25 Ιανουαρίου. Μία μέρα ιστορική, κατά πολλούς. Ο κόσμος με την ψήφο του καταδικάζει τα «μνημονιακά» κόμματα, αποφασίζει να στηρίξει τις ελπίδες του σε κάτι διαφορετικό και νέο και να στραφεί πρώτη φορά «αριστερά»…
Τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες τις Ε.Ε ήρθαν αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού. Λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, έλλειψη παροχών υγείας και παιδείας, καταστολή εργατικών αγώνων. Και όσο ο καπιταλισμός σαπίζει και ο κόσμος απελπίζεται καταλαβαίνουμε απόλυτα το τυράκι που θα μας πετούσε η τάξη τους. Η εργατική τάξη δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια «νέα» σοσιαλδημοκρατία που θα φέρει τα πράγματα στα νεοφιλελεύθερα μέτρα της.
Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Δ.Ε.Θ. είχε απ’ όλα. Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων, ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλους, επαναφορά κατώτατου μισθού. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να πεισθεί ο κόσμος, να νιώσει ότι μπορεί κάπου να στηριχθεί, ότι θα πάρει μια ανάσα. Και έτσι λοιπόν ο κόσμος αποφασίζει να ταχθεί υπέρ της «αριστερής κυβέρνησης», και χωρίς να δείξει εμπιστοσύνη στην ταξική του δύναμη, επιλέγει να την στηρίξει. Κάπως έτσι θα φτάσουμε στην νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι συμβολικές πράξεις της νέας αυτής κυβέρνησης, οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από λαϊκισμοί, δεν άργησαν να έρθουν… Η παρουσία του νέου πρωθυπουργού μετά την ορκωμοσία του στην Καισαριανή για να «τιμήσει» τους 200 πεσόντες κομμουνιστές μόνο αηδία μπορεί να μας προκαλέσει. Τα ιδανικά των ανθρώπων εκείνων, η στάση τους μπροστά στα όπλα των εκμεταλλευτών, ο Αγώνας τους ενάντια στους ιμπεριαλιστές δεν θα τιμηθεί με τα στεφάνια της σοσιαλδημοκρατίας.
Στη συνέχεια καταργεί την σιδερόφραχτη βουλή των δεξιών, που είναι το λιγότερο κακό μπροστά στην σιδεροδέσμια ζωή των εργατών και εργατριών, εξαφανίζει δια μαγείας τους μπάτσους από τις διαδηλώσεις και από την περιοχή των Εξαρχείων, ενώ παράλληλα ο νέος υπουργός δημοσίας τάξης, Πανούσης, δηλώνει:
«Πρέπει να υπάρξει μια πολιτική λύση στο ζήτημα της σχεδόν 40ετούς παρουσίας των πολυπληθών αναρχικών ομάδων και των υποστηρικτών της επαναστατικής βίας που πολλές φορές προχωρούν σε επεισόδια ή τροφοδοτούν τις ένοπλες οργανώσεις».
Πρώτος στόχος της κυβέρνησης προεκλογικά ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τώρα ο πρώτος αυτός στόχος έγινε σταδιακή αύξηση από το 2016, που ταυτόχρονα θα φέρει και δωράκια σε επιχειρηματίες όπως φορολογικές ελαφρύνσεις και ρυθμίσεις χρεών.
«Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κορυφώνει την βάρβαρη επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της εργασίας, ισοπεδώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο καθιερώνεται μεταξύ πολλών άλλων η Κυριακάτικη λειτουργία όλων των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές όλες τις Κυριακές του χρόνου, δρομολογώντας την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε όλες τις περιοχές της χώρας.
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, καταργώντας την κυριακάτικη αργία είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε μέχρι την νίκη. Οι αγώνες των εργαζομένων θα καταργήσουν αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις και θα ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική ανατροπή!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!»
Ανακοίνωση του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ 11/4/2014
Αυτή ήταν η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την κυριακάτικη αργία σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ένα χρόνο μετά, ο υπουργός Σταθάκης ανακοινώνει ότι η κυριακάτικη αργία θα διατηρηθεί μεν, αλλά με εξαίρεση τις τουριστικές περιοχές όπου το ωράριο θα αποφασίζεται από την τοπική κοινωνία, τον τοπικό εμπορικό σύλλογο και την περιφέρεια. Μετά από συνάντηση του με τα σωματεία εμπορίου και αυτοαπασχολουμένων (26/2), δήλωσε ότι θα εισηγηθεί στην βουλή το άνοιγμα των καταστημάτων 5 Κυριακές τον χρόνο αντί για 7, υποστηρίζοντας πως με την πρόταση αυτή συμφωνούν και οι εργοδοτικοί φορείς του εμπορίου (!)
