6 απαντήσεις στο “Να τσακίσουμε το φασισμό / Πορεία 17 Νοέμβρη 2013/ (ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ!)”

1. ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ
   Η γέννηση του «βαθέος κράτους»
   Η πάταξη της κοινωνικής αντιπολίτευσης με δυναμικές μεθόδους που παρακάμπτουν τη δημοκρατική νομιμότητα δεν είναι καθόλου πρόσφατη υπόθεση.

   Η πάταξη της κοινωνικής αντιπολίτευσης με δυναμικές μεθόδους που παρακάμπτουν τη δημοκρατική νομιμότητα δεν είναι καθόλου πρόσφατη υπόθεση.

   Με τον όρο «βαθύ κράτος» υποδηλώνεται ένα άτυπο πλέγμα το οποίο συγκροτείται διαχρονικά στο εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού, σε στενή επαφή με εξωθεσμικούς παράγοντες και μερίδα του πολιτικού προσωπικού, διαπερνάται από την αντίληψη ότι τα εθνικά συμφέροντα παρεμποδίζονται από τη λειτουργία των δημοκρατικών κανόνων και τις «υπερβολικές» ελευθερίες που έχουν «παραχωρηθεί» σ’ έναν «ανώριμο» πληθυσμό, αναλαμβάνει δε εν κρυπτώ να εφαρμόσει την «εθνικά ορθή» πολιτική με δραστηριότητες που κινούνται στο μεταίχμιο κρατικής δραστηριότητας και «ιδιωτικής» κινητοποίησης.

   Για τις απαρχές του ελληνικού «βαθέος κράτους», οι γνώμες διίστανται. Κάποιοι τις τοποθετούν στην εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας (1936), άλλοι στην επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, με την έλευση της προλεταριοποιημένης προσφυγιάς και την αναπόφευκτη όξυνση της ταξικής πάλης. Η μονογραφία του καθηγητή Γιώργου Μαυρογορδάτου για τον «προδρομικό αλλά ατελή φασισμό» των αντιβενιζελικών «Επιστράτων» του 1916 μετακίνησε αυτό το χρονικό όριο λίγα χρόνια νωρίτερα.

   Στην πραγματικότητα, η προσεκτική μελέτη των δικτύων, των ανθρώπων που τα στελέχωσαν και της συλλογιστικής που επιστρατεύτηκε για τη νομιμοποίησή τους μας πάει ακόμη πιο πίσω: στη χρεοκοπία του 1893, όταν για πρώτη φορά τέθηκε επί τάπητος όχι μόνο η στρατηγική ανεπάρκεια και βαθιά διαφθορά των «εκσυγχρονιστών» ηγετών της προηγούμενης περιόδου, αλλά και η ανάγκη ενός ριζικού αναπροσανατολισμού της ελληνικής κοινωνίας.

   Από τον «εσωτερικό εχθρό»…

   Το «αναπτυξιακό» μπουμ της δεκαετίας του 1880, με μεγάλα δημόσια έργα που μετέτρεψαν την ανατολίτικη Ψωροκώσταινα σε απομίμηση ευρωπαϊκού κρατιδίου, είχε βασιστεί κυρίως στον εξωτερικό δανεισμό, με όρους που ισοδυναμούσαν με λεηλασία του (δανεικού) χρήματος από τους μεσολαβητές τραπεζίτες και λοιπούς κερδοσκόπους, όπως ο διαβόητος Ανδρέας Συγγρός. Η κατηγορηματική δήλωση του Τρικούπη στη Βουλή ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (1.12.1893), η μερική στάση πληρωμών προς τους πιστωτές του εξωτερικού και η αναζήτηση ενός συμβιβασμού μαζί τους οδήγησαν σε δραματική αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος.

   Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της μεταβολής αποτελεί η ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση των δύο πρώτων εορτασμών της εργατικής Πρωτομαγιάς, το 1893 και το 1894: ενώ τον Μάιο του 1893 το γεγονός περιγράφεται στον Τύπο σαν ένα εξωτικό αλλά ανώδυνο δείγμα απρόσφορης μίμησης των ευρωπαϊκών προτύπων, ο επόμενος εορτασμός προκαλεί ρίγη αγανάκτησης για την υπονόμευση της εθνικής οικονομίας από τις πρώτες απεργίες κι εργατικές διεκδικήσεις, που εμπόδιζαν τους αστούς να βγουν από την κρίση μετακυλώντας το βάρος στα ασθενέστερα στρώματα, ακολούθησε δε μέσα στο καλοκαίρι το πρώτο κύμα διώξεων των ντόπιων σοσιαλιστών. Τις αντικαπιταλιστικές διαθέσεις των ημερών αντανακλούν και κάποιες σποραδικές τρομοκρατικές ενέργειες, όπως η ρίψη δυναμίτη στην αυλή του μεγάρου του Ανδρέα Συγγρού, με αποτέλεσμα κάποια σπασμένα τζάμια και την καταστροφή του ιδιωτικού θερμοκηπίου του: «Μοι εστοίχισεν ολίγας δραχμάς εις επισκευάς της οικίας μου και εις τηλεγραφικά έξοδα ευχαριστήρια δι’ απειρίαν συγχαρητηρίων, ά εδέχθην επί τη σωτηρία μου, μεταξύ των οποίων και του Σουλτάνου Χαμίτ», σχολιάζει κυνικά ο ίδιος ο μεγιστάνας στα απομνημονεύματά του (Αθήνα 1908, τ. Γ΄, σ. 174).

   Δίπλα στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, την οργή όσων καλούνταν να πληρώσουν τα σπασμένα της υπερχρέωσης ένιωσε σε μεγάλο βαθμό και η επαγγελματική κάστα των επαγγελματιών στρατιωτικών. Καθόλου άδικα, αφού στη διάρκεια της προηγούμενης περιόδου οι στρατιωτικές δαπάνες κάλυπταν πάνω από 20% του προϋπολογισμού κι ένα 40-70% των δημόσιων δαπανών μετά την αφαίρεση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους (Δερτιλής 2005, σ. 835). Η δυσφορία αυξανόταν από το γεγονός ότι, εκτός από την εθνική άμυνα, ο στρατός ήταν επίσης επιφορτισμένος με την εσωτερική καταστολή – από τη διενέργεια αστυνομικών περιπόλων στο κέντρο της Αθήνας μέχρι την καταδίωξη της ληστείας ή την πάταξη αγροτικών εξεγέρσεων στην επαρχία. «Εύκολα ειρωνευόταν ο κόσμος τους σπαθοφόρους», θυμάται χαρακτηριστικά η Ναταλία Μελά. «Αλλοι έλεγαν το στρατό περιττό, άλλοι του έριχναν όλες τις ευθύνες του κακού. Βγήκαν και εφημερίδες να βρίζουν συστηματικά. Εξεστράτευσαν μια μέρα και οι αξιωματικοί και έσπασαν τα γραφεία της “Ακροπόλεως”» («Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 57-8).

   Αφορμή τής όχι και τόσο ηρωικής αυτής «εκστρατείας» υπήρξε ένα ειρωνικό πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας (14.8.1894) για τον απρόκλητο ξυλοδαρμό ενός πολίτη από τρεις αξιωματικούς. «Το ανά μέσον στρατού και πολιτών χάσμα ευρύνεται», διαβάζουμε εκεί. «Οι αξιωματικοί φιλοτιμούνται ολοέν να το ανοίγουν περισσότερον, ανοίγοντες τρύπες εις τα κεφάλια των πολιτών. Και το μίσος αυξάνεται, και το μίσος προχωρεί. […] Πόσα γαλόνια είδατε να ξηλωθούν ύστερον από τόσους δαρμούς, κρεμάσματα, σπάσιμο κεφαλών, λιάνισμα πλευρών, πετσόκομμα, διαπομπεύσεις; Πόσοι από αυτούς τους αρειμανίους ήκουσαν από στόματος της ελληνικής δικαιοσύνης ότι είνε ανίκανοι να φέρουν ξίφος και στέμμα; Πόσους από αυτούς εκάλεσε ποίος υπουργός δια να βάλη το χεράκι του εις τους χρυσούς των ώμους και να τραβήξη τα λάμποντα κουμπάκια; […] Ευρύνεται το χάσμα μεταξύ πολιτών και στρατού. Και εις το χάσμα αυτό εναποθέτομεν την πάσαν ελπίδαν μας σωτηρίας από τοιαύτην στρατοκρατίαν. Λυπηρόν, αλλά λογικόν. Το μίσος των πολιτών κατά των αξιωματικών, αυτό ημπορεί να αναπληρώση την μέχρι τούδε αφροντισίαν Βασιλέως και υπουργών, Πολιτείας και Δικαιοσύνης».

   Την καταγγελία του ατιμώρητου αυταρχισμού συμπλήρωνε η ευθεία αμφισβήτηση της χρησιμότητας και του κοινωνικού ρόλου του σώματος: «Ευκαιρία για σας, ω μεγαλοϊδεάται, να βγήτε συνήγοροι αυξήσεως και πληθύνσεως των αξιωματικών, αφού συνηθίζουν εις το ανθρώπινο αίμα εις τις ράχες και τα κεφάλια μας, και έχομεν ούτω βεβαιότητα δια την ανδρείαν των. […] Εβγάτε και γεμίσατε στήλας και σελίδας να διπλασιασθούν οι ταγματάρχαι, να τριπλασιασθούν οι λοχαγοί, να δεκαπλασιασθούν οι των άλλων βαθμών, δια να… πάρουμε την Πόλι!»

   Μια τέτοια πρόκληση δεν μπορούσε φυσικά να μείνει αναπάντητη. Το μεσημέρι της 20ής Αυγούστου, 86 αξιωματικοί ακολουθούμενοι από άγνωστο αριθμό φαντάρων επέδραμαν στα γραφεία της εφημερίδας και τα κατέστρεψαν. Οι επιδρομείς παραπέμφθηκαν στο στρατοδικείο με τη σχετικά ήπια κατηγορία της φθοράς ξένης περιουσίας, αθωώθηκαν όμως πανηγυρικά δίχως την παραμικρή αιτιολογία (24.9.1904). Ενάμιση μήνα μετά, στις 12 Νοεμβρίου 1894, κάποιοι απ’ αυτούς προχώρησαν στην ίδρυση της «Εθνικής Εταιρείας» (Ε.Ε.), μυστικής οργάνωσης με «αόρατον αρχήν», καταστατικό δε σκοπό «την αναζωπύρωσιν του εθνικού φρονήματος» και την προώθηση των στόχων του ελληνικού αλυτρωτισμού. Η ημερομηνία αυτή συνιστά και την πράξη γέννησης του ελληνικού βαθέος κράτους: ο σκληρός πυρήνας του κρατικού μηχανισμού, ο στρατός, αναλάμβανε να επαναφέρει τη δημόσια συζήτηση για την κρίση στη «σωστή» (για τα συμφέροντά του) κοιτίδα.

   …στον εξωτερικό και τούμπαλιν

   Μολονότι ξεκίνησε ως συντεχνιακή οργάνωση των κατώτερων αξιωματικών, η Εθνική Εταιρεία δεν περιορίστηκε τελικά στους στρατώνες. Επέκτεινε τις στρατολογίες της στους χώρους της διανόησης που ήταν οργανικά δεμένοι με τα μεγαλοϊδεατικά προτάγματα κι είχαν κάθε λόγο να επιθυμούν μια παρόμοια διέξοδο: μεταξύ των «επιλέκτων» πολιτών που μυούνται στο «μυστικό» της συγκαταλέγονται κυρίως δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί και δημοφιλείς λογοτέχνες της εποχής. Λιγότερο διαυγείς υπήρξαν οι χρηματοδότες της, οικονομικοί ως επί το πλείστον παράγοντες του βασιλείου και της διασποράς, οι οποίοι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία την «προίκισαν» με πάνω από 1 εκατομμύριο δραχμές, κυρίως από τον Δεκέμβριο του 1896 και μετά («Πρωία» 21-22.6.1900). Πιστοποιημένη είναι, αντίθετα, η επικοινωνία του δικτύου με τον άνθρωπο που έμελλε να αναδειχθεί σε κεντρικό εκφραστή αυτού του βαθέος κράτους: τον διάδοχο Κωνσταντίνο (Στρατηγού Π.Γ. Δαγκλή, «Αναμνήσεις – Εγγραφα – Αλληλογραφία», Αθήναι 1965, τ. Α΄, σ. 139-40).

   Η «κινηματική» περίοδος του τυπικά «παράνομου» αυτού μηχανισμού ολοκληρώθηκε με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Αφορμή για την πυροδότησή του έδωσε η ολιγοήμερη εισβολή στο οθωμανικό έδαφος 3.000 έμμισθων ανταρτών της Ε.Ε., τους οποίους είχε μεταφέρει μέχρι τα σύνορα ο πρωτεργάτης της (και γιος ηγετικού της στελέχους), ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς (27-30.3.1897). Αντί να πάρει τη Θεσσαλονίκη και την Πόλη, ο ελληνικός στρατός κατέρρευσε ωστόσο πανηγυρικά μέσα στις επόμενες μέρες, με χιλιάδες στρατιώτες να το βάζουν στα πόδια μόλις ακούστηκε πως «έρχονται οι Τούρκοι» και τους αξιωματικούς να πρωτοστατούν σε ηρωικές μάχες με τους πολίτες για την κατάληψη μιας θέσης στα τρένα της μεγάλης φυγής. Ο ίδιος ο Μελάς, που τη στιγμή της έναρξης των μαχών είχε πάρει άδεια για να παρακολουθήσει τη… θεία λειτουργία στη γειτονική Λάρισα, προκάλεσε μεν τη σύρραξη αλλά παρέμεινε ουσιαστικά άκαπνος, καθώς υπηρετούσε ως βύσμα στην «παρθένο πυροβολαρχία» του πρίγκιπα Νικολάου. Ο πόλεμος έληξε με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, που ήδη από τις 23 Μαρτίου είχαν προειδοποιήσει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την παραμικρή μεταβολή συνόρων, ενώ ο τουρκικός στρατός είχε φτάσει λίγο έξω από τη Λαμία (7.5). Ακολούθησε η υπογραφή προκαταρκτικής συνθήκης ειρήνης (6.9) με την οποία η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στην Πύλη αποζημίωση 4.000.000 λιρών (100.000.000 δρχ.), διασφαλίζοντας ταυτόχρονα «τα κεκτημένα δικαιώματα των παλαιών δανειστών της Ελλάδος» με την επιβολή διεθνούς ελέγχου πάνω στα οικονομικά της.

   Την ήττα ακολούθησε, φυσικά, η κατακραυγή. Πολλοί από τους «παρασυρθέντες» από τον εθνικό οίστρο της πρώτης περιόδου έσπευσαν να πάρουν τις αποφάσεις τους, κάποιοι μάλιστα από τους άμεσα ενεχόμενους στην εθνική πανωλεθρία εξελίχθηκαν στους δριμύτερους κατηγόρους της «δυσωνύμου» -πλέον- Εταιρείας. Η ηγεσία της Ε.Ε., απ’ την πλευρά της, ασχολήθηκε περισσότερο με την προστασία «του περισσεύματος» των κεφαλαίων της, «όπερ επωφθαλμία η κυβέρνησις», φροντίζοντας σ’ αυτή τη δύσκολη εθνική στιγμή να στείλει το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της «εις το Εξωτερικόν» (Αρχείο Δαγκλή, όπ.π., σ. 151). Κάτω από την πίεση κυβέρνησης και κοινής γνώμης, ιδίως μετά τη δημοσίευση του διαχειριστικού ελέγχου που πραγματοποίησαν υπάλληλοι του υπ. Οικονομικών στο ταμείο της, το τελευταίο Δ.Σ. της Ε.Ε. αποφάσισε την 1η Δεκεμβρίου 1900 την αυτοδιάλυση της οργάνωσης. Το ίδιο παρέμεινε ωστόσο σε λειτουργία, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του τον ρόλο σκιώδους καθοδηγητικού οργάνου της επίσημης κρατικής ηγεσίας: «Κατά πρότασιν του ανθυπολοχαγού του πυροβολικού Παύλου Μελά και του καθηγητού Νικολάου Πολίτου, το Δ.Σ. της Εταιρείας δεν διελύθη. Απεφασίσθη να συνέρχεται από καιρού εις καιρόν και να συζητή τα εθνικά ζητήματα, εισηγούμενον αναλόγους λύσεις εις την εκάστοτε Κυβέρνησιν» (Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, «Ο Μακεδονικός Αγών», Αθήναι 1979, σ. 124). Η μετάλλαξη του θορυβώδους αλυτρωτικού παρακράτους σε αόρατο «βαθύ κράτος» είχε ολοκληρωθεί.

