Του Κώστα Χαριτάκη
Η κυριότερη και στρατηγικής σημασίας επιδίωξη της θεαματικής επιχείρησης “εξάρθρωσης” της Χρυσής Αυγής είναι η αποκατάσταση και επανανομιμοποίηση του κρατικού μονοπωλίου της βίας.
Η συμπλήρωση ή/και υποκατάσταση της θεσμισμένης κρατικής βίας από την ανεξέλεγκτη βία των ναζιστικών συμμοριών, όσο κι αν βόλευε την αστική κυριαρχία καθώς διέχεε το κλίμα φόβου και καταστολής στην κοινωνία, από ένα σημείο και μετά δημιουργούσε ισχυρό κίνδυνο απονομιμοποίησης της κρατικής ισχύος και υπερκέρασής της από τη γενικευμένη βία και αντι-βία των δρόμων.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έπαιξε καταλυτικό ρόλο, καθώς φάνηκε ότι δεν θα ήταν πια δυνατό να συγκαλύπτεται η ώσμωση των κυβερνητικών και κρατικών μηχανισμών με τους ναζιστικούς μηχανισμούς και οι εγκληματικές ευθύνες του, ήδη απαξιωμένου, αστικού πολιτικού συστήματος. Εν όψει, λοιπόν, μιας πλήρους κατάρρευσης, αναλήφθηκε το ρίσκο μιας αναβάπτισης και ξεπλύματος του κράτους και του πολιτικού συστήματος στην κολυμπήθρα του “αντιφασισμού”.
Το κράτος, επανεμπεδώντας τη βασική συνθήκη ισχύος του, το μονοπώλιο της βίας, ανοίγει ταυτόχρονα το δρόμο προς την άσκηση αυτής της καθιαγιασμένης από τον “αντιφασισμό” βίας προς ό,τι θεωρεί πραγματικό εχθρό και απειλή, εντείνοντας και διευρύνοντας τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει (μαζί τότε με τη Χρυσή Αυγή) με την καταστολή των καταλήψεων και των απεργιών, προς νέα πεδία ελευθεριών και δικαιωμάτων που μέχρι τώρα θεωρούνταν “εγγυημένα”. Όσο περισσότερο θα επικαλείται τη “δημοκρατία” και τα εύσημα της “εξάρθρωσης” της Χρυσής Αυγής, τόσο περισσότερο θα υιοθετεί και θα υλοποιεί στην πράξη την ατζέντα και το “πρόγραμμά” της, όχι μόνο ως προς τους μετανάστες αλλά απέναντι σε κάθε “άκρο” που θα τολμά να δρα πέρα από την ομαλότητα του θεσμισμένου και ελεγχόμενου κοινοβουλευτικού θεάματος.
Αναδιαμορφώνονται έτσι, με την πρωτοβουλία του κράτους και της αστικής κυριαρχίας, το ίδιο το πεδίο και οι όροι της πολιτικής δράσης και αντιπαράθεσης, τα όρια της νομιμότητας και της ανοχής, στην κατεύθυνση μιας ακόμη πιο ασφυκτικής αυταρχικής διακυβέρνησης, ελέγχου και καταστολής, εν όψει πιθανών ανεξέλεγκτων κοινωνικών αντιδράσεων που κυοφορεί η κλιμάκωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.
Από την άλλη πλευρά, η κρατική απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής καθόλου δεν σημαίνει και κοινωνική απονομιμοποίηση των φασιστικών ιδεών και πρακτικών. Όλα τα δηλητηριώδη αέρια που ανάβλυσαν μέσα από την καταναλωτική χαύνωση, την πελατειακή ανάθεση και την παρακμιακή ιδιώτευση μέρους της ελληνικής κοινωνίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, θα συνεχίζουν να δηλητηριάζουν την κοινωνική και πολιτική ζωή ανεξάρτητα από το ποια ακριβώς (αντιπροσωπευτική) έκφραση θα πάρουν. Ο φασισμός της καθημερινής ζωής και του καθημερινού ανθρώπου θα συνεχίσει, άλλωστε, να υποδαυλίζεται από τους εμπόρους της πληροφορίας, της πολιτικής και της οικονομίας, γιατί είναι αυτός ακριβώς ο ιδανικός σύμμαχός τους για την κοινωνική λεηλασία και υποταγή που προωθούν.
Όλα αυτά έχουν καίρια σημασία όχι απλώς για να αποτιμήσουμε τη σημερινή στιγμή του εξουσιαστικού θεάματος, αλλά για την άμεση προετοιμασία μας γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Το ότι η αντιφασιστική μάχη δεν έχει τελειώσει είναι προφανές. Το πώς όμως θα συνεχιστεί είναι ανάγκη να εκτιμηθεί εκ νέου, με βάση τα νέα δεδομένα. Το κράτος πήρε την πρωτοβουλία ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν να περνάει η αντιφασιστική πάλη σε ένα νέο επίπεδο, τόσο από άποψη μαζικότητας όσο και άποψη αποφασιστικότητας. Τώρα δεν πρέπει να χαθεί χρόνος σε ανακουφιστικές προσκολλήσεις στη “δημοκρατική αυταπάτη”, αλλά να εμποδίσουμε την αναστήλωση του πολιτικού συστήματος μέσω του λεγόμενου “συνταγματικού τόξου”, της υποστήριξης δηλαδή σε μια απεριόριστη “συντεταγμένη” κρατική βία στο όνομα της “δημοκρατίας”.
