Ο εργαλειακός χαρακτήρας του τέλους(;) της πλήρους απασχόλησης

γράφει η Γεωργία Δούκουρη

 

Αναδημοσίευση από το Praxis Review

 

p labor-united-front

 

Ο βίαιος μετασχηματισμός του καπιταλισμού που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μια στρατηγική πρόφαση για περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, που αποτυπώνεται –μεταξύ άλλων-, στην υπεροχή των ευέλικτων μορφών εργασίας και της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, έναντι της τυπικής εργασίας. Ταυτόχρονα, όμως, η εργαλειακότητα αυτής της συνθήκης είναι να ανατροφοδοτήσει, μέσω της αναπαραγωγής φόβου (π.χ. της ανεργίας) και της ανασφάλειας (π.χ. από την απορρύθμιση της συλλογικής διεκδίκησης), την επιβολή ενός και μόνου πολιτικο-ιδεολογικού μηχανισμού ως μονόδρομου.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, δεν αποτελεί απότοκο της κρίσης, αλλά μια επωδό της ηγεμονίας του νεοφιλελεύθερου οικονομικού δόγματος. Οι αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία και η μετάβαση από τα φορντικά στα μέταφορντικά ή νεοφορντικά μοντέλα της ευέλικτης εργασίας, σηματοδότησαν και τη μετάβαση από τη μόνιμη και κατοχυρωμένη εργασία, στην ευέλικτη μορφή εργασίας, με αύξηση της υποαπασχόλησης και της ανεργίας, και ανακατανομή του καταμερισμού της εργασίας. Οι εργατικές πολιτικές ακολούθησαν τον δρόμο της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας που ουσιαστικά επέβαλλαν τη μείωση του εργατικού κόστους, με την ταυτόχρονη, ωστόσο, αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, δηλαδή βάθυναν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Το θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας της αγοράς εργασίας(1), διαμόρφωσε πολιτικές ευελιξίας στο χρόνο και στη μορφή της εργασίας (ευέλικτες μορφές απασχόλησης, μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, επινοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κ.ο.κ.) αλλά και στους μισθούς και στις διαπραγματεύσεις (μείωση κατώτατου μισθού, υπεροχή εξατομικευμένων συμβάσεων έναντι των συλλογικών).

Στην Ελλάδα, με αφορμή την κρίση, συντελέστηκαν μεγάλες αλλαγές στο εργατικό δίκαιο, αλλαγές που κινήθηκαν πιστά στο παραπάνω πνεύμα, με «επισφαλοποίηση» της εργασίας, και απορρύθμιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ενδεικτικό είναι ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ, οι προσλήψεις με καθεστώς μερικής απασχόλησης παρουσιάζουν αύξηση από το 2008 έως το 2012 της τάξης του 161,21%, οι προσλήψεις εκ περιτροπής εργασίας αυξήθηκαν κατά 151,6%, ενώ οι μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρους απασχόλησης σε μερικής και εκ περιτροπής αυξήθηκαν κατά 214,96%. Το διάστημα από το Σεπτέμβριο του 2013 μέχρι τον Μάρτιο του 2014, είναι το πρώτο διάστημα που οι προσλήψεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης υπερτερούν των προσλήψεων πλήρους απασχόλησης. Το ποσοστό αυτό έκτοτε παγιώνεται και συνεχώς αυξάνεται. Με λίγα λόγια, οι εργαζόμενοι αντικαθίστανται από απασχολούμενους, δηλαδή από φτηνό εργατικό δυναμικό που μπορεί και να μην υπάγεται θεσμικά στο εργατικό δίκαιο, ενώ και τα χαρακτηριστικά της τυπικής εργασίας είναι μειωμένοι μισθοί και δικαιώματα. Πρέπει να τονιστεί, ότι αυτή η συνθήκη είναι εξαναγκαστική για την εργατική τάξη, καθώς το 62,6% των «μερικώς απασχολουμένων» δηλώνει ότι εξαναγκάστηκε σε μερική απασχόληση καθώς δεν μπορεί να βρει εργασία πλήρους απασχόλησης(2).

Ταυτόχρονα, σημειώνεται στροφή του εργατικού δικαίου όχι μόνο προς την προστασία της ελαστικοποίησης της εργασίας, αλλά και στην εξατομίκευση των εργαζομένων(3). Ουσιαστικά επιβλήθηκε κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την υπερίσχυση όχι της επιχειρησιακής έναντι της κλαδικής σύμβασης, αλλά της ατομικής έναντι της συλλογικής(4). Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, το 2008, υπήρχαν 161 κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις εργασίας, που κάλυπταν σχεδόν το σύνολο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Πλέον μόλις 18 ΣΣΕ βρίσκονται εν ενεργεία, με το 85% των μισθωτών να καλύπτεται είτε από επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, είτε από ατομικές συμβάσεις. Ταυτόχρονα, υπολογίζεται ότι την τελευταία πενταετία, έχουν υπογραφεί 1.540 επιχειρησιακές συμβάσεις που προβλέπουν μείωση των αποδοχών από 10% έως 50%(5). Η εργατική διαχείριση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφοροποιείται, όπως δηλώνεται στη λίστα των μεταρρυθμίσεων που απέστειλε στους –πλέον- αποκαλούμενους «θεσμούς», καθώς η Ελλάδα μεταξύ άλλων δεσμεύεται να «επεκτείνει και αναπτύξει τα υπάρχοντα σχέδια που παρέχουν προσωρινή απασχόληση στους ανέργους, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και όταν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια. Παράλληλα να αναβαθμίσει τα προγράμματα επιμόρφωσης των μακροχρόνια ανέργων.», αλλά και να «προχωρήσει σε μια σταδιακή νέα προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης. …»

Ωστόσο, το σημαντικό είναι να εξετάσει κανείς τα παραπάνω ιδωμένα από τη σκοπιά της εργαλειακής τους χρήσης. Οι νεοφιλελεύθερες εργατικές πολιτικές ελαστικών μορφών απασχόλησης, έχουν ως προκάλυμμα την καταπολέμηση της ανεργίας. Εντούτοις, συνιστούν δούρειο ίππο που, μέσω της αποδυνάμωσης της εργατικής ενότητας και της συλλογικής διεκδίκησης, θέτουν τις προϋποθέσεις για την αναπαραγωγή της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας. Η υποχώρηση της τυπικής εργασίας σε βάρος νέων μορφών επισφαλούς και μερικής απασχόλησης, λειτουργεί διασπαστικά ως προς την ταξική ενότητα, και αποσταθεροποιεί τη συνοχή της εργατικής τάξης (πχ με αποκλεισμό των επισφαλών εργαζομένων από τα γραφειοκρατικά συνδικάτα), και μάλιστα ενάντια ενός καλά οργανωμένου και ενωμένου κεφαλαίου. Σε αυτή τη κατεύθυνση λειτουργεί και ο ενδοταξικός ανταγωνισμός, καθώς οι παλαιότεροι «ακριβοί» εργαζόμενοι αντικαθίστανται από ευέλικτους» και φτηνούς απασχολούμενους. Όχι μόνο έχουμε παραγωγή εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων, αλλά αυτοί εντοπίζονται και σε επίπεδο επιχείρησης, στο χώρο δουλειάς. Η αποδυνάμωση της ταξικής ενότητας, ο ανταγωνισμός αλλά και η κυριαρχία του φόβου που παράγει η εξατομίκευση μέσω της απορρύθμισης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, διαβρώνει τη συλλογικοποίηση(6). Τα παραπάνω δε επιδρούν και στην τυπική απασχόληση, συμπιέζοντας το περιεχόμενο των εργασιακών σχέσεων.

