εστάλη στο omnia sunt communia από φίλη της σελίδας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ από το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών

Αθήνα 4 Μαΐου 2015

 Θέμα: «Εγκληματική ρατσιστική επίθεση μίσους κατά τρανς γυναίκας στην Εύβοια».

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) αναγνωρισμένη συλλογικότητα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων της τρανς κοινότητας, καταγγέλλει με έντονο αποτροπιασμό ρατσιστική επίθεση μίσους κατά τρανς γυναίκας και φίλου της που την υπερασπίστηκε σε κατάστημα στην Εύβοια από ομάδα πέντε ατόμων και του ιδιοκτήτη, που τυποποιεί κακουργηματικές πράξεις και σωρεία ποινικών αδικημάτων σε βάρος τους, καθώς κατά των αστυνομικών που όταν κλήθησαν όχι μόνο παραβίασαν το καθήκον τους, αλλά συμμετείχαν και συνήργησαν σε εγκληματικές ρατσιστικές πράξεις και σε βασανισμό της.

Αντιγράφουμε επί λέξει την έγγραφη καταγγελία της:

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 2.5.2015, βρισκόμουν με δύο φίλους μου σε βραδινό κατάστημα, το οποίο βρίσκεται στα Ψαχνά Ευβοίας για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου. Ξαφνικά και δίχως καμία αιτία, ο σερβιτόρος του καταστήματος μας είπε να πληρώσουμε και να φύγουμε, διότι όπως μας είπε: «το αφεντικό δε γουστάρει πούστηδες και τραβέλια στο μαγαζί του».

Αισθάνθηκα καταρρακωμένη τη προσωπικότητά μου, βαθιά προσβεβλημένη, ωστόσο επειδή δεν ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι αντιμέτωπη με αυτή την εχθρική και ρατσιστική συμπεριφορά, πλήρωσα και του είπα ότι θα φύγουμε αμέσως μόλις γυρίσει η φίλη μου από την τουαλέτα ώστε να μη χαθούμε. Εκείνος, έκανε αμέσως νόημα και ήρθε ο ιδιοκτήτης μαζί με άλλους πέντε. Οι τρεις εξ αυτών με έσπρωξαν βίαια πίσω και με κτύπησαν στο πρόσωπο με χαστούκια, με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στο πάτωμα. Στη συνέχεια και όντας πεσμένη στο πάτωμα με κλωτσούσαν σε όλο μου το σώμα, ακόμη και στο πρόσωπο αποκαλώντας με «τράβελο» και «βρομόπουστα».

Όταν ο φίλος μου προσπάθησε να τον σταματήσει, του επιτέθηκαν με μπουνιές και συνεχόμενα κτυπήματα. Ο ένας μάλιστα εκ των πέντε έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε με αυτό στο χέρι. Η φίλη μου ήρθε από την τουαλέτα, με σήκωσε και με έβγαλε έξω, ενώ παράλληλα ένας από την ομάδα των ατόμων που μας επιτέθηκαν έσπρωξε τον φίλο μου Β., από τις σκάλες.

Βγαίνοντας από το κατάστημα σε άθλια κατάσταση, κάλεσα την αστυνομία ώστε να καταγγείλω την ρατσιστική επίθεση μίσους που δέχτηκα εγώ και ο φίλος μου και να προβώ στα νόμιμα κάνοντας μήνυση. Ο αστυνομικός που κατέφτασε, πήρε μόνο τον ιδιοκτήτη μαζί και αρνήθηκε να πάρει και τους υπόλοιπους πέντε εμπλεκόμενους που είχαν προβεί σε κακουργηματικές πράξεις εναντίον μας.

Οδηγηθήκαμε στο Αστυνομικό Τμήμα Αρτάκης, όπου ζήτησα από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να προσαχθούν και οι πέντε που μας είχαν επιτεθεί. Εκείνος μου ζήτησε αρχικά ταυτότητα και όταν κατάλαβε ότι είμαι τρανς γυναίκα μου είπε: «τραβέλι είσαι ρε;». Του απάντησα ότι είμαι διεμφυλικό / τρανς άτομο, έχω κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, έχει γίνει το δικαστήριο για την αλλαγή των εγγράφων μου, ωστόσο δεν έχω πάρει ακόμη νέα ταυτότητα. Εκείνος γέλασε ειρωνικά. Του απάντησα ότι θα καταγγείλω το συμβάν στην οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκω, στο ΣΥΔ, και εκείνος που είπε: «στα αρχίδια μου κουμάντο εδώ κάνουμε εμείς». Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης ζητούσα νερό και να ανοίξουν το παράθυρο για να πάρω αέρα, αλλά δε το έπραξαν. Λιποθύμησα δύο φορές κατά τη διάρκεια της κατάθεσης όντας σε έντονο σοκ τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά λόγω των κτυπημάτων που είχα δεχτεί. Τη δεύτερη φορά κάλεσαν ασθενοφόρο. Οδηγήθηκα μαζί με τον φίλο μου που ήταν τραυματίας από τη μαχαιριά στο Νοσοκομείο Χαλκίδας σε κατάσταση σοκ, αλλά και με δυσκολία αναπνοής καθώς έχω άσθμα.

