Ακόμα δύο τραγικοί θάνατοι έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των εργατών που θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό του κέρδους σύμφωνα με τις επιταγές των νεοφιλελεύθερων πρακτικών. Μέσα σε μόλις τρεις μέρες, θύματα των αδυσώπητων ορέξεων του Κεφαλαίου υπήρξαν ο 56χρονος εργάτης που έχασε τη ζωή του την Παρασκευή, 14 του μηνός, λόγω μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας σε τεχνητή λίμνη στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας της ΔΕΗ στον Τομέα Περιβάλλοντος και τη Δευτέρα, 17 του μηνός ο Μ.Ν., ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο χώρο αποκατάστασης εδαφών. Αξιοσημείωτη παρατήρηση ότι και στις δύο περιπτώσεις οι εργάτες την ώρα του ατυχήματος ήταν μόνοι τους, γεγονός που εγείρει χιλιάδες ερωτήματα για τις επιπτώσεις της μείωσης προσωπικού.

Πριν καταλήξει το αίμα των εργατών που χύνεται μία απλή στατιστική καταγραφή, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι η πλημμελής ασφάλεια στους χώρους εργασίας, η πρόσληψη λιγότερων εργατών απ’ όσους στην πραγματικότητα χρειάζονται για να επιτελεστεί ένα έργο, οι ψυχολογικές και ηθικές πιέσεις για αύξηση της παραγωγής σε λιγότερο χρόνο, με δυο λόγια η εντατικοποίηση της εργασίας και το αίσθημα της ανασφάλειας και της τρομοκρατίας της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους, είναι οι παράγοντες που ευθύνονται για τις εργοδοτικές δολοφονίες που πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο με τη σύμφωνη γνώμη Κράτους και Κεφαλαίου. Είναι τουλάχιστον τραγικό να αποκαλούμε «ατύχημα» ή «κακιά στιγμή» ένα έγκλημα που εντείνεται τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα τα «μνημόνια» ή την «οικονομική κρίση» και που ισχυροποιείται με απόλυτη νομική θωράκιση από το κράτος.

Για τις πρόσφατες εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα των ορυχείων της Δυτικής Μακεδονίας ευθύνονται αποκλειστικά οι εργολαβικές εταιρίες που εργάζονται για τη ΔΕΗ και με επέκταση αυτής της λογικής θεωρούμε εξίσου υπεύθυνες τις πολιτικές που απελευθερώνουν την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, την πλήρη ιδιωτικοποίηση των ορυχείων, αλλά και του ηλεκτρικού ρεύματος και προφανώς την επισφράγιση των πολιτικών αυτών από τις εκάστοτε νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και από την ΕΕ. Ταυτόχρονα καταρρέει το παραμύθι της μείωσης των τιμολογίων με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εταιρίας, αφού οι καταναλωτές όλο και περισσότερο αγκομαχούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος ενώ οι θυγατρικές εταιρίες της ΔΕΗ όλο και συχνότερα κόβουν το ρεύμα στους καταναλωτές που δεν έχουν να πληρώσουν αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μπορούμε μέσα σε λίγα λεπτά να θυμηθούμε εκατοντάδες περιπτώσεις ανθρώπων φέτος το χειμώνα που κάηκαν στα σπίτια τους με κεριά προσπαθώντας να ζεσταθούν, που πνίγηκαν από αναθυμιάσεις μονοξειδίου του άνθρακα ή που απλώς βρέθηκαν νεκροί και παγωμένοι στα σπίτια τους χωρίς ρεύμα.

Είναι σαφές ότι οι οικονομικοί προϋπολογισμοί για την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας δεν χωράνε και πολύ σε ένα περιβάλλον ελεύθερου ανταγωνισμού. Ακριβώς όμως για αυτό το λόγο, ακριβώς επειδή η εργατική τάξη έχει αντιληφθεί ότι αυτό το παιχνίδι άκρατης κερδοφορίας παίζεται στην πλάτη της και μετρά εκατοντάδες νεκρούς, ακριβώς για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ανατρέψει οριστικά ολόκληρο το καπιταλιστικό οικοδόμημα. Να μην τους αφήσουμε να θυσιάσουν ακόμα έναν από μας.

Κράτος και Κεφάλαιο θωρακίζονται απέναντί μας, με κάθε τρόπο.

Να κάνουμε συντρίμμια τη θωράκισή τους, οργανώνοντας την Τάξη μας.