Όσοι έσπευσαν, για παράδειγμα, να πιάσουν μια θέση στο “συνταγματικό τόξο” καταγγέλλοντας την αντιφασιστική πορεία στα γραφεία της Χρυσής Αυγής ως “προβοκάτσια” και υποδαύλιση της λογικής των “δύο άκρων” στο όνομα της διατήρησης της ομαλότητας, πολύ σύντομα διαπίστωσαν ότι παρέδωσαν τα “κλειδιά” στην κυβέρνηση, το κράτος και την αστική δικαιοσύνη, για να ορίσουν αυτοί ποιοι και με ποιους όρους θα συμπεριληφθούν σε αυτό. Όσοι, επίσης, εξάντλησαν τον αντιφασισμό τους στο να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, διαπίστωσαν (όχι και τόσο γρήγορα) ότι τους προσπέρασε το ίδιο το αστικό κράτος.
Αντίθετα, για το “μαχόμενο κοινωνικό τόξο” το συμπέρασμα είναι ότι μόνο κλιμακώνοντας και κοινωνικοποιώντας τη μάχη απέναντι στο φασισμό, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια σε αυτόν αλλά και σε ό,τι τον γεννά και τον συντηρεί, μπορεί να υπάρξει πραγματική απειλή για τους “πάνω”. Τα όσα έγιναν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, με τη διασπορά των αντιφασιστικών πρωτοβουλιών και δράσεων σχεδόν σε κάθε γειτονιά σε όλη την Ελλάδα, αλλά και με τη σύνδεση του αντιφασιστικού αγώνα με τον κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου, και με τη διάχυση της αναγκαιότητας μορφών κοινωνικής αυτοάμυνας και λαϊκής αντιβίας, είναι ένα καλό παράδειγμα για το δρόμο που έχουμε να διανύσουμε.
Η απουσία, εξάλλου, του “οργανωμένου” εργατικού κινήματος από τον αποφασιστικό αντιφασιστικό αγώνα πρέπει να ρίξει και τις τελευταίες αυταπάτες περί στήριξης στα θεσμικά συνδικάτα για να “ενωθεί όλη η τάξη”. Η διείσδυση των φασιστικών ιδεών και πρακτικών, ιδιαίτερα στα πιο υποβαθμισμένα κοινωνικά τμήματα της εργατικής τάξης, και η γενικευμένη απαξίωση του κυρίαρχου συνδικαλισμού, δείχνουν ξεκάθαρα ότι για να υπάρξει οργάνωση της εργασίας σήμερα, σε αντιεργοδοτική και αντικαπιταλιστική βάση, είναι αναγκαία η δημιουργία ανεξάρτητων αμεσοδημοκρατικών μορφών εργατικής αυτοοργάνωσης και αγώνα, πέρα και ενάντια στον εκμαυλισμένο θεσμικό συνδικαλισμό.
Όλα αυτά, όμως, χρειάζονται το δικό τους “έδαφος” για να επωαστούν, να ριζώσουν και να πολλαπλασιαστούν: τις αυτοοργανωμένες αντιδομές αλληλεγγύης, συνεργασίας, αυτοδιαχείρισης και κοινής δημιουργίας. Εκεί όπου το ατομικό δράμα της φτώχειας, της ανεργίας, της αδυναμίας μπορεί να μετατρέπεται σε συλλογική βούληση αλληλοστήριξης και αλλαγής της ζωής για “να μην ζήσουμε σαν δούλοι”. Εκεί όπου η αγωνία αυτοπροστασίας από τη φασιστική και κρατική βία μετατρέπεται σε συλλογική υπεράσπιση των “κοινών” μας. Εκεί όπου η απελπισία και η οργή μπορεί να μετατρέπεται σε συνύφανση ελεύθερων, ισότιμων, μη ιεραρχικών κοινωνικών σχέσεων. Εκεί όπου κάθε πτυχή φασισμού δεν θα βρίσκει τόπο να σταθεί...
Πηγή:Εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
Είναι η αστική δημοκρατία, ηλίθιοι!
xaxitiΝα δούμε τώρα πώς θα το “μαζέψουν” όλοι αυτοί που έσπευσαν να μιλήσουν για νίκες του αντιφασιστικού κινήματος. Προβλέπονται μαζικές πτώσεις από τα σύννεφα…
Από την Κόκκινη Ορχήστρα
Φαρσοκωμωδία η “εξάρθρωση” της Χρυσής Αυγής
Τελικά η επιχείρηση “εξάρθρωσης” της “εγκληματικής συμμορίας” εξελίσσεται σε μια απίστευτη φάρσα, με την ίδια ταχύτητα που οργανώθηκε από τα συνεταιράκια του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Όλοι οι συλληφθέντες της ΧΑ εκτός Λαγού αφήνονται ένας ένας ελεύθεροι, με εγγυήσεις και περιορισμούς της πλάκας. Μένει να δούμε σε λίγες ώρες αν θα συμβεί το ίδιο με τον Μιχαλολιάκο.
