*Λουσμένη στα φώτα, στη μουσική και στις πολιτικές φιοριτούρες θα υποδεχθεί και φέτος το φθινόπωρο η Καλαμάτα. Το καπιταλιστικό πανηγύρι της “Λευκής Νύχτας” επαναλαμβάνεται μετά την περσινή του επιτυχία, για να χαιρετήσουν οι βαριές τσέπες της πόλης τους τουρίστες και να υποδεχτούν τους νεοφερμένους φοιτητές. Τι κρύβεται όμως κάτω από τα εορταστικά φώτα δεν θέλουν να το δούμε. Η Καλαμάτα δεν εκτείνεται μόνο στην Αριστομένους και την Ιατροπούλου, πέρα από το στολισμένο, καθαρό κέντρο εκτείνονται γειτονιές που δεν ενδιαφέρονται για “Λευκές Νύχτες” ούτε και είναι ευπρόσδεκτες σε αυτές.
Σύμφωνα με στοιχεία (μην ανησυχείτε, όχι των “προβοκατόρων αναρχικών” αλλά της Eurostat) ένας στους τρεις Έλληνες θεωρείται φτωχός. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 25.000 άνθρωποι μόνο στην Καλαμάτα έχουν σημαντικότερες έγνοιες από το να δείξουν το “ευρωπαϊκό πρόσωπο” της πόλης. Εκεί λοιπόν που η βοήθεια του Δήμου κρίνεται απαραίτητη, αυτός δεν παρουσιάζεται απλώς ανεπαρκείς αλλά αδιάφορος, διοργανώνοντας πανηγύρια αντί να εστιάσει στις κάθε χρόνο και πιο αναγκαίες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Οι υπάρχουσες δομές, όπως το “Κοινωνικό Παντοπωλείο” και το “Κοινωνικό Συσσίτιο” δεν δύνανται να ανταποκριθούν πλήρως και είναι απορίας άξιον γιατί δεν ενισχύονται.
Η πόλη φαίνεται να λειτουργεί με το δοκιμασμένο σύστημα panem et circenses (άρτον και θεάματα) . Αλεύρι και ιππόδρομος στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διαγραφή χρεών και ποδόσφαιρο στη Χούντα, συσσίτια και λευκές νύχτες στη σύγχρονη Καλαμάτα. Έτσι οι άνθρωποι μένουν απασχολημένοι, δεν σκέφτονται παραπέρα, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα πέρα από το νοητό κουτί που περιβάλλει την ύπαρξή τους. Ένα πιάτο φαί για να μένουν ζωντανοί και κάτι “μεγάλο”, “σπουδαίο” για να δώσει νόημα στη μιζέρια τους, να απασχολήσει το μυαλό τους. Γιατί όταν επιβιώνεις, η ζωή δεν είναι κάτι το δεδομένο, είναι κάτι που επιδιώκεις και ασφαλώς δεν έχεις την ευχέρεια να ασχοληθείς με κοινωνικούς προβληματισμούς και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Το μόνο που αποζητάς στα μικρά διαλλείματα του αγώνα για ζωή είναι μια στιγμή ξεκούρασης. Τι καλύτερο από λίγη εύπεπτη διασκέδαση όπως μία Λευκή Νύχτα;
Βέβαια δεν απουσιάζει ο αντίλογος, ούτε είναι και ανυπόστατος. Η αιτιοκρατική πλευρά της φτώχειας εννοείται πως δεν λείπει, δεν είναι όμως και φαινόμενο γενικό. Μόνο αν η αεργία θεωρείται ασθένεια μεταδοτική μπορούν να δικαιολογηθούν τα 3,7 εκατομμύρια ανθρώπων μόνο στην Ελλάδα που βιώνουν τη φτώχεια και μάλιστα σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για πανδημία. Το μότο των ευπόρων μικροαστών: “Η κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένη να εκτρέφει παράσιτα!”” ευσταθεί” για μία αμελητέα μειοψηφία. Άλλωστε στα συσσίτια βλέπει κανείς πια αρκετούς “πρώην καλοντυμένους ευυπόληπτους πολίτες” που σε λιγότερο από μία δεκαετία έχασαν δουλειά, γραβάτες και υπόληψη. Πλέον ο “φτωχός” δεν παρουσιάζει την εικόνα που του αποδίδει η αστική προκατάληψη, έχει αποτινάξει από πάνω του το τρίπτυχο (ζητιάνος, τοξικομανής, άξιος της μοίρας του). Πλέον η άλλοτε διακριτή τάξη των “φτωχών” στέκεται δίπλα σου στο παγκάκι της πλατείας, στα ΜΜΜ, στα ράφια με τα “φτηνά” στα supermarket και αισθάνεσαι την οικειότητα που απορρέει από την μεταξύ σας ομοιότητα. Ακόμα και ο κοινωνικός ρατσισμός λοιπόν είναι πλέον όχι απλώς παράλογος αλλά de facto αδιανόητος. Όπως αντιλήφθηκαν αρκετοί, ξυπνώντας απότομα από τον κοινωνικό λήθαργο που απολάμβαναν στο κρεβάτι του “ευυπόληπτου πολίτη”.
Αντί λοιπόν να χαραμίσετε τα λεφτά σας στο καπιταλιστικό πανηγύρι της Λευκής Νύχτας και να υποστηρίξετε τα σχέδια της εξουσίας, σκεφτείτε να βοηθήσετε αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη από εσάς ένα πιάτο φαί ή το πουκάμισο που θα αγοράσετε φθηνότερα τη Λευκή Νύχτα . Ο Δήμος και οι μεγαλέμποροι θα είναι εκεί και αύριο
και σίγουρα δεν χρειάζονται τη βοήθειά σας για να ζήσουν! Άλλωστε δεν πιστεύουμε να νομίζετε ότι ως δια μαγείας τα μικρομάγαζα πουλάνε περισσότερο από τους εμπορικούς κολοσσούς τη νύχτα! Από την πλευρά μας δεν μένει παρά να ευχηθούμε καλό ξενύχτι στους δύσμοιρους υπαλλήλους που θα χάσουν τον ύπνο τους για να γεμίσουν οι τσέπες των αφεντικών!
Κίνηση Αντίστασης
*φωτογραφία αρχείου