Αρχείο ετικέτας απεργία πεινας

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής : Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Την Παρασκευή 13/3/2015 καταλήφθηκε η Νομική Σχολή σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, που βρίσκονταν σε απεργία πείνας με τα εξής αιτήματα: κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης λήψης DNA, της πρόσβασης και ανάλυσης του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο, καθώς και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος, στα αιτήματα περιλαμβανόταν και η άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και των συγγενών και φίλων των μελών της ΣΠΦ.

Η συγκεκριμένη κατάληψη προχώρησε σε ορισμένες ενέργειες κι είχε χαρακτηριστικά που μας βρίσκουν αντίθετους. Κατ’ αρχήν, από το πρωί της πρώτης μέρας υπήρχε face control σε (αλληλέγγυους και μη) φοιτητές. Έπειτα, κατά τη διάρκεια της «ανοιχτής» συνέλευσης της κατάληψης, γίναμε δέκτες του εκβιασμού μερίδας της συνέλευσης να ανοίξουμε και να τους παραχωρήσουμε το χώρο του ΑΚΝ, ειδάλλως θα το παραβίαζαν. Για να είμαστε σαφείς, πήγαμε στη συνέλευση με την προοπτική να εξετάσουμε ενδεχόμενη συμμετοχή μας στην κατάληψη, καθώς συμμεριζόμαστε πλήρως τα αιτήματα των απεργών, όπως άλλωστε έχει αποδείξει και η όλη στάση μας (εκδηλώσεις για ζητήματα που αφορούν την κατάσταση εξαίρεσης και τον εγκλεισμό, συμμετοχή σε προγενέστερους αγώνες κλπ). Ωστόσο, με τους όρους του «όλα ή τίποτα» και μάλιστα με τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο μας τέθηκαν, είναι αυτονόητο πως δεν θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε και αποχωρήσαμε χαρακτηριζόμενοι ως «εχθροί του κινήματος και φίλοι του κράτους».

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η κατάληψη λειτούργησε μ’ έναν εξαιρετικά κλειστό τρόπο, αποκλείοντας όσους αλληλέγγυους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά που έτασσε. Εν τέλει, πραγματοποίησαν τον εκβιασμό τους και εισέβαλαν στο ΑΚΝ, αφαιρώντας χρήματα απ’ το ταμείο και αρκετά αναλώσιμα. Παράλληλα, παραβίασαν το στέκι του Ράδιο Ένταση και βανδάλισαν στέκια αριστερών σχημάτων. Προφανώς, το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα χρήματα και τα αναλώσιμα, αλλά η πράξη καθαυτή, δηλαδή η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο που τοποθετεί εαυτόν στο πλαίσιο του αντικαπιταλιστικού κινήματος και προτάσσει μεταξύ άλλων την κοινωνική αλληλεγγύη.

Φυσικά δεν πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς τέτοιες πρακτικές μας είναι γνωστές από το παρελθόν. Αυτές δεν εμφανίστηκαν από το μηδέν, αλλά απορρέουν από μια κλειστή, ιδεολογική θεώρηση της αλληλεγγύης. Δηλαδή, οι «ειδικοί της αλληλεγγύης», οι οποίοι συγκροτούν ένα υποκείμενο αγώνα, επιτρέπουν τη συμμετοχή στην αλληλεγγύη μόνο σε όσους συγκεντρώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αυτοί έχουν επιλέξει. Εν προκειμένω, μόνο όσοι κατ’ αυτούς είναι αναρχικοί (και όχι «ρεφορμιστές αναρχικοί», «αριστεροί» κτλ). Έτσι, στο όνομα αυτής της ιδεολογικής καθαρότητας και ηθικής υπεροχής, δικαιολογούνται πράξεις, όπως η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο.

Για εμάς, το ζήτημα της αλληλεγγύης αφορά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια και δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν ιδιοποίησης από κανέναν. Αντίθετα, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία αγώνων του παρελθόντος, η αλληλεγγύη έχει αντίκρισμα όταν αποτελεί τόπο συνάντησης των καταπιεσμένων ενάντια σε επιθετικές κρατικές πολιτικές (π.χ. το υπάρχον καθεστώς εξαίρεσης).

Θεωρούμε απαραίτητο να ανοίξει ένας κινηματικός διάλογος συλλογικοτήτων και ατόμων γύρω από αυτές τις πρακτικές, να σταματήσει να αποτελεί θέμα ταμπού, έτσι ώστε να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά και να αναδείξουμε την κοινωνική δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι εκάστοτε αγώνες. Επίσης, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την επανανοηματοδότηση της έννοιας της αλληλεγγύης στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υ.Γ. Σεβόμενοι τον αγώνα των απεργών πείνας, συμμεριζόμενοι πλήρως τα αιτήματά τους και θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης, επιλέξαμε να μη δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας για την κατάληψη της Νομικής και την εισβολή στο ΑΚΝ όσο η απεργία βρισκόταν σε εξέλιξη. Η έκβαση της με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων, δεν συνεπάγεται ούτε την άρση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ούτε την άρση των άθλιων συνθηκών φυλάκισης. Μας δίνει, όμως, δύναμη, για να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

H mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org

Θεσσαλονίκη : Πρώτη ανακοίνωση του κατειλημμένου Εργατικού Κέντρου

Μετά από 6 χρόνια βίαιης αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και καταστολής των καταπιεσμένων από το κράτος και το κεφάλαιο, μια περίοδο που κάθε αγώνας χτυπιόταν ανηλεώς από την εξουσία, το τιμόνι της διακυβέρνησης ανέλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Με τον κύριο κυβερνητικό εταίρο να έχει συνυπάρξει στους αγώνες που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη μερίδα των »από τα κάτω», όχι μόνο τον ψήφισαν αναθέτοντας, έτσι, την επίλυση των προβλημάτων τους στην υποσχεσιολογία του, αλλά του δίνουν και μια περίοδο χάριτος περιμένοντας καρτερικά να παρέχει ακόμη και τα ελάχιστα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Υπάρχει, ταυτόχρονα, μια κοινωνική επανανομιμοποίηση της θεσμικής διαμεσολάβησης, της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, τη στιγμή που η ιστορική μνήμη μας δείχνει πως έχουμε δύναμη να αλλάξουμε την πραγματικότητα αλλά και τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό μόνο όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στις δικές μας αποφάσεις, στους δικούς μας ακηδεμόνευτους αγώνες.

Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα των »έντιμων συμβιβασμών» των πολιτικών διαχειριστών των ζωών μας με τους ευρωπαίους εταίρους προετοιμάζεται η διαιώνιση των δουλικών συνθηκών ζωής που βιώνουμε… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της εθνικής ενότητας προτάσσεται από την μεγαλύτερη μερίδα των πολιτικών κομμάτων, δυσχεραίνουν οι όροι της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης μας για να συνεχίσει να λειτουργεί η κρατική και καπιταλιστική μηχανή… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της ασφάλειας, η καταστολή, ακόμη και μεταλλαγμένη συνεχίζει να επιτελεί τον ίδιο ρόλο (χαρακτηριστικό παράδειγμα, το άνοιγμα δικογραφίας για την κατάληψη στην Πρυτανεία του ΑΠΘ και στην Νομική Αθηνών), τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε και τη συνείδηση πως, είτε αφορά επί μέρους ζητήματα, είτε αφορά τη συνολική ανατροπή της μεγάλης φυλακής που βρισκόμαστε έγκλειστοι, την λύση μπορεί να δώσει μόνο ο ανυποχώρητος, αντιιεραρχικός, συγκρουσιακός αγώνας.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το ποιός αναλαμβάνει τα ηνία της εξουσίας κάθε φορά, για όσους και όσες δεν πέφτουν στην φάκα, η ελπίδα παραμένει ζωντανή μόνο μέσα στον αγώνα. Τη στιγμή αυτή γίνεται ακόμη πιο αναγκαία η επαγρύπνιση από το σύνολο των καταπιεσμένων σε όλα τα ζητήματα:

είτε αναφέρονται στην καταστολή (απεργία πείνας φυλακισμένων και μεταναστών), είτε στην ανατίμηση της ζωής των οικονομικά εξαθλιωμένων και κοινωνικά αποκλεισμένων (αγώνες στους χώρους εργασίας), είτε στην προάσπιση της φύσης από την επέλαση του κεφαλαίου (όπως συμβαίνει στις Σκουριές), αποτελεί συνεχές ζητούμενο η στήριξη στις δυνάμεις των συλλογικών και ακηδεμόνευτων αγώνων.

Μακριά από κομματικές επιταγές η σύνδεση και η επικοινωνία των κινημάτων μεταξύ τους, αποτελεί κομβικό σημείο στην συνέχιση τους. Σπάζοντας τους συντεχνιακούς φραγμούς που αναπαράγουν την ίδια την φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οφείλουμε να αναζητήσουμε τους δρόμους για την επανάσταση, συνδέοντας τις δυνάμεις μας αδιαμεσολάβητα πέρα από »κυβερνητικές υποσχέσεις» που είτε εκπληρώνονται, είτε αθετούνται. Θελει, επομένως, συνεχή επαγρύπνιση από τη μεριά μας, γιατί εκτός από την καχυποψία για τις όποιες υποσχέσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος για τη δημιουργία κομματικών στρατών σε πιθανή ικανοποίηση συντεχνιακών ζητημάτων. Θέλει υπομονή, δύναμη και θέληση για να μην οδηγηθούμε σε παύση των αγώνων, για να μπορέσουμε να απαντήσουμε συλλογικά και συνολικά στα προβλήματα που το σύστημα παράγει.

Από τις 2 Μαρτίου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων από την Ελλάδα και την Τουρκία που βρίσκονται έγκλειστοι στις ελληνικές φυλακές. Πιο συγκεκριμένα, στις 2 Μαρτίου, απεργία πείνας ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι Κώστας Γουρνάς, Δημήτρης Κουφοντίνας, Νίκος Μαζιώτης και τα μέλη του Δ.Α.Κ, Τάσος Θεοφίλου, Γιώργος Καραγιαννίδης, Αργύρης Ντάλιος, Αντώνης Σταμπούλος και Φοίβος Χαρίσης, ενώ σταδιακά προστέθηκαν,στις 3 Μαρτίου ο Γιωργος Ιγγλέσης, στις 9 Μαρτίου ο Γρηγόρης Σαραφούδης (Δ.Α.Κ.), στις 11 Μαρτίου οκτώ αγωνιστές από την Τουρκία (πραγματοποιούν κυλιόμενη απεργία πείνας), στις 16 Μαρτίου ο Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης (Δ.Α.Κ.) και ο αγωνιστής από την Τουρκία Mustafa Lafci. Ενώ από τις 23 Μαρτίου συμμετέχει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης (Δ.Α.Κ.).Σήμερα την απεργία πείνας συνεχίζουν τα μέλη του Δ.Α.Κ. και οι αγωνιστές από την Τουρκία, με αιτήματα την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, του κουκουλονόμου και των τρομονόμων 187 και 187α, την απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού και την οριοθέτηση στην χρήση DNA. Τα συγκεκριμένα αιτήματα, όπως και ο αγώνας στο σύνολο του, δεν αφορά μόνο τους αγωνιστές εντός των τοιχών. Αποτελεί ένα συνολικό αγώνα ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς εξαίρεσης και την γενικότερη στρατηγική οχύρωσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στους υπάρχοντες και δυνάμει εχθρούς του. Οι τελευταίοι δεν είναι άλλοι από τους καταπιεσμένους και η επίθεση των εξουσιαστών εναντίον τους στα συγκεκριμένα πλαίσια, ίσως δεν έχει ως όπλα τις απολύσεις και τις εξώσεις, αλλά περιλαμβάνει την χωροταξική ή κοινωνική τους απομόνωση, τον εκφοβισμό τους και τελικά την σωματική και ψυχική τους εξόντωση. Η αντεπίθεση, λοιπόν, οπλίζεται με τα σώματα των φυλακισμένων ως ανάχωμα, με καταλήψεις κτιρίων ως εστίες δράσεων και αντιπληροφόρησης, με παρεμβάσεις σε ΜΜΕ για τη διάχυση των προταγμάτων, με τα πανό, τις μικροφωνικές, τις πορείες, τις συγκρούσεις και τις επιθέσεις που διαχέουν στις πόλεις τα αιτήματα του αγώνα. Εμείς από την πλευρά μας, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα που θα αποτελεί σημείο σύνδεσης των ανθρώπων και των αγώνων που δεν διατίθενται να αφομοιωθούν, επιλέξαμε να καταλάβουμε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, απελευθερώνοντας το για λίγο από την γραφειοκρατική εξουσία. Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο και κάθε αγωνιζόμενη να πλαισιώσει την κατάληψη, αλλά και τον αγώνα των απεργών πείνας από τις 2/3 στις φυλακές και από 23/3 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Παρανεστίου Δράμας.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Καλούμε σε συνέλευση στο Ε.Κ.Θ. στις 17.00 για τη συνδιαμόρφωση της συνέχισης των δράσεων. Συνέλευση αναρχικών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και το θεσμό του εγκλεισμού από το κατειλημμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/07/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%84/

Επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου : Η κόλαση του Κάφκα

Τίτλος: Η κόλαση του Κάφκα

Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.

Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;

Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.

Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.

Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.

Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;

Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.

Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».

Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.

Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.

Αθηνά Τσάκαλου

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Ανοιχτή συνέλευση Νάξου: Μικροφωνική Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

Την Τρίτη 31/3 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην οδό Παπαβασιλείου στη Χώρα Νάξου. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράσαμε.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Περάσαμε από τα χρόνια του μνημονίου –της άγριας καταστολής και της βίαιης φτωχοποίησης- στον αστερισμό της δημιουργικής ασάφειας. Μια νέα κυβέρνηση που προβάλλει ένα βελούδινο προσωπείο και μια εναλλακτική διέξοδο στην κρίση. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές και να προσκυνάει τους ίδιους θεσμούς με τους προηγούμενους: τις ίδιες υπερεθνικές ελίτ (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ) που χαράζουν τη στρατηγική της παγκόσμιας οικονομίας, που βαράνε τα τύμπανα του πολέμου ενάντια σε ολόκληρους πληθυσμούς, υφαρπάζουν τους φυσικούς πόρους και αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένη κι έρημη γη.

Η κρίση δεν είναι μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι. Αποτελεί συγκεκριμένη επιλογή κράτους και κεφαλαίου γι’ αυτή την περίοδο. Είναι ένα όχημα για την αναδιάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών. Η υποτίμηση της εργασίας, ο εξανδραποδισμός της κοινωνίας, η βία και η καταστολή γεννάνε αντιδράσεις. Αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, με τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, είναι εκφράσεις ενός ετερόκλητου και πολύμορφου κινήματος. Ανεξάρτητα από την έκβαση των κινητοποιήσεων, αναδείχτηκε μια σημαντική δυναμική η οποία αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον.

Απέναντι στις κοινότητες του αγώνα, το κράτος οχυρώθηκε με την οικοδόμηση ενός σκληρού και αυταρχικού καθεστώτος. Μετά από την ψήφιση, στις αρχές του 2000, του αντιτρομοκρατικού νόμου 187, το 2004 ψηφίστηκε ο 187Α, σε μια περίοδο που η παγκόσμια τρομοϋστερία βρισκόταν στο απόγειό της. Ο νέος νόμος ξεχείλωσε την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης με πλήθος επιβαρυντικές διατάξεις που έφτασαν να ποινικοποιούν ακόμα και τις συγγενικές και τις φιλικές σχέσεις. Κάτι που βλέπουμε να εφαρμόζεται με εκδικητικό τρόπο σε έγκλειστους στις μέρες μας.

Μετά την εξέγερση του 2008, ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος: «Σε νομικό επίπεδο, μια από τις εκφράσεις της αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή…» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους αγωνιστές και αγωνίστριες που διώκονται με τον κουκουλονόμο και αρνούνται την ομηρία που τους έχει επιβληθεί, δηλώνοντας ότι δεν θα παρουσιάζονται στα τμήματα δυο φορές το μήνα. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στη δικαστική εξουσία να διώκει σε κακουργηματικό βαθμό την κάλυψη του προσώπου των διαδηλωτών, ακόμα κι αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη κατηγορία ενάντια σε διαδηλωτές είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης αλλά με τον κουκουλονόμο προστίθενται επιπλέον πέντε χρόνια σε όσους καταδικαστούν. Εδώ, επίσης, να επισημάνουμε ότι ο ορισμός της κάλυψης προσώπου είναι τόσο διευρυμένος που μπορεί να συμπεριλάβει από ένα χαρτομάντιλο, ένα κασκόλ, μια χειρουργική μάσκα μέχρι και την κουκούλα μιας μπλούζας, χωρίς μάλιστα απαραίτητα να τα φοράει κανείς, -αρκεί να τα έχει μαζί του…

Η ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης, η στρατιωτικοποίηση των σωμάτων καταστολής και η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας στοχεύει όχι μόνο στην παρακολούθηση και την τιθάσευση των ανυπότακτων, αλλά και στην τρομοκράτηση ολόκληρης της κοινωνίας. Οι σχεδιαζόμενες φυλακές τύπου Γ αποσκοπούν στην απομόνωση και εντέλει στην εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων που έχουν καταδικαστεί για ένοπλη δράση, αλλά επίσης και των απείθαρχων φυλακισμένων όταν εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Το 2012, ψηφίζεται ο νόμος για τη βίαιη λήψη DNA. Παρόλο που η εγκυρότητα του DNA σαν αποδεικτικό στοιχείο αμφισβητείται επιστημονικά, το κράτος επιδιώκει τη δημιουργία τράπεζας DNA για ολόκληρο τον πληθυσμό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των χωριών στις Σκουριές της Χαλκιδικής, όπου κλήθηκαν να δώσουν γενετικό υλικό ακόμα και μικρά παιδιά με αφορμή τον εμπρησμό του εργοταξίου της εταιρείας η οποία ρημάζει την περιοχή. Επιπλέον, δεκάδες αγωνιστές έχουν καταδικαστεί με βάση το DNA και εκτίουν εξοντωτικές ποινές φυλάκισης.

