Στις 3/12/12 ο αιγύπτιος εργάτης Ουαλίντ Τάλεμπ που ζει στην Σαλαμίνα βασανίζεται από το αφεντικό του Γιώργο Σγούρδα (ιδιοκτήτη φούρνου), το γιο του Σταμάτη και τους Γ. Ζαχαριάδη και Φ. Ζότο (αφού του έχουν κλέψει και περί τα 12000€, οικονομίες δικές του και συμπατριωτών του που είχε μαζί του). Αφού του έχουν περάσει αλυσίδα 8 μέτρων με κλειδωμένο λουκέτο, τον μεταφέρουν σε ένα στάβλο όπου εκεί τον βασανίζουν ξυλοκοπώντας τον και εξευτελίζοντάς τον για 18 ώρες μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Τον χτυπούν με την αλυσίδα και τον περιλούζουν με μπύρα, απαξιώνοντας με βρισιές τη θρησκεία και την καταγωγή του. Το πρωί της επομένης ο Ουαλίντ κατάφερε να σπάσει τα δεσμά του με μία πέτρα και να διαφύγει στους δρόμους της Σαλαμίνας, εκεί όπου σχεδόν αναίσθητο τον βρίσκουν κάτοικοι της περιοχής με την αλυσίδα περασμένη ακόμη στο λαιμό του. Παρά τις μόνιμες σωματικές βλάβες που έχει υποστεί (μεταξύ των οποίων και η οριστική απώλεια της όρασης από το αριστερό μάτι), τις απειλές και την επιθετικότητα των βασανιστών του, εξακολουθεί να παραμένει στη Σαλαμίνα.
Η δίκη για όλα αυτά ξεκίνησε στις 10 Μαρτίου του 2015, θα συνεχιστεί στις 31 του μηνός και έχει μεγάλη κομβική σημασία τόσο για τον ίδιο τον Ουαλίντ όσο και για όλους/ες εμάς, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τις άνεργες που βιώνουμε συνολικά τους εκβιασμούς της επιβίωσης (έχοντας κατανοήσει απόλυτα πως είναι να πουλάς την εργατική σου δύναμη με τους χειρότερους όρους…). Πολύ περισσότερο, όμως, όταν είσαι μετανάστης/τρια και βιώνεις δίπλα στην αγριότητα της εκμετάλλευσης των αφεντικών, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον πανταχού παρών ρατσισμό και τη γενικευμένη αδιαφορία.
Αντιλαμβανόμαστε τους μετανάστες και τις μετανάστριες όχι μόνο ως ταξικά μας αδέλφια αλλά και ως εικόνα (ακραία μερικές φορές αλλά όχι πάντα) από το μέλλον του μεγαλύτερου κομματιού του κόσμου της εργασίας. H στυγνή εκμετάλλευση και η βία είναι η καθημερινότητα που βιώνουν πολλοί και πολλές εργαζόμενες/οι από σύγχρονους φεουδάρχες, νταβατζήδες και μικροεπιχειρηματίες, από κάθε λογής αφεντικό που, εκμεταλλευόμενο την τρέχουσα (μετά;)μνημονιακή περίοδο και τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, καταπατά και δε σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Στην περίπτωση του Ουαλίντ, η φράση «να σπάσουμε τις αλυσίδες μας» απέκτησε την κυριολεκτική της σημασία. Ας αποκτήσει την κυριολεκτική της σημασία και η εξής: «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών».
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες και δίπλα στον Ουαλίντ Τάλεμπ.
Ενάντια στο ρατσισμό μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς
2η μέρα δίκης: Τρίτη 31 Μαρτίου 2015 στις 9.00 πμ, Δικαστικό Μέγαρο Πειραιά (Φίλωνος & Σκουζέ 3-5)
Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
Μάρτιος 2015
Αναδημοσίευση απο: mpalothia