Εν αναμονή της «ανάληψης ευθύνης» για την θανάσιμη επίθεση στην περιφρούρηση των γραφείων της ΧΑ στο Ν. Ηράκλειο, με δύο νεκρούς φασίστες και έναν βαριά τραυματισμένο (μια αναμονή που πιθανόν να είναι και μάταιη αν υπάρξει η μινιμαλιστική επιλογή της «προπαγάνδας της πράξης») μπορούν να διατυπωθούν μερικές βασικές κοινοτοπίες.
Ο πολιτικός περίγυρος περιγράφεται ζοφερός και μάλιστα σε πάντα «προφητικό» -λόγω ισχυρής διαπλοκής με τον κρατικό μηχανισμό- καθεστωτικό μέσο: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό και τα χειρότερα μπορούν να συμβούν» (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=537338) και «η κατάσταση τείνει να τεθεί συνολικά εκτός ελέγχου» (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=537323). Πρόκειται για διαπιστώσεις που έχουν καταγραφεί αμέσως πριν την επίθεση στην ΧΑ…
Μελετώντας σε αυτή την περίπτωση το ενδεχόμενο της «προβοκάτσιας» δεν είναι να απορεί κανείς με την ψυχραιμία της ΧΑ. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος κανείς δεν ωφελήθηκε από αυτή την κίνηση περισσότερο από την ίδια την ΧΑ. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω οτιδήποτε, μια και ισχύουν όλα όσα εμπόδισαν το «αντιφασιστικό αισθητήριο» να χαρεί με αυτή την επίθεση. Το πολιτικό, κοινωνικό και… δικονομικό κλίμα άλλαξε άρδην και εξόφθαλμα υπέρ των φασιστών. Κι αυτό σημαίνει κάτι, βέβαια, για όσους ενδιαφέρονται γι’ αυτό το κλίμα.
Επιπλέον, βρισκόμαστε στο σαββατοκύριακο που οι βουλευτές της ΧΑ θα πρέπει να παραδώσουν τα όπλα τους. Οι Μίχας και Γερμενής παρέδωσαν τα όπλα τους την Παρασκευή 5 ώρες πριν την επίθεση και η Ζαρούλια με τον Ηλιόπουλο το πρωί του Σαββάτου συνοδεία… των «τσοντοκάναλων». Ο Κασσιδιάρης με ύφος Παναγίας Ελεούσας στέκεται γεμάτος αβρότητα λίγες ώρες μετά την επίθεση μπροστά στις κάμερες των «τσοντοκάναλων» ξεχνώντας τα κλωτσίδια που μοίραζε πριν λίγες μόλις εβδομάδες. Ο Ηλιόπουλος δηλώνει μειλίχια ότι… φοβάται πια για τα παιδιά του… ζητώντας ψυχραιμία και υμνώντας τη… δημοκρατία. Η φωτογραφία με τους δύο νεκρούς φασίστες αποκαθάρει την ξεκάθαρη εικόνα τους ως μελών των «ταγμάτων εφόδου» μέσα στην κολυμπήθρα της νεότητας… ωσάν, αντί για περιφρούρηση, να επρόκειτο για παρασυρμένα γυμνασιόπαιδα… Όταν, όμως, συνθηματολογείς για «αίμα και τιμή» δεν είσαι ανυποψίαστος ούτε εξαιρείσαι του θυσιαστικού αίματος. Η ΧΑ δηλώνει σε χρόνο dt ότι οι νεκροί είναι μέλη της σε αντιδιαστολή με την χαρακτηριστική χρονική υστέρηση της αντίστοιχης αποδοχής για τον Ρουπακιά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ ασκούν μια καταιγιστική συνηγορία στην χρυσαυγίτικη επιχειρηματολογία από την πρώτη κιόλας στιγμή και σε ευθεία αναλογία με τις… επικλήσεις της για «πολιτική σταθερότητα» και «ενωμένη Ελλάδα». Αν αυτή η επίθεση δεν έγινε από την ΧΑ (μπορούμε να αμφιβάλουμε για την ευφυΐα της φασιστικής ηγεσίας αλλά όχι για την αναλώσιμη αξία της φασιστικής μάζας από τους ηγέτες της) τότε η ΧΑ θα έπρεπε να την είχε εφεύρει.
Το τραγικό είναι ότι οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο βρίσκεται όμηρο ήδη της πρώτης και κυρίαρχης εντύπωσης πως πρόκειται για προβοκάτσια. Η διαπραγματεύσιμη ερμηνεία της προβοκάτσιας και μάλιστα από έναν πολιτικό χώρο που δεν συνηθίζει ούτε να προβοκατορολογεί ούτε να συνωμοσιολογεί, οπότε αποκτάει και μεγαλύτερη βαρύτητα η όποια σχετική αναφορά, έχει ήδη υπονομεύσει και την πολιτική σοβαρότητα οποιασδήποτε άλλης ενδεχομενικότητας. Η όποια «ανάληψη ευθύνης» στη συνέχεια θα αποτελέσει μια απλή τεκμηρίωση αυτής της έλλειψης πολιτικής σοβαρότητας. Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο.
Ας μην επαναλάβουμε ποιους αφορούν τα «απόνερα» για μια ακόμη φορά.
Αναδημοσίευση από : sinialo.espiv.net
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛ.ΑΣ.;
ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΈΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Τελικά η ικανότητα των κατασταλτικών δυνάμεων είναι βολική για το σύστημα εξουσίας όσο και η επιλεκτική ανικανότητας τους!
http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6.html
Γιατί μπορεί η συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων στα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής να εξασφάλιζε την ασφαλή και ατιμώρητη για αυτούς, εκτέλεση πογκρόμ και δολοφονικών χτυπημάτων κατά μεταναστών και αγωνιστών (“όχι βεβαίως και με μαχαίρι” μπροστά σε τόσους μάρτυρες, όπως είπε η αστυνομικός της ομάδας ΔΕΛΤΑ στη περίπτωση της δολοφονίας του Φύσσα), σπέρνοντας το φόβο στον κόσμο της εργασίας καθώς εκτελούσε συμβόλαια θανάτου κατά των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και η απουσία της ΕΛ.ΑΣ., η αδυναμία της να εξιχνιάσει το έγκλημα, η αναποτελεσματικότητα τους ρε αδελφέ, αποδεικνύεται εξίσου χρήσιμη.
