στο ΣΒΕΜΚΟ  και κινήθηκε νομικά κάνοντας καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Φυσικά, στη διάρκεια των μηνών που διήρκησε η εξέταση της υπόθεσης από το ΙΚΑ, η εργαζόμενη «στολίστηκε» από την εργοδοσία και δέχθηκε διάφορες απειλές για μηνύσεις και ψευδείς κατηγορίες ακόμα και για πλαστογράφηση  των αποδείξεων μισθοδοσίας και για κλοπή της επίσημης σφραγίδας της εταιρείας. Φυσικά το ΙΚΑ απεφάνθη  υπέρ της εργαζόμενης, επιβάλλοντας  πρόστιμο στο Αρχιπέλαγος και αναγκάζοντάς το στην αναδρομική καταβολή των ενσήμων της.

Είναι σαφές ότι η συμπεριφορά του Αρχιπελάγους ως προς την εργαζόμενη δεν ήταν προσωπική υπόθεση, αλλά αποτελεί πάγια τακτική της συγκεκριμένης ΜΚΟ, η οποία θεωρεί, (όπως και πολλοί άλλοι εργοδότες) τους εργαζόμενους αναλώσιμα υλικά. Και η δικαίωσή της αποτελεί ακόμα μία απόδειξη ότι όποιος και όποια κινητοποιείται, παρά «την λάσπη που θα φάει», δικαιώνεται. Για το ΣΒΕΜΚΟ αυτό αποτελεί την ελάχιστη αντίσταση που πρέπει να προτάξουμε στην επέλαση των αφεντικών, που με πρόφαση την οικονομική κρίση, δείχνουν τα δόντια τους όλο και περισσότερο.

Το ΣΒΕΜΚΟ είναι εδώ για να συμπαρασταθεί και να συμμετέχει με κάθε μέσο στις προσπάθειες αντίστασης των εργαζομένων στις ΜΚΟ που έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυτη αυθαιρεσία και κάθε είδους εκβιασμό από τα αφεντικά τους. Και η πενταετής πορεία του έχει δείξει ότι όποιος αγώνας έχει δοθεί, έχει κερδηθεί!

Καμία ειρήνη με τ’ αφεντικά, ακόμα και με αυτά που έχουν «ευαισθησίες»!

Κανένας δεν είναι μόνος του σε αυτή την μάχη!

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

Σε μια εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνται και οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι άνθρωποι πίσω από το έργο των ΜΚΟ είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παραπάνω δυσκολία: να αποδείξουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι! Για να απαντήσουμε σε αυτό και πλήθος άλλα οξύμωρα, τον Απρίλιο του 2010 ιδρύσαμε το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ).

Το εργασιακό τοπίο στις περισσότερες ΜΚΟ περιελάμβανε κυρίως «συνεργάτες» ή «ωφελούμενους», «ελεύθερους επαγγελματίες» με ωράριο 9-5 και αναλώσιμους εργαζομένους που εργάζονταν μέχρι και δεκαετία με τρίμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η μη καταβολή υπερωριών ή αποζημίωσης απόλυσης και η πρόσθετη «εθελοντική» εργασία ήταν ο κανόνας.

Παράλληλα, τα αφεντικά μάς δίδασκαν πως οι ΜΚΟ δεν έχουν χρηματικό κέρδος, άρα δεν υφίσταται εργοδοσία και εκμετάλλευση. Εάν αρνούμασταν να δουλέψουμε όντας απλήρωτοι για μήνες, ανήθικοι και αναίσθητοι ήμασταν εμείς που δεν «ενστερνιζόμασταν» τον ευγενή σκοπό της οργάνωσης. Γιατί τα αφεντικά των ΜΚΟ σέβονται και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να μην είναι εργασιακά.

Τι άλλαξε τα τελευταία πέντε χρόνια; Όλα αυτά έπαψαν να θεωρούνται αυτονόητα!

Διεκδικήσαμε και σε όλες τις περιπτώσεις πετύχαμε την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας. Δεν είναι πια δεδομένο ότι πρέπει να περιμένουμε να πληρωθούμε όταν λάβει η ΜΚΟ τη χρηματοδότηση και πλέον απαιτούμε έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μας και υπογραφή συμβάσεων εργασίας. Καταγγέλλουμε τη «μαύρη» εργασία και επιλέγουμε εμείς πότε και αν θα εργαστούμε εθελοντικά. Αντιδράμε στις απολύσεις συναδέλφων που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης» και πετυχαίνουμε ανάκληση απολύσεων. Οι συνάδελφοι στο ΕΣΠ απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ μπορούν και να απεργήσουν!

Και μάλλον καλά τα πάμε, αν κρίνουμε από την αυξανόμενη «ανησυχία» των εργοδοτών μας. Τα αφεντικά που χρόνια μας απειλούν ότι ο «χώρος είναι μικρός και θα φροντίσουν να μην ξαναβρούμε ποτέ δουλειά», φτάνουν πλέον στο σημείο να μας υπαγορεύουν την πολιτική μας στάση, επιβάλλοντάς μας την απάθεια για να «κρατήσουμε τη δουλειά μας».

Οι ίδιοι που «κόπτονται» για την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες (στο όνομα των οποίων λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις), θεωρούν αδιανόητη κάθε συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση. Κάποιες ΜΚΟ δεν διστάζουν πλέον να στοχοποιούν συνδικαλιστές και να απειλούν, «προς παραδειγματισμό των υπολοίπων», ότι η επαφή με το Σωματείο ισοδυναμεί με απόλυση. Αλλά πάνω στον πανικό τους εκτίθενται.

Για να μην αναρωτιούνται (και χάνουν και το χρόνο τους με διερευνητικά τηλεφωνήματα σε άλλους εργοδότες), τους διαβεβαιώνουμε ότι από πλευράς μας θα φροντίσουμε στο εξής να απαντάται άμεσα και να καταγγέλλεται δημόσια η υποκρισία τους, καθώς και κάθε απειλή και απόπειρα τρομοκράτησης εργαζομένων. Επειδή ο χώρος είναι όντως μικρός.

Κι επειδή κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, την 1^η Μάη απεργούμε και διεκδικούμε:

-Σταθερή εργασία και ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους στις ΜΚΟ

-Έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, ανεξάρτητα της ροής της χρηματοδότησης

-Να δοθεί τέλος στη «μαύρη», απλήρωτη και πρόσθετη «εθελοντική» εργασία

-Την κατάργηση των ιεραρχικών μοντέλων και των αδικαιολόγητων διακρίσεων στους όρους αμοιβής και εργασίας μας

-Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας με αγώνες στους χώρους δουλειάς και αυτο-οργανωμένες αντι-ιεραρχικές δομές

Σημείο συνάντησης στο πανό του ΣΒΕΜΚΟ,

11πμ, Πύλη Πολυτεχνείου, επί της Πατησίων

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

Το ΙΜΕΔΕ – Ινστιτούτο Μελετών Δια βίου Εκπαίδευσης είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση που λειτουργεί από το 2005 με επιδοτούμενα ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα σχετικά με τη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η ΜΚΟ με πάθος διατείνεται και διαφημίζει σε κάθε πιθανή ευκαιρία  την ανεκτίμητη  προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο. Όμως οι εργαζόμενοι στην ίδια την οργάνωση έχουν να αναδείξουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, η οποία  απέχει πολύ από τον «κοινωνικό» της χαρακτήρα…

Για την ακρίβεια, εδώ και αρκετά χρόνια η διοίκηση και οι συνθήκες εργασίας στο συγκεκριμένο χώρο χαρακτηρίζονται από δύο μόνο λέξεις: αυθαιρεσία και θράσος! Αυθαιρεσία καθώς τα εκατομμύρια ευρώ που έχει λάβει από τα διάφορα επιδοτούμενα προγράμματα φαίνεται να μην «επαρκούν» για την πληρωμή των εργαζομένων, με τη δουλειά των οποίων ωστόσο αυτά εξασφαλίζονται και υλοποιούνται. Αυθαιρεσία που εκδηλώνεται και με εργασία εκτός 8ώρου και χωρίς καταβολή υπερωριών. Και θράσος όταν με ψίχουλα  (τα λεγόμενα «έναντι» μισθών) κάθε 3 με 4 μήνες, ο εργοδότης εκφράζει δυσανάλογες απαιτήσεις δουλειάς και αφοσίωσης. Σε όλα αυτά προστίθενται και οι εξαναγκαστικές παραιτήσεις εργαζομένων μέσω πίεσης και ψυχολογικών εκβιασμών, ώστε να μη δοθούν αποζημιώσεις.

Οι καταγγελίες εργαζομένων και εξωτερικών συνεργατών για οφειλές δεδουλευμένων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με μοναδική απάντηση από μέρους της διοίκησης την πλήρη αδιαφορία. Χαρακτηριστικά, από τον Ιανουάριο, συνάδελφος, μετά από  συνεχείς προειδοποιήσεις για εξόφληση των δεδουλευμένων της, προέβη σε επίσχεση εργασίας. Παράλληλα, μαζί με άλλους τρεις συναδέλφους που είχαν παραιτηθεί κατά το προηγούμενο έτος και είχαν ακόμα ανεξόφλητους μισθούς, κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, για την οποία ορίστηκε δικάσιμος στις 12/03/2015.