Ο φίλος μου και μάρτυρας Β.Τ., έχει έγγραφο από το Νοσοκομείο όσον αφορά τη πληγή στο χέρι του που αποδεικνύει ότι υπήρξε θύμα επίθεσης με αιχμηρό αντικείμενο. Εγώ έχω μελανιές σε όλο μου το σώμα και έντονες ημικρανίες από την απρόκλητη ρατσιστική επίθεση.   Θεωρώ ακόμη αναγκαίο να σημειωθεί ότι ένας εκ των πέντε που μας επιτέθηκαν και μας τραυμάτισαν είχε στο σβέρκο του χαραγμένη με τατουάζ μία σβάστικα. Ακόμη, τη δεύτερη φορά που λιποθύμησα ένας Αστυνομικός (αυτός που είχε έρθει για να μας πάρει με το περιπολικό από το κατάστημα), είπε στους υπόλοιπους «σηκώστε αυτή τη πατσαβούρα». Τέλος, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, κατά τη διάρκεια της κατάθεσης βγήκε στο μπαλκόνι μαζί με τον αστυνομικό και όταν μπήκε μέσα είχε σκισμένη τη μπλούζα του, λέγοντας πως «τον δείραμε και του σκίσαμε τη μπλούζα», θέλοντας εμφανώς να μας ενοχοποιήσει για μια πράξη που αφενός μεν ποτέ δεν κάναμε, αφετέρου θα μας ήταν αδύνατο να το κάνουμε ακόμη και από θέση άμυνας καθώς ήμασταν μόνο δύο άνθρωποι, αντιμέτωποι με άλλους πέντε συν τον ιδιοκτήτη έξι, και προφανώς σε θέση αδυναμίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης είχε το θράσος όταν το θύμα κατήγγειλε τις σοβαρές κακουργηματικές πράξεις στην αστυνομία, να κάνει μήνυση στη τρανς γυναίκα, γεγονός που προκάλεσε τη σύλληψη του θύματος η οποία ωστόσο ήταν προσωρινή καθώς αφέθηκε ελεύθερη. Δεν υπήρξε όμως σύλληψη των δραστών, ούτε του ιδιοκτήτη, ούτε των πέντε δραστών.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), από τη πρώτη στιγμή που μας καταγγέλθηκε η ρατσιστική επίθεση, προέβη σε όλες τις νόμιμες ενέργειες για τη προστασία του θύματος, κυρίως όμως για την ποινική δίωξη της ομάδας των πέντε ατόμων που επιτέθηκαν στη τρανς γυναίκα καθώς και του ιδιοκτήτη, για πλήθος κακουργημάτων που διέπραξαν όπως απρόκλητη επίθεση, έργω και λόγω εξύβριση, προσβολές προσωπικότητας, απειλές κατά της ζωής τους, βαριές σωματικές βλάβες, όλα με κίνητρο το ρατσιστικό μίσος λόγω της ταυτότητας φύλου της, καθώς και των αστυνομικών οι οποίοι παρενέβησαν το καθήκον τους, δε προσήγαγαν τα πέντε άτομα που επιτέθηκαν στη τρανς γυναίκα και στον φίλο της, παρενέβησαν το καθήκον τους και δεν προέβησαν στις άμεσες ενέργειες στην κατεύθυνση αυτόφωρης ποινικής δίωξης εναντίον τους, αυθαιρέτησαν, προσέβαλαν βάναυσα τη προσωπικότητά της λόγω της ταυτότητας φύλου της, ενώ αντί να την υπερασπιστούν ως θύμα απρόκλητης βίαιης επίθεσης τόσο την τρανς γυναίκα όσο και τον φίλο της, όταν λιποθύμησε στράφηκαν εναντίον της και τούτο συνιστά βασανιστήριο. Την υπόθεση έχει αναλάβει ο δικηγόρος Θανάσης Τάρτης, και τον ευχαριστούμε θερμά.

Ακόμη, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, θα ακολουθήσει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την αποτελεσματική καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος λόγω ταυτότητας και έκφρασης φύλου, αλλά και της αστυνομικής αυθαιρεσίας που εν προκειμένω αντί να προστατέψει τα θύματα, συνήργησε ευθέως στα ρατσιστικά εγκλήματα των δραστών και υπέβαλε την τρανς γυναίκα σε συνθήκες βασανισμού.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ (Σ.Υ.Δ.)

http://www.transgender-association.gr

transgender.support.association@gmail.com

Αναδημοσίευση από efsyn

Photo: ΕΦ.ΣΥΝ./ ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

«Όταν έμαθα ότι ο δεύτερος εκ των κατηγορουμένων, ο γιος του φούρναρη, έχει συμμετοχή στη Χρυσή Αυγή προσπάθησα να απομακρύνω τον αδερφό μου και να του πω να τον προσέχει», κατέθεσε στο δικαστήριο ο Ουέλ Ταλέμπ, αδελφός του Ουαλίντ, κατά την τρίτη ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης του βασανισμού του Αιγύπτιου εργάτη στη Σαλαμίνα, το Νοέμβριο του 2012.

Ο ίδιος, μάλιστα, πρόσθεσε πως είχε δει το γιο του φούρναρη να φοράει μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής. «Αφού τον απήγαγαν και τον κρέμασαν από μια αλυσίδα μέσα στο στάβλο, γελούσαν μαζί του, έκαναν προπόνηση μποξ πάνω στη μούρη του, του κατέβασαν το παντελόνι και του έβαλαν μια βέργα από πίσω» κατέθεσε ο αδελφός του θύματος, τονίζοντας πως αυτά που του έκαναν δεν συμβαίνουν ούτε στις ταινίες.

Συμπλήρωσε πως ο ίδιος και ο αδελφός του έχουν δεχθεί τους τελευταίους μήνες αρκετές απειλές κατά της ζωής του από τον πρώην εργοδότη του θύματος και έναν εκ των κατηγορουμένων.