Το πλέον σημαντικό είναι ότι, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εμπεδώθηκαν ως μια γενική μορφή σκέψης. Ακόμα και ο συνδικαλισμός «αποδέχτηκε» τον νεοφιλελεύθερο εργαλειακό λόγο και τρόπο διαχείρισης της εργατικής τάξης, τον οικειοποιήθηκε και τον αναπαραγάγει αποδεχόμενος τους όρους τους (π.χ. ορισμός για ανεργία, στατιστικές, προγράμματα κ.ο.κ.). Είναι καθήκον της εργατικής τάξης να επανανοηματοδοτήσει τις έννοιες με τους δικούς της όρους. Να επανασυνδέσει τους καθημερινούς εργατικούς αγώνες με όρους πολιτικής, με στόχο την ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων και των κοινωνικών σχέσεων προς όφελος του εργατικού κινήματος και σε βάρος του κεφαλαίου. Να επαναπροσδιορίσει τους όρους με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και της ταξικής πάλης, αμφισβητώντας τον εργαλειακό λόγο του κεφαλαίου, και αυτό αποτελεί πολιτική πράξη.


(1) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εδώ και δεκαετίες διαρθρώνει πολιτικές ενάντια στις σταθερές σχέσεις εργασίας, και φυσικά τις αντίστοιχες κατευθύνσεις στο εργατικό δίκαιο. Η Πράσινη Βίβλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2007) εισαγάγει την έννοια «flexicurity» που συνίσταται στην ευελιξία σε ό,τι αφορά τους όρους πρόσληψης των εργαζομένων, ενάντια στις σταθερές μορφές εργασίας. Η εικόνα δε για την τωρινή Ευρωπαϊκή Στρατηγική Απασχόλησης (ΕΣΑ) αποτυπώνεται στο σχέδιο «Ευρώπη 2020», το οποίο εμμένει στην έννοια του flexicurity.

(2) ΕΛΣΤΑΤ, 2014 Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, Α΄ τρίμηνο κάθε έτους

(3) Στην Ελλάδα από το 2011 και εντεύθεν σημειώνεται μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στο εργατικό δίκαιο και τη χαλάρωσή του όσον αφορά την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη στροφή από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στις εξατομικευμένες. Επιπλέον η κλαδική ΣΣΕ πλέον δεν μπορεί με πρωτοβουλία του υπουργού να κηρυχθεί γενικώς υποχρεωτική σε έναν κλάδο, παρά μόνο στις εργοδοτικές ενώσεις που έχουν δεχτεί να την υπογράψουν. Θα πρέπει εδώ να προστεθεί και το ζήτημα της μείωσης της ισχύος της μετενέργειας που επιτείνει την ατομική διαπραγμάτευση έναντι της συλλογικής, όπως επίσης και το γεγονός ότι πλέον δεν μπορούν τα συνδικάτα να καταφύγουν μονομερώς στη διαιτησία.

(4) Για την κατάρρευση της συλλογικής διαπραγμάτευσης βλ.Η Ελληνική Οικονομία και η Απασχόληση Ετήσια Έκθεση 2014, ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Αύγουστος 2014, σ. 298-304.

(5) Οι οποίες σημειώνουμε ότι μπορούν να υπογράφονται πλέον από ενώσεις προσώπων που κατά βάση γίνεται με πρωτοβουλία του εργοδότη για να επιβάλλει συμφωνία με μειώσεις μισθών κ.ο.κ.

(6) Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, μακριά από γραφειοκρατικές λογικές, στρέφονται στους επισφαλείς εργαζομένους, υποαπασχολούμενους και τους ανέργους, δηλαδή στο κομμάτι της εργατικής τάξης που σε πολλές περιπτώσεις, τόσο το εργατικό δίκαιο όσο και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποκλείουν.

 

 

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ VODAFONE ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

Απαιτούμε την υπογραφή Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας

Συνάδελφοι,

Πραγματοποιήθηκε χθες συνάντηση των εκπροσώπων του Σωματείου μας με τη Διοίκηση της εταιρείας για το θέμα της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ). Στη συνάντηση αυτή οι εκπρόσωποι του Σωματείου μεταφέραμε στην Διοίκηση το ομόφωνα ψηφισμένο από τη Γενική μας Συνέλευση αίτημα για την ανανέωση της ΕΣΣΕ, με αξιοπρεπείς όρους και χωρίς μειώσεις.

Επιπλέον, κατά την διάρκεια της συνάντησης καταθέσαμε και τις εκατοντάδες υπογραφές συναδέλφων στη Vodafone που υποστηρίζουν αυτό το δίκαιο αίτημα.

Η στάση των εκπροσώπων της Διοίκησης ήταν παραπάνω από προκλητική δίνοντάς μας την απάντηση ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι υπογραφές των συναδέλφων. Το πιο σημαντικό και καινούργιο: χρησιμοποίησαν(αξιοποίησαν) την ύπαρξη κλαδικών σωματείων στο χώρο σαν βασικό πρόσχημα για την άρνηση υπογραφής ΕΣΣΕ επιβεβαιώνοντας όλες τις αντιρρήσεις και ανησυχίες μας για τις προτεραιότητες που θα έπρεπε να είχαμε ως εργαζόμενοι που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των συναδέλφων και ΜΟΝΟ αυτά.

Έχει περάσει σχεδόν ένα έτος από την λήξη της προηγούμενης σύμβασης με ευθύνη της Διοίκησης, η οποία σε συνέχεια των απολύσεων-αναγκαστικών παραιτήσεων, των εργολαβιών, της ευρύτατης χρήσης «ενοικιαζομένων» εργαζομένων με άθλιους μισθούς, δεν θέλει να έχει καμία δέσμευση απέναντι στους εργαζόμενους, καμία κατοχύρωση για τα ωράρια, τους μισθούς και τα επιδόματά μας, ώστε να είμαστε έρμαια στις διαθέσεις και τις οικειοθελείς παροχές της εργοδοσίας. Η ύπαρξη των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων δείχνουν ποιες οι πραγματικές διαθέσεις της εργοδοσίας για όσους συναδέλφους δεν καλύπτονται με επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας. Η διατήρηση των μισθών μας στα ίδια επίπεδα, παρά την έλλειψη σύμβασης, δεν πρέπει να ξεγελά και να εφησυχάζει κανέναν συνάδελφο. Ανά πάσα στιγμή η Διοίκηση μπορεί να προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, όπως έχουν ήδη κάνει άλλες εταιρείες ακόμα και στο χώρο των τηλεπικοινωνιών.

Συνάδελφοι, η υπογραφή αξιοπρεπούς ΕΣΣΕ είναι ζωτικής σημασίας. Αυτή είναι η ελάχιστη διασφάλιση για όλους μας, είναι δική μας κατάκτηση και αποτέλεσμα των δικών μας αγώνων.

Όσο σημαντική όμως και εάν είναι η ΕΣΣΕ, αυτή από μόνη της δεν είναι αρκετή. Οι απολύσεις, η εντατικοποίηση της εργασίας, η «ενοικίαση» εργαζομένων είναι φαινόμενα τα οποία επίσης πρέπει να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και να τα σταματήσουμε.

Για όλα τα ανοιχτά αυτά θέματα και με βάση την απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης προχωρούμε στην κήρυξη 24ωρης απεργίας στην Vodafone την Τρίτη 3 Μαρτίου 2015.

Αγωνιζόμαστε, συντονιζόμαστε, διεκδικούμε

Με την μαζική μας συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία την Τρίτη 3 Μαρτίου 2015, δηλώνουμε την απόφασή μας να υπογραφεί ΕΣΣΕ, να σταματήσουν οι απολύσεις, να υπάρξουν σταθερές σχέσεις εργασίας, με ίση αμοιβή για ίση εργασία για τους «ενοικιαζόμενους» συναδέλφους μας. Θέλουμε να βάλουμε τέλος στο απαράδεκτο καθεστώς της «ενοικίασης» ανθρώπων τους οποίους οι εργοδότες θέλουν να χρησιμοποιούν ενάντια στους υπόλοιπους εργαζόμενους στα πλαίσια μια τακτικής του «διαίρει και βασίλευε».