Όταν η διοίκηση του ΙΜΕΔΕ συνειδητοποίησε πως δεν τη συμφέρει μια τέτοια εξέλιξη,  κάλεσε τους συνάδελφους σε συνάντηση, ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση και να αποσυρθούν τα ασφαλιστικά μέτρα και η επίσχεση πριν από τη δίκη. Φυσικά  οι διαπραγματεύσεις έγιναν και πάλι με σαφή αφερεγγυότητα εκ μέρους της εργοδοσίας που τη μια μέρα μιλούσε για ολική αποπληρωμή και την επόμενη για μερική, με μοναδική εγγύηση το λόγο της… Προφανώς κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό από τους συναδέλφους, με αποτέλεσμα την υποχώρησή της εργοδοσίας και την πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων!

Κατά τις συζητήσεις δεν απουσίασαν φυσικά οι συνήθεις έμμεσες επιθέσεις, η ειρωνεία ακόμα και η απειλή για κατάθεση μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση προς τους συναδέλφους! Άλλη μια  απόδειξη του θράσους και της αντίληψης  πολλών ΜΚΟ ότι οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμα αγαθά και οποιαδήποτε διεκδίκηση ακόμα αδιανόητη.

Η εύλογη αντίδραση των συναδέλφων, η διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους και η ικανοποίηση αυτών αποτελεί σημαντική  νίκη ενάντια στο κλίμα εκμετάλλευσης που εδώ και χρόνια έχουν καλλιεργήσει με επιτυχία αρκετές ΜΚΟ, αλλά και παράδειγμα ενθάρρυνσης προς όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες  σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογες εργασιακές συνθήκες και ένα διευρυμένο σάπιο σύστημα που προωθεί την τρομοκρατία και την εκμετάλλευση.

Μόνο με τη συσπείρωση, την ενεργή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη  μπορούμε να ανατρέψουμε το υπάρχον καθεστώς και να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας ως εργαζομένων.

Είναι στα χέρια μας και δεν υποχωρούμε μέχρι να γίνει σαφές πως είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ -ΣΒΕΜΚΟ

Εθελοντές με το ζόρι στο ΙΜΕΔΕ

Παρέμβαση στο κατάστημα ΑΒ Βασιλόπουλος στα Μελίσσια για την άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ. από Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

 Σε συνέχεια των δράσεων αλληλεγγύης στην Ελένη Σ. το Σάββατο 21/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση – μοίρασμα στο κατάστημα <<ΑΒ Βασιλόπουλος>> στα Μελίσσια. Επί δύο ώρες μοιράστηκαν κείμενα εντός και εκτός του καταστήματος. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετική και υπήρχε διάθεση για ενημέρωση και κουβέντα για την υπόθεση. Ακολουθούν φωτογραφίες και το κείμενο που μοιράστηκε.

Παρέμβαση στον ΑΒ:

Το Σάββατο 14/3/2015 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση απο την συλογικότητα Αναρχικών και Κομμουνιστών απο την Κυψέλη και το Γκύζη και την συμμετοχή και άλλων συντρόφων-ισσων σε καταστήματα της ΑΒ Βασιλόπουλος στην Κυψέλη στα πλαίσια της εβδομάδας δράσεων αλληλεγγύης στην απολυμένη  απο την συγκεκριμένη αλυσίδα Ελένη Σ. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκε πανό,έγινε αφισοκόλληση και συνθήματα με spray στην γύρω περιόχη και φωνάχτηκαν συνθήματα εντός του καταστημάτος. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θετικές προς την παρέμβαση ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις πελατών οι οποίοι στο άκουσμα του γεγονότος έφυγαν.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
ΤΡΙΤΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 8.30 π.μ.
στην Επιθεώρηση Εργασίας Αγίας Παρασκευής (Μεσογείων 427)

το κείμενο που μοιράστηκε  :

http://sak-kg.espivblogs.net/2015/02/27/%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%B9%CF%83%CF%83/

Παρέμβαση σε υποκαταστήματα του ΑΒ στην ανατολική Θεσσαλονίκη:

Την Πέμπτη 12 Μαρτίου πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε 6 υποκαταστήματα της αλυσίδας super market «ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ» στις ανατολικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Σύντροφοι και συντρόφισσες της συλλογικότητας πραγματοποίησαν αφισοκόλληση και πέταξαν τρικάκια στις εισόδους και στους γύρω δρόμους από κάθε κατάστημα, ενώ ενημέρωσαμε πελάτες και υπαλλήλους για την απόλυση της Ελένης Σ. από υποκατάστημα στην Αθήνα, στα πλαίσια καλέσματος για δράσεις από 9 εώς15 Μαρτίου. Οι εργαζόμενοι δεν ήταν ενήμεροι για την απόλυση, αλλά απ” ότι καταλάβαμε ήταν -από πρώτο χέρι- γνώστες της εργασιακής συνθήκης που επικρατεί στα συγκεκριμένα καταστήματα.

