Σήμερα 20/5/15,συντρόφισσες και σύντροφοι, μπήκαν στα γραφεία  της Allianzστην λεωφόρο Καβάλας και μοίρασαν κείμενα της παρέμβασης, ενώ στην συνέχεια  απόχωρησαν συντεταγμένα..Aξίζει να αναφερθεί οτι η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε  στα πλαίσια της προπαγάνδισης της αντι-ιμπεριαλιστικής πορείας στην Γερμανική πρεσβεία που έχει καλεστεί για το Σάββατο 26/05, στις 12:00.

omnia sunt communia

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης όπως δημοσιεύτηκε στο Αthens Indynedia:

Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.
Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας.
Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..
Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους, από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η “χασούρα” μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και κατά την ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα, σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια, έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.
Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία. Οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο στενό οικονομικό πεδίο, παρόμοιες λογικές χειραγώγησης επικρατούν και σε όλους τους άλλους τομείς. Στην Ε.Ε. η υγεία, η παιδεία, η αγροτική πολιτική, το περιβάλλον, οι κοινωνικές παροχές όλα ελέγχονται και, αν χρειαστεί, τσακίζονται στο βωμό του κέρδους των καπιταλιστών. Οι “Ευρωπαικές αξίες”, που τόσο πολύ βάρος τους είχε δωθεί εδώ και δεκαετίες, πάνε περίπατο όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, η γεωστρατηγική και οι παγκόσμιες ισσοροπίες είναι το παν! Άρα οι φασίστες στην Ουκρανία γίνονται “εταίροι” και οι μετανάστες των κατεστραμένων χωρών της Ασίας και της Αφρικής άψυχα νούμερα στη Μεσόγειο.
Η Ε.Ε αγκαλιά με τους άλλους “θεσμούς”, Δ.Ν.Τ, Π.Ο.Ε. Κλπ, δείχνει τα δόντια της αφού οι συνθήκες το επιτρέπουν. Αυτή η απόλυτη εξουσιαστική δομή δεν θα διστάσει να εξευτελίσει τις τοπικές κοινωνίες και να ποδοπατήσει το προλεταριάτο.
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινλα συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Μας κοροιδεύουν, γιατί την ώρα που τα μέσα προπαγάνδας τους μιλάνε για πατριωτικό καθήκον, ακριβώς την ίδια ώρα πνίγουν την οικονομία της χώρας, βγάζοντας πάνω απο 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα. Οι Ελληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει και άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για “χρέος προς την πατρίδα”, εννοούν τη βίαιη εξαθλιωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς, και κυρίως της εργαατικής τάξης.
Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.

Γι’ αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε σήμερα να παρέμβουμε:
Στα γραφεία της Allianz ενός Γερμανικού πολυεθνικού κολοσσού στο τομέα των χρηματοοικονομικών και ασφαλιστικών προϊόντων και ενός από τους κύριους εκφραστές του Γερμανικού καπιταλισμού. Εταιρεία με ετήσιο κύκλο εργασιών δισεκατομμύρια ευρώ που δραστηριοποιείται σε πάνω από 70 χώρες.
ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.

Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites. Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.

Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.

Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.

Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.

Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη    ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ  ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ  – Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα  – Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.  – Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.     ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00  ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ  Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ     Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ

ΠΗΓΗ:katalipsiesiea.blogspot.gr

(φωτο απο παλιοτερη παρεμβαση στου Ζωγραφου για την υποθεση της Ελενης Σ.)

Σάββατο 30 Μαϊου, 19.00, στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο της Βίλας Ζωγράφου θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: ” /Η υπόθεση της Ελένης Σ. δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας./Τα αφεντικά οργανώνονται (μαζικές απολύσεις, περικοπές, εντατικοποίηση, voucher), και οι δικές μας απαντήσεις». η οποία οργανώνεται από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στην συναδέλφισσα Ελένη Σ. Θα ακολουθήσει και roof bar οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα του αγώνα.