Η ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων και των δράσεων του πολύμορφου κινήματος, είναι δομικό στοιχείο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για μια ολοκληρωτική συνθήκη η οποία επιτρέπει την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου προκειμένου να σκληρύνουν οι όροι της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Η νέα διακυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την αφήγηση της διαχείρισης της κρίσης και των επιπτώσεών της πάνω στην κοινωνία. Επενδύει δήθεν στις αντιφάσεις της κυριαρχίας, στους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς των υπερεθνικών ελίτ, ωστόσο αποδέχεται τους όρους που θέτουν και, τέλος, συμπλέει με τις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Στο εσωτερικό, η απόπειρα νομιμοποίησης ενός ηθικά και πολιτικά καταρρακωμένου συστήματος έχει πάρει τις διαστάσεις μιας κακοπαιγμένης ιλαροτραγωδίας. Μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση που πασχίζει να αποδείξει ότι το κράτος έχει συνέχεια, αναβιώνει τα χουντογλέντια, δίνει άφεση στον υπουργό του Κορκωνέα Πρ. Παυλόπουλο χρίζοντάς τον πρόεδρο, επιδιώκει την εθνική ενότητα, αποζητά τη συναίνεση και επικαλείται τη συνυπευθυνότητα στη διαχείριση της κρίσης σε μια πιο εύπεπτη εκδοχή τού «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Μέσα στο υπάρχον σύστημα το μοναδικό μας χρέος είναι να αγωνιστούμε και να ορθώσουμε αναχώματα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απεργία πείνας που ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις 2 Μάρτη αποκτάει σημαντική πολιτική βαρύτητα. Πρόκειται για έναν αγώνα που ξεπερνάει τα στενά όρια της κάθε ατομικής περίπτωσης και συγκρούεται μετωπικά με το κράτος και το νομικό κατασταλτικό του οπλοστάσιο. Η θετική έκβαση του αγώνα των απεργών πείνας μπορεί να σημάνει το σημείο εκκίνησης για την αποδόμηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Γι’ αυτό και αυτός ο αγώνας αφορά κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας, αφορά κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο που επιζητά την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους αγωνιστές μέσα στις φυλακές και ζητάμε:

  • την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
  • την κατάργηση του 187 και 187Α (τρομονόμος)
  • την κατάργηση του κουκουλονόμου
  • την οριοθετημένη χρήση του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
  • την απελευθέρωση του Σ.Ξηρού

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

Κατάληψη στην Πρυτανεία του Α.Π.Θ.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.

Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνας των μέλων του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, των Κ. Γουρνά και Ν. Μαζιώτη και των πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Τα αιτήματα των απεργών πείνας, είναι αιτήματα όλων μας και η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

Απαιτούμε:
• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Καμία ποινικοποίηση προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων.

Στηρίζουμε την κατάληψη της πρυτανείας του Α.Π.Θ. και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα σε αυτή

ΠΟΡΕΙΑ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

17:00, στην ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
1/4/2015lib_thess@hotmail.com
https://libertasalonica.wordpress.com/2015/04/01/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1-%CF%80-%CE%B8/

Θεσσαλονίκη : Κείμενο της κατάληψης Πρυτανείας στο ΑΠΘ

Σήμερα Τετάρτη 1/4 στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας από 2/3, πραγματοποιούμε κατάληψη στο κτήριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των συντρόφων μας που απαιτούν :

-Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).

-Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).

-Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

-Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.

-Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.

Καθώς κάποιοι απεργοί διανύουν ήδη την 31η μέρα απεργίας και ο κίνδυνος για την υγεία αλλά και την ζωή τους αυξάνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθετώντας τις ίδιες αλλά και χειρότερες πρακτικές της κυβέρνησης ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στέκεται κατασταλτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στον κόσμο του αγώνα. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι προληπτικές προσαγωγές πριν από τη χθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας στην Αθήνα, καθώς και τις συλλήψεις στην παρέμβαση έξω από το κτίριο της Βουλής. Όλες αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες ακολούθησαν τις δηλώσεις του Πανούση που μίλησε ξεκάθαρα για την κήρυξη πολέμου στον αναρχικό χώρο. Για μας αυτός ο πόλεμος υπάρχει εδώ και καιρό και δεν εκτονώνεται με την αλλαγή του προσωπείου της δημοκρατίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ, για την απελευθέρωση των συγγενών μελών της οργάνωσης. Το χθεσινό συμβούλιο αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου με αισχρούς περιοριστικούς όρους και τη παράταση της προσωρινής κράτησης της συντρόφου του πρώτου. Η μητέρα των δύο μελών αρνείται την καταβολή των 10000 ευρώ που της επιβλήθηκε, αντιδρώντας έτσι στην μη αποφυλάκιση της συντρόφου του γιου της και συνεχίζει να κρατείται.

Οποιοδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση των αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων αποτελεί βασανιστήριο και την ευθύνη έχει η δικαστική και πολιτική εξουσία.

Η ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Πορεία 17:00 στη Πρυτανεία ΑΠΘ

Συνέλευση ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και στο θεσμό του εγκλεισμού

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81/

Εμείς οι Αναρχικές : Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

Οι πρυτανικές αρχές με ανακοίνωση τους σήμερα «διαπιστώνουν ότι για δεύτερη μέρα συνεχίζεται η κατάληψη του κεντρικού κτηρίου διοίκησης του ΕΚΠΑ από εξωπανεπιστημιακά άτομα και με αιτήματα άσχετα προς οποιαδήποτε ακαδημαϊκά θέματα». Θεωρούν επίσης «ότι αυτή η απαράδεκτη ενέργεια πλήττει το δημόσιο πανεπιστήμιο συνολικά» και εγκαλούν την κυβέρνηση για τη μη επέμβαση.

Ως ένδειξη…διαμαρτυρίας καλούν τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας σε συγκέντρωση αύριο Τετάρτη 11 π.μ. στα Προπύλαια. Μη γελιέστε. Την ίδια ανακοίνωση θα έβγαζαν ακόμη κι αν οι καταληψίες ήταν φοιτητές του Πολυτεχνείου κι αν τα αιτήματα αφορούσαν άμεσα ακαδημαϊκά θέματα. Οι αξιωματούχοι των πανεπιστημίων, αλλά και πολλοί καθηγητές, δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως δάσκαλο, αλλά ως επαγγελματία, καριερίστα, έμπορο πιστοποιητικών.