Το δολοφονικό χτύπημα κατά των μελών της Χρυσής Αυγής εξυπηρετεί μόνο την
κυβέρνηση και τον κόσμο του πλούτου. Το σιδερένιο Αστυνομικό Κράτος του «Νόμου και της Τάξης» Υπηρετείται μια χαρά. Η θεωρία των ακρών δικαιώνεται-χαρακτηριστική η επίθεση των καθεστωτικών μέσων και κομμάτων ενάντια στις πιο ριζοσπαστικές τάσεις του κινήματος. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αναβαθμίζει το οπλοστάσιο της κοινωνικής λεηλασίας και η Τρόικα συνεχίζει το θεάρεστο έργο της υπέρ των Ελλήνων επιχειρηματιών και των τοκογλύφων. Ενώ η ακροδεξιά αυλή του πρωθυπουργού Α.Σαμαρά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ προπαγανδίζουν τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση μας, ξεπλένοντας τους ΝΑΖΙ που βρίσκουν την ευκαιρία να δηλώσουν ότι «η Δημοκρατία σκοτώνει Χρυσαυγίτες». Καλλιεργώντας παράλληλα κλίμα ανασφάλειας, τρομοϋστερίας, «χάους» «διχασμού», «εμφυλίου», «αποσταθεροποίησης». Απαιτώντας «καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται», την σύνεση και υποταγή μας στην ταξική πολιτική, τα Μνημόνια Ε.Ε.-ΔΝΤ, στα «δημοκρατικά τους τόξα» και στην «ομαλότητα» της καπιταλιστικής τους βαρβαρότητας, στην «εθνική ενότητα» ρε γαμώτο…
Και αν όμως η ΕΛ.ΑΣ. επιδεικνύει μια προκλητική ανικανότητα να εξιχνιάσει τη δολοφονία του Γκιόνια- παρά την συνδρομή του Κυπριακού κράτους και της δημοσιογραφικής έρευνας- και Του διπλού εγκλήματος στο Ν.Ηράκλειο, κάνοντας πολλούς να μιλούν για δράση του βαθέως ελληνικού κράτους. Επίσης δύο περιπτώσεις χαρακτηριστικής ανικανότητας εξιχνίασης απόπειρας δολοφονικών ενεργειών, δικαιώνουν τις καταγγελίες για δράση μηχανισμών του ίδιου του κράτους κατά των κοινωνικών κινημάτων. Και πιο συγκεκριμένα του Αντιμιλιταριστικού Κινήματος.
ΜΙΑ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ ΤΟ 2009 [Ο άγνωστος επιβιβάστηκε σε ένα σκούρο μπλέ Ρενό Μεγκάν, που τον περίμενε στην Τοσίτσα στο ύψος της Ερεσσού. Οι αυτόπτες μάρτυρες κατάφεραν να συγκρατήσουν τον αριθμό του αυτοκινήτου, ο οποίος ωστόσο, όπως ενημέρωσε τα μέλη του Στεκιού η αστυνομία, είναι “ακαταχώρητος”].
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, γυρνώντας στο 2009, ελάχιστους μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα για την επίθεση στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια με χειροβομβίδα, ενώ η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε διαφυγή των δραστών με όχημα που έφερε συμβατικές πινακίδες!
«Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών.
Χτες το βράδυ 24/2/09 στις 10:05 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο. Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου. Αθήνα 25 Φεβρουαρίου 2009
Και συνεχίζει το Δελτίο Τύπου του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης:
«Η μιλιταριστική νοοτροπία, δείγμα της οποίας βιώσαμε χθες, είναι ξένη προς το απελευθερωτικό κίνημα του οποίου ο αντιμιλιταρισμός αποτελεί βασική συνιστώσα. Όποιος επενδύει στον τρόμο (στην στημένη στρατηγική της έντασης στο Αιγαίο που δικαιολογεί το πανηγύρι των εξοπλισμών, στην τρομοκρατία, στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, στον εθνικισμό και το μιλιταρισμό) θα μας βρει απέναντί του. Σήμερα, που μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, διεξάγεται ένας χαμηλής έντασης πόλεμος ενάντια σε όποιον αντιτίθεται στις στρεβλώσεις τις σημερινής κοινωνίας, ενάντια σε όποιον αγωνίζεται (βλ. τη χαρακτηριστική περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα), είναι καιρός να πάρουμε θέση. Σήμερα, πριν την όξυνση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, πριν την όξυνση των κοινωνικών εντάσεων που θα επιφέρει, πριν μια νέα Νύχτα των Κρυστάλλων και μια νέα Όρντινε Νουόβο, που στιγμάτισαν αντίστοιχες ιστορικές περιόδους του παρελθόντος».
Θυμίζουμε ότι την περίοδο της εξέγερσης του Δεκέμβρη είδαν το φως της δημοσιότητας από τα γνωστά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια κείμενα από διαρροές της ΕΥΠ που κινούνταν στο πλαίσιο των θεωριών των Ασύμμετρων Απειλών και του Προληπτικού Πολέμου, που ουσιαστικά συνέδεαν τους εξεγερμένους με δίκτυα μουσουλμανικής τρομοκρατίας που εισήχθησαν στη χώρα ως μετανάστες, υπό την υψηλή καθοδήγηση της ΜΙΤ και του Εξ Ανατολάς Εχθρού που επεδίωκε την εσωτερική εξασθένιση για να θέσει επιτακτικά τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο (π.χ. Αγαθονήσι). Θέση που υιοθέτησαν και προέβαλαν τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ.Παπούλιας όσο και ο τότε ΥΕΘΑ Β.Μεϊμαράκης.
Στο Δελτίο Τύπου Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης επισημαίναμε:
Καθημερινά όμως πληθαίνουν τα στιγμιότυπα κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας. Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη και ενώ η καπιταλιστική κρίση εντείνεται, φαίνεται ότι κυβέρνηση και κράτος επιλέγουν την τρομοκρατία, είτε των ΜΑΤ με τα σκυλιά και τα γκλομπ, είτε του δικαστή με τον τρομονόμο, είτε όμως και τις στυγνές δολοφονικές επιθέσεις όπως αυτής εναντίον της αγωνίστριας Κούνεβα. Δίπλα τους τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που επικροτούν τα μέτρα παρακολούθησης και περιστολής των ελευθεριών, που προσχηματικά θέτουν ζήτημα ασφάλειας για να αποπροσανατολίσουν από τα καυτά κοινωνικά προβλήματα, κρύβοντας τις βαριές κυβερνητικές ευθύνες των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Ε.Ε.-Εργοδοτών στη βίαιη κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, απαιτώντας «ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» για την αντιμετώπιση αυτή τη φορά του «Εσωτερικού Εχθρού».
ΜΙΑ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ ΤΟ 1999
Η επίθεση με πολεμικά μέσα (χειροβομβίδα) δεν είχε απλώς την πρόθεση να τρομοκρατήσει, αλλά να σκοτώσει. Φαίνεται ότι η χειροβομβίδα είναι το μέσο με το οποίο το κράτος και οι αρμόδιες διαπλοκές του με την ακροδεξιά επιλέγουν να πνίξουν κάθε αντίθετη φωνή. Υπενθυμίζουμε ότι με χειροβομβίδα είχε παγιδευτεί αυτοκίνητο που θα επέβαιναν μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, μετά τις αποκαλύψεις τους για το ζήτημα «των Ναρκωτικών στον Ελληνικό στρατό».
Πρόκειται για μια δολοφονική απάντηση που στέλνουν γνωστοί κύκλοι στην προσπάθεια που κάνει τότε το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ να αναδείξουν την τρομερή διάσταση του προβλήματος των Ναρκωτικών στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μάλιστα, αφορμή της απόπειρας δολοφονίας των μελών της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ αποτέλεσε η συμμετοχή μας σε εκπομπή σχετικής θεματολογίας στο STAR CHANNEL, του δημοσιογράφου Κ.Χαρδαβέλα.