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟΜΕ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» και της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ,

το Σάββατο 23 Μαΐου, στις 19.00, στην Αίθουσα του ΤΕΕ (Πρεβελάκη & Γρεβενών πίσω από το Ξενία) με ομιλητές:

• το Χρήστο Μανούκα, από τις εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
• το Μάκη Αναγνώστου, εργαζόμενο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ

Για το βιβλίο:
«Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» αποτελούν την πρώτη εκδοτική προσπάθεια της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας βιβλίου & εντύπου Ακυβέρνητες Πολιτείες σε συνεργασία με τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.
Οι καταλήψεις των εργοστασίων αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην οικονομική βία και την καταστολή στην Αργεντινή μετά την κρίση του 2001. Απέναντι στη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας και τη συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να οργανωθούν και διατηρήσουν τις -εγκαταλειμμένες από τους καπιταλιστές- επιχειρήσεις στη ζωή. Οι «ανακτημένες» επιχειρήσεις που προέκυψαν από αυτή τη διαδικασία διαπνέονται από το πείσμα του αγώνα και της σύγκρουσης, της κατάληψης των μέσων παραγωγής, της συλλογικής αυτενέργειας των εργαζομένων.
Το βιβλίο πραγματεύεται μια σειρά προβλημάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία των επιχειρήσεων υπό εργατικό έλεγχο: την προσαρμογή των εργατών στον νέο ρόλο τους μέσα στην παραγωγή, τις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, τη βιωσιμότητα της επιχείρησης μέσα στην καπιταλιστική αγορά και τον συνεχή αγώνα για θεσμική και νομική κατοχύρωση. Ο συγγραφέας περιγράφει το κίνημα των ανακτημένων επιχειρήσεων ως ένα ετερογενές και δυναμικό συλλογικό υποκείμενο που βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με το εργατικό και το συνεταιριστικό κίνημα, αλλά και με τα άλλα κινήματα που ξεπήδησαν από την κρίση του 2001, όπως οι πικετέρος και τα εγχειρήματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Ταυτόχρονα, προβάλλει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κινήματος αυτού, το οποίο μέσα από τις καθημερινές πρακτικές του κυοφορεί μια διαφορετική κοινωνική οργάνωση -μια κοινωνία ισοτιμίας και κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας.

Η μετάφραση και η έκδοση του βιβλίου στη χώρα μας ίσως και να μην είχε πραγματοποιηθεί, αν ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη δεν είχε στραφεί προς την εργατική αυτοδιάθεση και αυτοδιαχείριση. Χάρη στην αποφασιστικότητα και στην μαχητικότητα των τελευταίων, το κίνημα των ανακτημένων επιχειρήσεων από τους αργεντινούς εργάτες δεν μοιάζει στα δικά μας μάτια σαν μια μακρινή -εξωτική- εξαίρεση. Αντιθέτως, καλούμαστε τώρα να ξεκινήσουμε και στην Ελλάδα, ή καλύτερα να ξαναπιάσουμε, μια εκ βαθέων συζήτηση για τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος ενάντια στην ήττα και στην ενσωμάτωση που προσφέρουν η διεθνής και εγχώρια οικονομική εξουσία.
Αυτόν τον αγώνα στηρίξαμε από την αρχή στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟΜΕ, και συνεχίζουμε…

πηγή:Βιβλιοπαρουσίαση: «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» – συζήτηση με την αυτοδιαχειριζόμενη 