   Σε αντίθεση με τον «ατυχή» πόλεμο του 1897, η δυναμική επανενεργοποίηση του ίδιου δικτύου, μισή δεκαετία αργότερα, έχει καθαγιαστεί στην επίσημη εθνική μνήμη σαν «Μακεδονικός Αγώνας». Στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώνουμε από τη δημοσιευμένη κι αδημοσίευτη αλληλογραφία των πρωταγωνιστών της, και τούτη τη φορά οι «εθνικές» στοχεύσεις του ίδιου κύκλου απέβλεπαν πάνω απ’ όλα στην ποδηγέτηση της εσωτερικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ελληνικού βασιλείου. Εξίσου κοινές υπήρξαν και οι πιθανολογούμενες διασυνδέσεις του με τους μηχανισμούς επιβολής της γερμανικής πολιτικής στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής. Αν η δράση της Ε.Ε. το 1897 έχει περιγραφεί από διάφορες πηγές ως εξυπηρέτηση σχεδιασμών του Βερολίνου (βλ. παραδίπλα), επικεφαλής του «Μακεδονικού Κομιτάτου» της Αθήνας το 1904 ανέλαβε ο εκδότης του «Εμπρός» Δημήτριος Καλαποθάκης, αποδεδειγμένα τρόφιμος γερμανικών κονδυλίων εκείνη την εποχή. Στο μεσοδιάστημα, ο ίδιος είχε πατρονάρει το αντιδραστικό φοιτητικό κίνημα του 1901 εναντίον της μετάφρασης του Ευαγγελίου στη δημοτική (κίνημα το οποίο στρεφόταν κατά της «Σλάβας» -Ρωσίδας- βασίλισσας Ολγας, με ζητωκραυγές υπέρ του διαδόχου Κωνσταντίνου και της Γερμανίδας συζύγου του) και την αιματηρή συνέχειά του το 1903 κατά της μετάφρασης των αρχαίων τραγωδιών.

   Ο Μακεδονικός Αγώνας ως «πραξικόπημα»

   Ας σταθούμε, όμως, στα γραπτά τεκμήρια. Ο λόγος για την αλληλογραφία του Παύλου Μελά με τον κουνιάδο του Ιωνα Δραγούμη κατά τη δρομολόγηση του Μακεδονικού Αγώνα. Λίγο μετά την άφιξή του, ως προξενικός γραμματέας, στο Μοναστήρι (νυν Μπίτολα) της Μακεδονίας, ο Δραγούμης γράφει στον Μελά (23.1.1903) για την επικείμενη ίδρυση στην Αθήνα μιας νέας Εταιρείας «με λίγους ανθρώπους, πλουσίους και καλούς» («Τα τετράδια του Ιλιντεν», σ. 11). Οι στόχοι και τα χαρακτηριστικά της περιγράφονται ως εξής από τον ίδιο, στο προσωπικό σημειωματάριό του: «Σκοπός: α) Να βγάζη βουλευτάς που να συλλογίζωνται αλλιώς από τους κοινούς […], (β) Να συνδέη τις εσωτερικές ενέργειες με τις ενέργειες τις έξω […], (δ) Να ανυψώση τον στρατό, (ε) Να ανατρέφη τα παιδιά με αγάπη για την Ελλάδα» (ό.π., σ. 49). Ακόμη πιο εύγλωττη είναι η ρητή σύνδεση του όλου εγχειρήματος με ένα σχέδιο αποκλεισμού των αιρετών εκπροσώπων του λαού από τη διαχείριση των «εθνικών» ζητημάτων και αντικατάστασή τους από μια αυτοδιόριστη αριστοκρατία: «Ας βγαίνουν βουλευτές, για να μην τύχη και θυμώση ο λαός αν του αφαιρέσουν τον ψήφο. Μα οι βουλευτές ας μην κοιτάζουν τα εθνικά ζητήματα, ας κοιτάζουν τα επαρχιακά. Τα εθνικά ας τα κοιτάζουν εκείνοι που μόνο αυτά βλέπουν» (σ. 51).

   Δεν λείπει, στο ίδιο κείμενο, ακόμη και το όραμα μιας στρατηγικής απαλλαγής από τους δημοκρατικούς θεσμούς: «Αν είμαστε ζωντανό γένος δε θα κολλήσουμε στο πολιτικό σύστημα που μας κάθισαν. Το σύνταγμα και οι βουλευτές είναι μια αρρώστεια, δεν είναι η ζωή μας. Ή θα μας πεθάνη ή θα ψοφήση, τέλος πάντων αυτή. Και θα ζήσουμε τότε με άλλο σύστημα πολιτικό που να μας έρχεται καλλίτερα. Πώς χωρίς να μας μελετήσουν, χωρίς να μάθουν καλά το φυσικό μας, μας κόλλησαν βουλευτές και συντάγματα;» (σ. 51). Αυτοί που «κόλλησαν» στο ελληνικό κράτος «βουλευτές και συντάγματα» δεν ήταν βέβαια άλλοι από τις επαναστατικές εθνοσυνελεύσεις του 1821. Παρά τις εθνοσωτήριες διακηρύξεις του, ο Ιων υπήρξε πάντως απόλυτα συνεπής στην απέχθειά του προς τη φιλελεύθερη κληρονομιά της εθνεγερσίας: κεντρική ιδέα των κηρυγμάτων του προς τον μακεδονικό πληθυσμό, τις παραμονές της αντιοθωμανικής εξέγερσης του 1903, ήταν «ότι, αφού υποφέραμεν τους Τούρκους τόσους αιώνας, πρέπει να δυνάμεθα να τους υποφέρωμεν ακόμη ολίγον» («Νέα Εστία» 1962, σ. 1880).

   Ακόμη πιο αποκαλυπτικός είναι ο Δραγούμης στις επιστολές που στέλνει στον Μελά από τις Σέρρες το φθινόπωρο, ταυτίζοντας τον αντιβουλγαρικό αγώνα στη Μακεδονία με ένα πραξικόπημα για την κατάληψη της εξουσίας στο ελληνικό βασίλειο, διατηρώντας εν ανάγκη την τυπική πρόσοψη των κοινοβουλευτικών θεσμών:

   «Πρέπει να είσαστε έτοιμοι για το πραξικόπημα που πρέπει να γίνη», γράφει στις 20.10.1903. «Εχουμε βουλιάξει σε μια σιχαμερή λάσπη κοινοβουλευτισμού. Δεν βγαίνουμε απ’ αυτήν με ημίμετρα. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να ξελασπώσωμε σύντομα με ένα μόνο πραξικόπημα. Ομως εν πάση περιπτώσει πρέπει να κάνωμε ένα πραξικόπημα τη στιγμή που θα είναι αναγκαίο, είτε να ριχτούμε επί των βουλγάρων, είτε να καταλάβομεν την χώραν που μας ανήκει. […] Δεν έχομεν καιρόν να χάσωμεν. Ετοιμάσατε το έδαφος. Αν ο βασιλεύς είναι ηλίθιος ή αν κοιμάται, αφήστε τον στη θέση του, τον έχομεν πάντα ανάγκη. Αυτό πρέπει να είναι ένας όρος του πραξικοπήματος, να διατηρήσωμεν τον βασιλέα. […] Ακουσέ με, δεν έχομεν καιρόν να χάσωμεν. Πρέπει να σχηματίσωμεν την δική μας Κυβέρνησιν ώστε να είναι έτοιμη να αναλάβη την Κυβέρνησιν τη στιγμή που θέλουμε. Προς το παρόν κάνετε ό,τι είναι δυνατό για να συσπειρωθείτε και ν’ αφυπνίσετε τον σκεπτόμενον λαόν. (Αν πρόκειται για καινούριες εκλογές, έχετε υποψηφίους έτοιμους). Εξασφαλίσατε τον στρατόν. Το σώμα των αξιωματικών πρέπει να είναι με ημάς. Ανυψώσατε τον στρατόν στην πρώτη σειρά» (όπ.π., σ. 333-7).

   Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί δεν ανατράπηκαν την πενταετία 1903-08. Ακόμη και οι κινηματίες του 1909 στο Γουδή ένιωσαν πολύ γρήγορα την υποχρέωση να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς, στο πρόσωπο του Βενιζέλου. Κληρονομιά του Μακεδονικού Αγώνα υπήρξε, ωστόσο, η σύσταση ενός δικτύου πολιτικοστρατιωτικών στελεχών εθισμένων στην ταύτιση της εθνικής δράσης με την αιματηρή εκκαθάριση των πολιτικών και (κυρίως) των κοινωνικών αντιπάλων τους. Οι αυταρχικές κρατικές και ιδίως οι παρακρατικές δομές των επόμενων δεκαετιών στήθηκαν κι επανδρώθηκαν απ’ αυτό ακριβώς το προσωπικό. Για να σταθούμε σ’ ένα μόνο -λιγότερο γνωστό- παράδειγμα αυτής της συνέχειας: υπ’ αριθμόν 1 ιδρυτικό μέλος της Ε.Ε., ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινόπουλος οργάνωσε το 1906, ως «ειδικός γραφέας» του Προξενείου Μοναστηρίου, μια σειρά τυφλών σφαγών πίσω από την πλάτη των προϊσταμένων του, για να αναδειχθεί μια δεκαετία αργότερα σε συντονιστή των αντιβενιζελικών Επιστράτων.

   Εχοντας προφανώς υπόψη αυτή την προϊστορία και αποτίοντας φόρο τιμής στη συνέχεια του βαθέος κράτους, οι συντονιστές της αντιεαμικής και φιλοβασιλικής «λευκής τρομοκρατίας» του 1946 θα αυτοονομαστούν «Μακεδονικό Κομιτάτο» («Ιός» 17.5.2009). Παρόλο που η δολοφονική δράση τους κατά των «εαμοβουλγάρων» εκτεινόταν, πλέον, από τα σύνορα μέχρι τον Ισθμό…

   ……………………………………………………………………………………………………………………………………………

   Ο πατριωτισμός του χρηματιστηρίου

   Η χρονική σύμπτωση της πυροδότησης του πολέμου του 1897 με τη σιωπηρή απόρριψη λίγο νωρίτερα από την Αθήνα μιας ευνοϊκής συμβιβαστικής ρύθμισης του ελληνικού χρέους (18.2.1897) έχει τροφοδοτήσει ποικίλα σενάρια, σύμφωνα με τα οποία η «ατυχής» εκείνη σύρραξη δεν υπήρξε προϊόν απλής εθνικιστικής υστερίας αλλά συνειδητή προβοκάτσια, προκειμένου να επιβληθεί τελικά στη χώρα ο πολύ πιο επώδυνος Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος.

   Στη συγκρατημένη εκδοχή της, η ερμηνεία αυτή περιορίζεται στην επισήμανση πως η Γερμανία ενθάρρυνε την Πύλη να κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα, αξιοποιώντας την επιδρομή των μισθοφορικών σωμάτων της Εθνικής Εταιρείας (Α. Ανδρεάδης, «Εθνικά δάνεια και ελληνική δημόσια οικονομία», Εν Αθήναις 1925, σ. 300-1). Πιο ευφάνταστες εξιστορήσεις κάνουν λόγο για «ψευτοπόλεμο» προσχεδιασμένο από τον βασιλιά Γεώργιο ήδη από το καλοκαίρι, με σκοπό την επιβολή του διεθνούς ελέγχου και αντάλλαγμα την αυτονόμηση της Κρήτης με ύπατο αρμοστή τον γιο του. Εισηγητής αυτής της τελευταίας θεωρίας υπήρξε (εν έτει 1910) ένα σημαίνον στέλεχος της… Εθνικής Εταιρείας, ο δικηγόρος Νικόλαος Λεβίδης, φροντίζοντας να εμφανίσει τον (ζωντανό ακόμη) βασιλιά ως αθώο θύμα των περιστάσεων. Μεταγενέστερες αναδιατυπώσεις της από τον δημοσιογράφο Στέφανο Στεφάνου («Ελεύθερον Βήμα» 16.3.1927, «Οικονομικός Ταχυδρόμος» 8.4.1934) θέλουν αντίθετα τον Γεώργιο να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στη συνωμοσία, κερδοσκοπώντας μάλιστα ασύστολα με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, μαζί με τον επιμελητή της βασιλικής χορηγίας Νικόλαο Θων και τον τραπεζίτη Ανδρέα Συγγρό. Σε παρόμοια ιδιωτική κερδοσκοπία του Γεωργίου με το δημόσιο χρέος του δικού του βασιλείου αποδίδει ο ίδιος συγγραφέας και την παραίτηση του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Οσο για τα μέλη της Ε.Ε., αυτά, «χωρίς να το εννοήσουν, έγιναν όργανα γερμανικού σχεδίου όπως εξωθηθή η Ελλάς εις πόλεμον και ηττωμένη εξαναγκασθή να υποκύψη εις την παραδοχήν ενός διεθνούς οικονομικού ελέγχου».

   Ενδιαφέρον για τον σημερινό αναγνώστη έχει η ερμηνεία απ’ τον Στεφάνου του «ευεξηγήτου γερμανικού ενδιαφέροντος» για το ελληνικό χρέος: «Τα ελληνικά χρεώγραφα κατά το πλείστον ήσαν εις χείρας γερμανικάς. Ο ενθουσιασμός του γερμανικού λαού από τον γάμον της Σοφίας [με τον διάδοχο Κωνσταντίνο] διοχετεύθη εις την απόκτησιν ελληνικών τίτλων, οι οποίοι ήσαν εις την κατοχήν μικροκεφαλαιούχων, μικροεισοδηματιών, υπαλλήλων, εμπόρων, βιομηχάνων, υπηρετών, μικροταμιευτών. Ο γερμανικός τύπος εμαίνετο κατά της Ελλάδος. Το σατυρικόν φύλλον “Κλαντεραντάτς” εδημοσίευσε μίαν γελοιογραφίαν του Γεωργίου, με φουστανέλλες, καβάλλα επάνω εις ένα άλογο και από κάτω έγραφε καλαμπουρίζον: Der kleine klephte, ο μικρός Αρματωλός ή… ο μικρός κλέφτης». Το ειδικό βάρος των ομολογιούχων στον καθορισμό της γερμανικής πολιτικής επιβεβαιώνεται κι από πιο φερέγγυες πηγές, μολονότι σε γερμανικά χέρια βρισκόταν μόλις το 10% του ελληνικού χρέους.