Νωρίτερα, κατέθεσε στο δικαστήριο η ταμίας του φούρνου όπου δούλευε ο Ουαλίντ, υποπίπτοντας σε ανακρίβειες σε σχέση με την πρώτη της κατάθεση.

Σε ερώτηση της εισαγγελέως, ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι κρατούσε σε ομηρία το θύμα και ότι κατά τη διάρκεια της απαγωγής τηλεφωνούσε στον αδελφό του θύματος, αναζητώντας δήθεν τον Ουαλίντ.

Συγκλονισμένη έδειξε η εισαγγελέας αντικρίζοντας την εικόνα του αλυσοδεμένου Ουαλίντ τη στιγμή που βρέθηκε στη Σαλαμίνα, ενώ η δίκη συνεχίζεται, σε μια κατάμεστη από αλληλέγγυους αίθουσα.

Από τις καταθέσεις και των υπόλοιπων μαρτύρων επιβεβαιώνουν όλα όσα έχει καταγράψει από την πρώτη στιγμή, μέσω των ρεπορτάζ της, η Εφημερίδα των Συντακτών.

Καμία ανοχή στους φασίστες δολοφόνους!

«Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω: ‘Σταματήστε!’
Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ’ άκουσα να φωνάζω: ‘Ζήτω! Προχωρήστε!’» (Μπέρτολτ Μπρεχτ)

«Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» (Φώντας Λάδης)

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής καλεί κάθε συνάδελφο να καταδικάσει με όλα τα μέσα τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής.

Στις 20 Απριλίου πρόκειται να ξεκινήσει η δίκη της Χρυσής Αυγής. Η εγκληματική αυτή οργάνωση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δικογραφία 1.109 σελίδων. Τα εγκλήματά της συμπεριλαμβάνουν τις δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα καθώς και μια σειρά από οργανωμένες βίαιες επιθέσεις, ρατσιστικού και όχι μόνο χαρακτήρα, γενικευμένη παράνομη οπλοφορία και πληθώρα άλλων πλημμελημάτων και κακουργημάτων στα οποία εμπλέκονται μέλη της οργάνωσης.

Από τις επιθέσεις δεν έλειψαν και αυτές προς τα μέλη μας, ενώ σε έρευνες της αστυνομίας μετά τη δολοφονία του Φύσσα, βρέθηκαν σε γιάφκες των ναζιστών χάρτες με ξεκάθαρη στόχευση των γραφείων μας.

Καλούμε τους συναδέλφους μας σε επαγρύπνηση και σε εργατική αντιφασιστική συσπείρωση. Ο φασιστικός κίνδυνος ελλοχεύει ακριβώς γιατί «η σκύλα που τον γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό» (Μπέρτολτ Μπρεχτ).

Ο φασισμός δεν είναι παρά το μακρύ χέρι του κεφαλαίου, που σε εποχή κρίσης του συστήματος στρέφεται ενάντια στο εργατικό κίνημα, αρχίζοντας πάντα από τα πιο αδύναμα μέλη της τάξης μας, τους εργάτες μετανάστες. Στελεχώνεται και μαζικοποιείται ως κίνημα μεταξύ άλλων και με τη στήριξη και τη στρατολόγηση μελών από τον υπόκοσμο και το παρακράτος.

Δε ξεχνάμε ότι οι αστικές κυβερνήσεις με την σύμπραξη των ΜΜΕ -διαμορφωτών της κοινής γνώμης- και στα πλαίσια των επιλογών της Ε.Ε. να λειτουργεί ως φρούριο-ανθρωποφυλακή, καλλιέργησαν συνειδητά το ρατσιστικό δηλητήριο στις γραμμές της τάξης μας. Η διάσπαση της τάξης μας ήταν και είναι προϋπόθεση για να φορτωθεί η οικονομική κρίση στις πλάτες μας. Ταυτόχρονα εξυπηρετεί και την καλλιέργεια φασιστικών/ ρατσιστικών αντιλήψεων σε τμήμα της κοινωνίας που κατά καιρούς άγεται και φέρεται από πολιτικές (και οικονομικές) σκοπιμότητες

Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες καθώς φαίνεται ανεχτική και παίζει πολιτικά παιχνίδια με την Χ.Α. που όμως βοηθούν στη νομιμοποίηση των ναζιστών στην κεντρική πολιτική σκηνή.Έχει πολιτική ευθύνη καθώς δεν έχουν κλείσει οριστικά τα στρατόπεδα κράτησης των μεταναστών (σύγχρονα κολαστήρια), που νομιμοποιούν στις συνειδήσεις ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις.

Από τη πλευρά μας:

Δεν ξεχνάμε τα θύματα του φασισμού.

Δεν ξεχνάμε την μαρτυρική ιστορία του λαού μας στα χέρια των δοσίλογων -συνεργατών των ναζιστών.

Δεν ξεχνάμε την απροκάλυπτη προστασία της αστυνομίας στα τάγματα εφόδου των νεοναζί.

Καλούμε σε μαζική καταδίκη του φασισμού. Σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε δημόσιο χώρο και με κάθε αναγκαίο μέσο.

Απαιτούμε την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη. Η ενότητα της τάξης μας είναι η κύρια προϋπόθεση για ένα εργατικό κίνημα που θα τσακίσει το φασισμό και το σύστημα που το γεννά. Η τιμωρία της παρακρατικής ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής δεν περνά μόνο μέσα από τη δικαστική οδό αλλά και από την αποκήρυξη και απονομιμοποίηση της ιδεολογίας και της πρακτικής της από την κοινωνία.

