Οι σημερινοί προδότες δεν θα απαλείψουν την μνήμη μας. 14 χρόνια πρίν είχαμε νικήσει, σήμερα μοιάζει ότι χάσαμε, αλλά πρέπει και πάλι να ξεσηκωθούμε για να νικήσουμε, και τώρα πλέον ξέρουμε πώς να το κάνουμε αυτό.
Από τις 1 έως τις 14 Απρίλη του 2000 αυτό που είχε αποκαλεστεί η «Τελική μάχη» εξελίχθηκε στην Cochabamba, της Βολιβίας για να σταματήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίηση του νερού μας. Ήταν μέρος της στρατηγικής που είχε αποφασίσει ο λαός της Cochabamba στα πλαίσια του «Πολέμου του νερού» που είχε ξεκινήσει τον Νοέμβρη του 1999.
Σήμερα 14 χρόνια μετά από τον ιστορικό αγώνα, οι λαϊκές απαιτήσεις παραμένουν οι ίδιες. Δημοκρατία, διαφάνεια, συμμετοχή και ένα οικονομικό μοντέλο που επιτρέπει σε όλους να απολαμβάνουν τον πλούτο που η Μητέρα Φύση γενναιόδωρα προσφέρει για όλους.
Αντί αυτού, κάποιοι που σήμερα είναι στην κυβέρνηση, και που τότε πάλεψαν ενάντια στις πολυεθνικές εταιρίες, ενάντια στον αυταρχισμό και ενάντια στην περιφρόνηση της άρχουσας τάξης για τις βασικές αξίες του συλλογικού – κοινοτικού ιδιοκτησιακού μας μοντέλου, ενάντια στην διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, έχουν προσαρμοστεί με μεγάλη ευκολία με αυτή την διαβολική κατάσταση, ενάντια στην οποία ο λαός της Cochabamba πολέμησε με μόνο όπλο του το ίδιο του το σώμα, το αίμα και την αξιοπρέπεια του το 2000.
Ο «νόμος περί μεταλλείων» που σήμερα σχεδιάζεται στην Βολιβία, είναι ένα σαφές σημάδι της διαφθοράς, της περιφρόνησης της δημόσιας ανάγκης, της επιβολής , της άγνοιας και της έπαρσης αυτής της κυβέρνησης. Αλλά το πιο φοβερό πράγμα είναι η επιστροφή στην ιδέα της ιδιωτικοποίησης του νερού μας και η πλήρη περιφρόνηση των ιθαγενών και των αγροτικών και αστικών κοινοτήτων, από τις οποίες ληστεύτηκε το δικαίωμα στην απεριόριστη πρόσβαση στο νερό, και ποινικοποιήθηκε το αίτημά τους για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι το ενδιαφέρον για το ιερό δικαίωμα και τις ανάγκες όλων μας, θυσιάζεται για το συμφέρον αυτών των λίγων επιχειρήσεων που ονομάζονται «συνεταιρισμοί» , και που δρουν ως μεσάζοντες που επιτρέπουν στις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις να κάνουν επιδρομές στην γη μας.
Σήμερα και σε αυτόν τον Απρίλη, η μνήμη μας πρέπει να μείνει άθικτη, οι νίκες μας πρέπει να επαναληφθούν και οι προδότες πρέπει να καταδικαστούν από τον λαό.