Οι εν λόγω αρχές είναι μία σέχτα καλοβολεμένων managers, που ευελπιστούν σε μία καλή θέση στα υπουργικά συμβούλια ή το τσέπωμα χρηματοδοτήσεων για ερευνητικά προγράμματα χωρίς αντίκρυσμα. Μην αναμένετε απ’ τους φοιτητικούς συλλόγους τίποτε περισσότερο από κινήσεις για τα μάτια του κόσμου. Μην αναμένετε απ’ τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο τίποτε περισσότερο απ’ το τίποτε, την ασφάλεια της θεσούλας τους. Οι φοιτήτριες/τές, τα κατ’ εξοχήν δηλαδή μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, ας διαλέξουν στρατόπεδο αύριο στις 11 π.μ.

Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/31/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82/

Ιατρική ενημέρωση για απεργούς πείνας του Δ.Α.Κ. στις φυλακές Κορυδαλλού

Αθήνα 16/03/2015

ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ:

Οι παρακάτω υπογράφοντες ιατροί βεβαιώνουμε ότι: από τις 2/3/2015 ως τις 16/3/2015 ,εξετάσαμε, μετά από προβλεπόμενες υπηρεσιακές διαδικασίες ,τους παρακάτω κρατούμενους (αναγράφονται με αλφαβητική σειρά), στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού, στο χώρο του ιατρείου (υποτυπώδης υγειονομικός σχηματισμός πρωτοβάθμιας περίθαλψης ,χωρίς 24ωρη ιατρική και νοσηλευτική κάλυψη) απεργούς πείνας.

Καραγιαννίδης Γιώργος, ετών 35 ,απεργό πείνας από 2/3/2015

Ντάλιος Αργύρης, ετών23, απεργό πείνας από 2/3/2015

Σαραφούδη Γρηγόρη, ετών 33,απεργό πείνας από 9/3/2015 και

Χαρίση Φοίβο, ετών 25,απεργό πείνας από 2/3/2015

Μετά από μελέτη του ιατρικού τους φακέλου των φυλακών, λήψη λεπτομερούς ατομικού ιστορικού, κλινικής και παρακλινικής εξέτασης (ΗΚΓ) και εκτίμηση εργαστηριακών εξετάσεων, διαπιστώνουμε τα εξής:

Ο Καραγιαννίδης Γιώργος, εμφανίζει σήμερα, απώλεια βάρους 6,6 kgπου αντιστοιχεί στο 6,41% του αρχικού Σ.Β. του.

Ο Ντάλιος Αργύρης, εμφανίζει σήμερα, απώλεια βάρους 6,6 kg,που αντιστοιχεί στο 8,42% του αρχικού Σ.Β. του.

Ο Σαραφούδης Γρηγόρης, εμφανίζει σήμερα απώλεια βάρους 4,9 kg,που αντιστοιχεί στο 6,1 % του αρχικού Σ.Β. του.

Ο Χαρίσης Φοίβος, εμφανίζει σήμερα, απώλεια βάρους 7,2kg,που αντιστοιχεί στο 10% του αρχικού Σ.Β. του.

Όλοι οι παραπάνω κρατούμενοι-εκτός από τον Σαραφούδη Γ. (που βρίσκεται στην 8η μέρα απεργίας πείνας)- διανύουν την 15η ημέρα απεργία πείνας.

Αποτελεί κοινή αρχή ,σύμφωνα με τη διεθνή ιατρική βιβλιογραφία, ότι η επικινδυνότητα από τις αναμενόμενες επιπλοκές της παρατεταμένης ασιτίας, αυξάνεται μετά τη 10η μέρα απεργίας πείνας και η υγεία του απεργού πείνας επηρεάζεται σημαντικά,  έπειτα από απώλεια Σ.Β. μεγαλύτερη από το 10% του αρχικού Σ.Β.του.

Για τους παραπάνω λόγους και για όλους τους εξετασθέντες απεργούς πείνας συστήσαμε :

νέο εργαστηριακό έλεγχο τις προσεχείς ημέρες και καθημερινή κλινική εκτίμηση, ώστε να καθορήσουμε την διακομιδή και εισαγωγή τους σε τριτοβάθμιο δημόσιο υγειονομικό σχηματισμό στο σωστό χρόνο. Εισαγωγή που θα βοηθήσει στην αρτιότερη και ολοκληρωμένη παρακολούθησή τους και στην υποστήριξη των επαπειλούμενων βασικών τους λειτουργιών του οργανισμού τους.

Αναμένοντας τα νέα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων και με δεδομένο τη συνέχιση της απεργίας πείνας των κρατουμένων, εκτιμούμε ότι τις προσεχείς ημέρες, θα γίνει έκδηλη η απορρύθμιση του οργανισμού τους ,ως αποτέλεσμα ηλεκτρολυτικών και μεταβολικών διαταραχών, απορρύθμιση που ενδέχεται να οδηγήσει σε καταστάσεις απειλητικές για την οργανική, διανοητική και ψυχική τους υγεία, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.

Για μια ακόμα φορά, ως υγειονομικοί, εκτιμώντας την κρισιμότητα της κατάστασης των απεργών πείνας, καλούμε όλους τους αρμόδιους φορείς έγκαιρα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν προς διαπραγμάτευση και επίλυση των αιτημάτων των απεργών, πριν να είναι αργά για την διασφάλιση της καλής υγείας  και της ζωής δεκάδων απεργών στις ελληνικές φυλακές.

Οι γνωματεύοντες Ιατροί :

Σ.ΣΑΚΚΑΣ -Π.ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ.

Στάλθηκε στην mpalothia

Απεργία πείνας μεταναστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου

hs

από τη σελίδα  no borders

Μαζική απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών Κορίνθου

Πάνω από τριακόσιοι φυλακισμένοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Κορίνθου ξεκίνησαν από το πρωί απεργίας πείνας. Σύμφωνα με καταγγελίες στην ΚΕΕΡΦΑ, η κατάσταση είναι άθλια μέσα στα κρατητήρια, υπάρχει βρωμιά. Αρκετοί είναι άρρωστοι και ανησυχούν διότι περίθαλψη δεν υπάρχει.

Οι μετανάστες προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, αφρικανικές χώρες.

http://www.provo.gr/apergia-peinas-metanastwn-sth-korintho/

Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων και των αγωνιζόμενων φυλακισμένων

Όσο η κρίση οξύνεται και οι προσδοκίες για μια «αξιοπρεπή» δουλειά μειώνονται, το καπιταλιστικό σύστημα μες στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε προσπαθεί να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο ότι ο καθένας θα δώσει μια μάχη μόνος του και ότι αυτή η μάχη θα είναι μάχη επιβίωσης και μόνο. Το ξήλωμα των συλλογικών συμβάσεων, η τρομοκράτηση των εργαζόμενων, η ένταση της καταστολής προς τους αγωνιστές, το σύνολο των αντικοινωνικών μέτρων που ψηφίζονται, αποσκοπούν να τροφοδοτήσουν νοοτροπίες ατομικισμού, ρουφιανιάς, υποταγής και εν τέλει να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών ώστε να μη συλλογικοποιήσουμε τον αγώνα μας. Απέναντι και εμπόδιο στα σχέδια της κυριαρχίας βρίσκονται οργανωτικές δομές αντίστασης εντός και εκτός των τειχών: οι αγώνες πολιτικών κρατούμενων, συνελεύσεις-επιτροπές-σωματεία βάσης, συνελεύσεις κατοίκων, πολιτικά και εργασιακά εγχειρήματα, στέκια – καταλήψεις, συλλογικότητες και αγωνιζόμενες ατομικότητες.
Απ’ τη πλευρά του το κράτος οχυρώνεται απέναντι στις αντιστάσεις και διαμορφώνει ένα νομικό οπλοστάσιο απέναντι σε κάθε κοινωνικό-ταξικό αγώνα (χρίζει παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, επιστρατεύουν απεργούς) και ένα αντίστοιχο ποινικό.
Έτσι :
  • 2001 ψηφίζεται ο Α΄ «αντιτρομοκρατικός» νόμος, το άρθρο 187 (εγκληματική οργάνωση)
  • 2004 ψηφίζεται ο Β΄ «αντιτρομοκρατικός» νόμος το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση)
  • 2009 ψηφίζεται ο κουκουλονόμoς
  • 2010 τροποποιείται το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο
  • 2012 με εισαγγελική διάταξη επιβάλλεται η βίαιη απόσπαση του DNA
  • 2014 ψηφίζεται ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς και απείθαρχους κρατούμενους.
Αυτό το οπλοστάσιο χρησιμοποιείται ενάντια σε κάθε μορφής αγώνα. Λαμπρό παράδειγμα είναι η κατασκευή κατηγοριών εγκληματικής οργάνωσης προς τους κάτοικους της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στα μεταλλεία χρυσού. Η κατηγορία αφορούσε 21 αγωνιστές κάτοικους από τους οποίους οι 4 προφυλακίστηκαν. Επιπλέον η “αίολος κούριερ” μετά από νικηφόρες (και δικαστικά!) συνδικαλιστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων της συνέλευσης βάσης οδηγών δικύκλων κίνησε αναψηλάφηση στην οποία συμπεριλαμβανόταν η θεώρηση της εταιρίας για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, βάρος που πέφτει κυρίως σε κάποια μέλη της συνέλευσης (ότι συντηρούνται οικονομικά παίρνοντας λεφτά από τα αφεντικά!) αλλά και στην ίδια τη συνέλευση κάνοντας έτσι ξεκάθαρη τη μεγάλη γκάμα μορφών αγώνα που στοχεύει ο αντιτρομοκρατικός νόμος. Φυσικά όλο το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνεται τα τελευταία χρονιά καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του κεφαλαίου αναβαθμίζοντας την αντιτρομοκρατική νομοθεσία οχυρώνοντας έτσι το δρόμο για τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
 Ο αγώνας ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και της εργασίας μας πρέπει να ναι αδιαχώριστος από τον αντικατασταλτικό αγώνα
Δικαιώματα που έχουν κατακτήσει αγωνιζόμενοι φυλακισμένοι για τα σύνολο των κρατουμένων με εξεγέρσεις και αιματηρούς αγώνες σταδιακά καταργούνται παράτυπα και εκδικητικά. Δικαιώματα όπως οι άδειες είναι κατακτήσεις που άφηναν μια ανάσα ελεύθερης ζωής και κοινωνικοποίησης με σκοπό την όσο γίνεται πιο υποφερτή διαβίωση των εγκλείστων πριν και μετά το πέρας της ποινής τους. Η απομόνωση ένα μέσο απάνθρωπο απ’ την άλλη χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά και με τους χειρότερους όρους (λευκά κελιά) σκοπεύοντας την πνευματική εξόντωση των απείθαρχων και των πολιτικών κρατούμενων.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ
Από τις 27/2 ξεκινά απεργία πείνας ο κρατούμενος κορυδαλλού Γιώργος Σοφιανίδης ο οποίος φοιτούσε στο ΤΕΙ Πειραιά και παράλληλα στο ΙΕΚ των φυλακών Κορυδαλλού. Στη συνέχεια τον μετήγαγαν αιφνιδιαστικά στη φυλακή Γ’ τύπου του Δομοκού, μολονότι προβλεπόταν πως όσοι φοιτούσαν στο ΙΕΚ του Κορυδαλλού δε θα μεταφέρονταν σε άλλη φυλακή. Έκανε αλλεπάλληλες αιτήσεις. Ζήτησε να μεταταγεί στον Κορυδαλλό τουλάχιστον για να δώσει εξετάσεις στο ΙΕΚ, του οποίου το εξάμηνο είχε παρακολουθήσει. Η τελευταία αίτησή του στον εισαγγελέα εκτέλεσης ποινών απορρίφθηκε, με το αιτιολογικό πως όσοι κρατούνται σε φυλακές Γ’ τύπου δεν δικαιούνται μεταγωγή για εκπαιδευτικούς λόγους! Αίτημα του η κατάργηση φυλακών τύπου Γ.
Απ’τις 2/3 ξεκινούν ως ένδειξη αλληλεγγύης και ενισχυτικά απεργία πεινάς οι κρατούμενοι της ε1 Δομοκού: Κουφοντίνας, Γουρνάς, Μαζιώτης. Ενάντια στο ίδιο νομικό πλαίσιο των παραπάνω ξεκίνησαν απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Θεοφίλου, Χαρίσης, Ντάλιος, Καραγιαννίδης, Σταμπούλος, Σαραφούδης μέλη του δικτύου αγωνιστών κρατούμενων καθώς και τα υπόλοιπα μελή του δικτύου θα ξεκινήσουν προοδευτικά. Στον αγώνα επίσης απ τις 11/3 μπήκαν και θα μπαίνουν σταδιακά και Τούρκοι κρατούμενοι.
Τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων συνοπτικά αφορούν:
  • τη κατάργηση των άρθρων187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
  • τη κατάργηση των ειδικών δικαστηρίων – έκτακτων στρατοδικείων, αυτή η φάμπρικα εξόντωσης των νέων αγωνιστών, με τις ειδικές συνθέσεις, τους ειδικούς αντισυνταγματικούς νόμους, την ειδική αντιεπιστημονική και δόλια χρήση αποδεικτικών μέσων (πχ. DNA), την ειδική κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τάσος Θεοφίλου που καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη με μόνο αποδεικτικό στοιχείο DNA σε μεταφερόμενο αντικείμενο.
  • την κατάργηση όλων των ειδικών κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και κατά των κοινωνικών ταξικών κινητοποιήσεων.
  • την άμεση κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων και του εκφοβισμού της κοινωνίας που αντιστέκεται.
  • την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκουστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.
Ως ένδειξη αλληλεγγύης απεργία πείνας ξεκίνησε και ο κρατούμενος Μοχάμεντ – Σάιντ Ελτσιμπαχ της ε1 Δομοκού καθώς και δύο από τις κρατούμενες, υπό άθλιες συνθήκες, στο θάλαμο γυναικών των ανδρικών φυλακών Νεάπολης Λασιθίου, η Α.Μ. και η Ε.Κ. ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους. Στηρίζουν τα αιτήματα και αναφέρουν ότι τις επόμενες μέρες θα υπάρξει κλιμάκωση της διαμαρτυρίας τους.
Το ίδιο διάστημα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας οι κρατούμενοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και η Σπυροπούλου διεκδικώντας την απελευθέρωση των πρόσφατα προφυλακισμένων συγγενών στηρίζοντας ταυτόχρονα τα αιτήματα των υπολοίπων κρατούμενων.
Παράλληλα μετανάστες εργάτες αγωνίζονται καθημερινά όντας έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με διάφορα μέσα αντίστασης όπως απεργίες πεινάς και εξεγέρσεις. Αναγνωρίζουμε την άδικη κράτηση τους και στεκόμαστε δίπλα στους αγώνες τους.
  ΚΑΜΙΑ/ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
 Ως εργαζόμενες/οι αντιλαμβανόμαστε τη σύνδεση των αγώνων μας διαρκές ζητούμενο της δράσης μας. Έτσι αντιμετωπίζουμε και τον δίκαιο αγώνα των πολιτικών κρατούμενων. Ο αγώνας των απεργών πείνας αφορά όλους μας εντός και εκτός των τειχών. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε αντιστεκόμενο. Επιλέγουμε να βρισκόμαστε σε συλλογικούς και μαζικούς ταξικούς αγώνες, οργανωνόμαστε σε σωματεία βάσης και αγωνιζόμαστε για την ολική ανατροπή του καπιταλισμού εκεί όπου εργάτες/τριες θα αυτοοργανώνουν τις ζωές τους.
Σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Η ανάληψη της εξουσίας από την «αριστερά της ελπίδας» και οι δεσμεύσεις περί κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, δεν αποτελούν εχέγγυο ούτε για μας, και σίγουρα ούτε για τους φυλακισμένους. Σε ένα πλαίσιο αποδοχής και αναπαραγωγής του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που δεν στοχεύει, παρά στην περαιτέρω εξαθλίωση των υποτελών τάξεων, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά της, θα φροντίσει να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες εξαίρεσης, εκβιασμού και καταστολής των αγωνιζόμενων, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των καταπιεσμένων, απέναντι στη συνεχή επίθεση που δέχεται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Από την πλευρά μας, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει παραχωρηθεί από την εξουσία χωρίς αγώνα, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε έμπρακτα στην πάλη των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι προτάσσουν το σώμα τους, ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και απαιτούμε την άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.

