Σε μία εποχή όπου το εργατικό κίνημα βάλλεται, συκοφαντείται και οι εργατικοί αγώνες γνωρίζουν πρωτοφανή καταστολή, εμείς οι νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι και μαθητές, δεν έχουμε σκοπό να σωπάσουμε ή να φοβηθούμε.
Τώρα που η ανεργία αυξάνεται συνεχώς και τα εργατικά δικαιώματα καταπατούνται το ένα μετά το άλλο, εμείς είμαστε έτοιμοι να αντιπαλέψουμε αυτήν την πραγματικότητα.
Σήμερα, στο περιβάλλον της επισφάλειας, των μειώσεων, των απολύσεων και της ανεργίας προσπαθούμε μέσα από τα σωματεία και τις πρωτοβουλίες των ανέργων-επισφαλώς εργαζόμενων να φτιάξουμε πόλους συσπείρωσης του κόσμου της εργασίας ζωνταντούς, αμεσοδημοκρατικούς, μαχητικούς. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, πέρα κι έξω από λογικές ανάθεσης και ξεπουλήματος τύπου ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που ενσωματώνονται πλήρως στις κατευθύνσεις κυβέρνησης και εργοδοτών.
Στόχος μας δεν είναι να παζαρέψουμε με τους ληστές της ζωής μας, αλλά να κερδίσουμε το κοινωνικά αναγκαίο.  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπή μισθό, με πλήρη εργασιακά-ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Κι αν τότε επιστράτευσαν στρατηγούς Ζέπους και παρακρατικά υποχείρια για να συκοφαντήσουν και να καταστείλουν τους ταξικούς και μαζικούς αγώνες, σήμερα κυβέρνηση και Ε.Ε. προσπαθούν να εφαρμόσουν την ίδια “πολυφορεμένη” συνταγή με μπροστάρηδες τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, τους ναζί της Χρυσής Αυγής, τα δικαστήρια που καταδικάζουν σωρηδόν συνδικαλιστές εργάτες κι απεργούς, αλλά και μιντιακά κόμματα-κατασκευάσματα που μοναδικό σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν και να αποδυναμώσουν τον αγώνα για αξιοπρέπεια και κοινωνική χειραφέτηση.

128 χρόνια μετά το Σικάγο και 78 μετά την Θεσσαλονίκη του ’36, στο δίλημμα του Άγι Στίνα που γράφει στις αναμνήσεις του: “Αναμφισβήτητα μέσα σ’αυτό το διεθνές κλίμα ανοίγεται και στη χώρα μια περίοδος που το τέρμα της θα είναι είτε η νίκη της εργατικής τάξης είτε η συντριβή της και η νίκη του φασισμού”, εμείς απαντάμε με την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τους δρόμους.