Αρχείο ετικέτας αυτοδιαχείριση

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ από την «Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων» (στο πλαίσιο των πολιτικών εκδηλώσεων για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης)

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

  για την «Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων»

 στον χώρο του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ,
που λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο.

7 Σεπτεμβρίου 2014

(στο πλαίσιο των πολιτικών εκδηλώσεων για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης)

 

DSC03235

 

Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, με συμμετοχή πάνω από 50 εργατών και ανέργων, έγινε η «Εργατική Συνέλευση» στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν, συμμετείχαν και τοποθετήθηκαν  εργαζόμενοι από το σωματείο της Wind, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στο δημόσιο τους ΟΤΑ, το ΤΕΕ, στο ΙΚΑ, στην δημόσια υγεία, την ειδική αγωγή, τις συγκοινωνίες (μετρό), βιομηχανικοί εργάτες (Αλουμίνιον της Ελλάδας, ΕΛΒΟ, ΒΙΟΜΕ), εκπρόσωποι από κοινωνικά ιατρεία και λαϊκές συνελεύσεις, φοιτητές, άνεργοι κλπ καθώς και η “Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών”, η «Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Αγώνα των Εργαζόμενων στην ΒΙΟ.ΜΕ.», η «Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε»

Στο διάστημα από την προηγούμενη «Εργατική Συνέλευση» που έγινε στη ΔΕΘ, η κατάσταση της εργατικής τάξης χειροτέρεψε. Ο καπιταλισμός επιτίθεται άγρια στην εργατική τάξη και σαρώνει τις κοινωνικές κατακτήσεις παλεύοντας για την επιβίωσή του. Η λογική της διάσπασης – «εξαίρεσης» από τα μνημόνια και την κοινωνική καταστροφή που καλλιεργεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποδείχθηκε αδιέξοδη. 

Στη συζήτηση έγιναν ενημερώσεις από τους εργαζόμενους και εκτιμήσεις για τη γενικότερη πολιτική κατάσταση όπως διαμορφώνεται από την βαθειά συστημική, οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην χώρα μας και στην Ε.Ε. Έγινε αναφορά στον αντιφασιστικό αγώνα των εργατών της Ουκρανίας.

Η ενότητα των εργαζόμενων, οι αιτίες της πολυδιάσπασης και η θεραπεία τους απασχόλησαν την εργατική συνέλευση. Διαφορετικές αφετηρίες και εμπειρίες γύρω από το θέμα της ενότητας κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η ενότητα των δυνάμεων που είναι απέναντι στην κυβέρνηση, τους εργοδότες, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, είναι επιτακτική ανάγκη. Επιβάλλεται να δούμε τα στοιχεία που μας ενώνουν επιδιώκοντας την ενότητα στην δράση. Οι σκορπισμένοι και μερικοί αγώνες των εργαζόμενων δεν μπορούν να νικήσουν αν δεν αποκτήσουν ενιαία αιτήματα και δεν ενωθούν με το κομμάτι της εργατικής τάξης που είναι έξω από τα σωματεία κυρίως τους άνεργους καθώς και με τα κινήματα που παλεύουν για την ΖΩΗ. Η ανεξάρτητη συγκέντρωση και διαδήλωση της Καμάρας εκτιμήθηκε ως μια αφετηρία προς αυτή την κατεύθυνση. 

Έγινε ενημέρωση γύρω από τις δικαστικές εξελίξεις που αφορούσαν στην επαναφορά του Δ.Σ. της ΒΙΟ.ΜΕ. και την αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε η εταιρεία LAFARGE. Οι ενέργειες αυτές απέβλεπαν στο σπάσιμο της κατάληψης του εργοστασίου και την ακύρωση της αυτοδιαχείρισης. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. κάλεσαν τους εργαζόμενους να στηρίξουν την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου ξεκαθαρίζοντας πως μόνο σιδηροδέσμιους θα βγάλουν τους εργαζόμενους. 

Αναφέρθηκε  το καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία της εταιρείας ΕΛΒΟ και η σημασία του για τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο εκκαθαριστής μπορεί να απολύει χωρίς όριο και αποζημίωση. Το εργοστάσιο ενώ μπορεί να παράγει από φορτηγά μέχρι άρματα, κάποτε είχε 1200 εργαζόμενους και σήμερα μόνο 250. Έγινε αναφορά στην αναγκαιότητα ενός ταξικού κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών και αποφασίστηκαν πρωτοβουλίες σ αυτήν την κατεύθυνση.

Στη Wind η εταιρεία προχωρά σε περιορισμό του προσωπικού και αρνείται την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με το Σωματείο επικαλούμενη προσχήματα. Το σωματείο κάλεσε στην δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης για να στηριχτεί ο αγώνας.

Η σημασία της Αλληλεγγύης είναι καθοριστική σε όλους τους εργατικούς αγώνες που γίνονται. Η αλληλεγγύη κράτησε ζωντανούς τους εργατικούς αγώνες (χαλυβουργία καθαρίστριες ΕΚΠΑ κλπ).

 Οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις τις διαθεσιμότητες και τις αξιολογήσεις στο δημόσιο (απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, Διοικητικοί Υπάλληλοι ΕΚΠΑ, γιατροί ΕΟΠΥΥ, συγκοινωνίες, εκπαιδευτικοί κλπ) έδειξαν πως δεν φτάνει η μαχητικότητα και η διάρκεια των αγώνων. Ειδικά η απόφαση του Αρείου Πάγου που αναστέλλει την πρωτόδικη θετική για τις καθαρίστριες, κάνει σαφές σε όλους τους εργαζόμενους ότι η λύση είναι πολιτική, αφορά στο συσχετισμό των δυνάμεων και θα κριθεί στους δρόμους, στις καταλήψεις και στους απεργιακούς αγώνες. Ο αγώνας για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για την ταξική ενότητα εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, την κατάληψη των μέσων παραγωγής αποτελεί μοναδική διέξοδο. Η επιτυχία της προϋποθέτει Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με κοινούς πολιτικούς – προγραμματικούς στόχους.

 Οι σύντροφοι που μίλησαν από τα κοινωνικά ιατρεία και τις συνελεύσεις γειτονιάς, έδειξαν τις μεγάλες δυνατότητες της αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης. Η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος με τους ανέργους τους ελαστικά εργαζόμενους τους εξαθλιωμένους μαζί με τα κινήματα αλληλεγγύης και τα κινήματα για το περιβάλλον είναι όρος για να αποφύγουμε την καταστροφή και να πάρουμε τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια μας. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη αυτό-οργανωμένων μορφών οργάνωσης της εργατικής τάξης και  πάνω σε αυτή την βάση άνοιξε η συζήτηση για την δημιουργία πρωτοβουλίας που μπορεί να ενώσει μαχόμενα κομμάτια της τάξης, εργατικά σωματεία βάσης και κοινωνικά κινήματα στην παραπάνω κατεύθυνση. Η εμπειρία των Ανεξάρτητων Εργατικών Κέντρων Αγώνα και των συντονισμών σωματείων βάσης που αναπτύσσονται στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για αυτόν τον στόχο.