Δεν πρόκειται εδώ να ασχοληθούμε με την κουβεντούλα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα στη δικογραφία που να επιβάλλουν την προφυλάκιση των στελεχών της ΧΑ. Αυτό που έχει σημασία είναι να βγουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Η υποτιθέμενη εξάρθρωση της ΧΑ ως εγκληματική συμμορία αποδεικνύεται περίτρανα ένα ανέκδοτο. Η ΧΑ “ενώπιον του νόμου” δεν υπέστη τελικά το παραμικρό πλήγμα. Απεναντίας τα θρασύδειλα στελέχη τους μπορεί να εμφανίζονται και ως διωκόμενοι από το κράτος των “προδοτών” και της “εθνικής μειοδοσίας”.
Η αριστερά που πανηγύριζε, είτε γιατί επιτέλους εφαρμόζεται ο νόμος έστω και αργοπορημένα, είτε για την μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που επέβαλε στην κυβέρνηση τη θέλησή του, ας αναρωτηθεί για την ανεπάρκεια και την ανοησία της.
Η ΧΑ ήταν είναι και θα είναι κόμμα της αστικής αντεπανάστασης και ανεξάρτητα από τον εκνευρισμό που προκαλεί στο ηγεμονικό τμήματα του αστικού μπλοκ εξουσίας, συνεχίζει να παραμένει μια ισχυρή εφεδρεία του συστήματος, και αυτό ακριβώς είναι που της ανταποδίδει μέσα σε λίγα 24ωρα.
Κάποτε ο Χίτλερ έμεινε στη φυλακή για το πραξικόπημα της μπυραρίας για 4-5 μήνες για να γίνει 9 χρόνια αργότερα καγκελάριος της Γερμανίας με την αρωγή σύσσωμης της αστικής δεξιάς και του κέντρου εκείνης της εποχής. Τώρα ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του εξέτισε 4-5 μέρες στα κρατητήρια παριστάνοντας τον διωκόμενο του κράτους. Ενός κράτους που εδώ και χρόνια συνεργάζεται συστηματικά με τις συμμορίες του “φύρερ”. Μήπως να περιμένουμε ότι κατ’ αντιστοιχία με τον Χίτλερ σε 9 μήνες θα τον δούμε και πρωθυπουργό. Αστεία πράγματα συμβαίνουν στη χώρα του Χρύσανθου, του Φαήλου και του πρωθυπουργού τους.
Ας γίνουν όλα αυτά τα ανεκδιήγητα καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν μες τα μάτια μας, ένα μάθημα για την πραγματικότητα και ας τελειώνουμε μια και καλή με τα παραμυθάκια.
Ο αγώνας με τους φασίστες θα είναι σκληρός και αδυσώπητος. Μαζί και με το κράτος έκτακτης ανάγκης που δεν μπορεί παρά τελικά να αναγνωρίζει την προφορά των συμμάχων του.
Κανένας αγώνας ενάντια στο μνημόνιο και τις συνέπειές του δεν μπορεί να συνεχιστεί όσο δεν τσακίζονται στους δρόμους οι συμμορίες των ναζιστών, και όσο η ελληνική εργατική τάξη δεν συνειδητοποιεί ότι ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ταξικός αγώνας, είναι αγώνας ενάντια στην εμπροσθοφυλακή της αστικής αντεπανάστασης, είναι αγώνας για την φυσική επιβίωση της οργανωμένης εργατικής τάξης και των δομών της.
http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1062.html
Φαήλος Κρανιδιώτης: Ο αγαπημένος της Χρυσής Αυγής και σύμβουλος του Α. Σαμαρά. ΝΔ-Χρυσή Αυγή: Συγκοινωνούντα δοχεία στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, στην καταστολή των λαϊκών αγώνων, στην εφαρμογή της ταξικής πολιτικής και των μνημονίων
image
Ο δικηγόρος και μέλος της πολιτικής επιτροπής της Ν.Δ., Φαήλος Κρανιδιώτης, έδωσε συμβουλές τηλεοπτικής συμπεριφοράς προς τον βουλευτή και εκπρόσωπο Τύπου της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος της αποδέχθηκε χωρίς αντίρρηση, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι και λέγοντας «το σέβομαι αυτό που λέτε». Προηγήθηκε το τηλεοπτικό λάθος του καναλιού που έδωσε την ταυτότητα του Κασιδιάρη στον Κρανιδιώτη.