Αλληλεγγύη στην Ελένη Σ. που διεκδικεί την επαναπρόσληψή της

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΟΡΓΗ ΟΤΑΝ ΣΕ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ. ΘΕΛΕΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ

ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

Παρέμβαση  από Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου στο κατάστημα ΑΒ Βασιλόπουλος στο Μαρούσι για την άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ.

Παρέμβαση στον ΑΒ Βασιλόπουλο στα Εξάρχεια για την άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ.

Η Αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών: Άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ. από την επιχείρηση “ΑΒ Βασιλόπουλος”

Στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Εβδομάδας Δράσης για την επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ., η Συνέλευση Αναρχικών – Κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε πραγματοποίησε το Σάββατο 14 Μάρτη παρέμβαση στον ΑΒ Βασιλόπουλο και στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια. Από τις 10 το πρωί και για σχεδόν δύο ώρες, γράφτηκαν συνθήματα, κολλήθηκε η αφίσα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην απολυμένη συναδέλφισσα Ελένη Σ. και μοιράστηκε το κείμενο της συλλογικότητας Εργαζόμενοι-Εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου που ακολουθεί.

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΒ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ!

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ
ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑΣ ΕΛΕΝΗΣ Σ.
από την επιχείρηση «ΑΒ Βασιλόπουλος»

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. απολύθηκε εκδικητικά από την επιχείρηση ΑΒ Βασιλόπουλος την Δευτέρα 16/2 μετά από ταπεινωτική συμπεριφορά εις βάρος της από τον διευθυντή καταστήματος Χολαργού. Η Ελένη εργαζόταν επί 15 συναπτά έτη ως 4ωρη (σε Αγ.Παρασκευή, Παπάγο, Χολαργό) και διεκδίκησε με αξιοπρέπεια τα δικαιώματά της: αντέδρασε στις απειλές που δεχόταν προσωπικά από τον διευθυντή καταστήματος, απαίτησε το 10λεπτο διάλειμμα που δικαιούνται οι 4ωροι εργαζόμενοι, διαμαρτυρήθηκε για τις απλήρωτες υπερωρίες (και την τακτική να χτυπούν οι προϊστάμενοι τις κάρτες της βραδινής βάρδιας και να την κρατούν ετσιθελικά άλλη μισή ώρα στο μαγαζί), υπερασπίστηκε ανοιχτά την κυριακάτικη αργία. Παρά τις συνεχείς πιέσεις από τον διευθυντή καταστήματος ώστε να παραιτηθεί (προσφιλής τακτική των εργοδοτών στο εμπόριο για ν’ αποφεύγουν το κόστος των αποζημιώσεων αλλά και για να νιώθουμε φοβισμένοι και αναλώσιμοι), η Ελένη Σ. δεν έκανε πίσω. Στις 16/2, απολύθηκε γιατί «έχει μεγάλη γλώσσα», σύμφωνα με τα λόγια του διευθυντή, κάνοντας σαφές ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδικητική απόλυση. Η συναδέλφισσα κατήγγειλε την απόλυσή της ως καταχρηστική και ζητά την άμεση επαναπρόσληψή της καθώς και τις απλήρωτες υπερωρίες.

