Αρχείο ετικέτας ανακοινώσεις

Κείμενο της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση σχετικά με τη δίκη για τους πυροβολισμούς των μετναναστών στη Νέα Μανωλάδα

manol (1)

 

Μην εθελοτυφλείς!

Η Μανωλάδα είναι κοντά…Το μέλλον μας είναι χωρίς αφεντικά!

…σημειώσεις πάνω στη δίκη για τους πυροβολισμούς σε βάρος των μεταναστών -εργατών από τη Μανωλάδα

Στις 30 Ιούλη 2014, διαδραματίστηκε στα δικαστήρια της Πάτρας το τελευταίο επεισόδιο της δίκης του μεγαλοτσιφλικά Βαγγελάτου και των επιστατών–μπράβων του. Ο λόγος ήταν ότι οι τελευταίοι είχαν επιτεθεί με καταιγισμό πυροβολισμών σε δεκάδες μετανάστες-εργάτες γης στη νέα Μανωλάδα Ηλείας, οι οποίοι διεκδικούσαν με μαζική κινητοποίηση τα δεδουλευμένα 6 μηνών. Η απόφαση ήταν αθωωτική για το βασικό αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων και για τους τέσσερις, ενώ δύο από τους μπράβους του Βαγγελάτου κρίθηκαν ένοχοι για την απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών, ποινή όμως που είναι εξαγοράσιμη και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι να εκδικαστεί η έφεση.

Η δίκη είχε ξεκινήσει από τις 6 Ιουνίου και διεξήχθη μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας με εκφοβισμούς και προπηλακισμούς σε βάρος των μεταναστών που ήταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ξυλοδαρμός βασικού μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη, ο οποίος δέχτηκε επίθεση στην παράγκα που μένει στη Μανωλάδα, όταν άγνωστοι μπήκαν σε αυτή και απαίτησαν να μην παρουσιάζεται στη δίκη απειλώντας ότι θα τον σκοτώσουν. Το σκηνικό τρομοκρατίας στα δικαστήρια της Πάτρας συμπλήρωναν οι προπηλακισμοί εις βάρος των αλληλέγγυων στους μετανάστες-εργάτες από τις ισχυρές δυνάμεις καταστολής, τους μπράβους του Βαγγελάτου αλλά και το γνωστό υπερασπιστή τραμπούκων, μαφιόζων, δολοφόνων, φασιστών και λοιπών καθαρμάτων, Α. Κούγια, συνήγορο υπεράσπισης του Βαγγελάτου. Από κοντά και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ που απέκρυπταν την έκβαση της δίκης και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε αυτή, εξυπηρετώντας για ακόμα μια φορά τα συμφέροντα των αφεντικών και του κράτους που τους υποθάλπει.

Η έκβαση της συγκεκριμένης δίκης δεν μας προξενεί ιδιάιτερη έκπληξη. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιοσύνης, καθώς ο μοναδικός νόμος που ισχύει στο καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτός που επιβάλλουν τα αφεντικά και επισφραγίζει το κράτος, καταστρατηγώντας κάθε εργατικό κεκτημένο.

Τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια γενικευμένη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους και του κεφαλαίου για να επαναρυθμίσουν προς όφελος τους τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτήν τη νέα εργασιακή πραγματικότητα εντάσσονται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση του βασικού μισθού, η νομιμοποίηση των μαζικών απολύσεων, η επιστράτευση και η παρανομοποίηση των απεργιών, καθώς και, όπως αποδεικνύει η συγκεκριμένη δίκη, η νομιμοποίηση των πυροβολισμών απέναντι στους εργάτες. Η δίκη αυτή θα έχει αντίκτυπο σε όλη την εργατική τάξη, ντόπια και ξένη, αφού αποτελεί κομμάτι της επίθεσης των αφεντικών και συμβάλλει με τη σειρά της στην εδραίωση όλων των παραπάνω συνθηκών. Οι μετανάστες-εργάτες, ως το πιο ευάλωτο κομμάτι των εργαζομένων, βρέθηκαν στο στόχαστρο σε μια πειραματική κατάσταση για τα αφεντικά. Όμως, η επίθεση στη Μανωλάδα δεν ήταν απλά μια επίθεση εναντίον τους, αλλά στόχευε συνολικά στην εργατική τάξη και ως τέτοια πρέπει να συνεχίσουμε να την αντιλαμβανόμαστε.  Είναι μια παρακαταθήκη για τα αφεντικά ώστε να εδραιώσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το καθεστώς σκλαβιάς και εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Ένα ακόμα βασικό διακύβευμα αυτής της δίκης αποτέλεσε η αθώωση όλων των κατηγορουμένων από την κατηγορία  της εμπορίας ανθρώπων (trafficking), καθώς αυτό εντασσόταν στο κατηγορητήριο, ενώ δεν υπήρχε προηγούμενο δεδικασμένο στην Ελλάδα. Το trafficking ανθρώπων αφορά ρον εξαναγκασμό ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων προκειμένου να δεχτούν τον έλεγχο ενός άλλου ατόμου με σκοπό την εκμετάλλευση. Θύματα του trafficking μπορεί να είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται ως σύγχρονοι οικονομικοί δούλοι σε βαριές, επικίνδυνες και παράνομες εργασίες.  Η καταδίκη λοιπόν των συγκεκριμένων κατηγορούμενων για δουλεμπόριο, κάτι που σε δικονομικό επίπεδο επιβεβαιώθηκε πολλές φορές στη δικαστική αίθουσα, θα αποτελούσε δικαστικό προηγούμενο το οποίο θα λειτουργούσε ως παρακαταθήκη για μελλοντικές δίκες με αντίστοιχο κατηγορητήριο. Μέσα σε αυτό θα μπορούσαν να ενταχθούν μια μεγάλη πλειοψηφία μεγαλοτσιφλικάδων και αφεντικών, οι οποίοι συμμετέχουν στο δουλεμπόριο “ψωνίζοντας” από αυτό φθηνό εργατικό δυναμικό.

Άλλωστε, η συγκεκριμένη υπόθεση μας βοηθάει να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την παγίωση της δεξιάς στροφής του ελληνικού πολιτικού σχηματισμού, του κράτους και των μηχανισμών του δηλαδή, που εδώ και μερικά χρόνια στοχοποιούν, προετοιμάζουν και εξαπολύουν την πιο λυσσαλέα επίθεση σε βάρος των πιο άγρια εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας, αλλά και όσων αντιστέκονται έμπρακτα στην επίθεση αυτή. Γιατί δεν ξεχνάμε ότι δυο χρόνια πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε επιχειρήσεις ενάντια στους φτωχούς και τους αγωνιζόμενους (τους «λαθρομετανάστες», τους «συνδικαλιστές» και τους «κουκουλοφόρους» όπως χαρακτηριστικά τόνιζε) για την απρόσκοπτη επιβολή της νέας μνημονιακής πραγματικότητας.  Τα αστυνομικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα, οι ξυλοδαρμοί από πλευράς μπάτσων και αφεντικών ενάντια σε ξένους εργάτες γης στη Σκάλα Λακωνίας, οι ρατσιστικοί νόμοι, το κρατικό κυνήγι μαγισσών εναντίον οροθετικών γυναικών, άστεγων, τοξικομανών και Ρομά,  οι δολοφονικές ομάδες κρούσης των νεοναζί είναι κομμάτια της ίδιας πολιτικής στρατηγικής στην κατεύθυνση της κυριαρχίας του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Και όλα αυτά παράλληλα με τις απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, την επιστράτευση απεργών. Παράλληλα με την καταστολή των διαδηλώσεων, τις  εισβολές σε πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους αγώνα (καταλήψεις και στέκια), τις διώξεις, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι η συλλογική δύναμη των καταπιεσμένων και να παλέψουμε στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αδιαμεσολάβητης δράσης, ώστε να οικοδομηθεί ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας. Να αντισταθούμε εδώ και τώρα προτάσσοντας δομές οριζόντιας συλλογικής δράσης ντόπιων και μεταναστών.

Απέναντι στις διαρκώς επιθετικότερες κινήσεις των αφεντικών σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, να απαντήσουμε με ενδυνάμωση και σύνδεση των κοινωνικών και ταξικών μετώπων και δομών σε όλα τα επίπεδα. Να εκμεταλλευτούμε τα κενά και τις αντιφάσεις που εμφανίζονται στον κυρίαρχο λόγο οξύνοντας την κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Να αρνηθούμε κάθε αφομοιωτική πρόταση, που στόχο έχει να εξανθρωπίσει το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού ή επιχειρεί την καλύτερη διαχείριση των οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων του. Αν η κρίση δίνει την ευκαιρία στους κυρίαρχους να διαλύει και να ρυθμίζει εκ νέου προς όφελος τους, τους όρους εκμετάλλευσης, τότε δίνει και σε εμάς, τους εκμεταλλευόμενους, την ευκαιρία να απορυθμίσουμε μία και καλή την καπιταλιστική λειτουργία και να θέσουμε τους νέους όρους για τον ολικό κοινωνικό μετασχηματισμό και την κοινωνική χειραφέτηση, μέσω της κοινωνικής επανάστασης.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

Πάτρα, Αύγουστος 2014

http://saktapatra.wordpress.com/

το κείμενο σε pdf

πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών: Ανακοίνωση για τον αγώνα τον καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, 28/7/14

«…Τώρα όμως κατάλαβα πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που καθόμουν στον καναπέ μου και έβλεπα να καταστρέφουν τη χώρα μου, το μέλλον τον παιδιών μου φωνάζοντας μόνο από τον καναπέ μου στην τηλεόραση. Τώρα καταλαβαίνω πως χρειάζεται ουσιαστικός αγώνας έξω στους δρόμους κάτω από τα γραφεία των βολεμένων, κάτω από τα υπουργεία των αδίστακτων…»

 


Β. Γ., απολυμένη καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών, συνέντευξη στην εφημερίδα «Νέα Προοπτική»

 

Μετά από 10 μήνες ο δίκαιος αγώνας των καθαριστριών παραμένει αδικαίωτος. Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέλυσε τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων για απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αποθρασυμένοι από την αδράνεια και την ηττοπάθεια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, μαζί με τις καθαρίστριες πετάνε στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους στερώντας τους το δικαίωμα στην ζωή τσακίζοντας τα όνειρα των παιδιών τους.

 

Απέναντι σε αυτή την επέλαση των διεθνών τοκογλύφων και της κυβέρνησής τους οι καθαρίστριες ύψωσαν ανάστημα απαιτώντας την δουλειά τους. Η πρωτόδικη απόφαση που δικαίωσε τον αγώνα τους, έγινε κουρελόχαρτο και ο Άρειος Πάγος χαρακτήρισε «εθνικό συμφέρον» τις απολύσεις και τους δουλεμπόρους – εργολάβους που παίρνουν τις δουλειές των απολυμένων καθαριστριών.

 

Η αστική δικαιοσύνη σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης απλά νομιμοποιεί κάθε φορομπηχτική ληστεία και κάθε αντιλαϊκή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

 

Σύντροφοι εργαζόμενοι και άνεργοι, 

 

οι αγώνες των απολυμένων και των απόκληρων αυτής της κοινωνίας θα είχαν προ πολλού στείλει στον αγύριστο την κυβέρνηση την τρόικα και τα μνημόνια. Αν κάθε φορά που ένας κλάδος βρίσκονταν στο στόχαστρο της κυβέρνησης δεν έμενε μόνος με ευθύνη όχι μόνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και των ρεφορμιστικών κομμάτων της αριστεράς που δεν καλούν σε απεργίες για την ανατροπή αλλά καλλιεργούν ψεύτικες κοινοβουλευτικές ελπίδες για διέξοδο. Κάθε τόσο και μια δήθεν κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία, ως δια μαγείας, εμφανίζεται στο ορίζοντα δημιουργώντας προσδοκίες. Και όταν διαψεύδεται μια νέα μελλοντική ημερομηνία και μια νέα ψεύτικη προσδοκία παίρνει την θέση της. Αντί να απαιτούν άμεσο σπάσιμο όλων των δεσμών με τον ιμπεριαλισμό, καταντούν επαίτες της  ανοχής της Λαγκάρντ και της Μέρκελ, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων

 

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εγκαθιδρύθηκε για να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή δεν αλλάζει με κοινοβουλευτικές ασπιρίνες. Όταν η ΔΕΗ ξεπουλιέται και η υγεία και η μόρφωση έχουν γίνει άπιαστο όνειρο, όταν ο λαός ψάχνει στα σκουπίδια για την διατροφή του, μόνη ελπίδα μας ο πανεργατικός  επαναστατικός ξεσηκωμός. Ο αγώνας για Γενική Πολιτική Απεργία με προγραμματικούς στόχους την ανατροπή της κυβέρνησης, την κατάργηση των μνημονίων και την μονομερή διαγραφή τους χρέους.

 

Μόνη μας ελπίδα μια άλλη πολιτική εξουσία που θα ασκείται από τους εργαζόμενους και τον λαό. Μόνη μας ελπίδα να ενώσουμε τα ορμητικά εργατικά ρυάκια σε ένα ποτάμι που θα γκρεμίσει τρόικες μνημόνια και αφεντικά.

 

 

 

 

 

28/7/2014

πρωτοβουλία για

Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

Είναι η πολιτική ανόητε

osc_sticker2

Αν δεχθούμε ως σωστό το αξίωμα ότι η πολιτική είναι πόλεμος με άλλα μέσα, τότε είμαστε εν μέσω ενός ανηλεούς πολέμου.

Ο βασανισμός των συντρόφων που συνελήφθησαν στο Βελβεντό, τα λευκά κελιά που ετοιμάζουν για τους ένοπλους αντάρτες, οι τρομοεισβολές στα σπίτια αγωνιστών και η δικαστική προκατάληψη κατά των ελεύθερων ιδεών και η εκ των ουκ άνευ σύνδεσή τους με το κοινό έγκλημα, η επίδειξη δύναμης από τον στρατό κατοχής στη Χαλκιδική, οι επαναπροωθήσεις που οδηγούν σε τραγωδίες όπως το Φαρμακονήσι, είναι μόνο μερικές εκφάνσεις αυτού του πολέμου.
Είναι η επιβεβαίωση ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι οι μόνοι που μπορούν τόσο ξεδιάντροπα να χρησιμοποιούν βία εναντίον του καθενός που αντιστέκεται η που εν δυνάμει μπορεί να αντισταθεί.
Από εκεί ξεκινάει και η θεωρία των δύο άκρων και τον ρόλο που θέλει να παίξει το κράτος σαν ο μόνος θεματοφύλακα της βίας και της καταστολής. Που κατέχει το αποκλειστικό προνόμιο της βίας και της καταστολής έννομα και μη·  ασκήσεις επιβολής ελέγχου επάνω στις μάζες (ασκήσεις καταστολής πλήθους και μαζικών κινητοποιήσεων) και ακόμα, πραίτορες ,στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες, ακροδεξιά εκβράσματα, όλα στην υπηρεσία του κράτους, και το κράτος στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Κάποτε κατέβαζαν τα τανκς, τώρα έχουν τα ΜΜΕ. Κάποτε δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν στο ψαχνό, μάλλον αυτό δεν έχει αλλάξει ακόμα και σήμερα.
Η βίαιη επιβολή του δόγματος νόμος και τάξη είχε δοκιμαστεί πρώτα σε ευάλωτες ομάδες όπως οι μετανάστες, οι χρήστες ουσιών ,οι άστεγοι, οι οροθετικοί-ές και πάει λέγοντας. Αφού έκαναν την πρόβα τζενεράλε και είδαν ότι κανείς δεν κινείται, κανείς δεν αντιδρά(τυλιγμένοι στην παγερή αδιαφορία τους για τον δίπλα, παγερά αδιάφοροι; η μήπως παγωμάρα της νεκρικής ακαμψίας),περάσανε στο επόμενο level. Η απάλειψη του όρου εργασιακά δικαιώματα από το λεξικό των σημερινών εργοδοτών, έχει γεμίσει τη χώρα με στρατιά ανέργων, επισφαλώς εργαζομένων (Κ.Ο.Χ. Voucher)· μια πρεκαροποίηση μιας ολόκληρης γενιάς τουλάχιστον.  Και το τελικό level; αυτοί που δεν υποτάσσονται. Στους αγώνες αυτών των ανθρώπων έχει αφιερωθεί το omnia sunt communia.
Η σελίδα omnia sunt communia κλείνει 7 χρόνια παρουσίας. Μία σελίδα που συνεχίζει να υπάρχει σε πείσμα των καιρών. Παρά τις συχνά αντίξοες συνθήκες προχωράει χάρις στην αλληλεγγύη την συντροφικότητα και την στήριξη, από όλους εσάς. Ακόμα και όταν αμφιταλαντευόμασταν αν πρέπει να υπάρχει αυτό το μικρό σε δυνάμεις και μέγεθος εγχείρημα, η δικιά σας πίστη και ο καλός λόγος μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε. Με τις λιγοστές δυνάμεις να αγωνιζόμαστε για να αλλάξει αυτό το σάπιο σκηνικό. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όπου ο καθένας θα συνεισφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και θα ανταμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του.

από την διαχειριστική ομάδα του Omnia Sunt Communia