Το μέλος της πολιτικής επιτροπής ΝΔ ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι είναι σοβαρή η Χρυσή Αυγή και απάντησε «εγώ πιστεύω ότι Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να αλλάξει. Θεωρώ ότι είναι πολύ σοβαρή γιατί πιστεύει πραγματικά αυτά που λέει». Ο κ. Κρανιδιώτης διαφώνησε με την όποια προσπάθεια απαγόρευσης του κόμματος της Χρυσής Αυγής, λέγοντας πως δεν είναι προς το συμφέρον της κυβέρνησης αφού ό,τι απαγορεύεις το κάνεις πιο «γοητευτικό και το δυναμώνεις». Είπε επίσης ότι η «Χρυσή Αυγή έχει πολιτική ευθύνη γιατί καλλιέργησε την ένταση», αλλά υπαινίχθη ότι δεν φέρει πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ο Ηλίας Κασιδιάρης χαρακτήρισε «καταδικαστέο» τον Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος με την πράξη του ωθεί στον «επικοινωνιακό θάνατο της Χρυσής Αυγής». Παράλληλα θυμήθηκε παλιές ιστορίες από Τεμπονέρα έως Ζίμενς για να χαρακτηρίσει εμμέσως τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ «εγκληματικές οργανώσεις».
Λ.Χ.
Τι κάνει η Χρυσή Αυγή; Του Φαήλου Κρανιδιώτη (28 Σεπ 2013)
«Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες.
Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλία». Τιμωρητέα η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να χωθεί στα κενά του κράτους, αλλά είναι ανόμοιο μέγεθος με την πλημμύρα της λαθροεισβολής και την εξ αυτής εγκληματικότητα».(Φαήλος Κρανιδιώτης στην εφημερίδα «Δημοκρατία» στις 30/12/2012)
Ασπίδα στη Χρυσή Αυγή για τα συσσίτια μίσους ο φίλος του πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης (2/5/2013)
Αναπάντεχη (;) συνηγορία
Σε συνέχεια των εκκλήσεων για συσπείρωση της Δεξιάς, που είχε απευθύνει προ μηνών από την εφημερίδα “Δημοκρατία” προς τη “λαϊκή βάση” της Χρυσής Αυγής, ο φίλος του πρωθυπουργού Αντώνης Σαμαράς υπερασπίστηκε σήμερα, με τηλεφωνική παρέμβαση στον ΣΚΑΪ, τα συσσίτια νεοναζιστικής ελεημοσύνης, απέναντι στον “ακραίο”, όπως είπε, δήμαρχο Αθηναίων.
Με επιχειρηματολογία εκπροσώπου Τύπου της Χρυσής Αυγής, ο σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, Φαήλος Κρανιδιώτης, παρενέβη τηλεφωνικά στη μεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή “Life”, των Ε. Αντωνοπούλου και Κ. Μπογδάνου, καταγγέλλοντας ως “ακραίο αντιρατσιστή” τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη (ακούστε εδώ το απόσπασμα από το 28:40).
Προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί η παρέμβαση Καμίνη ευνοεί ουσιαστικά τη Χρυσή Αυγή, είπε χαρακτηριστικά: “Έχουμε δύο αλληλοτροφοδοτούμενα άκρα. Και τι εννοώ; Εγώ θεωρώ ότι και ο κύριος Καμίνης, με τις ιδιόρρυθμες απόψεις τις οποίες έχει, που θέλει όχι μόνο ένα μεγάλο τζαμί, θέλει και δύο τζαμιά ανά δημοτικό διαμέρισμα, εκπροσωπεί μία ακραία άποψη”.
Χρησιμοποιώντας δε το ακροδεξιό κλισέ περί ρατσισμού κατά των Ελλήνων, ο κ. Κρανιδιώτης κατέληξε: “Υπάρχουν οργανώσεις και σωματεία και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κάνουν αλληλεγγύη μόνο στους μετανάστες. Δεν άκουσα κανέναν να τους καταγγείλει ως ρατσιστές σε βάρος των Ελλήνων και να στείλει την αστυνομία”.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην προσπάθειά του να αποστιγματίσει την πρωτοβουλία της Χρυσής Αυγής, ο στενός φίλος του πρωθυπουργού απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στην απόπειρα επίθεσης εναντίον του δημάρχου, από τον οπλισμένο βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιώργο Γερμενή, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρία, χτύπησε σήμερα ένα 12χρονο κορίτσι στο πρόσωπο.
Στην εύλογη παρατήρηση της παρουσιάστριας της εκπομπής, ότι σε αντίθεση με τη Χρυσή Αυγή, καμιά από τις αντιρατσιστικές οργανώσεις δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους, ο Κρανιδιώτης επέμεινε στην εξίσωση ρατσισμού και αντιρατσιστικής αλληλεγγύης: “Υπάρχουνε κοιτώνες, καταφύγια, δομές, οι οποίες παρέχουν [βοήθεια] μόνο προς αλλοδαπούς. Το πολιτικό αποτέλεσμα (σ.σ.: της παρέμβασης Καμίνη) είναι κακό”.