«Το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»…
Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Μάη του 2014
«Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ, θα τους σεβαστούμε, αλλά θα παλέψουμε να τους αλλάξουμε» (… ) Εγγυόμαστε φρένο στις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που έκαναν οι Έλληνες, αλλά εγγυόμαστε και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».
Αλέξης Τσίπρας μετά την εκλογή του, ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ
Στο μόνο λοιπόν που έμεινε σταθερός ο Τσίπρας πριν και μετά την εκλογή του ήταν σε ότι αφορά την Ε.Ε. Σεβόμενος τους κανόνες της Ε.Ε. θα καταφέρει να κάνει πιο φιλολαϊκή την τακτική των ευρωπαίων κατά τα λεγόμενα του, και τονίζει ότι ο λαός δεν θα υποστεί άλλες θυσίες χωρίς αποτέλεσμα. Όμως όλες οι θυσίες που γίνονται για την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ενίσχυση των μονοπωλίων είναι θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που δεν αφορούν και δεν πρέπει να βαραίνουν κανέναν εργαζόμενο/η, άνεργο/η της τάξης μας.
Η νέα κυβέρνηση δεν έφερε μαζί της καμία αλλαγή. Ο καπιταλισμός είναι εδώ, οι μηχανισμοί του επίσης και εχθρός αυτών σίγουρα δεν είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ και η ατζέντα για την καλύτερη διαπραγμάτευση του.
Βέβαια δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στα κινήματα των πλατειών που εξαπλώνονται τόσο γρήγορα σε πρωτεύουσα, επαρχία και εξωτερικό. Πλήθος κόσμου γεμίζει τις πλατείες και μας θυμίζει εικόνες από τους αγανακτισμένους του 2011. Παρατηρείται η ίδια διαταξικότητα, το τερτίπι της «εθνικής ενότητας», η έντονη προβολή από τα ΜΜΕ. Αυτή την φορά ο κόσμος που πλαισιώνει αυτά τα καλέσματα, εσκεμμένα ή άθελα του στηρίζει αυτή την συγκεκριμένη πολιτική της καλύτερης διαπραγμάτευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τότε με το μηδενιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα», τώρα με την ανοιχτή συμπόρευση με την κυβέρνηση, το σίγουρο είναι πως η ταξική πάλη στις πλατείες μένει στην απ έξω.
Η ασυδοσία των αφεντικών παραμένει το ίδιο ωμή. Απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, εργατικά «ατυχήματα», απλήρωτες εργατοώρες, μισθοί πείνας, ημιαπασχόληση, προγράμματα voucher και κοινωφελής εργασία. Αυτά είναι που έχει να προσφέρει και η σοσιαλδημοκρατία. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν και να επαναπαύονται στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που το καλύτερο που μπορούν να του προσφέρουν είναι μια «νέα» πλαστή ευμάρεια σε επίπεδα «προ κρίσης» που δεν θα αναιρέσει τίποτα από τα παραπάνω.
Η τακτική της ανάθεσης σταυρώνοντας ψηφοδέλτια μαζί και χέρια (και μιλώντας περισσότερο για όσους θέλουν να ανήκουν στο ταξικό κίνημα) θα πρέπει να ανακοπεί από τις δυνάμεις αυτές που αντιλαμβάνονται ιστορικά τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας σαν φρενάρισμα στις μαζικές ταξικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, τις μόνες που μπορούν να λειτουργήσουν θετικά προς το συμφέρον της. Αυτές είναι οι θέσεις που πρέπει να ισχυροποιηθούν στην παρούσα πολιτική κατάσταση. Οι διεκδικήσεις στους χώρους της δουλειάς, η ενίσχυση των σωματείων, η οργάνωση από τα κάτω είναι τακτικές που μπορούν να φέρουν την αληθινή ελπίδα στον εργατόκοσμο.
http://proletconnect.blogspot.gr/2015/03/blog-post_4.html
Σύμφωνα με το ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε (ελληνικό ινστιτούτο υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας) κάθε χρόνο στην Ελλάδα μετράμε πάνω από 20.000 εργατικά ατυχήματα και περίπου τα 100 από αυτά είναι θανατηφόρα. Οι εργάτες όμως δεν είναι αριθμοί. Είναι αυτοί και αυτές που πουλούν την εργατική τους δύναμη για να πληρωθούν με αίμα.