Η εκπομπή αποτέλεσε ένα πρωτόγνωρο βήμα καταγγελίας από φαντάρους, γονείς, διοικητές μονάδων που όχι μόνο ανέδειξαν το ζήτημα στη πραγματική του τραγική διάσταση, όχι μόνο μίλησαν για τον εμπαιγμό από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της εποχής, αλλά αποκάλυψαν τη δράση της Αστυνομίας και του Λιμενικού, που σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στα νησιά, έκανε τα στραβά μάτια στους γνωστούς λαθρεμπόρους.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι υπήρξε παρέμβαση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 2.30 π.μ. που επιχείρησε να αμφισβητήσει όσους και όσα είχαν καταγγελθεί. Επίσης, η εκπομπή κόπηκε να άνωθεν παρέμβαση, ενώ λίγες μέρες μετά, ακολούθησε η παγίδευση του αυτοκινήτου με αμυντική χειροβομβίδα, με σκοπό την εκτέλεση των μελών της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε από τη μεριά των Αστυνομικών Αρχών η αναμενόμενη αντίδραση: ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!
Για να δικαιωθεί η λαϊκή ρήση «στο σπίτι του κρεμασμένου, δε μιλάνε για σχοινί»!
Συμφωνούμε με την τοποθέτηση του Ν.Μπογιόπουλου: Απέναντι σε όλους αυτούς ο λαός μπορεί και πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του. Να μη φοβηθεί. Να συσπειρωθεί και να διατρανώσει το «όχι» του, τόσο απέναντι στην «εγκληματική» πολιτική που τον εξανδραποδίζει, όσο και απέναντι στους πάσης φύσεως εγκληματίες που – εξ’ αντικειμένου – την υπηρετούν. Να τους σαρώσει! Τα εκατομμύρια του λαού, με τα καθαρά πρόσωπα, μπορούν να τους σαρώσουν! Η μεθαυριανή γενική απεργία, η απεργία της Τετάρτης, και η μαζική ανταπόκριση του λαού κάτω από τα ταξικά του λάβαρα, είναι μια καλή ευκαιρία άμεσης και μυριόστομης απάντησης!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΜΑΖΙΚΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΘΛΙΑΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΤΡΑΠΕΖΩΝ-ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ.
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Η «στρατηγική της έντασης» και τα «άκρα»
Του Δημήτρη Ψαρρά*
Η Χρυσή Αυγή μετά την προβοκάτσια και η μεταμφίεσή της σε θύμα και στόχο δολοφόνων
Η δολοφονική επίθεση κάτω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής αποτελεί χωρίς αμφιβολία την τέλεια προβοκάτσια. Γιατί ανεξάρτητα από την ταυτότητα και το κίνητρο εκείνων που τη σχεδίασαν και εκείνων που την εκτέλεσαν, προσέφερε ένα ανέλπιστο δώρο στην οργάνωση, επιτρέποντάς της να αντιστρέψει τους ρόλους και να μεταμφιεστεί σε θύμα και στόχος δολοφόνων.
Είναι γεγονός ότι τα γραφεία της οργάνωσης έχουν γίνει κατά καιρούς στόχος διάφορων επιθέσεων, λιγότερο ή περισσότερο βίαιων. Ανάμεσά τους και βομβιστικές επιθέσεις. Γεγονός είναι επίσης ότι η χρονική στιγμή που εκδηλώθηκαν κάποιες απ’ αυτές τις επιθέσεις βοήθησε την οργάνωση να τις αξιοποιήσει για τους δικούς της λόγους.
Μαθητές του «ιταλικού μοντέλου»
Σημασία έχει ότι αυτές οι επιθέσεις και ειδικά η τελευταία, ανεξάρτητα από τις σκοτεινές προθέσεις των άγνωστων δραστών, εγγράφονται στην ίδια τη στρατηγική της οργάνωσης, την οποία έχουμε παρομοιάσει σε ανύποπτο χρόνο με τη «στρατηγική της έντασης», την οποία εφάρμοζαν στην Ιταλία οι ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις τη δεκαετία του ’70. Επικουρούμενες από τις μυστικές υπηρεσίες του περιβόητου δικτύου Γκλάντιο, οι οργανώσεις αυτές επιδίδονταν σε ακραίες μορφές βίας, με αποκορύφωμα την πολύνεκρη τυφλή βομβιστική ενέργεια στο Μιλάνο.
Ο άμεσος στόχος ήταν να ενοχοποιηθούν γι’ αυτές τις ενέργειες στελέχη της Ακρας Αριστεράς, ενώ η ευρύτερη προσδοκία ήταν να προκληθεί μια βίαιη αντιπαράθεση στο πεζοδρόμιο μεταξύ δυνάμεων των «δύο άκρων».
Ο απώτερος στόχος ήταν να υποχρεωθεί να επέμβει ως «σωτήρας» το ιταλικό βαθύ κράτος, κάποιοι μηχανισμοί του στρατού, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, για να καταστείλει αυτόν τον εμφύλιο «χαμηλής έντασης» και να εγκαθιδρυθεί ένα κράτος έκτακτης ανάγκης απόλυτα ελεγχόμενο. Πίσω από τους σχεδιασμούς αυτούς αποκαλύφθηκε η δράση της συνωμοτικής Στοάς Π-2 που στηριζόταν στη Χριστιανοδημοκρατία, προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο ανόδου στην εξουσία των Κομμουνιστών.
Ολοι αυτοί οι σχεδιασμοί δεν οδήγησαν στο προσδοκώμενο απ’ τους συνωμότες αποτέλεσμα, ενώ και το πραξικόπημα που είχε επιχειρηθεί το 1970 από τον διαβόητο «σκοτεινό πρίγκιπα» Μποργκέζε κατέληξε σε φιάσκο. Αλλά παρόλα αυτά βύθισαν επί χρόνια την Ιταλία σε έναν αιματηρό φαύλο κύκλο, με την πολεμική αντιπαράθεση των «δύο άκρων» κάτω από τις ευλογίες του «βαθέος κράτους» και βέβαια υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα αριστερής πολιτικής λύσης.
Από εκείνη την περίοδο αντλεί τις πρώτες της πολιτικές εμπειρίες η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής. Τα πρώτα στελέχη της οργάνωσης αναμείχθηκαν σε υποθέσεις αιματηρών τυφλών βομβιστικών ενεργειών στην Αθήνα την περίοδο της μεταπολίτευσης, στις οποίες ενεπλάκησαν και στελέχη της ιταλικής νεοφασιστικής Ordine Nuovo. Είχαν προηγηθεί από την εποχή της δικτατορίας επαφές στελεχών της ελληνικής νεοφασιστικής σκηνής με Ιταλούς ομοϊδεάτες τους, κάτω από την επίβλεψη και με τη «χορηγία» του στενού πυρήνα των Ελλήνων πραξικοπηματιών.