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μια 24ωρη απεργία δεν αποτελεί από μόνη της προϋπόθεση για την υπογραφή της σύμβασης. Αλλά είναι ένα βήμα από τα πολλά που θα γίνουν στο δρόμο της κλιμάκωσης ενός αγώνα για την υπογραφή αξιοπρεπούς σύμβασης εργασίας.
Συντονιζόμαστε με όλα τα σωματεία του χώρου της κινητής τηλεφωνίας στην προοπτική ενός κοινού και καλά οργανωμένου απεργιακού αγώνα την επόμενη περίοδο.

Ενωμένοι στο Σωματείο μας συμμετέχουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε:

– ΑΜΕΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ, ΜΕ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΚΛΙΜΑΚΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
– ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ
-ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΠΟΙΗΣΗ
– ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ «ΕΝΟΙΚΙΑΣΗΣ» ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ VODAFONE ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

 

 

11038722_1600630030173686_5344367054818555815_n

Η εργασία-εκμεταλλευση / μια ταινία μικρού μήκους

Η «Εργασία» είναι μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων του Patricio Plaza σε σκηνοθεσία του Santiago Grasso, η οποία έχει κερδίσει πάνω από 100 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ.
Μέσα σε λίγα λεπτά η ταινία προβάλλει την αποξένωση του ανθρώπου μέσα από την εργασία του και τη συμμετοχή του ατόμου σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης, το οποίο ανατροφοδοτεί.

Ποιοι και γιατί εχθρεύονται την αυτοδιαχείριση;

Δημοσιεύεται στο 17ο τεύχος του περιοδικού ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ που κυκλοφορεί

 

afisa

Το εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ έχει βρεθεί αντιμέτωπο όχι μόνο με τους “φύσει” και “θέσει” εχθρούς της αυτοδιαχείρισης, τα αφεντικά και το κράτος, αλλά και με δυνάμεις της αριστεράς,  κομμουνιστικές και αντικαπιταλιστικές, ακόμη και του αναρχικού κινήματος. Παρά τις διαφορές τους, οι δυνάμεις αυτές φαίνεται να συμφωνούν ως προς το ότι εντός του καπιταλισμού η αυτοδιαχείριση δεν μπορεί παρά να είναι ένα είδος “αυτοεκμετάλλευσης” των εργαζομένων, μια μορφή “συλλογικού κεφαλαιοκράτη”. Και επομένως, όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά, ακόμη χειρότερα, “απαλλάσσει” τον καπιταλισμό από την …υποχρέωσή του να βρίσκει δουλειά και να τρέφει όλους τους εργαζόμενους. Κατά μία άλλη παραλλαγή αυτών των απόψεων, αν και αναγνωρίζονται οι “καλές προθέσεις” τέτοιων εγχειρημάτων, είναι ωστόσο καταδικασμένα απλώς να διαχειρίζονται τη μιζέρια και να αναπαράγουν εντέλει τον καπιταλισμό όσο δε συμβαίνει μια “κεντρική” αλλαγή μέσω της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας.

Στη συζήτηση αυτή, που πολλές φορές έχει πάρει διαστάσεις ανοιχτής πολεμικής και εχθρότητας απέναντι σε κάθε αυτοδιαχειριστική προσπάθεια, έχουν επιστρατευτεί τα βαρύτιμα θεωρητικά τσιτάτα από τις σκονισμένες βιβλιοθήκες, συνήθως, του μαρξισμού-λενινισμού, τα οποία αποδεικνύουν, “επιστημονικά” πάντα, τη μη επαναστατικότητα ή/και την ανοιχτή αντεπαναστατικότητα αυτών των προσπαθειών. Δύο είναι τα κύρια σημεία αυτής της επίθεσης: α) η αυτοδιαχείριση εκτρέπει τους εργαζόμενους από το κύριο έργο που θα πρέπει να έχει το “οργανωμένο εργατικό κίνημα” που είναι η διεκδίκηση αιτημάτων από το κράτος και τις κυβερνήσεις, και β) αρνείται, ή έστω υπονομεύει, την αναγκαιότητα του ρόλου του “κόμματος της εργατικής τάξης” που αυτό και μόνο, με τον αγώνα του για την οργάνωση της τάξης και την κατάκτηση της εξουσίας, μπορεί να “απελευθερώσει” την κοινωνία.

Είναι φανερό, και μόνο από αυτή τη συνοπτική περιγραφή, ότι δεν πρόκειται απλά για κάποιες πολιτικο-θεωρητικές διαφορές αλλά για ένα ολόκληρο πολιτισμικό και κοσμοθεωρητικό ρήγμα που χωρίζει αυτές τις απόψεις από την πνοή και το πνεύμα των αυτοδιαχειριστικών εγχειρημάτων. Στην πραγματικότητα, και γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον, αυτή η αντιπαράθεση συμπυκνώνει με εξαιρετικά διαυγή τρόπο τη διαφορά ανάμεσα στον ηττημένο και ασθμαίνοντα μπροστά στις νέες πραγματικότητες κόσμο της ιδεολογίας και των κάθε είδους “-ισμών” (κλειστών αυτοαναφορικών συστημάτων), από τη μια, και του ζωντανού και ανοιχτού κόσμου της πράξης που παλεύει εδώ και τώρα για απεξάρτηση από τις κυρίαρχες σχέσεις και αυτοκαθορισμό, από την άλλη. Με άλλα λόγια, ανάμεσα σε μια εκ των άνωθεν παλιού τύπου κομματοκεντρική και κρατικά εστιασμένη πολιτική, και σε μια νέου τύπου πολιτική που αναδύεται από τα κάτω, από αγωνίες, διεργασίες και μάχες που αφορούν το “πώς να ζήσουμε” και όχι απλώς το “υπό ποιους θα ζήσουμε”.

Φυσικά, η θεωρητική συζήτηση έχει την ιστορία της και η εξέτασή της έχει τη σημασία της, όμως σήμερα τα παλιά ερωτήματα τίθενται με νέους όρους και οι παλιές απαντήσεις, ανεπαρκείς όπως αποδείχθηκε και στον καιρό τους, δεν μπορούν να διεκδικούν την επάρκεια σήμερα… Είτε από τη σκοπιά των λεγόμενων “αντικειμενικών συνθηκών”, είτε από τη σκοπιά των λεγόμενων “υποκειμενικών συνθηκών” (διαχωρισμός που, στο όνομα μάλιστα του υλισμού, έχει καταντήσει μεταφυσικός), όλες οι έννοιες των παραδοσιακών ιδεολογιών έχουν ρευστοποιηθεί, προσβεβλημένες από τη διπλή απώλεια και του “υποκειμένου” (εργατική τάξη, όπως την ξέραμε) και του “αντικειμένου” (καπιταλισμός, όπως τον ξέραμε). Βεβαίως και τα δύο εξακολουθούν να  υπάρχουν, μόνο που δεν αντιστοιχούν πλέον ακριβώς οι λέξεις με τα πράγματα. Και δεν είναι μόνο οι κυρίαρχοι που ξανασχεδιάζουν το χάρτη των εννοιών και των συμβολισμών της δικής τους κυριαρχίας, αλλά και το ανταγωνιστικό αντικαπιταλιστικό κίνημα επαναπροσδιορίζει τις έννοιες και τα μέσα της
χειραφέτησης με τη δική του πολύπλευρη πρακτική.