   Στα δικά του απομνημονεύματα, ο Συγγρός παρακάμπτει ανεξήγητα όλη την τριετία 1894-97, για να ξαναπιάσει το νήμα της αφήγησης από την επομένη της ανακωχής. Αμέσως μετά την κατάπαυση του πυρός, γράφει, τον επισκέφθηκε ο υπουργός Οικονομικών αναζητώντας τρόπο «ευρέσεως δανείου προς πληρωμήν της πολεμικής αποζημιώσεως». Ο εθνικός ευεργέτης δεν δίστασε να του υποδείξει «ότι πρέπει αμέσως και άνευ της ελαχίστης χρονοτριβής» να επιδιώξει συμβιβασμό «μετά των παλαιών ημών δανειστών και ιδίως των Γερμανών» (τ. Γ΄, σ. 193). Πριν περάσουν δε λίγες μέρες, κυβέρνηση και ανάκτορα του ανέθεσαν να διαχειριστεί, «ανεπισήμως», το όλο ζήτημα.

   ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

   Διαβάστε

   • Γιάνης Γιανουλόπουλος, «“Η ευγενής μας τύφλωσις…”, Εξωτερική πολιτική και “εθνικά θέματα” από την ήττα του 1897 έως την μικρασιατική καταστροφή» (Αθήνα 1999, εκδ. Βιβλιόραμα). Εξαιρετική ανάλυση του αυτοκαταστροφικού εθνικισμού των αρχών του εικοστού αιώνα, με έμφαση στην «Εθνική Εταιρεία» και τον πόλεμο του 1897.

   • Γιώργος Πετσίβας (επιμ.), «Ιωνος Δραγούμη. Τα τετράδια του Ιλιντεν» (Αθήνα 2000, εκδ. Πετσίβα). Το ημερολόγιο και η αλληλογραφία του πρωτεργάτη της ένοπλης ελληνικής επέμβασης στη Μακεδονία. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για τη στενή διαπλοκή αυτής της τελευταίας με την επιδίωξη μιας αυταρχικής/αντικοινοβουλευτικής εκτροπής στο εσωτερικό του ελληνικού βασιλείου.

   • Γιώργος Μαυρογορδάτος, «Εθνικός διχασμός και μαζική οργάνωση. Οι επίστρατοι του 1916» (Αθήνα 1996, εκδ. Αλεξάνδρεια). Ενδιαφέρουσα μονογραφία για το πρωτοφασιστικό κίνημα των Επιστράτων, βασισμένη ως επί το πλείστον σε πρωτογενείς πηγές της εποχής.

   • «Σπουδές στο γαλανόμαυρο. τ. Α΄ Ο ελληνικός φασισμός στο μεσοπόλεμο» (Αθήνα 2013, εκδ. Antifa Scripta). Επισκόπηση της συγκρότησης του μεσοπολεμικού «βαθέος κράτους» από στρατευμένη αντιφασιστική σκοπιά, με εξαιρετικά εύστοχες επισημάνσεις για τη μακροχρόνια διαπλοκή αστικού πολιτικού προσωπικού, υπηρεσιών ασφαλείας, «πατριωτικών» συλλόγων και ακροδεξιάς.

   • Γ.Β. Δερτιλής, «Ιστορία του ελληνικού κράτους, 1830-1920» (Αθήνα 2005, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Δίτομη εμπεριστατωμένη περιγραφή της σταδιακής οικοδόμησης των οικονομικών και πολιτικών δομών του νεοελληνικού κράτους. Αξιοσημείωτοι οι εξαντλητικοί στατιστικοί πίνακες που πλαισιώνουν την κεντρική αφήγηση.

   ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς ios@efsyn.gr

   Απάντηση

2. Police Violence in Exarcheia, Athens – Αστυνομική Τρομοκρατία στα Εξάρχεια – 17/11/13
   https://www.youtube.com/watch?v=0IZzkbSqvXo

   Απάντηση

3. Ή για πολύ ανόητους πρόκειται ή για πράχτορες και παρακρατικούς

   Γράφει ο Παύλος

   Αναφέρομαι βέβαια στις “Μαχόμενες Λαικές Επαναστατικές Δυνάμεις” που με προκήρυξη ανέλαβαν την ευθύνη για τη δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών. Την προκήρυξη μπορείτε να την βρείτε εδώ (μαζί και με μια σχετική συζήτηση):

   https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1501743
   ….

   Το θεμελιώδες πρόβλημα: Από πού ξεπηδάει η «ανοησία»

   Μια κεντρική θέση του κειμένου είναι αυτή:

   «Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή διαφορετικές μορφές επιβολής του καπιταλιστικού συστήματος. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό, όπως λέει από παλιά ένα αναρχικό σύνθημα στην Ελλάδα».

   Την θέση αυτή την επαναλαμβάνουν συχνά και μάλιστα τονίζουν έτσι την μεγάλη σημασία της:

   «Αν είναι να πρέπει να ξαναειπωθεί, ας είναι. Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος – του καπιταλιστικού συστήματος».

   Παρακάτω μάλιστα προβαίνουν σε μια υπεράσπιση της κοινωνίας απέναντι σε αυτούς που την κατηγορούν συλλήβδην ως «εκφασισμένη», καταλήγοντας έτσι:

   «Τα οικονομικά συμφέροντα, οι «αξίες» του ατομικισμού και του ανταγωνισμού, τα αστικά ιδεολογήματα, το κράτος και τα αφεντικά είναι οι διαχρονικοί υπαίτιοι των κοινωνικών δεινών»

   Ολόκληρη η σχετική παράγραφος είναι αυτή (την παραθέτω γιατί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον)

   «Παρενθετικά ως αντεπιχείρημα σε αντιλήψεις που κυρίως προέρχονται από όσους αποποιούνται τις ευθύνες τους και αναθέτουν την επέλαση του κεφαλαίου στην εγγενή εθελοδουλία της κοινωνίας ή σε αυτούς που δεν έχουν συλλογική συνείδηση άρα και επαναστατική σκέψη καταδικάζοντας την κοινωνία συλλήβδην ως εκφασισμένη, καταθέτουμε την αντίρρηση μας παραπέμποντας ίσως, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος σε όλες τις κοινωνίες είχε πάντα την ανάγκη για ειρήνη και ευημερία Είχε ανάγκη την ομαλή συμβίωση, σε αντίθεση με την αστική φιλοσοφία που τον αντιμετωπίζει εν τη γενέσει του ως μοχθηρό και ανταγωνιστικό όν που έχει ανάγκη την πειθάρχηση του απ’ το κράτος-Λεβιάθαν. Οι συνθήκες που μας περιβάλλουν, ορίζουν και την κοινωνική συμπεριφορά Τα οικονομικά συμφέροντα, οι «αξίες» του ατομικισμού και του ανταγωνισμού, τα αστικά ιδεολογήματα, το κράτος και τα αφεντικά είναι οι διαχρονικοί υπαίτιοι των κοινωνικών δεινών»

   Επομένως, με βάση τα παραπάνω γεννιέται το ακόλουθο θεμελιώδες ερώτημα:

   Γιατί η πρωτοεμφανιζόμενη αυτή ένοπλη επαναστατική οργάνωση δεν διάλεξε, στο πρώτο χτύπημα της το οποίο θα ήταν σηματωρός για την υπόλοιπη πορεία της και σύμφωνα με τις θέσεις της, να επιτεθεί κατευθείαν στο «κράτος και τα αφεντικά», αλλά προτίμησε να επιτεθεί στα «μαντρόσκυλα» του «κράτους και των αφεντικών»;

   Και οι στόχοι, από μεριάς «κράτους και των αφεντικών» είναι άφθονοι:

   Από τους εκπροσώπους της τρόικας και ανώτατους κρατικούς εκπροσώπους και εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, μέχρι μεσαίους κρατικούς εκπροσώπους, μεσαίους και μικρότερους καπιταλιστές, υπεύθυνους εισπρακτικών εταιρειών, τραπεζικά στελέχη που υπογράφουν κατασχέσεις σπιτιών, στελέχη επιχειρήσεων που απολύουν σαν προσωπάρχες ή οικονομικοί διευθυντές, ο κατάλογος, όπως και η γκάμα, είναι ατέλειωτος.

   Είναι δηλαδή προφανές ότι η συγκεκριμένη δολοφονική επιλογή τους, έρχεται σε μεγάλη αντίθεση και ουσιαστικά ακυρώνει την κυρίαρχη πολιτική τους θέση.

   Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι παρασύρθηκαν συναισθηματικά από τη δολοφονία του Π. Φύσσα και ξέφυγαν από τις βασικές τους θέσεις;

   Θεωρώ αρκετά παράλογο αυτό τον ισχυρισμό, τη στιγμή που είχαν την ψυχραιμία να γράψουν κείμενο 16 σελίδων όπου όμορφα και λογικά μας εξηγούν, πολλάκις, ότι ο μεγάλος υπεύθυνος είναι «το κράτος και τα αφεντικά» και το «καπιταλιστικό σύστημα».

   Η στοχοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας – νέα αντίφαση και ανοησία

   Πρέπει όμως και σε πείσμα της βασικής τους θέσης περί των πραγματικών «υπαίτιων των κοινωνικών δεινών», να δικαιολογήσουν την «εκτέλεση» των «μαντρόσκυλων», σαν πρώτων στόχων. Ιδού λοιπόν η δικαιολόγηση:

   «Η επιλογή να χτυπήσουμε τα αναλώσιμα των βουλευτών και όχι τους ίδιους, συνίσταται στο εξής τελεσίδικο μήνυμα: Κατά την φαινομενική «εξάρθρωση» της Χρυσής Αυγής υπήρξαν έστω μερικώς τα αποκαλυπτήρια για το ποιόν των χρυσαυγιτών. Τώρα όλοι ξέρουν, τώρα η εποχή της απενοχοποίησής τους τελείωσε. Τώρα όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος. Η επιλογή του κάθε ενός να είναι συνοδοιπόρος τους και να παρευρίσκεται είτε πλησίον τους είτε στα γραφεία τους, ας φέρει και τις συνέπειες της ταυτότητας που θα τον χαρακτηρίζει. Αν ο οποιοσδήποτε από εδώ και στο εξής ασκήσει βία εναντίον μεταναστών, εναντίον αριστερών ή αναρχικών, αν επαναληφθεί το οποιοδήποτε ρατσιστικό ή φυλετικό επεισόδιο, την ευθύνη θα λουστεί αποκλειστικά η Χρυσή Αυγή και ας μετακομίσει μέσα στα αστυνομικά τμήματα. Όσοι τους πλησιάζουν δεν έχουν άλλοθι τις πελατειακές σχέσεις, είναι ναζιστές, έχουν τον όρκο του χίτη, υμνούν την χούντα και θα τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς του λαού. Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι. Το ίδιο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι που στηρίζουν τις «αγαθοεργίες» τους. Όλοι φέρουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα στα δολοφονικά μαχαίρια»

   Προσέξτε τα ακόλουθα λόγια, που όπως άλλωστε και όλη η παράγραφος, στοχοποιούν τον οποιοδήποτε “προσεγγίζει” την Χ.Α., με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και σαν απλός ψηφοφόρος (ή και σαν επαίτης στις “φιλανθρωπικές” εξορμήσεις της Χ.Α.;)! :

   «Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι»

   Αυτή ή άποψη όμως έρχεται σε σφοδρή

   αντίθεση με την άποψη, που παρέθεσα προηγουμένως και που υπερασπίζεται την κοινωνία από υπερεπαναστάτες που

   «αποποιούνται τις ευθύνες τους»

   και που αγνοούν ότι

   «οι συνθήκες που μας περιβάλλουν, ορίζουν και την κοινωνική συμπεριφορά».

   Και επομένως υπάρχει άλλοθι!!!!!!

   Τι να πει κανείς για τέτοιες εγκληματικές (κυριολεκτικά) ανακολουθίες και αντιφάσεις…

   Άλλες αντιφάσεις: Ντουρρούτι, αναρχικοί και ΟΠΛΑ

   Αντιφάσεις επιμέρους, πέρα από αυτές τις κεντρικές που παρέθεσα και κατά τη γνώμη μου στοιχειοθετούν τη μεγάλη «ανοησία» των συγκεκριμένων ατόμων, υπάρχουν κάμποσες αλλά εγώ θα παραθέσω μόνο μια, νομίζω, σχετικά σημαντική:

   Ξεκινούν με τσιτάτο του αναρχικού Ντουρρούτι, παραθέτοντας μάλιστα και κάποια βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτόν, προϊδεάζοντας για ένταξη τους ή έστω συμπάθεια προς τους αναρχικούς, στους οποίους άλλωστε αναφέρονται θετικά σε αρκετά σημεία του κειμένου, αλλά αργότερα εκθειάζουν την ΟΠΛΑ, τον δολοφονικό βραχίονα των σταλινικών που είχε εκτελέσει πολλούς επαναστάτες διαφωνούντες με το ΚΚΕ και που αποτελεί (η ΟΠΛΑ) κόκκινο πανί για τους αναρχικούς

   Τελικό συμπέρασμα

   Οι άνθρωποι αυτοί, με βάση τα παραπάνω και κατά τη γνώμη μου, ή έχουν μεγάλη τρικυμία εν κρανίω, με τρομερή ροπή στην ανοησία και τη μαλακία ή είναι προβοκάτορες των μυστικών υπηρεσιών ή παρακρατικοί ή και τα δύο τελευταία μαζί.

   Άλλωστε και η αύρα του κειμένου μιλάει, αλλά αφού προχώρησα σε λογική ανάλυση των θεμελιωδών αντινομιών δεν έχω πρόθεση να επικαλεσθώ κάτι ως προς αυτό.

   Έχω προσωπική άποψη για το τι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει να την καταθέσω.

   Ένα ακόμη συμπέρασμα

   Ας υποθέσουμε, προς στιγμή, ότι πράγματι έχουμε να κάνουμε με κάποιους επαναστάτες. Τότε από τα παραπάνω πιστεύω ότι πολλοί θα προβληματιστούν για την πιθανή ανοησία που τους δέρνει. Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να σκεφτούμε το ακόλουθο:

   Επειδή κανείς μας δεν είναι κατοχυρωμένος απέναντι στη μαλακία και την ανοησία, ούτε καν οι θεωρίες και οι ιδεολογίες, ας σκεφθούμε όχι μόνο διπλά και τριπλά, αλλά πολλαπλά, την πράξη του σηκώνω όπλο και αφαιρώ ανθρώπινη ζωή. Από τη στιγμή που αφαιρέσεις ανθρώπινη ζωή, επιστροφή της πράξης δυστυχώς δεν υπάρχει, ακόμη και αν το μετανιώσεις μυριάδες φορές…

   …………………………………………………………………………………………………………………………….

   Σύντομος σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-hqj

   ………………………………………………………………………………………………………………………………….

   Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr

   …………………………………………………………………………………………………………………………….

   http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/

   Απάντηση

4. Προκήρυξη για την εκτέλεση των δύο νεοναζί
   από AA 21:57, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
   θεματικές: Καμμία θεματική

   προκήρυξη για την εκτέλεση των δύο νεοναζί

   Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη προκήρυξη

   Προσθέστε τα σχόλιά σας
   1501744
   γιατι
   από απο 21:57, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   tor

   βγαζει προειδοποιηση? γνωριζει κανεις?

   1501748
   Πολύ αστείο!
   από σσ 22:11, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
   Πολύ αστείο!
   Πολιτικό μανιφέστο πάντως δεν το λες. Μάλλον στατιστική έρευνα από το επιχειρισιακό κέντρο της αστυνομίας.
   Ο λόγος του είναι φοβερά προσιτός και στον πιο χαζό έλληνα οικογενειάρχη, όπως ακριβώς δηλ. μιλάει ο Σαμαράς σοτυς υπηκόους του.
   Ασε που υπάρχει και το μαργαριτάρι “η δολοφονία Καντάρη -από Αφγανό-” !!!! Για μα μην ξεχνίόμαστε! Από που να το πιάσεις. Εχει κι άλλα.
   Θα είναι ευχής έργον πραγματικά να αποκαλυφθεί ο συγγραφέας του κειμένου, θα γελάσουμε πολύ

   1501752
   copy paste είναι
   από @ 22:41, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   τίποτε παραπάνω από ένα στοχευμένο copy paste. Καμία ανάλυση, καμία εξήγηση όπως κάνουν οι επαναστατικές ομάδες για τον τρόπο δράσης. Λέξεις και φράσεις που παραπέμπτουν σε πολιτικούς χώρους εκτός αναρχίας.

   Περισσοτερο για ξέπλυμα της ΧΑ και των θέσεων της ΝΔ για τα 2 άκρα μοιάζει παρά για επαναστατική πράξη.

   1501754
   Ε ΟΧΙ και στη Ζούγκλα … ΕΛΕΟΣ !
   από Συνείδηση 22:46, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   Αν είναι δυνατόν…

   Οχι και στη Ζούγκλα ρε παιδιά…

   ΕΛΕΟΣ

   1501756
   Μήπως να ανέβει το PDF κατευθείαν εδώ;
   από πρόταση 22:49, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   Για να μην έχουμε τίποτα εκπλήξεις με τα διάφορα link baits των ελληνικών blogs…;

   Αν εγκρίνουν οι σύντροφοι από ΣΟ να το ανεβάσουμε.

   1501760
   Είναι που υπάρχουν πολλές αξιόλογες εφημερίδες…
   από τι να πρωτοδιαλέξεις! 23:02, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   Οχι και στη Ζούγκλα ρε παιδιά…

   Που να τη στέλνανε, στην Ελευθερορυπία, ή στην Εφημερίδα των Ασύντακτων;

   Διαλέγεις καθαρότερο δημοσιογράφο εσύ, μέσα από το λασπόλουτρο της ελληνικής δημοσιογραφίας…;

   1501762
   Διαβάζοντας την προκήρυξη
   από καμια σχεση 23:29, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
   Διαβάζοντας την προκήρυξη Τρείς εκδοχές μου έρχονται στο μυαλό
   1) Το κράτος και τα σκυλιά της αντιτρομοκρατικής να προσπάθησαν πολύ να παράξουν μια πειστική ανάληψη ευθύνης
   2) Να μην είναι η αληθινή προκήρυξη αλλα δημιούργημα κάποιων τρίτων άσχετων με τα γεγονότα στο Νέο Ηράκλειο για σκοπούς εντυπωσιασμού, είτε πρόκειται για ένα κείμενο απο πολιτικά ή οικονομικά κέντρα με το αντίστοιχο όφελος απο την δημοσιεύση της. Η πραγματική ανάληψη ευθύνης σε αυτή την περίπτωση θα αργήσει να δημοσιευτεί ή ισως δεν δημοσιευτεί ποτέ 3) Υπάρχει η περιπτώση αυτή η προκήρυξη να προέρχεται απο άτομα που κινούνται ως πολιτικά σκεπτικά σε αριστερίστικα και ακρω αρστερά πεδία, μεγάλης ηλικίας που στην προσπάθεια τους να ανταποδώσουν στο χτύπημα των ναζί και να ξεκινήσουν μια νεα εμφυλιοπολεμική συνθήκη με νικηφόρες προοπτικές συνεργάστικαν με ποινικούς και οργάνωσαν το χτύπημα στο Νέο Ηράκλειο. Σε κάθε περίπτωση αυτός που σύνταξε την προκήρυξη δεν συμμετείχε στο χτύπημα..

   1501765
   Πόσοι ειδικοί πια.
   από χιλιάδες! 23:55, Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

   Αυτό το πράγμα που όλοι οι αριστεροί είστε ειδικοί στο ένοπλο και κατά τα άλλα δε μπορείτε ούτε 1” να κρατήσετε τα μπλοκ σας απέναντι σε μισή διμοιρία, είναι ένα θέμα που ίσως απασχολήσει στο μέλλον τους αρχαιολόγους/ιστορικούς.

   Μέχρι πρόσφατα ήσασταν όλοι οικονομολόγοι, τώρα ειδικοί στο ένοπλο, μεθαύριο άμα πέσει κανένας μετεωρίτης θα είστε όλοι αστροφυσικοί και πάει λέγοντας.

   Τα μπλοκ σας, λέω, δεν κρατάνε ούτε 1”…

   1501778
   H βιομηχανοποιημένη κοινωνία του θεάματος
   από ΑγώναςΓιαΖωήΚαιΔημιουργία 3:08, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013
   pic.twitter.com/wlQMKj3ZVv

   Αυτό το λίνκ απ’το τουϊτερ το βλέπουν εκατοντάδες χιλιάδες, δε νομίζω να θεωρηθεί οτι υπάρχει θέμα ασφαλείας αν μερικές εκατοντάδες ακόμα το δουν και είναι σε μορφή φωτογραφίας jpg
   Όπως κάθε πολιτική ομάδα, ένοπλη ή όχι, πρέπει να πάρει καιρό για να χτίσει μέσω “λόγου” και δράσης την ύπαρξη της και την σημαντικότητα της η υπογραφή και ανάλυψη ευθύνης από το νέο μειώνει το περιεχόμενο στο ελάχιστο. Άρα τι κριτική να κάνεις στο περιεχόμενο της μηδαμινής ύπαρξης;
   Δεν αξίζει τον κόπο.
   Αντιθέτως μια οργάνωση που έχει χαράξει μια πορεία λόγου και δράσης χρόνων και δεκαετιών, και το αυτονόητο να γράψει περνάει από κόσκινο.
   Αν ξαφνικά ανοίξεις την τηλεόραση σου και βρεις ένα νέο κανάλι εντελώς άγνωστο να παίζει, με εντελώς νέα πρόσωπα, και σου λέει κάτι απίστευτο … λες σιγά μη πιστέψω τώρα ότι έπεσαν και οι δύο πύργοι στο Μανχάταν σχεδόν συγχρόνως.
   Αν το BBC αύριο πει ότι έρχεται ένα φυσικό φαινόμενο και η παραλία θα γεμίσει αφρό ύψους 2 μέτρων απ ‘τη θάλασσα και θα φτάσει μέχρι και 1 χιλιόμετρο μέσα στη στεριά σε ορισμένα σημεία … το θεωρείς δεδομένο ότι έτσι είναι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το λίγο λίγα θα μπορούσε να πει.
   Και η αναρχία, για όποιον φοβάται για το μέλλον της, έχει πει πάρα πολλά για πάρα πολλά χρόνια για να μπορέσει έτσι εύκολα κάτι να μιλήσει εκ μέρους της και να την μειώσει.
   Γεμάτη η ειδησεογραφία διεθνώς και καθημερινά με νεκρούς και τραυματίες από τα χέρια των κρατικών υπαλλήλων, αν την ψάξει κανείς.
   Ανάληψή ευθύνης από αυτές τις οργανώσεις δεν έχω δει να δημοσιεύεται εύκολα από τις ζούγκλες. Τι να πει κανείς;
   Κυκλικό γήπεδο με λιοντάρια να τρώνε χριστιανούς καταντήσαμε.

   1501781
   συνδέσεις
   από my brilliant mind 4:04, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   ο ζούγκλας χτες δημοσίευε τις διαδικτυακές του ψηφοφορίες με πρώτο κόμμα τη ΧΑ και σήμερα του στείλαν προκύρηξη με ανάληψη ευθύνης εναντίον των μελών της

   μάιστα…

   θα το σημειώσω…

   1501782
   αποψη (εχω λεμε)
   από παντα μεσα 4:30, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Δεν θα ασχοληθω καθολου με τον επιθετικο προσδορισμο επαναστατης η μη κλπ , απλα την αποψη μου για τα λεγομενα της προκυρηξης.

   1ο Δεν κανουν σοβαρη , σε βαθος , ιδεολογικη-πολιτικη αναλυση.Ειναι μια σχετικα ρηχη και επιφανειακη αναλυση , που στηριζεται σε συνθηματα=τσιτατα , ενω και η γλωσσα που χρησιμοποιουν , δειχνει μια ελλειψη επαφης με τα κινηματα και προκαλει εντυπωση που δεν μιλαει για τις καταληψεις , ενω θα μπορουσε , αφου ταιριαζει σε πολλες περιπτωσεις και ειχε 18 ολοκληρες σελιδες να το κανει.

   2οΕιναι τοσο ασαφης η πολιτικη τους τοποθετηση που ποτε λες , κομμουνιστες ειναι , οχι αναρχικοι , οχι ακροαριστεροι και τσουπ να και καπου η λεξη πατριωτες!!!Τελικα τι ειναι?Μηπως ειναι απο τους αγανακτησμενους του συνταγματος, αφεντικο με υπαλληλο μαζι , για την πατριδα , την λαοκρατια , την επανασταση ,την πουτανα την μερκελ και να και μια μουτζα στην βουλη , που πρεπει να καει?

   3οΟ λογος τους ειναι τοσο , μα τοοοσοοο καλα δομημενος και τοσο προσεγμενος , που καθε γεροντας μπορει να τον καταλαβει (αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο ως αποκομμενο στοιχειο).Επισης δεν διακρινεις καμια οργη,μισος η εστω επαναστατικη λυσσα , καμια σχεση με ΣΠΦ κι αλλους , πολυ cool ατομα.

   4οΕχουν τρομερη ορεξη για κουβεντα (18 σελιδες?) αλλα οπως ειπα και πιο πανω καμια αναλυση ουσιαστικη.Προκειται κυριως για 18 σελιδες δημοσιογραφικου περιεχομενου , που πραγματικα ακομα και ατομα που τρεχουμε χρονια και καθημερινα με κινηματικα γεγονοτα , δεν νομιζω να τα θυμομαστε ολα αυτα.

   5οΗ προκυρηξη στον ξεφτυλα τον μακη?

   6οΚανενα στοιχειο για τις συνθηκες του χτυπηματος , τιποτα , ουτε εστω μια υποψια υπεροψιας η καυλας , του στυλ σας την καναμε κατω απο την μυτη σας και δεν μας αγγιξατε!!!

   Αυτα , ο καθενας βγαζει τα συμπερασματα του.Μιλωντας για μενα παντα , ανεξαρτητως της πραξης εκτελεσης των 2 φασισταραδων , με τον λογο που βγαζουν προς τα εξω δεν ταυτιζομαι , δεν καταλαβαινω που ανηκουν και τι οραματιζονται.Πολυ θολο τοπιο ο αντιφασισμος , η σαρα και η μαρα μαζευτηκε.

   1501786
   …..
   από @@@@ 8:59, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Το ωραίο είναι πως δεν ξέρουν καν πως γράφεται η βίλα αμαλίας και την γράφουν ΒΙΛΛΑ και το άλλο περίεργο, έχει κυκλοφορήσει γενικώς πως ο παναγιώταρος μαχαίρωσε το 2000 έξω απο την ΒΙΛΛΑ κάποιον;Εγώ προσωπικά έχω φάει το ίντερνετ και δεν βρίσκω τίποτα.Κατα τα άλλα το κείμενο είναι ένας ιδεολογικός αχταρμάς ο οπίος είναι πολυ περίεργος για άτομα που αποφάσισαν να φτάσουν σε αυτό το σημείο της δράση τους, ντουρρούτι και πατριωτισμός και δσε και λαοκρατία και στο τέλος πετιέται το αναρχικό σύνθημα!Τι να πω…

   1501788
   too good to be true?
   από my brilliant mind 9:12, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Λοιπόν τη διάβασα μιας και δεν είχα τι να κάνω και είχα κι αϋπνίες. Ο λόγος καλός, μεστός, κατανοητός, εμπεριστατωμένος. Γράφει και για τις καταλήψεις που παραπονιέται ο από πάνω. Αλλά υπάρχουν μερικά μελανά σημεία…

   1ον – η επιγολή του στόχου και η δικαιολόγηση της επιλογής αυτής. Από το ιστορικό παρελθόν που η ίδια η προκύρηξη μας μαθαίνει, μαθαίνουμε ότι οι “αναλώσιμοι στόχοι”, τα λιμά τα κοινώς λεγόμενα, ήταν πάντα η προτίμηση των ακροδεξιών οργανώσεων και ποτέ των αριστερών, απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον και στην Ελλάδα που ζω.

   2ον – η χρονική στιγμή του χτυπήματος. Μετά τη δολοφονία Φύσσα όλη η Ελλάδα είχε αρχίσει να σχηματίζει αρνητική άποψη για τη ΧΑ, ακόμα και οι ψηφοφόροι της, στις δημοσκοπήσεις η ΧΑ έπαιρνε την κάτω βόλτα. Εμφανίζονται οι “εκδικητές” και η ΧΑ κατά τον μάκη προχτές είναι πρώτο κόμμα στους αναγνώστες του.

   Και όπως έβαλα και στον τίτλο, το κείμενο είναι πολύ καλό για να γράφτηκε από νεαρά άτομα με εκδικητικές διαθέσεις όπως οι ΣΠΦ όπως είπε και ο από πάνω. Αν όμως ο εγκέφαλος που το έγραψε είναι άτομο ώριμο με ώριμη πολιτική και επαναστατική σκέψη, θα έπρεπε να γνώριζε ήδη ότι “εν βρασμώ ψυχής” δεν κάνεις επανάσταση, ούτε καταφέρνεις χτυπήματα που θα αποβούν ωφέλιμα στον αντίπαλο, όπως αποδείχτηκε από την προχτεσινή δημοσκόπηση που μας έδωσε ο ίδιος που μας έδωσε και το βίντεο της εκτέλεσης και τις δημοσκοπήσεις αμέσως μετά και την ανάληψη ευθύνης.

   Οπωσδήποτε όλα αυτά μαζί κι ανάκατα, δεν χωρούν στο φτωχό μου μυαλό, πέραν των “εσκεμμένων”; λαθών που αναφέρει στη σημερινή δημοσίευσή του ο ζούγκλας (άλλο όνομα οργάνωσης στην πρώτη σελίδα, άλλο στην υπογραφή του κειμένου…).

   Έτσι θα παραμείνω σκεπτικιστής ως προς το συγκεκριμένο ένοπλο και το κάλεσμά του και ως προς το ποιούς σκοπούς εξυπηρετεί.

   Αν η κοινωνία αποφασίσει να ανατρέψει την παρούσα κατάσταση, δεν χρειάζονται όπλα, αρκεί να σταματήσει να δουλεύει για μερικές μέρες.

   1501789
   μπα; τελικά το σύνταγμα γέννησε δολοφόνους φασιστών και όχι φασίστες;
   από κάποιος 9:55, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   “Μηπως ειναι απο τους αγανακτησμενους του συνταγματος, αφεντικο με υπαλληλο μαζι , για την πατριδα , την λαοκρατια , την επανασταση ,την πουτανα την μερκελ και να και μια μουτζα στην βουλη , που πρεπει να καει?”

   Αυτά γράφει κάποιος από πάνω. Αν ισχύει κάτι τέτοιο πάντως θα είναι αποστομωτική απάντηση για το αν η κατάληψη του συντάγματος ‘αβάνταρε’ την χρυσή αυγή όπως άθλια και δολοφονώντας την ιστορική μνήμη έχει ειπωθεί από άτομα που ποτέ τους δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με εκείνο το ετερόκλητο κίνημα. Αν μη τι άλλο η κατάληψη του συντάγματος ήταν ξεκάθαρα αντιφασιστική και αντιχρυσαυγίτικη και αυτό το είχε δηλώσει με τα πολλά αντιφασιστικά πανό της. Και όπως αποδεικνύεται από την ιστορική διαδοχή ήταν τελικά και το τελευταίο κίνημα στην Ελλάδα που έδωσε μια έμπνευση στον ευρύτερο κόσμο να στηριχτεί στις αδιαμεσολάβητες κινηματικές δυνάμεις του.