Ο ίδιος ο μετέπειτα Αρχηγός της Χρυσής Αυγής κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ανατρεπτική τρομοκρατική οργάνωση και τελικά καταδικάστηκε για κατοχή εκρηκτικών υλών.
Ο «εμφύλιος» που δεν έγινε
Μέχρι πρόσφατα οι δυνάμεις της οργάνωσης δεν της επέτρεπαν να αναλάβει δράση σε μεγάλη κλίμακα. Περιοριζόταν έτσι στις γνωστές μεμονωμένες επιθέσεις των Ταγμάτων Εφόδου. Οταν όμως αισθάνθηκε αρκετά ισχυρή, από τα μέσα του 2012, επιχείρησε να εφαρμόσει τη δοκιμασμένη μέθοδο των Ιταλών ομοϊδεατών της. Αρχισε να κλιμακώνει το επίπεδο της βίας που εφάρμοζε στο πεζοδρόμιο, φροντίζοντας παράλληλα να δίνει προκλητική δημοσιότητα σε ορισμένες πιο «ήπιες» εκδοχές της, όπως π.χ. η συγχρονισμένη επίθεση σε μικροπωλητές σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας.
Σκοπός αυτής της πρόκλησης ήταν ακριβώς να υποχρεωθούν αυτοί που αποτελούσαν τους στόχους της βίαιης δράσης της οργάνωσης, δηλαδή οι αριστεροί, οι αντιεξουσιαστές, οι αναρχικοί, αλλά κυρίως οι μετανάστες, να απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο. Το αποτέλεσμα θα ήταν η επιβολή μιας «στρατηγικής της έντασης» α λα ελληνικά, ένας ακήρυχτος εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης. Το αποκάλυψε πάνω στον ενθουσιασμό του ο Παναγιώταρος με δηλώσεις στον Πολ Μέισον του BBC, όταν ισχυρίστηκε ότι ένας «νέου τύπου» εμφύλιος είναι ήδη γεγονός (17.10.2012). Η οργάνωση και ο ίδιος επιχείρησαν να διαψεύσουν τη δήλωση, αλλά ο έμπειρος Βρετανός δημοσιογράφος δημοσιοποίησε το αποκαλυπτικό βίντεο που τον δικαίωνε.
Κυνικές επιλογές
Οσο για την πολιτική προοπτική μιας παρόμοιας κρίσης, και πάλι η Χρυσή Αυγή ξαφνιάζει με τον κυνισμό των επιλογών της. Σε ανύποπτο χρόνο, στο μεσοδιάστημα των δύο εκλογών του 2012, μόλις έγινε φανερό ότι δεν είναι δυνατόν να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης, με διαφορετικές αφορμές, εισηγήθηκαν την ίδια «λύση»: κυβέρνηση προσωπικοτήτων με πρωθυπουργό τον «σερ» Βασίλειο Μαρκεζίνη. Ενα είδος «κράτους έκτακτης ανάγκης» δηλαδή, με τη συναίνεση της Βουλής στον αυτοχειριασμό της και μάλιστα με επικεφαλής ένα πρόσωπο το οποίο συνοδεύουν πολλαπλοί συμβολισμοί και ποικίλες διασυνδέσεις. Ευτυχώς μέχρι σήμερα η πρόκληση της Χρυσής Αυγής συνάντησε την ψύχραιμη απάντηση όλων των άμεσα θιγόμενων. Το αντιφασιστικό κίνημα -σε όλες τις εκδοχές του- δεν «τσίμπησε». Επέμεινε σε μαζικές εκδηλώσεις και ο δυναμισμός του περιορίστηκε στην περιφρούρηση της δικής του δράσης και στην απόκρουση της ναζιστικής βίας.
Η εικόνα της αντιπαράθεσης αντίπαλων συμμοριών στο πεζοδρόμιο δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Ακόμα και οι δήθεν «πληροφορίες» που διοχετεύτηκαν κάποια στιγμή για δυναμικές οργανώσεις μεταναστών αποδείχτηκαν πολύ γρήγορα παραπλανητικές.
Αυτός ήταν ο λόγος που η Χρυσή Αυγή αισθάνθηκε υποχρεωμένη να ανεβάσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο της βίαιης αντιπαράθεσης. Το μαρτυρούν οι κινήσεις της από τις αρχές του φθινόπωρου. Προηγήθηκε η οργανωμένη αιματηρή επίθεση σε στελέχη του ΚΚΕ, ακολούθησε η επιδεικτική στρατιωτική εισβολή και η εκδίωξη δεξιών και ακροδεξιών από τον εορτασμό του Μελιγαλά και η επιχείρηση ολοκληρώθηκε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ούτε και μ’ αυτή την κλιμάκωση, όμως, επιτεύχθηκε ο στόχος να απαντήσουν «με τα ίδια μέσα» τα θύματα των επιθέσεων. Ετσι όχι μόνο απέτυχε η «στρατηγική της έντασης», αλλά κατέρρευσε και η κυβερνητική «θεωρία των δύο άκρων», που αποτελεί την κοινοβουλευτική παραλλαγή της ίδιας στρατηγικής.
Τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να παραπέμψει στελέχη της Χρυσής Αυγής στη Δικαιοσύνη ως μέλη «εγκληματικής συμμορίας», η εξίσωση με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλέον αδύνατη, ενώ άστοχη αποδείχτηκε και η επινόηση να ταυτιστεί η αντίσταση των κατοίκων των Σκουριών με τη δράση της Χρυσής Αυγής.
Η επαναφορά της «θεωρίας των δύο άκρων» μετά τη δολοφονική επίθεση στους φρουρούς των γραφείων της οργάνωσης ήταν αναμενόμενη, αλλά εξίσου προβληματική. Γιατί βέβαια δεν αρκούν οι εικοτολογίες ότι οι δράστες προέρχονται από τα «αριστερά» για να τη στηρίξουν.
Και είναι σίγουρο ότι η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση, ακόμα και σε επίπεδο πρωθυπουργικών συμβούλων, έχει περισσότερες ιδεολογικές και πολιτικές σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή από όσες έχει οποιοδήποτε κόμμα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τους όποιους δράστες της επίθεσης. Πλέον είναι σαφές ότι αν οριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως το ένα «άκρο», τότε το ομόλογο άλλο άκρο δεν είναι παρά η Νέα Δημοκρατία.
Αν πάλι οριστεί η Χρυσή Αυγή ως το ένα άκρο, τότε το άλλο είναι αυτονόητα εκείνο που εκφράστηκε με την πρόσφατη διπλή δολοφονία. Εξίσου αυτονόητο είναι το ότι η δολοφονική βία και των δύο αυτών πλευρών πρέπει να αντιμετωπιστεί με την εφαρμογή του ποινικού νόμου.
Οι διαψεύσεις της Χρυσής Αυγής
Η οργάνωση επιχείρησε βέβαια να αξιοποιήσει τη δολοφονική επίθεση εις βάρος των μελών της. Λες και η τρομοκρατική ενέργεια μπορεί να ακυρώσει όσα βαρύνουν τα δικά της στελέχη.