Εδώ και χρόνια, η εργοδοσία στον «ΑΒ Βασιλόπουλο» (που πλειοψηφικά ανήκει στον βελγικό όμιλο αλυσίδων supermarkets Delhaize) ακολουθεί πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων ώστε να μειώνει το εργατικό κόστος (μισθούς, ένσημα, επιδόματα κ.α.) και να δημιουργεί συνθήκες κάτεργου με εντατικοποιημένη εργασία, περικοπές δικαιωμάτων και ταπεινώσεις. Πιο συγκεκριμένα, στο στόχαστρο μπαίνουν οι «παλαιότεροι» συνάδελφοι που έχουν κατακτήσει μερικά δικαιώματα παραπάνω και πιέζονται στην παραίτηση ώστε ν’ αντικατασταθούν από νέους συναδέλφους που προσλαμβάνονται με πιο ελαστικούς όρους εργασίας. Τα κάθε λογής επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ (voucher, κοινωφελής εργασία κ.α.) προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑ στους εργοδότες αφού οι μισθοί-ψίχουλα επιδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και οι ασφαλιστικές εισφορές από τον ΟΑΕΔ. Εν ολίγοις, τσάμπα, προσωρινή και ελαστική εργασία στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας»! Και έχουν το θράσος να διαφημίζουν εκπτώσεις και προσφορές 10% για όσους ψωνίζουν την Κυριακή ενώ πετσοκόβουν μισθούς και δικαιώματα! Ο όμορφος κόσμος των εργοδοτών, αγγελικά πλασμένος!
Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. είναι μια απ’όλους εμάς που εργαζόμαστε στον κλάδο του εμπορίου και αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα. Πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες και τα γεμισμένα ράφια, κυριαρχούν οι μισθοί-ψίχουλα και τα 4ωρα-6ωρα της πείνας, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι τσαμπουκάδες/ταπεινώσεις από εργοδότες/διευθυντάδες (πολλές φορές μπροστά στους «αμέτοχους» πελάτες), η εξοντωτική ορθοστασία, η εντατικοποίηση και τα αλλεπάλληλα «ατυχήματα», οι καθυστερήσεις δεδουλευμένων και οι απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του εργασιακού μεσαίωνα που κυριαρχεί σε όλους τους κλάδους και, ενίοτε, γινόμαστε ο πολιορκητικός κριός για την εφαρμογή νέων αντεργατικών πολιτικών που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων με τρανταχτό παράδειγμα την επιχειρούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. διεκδικεί τα αυτονόητα και είναι υποχρέωση όλων των συναδέλφων, όλων των εργαζομένων που θίγονται από την βαρβαρότητα που επιβάλλεται γύρω μας να σταθούν στο πλάι της. Τα πρόσφατα παραδείγματα των νικηφόρων κινητοποιήσεων απέναντι στην επιχείρηση MIGATO που απέλυσε έγκυο συνάδελφο, των εργατικών διεκδικήσεων στους χώρους του επισιτισμού «GAMATO» και «Γκαζοχώρι» καθώς και οι πολύμηνες ανυποχώρητες κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, μας δίνουν το μάθημα ότι η ταξική αλληλεγγύη είναι το σημαντικότερο όπλο των εργαζομένων. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας είναι στα χέρια μας αρκεί να σπάσουμε τον φόβο και τη μοιρολατρεία. Τα δικαιώματα μας, τα εργατικά μας κεκτημένα, η συλλογική μας αξιοπρέπεια δεν παραχωρούνται από κανέναν μεσσία και καλοθελητή παρά κατακτιούνται από την συλλογική μας οργάνωση και δράση μέσα στους χώρους δουλειάς.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
orthostasia.wordpress.com
orthostasia@yahoo.gr

Μοίρασμα και Τρικάκια στον ΑΒ Βασιλόπουλο (Τούμπα)

δράση στο ΑΒ Καλλιδρομίου για την επαναπρόσληψη της Ελένης Σ.

Παρέμβαση στο κατάστημα ΑΒ Βασιλόπουλος στο Περιστέρι για την άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης Ελένης Σ

Καταδικάζουμε τη ρατσιστική επίθεση με απειλή όπλου στον Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο, την Παρασκευή, 09/01/2015.

Ο δράστης, Ι.Σ., πρώην πρόεδρος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και στέλεχος της ΝΔ, εισέβαλε στο χώρο του Ξενώνα με αφορμή ανυπόστατη κατηγορία σχετικά με υποτιθέμενη κλοπή του σκύλου του. Υπό την απειλή περιστρόφου, «εξύβρισε χυδαία τους εργαζόμενους του ξενώνα και καταφέρθηκε κατά των παιδιών με ρατσιστικές αναφορές για την καταγωγή τους», κραυγάζοντας ταυτόχρονα «είμαι χειρότερος από τους χρυσαυγίτες». Αυτά καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε σχετική ανακοίνωσή τους [1].

Στις 14/01/2015 πραγματοποιήθηκε η δίκη απουσία του κατηγορουμένου. Το ρατσιστικό κίνητρο δεν έγινε δεκτό από την έδρα και ο δράστης καταδικάστηκε σε 9 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, κατάσχεση του όπλου του και σε καταβολή αποζημίωσης ύψους 300 ευρώ.

Το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζει την πρόθεση της ΑΡΣΙΣ να καταθέσει νέα μήνυση δυνάμει του αντιρατσιστικού νόμου, ώστε να αναγνωριστεί το ρατσιστικό κίνητρο. Κάθε προκλητική ρατσιστική επίθεση πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και χωρίς συμβιβασμούς.

Οι εργαζόμενοι της ΑΡΣΙΣ, παρά τα σημαντικά εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για τη σωστή λειτουργία των δομών και την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών στους ανήλικους ωφελούμενους. Η ανοχή στις ρατσιστικές επιθέσεις οδηγεί σε ακόμη περισσότερες παρόμοιες ενέργειες, ενώ οι έως τώρα κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν σαν όπλο το «χαρτί του ρατσισμού» για να διαιρέσουν τους εργαζόμενους, κάνοντας και το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο. Ο φράχτης στον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και όλες οι σχετικές πολιτικές άνοιξαν το δρόμο και στους νεοναζί δολοφόνους της Χ.Α.

Δηλώνουμε σε όλους τους τόνους ότι στεκόμαστε στο πλευρό των εργαζομένων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, των μεταναστών και οποιουδήποτε γίνεται δέκτης ρατσιστικών επιθέσεων.

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ-ΣΒΕΜΚΟ

1.http://arsis.gr/ratsistiki-epithesi-me-tin-apili-oplou-ston-xenona-asinodefton-anilikon-etounton-asilo-tis-arsis-sto-oreokastro/#more-3719

Η Εταιρεία Κοινωνικής και Πολιτιστικής Στήριξης Παλιννοστούντων Ομογενών «Νόστος» (Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ») είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση (MKO), η οποία υλοποιεί προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης με έμφαση σε άνεργους, άστεγους και μετανάστες. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγεται η δημιουργία Δημοτικού Λαχανόκηπου στο Δήμο Αχαρνών, με σκοπό την υποστήριξη της σίτισης 120 άπορων οικογενειών με οπωροκηπευτικά προϊόντα και την ενδυνάμωσή τους ώστε «να βοηθηθούν και να βγουν από τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται»1.

Η ίδια η ΜΚΟ διατείνεται πως «Ακόμη και αν ο ρόλος τους [των ΜΚΟ] δεν είναι θεσμικά αναγνωρισμένος στο μέγεθος που αντιστοιχεί στην προσφορά τους, ωστόσο οι ίδιοι οι αποδέκτες των υπηρεσιών τους, γυναίκες και άντρες, αλλά επίσης οικογένειες και παιδιά που βιώνουν τις πιο δύσκολες καταστάσεις που επιφυλάσσει η κοινωνία μας για τα μέλη της,  αποτελούν και τον σπουδαιότερο μάρτυρα της αποτελεσματικότητας της δουλειάς των ΜΚΟ…» (http://www.nostos.org.gr/site/gr/kainotomikes.html).  Ας δούμε, όμως, πώς  αντιλαμβάνεται η διοίκηση της ΝΟΣΤΟΣ «το έργο της κοινωνικής πρόνοιας» και τί «μαρτυρούν» οι εργαζόμενοί της και οι ωφελούμενοι, άνεργοι και άποροι!

Συνάδελφός μας εργαζόταν για περίπου δυο χρόνια στη ΜΚΟ Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ», απ’ όπου τελικά παραιτήθηκε για λόγους αξιοπρέπειας. Εργασία πέραν του ωραρίου και δουλειά τα Σαββατοκύριακα με αντάλλαγμα ρεπό (χωρίς τις προσαυξήσεις), πιέσεις για τη διεκπεραίωση εργασιών εκτός της ειδικότητας και του υποτιθέμενου καθηκοντολογίου αποτελούν τις βασικές εργασιακές συνθήκες στη ΝΟΣΤΟΣ. Ενδεικτικό είναι ότι οι προσληφθέντες ως μάγειρες αναγκάζονταν να οδηγούν οχήματα, μέχρι που απευθύνθηκαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία και απεφάνθη κατά του εργοδότη, ενώ άλλοι εργαζόμενοι να καθαρίζουν δημόσιους χώρους και αποχωρητήρια, παρόλο που δεν είχαν προσληφθεί ως υπάλληλοι καθαριότητας,

Συγχρόνως, κι ενώ η ΜΚΟ συνέχιζε να λαμβάνει χρηματοδότηση για τη λειτουργία του πιλοτικού προγράμματος που αφορούσε στην παροχή καλλιεργήσιμης γης σε άπορους, δύο εργαζόμενες μαζί με 18 ωφελούμενους προέβησαν σε καταγγελία τόσο στο Συνήγορο του Πολίτη όσο και στο συνεργαζόμενο Δήμο. Συγκεκριμένα, έχοντας στοιχεία και φωτογραφικό υλικό που επιβεβαιώνει ότι ο Δημοτικός Λαχανόκηπος δεν υλοποιήθηκε, κατήγγειλαν τη ΜΚΟ που άφηνε έκθετους εργαζόμενους και ωφελούμενους, μη δίνοντας εξηγήσεις για τη διάθεση της χρηματοδότησης που λάμβανε.