Να καταδικάσει ο λαός τη Χρυσή Αυγή. Συμμετέχουμε στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια στις 20 Απριλίου!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

> από παλιότερη αντιφασιστική κινητοποίηση με τη συμμετοχή και του Συλλόγου μας:

Αναδημοσίευση από provo 

του risinggalaxy

Ουαλίντ Τάλεμπ:

Ο ανθός της εργατικής τάξης δήλωσε “παρών” για όλους μας.

Ο Ουαλίντ έχει έρθει στα δικαστήρια με τον αδελφό του και κάποιους συντρόφους και συντρόφισσες που τον συνοδεύουν. Δειχνεί κουρασμένος όσο και απόμακρος, μέσα στην πολυκοσμία των δικαστηρίων. Είναι φοβισμένος. Φοβάται, όπως μας εξηγεί πως οι βασανιστές του θα τον σκοτώσουν επειδή μίλησε. Έχει στο πρόσωπο του εμφανή τα σημάδια όσων πέρασε, ψυχολογικά όσο και σωματικά. Δεν τον ρωτάω για ένα μικρό αιμάτωμα που έχει στο μάτι του. Ήδη ντρέπομαι να του κάνω οποιαδήποτε ερώτηση. Το μόνο που μου βγαίνει είναι το “χρειάζεσαι κάτι;”. Ο αδελφός του πάντα δίπλα του. Του εξηγώ πως πλέον δεν είναι μόνοι τους. Έχουμε έρθει μερικές δεκάδες αλληλέγγυοι αναρχικοί και αριστεροί, αντιφασίστες, από ομάδες και οργανώσεις, δικηγόροι και κάποιοι δημοσιογράφοι που καλύπτουν την υπόθεση.

Κοινός τόπος ανάμεσα στους αλληλέγγυους που βρίσκονται στα δικαστήρια, η θέληση να μην νιώσει μόνος ο Ουαλίντ στη δίκη. Έχουν δεχτεί, αυτός και ο αδελφός του, πολλές απειλές από τους φασίστες στη Σαλαμίνα. Τους πρόστατεψαν σε κάποιες περιπτώσεις πολίτες της Σαλαμίνας. Κατέφυγαν στην αστυνομία και ζήτησαν περιοριστικά μέτρα. Οι απειλές συνεχίστηκαν και μετά, με την ασφάλεια Σαλαμίνας να κάνει το κορόϊδο. Γνωστή η τακτική του ελληνικού κράτους. Στις καταγγελίες ρατσιστικών επιθέσεων το θύμα μετατρέπεται σε κατηγορούμενο, ο θύτης σε κατήγορο. Στις καταγγελίες απειλών, οι φασίστες μετατρέπονται σε “τρελούς”. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αν είχα σπάσει εγώ για παράδειγμα τους περιοριστικούς όρους που θα μου είχαν επιβληθεί, θα πήγαινα κατευθείαν μέσα. Είναι όμως κάποιες “περιπτώσεις”, εκείνες των φίλων του κράτους, των μαφιόζων αφεντικών ελληναράδων, όπου οι νόμοι αποκτούν ρευστή μορφή.
Ποτέ ξανά μόνος του λοιπόν ο Ουαλίντ, απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα βοθρολύματα της ακροδεξιάς. Αυτό λένε όλοι και όλες όσοι παρευρίσκονται στη δίκη.

Κάποια στιγμή αντικρίζω τους κατηγορούμενους. Τέσσερεις φυσιογνωμίες βγαλμένες από την ιστορία αυτού του τόπου. Από τις φασιστικές προπολεμικές οργανώσεις και τον Μεταξά, την Κατοχή, τα τάγματα ασφαλείας, την ΕΡΕ και τη Χούντα, τους αγανακτισμένους του Χημείου, τις “λαοσυνάξεις” του ’90 και τα κωλόμπαρα του trafficking, μέχρι την χρυσαυγίτικη καγκουρίλα, τις ..”πάνω πλατείες” και τις παρελάσεις της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές.
Η κοινωνική χαβούζα του ελληνικού μικροαστισμού/φασισμού με τα χίλια πρόσωπα. Το αφεντικό μαφιόζος της εν ελλάδι επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης τύπου Μανωλάδας, που τρώει ”ψωμάκι” όλη η περιοχή, με μαγαζιά και το παρασκευαστήριο με μετανάστες εργάτες χωρίς χαρτιά. Ο διάδοχος γιός, με σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή και οι φίλοι του αφεντικού που διασκέδαζαν με ουίσκια βρίζοντας και βασανίζοντας. Από κοντά και οι μάρτυρες υπεράσπισης, όπως η κοπέλα του γιού του αφεντικού, που δουλεύει ταμείο και ισχυρίζεται πως ο Ουαλίντ είχε κλέψει λεφτά και λοιποί παρατρεχάμενοι. Ένας από αυτούς, όταν αργότερα συνεχίστηκε η δίκη μετά από διακοπή, παρέμενε εντός της αίθουσας παρότι η πρόεδρος είχε ζητήσει αρκετές φορές να απομακρυνθούν οι μάρτυρες από τη διαδικασία. Τον ανακάλυψε το ακροατήριο και έτσι απομακρύνθηκε από την αίθουσα.