Από την εργατική συνέλευση αποφασίστηκαν:

  • Να διερευνηθούν οι δυνατότητες και να συνεχιστεί η συζήτηση για την δημιουργία ενός ταξικού κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών
  • Να απευθυνθεί στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα (εκτός από τους γραφειοκράτες) για την διοργάνωση μιας σύσκεψης (πιθανόν στο κτίριο της ΕΡΤ3) με σκοπό να οργανώσουμε μια κινητοποίηση στην πόλη για τα νέα αντεργατικά μέτρα.
  • Να οργανώσει μια πανελλαδική κινητοποίηση-καμπάνια για την ανεργία αφού αυτή προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλλίτερα πολιτικά και οργανωτικά
  • Να διατηρηθεί η επαφή μεταξύ των συντρόφων με σκοπό την κοινή δράση

Τέλος η συνέλευση αποφάσισε να εκφράσει την πλήρη αλληλεγγύη και συμπαράσταση με τους εξεγερμένους εργάτες της Ανατ. Ουκρανίας. 

Στην συνέλευση συμμετείχαν σύντροφοι εργάτες από Τουρκία και Βραζιλία.

7/9/2014 

«Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων»

 στον χώρο του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ,
που λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο.

 

Αναδημοσίευση από: http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2014/09/blog-post_97.html

Ανταπόκριση από τη Μοτοπορεία αλληλεγγύης στην ΒΙΟΜΕ και Αντιγόνη* στο εργοστάσιο

 

Μοτοπορεία στο κέντρο της πόλης πραγματοποίησαν αλληλέγγυοι στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, στον αγώνα των εργατών να συνεχίσουν την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από εργατική αυτοδιεύθυνση παρά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις που δέχονται από πλευράς της εργοδοσίας. Αλληλέγγυοι από διάφορους κοινωνικούς χώρους φώναξαν συνθήματα ενώ παράλληλα στις μηχανές και στα αμάξια που συμμετείχαν στην μοτοπορεία αναρτήθηκαν πανό με  συνθήματα με κυριότερο το «Κάτω τα χέρια από τη ΒΙΟΜΕ», «Η ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργατών –Αυτοδιεύθυνση παντού».

 

 

Να υπενθυμίσουμε ότι μετά την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια της προηγούμενης εργοδοσίας του εργοστασίου -η οποία  εγκατέλειψε στην κυριολεξία εργοστάσιο και εργαζόμενους πριν δύο χρόνια – να επανέλθει το εργοστάσιο στα χέρια της, οι εργαζόμενοι έχουν αντιμετωπίζουν σήμερα μια νέα επίθεση.  Πρόκειται για την αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ που κατέθεσε η  ΑΓΕΤ Ηρακλής (ανήκει στην πολυεθνική Lafarge) για χρέη 130.000 ευρώ και η οποία έγινε δεκτή. Οι εργαζόμενοι αναμένεται να καταθέσουν μετά την καθαρογράφηση της απόφασης αίτημα τριτανακοπής ζητώντας την μη εφαρμογή της απόφασης μέχρι την εκδίκαση της .

 

Όπως τονίζει ο Χρ. Μανούκας, μέλος της Πρωτοβουλίας αλληλεγγύης η αποδοχή της αίτησης πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ συνιστά τεράστια αντίφαση σε σχέση με την απόρριψη από τα δικαστήρια της αίτησης της προηγούμενης διοίκησης να επανέλθει στο εργοστάσιο. «Το δικαστήριο ζητά από την μία να συσταθεί προσωρινή διοίκηση αποδεχόμενο το αίτημα των εργαζομένων και οικονομικό έλεγχο στα χρέη της εταιρείας και από την άλλη αποδέχεται την αίτηση πτώχευσης από την ΑΓΕΤ Ηρακλής για ένα γελοίο ποσό την στιγμή που τα χρέη της ΒΙΟΜΕ ανέρχονται στα 23 εκατ» συνεχίζει και προσθέτει «Η μοτοπορεία συνιστά μια πρώτη απάντηση στις προσπάθειες να κλείσει το εργοστάσιο. Κατά την γνώμη μας η προσπάθεια πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ εκ μέρους της ΑΓΕΤ Ηρακλής αποδεικνύει ότι η τελευταία παίζει το παιχνίδι της εργοδοσίας» καταλήγει ο Χρ. Μανούκας.
Οι εργαζόμενοι επισημαίνουν ότι αν προχωρήσει η αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ αυτό θα συνιστά απολύσεις χωρίς αποζημίωση και έξωση των εργαζομένων από το εργοστάσιο.

Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε απαντάμε στα απανωτά χτυπήματα που δεχόμαστε, τονίζει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων» Μ. Αναγνώστου. «Χρησιμοποιούν δικαστικές μεθόδους γιατί έχουν την δύναμη και τα χρήματα να κάνουν πολλά δικαστήρια. Εμείς απαντάμε με πολιτικό τρόπο και υποσχόμαστε με τον ίδιο τρόπο να απαντάμε καις το μέλλον. Έχουμε κάνει όλα τα πολιτικά βήματα για να βρεθεί λύση και να λειτουργήσει ξανά το εργοστάσιο. Για ότι συμβεί από εδώ και πέρα υπεύθυνοι είναι αυτοί που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Δεν μας μένει άλλος δρόμςο από τον δρόμο του αγώνα και πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε γιατί έχουμε την κοινωνία με το μέρος μας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης συνιστά την μοναδική λύση «για να μην πτωχεύσει η κοινωνία, για να επιβιώσουμε εμείς, οι οικογένειές μας και οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση»
Η μοτοπορεία κατέληξε στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ όπου στα πλαίσια του φεστιβάλ “Άμεσης Δημοκρατίας” ανέβηκε η θεατρική παράσταση «Αντιγόνη» από την ομάδα “Theatre de Votanique”, με ελεύθερη είσοδο.
Να υπενθυμίσουμε ότι με αφορμή την Αντιγόνη του Σοφοκλή, η θεατρική ομάδα “theatre de Votanique”, πατώντας πάνω στον γνωστό μύθο, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει, διασκευάζοντας το κείμενο, τις σχέσεις ατόμου και κράτους στα πρόσωπα της Αντιγόνης και του Κρέοντα αντίστοιχα.


Οι αλληλέγγυοι έδωσαν νέο ραντεβού στις 6 του Σεπτέμβρη στην Καμάρα στις κινητοποιήσεις για την ΔΕΘ και στις 7 του Σεπτέμβρη, το πρωί της Κυριακής διοργανώνεται μεγάλη συνάντηση των κινημάτων στον χώρο του εργοστασίου.

 

 

 

 

Αναδημοσίευση από: http://www.alterthess.gr/content/motoporeia-allileggyis-stin-viome

Ανακοίνωση της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας για τη ΒΙΟ.ΜΕ.

Ανακοίνωση της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας για τη ΒΙΟ.ΜΕ.
Κάλεσμα στη μηχανοκίνητη πορεία Δευτέρα 1.09. 17.30 Καμάρα

1380826_593851617398633_1469938014_n
Τον Ιούλιο, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής βρέθηκαν μπροστά σε μία αναπάντεχη επίθεση: η σύνδικος, Α. Σεμερτζίδου της μητρικής εταιρίας Φίλκεραμ, κατέθεσε δικαστική προσφυγή, ζητώντας τον ορισμό προσωρινής διοίκησης, αποτελούμενης από τσιράκια της εργοδοσίας και την ίδια την ιδιοκτήτρια, Χ. Φιλίππου. Η οικογένεια Φιλίππου, αφού καταχρέωσε το εργοστάσιο με πολλά εκατομμύρια ευρώ, αφού άφησε τους εργαζόμενους απλήρωτους και σε επίσχεση εργασίας, αφού καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 23 και 123 μήνες αντίστοιχα σε φυλάκιση, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να πάρει πίσω την ιδιοκτησία της.