Η αυτοδιαχείριση, λοιπόν, ως ζωντανή τάση του σημερινού (“κάτω”) κόσμου, δεν έχει ανάγκη να αντλήσει τα επαναστατικά διαπιστευτήριά της από τις ματαιωμένες σελίδες των απάντων οποιουδήποτε μεγάλου διδασκάλου, ούτε από την ηρωικότητα των ανεκπλήρωτων προσπαθειών του παρελθόντος. Της αρκεί, θα έπρεπε να της αρκεί, το ότι καταφέρνει να εμπλέκει σήμερα, εδώ και τώρα, ένα πλήθος υποκειμένων σε ένα εν δυνάμει σχέδιο αναδιοργάνωσης της ζωής με όρους αυτονομίας, ισότητας και ελευθερίας. Ποια σελίδα τίνος στοχαστή, ποια αφήγηση ποιας εποχής, μπορεί να διεκδικεί ανώτερη ισχύ από την παλλόμενη συγχρονική πράξη της προσπάθειας για απαγκίστρωση από τον ετεροκαθορισμό και την ετερονομία, την κυριαρχία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση, αυτών που υποτίθεται ότι αποτελούν για όλους τους επαναστάτες τον “περιούσιο λαό” της κοινωνικής απελευθέρωσης; Η “πράξις” αυτή δεν είναι αστόχαστη, εμπεριέχει και θεωρητικές καταβολές και ιστορικές εμπειρίες, αλλά δε δημιουργεί κάποιου είδους “ιδεολογική ταυτότητα”. Κι ίσως αυτό είναι που ξενίζει περισσότερο τους θεωρητικούς “καθοδηγητές”, μαθημένοι καθώς είναι σε μια σκέψη πρωτίστως “ταυτοτική” που δομείται γύρω από το ερώτημα “πού κατατάσσεσαι” και όχι γύρω από το “τι είναι αυτό που κάνεις”.

Αλλά αυτό που κάνουμε είναι “περισσότερο ένα μοντέλο μετάβασης, παρά ένα μοντέλο κοινωνίας, όπου χτίζουμε προοδευτικά τις πρακτικές και παίρνουμε αποφάσεις που μας απομακρύνουν από το σημείο εκκίνησής μας εντός του συστήματος, προς τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε” (Ενρίκ Ντουράν – συνέντευξη για τη συνεταιριστική πρωτοβουλία CIC της Καταλονίας, διαθέσιμη στο *www.x-pressed.org <http://www.x-pressed.org/>*). Οι παραδοσιακές ιδεολογίες εστίαζαν κυρίως στην περιγραφή των αρχών και των δομών της νέας κοινωνίας (εν είδει άρθρων πίστης στην ιδανική κοινωνία που κάποτε θα φτάσουμε), η μετάβαση ήταν αφημένη στον “αυτόματο πιλότο” μιας κρατικά ελεγχόμενης και καθοδηγούμενης επαναστατικής διαδικασίας. Ο “νέος άνθρωπος” (η καθαρίστρια του “Κράτος και Επανάσταση” του Λένιν, που θα μπορούσε να αναλάβει τη διακυβέρνηση) θα προέβαλε μετά από δοκιμασίες και πολύχρονη κοπιαστική εκπαίδευση από το κόμμα και το κράτος. Μέχρι τότε, ολόκληρη η ιεραρχία του καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας και της διεύθυνσης θα ήταν αναγκαία και αδιαμφισβήτητη. Τα εργοστασιακά συμβούλια και η αυτοδιαχείριση ήταν “αποδιοργάνωση”, ο κρατικός σχεδιασμός και η μονοπρόσωπη διεύθυνση ήταν “οργάνωση”. Ε, λοιπόν, αυτός ο “νέος άνθρωπος” δεν προέβαλε ποτέ τελικά, όπως όλοι ξέρουμε πια σήμερα, γιατί ακριβώς ενώ προσπάθησε να πάρει τα εργοστάσια και τη ζωή στα χέρια του, τελικά υπέκυψε στη διαπαιδαγωγητική λειτουργία του κόμματος και του κράτους.

Όπως φαίνεται από αυτή τη δραματική ιστορική εμπειρία, αλλά κυρίως από τη σύγχρονη ολοκληρωτική καπιταλιστική συνθήκη, το ερώτημα που έχουν να αντιμετωπίσουν θεωρητικά και πρακτικά, ή με μια θεωρητική πρακτική, τα κοινωνικά χειραφετικά κινήματα είναι “πώς μπορεί κανείς να καθιερώσει, στα διαλείμματα της υποτέλειας, τη νέα εποχή της ελευθερίας: όχι την εξέγερση των σκλάβων, αλλά την έλευση μίας νέας κοινωνικότητας μεταξύ ατόμων που ήδη έχουν, ο καθένας από μόνος του, αποτινάξει τα δουλοπρεπή πάθη που αναπαράγονται επ’ αόριστον από τον ρυθμό των ωρών εργασίας;” (Ζακ Ρανσιέρ –
“The nights of labour: The workers’ dream in nineteenth century”, παρατίθεται στο “Ο Σίσυφος και η Εργασία της Φαντασίας”, Stevphen Shukaitis, *http://www.rebelnet.gr <http://www.rebelnet.gr/>*). Κάτι τέτοιο
απαιτεί τη δημιουργία “υλικών βάσεων” για την απεξάρτηση της ζωής μας από το κεφάλαιο και το κράτος. Αν θέλουμε να κινηθούμε από το επίπεδο της προπαγάνδας και των ακαδημαϊκών-πολιτικών μαθημάτων στο επίπεδο της ζωής, πρέπει να βρούμε ή να δημιουργήσουμε εδάφη όπου μπορούμε να ριζώσουμε και να αναπτυχθούμε με τα δικά μας ανεξάρτητα μέσα. Πρέπει να μπορούμε να δημιουργούμε λύσεις από εμάς και για εμάς, και όχι απλά να ζητάμε λύσεις από το κεφάλαιο και το κράτος διαιωνίζοντας την εξάρτησή μας από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας. Η αυτοδιαχείριση μπορεί να μας παρέχει τα μέσα για την επιβίωσή μας με αξιοπρέπεια και ελευθερία, δημιουργώντας ταυτόχρονα εκείνα τα δίκτυα αλληλεγγύης και οριζόντιας αμεσοδημοκρατικής διασύνδεσης που θα αποτελέσουν το πραγματικό έδαφος κοινωνικής χειραφετικής κίνησης και δημιουργίας των δικών μας κοινών.

Όπως το θέτει και πάλι ο Ρανσιέρ, “η απουσία του αφεντικού από την ώρα και το χώρο της παραγωγικής εργασίας μετατρέπει αυτή την εκμεταλλευόμενη εργασία σε κάτι περισσότερο: όχι απλώς μια συμφωνία που υπόσχεται στο αφεντικό μία καλύτερη απόδοση σε αντάλλαγμα της ελευθερίας της κίνησης των εργατών αλλά τη διαμόρφωση ενός τύπου κίνησης των εργατών που ανήκει σε διαφορετική ιστορία από αυτή των αφεντικών”. Ακριβώς αυτό: η δημιουργία της δικής μας ιστορίας. Ή με άλλα λόγια, η δική μας αυτοεκπαίδευση …στο να μην είμαστε εργάτες. Να μην είμαστε απλώς ο άλλος πόλος του κεφαλαίου, έτοιμοι να πεθάνουμε από ασφυξία μόλις κοπεί ο δεσμός μας (ή μάλλον τα δεσμά) μαζί του. Στην παραδοσιακή ιδεολογία και εργατική πολιτική υπάρχουν μόνο αφεντικά και εργάτες. Γι’ αυτό και τους εργάτες που επιλέγουν την αυτοδιαχείριση δεν μπορούν να τους κατατάξουν παρά μόνο ως καινούργια αφεντικά. Δεν υπάρχει χώρος για να κινηθούν οι εργάτες πέρα από αυτή τη σχέση, καταργώντας έτσι και τον εαυτό τους ως επιβεβαίωση του κεφαλαίου. Αυτόν το δρόμο πασχίζει να διασχίσει, με τεράστιες δυσκολίες και πλήθος αντιφάσεων, η αυτοδιαχείριση. Και αυτό είναι που πάνω απ’ όλα δε συγχωρούν οι εχθροί της…