Ορισμένες φορές αρκεί μία βόλτα στο Διαδίκτυο για να καταλάβεις την έννοια της ειρωνείας. Αυτές τις φορές ακόμα και το λεξικό ωχριά μπροστά στο θέατρο του παραλόγου. Έτσι νιώσαμε διαβάζοντας πριν μερικές μέρες ένα άρθρο αφιέρωμα του Left.gr στα web ραδιόφωνα. Βρεθήκαμε σε μία λίστα διαφήμισης ιντερνετικών ραδιοφώνων που η απονοηματοδότηση έμοιαζε να είναι ο μόνος στόχος των συντακτών…Συγκεκριμένα, το άρθρο αφιερώθηκε στον τρόπο λειτουργίας ενός web radio και στις διαφορές από έναν σταθμό που εκπέμπει στα fm. Στην συνέχεια, η ροή του άρθρου εξελίσσεται με την πρόταση εκ μέρους των συνταχτών, web ραδιοφώνων που όπως λένε ακούνε και ξεχωρίζουν. Εκεί λοιπόν βρήκαμε το λογότυπο των Ραδιοφραγμάτων να συνοδεύεται με μόλις έξι γραμμές από το κεντρικό κείμενο του blog μας που μας τοποθετεί πολιτικά και αξιακά … Κρίνουμε λοιπόν ότι το left κράτησε μόνο τις γραμμές που ήθελε απολιτικοποιώντας τον χαρακτήρα της δράσης μας εσκεμμένα.

‘’To ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο web radio «Ραδιοφράγματα», αποτελεί μια προσπάθεια ανθρώπων , με σκοπό να στήσει το δικό του οδόφραγμα στην κρατική προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, καθώς και να συμβάλει – κατά το δυνατόν – στην αντιπληροφόρηση σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο. Στα Ραδιοφράγματα μπορεί ο καθένας να πάρει την ενημέρωση και την μουσική στα «χέρια» του και να θέσει τέρμα στον παθητικό ρόλο του ακροατή.’’ – See more at: https://left.gr/news/apo-ta-fm-sto-diadiktyo-afieroma-sta-web-radios#sthash.qjqU0HTI.dpuf

Το κείμενο μας ολοκληρωμένο εδώ http://radiofragmata.espivblogs.net/?page_id=253

Σαν αυτοδιαχειριζόμενο-αναρχικό/αντιεξουσιαστικό ράδιο με χρόνια στον δρόμο και στις μάχες του ανατρεπτικού κινήματος, η διαφήμιση από ένα κυβερνητικό μέσο πληροφόρησης μας φαίνεται ακραία πολιτικάντικη πρακτική ειδικά αν σκεφτούμε την στάση που έχει κρατήσει πολλές φορές το Left απέναντι στον αναρχικό χώρο και στα μέσα αντιπληροφόρησης που κινούνται στα συγκεκριμένα πολιτικά πλαίσια. Σε κάθε αγώνα απεργών πείνας, πολιτικών κρατουμένων, μεταναστών, εξεγερμένων το Left δεν χάνει την ευκαιρία να ματαιώσει και να ρίξει λάσπη στις κινήσεις του αναρχικού χώρου. Δεν ξεχνάμε πως όσο το ραδιόφωνο μας στήριζε την κατάληψη του Κόκκινου, το left μετά από εντολή που έλαβε από στελέχη της νεοφερμένης συγκυβέρνησης ανέβαζε άρθρα που ειρωνευόταν ανοιχτά τον χώρο, λέγοντας ότι η αναρχική φωνή δεν έχει κανένα τρόπο να ακουστεί γιατί δεν έχουμε αξιωθεί να χτίσουμε δομές αντιπληροφόρησης …

Με αυτόν τον τρόπο αρνιόταν την ύπαρξη μέσων αντιπληροφόρησης που μάχονται χρόνια ολόκληρα, πριν καν υπάρξει left … Η χυδαιότητα παρομοίων άρθρων δημοσιεύονταν και φιλοξενούνταν καθ’όλη την διάρκεια της Κατάληψης του Κόκκινου, λέγοντας ότι οι καταληψίες ‘’είναι αλήτες, τραμπούκοι, παρακρατικοί, βάνδαλοι και πολιτικά αυτιστικοί που έβαλαν σαν στόχο ένα Ραδιόφωνο, που (για τους ίδιους) δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει εχθρική αντιμετώπιση απέναντι του’’. Επίσης άρθρο δημοσιοποιήθηκε εκείνες τις μέρες στον συγκεκριμένο ιστότοπο που υπονοούσε πως όποιος δεν στηρίζει τον Σύριζα στηρίζει την Χρυσή Αυγή…Αυτή είναι η ίδια στάση που πιστεύει στην θεωρία των δύο άκρων… Ενώ κάποτε οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι καταδίκαζαν την θεωρία αυτή στην προσπάθεια τους να αντλήσουν υπεραξία και ψήφους από το ανατρεπτικό κίνημα και τον κόσμο του αγώνα.

Μετά από όλη την λάσπη, το Left λοιπόν φτάνει στο σημείο να θυμάται ξαφνικά ότι υπάρχουν μέσα αντιπληροφόρησης και μάλιστα να τα διαφημίζει μαζί με ραδιόφωνα ευχάριστης ανάλαφρης αριστερής νότας που δουλεύουν πολλά από αυτά με διαφημίσεις. Εμείς, έχουμε αναλάβει την ευθύνη να είμαστε ένα ραδιόφωνο κατά οποιάσδήποτε εξουσιαστικής αρχής και οποιουδήποτε πολιτικού παιχνιδιού ή προσπάθειας εντυπωσιασμού και προώθησης »νέων» εναλλακτικών συνηθειών. Δεν είμαστε εδώ από τύχη για να είμαστε μέρος μίας εναλλακτικής μάζας. Βρισκόμαστε εδώ συνειδητά απέναντι σε οποιονδήποτε θέλει να μας κατευνάσει και να μας φιμώσει όπως συνέβη από την πρώτη στιγμή στην κατάληψη στο Κόκκινο. Βρισκόμαστε εδώ και συμπαρατασσόμαστε με κάθε εξεγερμένο που μάχεται για την ελευθερία. Το ρίσκο της επιλογής μας το αναλαμβάνουμε κάθε μέρα όπως και τις ευθύνες που προκύπτουν ανά πάσα στιγμή .Δεν στηριζόμαστε με διαφημίσεις και κρατικές επιχορηγήσεις και σαν ραδιόφωνο που αυτοπροσδιορίζεται στον Α/Α χώρο συμβάλλοντας στην αντιπληροφορηση και στην διάχυση της πολυμορφίας των αναρχικών προταγμάτων λαμβάνουμε ,οποιαδήποτε απονοηματοδότηση του εγχειρήματος μας, σαν σκόπιμη ενέργεια κατά του αναρχικού χώρου.

Το left φαίνεται ότι ξέχασε να αναφέρει την καταστολή που έχουν φάει τα μέσα αντιπληροφόρησης που προωθεί. Στην περίπτωση του 98fm με τις Ζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης αρκείται σε τρεις γραμμές, μην αναφέροντας πουθενά την ιστορία της συγκεκριμένης συχνότητας…
Σαν Ραδιοφράγματα αρνούμαστε την οποιαδήποτε προβολή από οποιοδήποτε κυβερνητικό φερέφωνο. Σαν Ραδιοφράγματα μένουμε προσηλωμένοι στον πόλεμο ενάντια σε κάθε εξουσία ,μένοντας ακέραιοι στα προτάγματα του Α/Α χώρου και στο αξιακό του υπόβαθρο. Τα φανταχτερά πολιτικά παιχνίδια όχι απλά δεν μας γοητεύουν, αλλά αντίθετα τα εκλαμβάνουμε σαν σκόπιμο χλευασμό απέναντι στο εγχείρημα που έχουμε αφιερωθεί τόσα χρόνια. Ας μείνει το Left στην προώθηση των θέσεων της συγκυβέρνησης, να μείνουμε και μείς στο πλευρό όσων παλεύουν για την αναρχία.

ΑΝΑΡΧΙΚΟ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ »ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ»

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.

Αναδημοσίευση από: radiofragmata.espivblogs.net