γράφει ο Γιώργος Μεριζιώτης
[[ σταλθηκε στο μπλογκ με μαιηλ]]
ΠροοίμιοΠολλοί θα περιμένουν σε αυτή την μικρή (αποσπασματική) ιστοριογραφική μελέτη να
αναφέρω σαν σημεία σταθμός τα γεγονότα και κάποια επεισόδια που διαδραματίστηκαν
εκείνη την εποχή. Ως προς αυτό θα απογοητευτούν, γιατί αυτά που θεωρώ σαν σημεία
σταθμός αλλά και καμπής για το αναρχικό κίνημα εκείνης της περιόδου είναι,
α)
Σαν πρώτο
σημείο σταθμός θεωρώ την πρώτη πανελλαδική συνάντηση των αναρχικών στην Πάτρα,
όπου βρέθηκαν συναντήθηκαν και συζήτησαν οι αναρχικοί/ες, ήταν μια πολιτική πράξη που
δημιούργησε σε πολλούς συντρόφους/σες μεγάλες προσδοκίες ως προς το μέλλον του
κινήματος,
β) Σαν δεύτερο σημείο σταθμός αλλά και καμπής θεωρώ την δημιουργία της
πρώτης πανελλαδικής οργάνωσης των αναρχικών, δηλαδή την Ένωση Αναρχικών, σταθμό
θεωρώ την πρώτη προσπάθεια οργανωτικής συγκρότησης ενός μέρους του κινήματος, καμπή
θεωρώ την αποτυχία αυτής της οργάνωσης λόγο απειρίας και λαθών που μας εμπόδισαν να
θέσουμε ένα πλαίσιο ώστε να λειτουργήσει αυτή η οργάνωση με έναν υποδειγματικό
αναρχικό τρόπο τόσο στην μορφή όσο και στο περιεχόμενο, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά
από λίγο χρονικό διάστημα να διασπαστεί και να διαλυθεί. Από τότε και μέχρι σήμερα δεν
ξανά παρουσιάστηκε ένας σοβαρός τρόπος πανελλαδικής αναρχικής συγκρότησης, εκτός
από ένα ή δυο
μονοθεματικά συντονιστικά.
Τα περισσότερα που έχουν γραφεί γύρω από την σύγχρονη ιστορία του κινήματος βρίθουν
από υποκειμενισμό και εικοτολογία . Ακόμη και μια πανεπιστημιακή μελέτη διδακτορική διατριβή
που έχω διαβάσει βρίθει και αυτή από ανακρίβειες και ελλείψεις γιατί αναφέρεται
περισσότερο στο πολιτιστικό μέρος του κινήματος και ελάχιστα στο πολιτικό.
Προτού συνεχίσω επιτρέψτε μου να επισημάνω τρία πράγματα, επειδή σε συζήτηση με
κάποιους συντρόφους μου είπαν να γράψω ότι σήμερα σε σχέση με το παρελθόν τα
πράγματα στον αναρχικό χώρο είναι πολύ καλύτερα, τους είπα ότι είμαι ενάντια στο να
μεταφέρω στους νεότερους ματαιοδοξία όπως επίσης είμαι ενάντια στην ωραιοποίηση
καταστάσεων,για τον λόγο του ότι δεν έχει γραφτεί κάτι περιεκτικό για την ιστορία του
κινήματος τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια σύγχρονης παρουσίας του στην Ελλάδα και
χρειάζεται να ενημερωθούν όσοι–όσες το θέλουν και για να δουν επιπλέον (αν τους
ενδιαφέρει) και να συγκρίνουν το χθες με το σήμερα επιβεβαιώνοντας ή απορρίπτοντας την
άποψη μου, ότι εκτός από την κινηματική ιστορικότητα τα προβλήματα και οι ανεπάρκειες
του κινήματος εδώ και δεκαετίες παραμένουν τα ίδια και σαν τον ατέρμονα κοχλία που
στριφογύριζε γύρω απότον εαυτό του, δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος.
Επίσης δεν πρόκειται να εμπλακώ σε μια σχετικιστική συζήτηση αν μπορεί να γραφτεί με
έναν “αντικειμενικό” τρόπο η ιστορία του α/α κινήματος της Ελλάδας, γιατί σύμφωνα με
αυτή την ανιστόρητη λογική δεν θα γραφόταν τίποτα ιστορικό, κατ’αυτόν τον τρόπο.
“Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη”
Μ.Κ,
επίσης “
… Ένα κίνημα που αγνοεί ή αποστρέφεται την κοινωνική ιστορία, αλλά και
την ιστορικότητά του, δεν κάνει τίποτα άλ
λο από το να βρίσκεται διαρκώς στο νησί των
λωτοφάγων… » Γ.Μ
Αυτή η μικρή ιστοριογραφική μελέτη ξεκίνησε με αφορμή την συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ
με θέμα:
και συμμετείχα προς το τέλος της (με το νικ νειμ
δημοσίευσης G
(άλλα και επώνυμα) σε αυτή την συζήτηση ενημέρωσα ότι θα ανοίξω άλλο
νήμα και θα αρχίσω να παρουσιάζω ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή, άγνωστα στους
νεότερους/ες αλλά και σε πολλούς παλιούς/ες.
Όμως
δεν γίνεται να παρουσιάσεις ντοκουμέντα έτσι νέτα σκέτα χωρίς να δίνεις μια εικόνα
του κινηματικού αλλά και του πολιτικού περιβάλλοντος εκείνης της εποχής, γιατί πολλά
θέματα θα γίνονταν ελάχιστα ή καθόλου κατανοητά από τους νεότερους/ες , άσε που και οι
παλιότεροι/ες χρειάζεται να ξαναθυμηθούν κάποια πράγματα. Τα ντοκουμέντα που θα
δημοσιεύσω είναι σχετικά και αφορούν αυτές τις δυο πανελλαδικές συναντήσεις των
αναρχικών που προείπα. Αρχίζω συνοπτικά από το 1974 και θα σταματήσω το 1987, φυσικά
η δεκαετία
του ογδόντα χρίζει μιας μεγαλύτερης αναφοράς γιατί αποτέλεσε την δεκαετία
που αυξήθηκε (μαζικοποιήθηκε,από το πολλοί μαζί) αριθμητικά το αναρχικό κίνημα, όπως
επίσης είναι εποχή που έρχονται με έναν καταιγισμό φωτονίων ιδέες και τάσεις από το
εξωτερικό που
είναι τόσες ώστε αδυνατούμε να τις αφομοιώσουμε, να τις επεξεργαστούμε
ώστε να τις εντάξουμε στην ελληνική πραγματικότητα και ιδιαιτερότητα. Η μελέτη
αποτελείται από τρία μέρη,
1) μια συνοπτική παρουσίαση του αναρχικού κινήματος από το
1974 μέχρι το 1987,
2) μια συνοπτική παρουσίαση του πολιτικού περιβάλλοντος της εποχής,
3) τα ντοκουμέντα.
Ο γραφών εντάχθηκε στο αναρχικό κίνημα στα τέλη του 1979 και μέχρι το 2014 ήταν ενεργός
κινηματικά πιστεύω ότι έχω μια όσο το δυνατόν πλήρη εικόνα για τα τεκταινόμενα,
δεν αρνούμαι βέβαια τυχόν παραλήψεις μου και λάθος συμπεράσματα, γι αυτό είναι δεκτή και
επιβεβλημένη οποιαδήποτε παρέμβαση βελτιώνει αυτή την ιστοριογραφική αφήγηση,
(βέβαια μέσα σε συντροφικά πλαίσια) επίσης επειδή αναφέρομαι ωςεπί το πλείστον στην
Αθήνα
, όσοι/ες νομίζετε ότι έχω παραβλέψει κάποια γεγονότα ή κινηματικές διεργασίες που
συνέβησαν στις άλλες πόλεις της χώρας ας το αναφέρουν.
Κάθε εποχή εκτός του ότι μπορεί να ανοίγει νέους ορίζοντες παράλληλα θρέφει και θρέφεται
από τις αυταπάτες της, αυτές
τις αυταπάτες καλούμαστε να ανιχνεύσουμε ώστε να μην της
επαναλαμβάνουμε στο τώρα.
1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα
Όλη η ιστοριογραφική μελέτη βρίσκετε δημοσιευμένη στην θεματολογία Βιβλιοθήκη εδώ:
και εδω: http://avrakotoi.espivblogs.
Η συζήτηση εδώ: https://athens.indymedia.org/post/1543768/
Όλη η δημοσίευση σε pdf: