Στημένος και πάλι στην ουρά του ΟΑΕΔ, στοιβαγμένη και πάλι σε ένα δωμάτιο αναμονής πριν από τη συνέντευξη, εργαζόμενος part-time μήπως και βγάλεις το νοίκι που χρωστάς από τον Οκτώβρη…
Αγχωμένος να προλάβεις το επαγγελματικό ραντεβού στριμώχνεσαι στο λεωφορείο για να σου κόψει πρόστιμο κάποιος ελεγκτής, τρέξιμο μετά τη δουλειά για να παραλάβεις το παιδί σου από τον παιδικό σταθμό, ένας σεκιουριτάς σε κοιτάει επίμονα μήπως και κλέψεις τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ που εργάζεται…
Συνταξιούχος των 500 ευρώ, μαθήτρια που δεν προλαβαίνει να ζήσει μέσα στο πρόγραμμα σχολείου και φροντιστηρίου, διαρκώς επιτηρούμενος από εκατοντάδες κάμερες λες και πρωταγωνιστείς σε κάποιο reality show…
Φοιτητής που μοιράζει φυλλάδια για να τη βγάλει, μετανάστρια που πουλάει παπούτσια στους δρόμους για να ζήσει, χουλιγκάνος και νεολαίος που η εμφάνισή του είναι αρκετή για να κάνει την αστυνομία να τον σταματήσει, να τον προσαγάγει, να τον ελέγξει σωματικά κάθε τρεις και λίγο…
Αλυσοδεμένη στον καναπέ του σπιτιού σου παρακολουθώντας εκπομπές για να ξεχαστείς, που και που βολτάρεις για να δεις στις βιτρίνες αυτό που ποτέ δεν είχες πραγματικά ανάγκη και αυτό που ποτέ δε θα γίνει δικό σου, τα αντικαταθλιπτικά και οι βιταμίνες σε κρατάν στη ζωή…
Σου κόψαν το ρεύμα και δε δέχτηκαν διακανονισμό, οι φόροι ήταν και φέτος μια ακόμα θηλιά γύρω από το λαιμό σου, οι ώρες σου περνάν πληκτικά μέσα στο σπίτι, σε τραγικές εξόδους- εκτονώσεις μια φορά τη βδομάδα, πρέπει να βγάλεις και το στρατιωτικό σου για να μην έχεις μπλεξίματα και δε γουστάρεις να ακούς τον κάθε μαλάκα με γαλόνια να σου λέει τι να κάνεις…
Η ζωή σου χάνεται μέσα από τα χέρια σου, έχεις αναθέσει σε άλλους τις αποφάσεις που εσύ θα έπρεπε να πάρεις για αυτήν και τώρα είσαι φυλακισμένη μέσα στην ίδια σου την αδράνεια.
Δες καλά: αυτή είναι η ζωή στην δυτική καπιταλιστική κοινωνία.
Μην κοιτάς αλλού: Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ.
ΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΡΝΗΣΟΥ ΤΗΝ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Μέσα σε αυτή την καθημερινότητα 6 αναρχικοί δικάζονται στις 29 Νοεμβρίου για τη διπλή ληστεία τραπεζών που πραγματοποιήθηκε πέρυσι το Φεβρουάριο στο Βελβεντό Κοζάνης.
Δεν είναι ότι πιστεύουμε ότι με μία ή δύο ή εκατό ληστείες θα αλλάξει η ζωή μας. Βέβαια τα λεφτά των τραπεζών είναι λεφτά κλεμμένα από τον ιδρώτα όλων μας. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι τα λεφτά αυτής της ληστείας δε προορίζονταν για τις τσέπες τους και για να πλουτίσουν αλλά πήγαιναν για να στηρίξουν τον αγώνα απέναντι στο κράτος και τον καπιταλισμό. Με αφορμή λοιπόν αυτή τη ληστεία, με αφορμή αυτή τη δίκη, αυτό είναι που εμείς θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σου με αυτό το κείμενο. Είμαστε εναντίον των κομμάτων κι έτσι δε θα σου ζητήσουμε να γραφτείς στην όποια δικιά μας οργάνωση, δεν είμαστε κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας, πράττουμε γιατί δεν αντέχουμε να ζούμε όπως ζούμε σήμερα. Απλά θα σε προσκαλέσουμε να σταθείς στα πόδια σου, να φτιάξεις τις δικιές σου ομάδες και δομές, να αφήσεις τις προσωπικές σου καβάντζες και να σταθείς συλλογικά και αλληλέγγυα με όσους και όσες αγωνίζονται εναντίον της καπιταλιστικής κοινωνίας. Να σταματήσεις να εμπιστεύεσαι τους κομματικούς μηχανισμούς, να λειτουργήσεις αντιιεραρχικά, ενάντια στις λογικές του κέρδους, της εξουσιάς, του ρατσισμού.
Το κράτος έχει καταφέρει να μας διασπάσει και να μας κάνει αδύναμους. Ο ντόπιος λέει μισεί τον μετανάστη, ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο υπάλληλο, ο έλληνας τον τούρκο, ο παοκτσής τον αρειανό, ο άντρας θεωρεί κατώτερη τη γυναίκα, τόσες και τόσες επίπλαστες ταυτότητες μας κόλλησαν στο κούτελο για να μας κρατάν διαιρεμένους, για να μας κάνουν να νοιώθουμε καλύτερα μέσα στη βαθειά αλλότρια ζωή μας. Και όλα αυτά για να ξεχάσουμε πως όταν στεκόμαστε ενωμένοι, πεισματάρηδες και αποφασισμένοι, μπορούμε ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. Καμιά οικονομική δικτατορία και κανένα κατασταλτικό μέτρο δε μπορεί να κάμψει τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ίδια τους τη χειραφέτηση, η αλληλεγγύη μεταξύ μας φέρνει την αντοχή, η επίθεση και η άρνηση θυματoποίησης τη νίκη.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους αναρχικούς Ρωμανό, Ντάλιο, Χαρίση, Μιχαηλίδη, Πολίτη, Μπουρζούκο, με όλους τους αιχμάλωτους που αγωνίζονται για την απελευθέρωση του ανθρώπου και της φύσης από κάθε εξουσία, από κάθε εκμετάλλευση.
Παίρνουμε τη σκυτάλη που μας άφησαν και οργανώνουμε αγώνες, απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ, επιθέσεις απέναντι σε κράτος, φασίστες, αφεντικά.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