Κανένας επιπλέον εργάτης και πουθενά στην κρεατομηχανή του Καπιταλισμού.

Α.Π. Ροσινάντε Θεσσαλονίκης

Στις 3 Φλεβάρη εξελίσσεται για μια ακόμη φορά μια τραγωδία με πολλά σημαινόμενα. Ο Σ.Β., 49 χρονών, αυτοκτονεί στο σπίτι του δύο μόλις μέρες μετά την «παραίτησή» του από το υποκατάστημα των Πράκτικερ στο Αιγάλεω. Πριν «παραιτηθεί» από τη δουλειά του είχε μοιραστεί με τον περίγυρό του την αγωνία για την οικονομική του κατάσταση και την εργασιακή του ανασφάλεια μετά τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Είχε ήδη δεχτεί μια μείωση 7%  του μισθού  του στα μέσα Γενάρη.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιβεβαίωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της πλήρους υποτίμησης και απαξίας της ζωής των αναλώσιμων προλετάριων χωρίς να επιτρέπεται οποιαδήποτε διέξοδος από τον εξανδραποδισμό… που να μην είναι θάνατος.

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες κινήσεις της Εταιρίας που προσπαθούν να αποποιηθούν της βαρβαρότητας εγείροντας ζητήματα… ηθικής, καθώς, διαρρέει πληροφορία για απόπειρα κλοπής από τον Σ.Β. σε βάρος του καταστήματος, γεγονός που προφανώς θεωρούν ότι νομιμοποιεί την αποδοχή της «παραίτησής» του σε αντιστάθμισμα της ποινικής δίωξης. Παρ’ όλ’ αυτά η επίσημη θέση της εταιρίας είναι ότι ο Σ.Β. παραιτήθηκε επικαλούμενος προσωπικούς λόγους… Δεν είναι η πρώτη φορά που μια Εταιρία παίζει στον επικοινωνιακό τζόγο με κρυφά χαρτιά και μπλοφαρίσματα σε σχέση με την ωμή δολοφονία εργαζόμενού της προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις και παράλληλα να μη θιχτεί το εμπορευματικό της κύρος στην καταναλωτική συνείδηση. Καταναλωτική πίστη, όμως, σημαίνει… προλεταριακή απιστία για όλους αυτούς που ανέχονται τα αφεντικά να τζογάρουν πάνω στις ζωές τους.

Όπως και να’ χει δεν είναι η πρώτη φορά που τα αφεντικά είναι υπόλογα για λοιδορίες με τις οποίες χρεώνουν τους υπηκόους. Και ο αμοραλισμός είναι μια από αυτές. Η Πράκτικερ ΑΕ έχει πληρώσει ουκ ολίγα πρόστιμα για τη διαφορά των τιμών ανάμεσα στα ράφια και το ταμείο. Επίσης, για τη μη απόσυρση εμπορευμάτων που έχουν κριθεί επικίνδυνα για τον καταναλωτή. Τεκμηριωμένος αμοραλισμός (με κίνδυνο της ζωής του καταναλωτή λέμε….) και με κρατική βούλα λοιπόν. Στο προκείμενο, βέβαια, στο σπίτι του κρεμασμένου όχι μόνο μιλάνε για σκοινί  αλλά κρεμάνε σε αυτό ταμπέλες όπου αναγράφεται ότι αν κάποιος συλληφθεί να κλέβει θα πληρώσει 70 ευρώ ως πρόστιμο πλέον των κλοπιμαίων. Θα πει κανείς ότι αυτό είναι παράνομο ακόμη και σύμφωνα με το αστικό δίκαιο αλλά ποιος δίνει σημασία όταν πρόκειται για φτωχοδιάβολους;

Η υπολανθάνουσα λοιδορία λοιπόν της Εταιρίας για τον Σ.Β. συνοδεύεται και από την άρνηση της Εταιρίας να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας αφού έτσι θεωρεί ότι χρεώνεται την αυτοκτονία. Διαπιστώνεται συνέπεια μέχρι κεραίας για την εργοδοτική αλητεία προκειμένου να μην κακιώσουν οι καταναλωτές και πάνε σε άλλα μαγαζιά.

