Αρχείο κατηγορίας ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ

«Είμαι η Ειρήνη Διαμαντή 56 χρονών, ανασφάλιστη και άνεργη…» η άνεργη που έφαγε 5000 πρόστιμο επειδή πουλούσε κουλούρια

www.kar.org.gr_2015-04-04_09-11-12_screen-shot-2015-04-04-at-12.10.00-pm-1«Είμαι η Ειρήνη Διαμαντή 56 χρονών, ανασφάλιστη και άνεργη τα τελευταία 5 χρόνια, μένοντας μαζί με την κατάκοιτη υπερήλικη μητέρα μου. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές μου να βρω δουλειά, δεν κατάφερα τίποτα μέχρι τώρα με αποτέλεσμα να έχω σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης αφού δεν έχω κάποιο άλλο εισόδημα. »Το μόνο που ζητώ είναι να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς από τη δουλειά μου και να μην καταλήξω άστεγη και έρμαιο της ελεημοσύνης των άλλων. Θέλω να μου δοθεί άδεια για να μπορέσω να εργάζομαι νόμιμα, να ασφαλιστώ και να ξεπληρώσω τα χρέη μου.   »Ζητώ, όπως κάνατε όλο το προηγούμενο το διάστημα, να με στηρίξετε τώρα με την υπογραφή σας σε αυτό το κείμενο το οποίο θα καταθέσω στο Δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να αποκτήσω την άδεια που θα μου επιτρέψει να εργάζομαι νόμιμα.»
Η Ειρήνη Διαμαντή διακινεί το πιο πάνω κείμενο και παλεύει για να απαλλαγεί από το πρόστιμο των 5.000 ευρώ που της επιβλήθηκε επειδή πουλούσε «παράνομα» κουλούρια στην πλατεία της Ν. Σμύρνης!  . Το πιο πάνω κείμενο το οποίο μπορείτε να βρείτε:   Στην κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης, στο καρότσι της Ειρήνης  Στο συνεργατικό καφενείο «Σαΐτες» (Ιωνίας 45)  Επικοινωνώντας με τη Λαϊκή Συνέλευση στο mail lsplneasmyrnis@gmail.com    Η εκστρατεία αυτή στηρίζεται από συλλογικότητες στη Ν. Σμύρνη όπως τη  Λαϊκή Συνέλευση, την Εργατική Λέσχη, τονΣύλλογο Εκπαιδευτικών α’ βάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Σμύρνης, κλπ.

Η είδηση:
5000 ευρώ πρόστιμο, στην κυρία που πουλά κουλούρια στην πλατεία, διότι δεν συνεμορφώθην με τας υποδείξεις. Μετά από 5 χρόνια ανεργίας και με μητέρα υπερήλικα και κατάκοιτη, μόνες τους, η κυρία κατάφερε να φτιάξει ένα καρότσι και να πουλάει κουλούρια στην πλατεία. Όπως καταγγέλλει ο Γιώργος Αφεντουλίδης, δημοτικός σύμβουλος με την «Μια πόλη ανάποδα» έφαγε 5000 ευρώ πρόστιμο επειδή δεν έχει άδεια. Το Δημοτικό Συμβούλιο προ 6μήνου αρνήθηκε να της δώσει άδεια και κατά πλειοψηφία στήριξε την άποψη να μην δίνονται άδειες σε μικροπωλητές. Η πλειοψηφία του ΔΣ με Δήμαρχο Τζουλάκη και αντιδήμαρχο Κονιδάρη, θεωρεί πως έχει τόσο τακτοποιημένη την πανέμορφη πλατεία μας, που είναι μίασμα να την πατούν άνθρωποι της δουλειάς. Έτσι συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε η κυρία κουλουρτζού να μείνει απροστάτευτη απέναντι στο Νόμο, και το τόσο φιλολαϊκό σώμα της αστυνομίας να της ρίξει (όπως μάθαμε με μεγάλη χαρά και βία) αυτό το πρόστιμο της ντροπής για τη Νέα Σμύρνη μας.