Πηγή: http://www.alterthess.gr/content/poioi-kai-giati-ehthreyontai-tin-aytodiaheirisi-toy-kosta-haritaki

 

Θερσίτης: Στολίζοντας την πόλη με τον τιμοκατάλο του Gamato

Παρεμβάσεις με γιγαντοαφίσες και κείμενα ενάντια στο Gamato της γειτονιάς μας πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες σε Ίλιον, Πετρούπολη και Άγιους Ανάργυρους. Η πόλη “στολίστηκε” με τον τιμοκατάλογο του Gamato σε μια προσπάθεια δημόσιας ανάδειξης των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα με τις οποίες είναι αντιμέτωποι εργαζόμενοι/ες από τις περιοχές μας και όχι μόνο στα “αόρατα” καθημερινά κάτεργα που μας έχουν κατακλύσει. Ταυτόχρονα οι παρεμβάσεις έγιναν για να αναδειχθούν οι συναινέσεις εκείνες που τελικά οδηγούν στην συνολικότερη απαξίωση των ζωών μας και συνεισφέρουν στο άπλωμα των κάτεργων αυτών. Και τέλος για να στείλουμε το μήνυμα ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε κανένα τέτοιο κάτεργο ποτέ και πουθενά.

afisokolisi_gamato_d afisokolisi_gamato_c afisokolisi_gamato_e afisokolisi_gamato_f gigantoafisa_gamato

CAFE GAMATO: ΤΟ ΚΑΤΕΡΓΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ
Τιμοκατάλογος:

Μαύρη Εργασία: 1€

Επισφαλής/Απλήρωτη Εργασία: 1€

Απειλές/Τρομοκρατία: 1€

Εργατικό Ατύχημα: 1€

Απόλυση: 1€

 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ

Αξιώσεις τύπου:

“Δουλίτσα να υπάρχει”

“Κάνε υπομονή είναι δύσκολοι καιροί”

“Έχω δυο στόματα να θρέψω”

“Αφού έχεις δουλειά, πάλι καλά”

Μας απαξιώνουν την ζωή!

 

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΕΡΓΟΣ/ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑ ΔΟΥΛΟΣ/ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΤΕΡΓΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ GAMATO

 

48ωρη Απεργία στη WIND για την υπογραφή ΣΣΕ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ WINDΑρ. Απόφασης Πρωτοδικείου Αθηνών 4348/2005
Τηλ.: 210 5100910– Φαξ: 210 5100961 – E-mail : symboulio@pasetim.com
————————————————————————————————
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ 4 & 5 ΜΑΡΤΗ ΣΤΗ WIND, ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ Ε.Σ.Σ.Ε. ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

Συνάδελφοι,
στις 4-5 Μαρτίου 2015 το Σωματείο μας έχει προκηρύξει 48ωρη απεργία ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Η απεργία αυτή γίνεται με σκοπό να σταλεί το μήνυμα στη διοίκηση πως οι εργαζόμενοι στην WIND διαμαρτύρονται για την μη υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης.
Διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι, αυτήν την στιγμή, υπογράφουν με ατομικές συμβάσεις & συνεχίζει να απολύει, ενώ παράλληλα τα “κοινωνικά” προγράμματα vouchers καλά κρατούν.
Διαμαρτύρονται, γιατί ενώ η διοίκηση διατείνεται ότι επιθυμεί διακαώς να υπογράψει σύμβαση, ζητάει ταυτόχρονα πίστωση χρόνου και “πάγωμα” των διαδικασιών.
Χρειάζεται και αυτή τη φορά, να δράσουμε όλοι μαζί από κοινού, με τρόπο σαφή και αγωνιστικό γιατί ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι ενιαίος και μας χτυπάει την πόρτα σε οποιονδήποτε όροφο και αν εργαζόμαστε.
Δεν είναι δυνατό να εξαρτάται το εισόδημα και η οικογένειά μας από αόριστες δηλώσεις του τύπου “δεν θα πειράξουμε μισθούς” που δεν μπορούν να δοθούν γραπτώς. Είναι ανέφικτο να δεχθούμε καλόπιστα την αναμονή για υπογραφή σύμβασης από μια διοίκηση που ισχυρίζεται ότι προάγει την συνδικαλιστική δράση στους κόλπους της εταιρείας και μετά ενώπιον συναδέλφων εκφράζεται με τους χείριστους χαρακτηρισμούς για τα μέλη του σωματείου. Όλες αυτές οι ετερόκλητες δηλώσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς συνηγορούν στο ότι πρόκειται για αερολογίες που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
Η μόνη πραγματική εγγύηση του μισθού μας είναι η συλλογική σύμβαση. Σε αυτό συμφωνεί η πλειονότητα των σωματείων όλου του κλάδου. Γι΄αυτό τον λόγο γίνεται προσπάθεια κοινής δράσης επιχειρησιακών σωματείων ώστε η ισχυρή διαμαρτυρία μας να ακουστεί στους ιθύνοντες των τηλεπικοινωνιών. Το Επιχειρησιακό Σωματείο της Vodafone έχει προκηρύξει απεργία για την Τρίτη 3 Μαρτίου για υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης & αντίστοιχα το Σωματείο της Forthnet-Netmed έχει σήμερα στάση εργασίας για να γίνει η συνέλευση με σκοπό να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις τόσο για την Ε.Σ.Σ.Ε όσο και για τις συνδικαλιστικές διώξεις. Το Σωματείο μας φυσικά στέκεται αλληλέγγυο. Στο πλευρό μας βρίσκονται πληθώρα τοπικών συνελεύσεων, συλλογικοτήτων και επιτροπών αλληλεγγύης οι οποίες έχουν πάρει απόφαση για δράσεις τοπικά την ημέρα της απεργίας σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Μυτιλήνη και Λαμία.

Το Σωματείο θα προχωρήσει σε τοπικές συνελεύσεις ανά όροφο και ανά τμήμα προς ενημέρωση των συναδέλφων στα κτίρια της Νεαπόλεως, Λ. Κηφισίας & Λ. Αθηνών στις 2 & 3/3. Σας περιμένουμε όλους. Η συμμετοχή είναι το μεγαλύτερο όπλο μας.

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ WIND ΣΤΙΣ 4 & 5 ΜΑΡΤΗ

Σημεία απεργιακής συγκέντρωσης στις 4 & 5 Μαρτίου, ώρα 9π.μ. Λ. Αθηνών 106, Κηφισίας 66, Νεαπόλεως 1-3

Ενωμένοι στο Σωματείο συμμετέχουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε

Το Διοικητικό Συμβούλιο ΠΑ.Σ.Ε.WIND

11034180_799539396768469_2936333905949365159_n
redblack small

Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της WIND

 

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/τριών Λαμίας

 

Σε μία κοινωνία όπου ο εργασιακός μεσαίωνας αποτελεί την μοναδική επιβεβλημένη πραγματικότητα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εναντιώνονται σε εργοδοσίες, κομματόσκυλα, εργατοπατέρες, ως οφείλουν. Να είμαστε όλοι εκεί για να ακούσουμε, να συζητήσουμε ενεργά και να ανταλλάξουμε απόψεις για τον τρόπο της επίθεσης στο υπάρχον εργασιακό σύστημα εξαθλίωσης.
Την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου στο εργατικό κέντρο Λαμίας στις 17:30 θα πραγματοποιηθεί συζήτηση-ενημέρωση από μέλη του πανελλήνιου σωματείου εργαζομένων TIM (WIND).