Ποτέ ξανά μόνος ο Ουαλίντ. Πριν τον απειλούσαν κάνωντας του τη χειρονομία πως θα του κόψουν το λαιμό. Ακριβώς αυτή τη χειρονομία κάνει ένας από τους κατηγορούμενους όταν τον αντικρύζει. Φαίνεται πως ήταν εκτός πραγματικότητας μην κατανοώντας ποιοι είναι όλοι αυτοί που έχουν έρθει στη δίκη. Ακολουθεί πανδαιμόνιο. Συνθήματα και βρισιές προς τον φασίστα από τους αλληλέγγυους : “Φασίστες αυτά που ξέρετε τελείωσαν”, “Κανίβαλοι το κεφάλι χαμηλά θα το έχετε” “Μην τολμήσετε να τον ακουμπήσετε”. Ακολουθούν αντιφασιστικά συνθήματα και οι φασίστες φυγαδεύονται από τους μπάτσους σε γειτονική αίθουσα. Ο συγκεντρωμένος κόσμος ακριβώς απ’έξω να τους παρακολουθεί.
Απολύτως προκλητικοί οι φασίστες, με ειρωνίες όσο και τσαμπουκά. Εκείνο το είδος που ευδοκιμεί στην χαβούζα του ελληνικού φασισμού. Εκείνο το είδος που πιστεύει πραγματικά -και το πραγματοποιεί: “Εγώ γαμώ και δέρνω εδώ τριγύρω”. Αυτό το είδος που πιστεύει πραγματικά πως το “εγώ είμαι Χρυσή Αυγή”, είναι το εισητήριο που του επιτρέπει να κάνει ότι θέλει και που τόσο αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια σε αυτόν τον τόπο.
Αυτό το είδος που του φεύγει αμέσως η μαγκιά, όταν φάει τις πρώτες φάπες από τον μαχητικό αντιφασισμό και το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Ακολουθεί τηλεφώνημα για βόμβα. Το κτήριο εκκενώνεται. Οι αλληλέγγυοι βγαίνουμε έξω μαζί με τον Ουαλίντ. Φαίνεται καταβεβλημένος. Του είναι εξαιρετικά δύσκολη η όλη διαδικασία. Ο αδελφός του μου λέει πως από τότε που βασανίστηκε φοβάται πολύ εύκολα και με την πολυκοσμία και την ένταση της δίκης έχει κουραστεί.
Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσαμε ως κοινωνία να επανορθώσουμε για όλα όσα πέρασε. Με τι ακριβώς “κοστολογείται” το τραύμα του πολύωρου βασανισμού, του βιασμού με ξύλο, των σβησμένων τσιγάρων στο σώμα, των προσβολών και των απειλών θανάτου, της υποχρεωτικής κατανάλωσης αλκοόλ επειδή ήταν Μουσουλμάνος;
Ο Ουαλίντ είναι ένας εργάτης από την Αλεξάνδρια της Αιγύπτου. Έχει μια γυναίκα και τρία παιδιά. Τι θα σκεφτόταν άραγε ο Κωστής Μοσκώφ, ο σημαντικός διανοούμενος της αριστεράς, που τόσο αγάπησε αυτή την πόλη, που διέσωσε το σπίτι του Καβάφη και το έκανε μουσείο; Πως θα αντιδρούσε στο γεγονός πως ένας εργάτης από την Αλεξάνδρεια θα βασανίζονταν από φασίστες στην Ελλάδα;

Η δίκη ξεκινά ξανά. Ο Ουαλίντ καλείται να καταθέσει με τη βοήθεια ενός μεταφραστεί από το Αιγυπτιακό προξενείο. Είναι εμφανώς καταβεβλημένος. Η αίθουσα είναι πολύ μικρή για να χωρέσει όλος αυτός ο κόσμος. Την είσοδο έχει αποκλείσει μια διμοιρία ΥΜΕΤ που έχει έρθει για ενισχύση των μπάτσων. Αφού γεμίζει η αίθουσα, ανοίγουν δρόμο για να πλησιάσει κοντά και ο υπόλοιπος κόσμος.
Δικηγόροι που παροκολουθούν, γκρινιάζουν γιατί δεν γίνεται η δίκη σε μεγαλύτερη αίθουσα. Ο Ουαλίντ είναι κουρασμένος. Η έδρα του λέει να κάτσει σε μια καρέκλα για να καταθέσει.
Λόγω της στενότητας της αίθουσας κάθεται σε απόσταση αναπνοής από τους βασανιστές του! Διαμαρτυρόμαστε. Το ακροατήριο εξοργισμένο. Τον καλούν να καταθέσει ενάντια τους ενώ κάθεται σχεδόν κολλητά με αυτούς. Σε ποια Καφκική δυστοπία, η βιασμένη γυναίκα θα κατέθετε δίπλα στον βιαστή της; Ο βασανισμένος δίπλα στον βασανιστή του; Τα θύματα των Ναζί κολλητά με τον Άιχμαν;
Ποια είναι εκείνη η διαδικασία μέσα στο μυαλό των δικαστών που τους καθιστά ανίκανους να κατανοήσουν ότι έχουν να κάνουν με έναν άνθρωπο με βαθιά τραύματα και όχι με ένα ζήτημα διεκπεραίωσης; Πόσες διαφορετικές “κοινοτοπίες του κακού” να υπάρχουν άραγε; Ο Κάφκα και η Άρρεντ πέρασαν στην ιστορία. Ο Ουαλίντ όμως είναι εδώ, και δηλώνει “παρών”, δίπλα στους βασανιστές του, για λογαριασμό όλων μας.
Η κατάθεση του θα διαρκέσει κοντά δύο ώρες. Η αίθουσα θα μείνει άφωνη και εξοργισμένη αρκετές φορές. Μετά από λίγη ώρα, το ελληνικό κράτος πιάνει δουλειά. Η εισαγγελέας ξεκινά μια σειρά ερωτήσεων που δεν αφορούν ούτε στην κατηγορία της αρπαγής, ούτε τους βασανισμούς. Μέσα στη δικογραφία βρίσκεται και η κατηγορία πως ο Ουαλίντ έκλεψε αυτός τον μαφιόζο. Μέσα από αυτές τις ερωτήσεις δίνεται η εντύπωση πως ο Ουαλίντ είναι κατηγορούμενος. Σου μένει μια άσχημη γεύση στο στόμα. Δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: Ακόμα και αν είχε κλέψει, γιατί διερευνάται διεξοδικά το πλημμέλημα της κλοπής και όχι οι υπόλοιπες κατηγορίες; Τι θα έβγαινε από αυτό; Θα “διαπιστώναμε” πως τα βασανιστήρια ήταν μια “παρεξήγηση”; Μήπως έγιναν “εν βρασμό ψυχής;” Η μήπως, αν τελικά προκύψει και κάποια “ενοχή” για τον Ουαλίντ, αυτό θα τον οδηγούσε σε μια δίωξη, μια καταδίκη και τελικά στην απέλαση; Είμαι εγώ αρκετά δύσπιστος ή μήπως το ελληνικό κράτος έχει και πιο “πολιτισμένους” τρόπους να εξαφανίζει τα θυματά του αντί να τα στέλνει στις Αμυγδαλέζες;