Η απόφαση όμως του δικαστηρίου άλλαξε τα σχέδια της, καθώς δεν «δικαίωσε» τη –με κάθε νόμο αυτού του συστήματος – ιδιοκτήτρια, Χ. Φιλίππου. Το δικαστήριο όρισε ως προσωρινή διοίκηση ένα από τα άτομα που πρότειναν οι εργάτες και δύο από τον κατάλογο του πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
Η Φιλίππου φυσικά δεν τo έβαλε κάτω με αυτή την αναποδιά. Έψαξε και βρήκε έναν άλλο τρόπο να χρησιμοποιήσει το δικαστικό σύστημα- τον φυσικό σύμμαχο κάθε αφεντικού. Χρησιμοποίησε την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, δείχνοντας ότι στον ταξικό πόλεμο τα αφεντικά μας είναι δυστυχώς πιο ενωμένα από εμάς, και την έβαλε να καταθέσει αίτηση για πτώχευση λόγω χρεών της ΒΙΟΜΕ. Φυσικά καμία περίπτωση δεν υπάρχει να πάρει όντως η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ τα χρωστούμενα από τη ΒΙΟΜΕ, καθώς προηγούνται αυτής μία μακριά σειρά πιστωτών.

Αυτή τη φορά οι δικαστές στάθηκαν στο ύψος του πραγματικού τουςς ρόλου και δικαίωσαν την εταιρία, κηρύσσοντας την ΒΙΟΜΕ χρεοκοπημένη.
Λίγο η αλληλεγγύη μεταξύ των αφεντικών, λίγο ο φόβος εξάπλωσης του παραδείγματος της ΒΙΟΜΕ ανάμεσα στους εργάτες των Τσιμέντων Χαλκίδας, με τους οποίους οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ είχαν έρθει σε επαφή, η Lafarge, στην οποία ανήκει ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, μπλέχτηκε στην ιστορία για να αποκατασταθεί επιτέλους η τάξη και να μπει φρένο στο εγχείρημα που αμφισβητεί έμπρακτα την ατομική ιδιοκτησία και δίνει στους εργαζόμενους μία διέξοδο επιβίωσης και αγώνα.

Και αυτή την φορά η εργοδοσία και τα σκυλιά της θα μας βρουν μπροστά τους. Και αυτή τη φορά θα αμυνθούμε στην προσπάθεια να ξεπουληθεί κάθε γρανάζι του εργοστασίου και να πεταχτούν οι εργαζόμενοι στο δρόμο.
Στην απόφαση του δικαστηρίου απαντάμε ότι το εργοστάσιο θα μείνει στα χέρια των εργατών. Δεν μας νοιάζει το «δικαίωμα» της Φιλίππου και της κάθε Φιλίππου, δεν μας νοιάζουν οι τίτλοι ιδιοκτησίας, δεν μας νοιάζουν οι αποφάσεις των δικαστηρίων.
Στην νομιμότητα τους απαντάμε με το δίκιο.
Στους μπάτσους που θα έρθουν θα απαντήσουμε με τη αλληλεγγύη μας στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ.

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 1 / 9, στις 17.30, στην ΚΑΜΑΡΑ
κατάληξη στο εργοστάσιο όπου θα πραγματοποιηθεί η θεατρική παράσταση
ΑΝΤΙΓΟΝΗ από τους theatre de Votanique.

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
30/ 08/ 2014

“Πτώχευσαν” τη ΒΙΟΜΕ. Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους; (vid)

Εξελίξεις είχαμε στο μέτωπο της ΒΙΟΜΕ, καθώς η εταιρία μετά την αίτηση της ΑΓΕΤ Ηρακλής θεωρείται πλέον πτωχευμένη

Τελευταίο επεισόδιο σε αυτό τον δύσκολο και μακρύ αγώνα, μετά την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια της πρώην ιδιοκτησίας να επανέλθει στο εργοστάσιο, αποτελεί η αίτηση για πτώχευση που κατέθεσε η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ σε ανύποπτο χρόνο για χρέη της ΒΙΟΜΕ που δεν θα εισπράξει ποτέ, μια και βρίσκεται στην ουρά των πιστωτών. Η αίτηση εκδικάστηκε και πλέον η ΒΙΟΜΕ A.E. είναι χρεοκοπημένη.


“Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην αίτηση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ για την πτώχευση της ΒΙΟΜΕ, γίνεται ολοσέλιδη αναφορά στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ και στο μοντέλο της αυτοδιαχείρισης. Αυτό είναι που τους ενοχλεί περισσότερο από όλα και όχι τα χρέη της εταιρείας.” Αναφέρουν οι εργαζόμενοι στην ανακοίνωσή τους.

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=2iogKV7Q40g[/youtube]

από: αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ

Γαλλία: Μια τεράστια νίκη για τους εργάτες του κατειλημμένου εργοστασίου Fralib

Οι εργάτες θα κρατήσουν το εργοστάσιο και θα το λειτουργήσουν μόνοι τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, ενώ η Unilever θα τους καταβάλει 20 εκατομμύρια ευρώ: «Τα βάλαμε με τους δισεκατομμυριούχους, μας έλεγαν ότι είμαστε τρελοί, αλλά η τρέλα μας τελικά δικαιώθηκε»
Μετά από τριάμιση χρόνια αγώνα, οι εργάτες/τριες του εργοστασίου Fralib, κοντά στη Μασσαλία της Γαλλίας, πέτυχαν μια συμφωνία-θρίαμβο με το πρώην αφεντικό τους, την πολυεθνική Unilever.

Οι εργάτες θα κρατήσουν το εργοστάσιο και θα το λειτουργήσουν μόνοι/ες τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, ενώ η Unilever θα τους καταβάλει 20 εκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό αυτό περιλαμβάνει αποζημίωση των εργατών για την περίοδο της ανεργίας, την αξία των μηχανημάτων και της εγκατάστασης όσο και επιπλέον κεφάλαιο εκκίνησης και επένδυσης του νέου εργατικού συνεταιρισμού!

Το εργοστάσιο Fralib είναι μια μονάδα επεξεργασίας και συσκευασίας τσαγιού και βοτάνων, το οποίο από το 1896 παράγει το πασίγνωστο στη Γαλλία ρόφημα βοτάνων “Elephant”.

Όταν αγοράστηκε από την πολυεθνική Unilever, το εργοστάσιο άρχισε να συσκευάζει και το τσάι Lipton. Όμως, το 2010 η Unilever θεώρησε ότι το εργατικό κόστος στη Γαλλία είναι πολύ υψηλό και αποφάσισε το κλείσιμο του εργοστασίου και τη μετεγκατάστασή του στην Πολωνία, αφήνοντας στο δρόμο τους 182 εργάτες του.

Τότε ξεκινάει και ο μακρύς αγώνας των εργατών, με την κατάληψη του εργοστασίου και την απαίτηση να συνεχίσουν μόνοι/ες τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, τη λειτουργία του.

Με τη στήριξη του εργατικού συνδικάτου GGT, αλλά και πολλών άλλων συλλογικοτήτων και κινημάτων στη Γαλλία, οι εργάτες άντεξαν τριάμιση χρόνια σκληρών δικαστικών διαμαχών με την πολυεθνική, βάζοντας παράλληλα κατά καιρούς μπροστά τις μηχάνες και διακινώντας μέσω του δικτύου υποστήριξης το τσάι “Elephant” για να συντηρήσουν τον αγώνα τους αλλά και για να διαδόσουν την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης.

Τελικά, τη Δευτέρα 26 Μαϊου 2014, υπεγράφη η συμφωνία που επισφραγίζει με τον πιο νικηφόρο τρόπο τις 1336 ημέρες αγώνα.

