Οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου βρίσκονται σε απεργία διαρκείας εδώ και εννέα εβδομάδες ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις 1.349 διοικητικών υπαλλήλων από οχτώ πανεπιστήμια της χώρας.
Με τον αγώνα τους αρνούνται τις πολιτικές της μνημονιακής λεηλασίας που καταδικάζουν όλο και περισσότερους στην ανεργία και εκβιάζουν την πειθάρχηση στην εργοδοτική τρομοκρατία. Δημιουργούν ένα ανάχωμα στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας, αφού οι απολύσεις είναι μέρος μιας ευρύτερης κίνησης αναδιάρθρωσης των πανεπιστημίων στα μέτρα της αγοράς και στα πρότυπα του ασφυκτικού ελέγχου και της καταστολής, σε μια εποχή μάλιστα που κάθε κοινωνικό αγαθό ιδιωτικοποιείται και εμπορευματοποιείται (περίθαλψη, μόρφωση, μεταφορές), βαθαίνοντας τις ταξικές ανισότητες και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Επιλέγουν να σταθούν και να αγωνιστούν μαζί, απορρίπτοντας τον κατακερματισμό τους με βάση τα κριτήρια «αξιολόγησης» που θέτει το υπουργείο παιδείας.
Με τη συλλογική τους άρνηση απέναντι στις απολύσεις, με τις κινητοποιήσεις τους, τις απεργιακές περιφρουρήσεις, την απεύθυνσή τους σε άλλους εργαζόμενους, φοιτητές και αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, επιχειρούν να υπερβούν λογικές που θέλουν τις εργατικές αντιστάσεις συντεχνιακές, απομονωμένες, ελεγχόμενες από συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
Ο αγώνας τους διεξάγεται μέσα σε έναν πόλεμο φθοράς και συκοφάντησης από το κράτος και τα ΜΜΕ, με τη συνήθη προπαγάνδα που προωθεί τον κοινωνικό αυτοματισμό για να πνίξει την ταξική αλληλεγγύη.
Όπως γράφει σε ανακοίνωσή της η απεργιακή επιτροπή εργαζομένων ΕΚΠΑ:
Για μας (…) ο στόχος (…) ήταν και είναι το ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Όταν βάλαμε αυτό το στόχο ξέραμε ότι θα ερχόμασταν σε σύγκρουση με τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής. Ότι αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν να σπάσουμε τον τσαμπουκά αυτής της κυβέρνησης. Ξέραμε ότι θα μας τρομοκρατήσουν, θα επιχειρήσουν να μας διασπάσουν, να μας σπάσουν, να τσακίσουν τα νεύρα μας, με τη βοήθεια πρόθυμων συμμάχων τους, από τα ΜΜΕ μέχρι τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.(…) Εμείς όμως ξέραμε πάντα ότι όπλο μας είναι Η ΑΠΕΡΓΙΑ. Και τώρα το ξέρουμε ακόμα καλύτερα.
Από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, έναν αυτοοργανωμένο χώρο αντίστασης, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και σε όλους-ες όσους-ες παλεύουν ενάντια στη λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειας τους από το κράτος και το κεφάλαιο.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37