Ομως η προσπάθεια να εμφανιστεί με το προσωπείο του απόλυτου νομιμόφρονα είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Γιατί παρά το γεγονός ότι έχει αναστείλει τη γνωστή δραστηριότητα των Ταγμάτων Εφόδου, η οργάνωση εξακολουθεί να διακατέχεται από τον πανικό του διωκόμενου παραβάτη, ο οποίος ασχολείται κατά κύριο λόγο με την προσπάθεια να καλύψει τα ίχνη του. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο τα εκτός φυλακής στελέχη της αποπειράθηκαν να απαντήσουν στις αποκαλύψεις της «Εφ.Συν.» σχετικά με όσα λέει ο «συνιδρυτής» της οργάνωσης, Ιωάννης Περδικάρης (ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου), στο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε (βλ. «Ο θεωρητικός της Χρυσής Αυγής καίει τον Αρχηγό», «Εφ.Συν.», 30.10.2013).
Με ανυπόγραφη ανάρτηση στον ιστότοπό της η οργάνωση ισχυρίζεται ότι ο Περδικάρης απομακρύνθηκε από τη Χρυσή Αυγή το 1991 και «ψευδώς αναφέρεται ως συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής και εν ενεργεία ιδεολογικός καθοδηγητής της». Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η Χρυσή Αυγή τώρα υποστηρίζει ότι «η περιβόητη Διακήρυξη Ιδεολογικών Αρχών είναι ένα προσωπικό του κείμενο, το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την Χρυσή Αυγή».
Προφανώς ο συντάκτης αυτής της διάψευσης είναι νεότερος και δεν έχει υπόψη του ότι η Διακήρυξη προβάλλεται επισήμως και πανηγυρικά στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής. Οσο για τον Φιλίππου-Περδικάρη, μπορεί να αποχώρησε από την οργάνωση όπως επισημαίναμε και στο δημοσίευμά μας, αλλά παρέμεινε στενός συνεργάτης του Αρχηγού και επανήλθε από το 2009 ως ιδεολογικός της καθοδηγητής, ενώ υπογράφει και τα βασικά ιδεολογικά κείμενα της οργάνωσης μέχρι τις εκλογές του 2012.
Το βιβλίο του «Αριος Πολιτισμός», ένα ακραίο ναζιστικό κείμενο, το οποίο παρομοιάζει τον Χίτλερ με τον Χριστό, λέγοντας ότι ο φίρερ «ενανθρωπίστηκε», εκδόθηκε από τις επίσημες εκδόσεις της οργάνωσης, τη «Νέα Σπάρτη», το 2008, και διαφημίζεται συνεχώς από την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή».
Αλλά και η υπογραφή Ιων Φιλίππου βρίσκεται σε πολλά κείμενα, τόσο στην εφημερίδα της οργάνωσης όσο και στον ιστότοπό της μέχρι τα τέλη του 2012 (http://xryshaygh.wordpress.com). Μπορεί αυτός ο ιστότοπος να καταργήθηκε ως ναζιστικός από τον πάροχο (wordpress), αλλά η αναζήτηση των κειμένων αυτών είναι εύκολη, γιατί πολλά στιγμιότυπά του βρίσκονται αποθηκευμένα σε διεθνείς οργανισμούς διατήρησης δεδομένων του διαδικτύου (λ.χ. http://www.archive.org) και δεν μπορούν να σβηστούν ούτε από τους διαχειριστές του.
Μπορούμε ενδεικτικά να αναφέρουμε τα άρθρα «Ιδιωτικός πλούτος και δημόσια πενία» (6.5.2011), «Οι σωτήρες της δημοκρατίας είναι οι ολετήρες της πατρίδας» (24.5.2011), «Ακου αναρχικέ» (10.6.2011), κ.λπ.
Αρκούν αυτά για να επιβεβαιωθούν οι ισχυρισμοί του Φιλίππου και να διαψευστεί κατηγορηματικά η «διάψευση» της οργάνωσης. Δείγμα, πάντως, του χαρακτήρα των στελεχών της οργάνωσης αυτής είναι η ευκολία με την οποία «αδειάζουν» τους συναγωνιστές τους προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι. Το σοβαρότερο είναι ότι με τον τρόπο που επιχειρούν να αποστασιοποιηθούν από τη Διακήρυξή τους, οι χρυσαυγίτες εμμέσως υπονομεύουν και τα επιχειρήματα που είχαν χρησιμοποιήσει για να διαψεύσουν το Καταστατικό τους!
Γνωρίζουμε τον αντίλογο. Κατηγορούμενοι είναι οι άνθρωποι και έχουν δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν, ακόμα και ψέματα. Αυτό είναι σωστό. Δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση, ειδικά όταν με τα ψέματα αυτά καταλήγουν σε χονδροειδείς αντιφάσεις και απλά επιβαρύνουν τη θέση τους.
Αμετανόητοι ναζιστές
Ο τρόπος που αντέδρασε η ηγεσία της οργάνωσης μετά τη διπλή δολοφονία των μελών της διαψεύδει εκείνους που θεωρούν ότι το «ήπιο πρόσωπο» των στελεχών της μετά τις συλλήψεις προεικονίζει και μια μετάλλαξη προς μετριοπαθέστερες θέσεις. Είναι αλήθεια ότι μπορεί κανείς να ξεγελαστεί από τις πρόσφατες ενδυματολογικές μεταλλάξεις των χρυσαυγιτών, από την εγκατάλειψη των στρατιωτικών επιδείξεων και από τη μετατροπή των στελεχών της σε γλυκομίλητους και χαμογελαστούς πολιτευτές.
Υπάρχει, όμως, παράλληλα και το κλείσιμο του ματιού προς τους «μυημένους», με το μήνυμα ότι «δεν αλλάζουμε, παραμένουμε πιστοί στα ίδια». Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η ίδια η οργάνωση και τα ηγετικά της στελέχη πρόβαλαν μια ειδική φωτογραφία των δύο νεκρών συναγωνιστών τους. Στην μπλούζα του ενός διακρίνεται μια φράση που πέρασε απαρατήρητη από όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τα σύμβολα του νεοναζισμού. Την κατάλαβαν, βέβαια, εκείνοι που έπρεπε. Ανάμεσα σε δυο αγριόσκυλα το σύνθημα γράφει στα γερμανικά: «Nicht schuldig» και με μικρότερα στοιχεία, από κάτω: «…im Sinne der Anklage». Αυτό σημαίνει «Αθώος …υπό την έννοια του κατηγορητηρίου». Πρόκειται για την τυποποιημένη φράση που χρησιμοποιούσαν όλοι οι κατηγορούμενοι ηγέτες του χιτλερικού κόμματος στις δίκες της Νυρεμβέργης. Αυτή χρησιμοποίησε και ο Αϊχμαν στη δική του απολογία. Το σύνθημα χρησιμοποιείται από Γερμανούς νεοναζί, για να υποδηλώνει την πίστη τους στον ναζισμό χωρίς τον κίνδυνο δίωξης. Το μπλουζάκι είναι της γερμανικής μάρκας Pit Bull που εμπορεύεται ο Παναγιώταρος.
Προβάλλοντας αυτή τη φωτογραφία με το ναζιστικό σύνθημα μετά τις δολοφονίες, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής διεκδικεί μέσω του νεκρού νέου την εμμονή στον ναζιστικό της προσανατολισμό. Ακόμα πιο ανατριχιαστικό είναι το σύμβολο που επέλεξαν οι χρυσαυγίτες για να τιμήσουν τους νεκρούς τους στο «τρισάγιο», την επομένη της δολοφονίας. Δίπλα στον γνωστό «μαίανδρο» σχημάτισαν με κεριά ένα παράξενο σχήμα που κι αυτό απευθυνόταν στους μυημένους. Πρόκειται για μια «ρούνα», σύμβολο του αρχαίου κελτικού αλφάβητου, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι αποκρυφιστές του Τρίτου Ράιχ. Η συγκεκριμένη ρούνα, η οποία χρησιμοποιείται από τους σύγχρονους Γερμανούς νεοναζιστές (βλ. Margitta-Sybille Fahr, «Spirit of 88. Rechtsextreme Zeichen und Symbole, Landeszentrale für politische Bildung», Τίρινγκεν 2005, σ. 82-85), δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το σύμβολο που έφεραν μονάδες των SA, δηλαδή των χιτλερικών Ταγμάτων Εφόδου!
Την ώρα δηλαδή που μιλάει για «καλά παιδιά» και «αδικοχαμένα παλικάρια», η ηγεσία της Χρυσής Αυγής τιμά τους νεκρούς της ως μέλη Ταγμάτων Εφόδου. Μια ανατριχιαστική ομολογία. Είναι σαν να πετάει στα μούτρα των συγγενών τους που ζήτησαν να μην υπάρξει πολιτική εκμετάλλευση του φονικού ότι «Είμαστε Ναζιστές, Τιμή μας και Καμάρι μας».
Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=144302
οι δολοφονίες των χρυσαυγιτών
μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου & ανοίγουν το δρόμο για τη «σοβαρή Χ.Α.»
Οι δολοφονίες των χρυσαυγιτών που έλαβαν χώρα στο Ν. Ηράκλειο πιθανότατα από «το νέο αντάρτικο πόλης» μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου και ενισχύουν τον νεοφασισμό και τη στρατηγική της έντασης ως εργαλεία του Κρατικού Συμφέροντος.
Ας δούμε καταρχάς γιατί η λογική του νέου ένοπλου είναι η λογική του Κυρίου, γιατί τα όπλα του μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου, τον οποίο υποτίθεται ότι αντιμάχεται. Ποια είναι τα διακριτικά γνωρίσματά του; Λατρεία του θανάτου, αποθέωση της ισχύος και του κοινωνικού δαρβινισμού, αδίστακτη απαξίωση της ζωής τόσο με τη στενή υλική της έννοια όσο και με την ευρύτερη φιλοσοφική, κουλτούρα του ηρωισμού, πολιτισμός της εκδικητικότητας, της αυτοδικίας, της τιμωρίας και του σωφρονισμού, αρχές της μέγιστης δυνατής αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας με μονάδα μέτρησης το βαθμό καταστροφής που επιφέρουν οι εκάστοτε ενέργειες, απόδοση συλλογικής ευθύνης, στρατιωτικοποίηση της πολιτικής-πολιτισμικής σύγκρουσης και αβαντάρισμα της στρατηγικής της έντασης.
Ποιες είναι οι de facto λειτουργίες που επιτελούν αυτές οι δολοφονίες, ακριβώς λόγω του πολιτικού-ιδεολογικού-πολιτισμικού-αξιακού πλαισίου που τις διέπει, και ως ένα βαθμό ανεξάρτητα από τις ad hoc προθέσεις των δραστών τους;
1) Στρατιωτικοποιούν την αντιφασιστική δράση, μετατοπίζουν και εγκλείουν τη σύγκρουση στο πεδίο της ισχύος, αναγκάζουν τους αντιφασίστες να επαναπροσαρμόσουν τη δράση τους σε ένα νέο, πιο εχθρικό, περιβάλλον, σπέρνουν στο κίνημα το φόβο της τυφλής φασιστικής αντεκδίκησης.
2) Αποπολιτικοποιούν τη σύγκρουση, γιατί όταν αφαιρείται, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, η ζωή υποκειμένων με τα οποία «ο καθένας» μπορεί να ταυτιστεί («καλά παιδιά, ήσυχα, εργατικά, πονόψυχα»), το πολιτικό υποχωρεί de facto μπροστά στην αυταξία της ανθρώπινης ζωής, κι έτσι χάνονται από το προσκήνιο και από την κριτική ματιά τα συγκροτητικά στοιχεία της νεοφασιστικής κουλτούρας, ταυτότητας και πρακτικής.
3) Η «αναβίωση της τρομοκρατίας» επιταχύνει τη σκλήρυνση του νομοθετικού-δικαστικού συμπλέγματος, προσφέρει ένα επιπλέον άλλοθι στη γενικευμένη αστυνομική διακυβέρνηση, σφυρηλατεί την εθνική ενότητα και ενώνει τους πάντες, ακόμα και τη Χ.Α. και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα λεγόμενα «άκρα», ενάντια στον κοινό εχθρό. Μπροστά στο φάντασμα της τρομοκρατίας, ακόμα και μια σοβαρή, συναινετική Χ.Α. μπορεί εν δυνάμει να ενταχθεί στο «συνταγματικό τόξο». Είναι άλλο ένα νήμα στο double bind -ο διπλός δεσμός που συνάπτεται τόσο με τη Χ.Α. όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ· έγκληση και προσεταιρισμός ταυτόχρονα- που αναλύσαμε σε προηγούμενο κείμενο.
4) Θυματοποιούν τη Χ.Α. κι έτσι την επανανομιμοποιούν στις καρδιές και στις συνειδήσεις. Η επικοινωνιακή διαχείριση των δολοφονιών από τη Χ.Α. είναι άλλωστε καλά μελετημένη. Η δημόσια εικόνα και ο δημόσιος λόγος του Κασιδιάρη είναι ενδεικτικά. Θλιμμένο, πονεμένο, μειλίχιο ύφος και κατεβασμένοι τόνοι, σε πλήρη αντίθεση με το μέχρι τώρα τσαμπουκαλεμένο, προκλητικό και ειρωνικό ύφος. Λόγος συγκαταβατικός, ενωτικός και «υπεύθυνος», που συγκλίνει με τον λόγο των άλλων πολιτικών κομμάτων: «όλοι οι έλληνες ενωμένοι, με ψυχραιμία», «οι τρομοκράτες στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της χώρας», «η Χ.Α. είναι δύναμη πολιτικής ευθύνης». Κατά την άποψή μας, γινόμαστε κοινωνοί της πρώτης πράξης της αλλαγής της Χ.Α. που μέχρι τώρα ξέραμε προς μια «σοβαρή Χ.Α.», μια «Ακροδεξιά της Ευθύνης», με αμβλυμένη αντισυστημική και αντιμνημονιακή ρητορεία.
παλιότερα σχετικά κείμενα:
http://eleftheriakos.gr/node/691
http://eagainst.com/articles/stateofemergency/
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1466844
Κατάληψη Σινιάλο : Αναμένοντας μια μάταιη ανάληψης ευθύνης
by omniasuntcommunia . 06/11/2013
sinialo.espiv.netΕν αναμονή της «ανάληψης ευθύνης» για την θανάσιμη επίθεση στην περιφρούρηση των γραφείων της ΧΑ στο Ν. Ηράκλειο, με δύο νεκρούς φασίστες και έναν βαριά τραυματισμένο (μια αναμονή που πιθανόν να είναι και μάταιη αν υπάρξει η μινιμαλιστική επιλογή της «προπαγάνδας της πράξης») μπορούν να διατυπωθούν μερικές βασικές κοινοτοπίες.
Ο πολιτικός περίγυρος περιγράφεται ζοφερός και μάλιστα σε πάντα «προφητικό» -λόγω ισχυρής διαπλοκής με τον κρατικό μηχανισμό- καθεστωτικό μέσο: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό και τα χειρότερα μπορούν να συμβούν» (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=537338) και «η κατάσταση τείνει να τεθεί συνολικά εκτός ελέγχου» (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=537323). Πρόκειται για διαπιστώσεις που έχουν καταγραφεί αμέσως πριν την επίθεση στην ΧΑ.
Μελετώντας σε αυτή την περίπτωση το ενδεχόμενο της «προβοκάτσιας» δεν είναι να απορεί κανείς με την ψυχραιμία της ΧΑ. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος κανείς δεν ωφελήθηκε από αυτή την κίνηση περισσότερο από την ίδια την ΧΑ. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω οτιδήποτε, μια και ισχύουν όλα όσα εμπόδισαν το «αντιφασιστικό αισθητήριο» να χαρεί με αυτή την επίθεση. Το πολιτικό, κοινωνικό και. δικονομικό κλίμα άλλαξε άρδην και εξόφθαλμα υπέρ των φασιστών. Κι αυτό σημαίνει κάτι, βέβαια, για όσους ενδιαφέρονται γι’ αυτό το κλίμα.
Επιπλέον, βρισκόμαστε στο σαββατοκύριακο που οι βουλευτές της ΧΑ θα πρέπει να παραδώσουν τα όπλα τους. Οι Μίχας και Γερμενής παρέδωσαν τα όπλα τους την Παρασκευή 5 ώρες πριν την επίθεση και η Ζαρούλια με τον Ηλιόπουλο το πρωί του Σαββάτου συνοδεία. των «τσοντοκάναλων». Ο Κασσιδιάρης με ύφος Παναγίας Ελεούσας στέκεται γεμάτος αβρότητα λίγες ώρες μετά την επίθεση μπροστά στις κάμερες των «τσοντοκάναλων» ξεχνώντας τα κλωτσίδια που μοίραζε πριν λίγες μόλις εβδομάδες. Ο Ηλιόπουλος δηλώνει μειλίχια ότι. φοβάται πια για τα παιδιά του. ζητώντας ψυχραιμία και υμνώντας τη. δημοκρατία. Η φωτογραφία με τους δύο νεκρούς φασίστες αποκαθάρει την ξεκάθαρη εικόνα τους ως μελών των «ταγμάτων εφόδου» μέσα στην κολυμπήθρα της νεότητας. ωσάν, αντί για περιφρούρηση, να επρόκειτο για παρασυρμένα γυμνασιόπαιδα. Όταν, όμως, συνθηματολογείς για «αίμα και τιμή» δεν είσαι ανυποψίαστος ούτε εξαιρείσαι του θυσιαστικού αίματος. Η ΧΑ δηλώνει σε χρόνο dt ότι οι νεκροί είναι μέλη της σε αντιδιαστολή με την χαρακτηριστική χρονική υστέρηση της αντίστοιχης αποδοχής για τον Ρουπακιά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ ασκούν μια καταιγιστική συνηγορία στην χρυσαυγίτικη επιχειρηματολογία από την πρώτη κιόλας στιγμή και σε ευθεία αναλογία με τις. επικλήσεις της για «πολιτική σταθερότητα» και «ενωμένη Ελλάδα». Αν αυτή η επίθεση δεν έγινε από την ΧΑ (μπορούμε να αμφιβάλουμε για την ευφυΐα της φασιστικής ηγεσίας αλλά όχι για την αναλώσιμη αξία της φασιστικής μάζας από τους ηγέτες της) τότε η ΧΑ θα έπρεπε να την είχε εφεύρει.
Το τραγικό είναι ότι οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο βρίσκεται όμηρο ήδη της πρώτης και κυρίαρχης εντύπωσης πως πρόκειται για προβοκάτσια. Η διαπραγματεύσιμη ερμηνεία της προβοκάτσιας και μάλιστα από έναν πολιτικό χώρο που δεν συνηθίζει ούτε να προβοκατορολογεί ούτε να συνωμοσιολογεί, οπότε αποκτάει και μεγαλύτερη βαρύτητα η όποια σχετική αναφορά, έχει ήδη υπονομεύσει και την πολιτική σοβαρότητα οποιασδήποτε άλλης ενδεχομενικότητας. Η όποια «ανάληψη ευθύνης» στη συνέχεια θα αποτελέσει μια απλή τεκμηρίωση αυτής της έλλειψης πολιτικής σοβαρότητας. Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο.
Ας μην επαναλάβουμε ποιους αφορούν τα «απόνερα» για μια ακόμη φορά.
————————————————————————————————————————
ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ……
αδερφοί και σύντροφοι…..
Εχω μια διαφορετική άποψη να καταθέσω και αυτή όχι φυσικά ως βεβαιότητα ή απόλυτη αλήθεια και είμαι εκ τών πραγμάτων προετοιμασμένος να δώ τήν ανά πάσα στιγμή ανατροπή αυτής μου τής σκέψης.Και το εύχομαι,γιατί σέ άλλα συμπεράσματα με οδηγεί η δολοφονία τών δύο μελών τής ΧΑ ,πράξη πού εξ΄ορισμού ως αναρχικός είμαι αντίθετος γιατί είναι αφιερωμένη σε Μελιγαλάδες,κρεμάλες και θάνατο με τα οποία δέν θέλω να πολεμήσω ή να εκδικηθώ τούς αντιπάλους μου (ακόμα και τούς φασίστες)….
Μέχρι ένα σημείο συμφωνώ με τήν ανάλυση και θα μπορούσε αυτό να ήταν ένα σενάριο,αλλά κατά τήν γνώμη μου πέφτει ξανά στίς κινηματικές απλουστεύσεις….