ΟΤΑΝ ΑΝΑΡΩΤΙΟΤΑΝ: Γιατί ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή; (18/09/2012)
Απανωτές συσκέψεις επιτελών στη ΝΔ, λόγω ανησυχίας από τη συνεχή άνοδο της Χρυσής Αυγής, διάβασα στις Κυριακάτικες εφημερίδες . Συνεχείς συσκέψεις επιτελών της Συγγρού, λένε οι πληροφορίες, για να δούνε τι θα κάνουν με τα ανησυχητικά γκάλοπ που δείχνουν άνοδο της ΧΑ. Έντονοι οι προβληματισμοί και στους άλλους χώρους. Φαντάζομαι κι εκεί οι «επιτελείς» θα ξύνουν την κάρα τους μπροστά στην αμμοδόχο της πολιτικής.
Γιατί να κουράζονται, αδέρφια; Ας ρωτήσουν εμάς εδώ στο Antinews, που ζούμε 24 ώρες το 24ωρο μέσα στους κανονικούς ανθρώπους. Ας βγούμε λοιπόν από τα κλισέ της ωχράς σπειροχαίτης του δημόσιου λόγου, την «πολιτική ορθότητα», και να δούμε κατάματα την αλήθεια. Αλλιώς, φοβάμαι, πως μας περιμένουν νέα δεινά, σαν εκείνο το 18% …
Καταρχήν η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή με τα εύσημα του “αντισυστημικού”. Και να ‘θελε αλλιώς, το «σύστημα» δεν την έπαιζε. Για χρόνια κινήθηκε στο περιθώριο, τα στελέχη της, απόβλητοι της πολιτικής ζωής, σπανίως καλούνταν στα πάνελ των μπετατζήδων και λοιπών ευγενών προμηθευτών, παρά μόνο για να δώσουν τηλεθέαση μέσα από την εκτράχυνση των από τηλοψίας συγκρούσεων. Θυμάστε την μέρα με τις φάπες και τα μπουγελώματα στο κανάλι του Σουλεϋμάν; Τα στελέχια σίγουρα θα δάκρυσαν μαθαίνοντας ότι τα «μηχανάκια» των νοικοκυραίων χτύπησαν κόκκινο. Ο Ν. Μιχαλολιάκος, λοιπόν, μπήκε στη Βουλή χωρίς να κάνει νταραβέρια. Έτσι κι αλλιώς δεν του μίλαγε κανείς. Και τώρα ένας τσαμπουκάς ελέφαντας είναι μέσα στο σαλόνι της μπατιρημένης «δημοκρατίας των κολλητών».
Αυτά που ως πριν από καιρό ήταν τα χαρακτηριστικά που τους κρατούσαν στο περιθώριο, ήτοι ο σκληροπυρηνικός εθνικοσοσιαλιστικός λόγος, ο τσαμπουκάς στο πεζοδρόμιο, η αντικοινοβουλευτική στάση, το όλο αντισυστημικό του πράγματος, έγινε το πλεονέκτημα τους.
Η οργισμένη πιτσιρικαρία, οι νεόπτωχοι, οι τσαντισμένοι συνταξιούχοι, άνεργοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, οι κάτοικοι περιοχών που έγιναν απόπατος της Ασίας και της Αφρικής, ψήφισαν τους τύπους με τα μαύρα σε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, που με την επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών, παίρνει την ανιούσα δημοσκοπικά.
Η πολιτική αντιμετώπιση με χαρακτηρισμούς περί ναζιστών, τραμπούκων, τα σχόλια για κακομούτσουνους που είναι μπράβοι, δεν εξηγούν τα δεδομένα, απλά ρίχνουν άφθονο καύσιμο στην μηχανή τους. Αν το ποσοστό τους γίνει και εκλογικά διψήφιο, τότε τι θα λέμε; Πως το 12, 13, 15% των Ελλήνων είναι ναζί, μπράβοι κλπ;
Ε, λοιπόν, μέρος του αληθινού λαού, όχι μετεμψυχώσεις Ταγματασφαλιτών, δεν δίνει δεκάρα για όλα αυτά. Τους ψηφίζει ακριβώς γι’ αυτά που τους κατηγορούν. Τους γουστάρουν γιατί τα σπάνε, γιατί δεν παίζουν με τους κανόνες των αστικών κομμάτων. Κι ανεβαίνουν συνεχώς, διότι αντί να τους εξημερώσει η γραβάτα κι ο κοινοβουλευτικός βίος, αυτοί ριζοσπαστικοποιούνται κάθε μέρα και περισσότερο. Παραβιάζουν τους νόμους αυτοδικώντας, αντιποιούμενοι δημόσια αρχή κι αυτή η αυτοδικία βρίσκει ενθουσιώδες ακροατήριο, πολίτες που είδαν την ηγέτιδα τάξη, πολιτικούς κι «επιχειρηματίες», να ανασκολοπίζουν επί δεκαετίες την νομιμότητα και το εθνικό συμφέρον.