Ο θυμός πλέον είναι εμφανής στο ακροατήριο. O Ουαλίντ καλείται να απαντάει λες και είναι κατηγορούμενος. Αυτός συνεχίζει. Φαίνεται πως με το να λέει την αλήθεια του, αυτό τον βοηθάει να βρίσκει την αυτοκυριαρχία του. Έχει ζωντανέψει. Κάποια στιγμή, ενώ έχει απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που αφορούν στους ισχυρισμούς των φασιστών περί κλοπής, ανασηκώνει το σώμα του από την καρέκλα και κοιτάει στα ίσια τον μαφιόζο αφεντικό και δείχνωντας τον, λέει σε σπαστά ελληνικά:

“Εγώ δεν λέω ψέμματα! Εσύ λες συνέχεια ψέμματα! Εγώ λέω την αλήθεια!”

Ο Ουαλίντ δηλώνει “παρών” για την οικογενειά του, τους συναδέλφους του εργάτες που του εμπιστεύονταν τα λεφτά τους και που αυτά είχε βάλει στο μάτι ο μαφιόζος. Δεν του έφτανε η υπεραξία και η εκμετάλλευση των εργατών που δεν είχαν χαρτιά. Δεν του έφτανε που ενώ ο Ουαλίντ του φέρονταν με σεβασμό αυτός τον έβριζε χυδαία κάθε μέρα, είναι προφανές πως ήθελε και τα μαζεμένα λεφτά τους πίσω. Ήθελε να δουλέψουν εν τέλη τζάμπα. Το αυθεντικό πρότυπο της “εθελοντικής” εργασίας, η ονείρωξη του Κεφαλαίου , η επαναφορά από τη μισθωτή σκλαβιά στη σκέτη σκλαβιά, όπως το είδαμε να διαφημίζεται από την κυριαρχία με κάθε είδους φερετζέ περί “προσφοράς”, εδώ ξεγυμνώνεται μπροστά μας, σε όλη του τη βία. Οι κατώτεροι στην διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας, οι μετανάστες εργάτες χωρίς χαρτιά, στερημένοι από κάθε νομικό δικαίωμα, απομονωμένοι από την υπόλοιπη εργατική τάξη και τα επίσημα συνδικάτα της, δουλεύουν στους μαφιόζους. Η παρανομοποιημένη εργασία τους είναι το αντικείμενο της πολιτικής και στρατιωτικής τους διαχείρισης από τα αφεντικά, τους μπάτσους, τους δικαστές και εν τέλη από την επίσημη όσο και ανομολόγητη πολιτική του ελληνικού κράτους. Το αφεντικό-μαφιόζος δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από ότι έκαναν τα αφεντικά-μαφιόζοι τη δεκαετία του ’90 όταν έπαιρναν αλβανούς μετανάστες να μαζεύουν τα χωράφια και μετά καλούσαν την αστυνομία να τους απελάσει. Το αφεντικό-μαφιόζος νιώθει ασφαλής, καλυμένος. Η επίσημη πολιτική του κράτους όσο και η πολιτική της έκφραση στη κοινωνία, στα Μ.Μ.Ε. και το κοινοβούλιο, του δίνουν το δικαίωμα να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Να μην χρησιμοποιήσει την ΕΛ.ΑΣ. Αυτός ΕΙΝΑΙ το κράτος, γιατί ανήκει στους αιώνιους φίλους του κράτους, σε εκείνους που πρόσφεραν πάντα πρόθυμα τις υπηρεσίες τους στο Κεφάλαιο, όταν χρειάστηκε η στρατιωτικοποίηση της εργασίας της εργατικής τάξης όσο και η ίδια της η εξόντωση. Ο ελληνικός φασισμός, τα χίλια του πρόσωπα, χωρίς προσωπείο. Η τελευταία απειλή των βασανιστών φεύγοντας: “θα γυρίσουμε να σε σκοτώσουμε και θα σε πετάξουμε στη θάλασσα.” Ο Ουαλίντ αυτοτραυματίζεται για να αποδράσει, για να σπάσει τις αλυσίδες του και να βγει στο δρόμο.
Τα κολλαστήρια του ελληνικού κράτους δεν είναι πλέον μόνο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, ούτε οι “υπηρεσίες αλλοδαπών”. Είναι και ο στάβλος πίσω από το νεκροταφείο στη Σαλαμίνα όπου τέσσερεις φασίστες βασανίζουν έναν εργάτη με όλο το ρεπερτόριο των βασανισμών από τον Μεσαίωνα μέχρι το Γκουαντανάμο, είναι και τα νερά του Αιγαίου όπου πνίγονται γυναικόπεδα.