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ
ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 redblack smallredblack small

48ωρη απεργια στη WIND – περιφρουρηση της & παρεμβάσεις εξω απο κατασηματα της wind

 

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ 4 & 5 ΜΑΡΤΗ ΣΤΗ WIND, ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ Ε.Σ.Σ.Ε. ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
 
Στις 4-5 Μαρτίου 2015 το Σωματείο μας έχει προκηρύξει 48ωρη απεργία ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Η απεργία αυτή γίνεται με σκοπό να σταλεί το μήνυμα στη διοίκηση πως οι εργαζόμενοι στην WIND διαμαρτύρονται για την μη υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης.
Διαμαρτύρονται  για το γεγονός ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι, αυτήν την στιγμή, υπογράφουν με ατομικές συμβάσεις & συνεχίζει να απολύει, ενώ παράλληλα τα “κοινωνικά” προγράμματα vouchers καλά κρατούν.
Διαμαρτύρονται, γιατί ενώ η διοίκηση διατείνεται ότι επιθυμεί διακαώς να υπογράψει σύμβαση, ζητάει ταυτόχρονα πίστωση χρόνου και “πάγωμα” των διαδικασιών.
Χρειάζεται και αυτή τη φορά, να δράσουμε όλοι μαζί από κοινού, με τρόπο σαφή και αγωνιστικό γιατί ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι ενιαίος και μας χτυπάει την πόρτα σε οποιονδήποτε όροφο και αν εργαζόμαστε.
 Δεν είναι δυνατό να εξαρτάται το εισόδημα και η οικογένειά μας από αόριστες δηλώσεις του τύπου “δεν θα πειράξουμε μισθούς” που δεν μπορούν να δοθούν γραπτώς. Είναι ανέφικτο να δεχθούμε καλόπιστα την αναμονή για υπογραφή σύμβασης από μια διοίκηση που ισχυρίζεται ότι προάγει την συνδικαλιστική δράση στους κόλπους της εταιρείας και μετά ενώπιον συναδέλφων εκφράζεται με τους χείριστους χαρακτηρισμούς για τα μέλη του σωματείου. Όλες αυτές οι ετερόκλητες δηλώσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς συνηγορούν στο ότι πρόκειται για αερολογίες που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
 Η μόνη πραγματική εγγύηση του μισθού μας είναι η συλλογική σύμβαση. Σε αυτό συμφωνεί η πλειονότητα των σωματείων όλου του κλάδου. Γι΄αυτό τον λόγο γίνεται προσπάθεια κοινής δράσης επιχειρησιακών σωματείων ώστε η ισχυρή διαμαρτυρία μας να ακουστεί στους ιθύνοντες των τηλεπικοινωνιών. Το Επιχειρησιακό Σωματείο της Vodafone έχει προκηρύξει απεργία για την Τρίτη 3 Μαρτίου για υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης & αντίστοιχα το Σωματείο της Forthnet-Netmed έχει σήμερα στάση εργασίας για να γίνει η συνέλευση με σκοπό να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις τόσο για την Ε.Σ.Σ.Ε όσο και για τις συνδικαλιστικές διώξεις. Το Σωματείο μας φυσικά στέκεται αλληλέγγυο. Στο πλευρό μας βρίσκονται πληθώρα τοπικών συνελεύσεων, συλλογικοτήτων και επιτροπών  αλληλεγγύης οι οποίες έχουν πάρει απόφαση για δράσεις τοπικά την ημέρα της απεργίας σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Μυτιλήνη και Λαμία. Αναλυτικά:
 
Πέμπτη 5/3 ώρα 5.30μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στη Θεσσαλονίκη, διεύθυνση Αγίου Δημητρίου 101.
Πέμπτη 5/3 ώρα 6.00μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στα Γιάννενα, διεύθυνση Δωδώνη 29.
Πέμπτη 5/3 ώρα 6.00μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στη Μυτιλήνη, διεύθυνση Καβέτσου 36.
Πέμπτη 5/3 ώρα 6.00μμ παρέμβαση στο τοπικό κατάστημα της WIND στη Λαμία, διεύθυνση Ρήγα Φεραίου 32.
   
Το Σωματείο θα προχωρήσει σε τοπικές συνελεύσεις ανά όροφο και ανά τμήμα προς ενημέρωση των συναδέλφων στα κτίρια της Νεαπόλεως, Λ. Κηφισίας & Λ. Αθηνών στις 2 & 3/3. Σας περιμένουμε όλους. Η συμμετοχή είναι το μεγαλύτερο όπλο μας.
ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ WIND ΣΤΙΣ 4 & 5 ΜΑΡΤΗ
 
Σημεία απεργιακής συγκέντρωσης στις 4 & 5 Μαρτίου, ώρα 9π.μ. Λ. Αθηνών 106, Κηφισίας 66, Νεαπόλεως 1-3
 
Ενωμένοι στο Σωματείο συμμετέχουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε
 
Το Διοικητικό Συμβούλιο ΠΑ.Σ.Ε.WIND

 

 

 

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑΣ ΕΛΕΝΗΣ Σ. από την επιχείρηση «ΑΒ Βασιλόπουλος»

organiseΗ συναδέλφισσα Ελένη Σ. απολύθηκε εκδικητικά από την επιχείρηση ΑΒ Βασιλόπουλος την Δευτέρα 16/2 μετά από ταπεινωτική συμπεριφορά εις βάρος της από τον διευθυντή καταστήματος Χολαργού. Η Ελένη εργαζόταν επί 15 συναπτά έτη ως 4ωρη (σε Αγ.Παρασκευή, Παπάγο, Χολαργό) και διεκδίκησε με αξιοπρέπεια τα δικαιώματά της: αντέδρασε στις απειλές που δεχόταν προσωπικά από τον διευθυντή καταστήματος, απαίτησε το 10λεπτο διάλειμμα που δικαιούνται οι 4ωροι εργαζόμενοι, διαμαρτυρήθηκε για τις απλήρωτες υπερωρίες (και την τακτική να χτυπούν οι προϊστάμενοι τις κάρτες της βραδινής βάρδιας και να την κρατούν ετσιθελικά άλλη μισή ώρα στο μαγαζί), υπερασπίστηκε ανοιχτά την κυριακάτικη αργία. Παρά τις συνεχείς πιέσεις από τον διευθυντή καταστήματος ώστε να παραιτηθεί (προσφιλής τακτική των εργοδοτών στο εμπόριο για ν’ αποφεύγουν το κόστος των αποζημιώσεων αλλά και για να νιώθουμε φοβισμένοι και αναλώσιμοι), η Ελένη Σ. δεν έκανε πίσω. Στις 16/2, απολύθηκε γιατί «έχει μεγάλη γλώσσα», σύμφωνα με τα λόγια του διευθυντή, κάνοντας σαφές ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδικητική απόλυση. Η συναδέλφισσα κατήγγειλε την απόλυσή της ως καταχρηστική και ζητά την άμεση επαναπρόσληψή της καθώς και τις απλήρωτες υπερωρίες.

Εδώ και χρόνια, η εργοδοσία στον «ΑΒ Βασιλόπουλο» (που πλειοψηφικά ανήκει στον βελγικό όμιλο αλυσίδων supermarkets Delhaize) ακολουθεί πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων ώστε να μειώνει το εργατικό κόστος (μισθούς, ένσημα, επιδόματα κ.α.) και να δημιουργεί συνθήκες κάτεργου με εντατικοποιημένη εργασία, περικοπές δικαιωμάτων και ταπεινώσεις. Πιο συγκεκριμένα, στο στόχαστρο μπαίνουν οι «παλαιότεροι» συνάδελφοι που έχουν κατακτήσει μερικά δικαιώματα παραπάνω και πιέζονται στην παραίτηση ώστε ν’ αντικατασταθούν από νέους συναδέλφους που προσλαμβάνονται με πιο ελαστικούς όρους εργασίας. Τα κάθε λογής επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ (voucher, κοινωφελής εργασία κ.α.) προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑ στους εργοδότες αφού οι μισθοί-ψίχουλα επιδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και οι ασφαλιστικές εισφορές από τον ΟΑΕΔ. Εν ολίγοις, τσάμπα, προσωρινή και ελαστική εργασία στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας»! Και έχουν το θράσος να διαφημίζουν εκπτώσεις και προσφορές 10% για όσους ψωνίζουν την Κυριακή ενώ πετσοκόβουν μισθούς και δικαιώματα! Ο όμορφος κόσμος των εργοδοτών, αγγελικά πλασμένος!
Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. είναι μια απ’όλους εμάς που εργαζόμαστε στον κλάδο του εμπορίου και αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα. Πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες και τα γεμισμένα ράφια, κυριαρχούν οι μισθοί-ψίχουλα και τα 4ωρα-6ωρα της πείνας, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι τσαμπουκάδες/ταπεινώσεις από εργοδότες/διευθυντάδες (πολλές φορές μπροστά στους «αμέτοχους» πελάτες), η εξοντωτική ορθοστασία, η εντατικοποίηση και τα αλλεπάλληλα «ατυχήματα», οι καθυστερήσεις δεδουλευμένων και οι απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του εργασιακού μεσαίωνα που κυριαρχεί σε όλους τους κλάδους και, ενίοτε, γινόμαστε ο πολιορκητικός κριός για την εφαρμογή νέων αντεργατικών πολιτικών που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων με τρανταχτό παράδειγμα την επιχειρούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. διεκδικεί τα αυτονόητα και είναι υποχρέωση όλων των συναδέλφων, όλων των εργαζομένων που θίγονται από την βαρβαρότητα που επιβάλλεται γύρω μας να σταθούν στο πλάι της. Τα πρόσφατα παραδείγματα των νικηφόρων κινητοποιήσεων απέναντι στην επιχείρηση MIGATO που απέλυσε έγκυο συνάδελφο, των εργατικών διεκδικήσεων στους χώρους του επισιτισμού «GAMATO» και «Γκαζοχώρι» καθώς και οι πολύμηνες ανυποχώρητες κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, μας δίνουν το μάθημα ότι η ταξική αλληλεγγύη είναι το σημαντικότερο όπλο των εργαζομένων. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας είναι στα χέρια μας αρκεί να σπάσουμε τον φόβο και τη μοιρολατρεία. Τα δικαιώματα μας, τα εργατικά μας κεκτημένα, η συλλογική μας αξιοπρέπεια δεν παραχωρούνται από κανέναν μεσσία και καλοθελητή παρά κατακτιούνται από την συλλογική μας οργάνωση και δράση μέσα στους χώρους δουλειάς.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 
ΤΡΙΤΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 8.30 π.μ.
στην Επιθεώρηση Εργασίας Αγίας Παρασκευής (Μεσογείων 427)

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
orthostasia.wordpress.com 
orthostasia@yahoo.gr

Ξανά απολύσεις στο «κάτεργο» QCS IKE (Quality Call Sales)

Την Παρασκευή 27/02, όλοι στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 49

black_mamba_logoΤο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλλει την εταιρία QCS ΙΚΕ για την απόλυση δύο συναδέλφων. Η εργοδοσία της εταιρίας ανακοίνωσε τις απολύσεις τους, με το αιτιολογικό ότι είναι αντιπαραγωγικοί και δεν κάνουν αρκετές πωλήσεις! Η πραγματικότητα είναι ότι στην συγκεκριμένη εταιρία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές ενός σύγχρονου κάτεργου. 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερισίως, για 250 ευρώ μηνιαίο μισθό. Με τέτοιους μισθούς ψίχουλα, το αφεντικό έχει το θράσος να δηλώνει ότι «δεν τον συμφέρει οικονομικά να παραμείνουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά τους»! Με διαρκείς απειλές και πίεση σχετικά με την παραγωγικότητα των συναδέλφων, με παρακολούθηση των εργαζομένων με κάμερες προκειμένου να διασφαλίζεται η εντατικοποίηση της εργασίας.

Πριν ακριβώς ένα μήνα η εργοδοσία είχε απολύσει πάλι τον συνάδελφο Κ.Φ., αλλά έπειτα από κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε αναγκάστηκε να τον επαναπροσλάβει. Όμως η εργοδοσία δεν «ξεχνά». Πριν καλά-καλά περάσει ένας μήνας, σε μια επίδειξη στυγνής εκδικητικής πρακτικής, προχώρησε στην απόλυση του συναδέλφου.

Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Έρχεται ακόμη να επιβεβαιώσει, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει φέρει 100 χρόνια πίσω τις συνθήκες εργασίας, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι τρομοκρατούνται και απειλούνται με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.

Εμείς τους απαντάμε ότι η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο σε κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν πλέον να παλεύουν μέσα από ατομικούς δρόμους. Μόνο ο συλλογικός αγώνας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων διασφαλίζει τη θέση τους και μπορεί να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς.

Καμία απειλή, καμία απόλυση να μην μείνει αναπάντητη. Και δεν θα μείνει! Αύριο όλοι στα γραφεία της QCS, να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων!

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

Τραγικό εργατικό δυστύχημα σε πλοίο στο Δρέπανο Αχαΐας (upd)

nosokomeio-riou-630_0Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Ρίου, ένας εκ των οποίων, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση

Κατέρρευσαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κάνουν θραύση οι επιχειρησιακές και οι ατομικές

p labor-united-frontΜόλις, 18 είναι οι συλλογικές – κλαδικές συμβάσεις εργασίας που είναι ακόμα «ζωντανές», με τις τέσσερις από αυτές να βρίσκονται στη διαδικασία της τρίμηνης μετενέργειας, δηλαδή είναι πιθανό πολύ σύντομα να πάψουν να υφίστανται, αν δεν ανανεωθούν σύμφωνα με ταdikaiologitika.gr.

Η τελευταία πενταετία, προκάλεσε πραγματική κατάρρευση των συλλογικών – κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2008, υπήρχαν 161 κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις εργασίας, που κάλυπταν σχεδόν το σύνολο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα, από αυτές τις 18 συμβάσεις που βρίσκονται εν ενεργεία, υπολογίζεται ότι καλύπτεται λιγότερο από το 15% του προσωπικού που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Το υπόλοιπο 85% καλύπτεται είτε από επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, είτε από ατομικές συμβάσεις.

Αποτέλεσμα είναι, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, να έχουν καταγραφεί περικοπές την τελευταία πενταετία, μέσω της υπογραφής 1.540 επιχειρησιακών συμβάσεων που κυμαίνονται από 10% έως 50% σε αρκετές περιπτώσεις. Μόνο την περσινή χρονιά, υπογράφηκαν 288 επιχειρησιακές συμβάσεις, από τις οποίες οι 150 συμβάσεις ήταν μεταξύ της επιχείρησης και του οικείου σωματείου και οι υπόλοιπες 138 ανάμεσα στις επιχειρήσεις και τις ενώσεις προσώπων που έχουν συσταθεί. Συνολικά, 190 επιχειρησιακές συμβάσεις προέβλεψαν σταθερές αποδοχές, χωρίς μειώσεις, αλλά ούτε και αυξήσεις, σε 67 συμβάσεις συμφωνήθηκαν περικοπές αποδοχών και σε άλλες 31 συμβάσεις καταγράφηκαν αυξήσεις.