Όσοι ανέχτηκαν την αριστερή βία στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους, στους δρόμους και τις πλατείες, τώρα εμβρόντητοι βλέπουν την άλλη βία να κερδίζει αποδοχή και ψήφους. Η βαριά διανόηση και η «προοδευτικιά» δημοσιογραφία επί δεκαετίες ήταν φτηνοί στα πίτουρα στους αριστερούς τραμπουκισμούς και τώρα τρώνε βρώμικο αλεύρι στα μούτρα.
Και βέβαια ο μεγάλος στρατολόγος της Χρυσής Αυγής, εκτός από την Αριστερά και τις παρακμιακές πολιτικές της, εκτός από την επί μακρόν ενοχική στάση της Κεντροδεξιάς, είναι η ατιμωρησία των ενόχων για το οικονομικό 1922 που ζούμε.
Τι κάνει η Χρυσή Αυγή εδώ και πολύ καιρό στις γειτονιές; Αλληλεγγύη Ελλήνων προς Έλληνες. Με τρόπο ενίοτε χοντροκομμένο και βάρβαρο, υπό την έννοια του ΜΗ ελληνικού. Διότι το όχι για ένα πιάτο φαγητό στην ξεδοντιασμένη αλλοδαπή γριούλα απέχει μακράν του Ελληνικού Τρόπου. Όμως για πολλούς αυτά είναι ψιλά γράμματα. Οι Χρυσαυγίτες περιπολούν στις γειτονιές. Σε περιπτώσεις δύστροπων αλλοδαπών μισθωτών, που μετατρέπουν τα διαμερίσματα σε λαϊκά υπνωτήρια – χρυσωρυχεία, καλούμενοι από τους Έλληνες ιδιοκτήτες, σε δυο μέρες παραδίδουν το μίσθιο καθαρισμένο και με αλλαγμένη κλειδαριά! Προφανώς ψιθυρίζουν μερικά πειστικά φωνήεντα που καθιστούν περιττή την διαδικασία των μισθωτικών διαφορών. Συσσίτια, αιμοδοσίες, μοίρασμα τροφίμων, άμεση συνδρομή Ελλήνων σε προβλήματα με αλλοδαπούς. Κι αυτά τα κάνουν καιρό τώρα, όχι προεκλογικά.
Γιατί; Γιατί η πολιτεία, τα ΜΜΕ της παραπληροφόρησης και της εθνικής αποδόμησης τους έκαναν χώρο. Όταν φώναζαν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμονα για τα χάλια μας, οι προοδευτικάριοι έκαναν πολιτικό τουρισμό στις γειτονιές των απλών ανθρώπων και τους καθύβριζαν ως ρατσιστές και φασίστες, γιατί διαμαρτύρονταν που η ζωή τους έγινε Καμπούλ. Κι η ενοχική δεξιά είχε τον φόβο μην την πουν …δεξιά! Κι επειδή ο λαός ενίοτε έχει πικρόχολο κι εκδικητικό χιούμορ, κάποιοι είπαν, «φασίστες μας λέτε; Ε, πάρτε να ‘χετε».
Γιατί ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή; Γιατί η αληθινή Δημοκρατία, που δεν είναι δημοκρατία αν δεν είναι Πατριωτική, έκανε στην άκρη. Προσκύνησε τα σκουπίδια της Αριστεράς, τα κουρέλια μιας ψευτοδιεθνιστικής «προοδευτικότητας», λαθρολάγνας και μισελληνικής. Καθαίρεσε τις ελληνικές ιδέες και αξίες. Ανακυκλωμένοι θαυμαστές του Χότζα και του Στάλιν, πήραν παραμάζωμα την ενοχική δεξιά, επί χρόνια έκαναν σκουπιδότοπο την παιδεία, εγκαθίδρυσαν δικτατορία στα αμφιθέατρα, αποθήκευαν μολότωφ σε δημόσια κτίρια, ενίοτε τα έκαιγαν, μαζί με ανθρώπους. Οι υπερασπιστές των «δικαιωμάτων» των λαθρεμπόρων, νταβατζήδων, επαγγελματιών επαιτών, του μπάστε σκύλοι αλέστε στα σύνορα μας, άσκησαν κι εξουσία, έφτιαξαν νόμο κράχτη των κατσαπλιάδων κι άφησαν την χώρα να πλημμυρίσει σουνίτες μουσουλμάνους. Αναφομοίωτους, χωρίς δεξιότητες, απρόσκλητους.
Από χαρακτήρα και παιδεία μισώ την αταξία και την αναρχία. Αρκετή έχουμε εντός μας. Στην κοινωνία όμως χρειάζεται τάξη και ειρήνη. Ασφάλεια. Κι αυτό δεν είναι αριστερό ή δεξιό. Είναι λογικό και αναγκαίο. Και είναι δουλειά του κράτους, όχι ενός κόμματος, παρεών, αυτόκλητων τιμωρών. Διότι το χάος το πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι, οι πολλοί.