 

Αναδημοσίευση από: http://www.kar.org.gr/2015/04/04/%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-56-%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83/www.kar.org.gr_2015-04-04_09-11-12_screen-shot-2015-04-04-at-12.10.00-pm-1

ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

βιομεΤο κείμενο που ακολουθεί συντάχθηκε από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Θεσσαλονίκης), και συνυπογράφουν δεκάδες σωματεία, εργατικά σχήματα και πολιτικές συλλογικότητες απ’ όλη την Ελλάδα.
Η
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής πετούν το γάντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και καλούν όλους τους εργάτες να αναλάβουν τη παραγωγική διαδικασία στα χέρια τους. Οι ίδιοι τολμούν να κάνουν την αρχή παίρνοντας στις 12 Φλεβάρη το εργοστάσιο στα χέρια τους με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και συνδικαλισμού βάσης.

Η εξαφανισμένη εδώ και δυο χρόνια εργοδοσία, μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργατών, κινεί τη τελευταία στιγμή διαδικασίες για να διασφαλίσει τα δικαιώματά της και να εμποδίσει την επανέναρξη λειτουργίας του κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Το κράτος και η κυβέρνηση κωλυσιεργεί να δώσει απαντήσεις ποντάροντας στην οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Όμως ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ, δεν επιδέχεται αναβολές. Είναι η πρώτη πράξη αποπομπής των καπιτα-ληστών από τη παραγωγική διαδικασία, σε συνθήκες οξύτατης κοινωνικής κρίσης και απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματός τους. Η τύχη της ΒΙΟ.ΜΕ δεν θα κριθεί μόνο στα όρια του εργοστασίου αλλά και στο επίπεδο της συνολικού κοινωνικού αγώνα κι αντιμετώπισης του κράτους έκτακτης ανάγκης, που εφαρμόζει το μνημονιακό πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής με τις δυνάμεις καταστολής και την επίκληση στρατιωτικών νόμων. Γι’ αυτό, μέσα στις συνθήκες της μαζικής ανεργίας και της απόλυτης εξαθλίωσης, το σημαντικότερο καθήκον παραμένει η επέκταση του αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ σε όλα τα εργοστάσια και επιχειρήσεις που εγκαταλείπονται, κλείνουν, πτωχεύουν, απολύουν.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ,για την αυτοδιαχείριση της παραγωγής, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για όλους τους ανέργους, τους εργαζόμενους, για ολόκληρη τη κοινωνική πλειοψηφία.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ είναι αγώνας για μία κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση, είναι αγώνας όλων μας!

Θα νικήσουμε!” συνεχίζεται.
Petition:
http://www.gopetition.com/petitions/κειμενο-στηριξησ.html

Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής πετούν το γάντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και καλούν όλους τους εργάτες να αναλάβουν τη παραγωγική διαδικασία στα χέρια τους. Οι ίδιοι τολμούν να κάνουν την αρχή παίρνοντας στις 12 Φλεβάρη το εργοστάσιο στα χέρια τους με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και συνδικαλισμού βάσης.

Η εξαφανισμένη εδώ και δυο χρόνια εργοδοσία, μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργατών, κινεί τη τελευταία στιγμή διαδικασίες για να διασφαλίσει τα δικαιώματά της και να εμποδίσει την επανέναρξη λειτουργίας του κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Το κράτος και η κυβέρνηση κωλυσιεργεί να δώσει απαντήσεις ποντάροντας στην οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Όμως ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ, δεν επιδέχεται αναβολές. Είναι η πρώτη πράξη αποπομπής των καπιτα-ληστών από τη παραγωγική διαδικασία, σε συνθήκες οξύτατης κοινωνικής κρίσης και απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματός τους. Η τύχη της ΒΙΟ.ΜΕ δεν θα κριθεί μόνο στα όρια του εργοστασίου αλλά και στο επίπεδο της συνολικού κοινωνικού αγώνα κι αντιμετώπισης του κράτους έκτακτης ανάγκης, που εφαρμόζει το μνημονιακό πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής με τις δυνάμεις καταστολής και την επίκληση στρατιωτικών νόμων. Γι’ αυτό, μέσα στις συνθήκες της μαζικής ανεργίας και της απόλυτης εξαθλίωσης, το σημαντικότερο καθήκον παραμένει η επέκταση του αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ σε όλα τα εργοστάσια και επιχειρήσεις που εγκαταλείπονται, κλείνουν, πτωχεύουν, απολύουν.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ,για την αυτοδιαχείριση της παραγωγής, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για όλους τους ανέργους, τους εργαζόμενους, για ολόκληρη τη κοινωνική πλειοψηφία.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ είναι αγώνας για μία κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση, είναι αγώνας όλων μας!

Θα νικήσουμε!”