Σεπτέμβρης λοιπόν και οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου αποτελούν πια παρελθόν…
Σεπτέμβρης, ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια, να τρέξουμε, να ιδρώσουμε και να μη μιλάμε. Με λίγα λόγια να βάλουμε πλάτη. Αυτά δεν είναι εξάλλου τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζονται για να πάρει επιτέλους η μηχανή μπροστά? Το τρένο είναι πια στο σταθμό και δεν θα περιμένει για τίποτα και για κανέναν λόγο. Τίποτα δεν μας σταματά πια! Επιβιβαστήκαμε! Επόμενος σταθμός η «ανάπτυξη»!
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της «ανάπτυξης» στον κλάδο του βιβλίου αποτελεί αυτή την περίοδο και ο χώρος διανομής και εμπορίας ξενόγλωσσου βιβλίου. Ένας χώρος που αντανακλά ουσιαστικά την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής εργασιακής πραγματικότητας. Τεράστια κέρδη σε βάρος των εργαζομένων, καρτέλ τιμών και ανίερες συμμαχίες δημιούργησαν τεράστιους γίγαντες με πήλινα πόδια. Μεγάλες φούσκες που έσκασαν με θόρυβο αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο ( Ευσταθιάδης, Απόλλωνας) και μια μεγάλη πίτα με πολλούς μικρούς και μεγάλους μνηστήρες να ερίζουν γι αυτή κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να αυξήσουν το μερίδιό τους στο τόσο επικερδές κομμάτι του ξενόγλωσσου βιβλίου.
Έτσι, σήμερα που η πίτα ξαναμοιράζεται βλέπουμε τις κατ’ ευφημισμό μικρομεσαίες επιχειρήσεις του παρελθόντος ( με τρανταχτό παράδειγμα τον Τσιγαρίδα) να γιγαντώνουν τα κέρδη τους και άλλες νεότερες να διεκδικούν κομμάτι της στις πλάτες των εργαζομένων. Ατομικές συμβάσεις με 6ημερα 12ωρα και μισθούς πείνας, διαλυμένα μηχανάκια με τα οποία διανομείς δουλεύουν καθημερινά 14ωρα, εργαζόμενοι που δουλεύουν με ωράρια 12 το βράδυ με 12 το πρωί σε αποθήκες που δεν κοιμούνται ποτέ (!) , ατελείωτο κουβάλημα σε 12ωρη βάση με απλήρωτες υπερωρίες …καταστάσεις που κάνουν πολλούς συναδέλφους να αναγκάζονται σε παραίτηση μετά από μικρό χρονικό διάστημα γιατί δεν αντέχουν τις απάνθρωπες συνθήκες δουλείας! Όλα αυτά έρχονται να δέσουν μαζί με τους διαχωρισμούς της εργοδοσίας μεταξύ «μόνιμων» και «εποχιακών», μεταξύ «προϊστάμενων» και «υφιστάμενων» προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες κανιβαλισμού μεταξύ των εργαζομένων και ουσιαστικά να αποδομήσουν κάθε έννοια συναδελφικής αλληλεγγύης που θα μπορούσε να βάλει ένα φρένο σ’ αυτό το σύγχρονο μεσαίωνα.
Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Οι μάσκες έπεσαν και οι εργοδότες νοιώθοντας πανίσχυροι, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο μύθος της οικογενειακής επιχείρησης και του μικρού αφεντικού κατέρρευσε σκορπίζοντας μαζί του και τις όποιες ψευδαισθήσεις. Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα αφεντικά, υπάρχουν μόνο μεγάλες αλήθειες και κανένας από εμάς δεν πρέπει να τις κρύβει κάτω απ’ το χαλάκι. Τα αφεντικά πλουτίζουν από την εκμετάλλευση και τη σιωπή μας. Μια σιωπή που το Σεπτέμβρη γίνεται σχεδόν εκκωφαντική «λόγω της περιόδου» και τους αφήνει ελεύθερους να συντηρούν ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και εντατικοποίησης. Όλη αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι ούτε «εποχιακή» ούτε αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα ξενόγλωσσα. Είναι υπόθεση όλου του κλάδου του βιβλίου και όλων των εργαζομένων. Το μόνο που μας μένει είναι να σπάσουμε αυτή τη σιωπή και χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης να υπερασπιστούμε μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις τις κοινές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς όρους δουλειάς.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ
>> Γενική Συνέλευση του Συλλόγου: Κυριακή 12/10 , 11πμ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com