Την Κυριακή 8/9, πραγματοποιήθηκε η ανοικτή πανελλαδική εργατική συνέλευση στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ., με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και των κοινωνικών κινημάτων.
Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε την επομένη της κοινής δράσης στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όσων οργανώσεων, σωματείων, συλλογικοτήτων και αγωνιστών συγκεντρώθηκαν στις ανεξάρτητες συγκεντρώσεις στην Καμάρα και στην πλ. Αγ. Σοφίας, προσελκύοντας το πιο μαχητικό δυναμικό του μαζικού κινήματος σε μια πραγματικά πολυπληθή συγκέντρωση. Οι δυο συγκεντρώσεις ενώθηκαν και πραγματοποίησαν κοινή πορεία προς της ΔΕΘ σε μια πραγματικά ανεξάρτητη δράση, ενάντια στο αστικό κράτος, την εργοδοσία και τη πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος της μαζικής καταστολής που δέχτηκε το συγκεκριμένο τμήμα των διαδηλωτών μετά τη λήξη της πορείας.
Οι συνθήκες της κρίσης και το μη βιώσιμο του χρέους και του ίδιου καπιταλισμού έχει στρέψει το αστικό κράτος στην κατάσταση κήρυξης έκτακτης ανάγκης, όπως οι επιστρατεύσεις εργαζομένων, τη δημιουργία ζωνών κρατικής ανομίας που πιο χαρακτηριστική μορφή του είναι η Β. Χαλκιδική ενάντια στους κατοίκους που είναι κατά της λειτουργίας των μεταλλείων χρυσού, η εκτεταμένη αστυνομική βία με τη καταπάτηση δικαιωμάτων προσαχθέντων και συλληφθέντων κι ακόμα πιο φανερά με την πλήρη παροχή κρατικής στήριξης στη δράση των ναζιστικών συμμοριών.
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης πουέχει φέρει σε πλήρη αδιέξοδο το καπιταλισμό και την κυβέρνηση. Η βάση των εργαζομένων αλλά και πλατύτερα καταπιεσμένα στρώματα αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας πρέπει να είναι ενωτικός, πολιτικός και διαρκείας ενάντια σε κάθε τι που μας καταστρέφει τη ζωή, πρώτα και κύρια ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση, τα μνημόνια και τους τροϊκανούς συμμάχους της, ενώ ένα τμήμα αναγνωρίζει ότι πρέπει να στραφούμε ενάντια και στο ίδιο το σύστημα της καταστροφής, τον ίδιο το καπιταλισμό.Το σύνθημα της «Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας» που είχε και προπαγάνδιζε πέρυσι το καραβάνι αλληλεγγύης της ΒΙΟΜΕ έχει γίνει πλέον σύνθημα χιλιάδων εργαζομένων κι εκείνο που απαιτείται πλέον είναι η οργάνωσή της.
Εκείνο που είναι αναγκαίο κι επιτακτικό είναι η ανάγκη συγκρότησης του εργατικού κινήματος σε τελείως διαφορετικές βάσεις, καθήκον που αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας της απόφασης πολλών κλάδων να δώσουν, την αμέσως επόμενη περίοδο, μια μετωπική μάχη με τη κυβέρνηση και τη τρόικα εντός κι εκτός χώρας.
Αυτό σημαίνει ακόμα και δημιουργία νέων σωματείων, όπως η δημιουργία ενός κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών και μαχόμενων σωματείων βάσης, επιτροπών αγώνα, απεργιακών επιτροπών και νέες μορφές αυτο-οργάνωσης για να αντιμετωπιστεί η προδοσία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και να οργανωθεί από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ο αγώνας των εργαζομένων και ανέργων.
Κοινή συνισταμένη όσων τοποθετήθηκαν είναι τα εμπόδια που στήνονται διαρκώς από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε όλα τα επίπεδα προκειμένου να εμποδιστεί αυτή η αποφασιστική μάχη. Είναι πια προφανές ότι τα αιτήματα είναι πολιτικά κι όχι κλαδικά ή συντεχνιακά και μεμονωμένα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένα άμεσο πρόγραμμα πάλης που συνδέει τα καυτά κοινωνικά προβλήματα, τα ζητήματα των απολύσεων και των λουκέτων, οι αγώνες για αυτοδιαχείριση μέχρι το επίπεδο της ανατροπής του καπιταλισμού, κι όπως είπαν αρκετοί συναγωνιστές μέχρι το επίπεδο της πολιτικής εξουσίας των καταπιεσμένων, δηλ. της συντριβής του αστικού κράτους και των θεσμών του.
Οι εκπρόσωποι της επιτροπής αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού έθεσαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο τη σήψη του καπιταλισμού με το ερώτημα: «Τι χρειαζόμαστε το χρυσό και τα μεταλλεία του;», θέτοντας το κομβικό ερώτημα: ποιος καταστρέφει τη ζωή μας και γιατί; Το ίδιο το ερώτημα αποτυπώνεται στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, στις επικείμενες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, το λουκέτο σε παραγωγικές μονάδες, σε παιδεία, υγεία, πρόνοια που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε υπάρξεις χωρίς όρους ύπαρξης.
Ο δρόμος να απαντηθεί το ερώτημα έχει ήδη ανοίξει από τη κοινή δράση των αγωνιζόμενων δυνάμεων με την κοινή πορεία των ανεξάρτητων συγκεντρώσεων στη ΔΕΘ και τη κοινή ανοικτή πανελλαδική εργατική συγκέντρωση ώστε να προχωρήσουν με γρήγορο βηματισμό όλες εκείνες οι δυνατότητες που προκύπτουν από τις ανάγκες του κοινού ταξικού αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης που καταβροχθίζει πλέον τη ζωή της εργατικής τάξης.
Κοινή ήταν η δέσμευση όλων των συμμετεχόντων να επαναληφθεί σχετικά άμεσα η πανελλαδική συνάντηση, ιδιαίτερα ενόψει των πολύ κρίσιμων αγώνων και να προωθηθεί η σύσφιξη των σχέσεων με τις αγωνιστικές επιτροπές κατοίκων στη Χαλκιδική.
Τέλος, αποφασίστηκε η κατάρτιση ψηφίσματος για την επίθεση της αστυνομίας το βράδυ του Σαββάτου σε συντρόφους και συναγωνιστές που συμμετείχαν στην ανεξάρτητη πορεία, επίθεση που είχε δεκάδες προσαγωγές και τρείς συλλήψεις.
Θεσσαλονίκη, 8 Σεπτέμβρη 2013
ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ
*Στη συνέλευση συμμετείχαν εργαζόμενοι και αγωνιστές από:
Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική
Κοινό Συντονιστικό επιτροπών και συντονιστικών Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
ΕΛΒΟ
Αλουμίνιο Ελλάδας (πρώην ΠΕΣIΝΕ)
ΙΚΑ Μαγνησίας
ΒΕΜΕΚΕΠ
ΕΛΙΝ Βιοκαύσιμα
ΟΤΑ Βόλου
Ψυχική υγεία-Ειδική αγωγή Αττικής
Καπνοβιομηχανία Καβάλας
Λογιστές Αθήνας
Καθηγητές
Νοσοκομειακοί γιατροί
Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης
Λαϊκή συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας
Επιτροπή Πολιτών Θέρμης
Η κολεκτίβα 26Α από την Τουρκία
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που