Η απάντηση λοιπόν στην δράση της Χρυσής Αυγής είναι το να κάνει το κράτος την δουλειά του. Στις λαϊκές αγορές, στις πλατείες, στα παράνομα υπνωτήρια των δουλεμπόρων. Παντού. Να υπερασπιστεί παντί τρόπω τους Έλληνες και την νομιμότητα. Αυτό που ξεκίνησε ο Δένδιας για την λαθρομετανάστευση, με κάποια ήδη μετρήσιμα θετικά αποτελέσματα, να γίνει επί δέκα! Πιο δυνατά, πιο ριζοσπαστικά. Το ίδιο στην εγκληματικότητα. Οι άγριοι καιροί που ζούμε απαιτούν ριζοσπαστικές λύσεις. Έξω από το κουτί. Χωρίς μη μου άπτου. Να μην χρειάζεται ο κόσμος άλλους προστάτες. Αλλιώς, τα «Τάγματα Εφόδου» δεν θα αντιποιούνται πλέον την Αρχή. Θα γίνουν Αρχή…
Άνοιγμα της ΝΔ στη βάση της Χρυσής Αυγής προτείνει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Άνοιγμα της Νέας Δημοκρατίας στη βάση της Χρυσής Αυγής προτείνει ο στενός συνεργάτης του Σαμαρά Φαήλος Κρανιδιώτης. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Δημοκρατία που τιτλοφορείται«Ήρθε η ώρα να ενώσουμε τη βάση της παράταξης» το στέλεχος της ΝΔ σημειώνει ότι η βάση της Χρυσής Αυγής και των ΑΝ.ΕΛ είναι κυρίως «δικοί μας άνθρωποι» που θέλουν «δυναμικότερη στάση στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας».
«Είναι λοιπόν καιρός για άνοιγμα προς τη βάση των ΑΝ.ΕΛ. και της Χρυσής Αυγής, χωρίς προσβολές ή συγκρουσιακά συνθήματα αλλά με πρακτικές πολιτικές» σημειώνει μεταξύ άλλων, ο Φαήλος Κρανιδιώτης προτείνοντας «καταπολέμηση λαθρομετανάστευσης κι εγκληματικότητας, στιβαρή εξωτερική πολιτική, αποκατάσταση της αμυντικής μας ισχύς, όχι μόνο σε υλικό αλλά και με αξιοπρεπείς αποδοχές του προσωπικού, γερό χτύπημα της ανεργίας με άμεση εκκίνηση των μεγάλων έργων, επανελλήνιση της Παιδείας».
Ολόκληρο το άρθρο Κρανιδιώτη
Τα κόμματα δεν γίνονται από τσαντίλα ή πίκα. Δεν γίνονται μονοθεματικά, επειδή απλά διαφωνείς σ’ ένα μεγάλο ζήτημα, π.χ. το Μνημόνιο. Ούτε αρκεί η αγανάκτηση του κόσμου για κάποιο πρόβλημα. Οι εισπράξεις που κάνεις μόνο λόγω του θυμού των πολιτών είναι ανεμομαζώματα. Και ξέρετε τι λέει ο λαός γι’ αυτά.
Δεν μπορείς να στηρίξεις τη δημιουργία και την εξέλιξη ενός πολιτικού οργανισμού, χωρίς ιδεολογία, χωρίς ρίζες στην Ιστορία και στη λαϊκή συνείδηση. Χωρίς σχέδιο, σοβαρότητα και κυρίως χωρίς ταυτότητα.
Ποτέ δεν έχω γράψει με ειρωνείες και επιθετικούς χαρακτηρισμούς για τους Ανεξάρτητους Έλληνες, παρότι συχνά συμπεριφορές ορισμένων δίνουν λαβές για να γραφτεί από δράμα έως επιθεώρηση. Ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι καλοί φίλοι. Ορισμένοι δε εξ αυτών γνωρίζουν καλά πόσο προσπάθησα εκατέρωθεν εκείνο το κρίσιμο Σαββατοκύριακο του Μεσοπρόθεσμου, με τις ταπεινές μου δυνάμεις, ώστε να αποφευχθούν η σύγκρουση και η διαγραφή.
Ο κύριος λόγος της στάσης μου είναι ότι η βάση των ΑΝ.ΕΛ. όπως και της Χρυσής Αυγής είναι κυρίως δικοί μας άνθρωποι. Τσαντισμένοι κεντρώοι, δεξιοί, που απηύδησαν από την παρακμή και τη φτωχοποίηση, που δεν δέχτηκαν την υποτιθέμενη real politik της Ν.Δ. απέναντι στο Μνημόνιο. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, που θέλουν δυναμικότερη στάση στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, στα εθνικά θέματα. Υπάρχουν στις τάξεις τους ακόμη και προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ ή την Αριστερά, πατριώτες, που μπούχτισαν με την πολιτική ορθότητα του ΠΑΣΟΚ και της μηδενιστικής, λαθρολάγνας Αριστεράς. Η συντριπτική πλειονότητά τους δεν είναι εραστές της δραχμής ή του… δολαρίου ούτε ναζιστές.