Τα ΜΜΕ ταυτόχρονα με την δημοσιοποίηση έπαιξαν επιπλέον και με μια επιτηδευμένη δραματοποίηση του γεγονότος στο επίπεδο του οικογενειακού  περιβάλλοντος του Σ.Β. Η επίκληση ανύπαρκτων καρκινοπαθών και παραπληγικών συγγενών του Σ.Β. περιμένει την αποκατάσταση της αλήθειας από το γραφείο τύπου της Εταιρίας για να ξεφουσκώσει με αυτόν τον τρόπο στην κοινωνική συνείδηση η πραγματική δραματική διάσταση της εργοδοτικής δολοφονίας. Ωραία κόλπα που θα έκαναν ακόμη και τον Μακιαβέλι να κοκκινίσει…

Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με μια επιπρόσθετη προβληματική από μεριάς του σωματείου αυτή τη φορά. Η «παραίτηση» του Σ.Β. έλαβε χώρα την 1ηΦλεβάρη και η αυτοκτονία στις 3 Φλεβάρη. Η κηδεία γίνεται με έξοδα των συναδέλφων του μια εβδομάδα μετά. Και στις 14 Φλεβάρη, 11 ολόκληρες μέρες μετά την αυτοκτονία και 3 μετά την κηδεία, το σωματείο ανακοινώνει το γεγονός. Προς τί η καθυστέρηση;

Αφού οι συνάδελφοι του Σ.Β. ήξεραν ότι επρόκειτο ευθύς εξαρχής για θάνατο με ξεκάθαρο ταξικό περιεχόμενο, όπως επίσης και το σωματείο, γιατί έπρεπε η πληροφορία για το γεγονός να καθυστερήσει τόσο ώστε να απομακρυνθούμε όχι μόνο από αυτό αλλά και από όλα τα συμπαρομαρτούντα του; Γιατί το σωματείο ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινώσει καμία απολύτως κινητοποίηση σχετικά με την ξεκάθαρη δολοφονία;

Δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι δεν πρόκειται να αρκεστούμε σε ένα «ό,τι έγινε, έγινε», ούτε στα… κρυφά χαρτιά του γραφείου τύπου της Πράκτικερ ΑΕ, ούτε φυσικά στην «έρευνα» που ξεκίνησε από το Α.Τ. Κορυδαλλού.

Τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι κόπτονται να ασφαλίσουν τις ταπεινές τους μοίρες στο απυρόβλητο. Εκεί είναι που θα τους συναντήσουμε.

από το site της κατάληψης ΣΙΝΙΑΛΟ

http://sinialo.espiv.net

Η αυτοκτονία του 49χρονου εργαζόμενου στα Praktiker, Σ.Β. μετά από 12 χρόνια συνεχόμενης εργασίας στη συγκεκριμένη επιχείρηση, έφερε στη δημοσιότητα πολλές λεπτομέρειες για τις αντεργατικές συνθήκες εργασίας που επιβάλλει η πολυεθνική επιχείρηση στους εργαζόμενούς της. Κάποια στοιχεία ήταν ήδη γνωστά από καταγγελίες εργαζομένων που είχαν γίνει παλιότερα, όπως το φαινόμενο που καταγράφηκε στο υποκατάστημα της Πάτρας, όπου απειλήθηκαν με απόλυση οι ταμίες που δεν κατέγραφαν τις διευθύνσεις κατοικίας των πελατών. Επίσης, γνωστή ήταν η πρακτική της εργοδοτικής τρομοκρατίας για μειώσεις μισθών κατά 2% που αποφάσισε μονομερώς η εργοδοσία και εφαρμόστηκε από τον Ιανουάριο, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν υπέγραψαν τη συμφωνία, αν και απειλήθηκαν να την υπογράψουν με το φόβο της απόλυσης.

Με αφορμή ωστόσο την εργοδοτική δολοφονία του Σ.Β. καταγγέλθηκαν από τους συναδέλφους του και κάποιες ακόμα πρακτικές που ακολουθούν τα αφεντικά με τους σύγχρονους δούλους τους. Ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια και άλλες πολλές πολυεθνικές, όπως το Lidl, αλλά και πάμπολλες εγχώριες επιχειρήσεις, το Praktiker μπορεί να δίνει μισθούς πείνας ή να υποαπασχολεί τους εργαζόμενους ή να τους υποχρεώνει να δουλεύουν με απλήρωτες υπερωρίες, αλλά παράλληλα δίνει γενναιόδωρα μπόνους στους εργαζόμενους. Όχι παραγωγικότητας, όχι καλύτερου υπαλλήλου, όχι συνολικής προσφοράς προς την επιχείρηση, αλλά ρουφιανιάς. Ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός ρουφιάνος που θα καταγγείλει το συνάδελφό του για ό,τι θεωρεί παράπτωμα η εργοδοσία, θα αμειφθεί με δωράκι που μπορεί να φτάνει κατά περίπτωση μέχρι και 400 ευρώ, όπως καταγγέλλουν οι συνάδελφοι του εκλιπόντα. Σαν να μη φτάνει αυτό, για την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων έχουν μισθωθεί ειδικοί υπάλληλοι «φύλαξης», οι οποίοι κατασκοπεύουν τους συναδέλφους τους με πολιτικά, ώστε να υπάρχει μόνιμα το κλίμα φόβου και έλλειψης συναδελφικής εμπιστοσύνης.