Την ίδια στιγμή, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, κάνουν θραύση στην αγορά εργασίας, ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμα και αυτές τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Χωρίς να μπορεί να γίνει απόλυτη καταγραφή του συνόλου των ατομικών συμβάσεων, υπολογίζεται ότι η συντριπτική πλειονότητα των ατομικών συμβάσεων, προκαλούν μετατροπή της εργασιακής σχέσης, από πλήρους απασχόλησης, σε μερικής ή εκ περιτροπής. Όπως φαίνεται από τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, περίπου οι μισές νέες συμβάσεις που υπογράφονται πια είναι ευέλικτων μορφών εργασίας, δηλαδή μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

Κείμενο δρόμου του Θερσίτη με αφορμή τον αγώνα των εργαζομένων και των αλληλέγγυων στο ταχυφαγείο Gamato

[Κείμενο δρόμου του Θερσίτη με αφορμή τον αγώνα των εργαζομένων και των αλληλέγγυων στο ταχυφαγείο Gamato, τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα υπό το αριστερό κράτος έκτακτης ανάγκης και την λειτουργία υποκαταστήματος του κάτεργου Gamato στην οδό Πετρουπόλεως 28 στο Ίλιον. Το κείμενο αυτό μοιράζεται στις γειτονιές μας σε δρόμους και πλατείες.]

gamato_thersitis_2_2015

 

Gamato: το κάτεργο της γειτονιάς μας

 

Φλεβάρης 2015, και ενώ όλη η χώρα περιμένει «με κομμένη την ανάσα» τις εξελίξεις στη διαχείριση του κράτους έκτακτης ανάγκης, μέσα από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ εγχώριων και υπερεθνικών διευθυντηρίων, στις γειτονιές της δυτικής Αθήνας, η επέλαση των πολιτικών των τελευταίων χρόνων, εμφανίζεται σε πραγματικό πεδίο, στην πιο άγρια εκδοχή τους. Υποβάθμιση των στοιχειωδών υπηρεσιών πρόνοιας, καταστολή, φασιστικό δηλητήριο, ανεργία, περιθωριοποίηση, εργασιακός μεσαίωνας.

Στην λεωφόρο Πετρουπόλεως 28 λειτουργεί το ταχυφαγείο Gamato υπό την διεύθυνση του Ιωάννη Καλύβα. Το ίδιο κατάστημα λειτουργούσε στην περιοχή του Ζωγράφου. Όσοι από τους εργαζόμενους είναι ασφαλισμένοι, δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα για 12 ώρες την ημέρα και ασφαλίζονται για μόλις 3 τρίωρα, το ωρομίσθιο είναι 3,30 ευρώ χωρίς φυσικά προσαυξήσεις είτε για βραδινά είτε για αργίες και Κυριακές, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οποιαδήποτε εκδούλευση τους ζητήσει το αφεντικό ανεξαρτήτως αντικειμένου, χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους μηχανάκια και χρεώνονται τη συντήρησή τους και ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν ακόμα και μετά από εργατικά ατυχήματα χωρίς φυσικά να αποζημιώνονται για τίποτα. Το πιο ευφάνταστο όμως είναι πως σε περίπτωση διαμαρτυρίας ή οποιασδήποτε αμφισβήτησης του αφεντικού απειλούνται με χρηματικό πρόστιμο, τραμπουκισμό και απόλυση.

Σε έναν «πολύπαθο» κλάδο όπως αυτός του επισιτισμού, όπου η ανασφάλιστη εργασία είναι κανόνας πολύ προτού γενικευτεί μέσω των μνημονίων σε όλο το εργασιακό φάσμα, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντισταθούν με συλλογικά μέσα. Μέσω της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, το πρωτοβάθμιο ομοιοεπαγγελματικό σωματείο για τους ντελιβαράδες/διανομείς καθώς και του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού προχώρησαν σε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μια συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων αποτελούμενη εκτός από τα σωματεία και από συνελεύσεις, καταλήψεις, ομάδες και πρωτοβουλίες κατοίκων από τις περιοχές όπου δραστηριοποιείται το εν λόγω κάτεργο, πραγματοποιώντας κινήσεις αντιπληροφόρησης και παρεμβάσεις εν μέσω απειλών από τον Ι.Καλύβα και τους μπράβους που επιστράτευσε για τη δήθεν προστασία του.

Η περίπτωση του Gamato δεν είναι παρά μία, από τις πολλές περιπτώσεις εργασιακού μεσαίωνα που η συνθήκη του κράτους έκτακτης ανάγκης, μεταξύ άλλων, έχει εγκαθιδρύσει. Η συρρίκνωση κάθε εργασιακού κεκτημένου έχει αφήσει τους εργαζόμενους/ες στο έλεος του κάθε τραμπούκου που βρήκε την ευκαιρία να βγάλει εύκολο χρήμα, πατώντας στην απελπισία, την ανάγκη και το φόβο. Τα τελευταία 5 χρόνια, ξεπεράστηκε κάθε πρόσχημα, σε τέτοιο βαθμό που να μνημονεύεται ένα «πριν» που όλα ήταν ρόδινα, και που οδηγεί σε αποδοχή οποιασδήποτε «αριστερής» διαχείρισης θα αφήσει να πέσουν 751 ψίχουλα από το μεγάλο φαγοπότι.

Η αποκατάσταση των δημοκρατικών προσχημάτων, η εναλλακτική διαχείριση και η αφομοίωση των ριζοσπαστικών προταγμάτων, δεν θα μας τραβήξουν από το πεδίο όπου διεξάγεται o πραγματικός αγώνας, από το δρόμο. Η έμπρακτη αλληλεγγύη στις γειτονιές και τους εργασιακούς χώρους αποτελεί το μόνο μας όπλο απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε και θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε.

 

Αντιστεκόμαστε συλλογικά, αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα

Κανένας μόνος του και καμία μόνη της ποτέ και πουθενά

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στο Gamato

 

 

[Για να κατεβάσετε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατήστε εδώ]

ενημερωτικό δελτίο ΣΥΒΧΑ * Φλεβάρης-Μάρτης 2015 // Συσπειρωνόμαστε στο σωματείο μας! Συμμετέχουμε στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση (Κυρ.1/3) και στις εκλογές (10,11&12/3) του Συλλόγου μας!

Το τετρασέλιδο που μοιράζουμε την περίοδο αυτή στους χώρους δουλειάς μας μπροστά στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση (Κυρ.1/3) και τις εκλογές (10,11&12/3) του Συλλόγου μας [το διαβάζουμε  εδώ]

https://bookworker.files.wordpress.com/2015/02/4sel_02_03_15.pdf

deltio2315ex

 

περιεχόμενα:  Καμιά ανάθεση. Οι αγώνες μας συνεχίζονται. [ανακοίνωση – κάλεσμα και αφίσα του Συλλόγου μας για την εκλογοαπολογιστική συνέλευση και τις εκλογές] // αφισες και στιγμές αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας // για την κινηματογραφική ομάδα του Συλλόγου μας [+επόμενες προβολές: «Tungsten» & «Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα»] //πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης & έκθεση φωτογραφίας // συνδρομές // αίτηση εγγραφής στο Σύλλογο

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

_  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _  _

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Συσπειρωνόμαστε στο σωματείο μας! Να συμμετέχουμε όλες και όλοι
στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση: Κυριακή 1 Μάρτη, 11πμ
και στις εκλογές του Συλλόγου μας: Τρίτη 10/3, 11πμ-6.30μμ
| Τετάρτη 11/3, 11πμ-6.30μμ | Πέμπτη 12/3, 9.30πμ-9.30μμ