Τώρα οι 76 εναπομείναντες εργάτες/τριες ετοιμάζονται για να ξεκινήσουν από το Σεπτέμβρη το νέο τους παραγωγικό εγχείρημα, υπό τη μορφή του εργατικού συνεταιρισμού. Αναζητούν νέους προμηθευτές και αγοραστές, στα πλαίσια της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Πρώτα, όμως, το γιόρτασαν!

Στο πάρτι που έγινε στο εργοστάσιο την Τρίτη 27 Μαϊου, μια εργάτρια δήλωσε: “Τα βάλαμε με τους δισεκατομμυριούχους, μας έλεγαν ότι είμαστε τρελοί, αλλά η τρέλα μας τελικά δικαιώθηκε.”

Μετά τους εργάτες και τις εργάτριες του εργοστασίου Pilpa, που παράγει παγωτά, που νίκησαν την εργοδοσία και πλέον λειτουργούν υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης το “Εργοστάσιο του Νότου”, οι νικητές εργάτες και εργάτριες θα πρέπει τώρα να βρουν ένα νέο όνομα για τα προϊόντα τους και να φτιάξουν το δικό τους οικονομικό πλάνο.

Το “εμπορικό” ατού του νέου συνεταιρισμού θα είναι η απόλυτα φυσική και ποιοτική σειρά προϊόντων, χωρίς τα συνθετικά ενισχυτικά γεύσης που περιέχει το γνωστό Lipton.

Από τον μικρό εργατικό συνεταιρισμό Συν Άλλοις στην Αθήνα, τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία!
Αναδημόσιευση από : http://www.thepressproject.gr/article/65503
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=A3KqeXcgy4w[/youtube]

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΡΟΥΓΚΑ: ΕΞΩ Η ΜΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ-ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ

vandalismos1 vandalismos3 vandalismos8

Η αλήθεια για το ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Το βράδυ της Τετάρτης 18/06 η συνέλευση του Συντονιστικού Κατοίκων ΝΦ-ΝΧ αποφάσισε να αναβάλει για μια μέρα την εκδήλωσή του, από Πέμπτη σε Παρασκευή, λόγω της αντισυγκέντρωσης της Original. Οι υπάλληλοι του Μελισσανίδη ανανέωσαν  με τη σειρά τους  την αντισυγκέντρωση για την ίδια μέρα, στο ίδιο μέρος, μια ώρα νωρίτερα. Παρά την αναβολή και τη μετάθεση του Συντονιστικού για την επόμενη μέρα,  ο ιδιωτικός στρατός του αφεντικού έφτασε ως εισβολέας από νωρίς το απόγευμα και  κατέλαβε όλο το μήκος του δρόμου από την  πλατεία Πατριάρχου έως την Στρούγκα και το Δημαρχείο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Εκφόβιζαν και τρομοκρατούσαν τους πάντες να μην προσεγγίσουν κεντρικά σήμεία της πόλης.

Ωστόσο, αρκετές δεκάδες από τους κατοίκους κατάφεραν να φτάσουν  στην προσυγκέντρωση του Συντονιστικού στο Δημαρχείο. Είχαν αποφασίσει ότι το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και στο συνέρχεσθαι είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ  και πως επιτέλους η συζήτηση που καλούσε το Συντονιστικό Κατοίκων ΝΦ-ΝΧ και γύρω περιοχών για το Νέο Ρυθμιστικό σχέδιο θα πραγματοποιηθεί.

Η δολοφονική αγέλη των τραμπούκων δεν άργησε να αναλάβει δράση. Από την πρώτη στιγμή επιτέθηκαν με λύσσα στην προσυγκέντρωση στο δημαρχείο περνώντας ανενόχλητοι από τις γραμμές της αστυνομίας, χτύπησαν και κυνήγησαν τον κόσμο στα στενά της γειτονιάς με πέτρες, μπουκάλια και μάρμαρα. Ακόμα και γείτονες που άνοιγαν τις πόρτες τους  για να προφυλάξουν τον κόσμο που ζητούσε βοήθεια, δέχθηκαν επίθεση μέσα στα σπίτια τους. Στο Δημαρχείο είχαν μείνει μόνο  η αστυνομία και οι βάνδαλοι.  Την ίδια στιγμή που η μια ομάδα  εξαπέλυε πογκρόμ, κάποιοι άλλοι ξήλωσαν το ρολό της κατάληψης, εισέβαλαν και βανδάλισαν το χώρο, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στην πόρτα και σε μηχανήματα. Αφού αποχώρησαν, μετά από λίγη ώρα κόσμος ξεκίνησε να συγκεντρώνεται και πάλι στην κατάληψη για να ελέγξει τις ζημιές και να γίνουν κάποιες άμεσες εργασίες. Τότε ακολούθησε το δεύτερο δολοφονικό πογκρόμ. Πάλι με πέτρες, τούβλα, μπουκάλια, μάρμαρα επιτέθηκαν στον κόσμο που ήταν ήδη σοκαρισμένος από τα πρωτοφανή γεγονότα και δη σε επίπεδο γειτονιάς. Κι άλλα ανοιγμένα κεφάλια, κι άλλοι τραυματίες (ξεπερνούν συνολικά τους δέκα), πάλι ασθενοφόρα, νοσοκομεία.  Επιχείρησαν να εισβάλουν ξανά στο χώρο και αποπειράθηκαν να βάλουν φωτιά. Η μαχητικότητα των συντρόφων που αντιστάθηκαν στη δεύτερη επίθεση στα λυσσασμένα σκυλιά του Μελισσανίδη και ο παράγοντας τύχη ήταν οι δύο λόγοι που το βράδυ της Παρασκευής  στη Φιλαδέλφεια δεν είχαμε νεκρό από το πογκρόμ της σύγχρονης ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ.

Εδώ και αρκετό καιρό η μαφία είχε προειδοποιήσει με πολλούς τρόπους. Από το διαδίκτυο, με απειλητικά τηλεφωνήματα, με σφαίρα τυλιγμένη σε σημείωμα, με ανοιχτό τραμπουκισμό στο Πνευματικό Κέντρο, με στοχοποιήσεις προσώπων, με απειλές κατά της ζωής που συνεχίζονται μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, με αντισυγκεντρώσεις και άλλα τέτοια …αγαθοεργήματα. Ο λόγος; Να μην πραγματοποιηθεί η εκδήλωση για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής και η συζήτηση με τους συμπολίτες μας για τη ζωή μας και το μέλλον της πόλης χωρίς το στολίδι της, το Άλσος.

Για όσους δε γνωρίζουν, με το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής σχεδιάζεται και επιχειρείται η τσιμεντοποίηση και η εμπορευματοποίηση ελεύθερων χώρων και πνευμόνων πρασίνου σε όλη την Αττική, έναν από τους οποίους αποτελεί και  το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας. Με το Ρ/Σ μετατρέπεται σε Μητροπολιτικό Πάρκο και η διαχείρισή του φεύγει από το Δήμο και πάει προς ΤΑΙΠΕΔ μεριά για ξεπούλημα. Με τα άρθρα 81 και 82 του νομοσχεδίου αποχαρακτηρίζονται (με κατάφορα αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις) και  παραχωρούνται 29,5 στρέμματα δάσους προς τέρψιν της επιχειρηματικής δίψας του Μελισσανίδη. Η πόλη μας αλλάζει χαρακτήρα και από γειτονιά κυρίως κατοικίας μετατρέπεται σε αυλή επιχειρήσεων, ξενοδοχείων, παύει  να είναι βιώσιμη και γι’ αυτό, όπως ομολογούν και στο Ρ/Σ, «ο πληθυσμός της πόλης πρέπει να συγκρατηθεί».

Η συνέλευση της Στρούγκας είχε διοργανώσει την πρώτη συζήτηση για το Άλσος  στις 14 Δεκέμβρη του 2013, ενώ τον ίδιο μήνα εκδόθηκε το 4ο φύλλο της εφημερίδας Χαμπέρι (συντάσσεται από ομάδα εργασίας της συνέλευσης) με κεντρικό θέμα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του δάσους στην πόλη . Στη συνέχεια επανήλθαμε τον Απρίλιο και το Μάιο  του 2014 με το  Χαμπέρι 6ο και 7οφύλλο, όπου κεντρικό άρθρο ήταν το ζήτημα του επενδυτικού σχεδίου της Δικέφαλος ΑΕ και τους κινδύνους που εγκυμονούσε για όλη την πόλη και το οποίο μοιράστηκε χέρι με χέρι περί τα χίλια περίπου αντίτυπα. Ώσπου φτάσαμε στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Κατοίκων για την Προστασία  του Άλσους στο Πνευματικό Κέντρο με τους γνωστούς τραμπουκισμούς. Τότε άρχισε να γίνεται αντιληπτόποιος καθοδηγεί και οργανώνει την εφαρμογή του νόμου της μαφίας στην πόλη μας. Η απόπειρα τρομοκράτησης όχι μόνο δεν έπιασε τόπο, αλλά η πρωτοβουλία δυνάμωσε και στη συνέχεια δημιουργήθηκε το Συντονιστικό Κατοίκων, το οποίο ανακοίνωσε εκδήλωση  για τις 19/06 στην πλατεία Πατριάρχου.

Το προχθεσινό χτύπημα της μαφίας στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν απευθυνόταν μόνο στο  Συντονιστικό Κατοίκων και  την κατάληψη Στρούγκα, τον αγωνιζόμενο κόσμο της περιοχής, αλλά αφορά συνολικά το λαϊκό κίνημα, τις παραδόσεις  και τους αγώνες του. «Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές»  φωνάζουμε εδώ και χρόνια στους δρόμους. Και αυτό  ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ όσους αντιστέκονται στη βαρβαρότητα και τον επελαύνοντα φασισμό. Είναι χαρακτηριστικό ποιοι δεν πρόλαβαν να κρύψουν τη χαρά τους για τα γεγονότα της Παρασκευής. Το «πείραμα της Φιλαδέλφειας» δεν είναι διαφορετικό από αυτό στο Βόλο, στον Πειραιά, στα Εξάρχεια και σε όποια άλλη γειτονιά η μαφία επιχειρεί να απλώσει τα χέρια της. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η επαμφοτερίζουσα στάση, οι πολιτικές των ίσων αποστάσεων, οι μεσοβέζικες διαμεσολαβήσεις λειτουργούν  υπέρ του αντιπάλου. Τόσο ο αστικός τύπος όσο και μερίδα των τοπικών μέσων ενημέρωσης αντιμετώπισαν το γεγονός είτε ως ήσσονος σημασίας συμβάν, με την αποσιώπηση της δολοφονικής επίθεσης στη γειτονιά, είτε καταλόγισαν ισόποσα την «ευθύνη στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές».

Όπως γράψαμε και χτες, ήρθε η στιγμή που πρέπει ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Στη δουλειά, στο γήπεδο, στο δρόμο, στη γειτονιά, παντού. Το διαβατήριο της κινηματικής δράσης δεν ανανεώνεται επ’ αόριστον, και με όσους έχουμε βρεθεί κάποτε μαζί στο δρόμο έχει έρθει η ώρα να πάρουν θέση. Ας αναρωτηθούν έστω και τώρα, αν στο κίνημα και την αντιφασιστική δράση υπάρχουν πογκρόμ που δικαιολογούνται για χάρη του δόγματος «πάνω απ’ όλα ΑΕΚ»…

Εμείς έχουμε αποφασίσει να είμαστε με τον κόσμο των κινημάτων, της αλληλεγγύης, της δημιουργίας και της αντίστασης στη σημερινή βαρβαρότητα. Σε αυτόν τον κόσμο ανήκει και  η Στρούγκα, ένας αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος που δημιουργήθηκε  στις 28 Μάρτη του 2009. Μέχρι τότε και για περισσότερα από δέκα χρόνια, ο χώρος αυτός ήταν σε πλήρη εγκατάλειψη  και με εντατική εργασία μερικών μηνών μεταμορφώθηκε σε έναν κήπο ελευθερίας και συλλογικών δράσεων. Από τότε έχουν περάσει 5 χρόνια γεμάτα: εβδομαδιαίες συνελεύσεις, παιδικά εργαστήρια, κουκλοθέατρα, κινηματογραφικές προβολές,  συναυλίες, χαριστικά παζάρια, θεατρικές εκδηλώσεις, συζητήσεις για κοινωνικά και πολιτικά θέματα κ.α. Η δράση μας αγκαλιάστηκε από τη γειτονιά από την πρώτη στιγμή και κέρδισε σταδιακά την αποδοχή και την υποστήριξή της. Και θα συνεχίσει να την έχει. Γιατί τα κινήματα γειτονιάς δεν τα κάνουν τα ντουβάρια και οι λαμαρίνες, αλλά το καθημερινό μοίρασμα, η συνάντηση και η ζωντανή παρουσία μέσα στον παλμό της συλλογικής αντίστασης.

Όμως όπως αναφέραμε και παραπάνω, η επίθεση της Παρασκευής ξεπερνά τη Φιλαδέλφεια. Είναι εικόνα από το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα για αλληλεγγύη και κοινό αγώνα ενάντια σε φασίστες, μπράβους, τραμπούκους, μαφιόζους και τα αφεντικά τους. Είναι τώρα η ώρα τα κινήματα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να δώσουν την απάντηση που αρμόζει στον σκοταδισμό και στην τρομοκρατία.

ΥΓ1. Το κάλεσμα για πορεία την Τετάρτη που διαβάσαμε στο Διαδίκτυο δεν ισχύει. Θα ακολουθήσει νεότερη ανακοίνωση.

ΥΓ2. Μέσα στη φωτιά των γεγονότων της Παρασκευής, η συλλογικότητα της Στρούγκας δεν εξέδωσε κανένα δελτίο τύπου, όπως γράφτηκε ανακριβώς σε διάφορα μέσα ενημέρωσης. Η πρώτη σύντομη ανακοίνωση του Σαββάτου εδώ.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕ ΣΩΘΗΚΕ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΡΟΥΓΚΑ
Δεκελείας 116, Νέα Φιλαδέλφεια.

https://strouga.espivblogs.net/2014/06/23/%CE%B5%CE%BE%CF%89-%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB/

Μήνυμα αλληλεγγύης στους Τούρκους ανθρακωρύχους από τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ.

viome turkey

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. έχοντας συνεχείς επαφές και ανταλλάσσοντας συνεχώς εμπειρίες με συναδέλφους από την Τουρκία, αποστέλλουμε την βαθιά μας θλίψη προς τους ανθρακωρύχους αδελφούς μας και στις οικογένειες τους και αναρωτιόμαστε ενώ είναι τόσο καλά τα ανθρακωρυχεία γιατί συνέβη ένα τόσο μεγάλο ατύχημα;

Τι δουλειά είχε ένας δεκαπεντάχρονος μέσα στα ορυχεία; την στιγμή που η κυβέρνηση της Τουρκίας αναρωτιέται τι δουλειά είχε ένας δεκαπεντάχρονος σε διαδήλωση .

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες δεν είναι ατύχημα είναι δολοφονία και έτσι πρέπει να δικάσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς η τουρκική δικαιοσύνη .

Είμαστε ταξικά αδέλφια και οφείλουμε να στηρίξουμε τα αδέλφια μας

Με αγανάκτηση και αγωνιστικότητα οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ.

 

 

Η εργατική αυτοδιαχείριση στη Βενεζουέλα και ο Αυτοδιαχειριζόμενος Συνεταιρισμός Cecosesola

Η Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara), το Κέντρο των Συνεταιρισμών Κοινωνικών Υπηρεσιών του κρατιδίου της Λάρα στην Βενεζουέλα, είναι ένα δίκτυο 52 αυτονόμων και αυτοδιαχειριζόμενων συνεταιρισμών που επικεντρώνεται κυρίως στην παραγωγή τροφίμων, παρέχοντας επίσης ιατρικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στα πάνω από 20.000 μέλη του και την κοινότητα.

Το δίκτυο περιλαμβάνει αγροτικούς συνεταιρισμούς οικολογικής αλλά και συμβατικής καλλιέργειας. Αποτελείται επίσης από επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων, που παράγουν μεταξύ άλλων γλυκά, μαρμελάδες, σάλτσες, ζυμαρικά και ψωμί. Όπως στην περίπτωση του συνεταιρισμού γυναικών με το όνομα «8 Μαρτίου», στις περισσότερες από αυτές τις αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων εργάζονται κυρίως γυναίκες. Τα προϊόντα μεταφέρονται κάθε Σαββατοκύριακο απευθείας στα κοινοτικά παζάρια της Σεκοσεσόλα, στα οποία επίσης πωλούνται βασικά προϊόντα μαζικής παραγωγής. Καθώς δεν υπάρχουν μεσάζοντες, οι τιμές βρίσκονται κάτω από το μέσο όρο της αγοράς, ευνοώντας έτσι ιδιαίτερα τους κάτοικους στις φτωχές γειτονιές της περιοχής.

Ίσες αμοιβές, κυκλικός καταμερισμός εργασίας
Ακόμη, οι συνεταιρισμοί έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν πολύ καλές αμοιβές σε σύγκριση με αυτούς που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Στην Σεκοσεσόλα όλοι οι εργάτες λαμβάνουν την ίδια αμοιβή ανεξαρτήτως από το είδος της εργασίας τους, την οποία ωστόσο αποφεύγουν να αποκαλούν «μισθό» γιατί θυμίζει καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και εργασίας. Προτιμούν αντίθετα την ονομασία «anticipo» (αντισίπο), δηλαδή το χρηματικό ποσό που παίρνουν κάθε βδομάδα που αποτελεί ένα ποσοστό από το αναμενόμενο κέρδος στο τέλος της χρονιάς. Επίσης, στον καταμερισμό εργασίας ακολουθούν μια κυκλική μέθοδο. Με την λογική αυτή, κάθε εργάτης πρέπει να κάνει κάθε είδος δουλειάς και κανείς δεν πρέπει να παραμένει στην ίδια απασχόληση σε όλη του την ζωή. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει δίκαιη μοιρασιά της δουλειάς. Ένα άτομο μπορεί να δουλέψει μια περίοδο στο παζάρι, μετά στην κουζίνα, ως λογίστρια, ως καθαριστής, σαν αγρότης, στην μεταφορά κ.ο.κ.. Έτσι, ενισχύεται η ανταλλαγή εμπειριών και η κινητικότητα εργατών μεταξύ διαφορετικών συνεταιρισμών και τοποθεσιών.
Κάθε βδομάδα οι εργάτες συγκεντρώνονται σε συνελεύσεις διαχείρισης όπου συλλογικά και δημοκρατικά παίρνουν όλες τις αποφάσεις που αλλού συνήθως λαμβάνονται από αφεντικά και διοικητικά στελέχη. Βεβαίως, αυτή η διαδικασία πλατιάς συμμετοχής είναι πολύ χρονοβόρα, αλλά αντιμετωπίζεται ως μέρος της εργασίας και φυσικά ο χρόνος αυτός πληρώνεται σαν κανονική δουλειά.
Το πλεόνασμα που παράγεται στην αγροτική καλλιέργεια, την παραγωγή επεξεργασμένων τροφίμων και στα παζάρια, χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για τις κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, τελετών και ταμιευτηρίου. Τα «κοινωνικά ταμιευτήρια» προσφέρουν δάνεια με χαμηλό επιτόκιο στους συνεταιρισμούς, στους εργάτες αλλά και σε απλούς πολίτες – με απόλυτη ανεξαρτησία από το κράτος και τις τράπεζες. Αυτό βοηθά τους συνεταιρισμούς να κάνουν επενδύσεις για μηχανές, συσκευές και άλλα απαραίτητα έξοδα. Σύμφωνα με τους εργάτες, τα ιδιωτικά δάνεια έχουν βοηθήσει ένα μεγάλο μέρος των μελών των συνεταιρισμών να καλυτερεύσουν το βιοτικό τους επίπεδο˙ για παράδειγμα, με την αγορά ενός διαμερίσματος όταν πια ένα δωμάτιο δεν είναι αρκετό για μια οικογένεια τριών γενιών.
Επεκτείνοντας το δίκτυο υγείας που αποτελείται από κοινοτικά κέντρα υγείας της γειτονιάς, η Σεκοσεσόλα εγκαινίασε το 2010 ένα μεγάλο νοσοκομείο στο Μπαρκισιμέτο, την πρωτεύουσα του κρατιδίου της Λάρα, στο που κατασκευάστηκε αποκλειστικά με δικά τους οικονομικά μέσα, χωρίς κρατικά ή τραπεζικά δάνεια. Εκεί παρέχονται υπηρεσίες συμβατικής αλλά και εναλλακτικής ιατρικής, όπως βελονισμός, υδροθεραπείες και άλλα.

Απόλυτη αυτονομία
Επειδή η Σεκοσεσόλα είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα οικονομίας αλληλεγγύης με εργασιακές σχέσεις διαφορετικές από τις καπιταλιστικές, θα μπορούσε να εμπνεύσει εργάτες και στην Ελλάδα όπου η αναζήτηση και εφαρμογή εναλλακτικών δρόμων έχει γίνει απολύτως απαραίτητη. Θα άξιζε λοιπόν να μάθουμε κάποια πράγματα για το «μυστικό» της επιτυχίας της. Το κύριο μήνυμα είναι η απόλυτη απόρριψη επιδότησης από πολιτικούς, κόμματα, από το κράτος, τις τράπεζες, τις εταιρείες και ούτω καθεξής, με σκοπό την διαφύλαξη της οικονομικής τους ανεξαρτησίας. Ό,τι χρειαστεί πρέπει να παραχθεί και να δημιουργηθεί με τον κόπο της εργασίας. Σύμφωνα με τα μέλη της Σεκοσεσόλα, η αποδοχή οικονομικής βοήθειας μακροπρόθεσμα οδηγεί σχεδόν πάντα σε εξαρτήσεις και διαφθορά και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται.
Προσπάθειες αντιγραφής του μοντέλου της Σεκοσεσόλα σε άλλες χώρες απέτυχαν σχεδόν καθολικά λόγω εξωτερικών επιδοτήσεων από διεθνείς οργανισμούς και κρατικά ιδρύματα.
Αλλά και στην ίδια την Βενεζουέλα το κίνημα των συνεταιρισμών αντιμετώπισε πολλά προβλήματα λόγω των κατά τα άλλα καλοπροαίρετων μέτρων της κυβέρνησης. Το 2004, ο Τσάβες, θέλοντας να προωθήσει την «τρίτη οικονομική στήλη» των συνεταιρισμών -δίπλα στις κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις- ξεκίνησε ένα πρόγραμμα υποστήριξής τους. Λόγω των φορολογικών πλεονεκτημάτων και των φτηνών δανείων για τους συνεταιρισμούς, μέσα σε λίγα χρόνια εμφανίστηκαν από το πουθενά εκατοντάδες χιλιάδες υποτιθέμενοι συνεταιρισμοί. Μετά από μερικά χρόνια το μεγαλύτερο μέρος αυτών των νέων συνεταιρισμών έκλεισαν. Το σύστημα δεν λειτούργησε και οδήγησε στην διαφθορά. Οι λίγοι που παραμένουν ακόμη μέχρι σήμερα είναι βασικά καπιταλιστικές εταιρείες χρησιμοποιώντας σαν έμβλημα την κίτρινη σφραγίδα με τα τρία πράσινα έλατα -το διεθνές σύμβολο των συνεταιρισμών.

Η γέννηση της… ουτοπίας
Η Σεκοσεσόλα αντιθέτως πέρασε από μια διαδικασία σχηματισμού που διήρκησε πάνω από 40 χρόνια. Ξεκίνησαν το 1967 με ένα γραφείο τελετών και την υπηρεσία τοπικής μεταφοράς. Τα λεωφορεία αυτά καταστράφηκαν σε ένα σαμποτάζ υποκινούμενο από πολιτικούς που είδαν στον συνεταιρισμό αυτόν έναν πολιτικό κίνδυνο, καθώς λειτουργούσε καλύτερα από τις δημόσιες υπηρεσίες. Έτσι, ο συνεταιρισμός βρέθηκε ξαφνικά με ένα τεράστιο χρέος που έπρεπε με κάποιο τρόπο να πληρωθεί. Γι’ αυτό οδηγήθηκαν στην ιδέα των παζαριών και στην ενσωμάτωση αγροτικών συνεταιρισμών στο γενικό δίκτυο. Τελικά, μετά από 2 δεκαετίες σκληρής δουλειάς και χαμηλής έως ανύπαρκτης χρηματικής αποζημίωσης για τα μέλη, κατάφεραν να ξεπληρώσουν το σύνολο του χρέους, αυξάνοντας από εκεί και έπειτα τους μισθούς και την επένδυση σε κοινωνικές υπηρεσίες. Συνεπώς, χρειάζεται φοβερή υπομονή και επιμονή για την ολοκλήρωση τέτοιων έργων. Όπως είπε και ο πολιτειολόγος Τζον Χολογουέι, όταν επισκέφθηκε την Σεκοσεσόλα:
Η επανάσταση είναι μια σούπα που μπορεί να μαγειρευτεί μόνο σιγοβράζοντας.
Κατά την γνώμη των εργατών της Σεκοσεσόλα, η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία δεν αποτελεί διέξοδο από την φτώχεια. Έτσι, ένα από τα σλόγκαν τους βασίζεται στο κινέζικο ρητό που λέει ότι
αντί να δίνεις ψάρι στον φτωχό, καλύτερο είναι να τον μάθεις να ψαρεύει.
Εκείνοι όμως το επεκτείνουν αυτό και λένε πως
δεν φτάνει να διδάξεις το ψάρεμα σε κάποιον, αλλά πρέπει να ψαρεύουμε όλοι μαζί
και μέσα από την κοινή εμπειρία μαθαίνουν συλλογικά και προχωράνε. Πράγματι, οι σύντροφοι και συντρόφισσες μορφώνονται μέσα από την εργασία. Υπάρχουν αρκετοί που δεν έχουν τελειώσει ούτε το δημοτικό, ξεκίνησαν στο χωράφι ή στο παζάρι και τώρα ασκούν την δουλειά του λογιστή, έμαθαν να οδηγούν ή έγιναν βελονιστές.

Οι δυσκολίες
Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα ούτε στην «ουτοπία» της Σεκοσεσόλα. Ένα μεγάλο πρόβλημα παρουσιάζεται με την «αυτο-εκμετάλλευση». Οι εργάτες δουλεύουν πάρα πολύ με ελάχιστα διαλείμματα, άδειες και λίγα ρεπό που συχνά οδηγεί σε προβλήματα υγείας.
Κανείς δεν ομολογεί ότι χρειάζεται ξεκούραση μήπως φανεί στους συντρόφους ως τεμπελιά. Όταν δεν υπάρχει αφεντικό, όλοι οι εργάτες γίνονται τα μάτια ενός συλλογικού αφεντικού και η κοινωνική πίεση είναι αποτελεσματική στην επιβολή πειθαρχίας.
Τέτοιες κριτικές προβληματίζουν τις συνελεύσεις, οι οποίες προσπαθούν να βρουν λύσεις μέσα από χρονοβόρες συζητήσεις. Γι’ αυτό και η Σεκοσεσόλα δεν είναι μια στατική οργάνωση αλλά ένας δυναμικός οργανισμός που αλλάζει και εξελίσσεται συνεχώς, βεβαίως μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, με αργό ρυθμό.
Αλλά θα μπορούσε γενικά να λειτουργήσει και διαφορετικά; Είναι δυνατή η ίδια απόδοση με λιγότερη δουλειά, λιγότερη πίεση και περισσότερες ελευθερίες; Θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό και στην Ευρώπη, όπου η ατομική ελευθερία είναι τόσο κεντρική;
Μπορούμε να μάθουμε πολλά από «τον Νότο». Ένα σημαντικό προτέρημα που έχει η Σεκοσεσόλα σε σχέση με ανάλογες δομές στην Ελλάδα, εκτός από μια γενικά πιο υποστηρικτική νομοθεσία, είναι ότι έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη αλυσίδα παραγωγής που τους ξελαφρώνει από μερικούς εξαναγκασμούς του καπιταλισμού, στον οποίο βεβαίως είναι ακόμα εκτεθειμένοι. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός μπορεί να θέσει και εναλλακτικούς συνεταιρισμούς σε σοβαρό κίνδυνο εάν δεν λάβουν επαρκή μέτρα όπως, για παράδειγμα, την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας με όρους αλληλέγγυας οικονομίας.

Εφόσον η Ελλάδα περνάει μια περίοδο παρόμοια με τις εμπειρίες πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής στις δεκαετίες του ’80 και ’90, ίσως μπορούμε να μάθουμε από τους τρόπους αντίδρασης και τις διεξόδους δημιουργικών και ανυπότακτων εργατών, ώστε να μην ξεκινήσουμε κι εμείς από το μηδέν, να μην κάνουμε τα ίδια λάθη και να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ιδέες με τον δικό μας τρόπο που λειτούργησαν στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στην Βολιβία… ή στην Βενεζουέλα, στην προσπάθεια της ενίσχυσης της εργατικής εξουσίας στην κοινωνία και του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής.

Δαλιδά Ρεουβέν-Σεμία

μέλος της Επιτροπής Διεθνούς Αλληλεγγύης των I.W.W.

Βραζιλία: Το ΜΤS καταλαμβάνει νέες εγκατελημένες εκτάσεις.

 

escudo-sin-tierra1Βραζιλία: 200 οικογένειες οργανωμένες από το κίνημα των δίχως γη δημιούργησαν ένα νέο καταυλισμό την περασμένη Κυριακή 5/1 μεταξύ των δήμων Grande και Santa Cecília. Ο χώρος του καταυλισμού βρίσκεται δίπλα στο αγρόκτημα Fazenda Nova Guararapes, 3.000 στρεμμάτων το οποίο πρόσφατα χαρακτηρίστηκε ως μη παραγωγικό.

Ένας από τους στόχους του καταυλισμού είναι να πιεστεί το υπουργείο αγροτικής μεταρρύθμισης να επιταχύνει την διαδικασία νομιμοποίησης της εγκατάστασης. Το συνδικάτο των εργαζομένων στα αγροκτήματα έχει εκφράσει την στήριξή  του στις οικογένειες, και ζήτησε την άμεση συνάντηση με τον τοπικό δήμαρχο για να λυθούν τα ζητήματα ύδρευσης και αποχέτευσης του καταυλισμού.

Οι καταυλισμοί που αποτελούν ουσιαστικό τρόπο πίεσης και προόθησης της αγροτικής μεταρρύθμισης στην Santa Catarina εξασφαλίζουν στην ουσία τα τρόφιμα  του πληθυσμού όλων των  περιφερειών του ομόσπονδου  κράτους, δια μέσου των 60 συνεταιρισμών και κολεκτίβων που παράγουν φασόλια, ζωικές πρωτεΐνες, και οικολογικές καλλιέργειες στην βάση της αλληλέγγυας οικονομίας.

Ο σκοπός αυτής της κίνησης είναι να εξασφαλιστεί ότι και η αναφερόμενη κατειλημμένη περιοχή θα ενταχθεί στο πρόγραμμα νομιμοποίησης των καταυλισμών προς όφελος των αγροτικών οικογενειών και όλων των κατοίκων των δήμων της περιοχής.

http://www.diarioliberdade.org/brasil/laboral-economia/45003-mst-acampa-por-desapropria%C3%A7%C3%A3o-de-%C3%A1rea-improdutiva-em-sc.html

mst2

Αυτοδιαχείριση στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας KAZOVA της Τουρκίας

Μετά από 180 μέρες διαμαρτυρίας και έπειτα από περίπου 50 μέρες κατάληψης του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας, οι εργαζόμενοι της KAZOVA στη περιοχή του Σισλί της Πόλης, ξεκίνησαν να παράγουν μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες.

Το εργοστάσιο της KAZOVA έκλεισε πριν από περίπου 7 μήνες χωρίς να αποζημιωθούν οι 94 εργάτες αλλά και μη έχοντας καταβληθεί οι τελευταίοι τους μισθοί. Οι εργοδότες Ümit Somuncu και Mustafa Umut Somuncu έδωσαν εντολή, εν μια νυχτί, να αδειάσει το εργοστάσιο και εξαφανίστηκαν.  Έκτοτε έχουν μείνει 10 εργάτες οι οποίοι αντιστέκονται, έστησαν καταυλισμούς μπροστά στο χώρο εργασίας τους και διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα. Η εξέγερση του Γκεζί τους «ενθάρρυνε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω» και έτσι στις 28 Ιουνίου κατέλαβαν το εργοστάσιο.

Ο Dursun Ceylan, εργάτης στην KAZOVA δήλωσε «Τεθήκαμε σε διαθεσιμότητα στις 31 Ιανουαρίου και μας υποσχέθηκαν ότι κατά την επιστροφή μας στη δουλειά θα μας καταβάλανε την αποζημίωσή. Γυρίσαμε στις 8 Φλεβάρη και αντικρίσαμε κλειστό το εργοστάσιο με τα εμπορεύματα να έχουν ήδη ξεπουληθεί. Οι δικηγόροι του Somuncu πρότειναν να μας ξεπληρώσουν σε γραμμάτια. Σκεφτήκαμε ότι θα υπογράψει ο εργοδότης για να πληρωθούμε, αλλά ούτε και αυτό έγινε, μας κορόιδεψαν.  Έτσι λοιπόν 94 εργάτες βρεθήκαμε άνεργοι και χωρίς χρήματα». Όταν ξαναήρθαμε την επόμενη μέρα το εργοστάσιο ήταν κλειδωμένο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε πληρωθεί για τους προηγούμενους 3-4 μήνες,  καθώς μας δίνανε μονάχα ορισμένα χρήματα για τα έξοδα της ημέρας. Δουλεύαμε 4 μήνες δεν μας πληρώσανε και εδώ και 10 μήνες, προσπαθούμε να επιβιώσουμε χωρίς μισθό».

Όσο για την απόφαση κατάληψης του εργοστασίου ο Ceylan συμπληρώνει:

kazovada-patronsuz-somurusuz-uretim-basliyor-1«Η εξέγερση του Γκεζί μας άλλαξε όλους. Βλέπαμε εξάλλου ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες μας δεν έφερναν αποτέλεσμα, δεν εισακούστηκαν ποτέ τα αιτήματά μας. Είμαστε εδώ από τις 28 Ιουνίου. Ο εργοδότης, δεν είχε πατήσει καν το πόδι του και τώρα δηλώνει πως «δεν μπορώ να μπω στο εργοστάσιό μου.  Έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα λόγω του Γκεζί… Για παράδειγμα θέλαμε να κάνουμε ανακοίνωση τύπου μπροστά από το σπίτι του πρωθυπουργού την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού. Μπήκαμε σε λεωφορείο με σκοπό να κατευθυνθούμε εκεί, αλλά η αστυνομία σταμάτησε το λεωφορείο και μας ζήτησε να κατέβουμε». Αντικρίσαμε κάτι το οποίο δεν είχαμε ξανασυναντήσει πριν. Όλο το λεωφορείο μας συμπαραστάθηκε, μπήκε μπροστά και δεν άφησε κανέναν να μας πειράξει. Αυτοί που τις πρώτες μέρες μας γύριζαν την πλάτη, τώρα στέκονται δίπλα μας».

 Οι εργάτες ξεκίνησαν την παραγωγή το περασμένο Σάββατο (1/9) με τους εξοπλισμούς και τα υλικά που είχαν απομείνει. Επισκεύασαν δύο από τις μηχανές και έτσι προς το παρόν μπορούν και παράγουν μονάχα ζακέτες. Αυτή τη στιγμή έχουν τη δυνατότητα να παράγουν έως και 200 την ημέρα, ποσότητα την οποία σκοπεύουν να αυξήσουν. Η τιμή είναι περίπου 10 φορές χαμηλότερη, από τη τιμή του αντίστοιχης ποιότητας προϊόντος που μπορεί να εντοπίσει κανείς στα εμπορικά κέντρα. Να σημειωθεί ότι οι πρώτες από αυτές θα σταλούν σε μια γυναίκα και ένα παιδί που βρίσκονται στη φυλακή.

Σύμφωνα με καταγγελίες των εργατών, ο εργοδότης επικοινωνεί τακτικά με συναδέλφους και τους αποκαλεί «τρομοκράτες», ενώ σε ορισμένες πορείες, οι αστυνομικοί τους  φωνάζανε «εθνοπροδότες».

Στόχος των εργαζομένων είναι να φτιάξουν κάποια στιγμή συνεταιρισμό.

«Θέλουμε μια ζωή χωρίς αφεντικά. Να δουλεύουμε ως εργάτες, αλλά σε συνθήκες ανθρώπινες, με κανονικό μεροκάματο και σε ωράριο που δεν θα υπερβαίνει τις 6 ώρες. Ένα κομμάτι από τα κέρδη μας θα το δίνουμε σε άλλους εργαζόμενους για να συνεχίσουν τον αγώνα τους» δήλωσε σχετικά ένας άλλος εργάτης, ο  Bülent Ünal. Επίσης τόνισε ότι δεν υπήρξε εξαρχής καμία στήριξη εκ μέρους των συνδικάτων, πλην του σωματείου ταχυμεταφορών.

Η πρώτη προσπάθεια προώθησης των προϊόντων τους θα γίνει μέσω των λαϊκών συνελεύσεων.