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το ότι η επιχείρηση Praktiker Hellas εκβιάζει τους υπαλλήλους της για μείωση μισθών παρουσιάζοντας οικονομικά προβλήματα, αλλά παράλληλα δεν λυπάται να «δώσει κάτι παραπάνω» στα τσιράκια της και ενώ τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η επιχείρηση είναι κερδοφόρα. Είναι εξάλλου τακτική της καπιταλιστικής παραγωγής να μένουν σε υψηλά επίπεδα οι μισθοί των διευθυντικών στελεχών και να πριμοδοτούνται οι χαφιέδες τους, ειδικά δε όταν με ψευδή στοιχεία η εργοδοσία επιδιώκει μειώσεις μισθών των εργαζομένων. Με λίγα λόγια, οι παραγωγικές δυνάμεις να μένουν στην ανέχεια και στους εκβιαστικούς μισθούς πείνας και οι παρασιτικές «θέσεις εργασίας» των νταβάδων της εργοδοσίας να απολαμβάνουν κάποια προνόμια.

Τρομοκρατία, φόβος, ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους συναδέλφους, χαφιεδισμός, ατομικότητα. Έτσι θέλει ο καπιταλισμός τον εργαζόμενο και σε περίπτωση αντίστασής του ενεργοποιείται ο μηχανισμός υλικής και φυσικής του εξόντωσης.

Αλληλεγγύη, συναδελφικότητα, ξεπέρασμα του φόβου και αίσθημα της δύναμης της τάξης μας, όταν αυτή οργανώνεται ενάντια στους οικονομικούς της δυνάστες. Αυτό έχουμε να αντιτάξουμε στα σχέδιά τους. Ενωμένοι και οργανωμένοι μέσα σε ένα ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, με επαναστατικά συνδικάτα που δεν θα αφήνουν κανέναν μόνο και ανυπεράσπιστο απέναντι στις λυσσαλέες ορέξεις των αφεντάδων του σημερινού κόσμου.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί κάθε εργατικό σωματείο, κάθε εργατική συλλογικότητα και κάθε έναν και κάθε μία από μας που δεχόμαστε τις εξοντωτικές πιέσεις του Κεφαλαίου στις ζωές μας, σε παράλληλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα υποκαταστήματα του Praktiker στο Αιγάλεω (Ιερά Οδός 339) και στην Πυλαία Θεσσαλονίκης (Μαρίνου Αντύπα, 551 34) την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου και ώρα 6 μμ.

Πηγή: http://rocinante.gr/index.php/praktiker-hellas-ergodosia-ke-kapitalismos-dolofonoun/

Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο των υποκαταστηματων ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ) και καλούμε σε στήριξη στις συγκεντρώσεις περιφρούρησης την Τρίτη 18/2/2014.

Τονίζουμε στους συναδέλφους που αμφισβητούν τη σημασία των κινητοποιήσεων μετά τη δημοσίευση του ΦΕΚ ως «παράνομες» και «χωρίς κάλυψη», πως το δίκαιο βρίσκεται με το μέρος όλων όσων θα υποφέρουμε από τους σαρωτικούς σχεδιασμούς στον τομέα της δημόσιας Υγειας: με το μέρος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, με το μέρος των υγειονομικών που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται σαν αναλώσιμοι.

Η απάντηση μπορεί μόνο να δοθεί μέσα από οργάνωση πέρα από γραφειοκρατίες, με συνελεύσεις ανά υποκατάστημα και γειτονιά. Οι αγώνες μας δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε παράνομοι. Είναι δίκαιοι!

Όλοι στις ανα τόπους συγκεντρώσεις!

Α.Π. Ροσινάντε