Yιοθετούμε, λοιπόν, το πλαίσιο αιτημάτων των κρατουμένων, όπως εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις έναρξης της απεργίας πείνας από 2/3, των Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και του Δίκτυου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ.).

Οι απεργοί πείνας απαιτούν την κατάργηση:
• του άρθρου 187
• του άρθρου 187Α
• της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’
• της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων,

επίσης απαιτούν:
• την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Αυτές oι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς όλες οι παραπάνω κατασταλτικές διατάξεις είχαν και εξακολουθούν να έχουν ως στόχο την εξόντωση και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, καθώς ο τρομονόμος (187) και η επέκτασή του (187Α), υπάγοντας όλες τις επιμέρους κατηγορίες στο πλαίσιο συγκρότησης και συμμετοχής σε «τρομοκρατική οργάνωση», μεγιστοποιεί τις ποινές και επιτρέπει ακόμα και την ποινικοποίηση πολιτικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Η επιβαρυντική διάταξη του «κουκουλονόμου», παρά τις υποσχέσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως το βασικό εργαλείο για την αναβάθμιση των πλημμεληματικών κατηγοριών σε κακουργήματα. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει βρει εφαρμογή σε δεκάδες περιπτώσεις διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών.

Το αίτημα της οριοθέτησης της επεξεργασίας και της χρήσης του γενετικού υλικού, υπό την προϋπόθεση της συγκατάβασης του κρατουμένου και της επιστημονικής επίβλεψης από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του, αποβλέπει στην αποφυγή των, κατά τη συνήθη τακτική της αντιτρομοκρατικής, στημένων υποθέσεων με κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία (βλ. Τάσος Θεοφίλου), αλλά και στην αμφισβήτηση της θεώρησης της ανάλυσης του DNA ως επαρκούς στοιχείου ενοχοποίησης των κατηγορούμενων.

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας που αποτελούν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποσκοπούν στον εκφοβισμό του κοινωνικού συνόλου, στην εκδίκηση, μέσω της τιμωρίας και της απομόνωσης των κρατουμένων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. σε όργανο επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η παρατεταμένη κράτηση του Σάββα Ξηρού με διαγνωσμένη αναπηρία στο ποσοστό του 98% αποτελεί βασανιστήριο που αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και της εξουσίας.

Αντιλαμβανόμαστε την ένταση της καταστολής απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του ελληνικού κράτους ως την άλλη πλευρά του νομίσματος των πολιτικών λιτότητας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, των περικοπών σε όλες τις δημόσιες παροχές, δηλαδή της υποτίμησης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Την ίδια στιγμή που η τάξη μας δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση εδώ και χρόνια, το κράτος εξαπολύει την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα κομμάτια της που σηκώνουν το ανάστημα τους.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι αγωνιστές κρατούμενοι Κ. Γουρνάς και ο Δ. Κουφοντίνας: «Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.» Και γι’ αυτό πρέπει να την έχουν.


Η δικαίωση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας,
θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
(αναρχική συλλογικότητα «Άνω Θρώσκω» | Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης |
συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» |
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης «Πυρανθός»)

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Κέιμενο του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων

Στις 2 Μαρτίου, Αναρχικοί / πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας με αιτήματα που στοχεύουν το κατασταλτικό πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας που διεξάγεται απρόσκοπτα, παρά την αριστερή διακυβέρνηση των εμπόρων ελπίδας.

Οι αναρχικοί σύντροφοι που συμμετέχουν στο Δ.Α.Κ. και οι σύντροφοι Μαζιώτης, Κουφοντίνας και Γουρνάς, έχουν θέσει σε γενικές γραμμές ένα πλαίσιο μάχης που αποτυπώνει και την εξέλιξη της κατστολής τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και κάθε ένα ξεχωριστά από τα αιτήματά τους αποδομεί το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και την βασική του έκφραση που δεν έιναι άλλη από την καταστολή.

Μετά την εκλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α πολλοί σύντροφοι -μεταξύ των οποίων και εγώ- πιστεύανε ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρξουν προβοκάτσιες από αναρχική σκοπιά, ώστε να εξαναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Το πρόσωπο του καπιταλισμού, το πρόσωπο του διαχειριστή των σύγχρονων εξουσιών, το πρόσωπο του υπηρέτη του κεφαλαίου. Εξάλλου στο χορό των μασκαρεμένων με καλεσμένους από όλες τις ιστορικές περιόδους, οι θεατές είναι αναγκασμένοι να ανακαλύψουν ότι κάτω από όλες τις μάσκες κρύβεται το πρόσωπο της εξουσίας, που ούτε βελτιώνεται, ούτε μεταρρυθμίζεται, μόνο καταστρέφεται, με συνεχή αγώνα με όλα τα μέσα. Και αυτό ας το ακούσουν όσοι αναρχικοί σύρθηκαν στην κάλπη για να ρίξουν ψήφο στους συριζαίους. Μόνο που όπως φάνηκε ο σύριζα έκανε μια ταχύτατη στροφή από το θεσμικό χέρι των κοινωνικών αγώνων και την εύπεπτη προεκλογική ρητορική του στον κυβερνητικό ρεαλισμό όπως τον γνωρίζουμε ολοι Γιατί η διεθνοποιημένη καταιγίδα της καταστολής που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, είναι άρρητα συνδεδεμένη με τη δομική κρίση του καπιταλισμού και την αναδιάρθρωσή του σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Το ρουά-ματ της κυριαρχίας στους υποτελείς της συνεχίζεται. Αφού πρώτα εξαγόρασε τη συνείδησή τους δίνοντάς τους κάρτες μέλους μέσω των τραπεζικών δανείων στον καπιταλιστικό παράδεισο, τώρα προσπαθεί να εξασφαλίσει την πίστη τους στο ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Φυσικά ο δρόμος προς την κόλαση ήταν πάντα στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Και ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά αριστερά έχει κάποια ουσιαστική σημασία όσο αφορά τις στρατηγικές κατευθύνσεις της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Η τελευταία πράξη του κατασταλτικού παζλ λοιπόν, διεξήχθη με τη σύλληψη της συντρόφισσας Αγγελικής και το πογκρόμ της αντιτρομοκρατικής εναντίον συγγενών και φίλων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Για όσους έχουν περάσει ένα διάστημα της ζωής τους πίσω από τα τείχη, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό το μέγεθος του συναισθηματικού εκβιασμού, του να βλέπεις αγαπημένα σου πρόσωπα που στεκόντουσαν δίπλα σου στην αιχμάλωτη καθημερινότητα των μονότονων επαναλήψεων, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Ένας πραγματικός εφιάλτης με ηθικούς αυτουργούς την αντιτρομοκρατική και τους ειδικούς εφέτες ανακριτές. Και αν το προσωπικό κόστος κληθούν να το σηκώσουν οι συγκεκριμένοι, το πολιτικό κόστος θα έχει ως αποδέκτες τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Και για την τιμή των όπλων, όταν έρθει η ώρα ας έχουν τη γροθιά υψωμένη.

Έτσι η απεργία πείνας των φυλακισμένων μελών της  Σ.Π.Φ. Και η νικηφόρα έκβασή της θα έχει ως αποτέλεσμα να μπει ένας φραγμός στις εκδικητικές διώξεις συγγενών των επαναστατών. Όπως και με την ίδια λογική, η νίκη των συντρόφων του Δ.Α.Κ. και των Μαζιώτη, Κουφοντίνα, Γουρνά, θα βάλει ένα σημαντικό ανάχωμα στην επίθεση της κυριαρχίας εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων.

Μέσα σε αυτό λοιπόν το σκηνικό, η σημασία του αγώνα των φυλακισμένων επαναστατών καθώς και του κινήματος αλληλεγγύης είναι κομβική. Η ευκαιρία να ανοίξουν ρήγματα στα τείχη όχι απλά των φυλακών αλλά της ίδιας της εξουσίας (και της εικόνας της) είναι μπροστά μας. Κατανοούμε τις συνθήκες, συντονίζουμε τη δράση μας, ενώνουμε τα βλέμματα και το πάθος μας, ενάντια σε κάθε εξουσία, οποιασδήποτε προέλευσης και ρητορικής.

Γιατί όποιος αγαπάει την ελευθερία και μισεί την αδικία πάντα θα ψάχνει τρόπους να καταστρέψει τις φυλακες

Καμιά ανακωχή με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας. Άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων.

Νίκος Ρωμανός

Ε΄πτέρυγα Κορυδαλλού

15/3/2015.

Στάλθηκε στην mpalothia