   ΥΓ Αφεντικά και υπάλληλοι μαζί ποτέ δεν διατυπώθηκε από το κίνημα του συντάγματος. Αν μη τι άλλο η ξεχασμένη διαρκής έκκληση του για γενική απεργία διαρκείας το μαρτυρά αυτό από μόνο του. Η αποσύνθεση εκείνου του κινήματος έφερε γενικότερη κινηματική αποσύνθεση αφού κανένα άλλο μαζικό κίνημα δεν εμφανίστηκε στην θέση του και εκ τότε έχουμε μόνο αλληλοφαγώματα και τεχνητούς διχασμούς ανάμεσα στους κοινωνικούς αγωνιστές. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι, μια ευρύτερη κινηματική αναγέννηση θα έχει αναφορά και σε εκείνο το κίνημα ή δεν θα έρθει ποτέ τέτοια αναγέννηση.

   1501795
   Εχω αποριες
   από … 11:40, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   λοιπον διαβασα καπου….(σελ 8 προκυρηξης)

   οτι ειχαν γινει επεισοδια στο καραβελ, βρηκα κατι απο το αρδην, αλλα θελω περισσοτερες πληροφοριες αν υπαρχουν και κυριως αν αυτα που λεει το αρδην ειναι αληθεια. (εψαξα στο σερτς του ινδυμεδια αλλα δεν βρηκα κατι)

   γενικα παντως δεν ειναι ολες οι προκυρηξεις οπως εχουμε συνηθησει τα τελευταια χρονια…καποιες ειναι πιο λαικιστικες. και οι λογοι που αναφερουν κατι ή οχι ειναι δικοι τους, και δεν ειναι αιτια για να τους καταδικασουμε σαν πρακτορες!

   1501798
   ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
   από @@ 12:02, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Υπάρχει στην προκήρυξη copy/paste από ακροδεξιά μεριά: pic.twitter.com/lH2pi5yJn1

   1501799
   ένα τελευταίο σχόλιο κι αντίο
   από κάποιος 12:07, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Λοιπόν δεν ξανασχολούμαι και γεια σας. Αλλά ένα τελευταίο σχόλιο για την ιστορία θα το γράψω. Τόση ασφαλιτολογία και παρακρατολογία στο ίντι δεν υπήρξε ούτε επί σέχτας ούτε επί μαρφίν. Και τότε αντικειμενικά υπήρχαν πολύ πιο σοβαροί λόγοι για να επιδοθεί κανείς στο ‘σπορ’ (ή για να το πω πιο σοβαρά, στην μεθοδολογία) της ασφαλιτολογίας και της παρακρατολογίας. Εδώ έχουμε ένα όργιο ασφαλιτολογίας όμως για ποιο περιστατικό; Για την δολοφονία δυο καθαρμάτων χρυσαυγιτών που περιφρουρούσαν τα γραφεία τους! Αυτά τα γραφεία που είχαν κλείσει σε Νίκαια και Πέραμα (και με αποφάσεις δημοτικών συμβουλιών) και είχαν μείνει λιγοστά για να φυλάσσονται κι ενώ η ίδια η συμμορία είχε κηρυχτεί από το κράτος εγκληματική και είχε φυλακιστεί η ηγεσία της! (και δω είχαμε την παγκόσμια πρωτοτυπια ένα κράτος να έχει βγαλει -και ορθα πέρα από τις υπογειες φασιστικές σκοπιμότητες του- μια ναζιστική συμμορία εγκληματική ΕΝΩ αφήνει γραφεία της να λειτουργούν ακόμη σαν να μην τρέχει τίποτα!)

   Είδαμε ακόμη και σχόλιο πως έγραψαν το δοσίλογο! (χαχαχα λες και δεν έχουν υπάρξει αναρχικοί ή αριστεροί ή μη φασίστες που να έχουν γράψει κι αυτοί δωσίλογος) Κι εντάξει αν τελικά αποδειχτεί ότι ήταν παρακρατικοί αυτοί πάει καλά. Κι ας μην ξεχνάμε σε ποια εποχή είμαστε ε; Ουδέν κρυπτό υπό τον ήλιο. -έτσι για να ανακατεύσω κι εγώ διαφορετικά στυλ γραφής σε ένα κείμενο και να εισάγω και αρχαϊκές εκφράσεις όπως και αυτοί που κατηγορήθηκαν για ασφαλίτες επείδη έκαναν κάτι τέτοιο!) Ακόμη και το μεγαλύτερο μυστικό τους, το prism το απίστευτο δίκτυο της NSA που παρακολουθούσε τα πάντα, δεν μπόρεσαν να το κρατήσουν μυστικό. Άρα αν είναι παρακρατικοί σχετικά γρήγορα αυτό θα αποδειχθεί και όσοι τους μεταχειριστήκαν σαν τέτοιους από την αρχή ας πάρουν όλη την δικαίωση της προφητείας και της ενόρασης ή της ορθής ανάλυσης ή όπως το πούνε.

   Αλλά ΑΝ και αυτό είναι ένα μεγάλο αν, αυτοί δεν είναι τέτοιοι αλλά αυτόνομα άτομα όπως παλιοτερα η 17Ν που έδρασαν όπως έδρασαν τότε θα μιλάμε για την μεγαλύτερη λάσπη και συκοφαντία που έχει δεχθεί ομάδα ανθρώπων. Κι αυτό ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς με αυτό που έκαναν ή όχι.

   Το πιο γελοίο ήταν που θεωρηθηκε η 16Ν και ο Ζούγκλας σαν αποδεικτικά ότι ήταν ασφαλίτες. Και λες κι αν υπήρχαν τέτοια εύκολα αποδεικτικά θα τα έκαιγαν τόσο εύκολα αληθινοί ασφαλίτες… Η πορεία της 17Ν ούτως ή άλλως ήταν για μεγάλη απογοητευση. Εδώ φτάσαμε τα στέκια να μην έχουν καλεσει σε αυτή κι αντί να συζητάμε που καταντήσαμε και γιατί όλα είναι εδώ σε ένα σπιράλ κινηματικής πολιτικής αξιακής κλπ παρακμής συζητάμε σαν πολιτικοί Κλουζώ για το αν αυτοί είναι παρακράτος κλπ Όσον αφορά τον ζούγκλα πάλι αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Άθλια επιλογή για όλους τους αναρχικούς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια αυτόνομη ομάδα που λειτουργεί με άλλα κριτήρια δεν θα ήθελε να τον χρησιμοποιήσει. Το κείμενο τους βρήκε την μεγαλύτερη προβολή και χωρίς να έχει από κάτω σχολιασμό που να το βρίζει.

   Αλλά μετά έχουμε και τους ‘αναλυτές κειμενων’ Τους τύπους που νομίζουν ότι μπορούν να αποδείξουν αν κάποιοι είναι ασφαλίτες μόνο από το κείμενο.

   Λες κι αυτό θα μπορούσε να βγει σε μια 18σελιδη προκήρυξη και από τις πολιτικές αντιφάσεις και ανεπάρκειες του κειμένου ή από το στυλ γραφής του… Λες και δεν έχουμε δει όλα τα στυλ γραφής στις προκηρύξεις ή λες και η 17Ν έβγαζε καλύτερες από αυτή που είδαμε από αυτούς…

   Προσοχή! Εδώ δεν υπερασπίζω αυτή την ομάδα και τις πρακτικές της ούτε την προκήρυξη της αλλά στηρίζω το αυτονόητο: ότι είναι πρόστυχο και πολιτικά απαράδεκτο να τους αντιμετωπίζουμε apriori παρακρατικούς ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ότι είναι τέτοιοι. Κάποιοι ξεχάσαν την ανάλυση που είχε γίνει εδώ της προκήρυξης του επαναστατικου αγώνα τον Γενάρη του 2009 (μετά το γάζωμα μπάτσων στα εξάρχεια που είχε ρίξει φρικτά την ορμή και την επιθετικότητα της εξέγερσης του Δεκέμβρη…) που είχε αποδείξει με πιο πειστικά επιχειρήματα (και όχι για το πως γράφεται το ‘δοσιλογος’ !) ότι είχε έρθει από εξωτερικό σε σχέδιο gladio.

   Αυτό το προλήπτικο ανάθεμα δείχνει που έχουμε φτάσει. Είτε μας σκοτώνουν φασίστες είτε σκοτώνονται φασίστες το ίδιο φοβικά και προβοκατορολογικά αντανακλάστκα βγαίνουν…Η παρακμή έχει ριζώσει σε αυτή την χώρα. Και ριζώνει όλο και πιο βαθιά…

   1501811
   “κάποιος”
   από my brilliant mind 13:16, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί κι εδώ και αλλού παρομοιάζουν το χτύπημα ανάλογο με της 17Ν. Πότε η 17Ν χτύπαγε απολειφάδια; Ούτε είναι δικαιολογία το “δε χτυπήσαμε τους βουλευτές αλλά τους αναλώσιμους για να μη γίνει κανένας ΧΑ”. Μόνο ο Σαμαράς και η ΝΔ ωφελείται από αυτό που γράφει η προκύρηξη.

   1501837
   …..
   από @@@@ 15:11, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   H όποια κριτική δεν γίνεται απλά σε ένα κείμενο κάποιας οργάνωσης αλλά και σε σχέση με την ηλίθια και προβοκατόρικη, είτε συνειδητά είτε όχι, πραξη τους.το επιχείρημα πως δεν θα πάει κάποιος να γραφτεί στην Χα επειδή αυτοι οι τύποι σκότωσαν των δυο νεοναζί είναι ότι πιο ηλίθιο έχω ακούσει στην ζωή μου, σαν να λες πως κάποιος θα το σκεφτεί να γίνει αναρχικός επειδή ο κορκονέας σκοτώνει τον αλέξη ή φάγαν τον φύσσα οι φασίστες.Και τι θα κάνουμε πλέον;θα πέρνουμε σβαρνα όποιον ξέρουμε πως ψήφισε την ΧΑ και να τους σκοτώνουμε;είναι αυτή τώρα σοβαρή πρόταση για αγώνα;Kαι τον ναζισμό όπωςξέρουμε τον σταμάτησε η δολοφονλία του horst wessel.

   το κείμενο απλά είναι ένα ιδεολογικό συνονθύλευμα με γελοία συνθήματα του στυλ “φωτια και τσεκούρι στους φασίστες”, πρωτη φορά το ακούω την ζωή μου, που έχει πέσει σε όλο το ίντερνετ το γέλιο της αρκούδας.αν εσείς παίρνεται στο σοβαρά αυτους τους τύπους, δικό σας θέμα, εγώ προσωπικά τους λέω απο γραφικούς μέχρι πράκτορες.

   1501840
   απολειφάδια οι πορωμένοι μπράβοι των ναζί και μεγαλόσχημοι οι ΜΑΤατζήδες του 80;
   από τι άλλο θα ακούσουμε; 15:36, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Πότε η 17Ν χτύπησε απολειφάδια; Όταν χτύπησε τυχαίους ματατζήδες μετά τον Καλτεζά σκοτώνοντας τους τι ήταν αυτοί; Μεγάλα στελέχη του καθεστώτος; Ή ξαφνικά ένας τυχαίος ΜΑΤατζής της δεκαετίας του 80 έγινε κάτι ανώτερο από έναν μπράβο χρυσαυγίτη που φυλάει τα γραφεία μετά από γενική κατακραυγή εναντίον τους; Τι άλλο θα ακούσουμε! Η 17Ν έφαγε δεκάδες άτομα έιχε ακόμη και ‘παραπλευρη απώλεια’ τον Αξαρλιάν και δεν ήταν πάντα στοχευμένα τα χτυπήματα της. Επίσης στις προκυρήξεις της υπήρχε ο ίδιος ιδεολογικός αχταρμάς που είδαμε και στους καινουργιους. Μέχρι και για σταλινοτροτσκισμό είχαν γράψει. Άρα η συσχέτιση είναι λογική. Απολειφάδια οι μπράβοι που φυλάγαν μια ναζιστική συμμορία ε; Και όταν είχε βγει βουκινο τι ήταν αυτή η συμμορία. Το πολύ το facebook όμως εκεί οδηγεί. Έκεί να δεις πήξιμο από την πρακτορολογία. Μιλάμε για διαγωνισμό ποιος θα προβάλει περισσότερο ότι αυτοί είναι άγριο παρακράτος. Να λοιπόν που το παρακράτος σκοτώνει φασίστες και όχι μόνο αριστερούς, αναρχικούς ή άσχετους όπως τώρα! Να δω τα μούτρα κάποιων αν αυτή η ομάδα αποδειχτεί πραγματική και συνεχίσει τα χτυπήματα της. Και να επιδιδόμαστε σε πρακτορολογία τέτοια μέρα που είχε κατηγορηθεί κι αυτή ότι υποκινήθηκε απο προβοκάτορες ξεπερνά το γελοίο. Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες ε; Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει ε; Αφού οι περισσότεροι δεν μπορούν να έρθουν αντιμέτωποι με τις λέξεις τους γιατί τις εκστομίζουν; Για εφέ; Όταν οι φασίστες έφτασαν στο σημείο να δολοφονήσουν άγρια έναν αντιφασίστα καλλιτέχνη τι περιμέναμε; Ότι δεν θα βρίσκονταν κάποιοι που θα έκαναν αιματηρά αντίποινα; Κι όταν βρέθηκαν αυτοί αμέσως να τους χρεώσουμε στο παρακράτος ή να τους απαξιώσουμε σαν αιμοδιψείς που χτυπάνε απολειφάδια; Πόσο πιο χαμηλά θα πέσει ο πολιτικός λόγος κάτω και από την σαρωτική επίδραση του σκατοfacebook και των συνομωσιολόγων αστέρων του; Και να υπήρχε και κανα πραγματικό μαζικό κίνημα που να φόβιζε ας το βλέπαμε αλλιώς. Αλλά που είναι αυτό;

   1501859
   καπου αναφερουν για την
   από α/α 16:56, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   καπου αναφερουν για την εποποιεια του ΔΣΕ και σε αλλο σημειο λενε οτι οι μονοι που αγωνιζονται ειναι οι αναρχικοι.

   οι συντακτες ειναι αριστεροι?αναρχικοι?τι ειναι τελικα?επειδη το κειμενο ειναι ενα μεγαλο copy paste απο διαφορες σελιδες στο ιντερνετ απο εφημεριδες και απο βιβλια που γραφτηκαν απο δημοσιογραφους για το φαινομενο της χα

   επισης ειναι γεματο απο διαφορες εικασιες που προφανως κανουν οι ιδιοι εκτος και αν γνωριζουν πραγματα απο αλλου.αν συμβαινει το πρωτο η αν ειναι λαθος εκτιμησεις οκ αλλα αν ισχυει το δευτεο ειναι ΥΠΟΠΤΟ.

   μερικα παραδειγματα το οτι ο παναγιωταρος συμμετειχε το 98 στον τραυματισμο κουσουρη.αληθεια αυτο απο που το ξερουν?μηπως το εικασαν επειδη ο περιανδρος ειπε σε εφημεριδα οτι αν ανοιξω το στομα μου θα διαλυθει η χα και ο παναγιωταρος ηξερε απο πρωτο χερι τι εγινε το 98?αλλο σημειο που κανουν εικασια ειναι το γεγονος οτι η ζαρουλια εχει στην ιδιοκτησια της οικους ανοχης.μηπως θελουν να πουν για το ξενοδοχειο και απλα μπερδευτηκαν?

   1501866
   θέσεις κι αντιθέσεις
   από my brilliant mind 17:22, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Από το τέλος στην αρχή.

   “Και να υπήρχε και κανα πραγματικό μαζικό κίνημα που να φόβιζε ας το βλέπαμε αλλιώς. Αλλά που είναι αυτό;”

   Αφού δεν υπάρχει λοιπόν τέτοιο κίνημα, ας κάνουμε τους φασίστες μάγκες δολοφονώντας κανά δυο, να φάνε κι αυτοί μετά κανά δυο, μπας και δημιουργηθεί το κίνημα εκ των ως ων αποσυνετέθει…

   Τα “απολειφάδια” είναι το αντίστοιχο του “αναλώσιμα” της προκύρηξης, και η 17Ν δεν ξεκίνησε την “καριέρα” της εκτελώντας αναλώσιμα. Εδραίωσε το image της στο λαό που την έβλεπε σαν το Ζορό, γιατί χτύπησε διακεκριμένους βασανιστες, σιατζήδες, πολιτικούς και άλλους διακεκριμένους για τα “προσόντα” τους. Ας έγραφαν ότι δεν χτύπησαν τους βουλευτές γιατί δεν είχαν την επιχειρησιακή ικανότητα και δυνατότητα να το κάνουν κι όχι να πετάνε άρες μάρες κουκουνάρες υπεκφυγές περί του “θέλουμε να τρομάξουμε τους εκκολαπτόμενους χρυσαυγίτες να μην πάνε εκεί”. Και πάλι για την 17Ν βρήκες ένα χτύπημα στα ΜΑΤ και επικαλέστηκες και μέχρι τον Αξαρλιάν για να καλύψεις τι; ποιό κενό; Για τον Αξαρλιάν ζήτησε δημόσια συγνώμη η 17Ν ότι πήγε κατά λάθος της. Τι σχέση έχει αυτό με ετούτους δω;

   Στο δια ταύτα, ποιό είναι το κέρδος για το κίνημα, για τον αγώνα, για την επανάσταση, από αυτήν την άμεση σπασμωδική αντίδραση αντεκδίκησης την παρούσα στιγμή; Όπως γράφω και παραπάνω, ήδη η δολοφονία του Φύσσα έκανε τον κόσμο να αρχίζει να σκέπτεται τι μαλακία έκανε και ψήφισε αυτά τα απολειφάδια. Με το να παίζει όμως αυτή η νεοεμφανιζόμενη οργάνωση ποδόσφαιρο 2-1 χωρίς ούτε καν μήνας να κλείσει από τη δολοφονία του Φύσσα, σε ένα λαό που δεν μπορεί να συνέλθει από τα αλλεπάλληλα χαστούκια της κυβέρνησης και φέρνοντάς τον προ τετελεσμένων γεγονότων στα πρόθυρα εμφυλιακής σύγκρουσης, εμένα με κάνεις να αμφιβάλλω για τις προθέσεις της συγκεκριμένης επίθεσης, μιας και βοήθησε να ξαναμαζέψει τον κόσμο της η ΧΑ και από θύτης να εμφανίζεται ως θύμα.

   Ποιός κέρδισε από αυτήν την επίθεση; μήπως η κυβέρνηση; αν δεν πάνε στη ΧΑ οι ψηφοφόροι φοβούμενοι τον ΜΕΛΟ… που θα πάνε; μήπως στη “σοβαρή ΧΑ” που πάλι αναφέρει η οργάνωση; Και μήπως το “χτύπημα” ξαναλύνει τα χέρια της “ασόβαρης” ΧΑ στο δρόμο;

   Εγώ σκέψεις κάνω, αλλά ξέχασα, στην ελλάδα δεν δρουν μυστικές υπηρεσίες, και φταίει το φέισμπουκ που δεν έχω καν λογαριασμό…

   Όπως και να ‘χει σύντροφε, ο καιρός θα δείξει, για την ώρα όμως θα μας δείξει πρώτα τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, όσο εμείς θα προσπαθούμε να διαλευκάνουμε ποιός κρύβεται πίσω από το κάθε τι.

   1501876
   Και μας τι μας νοιάζει που θα πάνε οι ψηφοφόροι:
   από είχα μια αγωνία! 18:28, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουν…ΑΝΤΑΡΣΥΑ (λέω ένα παράδειγμα) οι σημερινοί χρυσαυγίτες;! Ποιόν νομίζετε ότι κοροϊδεύετε με το να γράφετε ότι έχει σημασία το τι θα κάνουν οι ψηφοφοράκοι;

   Όταν λέμε ότι ο φασισμός θέλει τσάκισμα δεν εννοούμε ότι θα κάτσουμε να κάνουμε κουβεντούλα με τους φασίστες στα έδρανα της βουλής.

   Όποιος μπερδεύτηκε ας μην ξαναφωνάξει το σύνθημα.

   Τόσο απλά.

   1501882
   δεν ξέρω αν σου ‘χει λείψει η 7ετία
   από my brilliant mind 19:01, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   και ο συμμοριτισμός, εμένα πάντως ούτε μου λείπει, ούτε επιδιώκω με τέτοιες κραυγαλέα ανορθόδοξες μεθόδους – για να το πω κομψά – να την επαναφέρω.

   Σωστά τι μας νοιάζουν οι ψηφοφοράκοι, τι μας νοιάζει ποιός θα είναι κυβέρνηση, εμείς θα φέρουμε την αναρχία εκτελώντας τους εύκολους και ανυποψίαστους στόκους.

   Ουτε μας ενδιαφέρει αν ακολουθούμε τις τακτικές αυτών που κατηγορούμε, ούτε αν οι πράξεις μας εξυπηρετούν μια χαρά αυτούς που κυβερνούν και τους σπόνσορες της κυβέρνησης. Μήπως καταφέραμε να χτυπήσουμε και κανά μεγάλο ψάρι από τότε που εξαρθρώθηκε η 17Ν; όχι, θα τσακίσουμε τα μικρά λοιπόν, που ως αναλώσιμα θα μας τροφοτούν συνεχώς οι αρχηγοί τους για να ‘χουμε και μεις κάπου να ξεσπάμε την “οργή” μας.

   1501897
   το χειροτερο
   από α/α 20:20, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   το χειροτερο απ’ολα δεν ειναι το περιεχομενο των προκυρηξεων που βγαζουν διαφορες ενοπλες ομαδες

   το χειροτερο ειναι οτι οι περισσοτερες ειναι οργανωσεις μιας χρησης δηλαδη χτυπανε εμφανιζουν ενα ονομα και εξαφανιζονται πραγμα που υποδηλωνει αγωνιστικη ασυνεπεια

   οταν παιρνεις την αποφαση να δρασεις με αυτο τον τροπο την υπερασπιζεσαι μεχρι τελος οπως εκανε η 17ν ο ελα ο ε.α. και οργανωσεις στο εξωτερικο.το να εμφανιζονται καθε λιγο διαφορα ονοματα οργανωσεων και μετα να χανονται ειναι οτι χειροτερο υπαρχει.δεν μπορω να γνωριζω το μελλον πιο ειναι αλλα επειδη εχουμε δει πολλες φορες αυτο το εργο το αναφερω.

   1501917
   prokiriksi
   από xaotismos 21:20, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Ena einai to sigouro edw mesa oti oloi latreuoun tin 17N…. Diavasa tin prokiriksi kai den mporesa na vgalw porisma gia tous skopous i ton xoro pou anikoun oi autos/oi pou tin sinentaksan. Mporw na pw kseka8ara omws oti oles autes oi seires tupou CSI kai to facebook exoun tromeri epiroei pano se kapoious. Sinomosiologia einai to xoby twn ellinwn alla upervenetai to metro . Fasistes koufales erxontai kremales… Kai twra pou pesan 2 sto xwma (xoris na kserw apo pious) lete en oligis oti den exoun orimasi oi sin8ikes. An den kanw la8os kati tetoio leei to K.K.E gia to pote 8a parei o laos ta opla.. Oloi exoumai apopsi apla min protrexete na vgalete simperasma

   1501918
   Ας σταματήσει κάπου αυτή η γραφική διαδικασία.
   από υποδείξεις και δώστου ξανά 21:21, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Το να γίνονται υποδείξεις σε ένοπλες ομάδες για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν είναι κωμικοτραγικό. Όποιος νομίζει ότι ξέρει καλύτερα, ας πράξει καλύτερα. Το μέσο δεν το έχουμε για να μας κάνουν διάλεξη οι ειδικοί των πάντων αλλά για αντιπληροφόρηση. Και όχι, για να προλάβω τους βιαστικούς, η συνομωσιολογία και το ύφος παντογνώστη δεν είναι αντιπληροφόρηση, είναι δημοσιογραφικού επιπέδου συμπεριφορά.

   Κι όπως λέει και η λαϊκή ρήση, όποιος δε χορεύει ξέρει πολλά τραγούδια…

   1501947
   Ε ποτέ…δεν είναι από το χώρο
   από ΣΑΓΚΙ 22:52, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Όταν κάνεις μια πράξη κοινωνικής αντίστασης όπως η εκτέλεση δύο χαβγιτών ,πρέπει να δικαιολογείς επακριβώς τι και πως αλλά και πάνω από όλα το γιατί κατηγορούνται .Την αρχή της συλλογικής ευθύνης δεν την αποδέχονται οι σύντροφοι ,δεν έγινε αποδεκτή ούτε στη δίκη της Νυρεμβέργης .Ύστερα όταν κάνεις μια πράξη εκτέλεσης σταματάς να είσαι στο εγώ περνάς στο εμείς και το εμείς προυποθέτει να μπορείς να προβλέψεις τις συνέπειες που δημιουργείς. Τι πετύχατε? να αγιοποιήσετε την εγκληματική ναζιστική συμμορία και να τη φέρετε από θύτη σε θύμα . Αφού θαυμάζετε την οργάνωση αν είστε σύντροφοι που πολύ αμφιβάλλω διαβάστε προσεκτικά τις προκηρύξεις τις έχω δημοσιεύσει πολλάκις και από αυτό το βήμα .Ούτε στο μικρό δακτυλάκι του Κουφού δε προσεγγίσατε .

   1501953
   σιγα
   από Ninja τιμωρος 23:09, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

   Υπεράνω κριτικής δεν είναι κανείς. Ειδικά οταν αυτός που το κάνει είναι ΠΟΥΘΕΝΑΣ.

   Όταν κάποια στιγμή το κράτος θα επιλέξει -λόγω αδυναμίας- τη προβοκάτσια σαν κύρια επιλόγη για τη διαχείριση του κινήματος, τότε να δούμε τι θα κάνουν αυτοι οι Ninja της πράξης και οι λαλίστατοι αλλα ανύπαρκτοι κατα τα άλλα υποστηρικτές τους.

   (αυτα στη περίπτωση που το συγκεκριμένο δεν ήταν προβοκάτσια, που πολύ αμφιβάλω)

   1501973
   Το ποιός είναι “πουθενάς” δε συζητιέται στο internet.
   από να μαζέψουμε και points 0:02, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   Με αυτή τη λογική κι εγώ μπορώ να πω ότι πολύ αμφιβάλλω αν αυτοί που μιλάνε για “προβοκάτσια” είναι αριστεροί ή αναρχικοί, μπορεί να είναι το ακριβώς αντίθετο ή ακόμα και σε υπηρεσία.

   Οπότε αφήστε αυτό το ύφος γιατί γυρίζει ανάποδα πολύ εύκολα και θα πρέπει να αποδείξετε ότι δεν είστε ελέφαντες.

   1501979
   πετάει ο ελέφαντας?
   από πετάει 0:10, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   από πρόκληση εντυπώσεων καλά πας εσύ ο τελευταίος. Ασε τις υπόνοιες ότι δεν συζητίουνται αυτά από το ιντερνετ γιατί υπάρχουν άφθονα σενάρια τα οποία καλύπτουν τα ΠΑΝΤΑ. Τύφλα να έχουν τα παπαγαλάκια της ΓΑΔΑ που ουκ ολίγες φορές μας αποδεικνύουν ότι και ο ελέφαντας πετάει.

   1501996
   Έχει και το Ε.Π.Α.Μ εξτρεμιστές;
   από ;; 1:05, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   Με ταξική ανάλυση των δέκα λέξεων για το προλεταριατο σε 18σελιδη προκήρυξη, με σχεδόν ανύπαρκτη ανάλυση για την βία (σε τέτοια έντασης χτύπημα) και με ιστορική ανάλυση επιπέδου πρώην μέλους του κκε (πιθανόν αδικώ το κκε), αυτός ο άνθρωπας-συντάκτης το μόνο που έχει δει από αναρχία είναι μάλλον τα συνθήματα στους τοίχους και τα τσιτάτα του ντουρούτι στο wiki…γιατί να βάλει όμως την αναρχία μέσα αφού είναι αυταπόδεικτο ότι δεν έχει καμιά σχέση.. Και όχι, η 17Ν είχε ταξικότατη ανάλυση (αξιώσεων ή μη) και αναφορές στο επιχειρησιακό (όπως και οι περισσότερες ένοπλες οργανώσεις..) που αλήθεια εδω γιατί απουσιάζει; Δεν έχει να κάνει με το αν κάνουμε όλοι εμείς τους επιθεωρητές κλουζό και τους συνωμοσιολόγους..απλά το κείμενο φαίνεται να γράφτηκε κυριολεκτικά από τον Καζάκη με την βοήθεια του Πάνου Καμμένου (στα αριστερά του) σε κάποια σημεία και με την επιμέλεια του δημοσιογραφικου μέρους από τον Μάκη.

   Αν είναι όντως λαικοί (sic για μένα) ένοπλοι αριστεροί ξεκινήσαν μάλλον από το τέλος για να πάνε στην αρχή..

   Αν είναι..

   1502010
   Δεν κατάλαβα ποιό είναι το πρόβλημα.
   από εγωισμό βλέπω μόνο και τίποτα άλλο 2:46, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   Μια οργάνωση εκτελεί δύο ναζιστές και βγάλει μια προκήρυξη για την ενέργεια. Γιατί να εξηγήσει το επιχειρησιακό κομμάτι της υπόθεσης; Δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια. Τι θα άλλαζε από πολιτικής άποψης; Τίποτα.

   Μιλάτε σαν κακομαθημένοι τηλεθεατές που δεν είδαν το επεισόδιο που ήθελαν. Γιατί κατά βάθος δε θέλετε να παραδεχτείτε την αντίφαση ανάμεσα στο να κραυγάζεις σε μια πορεία “φασίστες έρχονται κρεμάλες” και μετά, μόλις βλέπεις ότι κάποιοι όντως το εννοούν, να μιλάς για προβοκάτορες και Νεφελίμ.

   Εκτός κι αν όταν εσείς φωνάζετε “φασίστες έρχονται κρεμάλες” εννοείτε ότι θέλετε να παίξετε μαζί τους το γνωστό παιχνίδι κρεμάλα.

   Υ _ _ _ _ _ _ _ Α

   1502017
   ντάξει
   από το εμπεδώσαμε 3:11, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   το εμπεδώσαμε αυτό με το σύνθημα που μας λες. Το λες παντού δεν χρειάζεται να μας το επαναλαμβάνεις συνέχεια.

   Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσμάτα του. Εμμονή που έχουνε κάποιοι εδώ μέσα.

   1502038
   ………….
   από @@@@ 11:19, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   και επειδή λέμε θάνατος στα αφεντικά, πρέπει ο καθένας άυριο να πάρει ένα πιστόλι και να καθαρίσει το δικό του;Tα συνθήματα είτε μιλάνε για πράξεις που πρέπει να γίνουν συλλογικά είτε έχουν έναν συμβολικό χαρακτήρα οργής, οι μόνοι που τα παίρνουν κυριολεκτικά και πιστεύουν πως εφαμρόζονται άμεσα απο τον καθέναν είναι είτε τίποτα πορωμένοι μηδενιστές είτε τίποτα ακροδεξιοί που προσπαθούν να ταυτίσουν κινήματα με τέτοιες είδους ηλίθιες ένοπλες δράσεις.

   Και μην ξεχνάμε ο φασισμός έχει πολιτική εξουσιαστική διέξοδο ενώ ο αναρχισμός δεν έχει, μπορεί εμείς να γράφουμε στα @@ μας τους ψηφοφόρους τους αλλά αν οι ναζί πάρουν την εξουσία κι έχουν τον έλεγχο του στρατού και της αστυνομίας, ούτε το μπουκάλι, ούτε το 9άρι θα μπορέσουν να κάνουν πολλά πράγματα.

   1502042
   Για τα συνθήματα
   από έφοδος στον ουρανό… 12:15, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

   Είναι αλήθεια ότι η προβοκατορολογία φτωχαίνει πολύ την όποια συζήτηση και κριτική. Αλλά πρωτίστως αυτό ας το αναλογιστούν όσοι πράττουν και γράφουν με τόσο απύθμενη θολούρα που αδυνατούν να διαφυλάξουν στοιχειωδώς τα χαρακτηριστικά τους. Ύστερα, ας το αναλογιστεί κι όλος ο κόσμος, γιατί η κριτική σε μία μορφή αγώνα δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει στο πόσο προβοκατόρικη είναι, αν θέλει αυτή η κριτική να είναι από τη μεριά της στοιχειωδώς σοβαρή, άσχετα με το τι θέση παίρνει επί της μορφής αγώνα ή επί της συγκεκριμένης πράξης. Και φυσικά όσοι κόβουν το χέρι τους ότι δεν πρόκειται για μία πολύ περίεργη συνθήκη πράξης/εκτέλεσης και ανάληψης που αναπόφευκτα δημιουργεί αμφιβολίες για την προέλευση και τους σκοπούς της, ας το εξηγήσουν τουλάχιστον, γιατί με τσιτάτα και επιχειρήματα γηπέδου δεν πείθουν κανέναν.

   Υπάρχει όμως μία επιχειρηματολογία που κατά οξύμωρο τρόπο χρησιμοποιείται από όλο το φάσμα της κριτικής κι αυτή αφορά τα συνθήματα στις πορείες ή στους τοίχους και στα πανώ. Όλοι τους διαπράττουν ένα τεράστιο σφάλμα που οφελεί την εξουσία (άρα είναι όλοι τους προβοκάτορες;). Ενοχοποιούν με τους χειρότερους όρους ένα ολόκληρο κίνημα αντιστάσεων για τις πρωτοποριακές και διαχωριστικές επιλογές κάποιων. Οι μεν για να πουν ότι “αφού όλοι φωνάζετε περί κρεμάλας και μελιγαλά, τώρα γιατί κλαίγεστε για τις εκτελέσεις φασιστών;” και οι δε για να πουν ότι “κακώς φωνάζονται τέτοια συνθήματα, βλέπετε που οδηγούν…”

   Αφενός, όσο ηλίθιο είναι να λέει κάποιος ότι εν γένει το ένοπλο είναι διαχωρισμένο από τα κινήματα (προβοκατορολάγνοι κυρίως), άλλο τόσο ηλίθιο είναι να ειπώνεται ότι το ένοπλο είναι ευθεία προβολή των κινημάτων (κάτι για το οποίο υπερηφανεύονται οι θιασώτες της αβάρντ γκαρντ για να αυτοεπιβεβαιώνουν το μεγαλείο και τις επιλογές τους). Προφανώς ιστορικά, οι ένοπλες μορφές αγώνα αποτελούν μέρος ενός γενικότερου κινήματος, κάποιες φορές με μία πιο οργανική σχέση (βλέπε Τουπαμάρος), άλλες φορές με μία πιο διαλεκτική (βλ. πχ διάφορες λενινιστές οργανώσεις ή κάποιες άλλων ρευμάτων της τελευταίας δεκαετίας) και άλλες φορές με μία σχέση ακυρωμένη και διαχωριστική (βλέπε τους κατά βάση ειλικρινείς νιχιλιστές ως προς τη φιλοσοφία τους). Επίσης, να σημειωθεί ότι είναι εξίσου ηλίθιο κάποιος να λέει ότι δεν υπάρχουν ένοπλες οργανώσεις παρακρατικής προβοκάτσιας, ή ότι δεν υπάρχουν παρεισφρύσεις πρακτόρων του κράτους σε οργανώσεις που δεν είναι ωστόσο παρακρατικές. Το συμπέρασμα είναι ότι όποιος προσπαθεί να κατανοήσει αυτό τον επίπονο, πολυσύνθετο και δυσανάγνωστο τίτλο που λέγεται “ένοπλο” ως κάτι στατικό και μονοδιάστατο, το μόνο που κάνει είναι συμβάλλει στη φτωχοποίηση του ευρύτερου διαλόγου.

   Αφετέρου, τα συνθήματα που φωνάζονται ή γράφονται στους δρόμους δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ούτε ως προγραμματικές δηλώσεις, ούτε ως τσιτάτα για να περνάμε την ώρα μας. Κατά βάση, εδώ και κάποιους αιώνες τα συνθήματα στους δρόμους είναι συμβολικά και δηλώνουν μία κατεύθυνση για το πώς οραματίζεται ο καθένας τον αγώνα για την ελευθερία σε μία αρμονία για το πώς δρα στο εδώ και στο τώρα. Έτσι, όταν κάποιος φωνάζει ένα σύνθημα το οποίο ενέχει μία ιστορική/κινηματική παρακαταθήκη ή έχει μία οραματική για τον κόσμο για τον οποίο παλεύει δε σημαίνει ότι ανοίγει τους ασκούς του αιόλου για να κάνει ο καθένας ότι του κατεβάσει η γκλάβα του. Η “κρεμάλα στους φασίστες” πηγάζει από πολύ σκληρές συνθήκες του ταξικού ανταγωνισμού μέσα στις οποίες ολόκληρα κινήματα ή επαναστάσεις κρεμούσαν τους φασίστες και σίγουρα δεν εννοεί ούτε υπονοεί ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή ο οποιοσδήποτε μεμονωμένα μπορεί ή πρέπει να σηκωθεί ένα τυχαίο πρωινό και να πάει να κρεμάσει έναν φασίστα στο σπίτι του ή στο γραφείο του. Ομοίως, το “θάνατος στα αφεντικά” κατευθύνεται σε έναν κόσμο δίχως ταξική διάρθρωση ή σε μία οξυμένη συνθήκη όπου η όποια κυριολεξία του συνθήματος θα είναι άμεσα οικειοποιήσιμη από όλους τους εργάτες κι όχι από κάποιους αντιστασιακούς σωτήρες, ούτε φυσικά σημαίνει να πάει κάποιος το επόμενο πρωί στη δουλειά του και να πυροβολήσει το αφεντικό του “γιατί έχει το δίκιο με το μέρος του”.

   Προφανώς όλα αυτά εστιαζουν σε συνθήματα που αφορούν την αφαίρεση της ζωής, κάτι που για τις δικές μας αξίες είναι ζήτημα υψίστης σημασίας. Κάτι ανάλογο αντιστοιχεί βέβαια και με άλλα συνθήματα, αλλά με μία διαφορά που πηγάζει από το τι σημαίνει αφαιρώ μία ζωή και τι σημαίνει καταστρέφω κάτι υλικό. Όταν φωνάζεις ένα σύνθημα για την καταστροφή δομών ή υλικών σχέσεων, όπως πχ για τον καπιταλισμό, για τις τράπεζες ή για τον καταναλωτισμό τότε ο συμβολισμός του συνθήματος ακολουθείται και

   Απάντηση

5. Αθήνα: Ενημέρωση για προσαγώγες-συλλήψεις 17 Νοέμβρη
   Πληροφορίες από σύντροφο που μίλησε με δικηγόρο

   10 άτομα συνολικά και ένας ανήλικος.

   Κατηγορίες:

   α) Όλοι για “Διατάραξη κοινής ειρήνης με καλυμένα πρόσωπα”. (κουκουλονόμος)
   β) Kάποιοι με “βαριά σκοπούμενη σωματκή βλάβη

   Σ΄αυτούς είναι και ο σύντροφος που πιάστηκε έξω από το καφενείο.
   Η δικογραφία είναι ένα μπάχαλο.

   υ.γ Σε νεώτερη ανακοίνωση τους οι μπάτσοι κάνουν λόγω για περίπου 230 προσαγωγές και 19 συλλήψεις

   Απάντηση

6. Θα τούς ταράξουμε στη νομιμότητα;
   Του Σπύρου Μαρκέτου
   Το πλήγμα της ακροδεξιάς κυβέρνησης στη συμμορία που σκότωσε τον ηρωικό Παύλο Φύσσα μπορεί ν’ αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, αλλά σίγουρα όχι σε οποιεσδήποτε αντιφασιστικές ευαισθησίες του Σαμαρά και του επιτελείου του. Αυτές είναι ανύπαρκτες, όπως απέδειξαν λόγοι και πράξεις τους όλα τα περασμενα χρόνια.

   Αντίθετα, στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μέτρησε κυρίως το αντιφασιστικό κίνημα, που άνθησε μέσα από αναρίθμητες τοπικές επιτροπές, ομάδες και κινητοποιήσεις τον τελευταίο χρόνο. Μετά τη δολοφονία οι μνημονιακοί πανικοβλήθηκαν από το ενδεχόμενο να γίνει η λαϊκή οργή, ριζοσπαστικοποιώντας τους απεργιακούς αγώνες, καταλύτης ενός κινήματος ικανού ν’ ανατρέψει την κυβέρνηση και να σταματήσει τη λεηλασία της χώρας.

   Ότι η πυρκαγιά μπορούσε να ξεσπάσει κάθε στιγμή είχε φανεί νωρίτερα, από τον απρόσμενο ξεσηκωμό για τη δολοφονία ενός άλλου νέου, του Θανάση Καναούτη. Συγκρίνοντας αυτές τις αυθόρμητες και μαζικές κινητοποιήσεις με την εξαφάνιση των χρυσαυγιτών όταν πιάστηκε η ηγεσία τους, παρ’ όλες τις εκκλήσεις της για δυναμικές παρεμβάσεις, βλέπουμε ποιό κίνημα είναι αληθινό και ποιά πλευρά έχει πράγματι δύναμη στο δρόμο.

   Συνέβαλε επίσης η διεθνής ταξική πάλη, που δεν κρυσταλλώνεται μόνο γύρω από σημερινές διεκδικήσεις, αλλά και με άξονα την ιστορική μνήμη. Η ανάμνηση της φασιστικής φρίκης στην Ευρώπη παραμένει ισχυρή, και τα πλέγματα εξουσίας φοβούνται να συνδεθούν απροκάλυπτα μαζί της. Κυρίως δεν θέλουν να φτιαχτούν εστίες συλλογικής αντίδρασης οι οποίες, ανακαλώντας τη μαζική αντίσταση στον φασισμό, θα ματαιώσουν τα εγχειρήματα δομικής προσαρμογής (‘μνημόνια’) όταν θα σκάσει η χρηματοπιστωτική φούσκα και στο βορά. Όταν λοιπόν ο εκπρόσωπος των ευρωπαίων σοσιαλιστών έθεσε ζήτημα Χρυσής Αυγής στην ελληνική κυβέρνηση, η τελευταία θορυβήθηκε.

   Ένας εσωτερικός παράγοντας ήταν η αυτονόμηση του Μιχαλολιάκου. Όλο αφελή προπέτεια, βιαζόταν να συγκυβερνήσει. Μεθυσμένος από την προκλητική ασυλία που τού παρείχαν αστυνομία και δικαστικοί, ντοπαρισμένος με τη συστηματική στήριξη των λεγόμενων μέσων ενημέρωσης, και παραφουσκωμένος με τις γενναιόδωρες εισφορές τραπεζιτών, εφοπλιστών και μητροπολιτών, που τα ονόματά τους απαράδεκτα μένουν κρυφά, υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Προτείνοντας τον Κασιδιάρη για υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας έκανε την κυβέρνηση να ετοιμάσει ακόμη και αλλαγή του εκλογικού νόμου για να κρύψει τη γύμνια της. Το φονικό τής έδωσε μια σπάνια ευκαιρία να σβήσει τον ενοχλητικό ανταγωνιστή και ν’ αρπάξει νυχτωμένους ψηφοφόρους του. Τήν άδραξε, μετά από λίγες ημέρες δισταγμού.

   Η δίωξη των χρυσαυγιτών ήταν μια γλυκειά νίκη του αντιφασιστικού κινήματος και μια πελώρια ήττα του πλέγματος εξουσίας. Η ναζιστική συμμορία τούς ήταν πολλαπλά απαραίτητη, γι’ αυτό άλλωστε και είχαν πάρει το ρίσκο να τήν στηρίξουν βουλώνοντας τη μύτη τους. Τήν χρειάζονταν για να εκτρέψουν τη λαϊκή αγανάκτηση από τους τραπεζίτες και τα κόμματα εξουσίας προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά κι ενάντια στην αριστερά. Επίσης τήν ήθελαν για πολιτική εφεδρεία, η οποία με τον αντιμνημονιακό της λόγο θα αδρανοποιούσε πολλούς δυσαρεστημένους που έχουν αλλεργία στην αριστερά. Αλλά και ως απεργοσπάστες κι εφεδρικό στρατό καταστολής, αν τυχόν ξεσπάσει μια λαϊκή εξέγερση, διόλου απίθανη, ενάντια στην οποία δεν θα αρκούν οι δυνάμεις του επίσημου κράτους. Χωρίς τη Χρυσή Αυγή, μονάχα τα ΜΑΤ απομένουν ανάμεσα στο λαό και τα ελικόπτερα. Χάνοντάς την το καθεστώς γίνεται ορατά πιο ευάλωτο.

   Ο εχθρός θα ξαναπροσπαθήσει να φτιάξει φασιστικό κίνημα, αλλά τώρα θα δυσκολευτεί. Πρώτα πρώτα, ήρθαν στο φως οι εξαρτήσεις του φασισμού από τους καπιταλιστές και ξεθώριασε η δήθεν αντισυστημικότητά του. Έπειτα, η φασιστική κινητοποίηση στηρίζεται στην αίσθηση ότι το κράτος τήν καλύπτει, που εξατμίστηκε μετά τις συλλήψεις και την εξάρθρωση των πιο προκλητικών χρυσαυγίτικων πυρήνων στην αστυνομία. Επιπλέον, πολλοί που έλπιζαν ότι θα σώζονταν ατομικά προσχωρώντας στον φασισμό τρόμαξαν και απογοητεύτηκαν. Τέλος, η αριστερά και οι εργαζόμενοι αφυπνίστηκαν αππέναντι στην απειλή, και την ερχόμενη φορά θα αντιδράσουν ταχύτερα.

   Από την άλλη μεριά, η επόμενη προσπάθεια μπορεί ν’ αποδειχτεί πιο επικίνδυνη, ιδίως αν αποφύγει τις απροκάλυπτες ναζιστικές αναφορές, που αναπόφευκτα εκθέτουν, και αν τυχόν βρει ικανότερους ηγέτες. Τώρα, όσο ο φασισμός έχει γονατίσει, πρέπει να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερο κόσμο το μήνυμά μας, πως είναι συστημικός και όχι αντισυστημικός. Και πως λύση δεν είναι η ατομική σωτηρία, ανέφικτη έτσι και αλλιώς, αλλά η ανατροπή του πλέγματος εξουσίας και του καπιταλισμού. Που δεν αφορά το μακρινό μέλλον, αλλά είναι εφικτή αύριο. Και σημαίνει καταρχάς ν’ αποσπάσουμε το κράτος από τους καπιταλιστές και να οργανώσουμε την οικονομία με εργατικό έλεγχο και γνώμονα τις δικές μας ανάγκες αντί για το δικό τους κέρδος.

   Οι δραματικές εξελίξεις του τελευταίου μήνα μάς δείχνουν για ποιό λόγο η διάκριση μεταξύ φασισμού και της υπόλοιπης άκρας δεξιάς δεν είναι σχολαστικισμός, αλλά αντίθετα βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα τις χωριστές στοχεύσεις τους και τη διαφορετική πολιτική τους δυναμική. Οι φασίστες και η υπόλοιπη άκρα δεξιά είναι συγγενικοί χώροι και συνήθως συνεργάζονται, αλλά συνάμα έχουν αποκλίνοντα χαρακτηριστικά και συμφέροντα, όπως ανέλυσε ο ιστορικός Ρόμπερτ Πάξτον στην Ανατομία του φασισμού, έργο απαραίτητο για να καταλάβουμε αυτό τον εχθρό μας. Η βασική τους διαφορά δεν εντοπίζεται στις αυταρχικές και ρατσιστικές ιδέες που επαγγέλλονται, οι οποίες μπορεί και να είναι ταυτόσημες, αλλά στο ότι οι φασίστες, αντίθετα από τους άλλους ακροδεξιούς, στήνουν μαζικό κίνημα. Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά πολιτική πρακτική κυριαρχίας στον δημόσιο χώρο.

   Οι συγκρούσεις του λοιπόν με τους ακροδεξιούς ομογάλακτούς του δεν είναι σπάνιες ούτε πρέπει να μας εκπλήσσουν. Αντίθετα, είναι αναπόφευκτες, καθώς οι φασίστες προσπαθούν να στήσουν τον δικό τους πολιτικό χώρο. Μπορεί μάλιστα να είναι εξαιρετικά άγριες· για παράδειγμα, ο ιστορικός ηγέτης του ρουμανικού φασισμού Κοδρεάνου εκτελέστηκε, μαζί με την αυλή του, από την επίσης ακροδεξιά ρουμανική κυβέρνηση τον καιρό του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Υπάρχουν άλλωστε και πολλά παραδείγματα ενδοφασιστικών συγκρούσεων, με πιο γνωστό τη σφαγή της ηγεσίας των ναζιστικών Ταγμάτων Εφόδου από τον Χίτλερ το 1934, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών. Οι φασίστες έχουν σκληρές διαφωνίες μεταξύ τους σε θέματα στρατηγικής και τακτικής, και αλληλοσυγκρουόμενες προσωπικές επιδιώξεις. Το πρόβλημα των περισσότερων φασισμών είναι ότι τρέφουν πολλούς φύρερ και ντούτσε, όχι μονάχα έναν. Αύριο στην ίδια θέση ίσως βρεθεί και η Χρυσή Αυγή.

   Η εικόνα των τεράστιων κομμάτων που συσπειρώνονται πίσω από έναν Χίτλερ ή έναν Μουσολίνι κρύβει ότι ακριβώς ο ιταλικός και ο γερμανικός φασισμός ήταν οι ‘πετυχημένες’ εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Δύσκολα βρίσκονται χαρισματικοί ηγέτες, και τα περισσότερα φασιστικά κόμματα φούσκωσαν και ξεφούσκωσαν χωρίς κάν να πλησιάσουν την κυβέρνηση. Οι εσωτερικές τους έριδες και διασπάσεις είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση, και το πιθανότερο είναι να δούμε κάτι αντίστοιχο και στη χώρα μας, ιδίως τώρα που έχασαν την ασυλία του κράτους και των μήντια, και θ’ αναγκαστούν να τοποθετηθούν πάνω στα πραγματικά προβλήματα. Αλλά το να σκοτώνεις φασίστες καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν είσαι φασίστας και ο ίδιος, πόσω μάλλον ότι είσαι αντιφασίστας.

   Η σύγκρουση της κυβέρνησης με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής δεν σημαίνει λοιπόν ότι ο Δένδιας και ο Σαμαράς έξαφνα έγιναν αντιφασίστες. Είναι απλώς μια κίνηση σε μια πολιτική χορογραφία που σκοπό έχει να ξαναφέρει τους ψηφοφόρους του Μιχαλολιάκου στο μαντρί της συντηρητικής παράταξης. Κίνηση, η οποία διευκολύνεται από την έλλειψη ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στους ναζιστές και τη νεοσυντηρητική ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα ο φασισμός είναι αδελφάκι του νεοσυντηρητισμού όσο και του νεοφιλελευθερισμού, και κοινή βάση όλων τους είναι η αντίληψη που ονομάζεται κοινωνικός δαρβινισμός.

   Κατά βάση φασίστες, νεοσυντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι έχουν παραπλήσιες αντιλήψεις για την κοινωνία. Τήν βλέπουν σαν μια ζούγκλα, όπου οι αδύναμοι πρέπει να μένουν απροστάτευτοι και οι ισχυρότεροι να τα παίρνουν όλα. Η συλλογική οργάνωση των εργαζόμενων, στην οποία ποντάρει η αριστερά, πρέπει να τσακίζεται. Ισότητα κι ελευθερία είναι κακές λέξεις, αλληλεγγύη και αδελφοσύνη ακατανόητες. Πολιτική επιβίωσης είναι όχι η συλλογικότητα και η συνεργασία, αλλά ο κανιβαλισμός, ώσπου να κανιβαλιστείς και ο ίδιος. Το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει συστηματικά για να επιβάλλει παντού τους νόμους της αγοράς, να οργανώνει δηλαδή την καταλήστευση των πολλών και τον κατακερματισμό των συλλογικοτήτων τους.

   Για αυτόν ακριβώς το λόγο το ίδιο το κράτος ενισχύει τον φασισμό και τον ρατσισμό, όπως διαπιστώσαμε κι εμπειρικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Έτσι κρατά τους εργαζόμενους φτωχούς και διασπασμένους, ώστε να διασφαλίζει την αναπαραγωγή του καπιταλισμού και κατεξοχήν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Η δεξαμενή του φασισμού, δηλαδή ο ευρύς χώρος που δέχεται τη φασιστική συνθηματολογία αλλά δεν συμμετέχει σε φασιστικές κινητοποιήσεις, αρδεύτηκε επιμελέστατα την τελευταία εικοσαετία όχι μόνον από τα κανάλια και τις εφημερίδες των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων, αλλά και από τη νομοθεσία και τις κρατικές πολιτικές. Για παράδειγμα, η ρατσιστική μεταχείριση των μεταναστών και των προσφύγων ήταν εκείνη που τροφοδότησε το ρατσισμό, και όχι το αντίστροφο.

   Επομένως ο ρηχός και όψιμος κυβερνητικός αντιφασισμός διόλου δεν δικαιώνει τη μερίδα εκείνη της αριστεράς που μάς παροτρύνει ‘να τούς ταράξουμε στη νομιμότητα’. Δεν είναι απλώς ότι η νομιμότητα και η ίδια η συνταγματική τάξη καταλύθηκαν από τη στιγμή που επιβλήθηκε αντιδημοκρατικά το πρώτο Μνημόνιο. Τότε έγινε ανέκδοτο η λαϊκή κυριαρχία, κι έπειτα η εκτροπή οριστικοποιήθηκε με την πρωθυπουργοποίηση του μη εκλεγμένου τραπεζίτη Παπαδήμου και την κυβέρνηση Σαμαρά, που έκανε ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Νομιμότητα σε όλο τον κόσμο σημαίνει πλέον ασυδοσία των καπιταλιστών και υποδούλωση των πολλών. Τι νόημα έχουν τέτοιες λέξεις στον αστερισμό της Φουκουσίμα; Ειδικότερα σε χώρες σαν τη σημερινή Ελλάδα νομιμότητα είναι αυτό που ο εχθρός ονομάζει ‘δομική προσαρμογή’ (στις ανάγκες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος) ενώ οι μαρξιστές ‘πρωταρχική συσσώρευση’ (Σίλβια Φεντερίτσι, Ντέηβιντ Γκραίμπερ) ή ‘απαλλοτριωτική συσσώρευση’ (Ντέηβιντ Χάρβεϋ). Είναι η καταστροφή των πολλών για χάρη των λίγων.

   Η σημερινή μας νομιμότητα σημαίνει υποταγή στη δικτατορία της Τρόικας. Δεν αντέχει χωρίς τον ρατσισμό και τον φασισμό, κι εκείνοι που τήν διαχειρίζονται το γνωρίζουν. Η αποκάλυψη των εγκλημάτων της φασιστικής συμμορίας, τα οποία όλον αυτό τον καιρό ο σκληρός πυρήνας του κράτους ανεχόταν, ενθάρρυνε, ή ακόμη και οργάνωνε (πότε θα μάθουμε ποιός ακριβώς ήταν ο ρόλος της ΕΥΠ σ’ όλην αυτή την ιστορία;) απλώς αποδεικνύει πόσο κενή περιεχομένου και τελικά ανόητη και αυτοκαταστροφική για την αριστερά ήταν η τακτική ‘θα τούς ταράξουμε στη νομιμότητα’. Η οποία, αν τήν δούμε σε ιστορική προοπτική, ήταν ακριβώς η τακτική της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας στη Γερμανία που βραχυκύκλωσε κάθε αντίσταση στην άνοδο του Χίτλερ. Θα έπρεπε να το γνωρίζουν αυτό όσοι τήν προβάλλουν σαν κατάλληλη τακτική για την αριστερά.

   Στην σημερινή Ελλάδα, το ‘θα τούς ταράξουμε στη νομιμότητα’ διευκόλυνε την αδρανοποίηση των εργαζόμενων, πετώντας το μπαλάκι σε κρατικούς μηχανισμούς που αποδείχτηκε πλέον πως δεν καταδίωκαν τον φασισμό αλλά τόν επώαζαν. Πάγωσε τη μαζική αντιφασιστική κινητοποίηση, που είναι το ισχυρότερο όπλο ενάντια στον φασισμό. Αλλά βόλεψε τις εφησυχασμένες ηγεσίες της αριστεράς οι οποίες, αντίθετα από τις αντιφασιστικές οργανώσεις, ούτε πρόβλεψαν την άνοδο του φασισμού ούτε τής αντιτάχθηκαν εγκαίρως ή δραστήρια. Και αντί να κάνουν επιτέλους μια ειλικρινή αυτοκριτική για τα λάθη και τις ανεπάρκειές τους, που παραλίγο να μάς φορτώσουν στο σβέρκο έναν Μιχαλολιάκο, ως σήμερα εθελοτυφλώντας παριστάνουν ότι το πολιτικό παιχνίδι παίζεται ακόμη με όρους νομιμότητας. Κρύβοντας ότι, αφότου η Τρόικα δρομολόγησε τη λεγόμενη δομική προσαρμογή, το παιχνίδι έχει γίνει ‘ή αυτοί ή εμείς’.

   Φυσικά δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τα λιγοστά όπλα που μάς δίνει η κολοβή σημερινή νομιμότητα. Αξίζει με όλες μας τις δυνάμεις να πιέσουμε να καταδικαστούν οι εγκληματίες χρυσαυγίτες, και στη δίκη τους, με όποιους όρους και αν διεξαχθεί αυτή, το αντιφασιστικό κίνημα θα πρέπει ως πολιτική αγωγή να φέρει στο φως όλη τη σκοτεινή δράση τους, που οι μηχανισμοί του κράτους, σύμμαχοί τους ως χθες και ίσως ξανά αύριο, θα προσπαθούν να συγκαλύψουν. Θα είναι πολύ καλό επίσης ν’ απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή, μεγάλη νίκη του κινήματος και ήττα του πλέγματος εξουσίας,. Αλλά ας μη φανταζόμαστε πως αυτά θα σημάνουν κι εξάλειψη της φασιστικής απειλής.

   Τον φασισμό δεν τόν νικάμε αυτοσχεδιάζοντας ούτε εφαρμόζοντας έτοιμες ιδέες, και τελικά αναπαράγοντας έτσι κάποιες εύπεπτες προκαταλήψεις. Πρέπει να επεξεργαστούμε στρατηγική, και αυτό το έχουν κάνει ως ένα βαθμό οι αντιφασιστικές οργανώσεις, αλλά δυστυχώς όχι ακόμη οι ηγεσίες της αριστεράς. Στρατηγική που θα αξιοποιεί, δίπλα στην ανάλυση της σημερινής συγκυρίας, και την ιστορική εμπειρία του αντιφασιιστικού κινήματος. Η ιδανικότερη αφετηρία για κάτι τέτοιο είναι, απ’ όσα βιβλία διαθέτουμε στα ελληνικά, η μελέτη Ποτέ ξανά, του αντιφασίστα ιστορικού Κόλιν Σπαρκς.

   Κεντρικό ρόλο σε μια τέτοια στρατηγική δεν μπορεί παρά να παίξει η δυναμική μιας μαζικής κινητοποίησης. Δείχνοντας όχι μόνον το πρόβλημα αλλά και την αιτία, αυτή θα στρέφεται ενάντια στους χρυσαυγίτες όσο και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές πού τούς έθρεψαν. Και θα συνδέει τον φασισμό με το καπιταλιστικό σύστημα που τόν γεννά. Ας προετοιμαστούμε από τώρα για μια μαζική κινητοποίηση η οποία θα συγκλονίσει όλη τη χώρα στο επόμενο χτύπημα των φασιστών που, ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία, και αυτό θα έρθει.

   Για να προχωρήσει μια τέτοια μαζική κινητοποίηση χρειάζεται η συνεργασία των αντιφασιστικών οργανώσεων στη βάση και στην πράξη. Ώστε να χτιστεί ένα ενιαίο μέτωπο της αριστεράς και των κάθε λογής οργανώσεων των εργαζομένων, το οποίο ωστόσο δεν θα γίνεται πλυντήριο για διάφορους μνημονιακούς που όψιμα επιζητούν άφεση αμαρτιών. Δεν έχει καλύτερη διαφήμιση ο φασισμός από το να παριστάνουν οι μνημονιακοί τους αντιφασίστες. Αν τούς δεχτούμε δίπλα μας, αύριο θα προσελκύσει ξανά μεγάλο μέρος των απόκληρων.

   Κατά τα λοιπά, αποφασιστικό χτύπημα στους μηχανισμούς που γεννούν τον φασισμό μπορεί και πρέπει να καταφέρει μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία θα τιμωρήσει αυστηρά όχι μόνο τους ίδιους τους φασίστες που εγκλημάτησαν, αλλά και τους καναλάρχες, τους μητροπολίτες και τους υπόλοιπους καπιταλιστές που τούς ενίσχυσαν παρασκηνιακά. Ο φασισμός συνδέεται φυσικά με μια ορισμένη ψυχοπαθολογία, αλλά κυρίως είναι συνειδητή πολιτική επιλογή, η οποία διευκολύνεται όταν δεν έχει κόστος. Το αντιφασιστικό κίνημα και η αριστερά, αν θέλουν να νικήσουν, πρέπει να δείξουν ότι το να κανιβαλίζεις τους διπλανούς σου έχει κόστος, και μάλιστα σοβαρό. Θα μετανιώσουμε πολύ πικρά αν δεν τσακίσουμε το φασισμό μόλις βρούμε ευκαιρία. Το φίδι αν γλυτώσει θα δαγκώσει πρώτους εμάς.

   Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Απελάστε το Ρατσισμό 12 [Νοέμβρης 2013]

   Απάντηση