Η αντίδραση της επιχείρησης ήταν αυταρχισμός και παντός τύπου ψυχολογικοί εκβιασμοί, γεγονός που φανερώνει την εντύπωσή πολλών ΜΚΟ ότι οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι. Συγκεκριμένα, η διοίκηση της ΜΚΟ «ΝΟΣΤΟΣ» αρνούταν να δώσει στη συνάδελφο βεβαίωση εργοδότη για τα ένσημά της, όταν αυτή προσπάθησε να λάβει επίδομα ανεργίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Τελικά, τη Δευτέρα 10/11, ομάδα συνδικαλιστών από σωματεία και εργατικές συλλογικότητες επισκεφθήκαμε τα γραφεία της εν λόγω ΜΚΟ. Οι εκπρόσωποι της διοίκησης μας –αφού αρχικά αρνήθηκαν την έκδοση βεβαίωσης, παραβλέποντας τις σχετικές οδηγίες του ΟΑΕΔ- μας έδωσαν τελικά τη βεβαίωση, επιφυλασσόμενοι κάθε νόμιμου δικαιώματός τους!

Με αφορμή τα περιστατικά στην Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ» ανοίγει εκ νέου το ζήτημα της φύσης και λειτουργίας των ΜΚΟ στην Ελλάδα. Την εποχή της κρίσης, οι ΜΚΟ, προβάλλοντας κίνητρα και σκοπούς ευγενείς προς το «συμφέρον» πάντα των κοινωνικά αποκλεισμένων και ευάλωτων ομάδων, φαίνεται να ξεχνούν αρχικά τα δικαιώματα των ίδιων των εργαζομένων τους, αυτών που φέρουν τελικά εις πέρας το έργο, όντας συχνά ανασφάλιστοι, για πολλούς μήνες απλήρωτοι ή -όπως στην περίπτωση της συναδέλφου- ενώ υπόκεινται σε παντός τύπου εξαναγκασμούς και πιέσεις.

Ταυτόχρονα, στην περίπτωση του Δημοτικού Λαχανόκηπου, βλέπουμε την εκμετάλλευση απόρων  και κοινωνικά αποκλεισμένων «ωφελούμενων», στο όνομα των οποίων δίνονται μεγάλες χρηματοδοτήσεις, χωρίς οι ίδιοι τελικά να «ωφεληθούν» ποτέ. Αναπάντητα μένουν ακόμα τα ακόλουθα ερωτήματα:

– Για ποιο λόγο δεν υλοποιήθηκε το έργο για τη δημιουργία και λειτουργία του Δημοτικού Λαχανόκηπου και πού διοχετεύθηκε η  σχετική χρηματοδότηση;

– Γιατί ο συνεργαζόμενος Δήμος δεν απάντησε ποτέ στις καταγγελίες των εργαζομένων και των ωφελούμενων σχετικά με τη μη υλοποίηση του έργου;

– Γιατί το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας αγνόησε τις σχετικές καταγγελίες και μετά από ποιόν ακριβώς έλεγχο έκρινε ότι το έργο είχε υλοποιηθεί και δεν ζήτησε την επιστροφή της χρηματοδότησης;

Η στάση της συναδέλφου και των ωφελούμενων που αντέδρασαν στην εκμετάλλευσή τους έρχεται σε αντίθεση με το γενικότερο κλίμα ιδιώτευσης, κανιβαλισμού και του «φόβου μη χάσω τη δουλειά μου», που οδηγεί πολλούς στο «να κάνω ότι μου ζητήσουν» ή «να κάνω τα στραβά μάτια». Για αυτό και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα αντίστασης ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αναγνωρίσουμε τη δική μας δύναμη, που κινεί τα πάντα και που μπορεί να αποτελέσει τη μεγαλύτερη ελπίδα για τη μελλοντική κοινωνία. Οι συλλογικότητες που υπογράφουμε το παρόν κείμενο στεκόμαστε αλληλέγγυες και στηρίζουμε τους αγώνες όλων των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Περιμένουμε να ανοίξει ευρύτερα από τους ίδιους τους εργαζόμενους το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στις ΜΚΟ, καθώς και του ίδιου τους του ρόλου. Οι εργασιακές συνθήκες αλλάζουν μόνο όταν εργαζόμενοι και άνεργοι συσπειρώνονται και αγωνίζονται.

 1. Βλ. http://www.acharnes.gr/Contentfiles/59/Images/%CE%94%CE%95%CE%9A%CE%95%CE%9C%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3%202012/laxanokhpos.doc

…………………………………………………………………………………

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ)

http://svemko.espivblogs.net/?p=508

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)

Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ»: Καταπολέμηση της φτώχειας ή εκμετάλλευση ανέργων; » Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση

Με την «ευχή» «άντε μου στο διάολο» προς τους εργαζόμενους του ΕΣΠ και τα σωματεία ΣΒΕΜΚΟ και Εργαζομένων του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες από την Πρόεδρο του ΔΣ του ΕΣΠ, κα Αργυροπούλου, έληξε η συνάντηση μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια της απεργίας εργαζόμενων που διαρκεί από τις 23 Δεκέμβρη. Μέρος των εργαζομένων αποχώρησε από την αίθουσα.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, το ΔΣ του ΕΣΠ ανακοίνωσε δύο επιπλέον απολύσεις, δε δεσμεύτηκε ρητά για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων που αφορούν σε έως και 6 μισθούς τόσο για τους υφιστάμενους όσο και για τους απολυμένους εργαζόμενους. Να μην αναφερθούμε στην ανεκδιήγητη αντίφαση ότι ένας οργανισμός-«προστάτης» των προσφύγων έχει καθυστερήσει πληρωμές προς διερμηνείς αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες έως και 2 χρόνια.
Το ΔΣ εκτραχύνθηκε πλήρως όταν επανειλημμένως επεσήμανε ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του εργοδότη καθώς «είναι εθελοντές», ότι δεν αναγνωρίζει τις απολύσεις ονομάζοντάς τες «μη ανανέωση σύμβασης ορισμένου χρόνου», όταν οι εργαζόμενοι έχουν σχέση εξαρτημένης εργασίας με το ΕΣΠ, και ότι «λυπάται» για το σύνθημα «Σεβασμός στους Εργαζόμενους, Σεβασμός στους Πρόσφυγες» που αναγράφεται σε πανό της απεργίας, καθώς «προτεραιότητα δεν έχουν οι εργαζόμενοι». Επιπλέον οι γιορτινές ευχές από την εργοδοσία περιελάμβαναν εκφράσεις όπως «ναίξεις και ξερός» από τον Αντιπροέδρο του ΔΣ, κο Κουσίδη, προς εργαζόμενο.
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη. Και γιορτές να μην ήταν, το ΔΣ θα μας έλουζε με τις ίδιες «ευχές». Διότι οι εργαζόμενοι στο ΕΣΠ το ενοχλούμε: καταφέραμε με τη δυναμική μας απεργία να λάβουμε ως «δια μαγείας» από 5 έως και 7 μισθούς, αλλά και να επιβάλουμε στο ΔΣ να συνδιαλλαγεί με τα εργατικά σωματεία, ενώ εδώ και 2 μήνες απέφευγε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση και επέμενε να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άμεση αποπληρωμή των δεδουλευμένων.
Το ΣΒΕΜΚΟ καλεί σε συνέχιση της απεργίας έως ότου αποπληρωθούν τα δεδουλευμένα όλων των εργαζόμενων, να ανακληθούν οι απολύσεις των 4 συναδέλφων και να αναγνωριστεί η πραγματική σχέση εργασίας τους με το ΕΣΠ.
Τονίζουμε ότι:
– Μοναδικούς λόγους να «λυπάται» το ΔΣ του ΕΣΠ αποτελούν η χρόνια καθυστέρηση στην καταβολή δεδουλευμένων (που φτάνει σταθερά τους 6 μήνες τα τελευταία 7 χρόνια) και η μη υπογραφή συμβάσεων, παρά μόνο με πολύμηνη καθυστέρηση. Η τελευταία πρόφαση για την κατάσταση αυτή κατέρρευσε μετά την έγκριση 2 νέων προγραμμάτων, όπως ανακάλυψαν εργαζόμενοι, χωρίς να έχουν ενημερωθεί από τη διοίκηση.
– Το ΔΣ του ΕΣΠ αποτελεί το μοναδικό υπόχρεο εργοδότη απέναντι στους εργαζομένους. Η μη έγκαιρη εξεύρεση πόρων (ανανέωση προγραμμάτων, αδέσμευτοι πόροι κ.α.) και η μη στελέχωση του σχετικού με αυτούς τμήματος συνιστούν κακή διαχείριση εκ μέρους του ΔΣ του ΕΣΠ, το οποίο, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι, έχει την αποκλειστική ευθύνη για τις χρωστούμενες αμοιβές.
-Δεν θα δεχτούμε την εντατικοποίηση των όρων εργασίας μας. Γι’ αυτό απαιτούμε ανάκληση όλων των απολύσεων. Οι απολύσεις τεσσάρων συναδέλφων δεν συνιστούν μόνο απαξίωση των ίδιων, αλλά και των εργαζομένων που καλούνται να διεκπεραιώσουν το ίδιο έργο παρά τη συρρίκνωση του τμήματός τους.
– Δε θα δεχτούμε μαθήματα «κοινωνικής ευαισθησίας». Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε καλύτερα από οποιαδήποτε εργοδοσία τις ανάγκες των εξυπηρετούμενων. Αποτελούμε τη ραχοκοκαλιά του ΕΣΠ υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και είναι με τη δική μας εργασία που ο οργανισμός παρέχει υπηρεσίες σε εκατοντάδες κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα. Ενδεικτικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της απεργίας μας οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο στάθηκαν αλληλέγγυοι, παρόλο που δεν εξυπηρετούνταν.
ΣΒΕΜΚΟ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις