Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια όξυνση της καταστολής. Από τις νέες μηχανοκίνητες ορδές των μπάτσων, τους «ξένιους Δίες», το δόγμα της μηδενικής ανοχής, μέχρι τις εισβολές και εκκενώσεις καταλήψεων, τα ειδικά δικαστήρια και τους τρομονόμους.
Ταυτόχρονα, καλλιεργείται έντεχνα, το δόγμα της δυο άκρων από το κράτος και τους εντολοδόχους του. Νέα αδικήματα δημιουργούνται καθημερινά, με περισσότερα χρόνια φυλάκισης και απειλή ισοβίων. Εξοντωτικές ποινές και κυρώσεις που αφορούν αγωνιστές και όχι τα κρατικά ανδρείκελα, οι οποίοι επωφελούνται από παραγραφές και ευνοϊκές εξαιρέσεις του νόμου. Κινήματα και κοινωνικοί χώροι βαφτίζονται επικίνδυνες για την κοινωνία, εστίες ανομίας και εγκληματικές οργανώσεις. Τα παραδείγματα, τα τελευταία δύο χρόνια, είναι αναρίθμητα. Ενδεικτικά, συλλήψεις και προφυλακίσεις στη πορεία στις 12 φλεβάρη, βίλλα Αμαλίας, Σκουρίες, κατάληψη Ορφανοτροφείο, Δέλτα. Στον αντίποδα αυτού, παρουσιάζεται η εξάρθρωση της χρυσής αυγής και των θυλάκων της στην αστυνομία, ως το αντίπαλο άκρο. Και ενώ γνωρίζουμε, πολύ καλά, ότι το παιχνίδι είναι στημένο, το κράτος βγαίνει σαν δίκαιος κριτής και τοποτηρητής της τάξης. Μιας τάξης, που στο όνομά της, άνθρωποι στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες στη φυλακή και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Έτσι συνέβη και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, το έτος 2012. Η κρατική ασφάλεια αξιοποίησε τηλεφωνικές υποκλοπές προκειμένου να χαρτογραφήσει έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο και να αποδώσει κακουργήματα σε συντρόφους που κινούνταν και υπερασπίζονταν τις δομές του αναρχικού χώρου. Έτσι και προέκυψε η ευφάνταστη ονομασία της δήθεν εγκληματικής οργάνωσης, « Στέκια Θεσσαλονίκης ».
Με μαρτυρίες μπάτσων που δεν περιγράφουν καμία πραγματική κατάσταση, αλλά ερμηνεύουν κατά το δοκούν, τίποτε « επιβαρυντικό » για τους συντρόφους μας δεν υπήρχε. Όμως, έπρεπε, προφανώς, να βρουν κάτι για να στήσουν την υπόθεσή τους. Οπότε, χρησιμοποίησαν την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης που τους επιτρέπει, να πάρουν το πράσινο φώς για άρση τηλεφωνικού απορρήτου. Ακόμα και τότε, αφού εν τέλει, οι συνομιλίες δεν έδωσαν κανένα παραπάνω εύρημα, επιστρατεύτηκαν τα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής προκειμένου να τις «αξιολογήσουν». Μια αξιολόγηση που μετέφρασε ραντεβού για καφέ, ως μυστικά μαζέματα για σχεδιασμό δράσεων εγκληματικών!
Το αποκορύφωμα ήταν η περίπτωση του ήδη φυλακισμένου συντρόφου μας, Σπύρου Στρατούλη. Ο Σπύρος βρίσκεται στη φυλακή από το 1992 και έχει διαγράψει πορεία 21 χρόνων με αγώνες μες τις φυλακές, έχοντας βρεθεί πολλές φορές υπόλογος για την αγωνιστική του στάση. Θεωρούμε, όπως και παραπάνω, πως η όλη εμπλοκή του στην υπόθεση είναι ένα ακόμη μαγείρεμα των μπάτσων με σκοπό την περαιτέρω ομηρία του στα κάτεργα του κράτους. Ο λόγος της ειδικότερης τοποθέτησής στην περίπτωση του, πηγάζει από το γεγονός ότι δεν μπορεί, εάν και έχει αφεθεί από τον Ανακριτή ελεύθερος για τη συγκεκριμένη υπόθεση, να λαμβάνει άδειες εξόδου από τη φυλακή. Ένας ακόμα λόγος είναι για να καταδικάσουμε τη στοχοποίηση και τη «διακριτική» μεταχείριση που του επιφυλάσσουν οι διωκτικές και δικαστικές αρχές, εξαιτίας του ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει συντροφικές και φιλικές σχέσεις με άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, εντός και εκτός των τειχών.
Φτάνοντας στη Δεύτερη Πράξη της φαρσοκωμωδίας, ο εισαγγελέας, πλήρως ευθυγραμμισμένος με την αστυνομία, αντέγραψε το αστυνομικό διαβιβαστικό, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν περιμέναμε το αντίθετο, βέβαια. Τη στιγμή που το ίδιο το κράτος παραβαίνει τους ίδιους του τους νόμους, προφυλακίζοντας συντρόφους 36 μήνες, μετατρέποντας μαζικά κινήματα σε ογκωδέστατες δικογραφίες, η υπόθεση των συντρόφων μας δεν θα αποτελούσε εξαίρεση συνεχίζοντας το παιχνίδι εις βάρος του φυλακισμένου συντρόφου μας Σπύρου.
Ενόψει λοιπόν του συμβουλίου πλημμελειοδικών και την έκδοση του βουλεύματος, απαιτούμε την απαλλαγή των συντρόφων μας από τις αστήριχτες κατηγορίες.
Αλληλέγγυες/Αλληλέγγυοι στους κατηγορούμενους της δήθεν εγκληματικής οργάνωσης «στέκια Θεσσαλονίκης »