Ο εργάτης Ουαλίντ, απέδρασε, έγινε γνωστός στο πανελλήνιο και φοβάται για τη ζωή του. Στο δικαστήριο κατέθεσε πως βγαίνει έξω από το σπίτι για λίγα λεπτά μαζί με τον αδελφό του. Φοβάται πώς οι φασίστες θα τον σκοτώσουν τελικά.

Η δίκη διακόπτεται στις 15:00. Οι μπάτσοι καλούν τον κόσμο να αποχωρήσει αλλά αρνούμασε όλοι να φύγουμε. Πρώτα θα φύγουν οι φασίστες και μετά θα φύγουμε όλοι μαζί. Οι μπάτσοι λένε πως θα εγγυηθούν αυτοί την προστασία του Ουαλίντ. Ο κόσμος τους περιγελά και τους λέει πως το παραμύθι αυτό πάλιωσε. Ποτέ ξανά μόνος του ο Ουαλίντ. Οι μπάτσοι υποχωρούν. Θα μείνουμε για να φύγουμε όλοι μαζί. Οι φασίστες ειρωνεύονται. Ο κόσμος ξεσπάει μέσα σε πανδαιμόνιο. “ Φασίστες τελειώσατε, εδώ δεν είναι Σαλαμίνα”, “Μαζέψου και κοίτα κάτω μαφιόζε”, “αν ξανακουμπήσετε εργάτη θα τρέχεις και στη Σαλαμίνα”, “που είναι τώρα η Χρυσή Αυγή σου μπάσταρδε”, “δεν σας τα μάθανε καλά στη Χρυσή Αυγή” και αντιφασιστικά συνθήματα. Ο Ουαλίντ αποχωρεί μαζί με τον κόσμο που τον έχει περικυκώσει. Στο διάδρομο, ένας φασίστας μάρτυρας υπεράσπισης διαπληκτίζεται με συγκεντρωμένους, κάνει να σηκώσει χέρι. Οι μπάτσοι τρέχουν να τον γλυτώσουν και χτυπούν τον κόσμο με τις ασπίδες. Ακολουθούν μικροσυμπλοκές. Η οργή ξεχειλίζει. Ένας απο τους κατηγορούμενους απείλησε ξανα τον Ουαλίντ. Ο κόσμος εγκαλεί τον αξιωματικό “τις ασπίδες για τον φασίστα τις χρησιμοποιήσες την ώρα που αυτοί απειλούσαν τον κατηγορούμενο”. Ο αρχίμπατσος λέει “να κατεβείτε όλοι οι φίλοι του μαζί”. Παίρνει την απάντηση: “ Δεν είμαστε φίλοι του, είμαστε αλληλέγγυοι, είμαστε σύντροφοι του” και “φίλους να πεις τους χρυσαυγίτες που κάνετε παρέα”. Ο Ουαλίντ είναι σε άσχημη κατάσταση. Τον βγάζουμε σιγά-σιγά, σύντροφοι τον κρατάνε και όλοι μαζί βγαίνουμε από τη κεντρική είσοδο. Εκεί μας περιμένουν με στημένα τρίποδα μερικά εξωτερικά συνεργεία που δίνουν υλικό σε κανάλια. Τους αποτρέπουμε να πάρουν εικόνες του Ουαλίντ. Αρκετά τον κανιβαλίσαμε σαν κοινωνία. Τα ξεστήνουν. Βέβαια θα μπορούσαν να περιμένουν να βγούν οι φασίστες και να πάρουν εικόνες από αυτούς. Αλλά και πάλι αμφιβάλω αν θα έπαιζαν και πουθενά.

Ο ανθός της εργατικής τάξης, ο Ουαλίντ Ταλέμπ, έδωσε το δικό του “παρών” απέναντι στο ελληνικό κράτος και τους φασίστες που τον βασάνισαν. Παρά τα όσα πέρασε βρήκε το ψυχικό σθένος να τους αντιμετωπίσει και να τους κοιτάξει στα μάτια. Ο Ουαλίντ, κέρδιζει την αξιοπρέπεια του όχι μόνο για αυτόν αλλά για όλους μας. Στέκεται απέναντι στους Καρατζαφέρηδες, τους Αδώνιδες, τους Μιχαλολιάκους, στους Κοτζιάδες και τους Καμένους. Ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας του και της ζωής του, ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας και των ζωών όλων μας. Η περίπτωση του Ουαλίντ θα πρέπει να διδάσκεται κάποτε. Η ιστορία του μας θυμίζει πως αν δεν μιλάμε για εργατική τάξη στον 21ο αιώνα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ξαναζήσουμε στον 12ο αιώνα. Είναι χρέος όλων μας να διατηρήσουμε την ιστορία του ως μέρος της δικιάς μας ιστορίας. Της ιστορίας των κοινωνικών αγώνων και του εργατικού κινήματος.

Ο Ουαλίντ Ταλέμπ δεν θα είναι ποτέ ξανά μόνος.
risinggalaxy

Πηγή: το βυτίο

Αναδημοσίευση από το the cricket

από το βυτίο | φωτογραφίες: Γιάννης Νικολόπουλος

Καταδικάζουμε τη ρατσιστική επίθεση με απειλή όπλου στον Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο, την Παρασκευή, 09/01/2015.

Ο δράστης, Ι.Σ., πρώην πρόεδρος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και στέλεχος της ΝΔ, εισέβαλε στο χώρο του Ξενώνα με αφορμή ανυπόστατη κατηγορία σχετικά με υποτιθέμενη κλοπή του σκύλου του. Υπό την απειλή περιστρόφου, «εξύβρισε χυδαία τους εργαζόμενους του ξενώνα και καταφέρθηκε κατά των παιδιών με ρατσιστικές αναφορές για την καταγωγή τους», κραυγάζοντας ταυτόχρονα «είμαι χειρότερος από τους χρυσαυγίτες». Αυτά καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε σχετική ανακοίνωσή τους [1].

Στις 14/01/2015 πραγματοποιήθηκε η δίκη απουσία του κατηγορουμένου. Το ρατσιστικό κίνητρο δεν έγινε δεκτό από την έδρα και ο δράστης καταδικάστηκε σε 9 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, κατάσχεση του όπλου του και σε καταβολή αποζημίωσης ύψους 300 ευρώ.

Το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζει την πρόθεση της ΑΡΣΙΣ να καταθέσει νέα μήνυση δυνάμει του αντιρατσιστικού νόμου, ώστε να αναγνωριστεί το ρατσιστικό κίνητρο. Κάθε προκλητική ρατσιστική επίθεση πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και χωρίς συμβιβασμούς.

Οι εργαζόμενοι της ΑΡΣΙΣ, παρά τα σημαντικά εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για τη σωστή λειτουργία των δομών και την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών στους ανήλικους ωφελούμενους. Η ανοχή στις ρατσιστικές επιθέσεις οδηγεί σε ακόμη περισσότερες παρόμοιες ενέργειες, ενώ οι έως τώρα κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν σαν όπλο το «χαρτί του ρατσισμού» για να διαιρέσουν τους εργαζόμενους, κάνοντας και το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο. Ο φράχτης στον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και όλες οι σχετικές πολιτικές άνοιξαν το δρόμο και στους νεοναζί δολοφόνους της Χ.Α.

Δηλώνουμε σε όλους τους τόνους ότι στεκόμαστε στο πλευρό των εργαζομένων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, των μεταναστών και οποιουδήποτε γίνεται δέκτης ρατσιστικών επιθέσεων.

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ-ΣΒΕΜΚΟ

1.http://arsis.gr/ratsistiki-epithesi-me-tin-apili-oplou-ston-xenona-asinodefton-anilikon-etounton-asilo-tis-arsis-sto-oreokastro/#more-3719

Νέα δικάσιμο, στις 10 Μαρτίου 2015, έδωσε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά για την υπόθεση απαγωγής και άγριου βασανισμού του Αιγύπτιου εργάτη Ουαλίντ Ταλέμπ, το καλοκαίρι του 2012 στη Σαλαμίνα. Η υπόθεση πήρε αναβολή για τέταρτη φορά, λόγω μη προσέλευσης, για προσωπικό πρόβλημα, του αρμόδιου μεταφραστή που είχε ορίσει το δικαστήριο.

Πρόκειται για μια από τις πιο κραυγαλέες υποθέσεις ρατσιστικής βίας. Οι Γιώργος Σγούρδος, ιδιοκτήτης φούρνου στη Σαλαμίνα όπου εργαζόταν το θύμα, ο χρυσαυγίτης γιος του και ένας φίλος τους αλβανικής καταγωγής, κατηγορούνται ότι απήγαγαν, βασάνισαν και έκλεψαν τον Ουαλέντ Ταλίμπ, αφήνοντάς τον αλυσοδεμένο επί ώρες σε έναν στάβλο στη Σαλαμίνα.

Η συνήγορος του Ουαλίντ Ταλέμπ σε δηλώσεις της τόνισε ότι η άδεια παραμονής του πελάτη της, λήγει τον Δεκέμβριο του 2015, προσθέτοντας ότι δυστυχώς το δικαστήριο ανέβαλε την εκδίκαση της υπόθεσης λόγω μη προσέλευσης του αρμόδιου μεταφραστή που είχε κληθεί από το δικαστήριο.

Αναφερόμενη στη σχετική ιατροδικαστική έκθεση για τον πελάτη της τόνισε ότι επιβεβαιώνεται η επιβάρυνση της υγείας του. Σε ερώτηση αν κινδυνεύει η ζωή του, τόνισε ότι «είναι λογικό να φοβάται, καθώς είναι θύμα βασανισμού και από τότε έως και σήμερα κάθε φορά που έρχεται στο δικαστήριο του έρχονται στο μυαλό όλες εκείνες οι σκηνές βιαιότητας που έζησε».

Υπογράμμισε επίσης ότι ο Ουαλίντ «είναι άνεργος από τότε που έγινε το επεισόδιο και δεν έχει καταφέρει να βρει δουλειά».

Για τον ισχυρισμό της πλευράς των κατηγορουμένων ότι το θύμα έκλεβε το κατάστημα που εργαζόταν, είπε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο και ποτέ στο παρελθόν δεν έχει κατηγορηθεί και καταδικασθεί o ίδιος για κάτι τέτοιο από δικαστήριο.

Δύο χρόνια μετά, ο Ουαλίντ παραμένει άνεργος, με σοβαρά προβλήματα όρασης και πάμφτωχος καθώς ο τότε εργοδότης του του οφείλει ακόμη 7.000 ευρώ από τα 12.350 που του είχε κλέψει, ενώ η οικογένειά του βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια.

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τις προηγούμενες φορές στο πλευρό του Ουαλίντ στο Δικαστήριο βρέθηκαν μόνο λίγοι συγγενείς και φίλοι του από τη Σαλαμίνα καθώς και ένας εκπρόσωπος της αιγυπτιακής πρεσβείας.

Πηγή: αυγή