Είναι απλά οργισμένοι, απελπισμένοι κι αυτό τους οδηγεί σε επιλογές που θεωρούν πιο ριζοσπαστικές. Εκδικούνται το πολιτικό σύστημα. Ούτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ διανοούνται οι μεν ούτε, φυσικά, οι δε έγιναν ξαφνικά λάτρεις του Αλφρεντ Ρόζεμπεργκ και μάλιστα με ποσοστά που αγγίζουν διψήφιο νούμερο. Απλά αναζητούν έκφραση κι εκφράζουν τιμωρητικά τη δυσαρέσκειά τους.
Είπα πρόσφατα σε συνέντευξη ότι ηγετικά στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. λένε μεταξύ τους «ρε, πού μπλέξαμε» και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις άρχισαν τα όργανα.
Θυμόμαστε όλοι την ιστορία με το περίφημο non paper του Πάνου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα περί διεκδικούμενων υπουργείων και τις ιστορίες για αγρίους περί… πλαστογραφίας. Ηταν η πρώτη κρυάδα των ψηφοφόρων, που εδώ και καιρό παρακολουθούν και το πολιτικό φλερτ του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος επιπόλαιος θα έλεγε ότι θα ήταν φυσικό να συνεργαστούν οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις. Προσπαθώ όμως να φανταστώ π.χ. τον Ζώη, τον Μανώλη, τον Μαρκόπουλο, τον Αναγνωστάκο αλλά κυρίως τους ανώνυμους ψηφοφόρους να χειροκροτούν τη Ρένα του Άκη για τα «ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας μεταναστών», τις χατζηαβάτικες θέσεις των συριζαίων για τα ελληνοτουρκικά, το Σκοπιανό και τον αναθεωρητισμό τους για την Ιστορία ή τις σοβιετικές αντιλήψεις τους για το Δημόσιο και την ανάπτυξη. Πιο πιθανό είναι να δω την «Κλάραμπελ» Κωνσταντοπούλου σε περιπτύξεις με τον Κασιδιάρη παρά την πλειονότητα των ψηφοφόρων και στελεχών των ΑΝ.ΕΛ. να αγκαλιάζει τον διαταραγμένο αριστερισμό της Κουμουνδούρου.
Δεν αρκεί λοιπόν το «αντιμνημόνιο» για την επιβίωση ενός κόμματος. Κι έρχεται αβίαστα το ερώτημα: Για να γίνει βουλευτής ο «Πενήντα – Πενήντα» στερήθηκε η παράταξη την αυτοδυναμία και οδηγήθηκε στην αναγκαστική σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ.; Σίγουρα υπάρχουν ένθεν κακείθεν ευθύνες για τη διάσπαση. Όμως αυτοί που έφυγαν ή «εκβίασαν» τη διαγραφή τους θα έπρεπε να κρατήσουν τις δυνάμεις της Λαϊκής Δεξιάς που επηρεάζουν μέσα στην ευρύτερη παράταξη. Να έχουν το στομάχι και την υπομονή να καταγράψουν τη διαφωνία τους αλλά να μείνουν στον φυσικό τους χώρο, να αγωνιστούν να τον μεταρρυθμίσουν στην κατεύθυνση ενός εθνικού λαϊκού κόμματος, θεματοφύλακα του πατριωτισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελεύθερης οικονομίας αλλά και του παρεμβατικού κράτους. Όχι να κάνουν στην μπάντα για τους νεοφιλελεύθερους.
Κι εγώ διαφώνησα με πολλά κι ακόμη διαφωνώ σε κάποια μικρά ή μεγάλα. Η πολυδιάσπαση όμως δεν ωφελεί την πατρίδα και δευτερευόντως την παράταξη. Οι κορόνες του μίσους, οι τυχοδιωκτικοί ακροβατισμοί δεν αποτελούν αληθινή πολιτική. Είναι πυροτεχνήματα για τα δελτία.
Είναι λοιπόν καιρός για άνοιγμα προς τη βάση των ΑΝ.ΕΛ. και της Χρυσής Αυγής, χωρίς προσβολές ή συγκρουσιακά συνθήματα αλλά με πρακτικές πολιτικές: καταπολέμηση λαθρομετανάστευσης κι εγκληματικότητας, στιβαρή εξωτερική πολιτική, αποκατάσταση της αμυντικής μας ισχύς, όχι μόνο σε υλικό αλλά και με αξιοπρεπείς αποδοχές του προσωπικού, γερό χτύπημα της ανεργίας με άμεση εκκίνηση των μεγάλων έργων, επανελλήνιση της Παιδείας.
Στον χρόνο που κέρδισε η πατρίδα με τόσο πολιτικό και κυρίως κοινωνικό κόστος, ας ανασυγκροτήσουμε και την παράταξη, ενώνοντας πρώτα τη βάση της με την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων των λαϊκών ανθρώπων. Άλλωστε αυτοί είναι το πραγματικό κόμμα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9405.html