Οι συντάκτες τού παραπάνω κειμένου,παραβλέπουν τήν εκδοχή και τήν επιλογή τής ΧΑ μετα τήν δολοφονία να τοποθετηθούν “αμυντικά” ως “θεσμικό κόμμα” καί να φερθούν πλέον ως τά “καλά παιδιά”, αντί να βγούν με φασιστική πολεμική απάντηση στούς δρόμους.Επιδιώκουν να συσπειρώσουν ξανά τήν χαμένη εκλογική πελατεία γύρω τους και τα φοβισμένα μέλη τους απο το χτύπημα ,αυτή τήν φορά με “ήρεμες δηλώσεις και διαμαρτυρίες”.Φορώντας πολλές φορές έναν “αντικαπιταλιστικό” και “αριστερό” μανδύα(βλ Μαύρος Κρίνος , Αυτόνομαι Εθνικιστές κά) πίσω απο τούς πυρσούς κα τα μαύρα ρούχα,ώστε να παραμείνουν “ελκυστικοί” και “σωτήρες” μέσα στήν ιδεολογική και συνειδησιακή σύγχιση που παράγει η εξαθλίωση τών εξουσιαζομένων ,μέσα στά ερείπια τής κοινωνικής κατάρρευσης από τήν Κρατική Βαρβαρότητα.Υπογραμμίζω αυτό το σημείο ,είναι τακτική τής Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια και αυτήν αντιγράφει (αναγκαστικά)τώρα η ΧΑ προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά,για να μήν μπεί σε αδιέξοδο.Οπως γνωρίζετε, κανένα θεσμικό ή εξωθεσμικό μόρφωμα,κόμμα ή σχήμα(έστω και φασιστικό)δεν έχει αποφύγει μέχρι τώρα τήν εσωτερική του κρίση και σε αρκετές περιπτώσεις τήν διάλυση,τήν ήττα και τήν αποσύνθεση στο τέλος(άσχετα αν επανεμφανισθεί με άλλο προσωπείο στο μέλλον)….
Αγνοούν οι συντάκτες, πώς η ψυχολογία και ο “τσαμπουκάς” τής ΧΑ δέν είναι αυτή πού ήταν μέχρι τήν δολοφονία Φύσσα.Πολύ περισσότερο μετά τήν δολοφονία μελών της στό ΝΗράκλειο.Ο τι παρήγαγε με μίσος μέχρι εκείνο το σημείο η ΧΑ ενάντια στήν άλλη πλευρά με τό σύνθημα αίμα και τιμή ,τής επιστρέφεται με ένοπλη βία απο ομάδα αντεκδίκησης πού προβοκάρει κατά τήν αποψή μου όλη τήν κινηματική αντιφασιστική δράση.
Οι ΧΑτες βιώνουν τώρα τήν ανασφάλεια και τόν τρόμο πού είχαν βιώσει τά “κομμούνια” και οι μετανάστες από τήν δολοφονική τους δράση.
Δέν είναι άτρωτοι κι άν πολλοί απ αυτούς είναι πράγματι εγκληματίες και υπάνθρωποι, ποιός σού είπε πώς δέν τρέμουν κι οι υπάνθρωποι τήν επόμενη μέρα?
Ηταν σίγουροι (εφησυχασμένοι και απο τίς υψηλές για αυτούς δημοσκοπήσεις τού καλοκαιριού) πώς η βία δέν θα χτυπούσε τήν δική τους πόρτα και συνέχιζαν πάνω σε ένα δρόμο τραμπουκισμού και τρομοκρατίας στούς δρόμους.
Μετά τήν δολοφονία Φύσσα, στήν ΧΑ μπαίνει επειγόντως τό σχέδιο τής αναδίπλωσης και τής “υποχώρησης” για να διασωθεί η ως τώρα μαζικότητα και αποδοχή τού κόμματος στούς ψηφοφόρους της, με στόχο να κερδηθεί τό χαμένο έδαφος.
Αυτό τό σχέδιο κατά τήν γνώμη μου μπήκε σε εφαρμογή μετά τίς προφυλακίσεις Μιχαλολιάκου και μέρους τής ηγεσίας της.
Τό έχω αναλύσει κι άλλη φορά,
Είναι απόφαση και εντολή τού ίδιου τού Μιχαλολιάκου νά φανεί πρός τά έξω μιά άλλη εικόνα τής ΧΑ (αυτή πού προσπαθεί να εμφανίσει και η κόρη Λεπέν στήν Γαλλία ),είναι μιά κίνηση εσωτερική τού Μιχαλολιάκου που προωθεί πλέον τίς “αλλαγές” στό προφίλ τής ΧΑ,δηλαδή τής παρουσίας ενός αστικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος μέσα σέ “πλαίσια νομιμότητας” ώστε νά μήν έρθουν σε σύγκρουση με τήν αρνητική στάση τής κοινωνίας σχετικά με τήν όποια πολιτική βία.
Γιατί η κοινωνία μέσα στήν κρίση πού έχει βυθισθεί, δέν θέλει κι από πάνω να μπεί σε κανένα κύκλο αίματος απο τόν οποίο δύσκολα θα βγεί και θα στήσει στόν τοίχο κατα τήν γνώμη μου κάθε πλευρά πού θα τήν βάλει σε εμφυλιοπολεμικές τραγωδίες.
Επειδή, λοιπόν, πιστεύω πώς η ΧΑ έχει μπεί εδώ και καιρό σε αυτή τήν “μεταμόρφωση” (ως άλλος κάποτε ΛΑΟΣ -Καρατζαφέρης) για να μπορέσει να συντηρήσει το παραμύθι τού “αντισυστημικού” και “πατριώτη” μέσα από έναν θεσμικό κοινοβουλευτικό ρόλο(όσο και να βρίζει τήν “δημοκρατία” και τήν Βουλή,άλλο τόσο κρύβεται πίσω της και δέν εγκαταλείπει τήν θέση της πού προέκυψε απο τήν ψήφο εξαπατημένων και παραπλανημένων στο μεγαλύτερο ποσοστό),γι αυτούς τούς λόγους
δέν πιστεύω στήν “θεωρία” ενός σκηνοθετημένου χτυπήματος απο τα “μέσα της”, για τήν δημιουργία εντυπώσεων και προβοκάτσιας,για να τήν δεί ως “θύμα” μια κοινή γνώμη πού έχει βγάλει στήν πλειοψηφία της τα συμπεράσματα για τήν ναζιστική της δράση και τήν έχει απορρίψει πολιτικά και θεσμικά.
Εχει ήδη το ποσοστό πού τήν διατηρεί (αλλά δέν τήν εξασφαλίζει αιώνια) ως τρίτο κόμμα καί δέν θα έμπαινε ποτέ σε τέτοια προβοκάτσια η ηγεσία της, ρισκάροντας τήν πιθανή περίπτωση τής αποκάλυψης τής αλήθειας ή τό όποιο επιχειρησιακό λάθος τής προβοκάτσιας της.
Τό χτύπημα επιμένω είναι από τούς ακραίους “αντιφασίστες” πού κάνουν “μαχητικό αντιφασισμό” στίς πλάτες τού κινήματος και μάλιστα με τον πιο εξουσιαστικό τρόπο.
Καί εκεί χρειάζονται οι απαραίτητες απαντήσεις και διαχωρισμοί…..
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)