ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ‏

ενεργοι ανεργοιΣτην επικοινωνιακή «κόντρα» της κυβέρνησης με την τρόικα για την επόμενη μνημονιακή περίοδο, που παρακολουθούμε από τις τηλεοράσεις μας και εν μέσω πολιτικών εξελίξεων με την προεδρική εκλογή και τις πιθανές εκλογές δεν βρίσκεται ούτε μία κουβέντα να ειπωθεί για τους ανέργους και τα πραγματικά προβλήματα τους. Μετά την επιτυχημένη μας παρέμβαση στο υπουργείο εργασίας με αίτημα τη δωρεάν μετακίνηση των ανέργων με τα ΜΜΜ και τις ελλιπείς απαντήσεις που (δεν) λάβαμε επιμένουμε σταθερά στην ανάγκη για οργάνωση και κινητοποίηση όλων των ανέργων. Την Πέμπτη 18/12 στις 7μμ στα γραφεία μας (Σολωμού 13, 4ος όροφος) μαζευόμαστε και συζητάμε τον απολογισμό της μέχρι τώρα κίνησης μας, αλλά και τον προγραμματισμό των επόμενων δράσεων.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ‏

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (Wind):Συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη…

Μετά την επιτυχία της απεργίας και τις ταυτόχρονες παρεμβάσεις σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα στις 11/12, καθώς και τις παρεμβάσεις των προηγούμενων ημερών σε Ζωγράφου, Περιστέρι, Αγία Παρασκευή και Αργυρούπολη, το Σωματείο μας συνεχίζει τις δράσεις του στα πλαίσια της διεκδίκησης της Ε.Σ.Σ.Ε με τη συνδρομή της επιτροπής αλληλεγγύης. Πιο συγκεκριμένα:

 
Σάββατο 13/12, ώρα 10.00 π.μ. παρέμβαση της επιτροπής αλληλεγγύης στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στην Αργυρούπολη, διεύθυνση Κύπρου 110.
 
Σάββατο 13/12, ώρα 7.00 μ.μ. παρέμβαση στο Περιστέρι ενάντια στη Λευκή Νύχτα που αφορά το άνοιγμα των καταστημάτων ως αργά το βράδυ.
 
Κυριακή 14/12, ώρα 9.00 π.μ. παρέμβαση-κινητοποίηση μαζί με το συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια.
 
Στο σημείο αυτό, θα θέλαμε να αναφερθούμε στη μεγάλη συμμετοχή που είχε η απεργία της 11/12, παρά το ότι τα διευθυντικά στελέχη προσπάθησαν εκτός από το να στήσουν απεργοσπαστικό μηχανισμό, να ενημερώσουν ψευδώς τους υπόλοιπους εργαζομένους ότι τα κτίρια είναι κλειστά (στέλνοντας μαζικά sms) ώστε να μην συμμετέχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις.  
Επίσης, θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους αλληλέγγυους από σωματεία, συνελεύσεις γειτονιών, πρωτοβουλίες, καταλήψεις και άλλες συλλογικότητες, που συμπαρίστανται στον αγώνα που δίνει το σωματείο μας για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη των στόχων μας και το μόνο όπλο απέναντι στις επιθέσεις της εργοδοσίας (και όχι μόνο) είναι η αλληλεγγύη.
Την Τρίτη 16/12 θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση με τετράωρη στάση εργασίας (14.00μμ-18.00μμ) ώστε να αποφασιστούν περαιτέρω ενέργειες.
Έκτακτη Γενική Συνέλευση για την Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014
ΜΕ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 2 μ.μ. – 6 μ.μ.
Λ. Αθηνών, εστιατόριο
 
Απαιτούμε Άμεσα Υπογραφή Επιχειρησιακής Σύμβασης με βάση τις ανάγκες μας!
Ενωμένοι στο Σωματείο συμμετέχουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε

 ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (Wind)

Υποαπασχόληση, αποδοχές – φιλοδώρημα, στέρηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους

8 ωρες στην δουλειαΑποκαλύψεις σόκ απο τα ετήσια στοιχεία του ΙΚΑ για το 2013. Υποαπασχόληση και μισθοί – ψίχουλα διαλύουν την εργατική τάξη.Ενώ καθεστώς τείνουν να γίνουν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας.Επίσης σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δε θα πάρουν σύνταξη ποτέ.

απο το μπλογκ

 

 

Ακολουθεί η είδηση όπως την αλιεύσαμε στο διαδικτυο:

Υποαπασχόληση, αποδοχές – φιλοδώρημα, στέρηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που κυνηγάνε το μεροκάματο για δεκάδες χρόνια. Αυτή την πραγματικότητα καταγράφουν τα ετήσια στοιχεία του ΙΚΑ για το 2013. Στοιχεία που υπογραμμίζουν ότι αποτελεί τουλάχιστον εμπαιγμό ο πρόσφατος ισχυρισμός του υπουργού Εργασίας ότι «η μισθωτή απασχόληση στην Ελλάδα “ξαναζωντανεύει”, επιδεικνύοντας ένα πρωτόγνωρο δυναμισμό». Αυτό που πραγματικά ζωντανεύει είναι η εργασιακή ζούγκλα, που κατατρώει τις ζωές των εργαζομένων για να βγάζει κέρδη το κεφάλαιο.

Ενα γενικό στοιχείο είναι ότι πάνω από το 50% των ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ υποαπασχολούνται, δεν εργάζονται δηλαδή με σχέση πλήρους απασχόλησης. Συναφές με αυτό είναι και το στοιχείο που δείχνει ότι στις κοινές επιχειρήσεις και τα οικοδομοτεχνικά έργα, από τους 2.244.508 μισθωτούς – ασφαλισμένους που καταγράφηκαν στο ΙΚΑ το 2013, μόνο οι 1.540.252 (68,62%) έχουν δικαίωμα περίθαλψης! Οι υπόλοιποι, δηλαδή, δε συμπληρώνουν τα αναγκαία ένσημα για να δικαιούνται στοιχειώδεις παροχές Υγείας.

Τα στοιχεία που ακολουθούν αφορούν μόνο στις κοινές επιχειρήσεις, όπου συγκεντρώνεται το 95,91% των μισθωτών.

1. Αποδοχές-ψίχουλα. Οι μέσοι όροι των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν μέχρι 249 μεροκάματα το 2013, ξεκινάνε από 405 ευρώ και δεν καταφέρουν να φτάσουν καν τα 6.000 ευρώ! Από την ομάδα αυτή, ξεχωρίζουμε δύο υποομάδες:
  • Ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν μέχρι 99 ένσημα ήταν μόλις 886 ευρώ.
  • Ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν από 100 έως 149 ένσημα ήταν 2.546 ευρώ.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι δεν πρόκειται ποτέ να συμπληρώσουν τα ένσημα για να κατοχυρώσουν δικαίωμα στη σύνταξη

Κατά τα λοιπά, ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών των «τυχερών» που έκαναν από 250 μέχρι 300 μεροκάματα, είναι μόλις 10.437 ευρώ!

Να σημειωθεί ότι οι ετήσιες αποδοχές υπολογίζονται αφού αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές προς το ΙΚΑ. Ομως, ούτε το ποσό που μένει είναι αυτό που παίρνουν στο χέρι οι εργαζόμενοι, γιατί δεν έχει αφαιρεθεί ακόμα ο φόρος και άλλες κρατήσεις.

2. Συνθήκες ημι-ανεργίας. Από το σύνολο των μισθωτών στις κοινές επιχειρήσεις, 1.107.272 εργαζόμενοι (το 51,43% του συνόλου των μισθωτών – ασφαλισμένων στο ΙΚΑ) πραγματοποίησαν από ελάχιστα έως 249 μεροκάματα όλο το χρόνο! Από αυτούς:
  • Οι 523.310 (24,30% επί του συνόλου των μισθωτών) έκαναν από 1 έως 99 μεροκάματα.
  • Οι 228.472 (10,61%) έκαναν από 100 έως 149 μεροκάματα.

Αλλοι 1.045.542 (48,57%) εργαζόμενοι …«κατόρθωσαν» να κάνουν από 250 έως 300 μεροκάματα.

Είναι φανερό από τα στοιχεία ότι η υποαπασχόληση καλπάζει, με τις ελαστικές μορφές να κυριαρχούν. Μαζί τους ευδοκιμούν η μαύρη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, η εκ περιτροπής εργασία. Η κατάσταση αυτή, όμως, δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε είναι αποκλειστικά παράγωγο της κρίσης. Για του λόγου το αληθές, θυμίζουμε ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από την εισηγητική έκθεση νομοσχεδίου για τα εργασιακά το 2010, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρονταν:

«Εδώ και δύο δεκαετίες και πλέον αναπτύσσονται στην αγορά εργασίας νέες μορφές απασχόλησης κατ’ απόκλιση από τον παραδοσιακό τρόπο απασχόλησης, με όλο και μεγαλύτερο αυξανόμενο αριθμό εργαζομένων. Ο παραδοσιακός τύπος σύμβασης εργασίας πλήρους απασχόλησης για αόριστο χρόνο σε συγκεκριμένο εργοδότη, με σταθερό ωράριο και σταθερό μισθό, έπαψε να είναι κυρίαρχος (…) Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας ανθούν. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης οι συμβάσεις έργου, μερικής απασχόλησης, προσωρινής απασχόλησης, δανεισμού εργαζομένων, ορισμένου χρόνου, τηλεργασίας, ετοιμότητας εργασίας ή εργασία μετά από κλήση ή τηλε-ετοιμότητα ή συνδυασμός αυτών, συνιστούν τη νέα πραγματικότητα στην αγορά εργασίας».

Πρόκειται για κυνική ομολογία ότι η στρατηγική της ΕΕ και η εφαρμογή της στα κράτη – μέλη, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και το εύρος των ανατροπών στην κάθε χώρα, είχαν ως στόχο και ως αποτέλεσμα το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, μέσα από την εισαγωγή και γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας.

3. Είδος προς εξαφάνιση η πλήρης απασχόληση. Ούτε ένα εκατομμύριο δε φτάνουν οι μισθωτοί με πλήρη απασχόληση. Αυτό προκύπτει από τη μελέτη των στοιχείων του ΙΚΑ σε συνδυασμό με τα στοιχεία που προκύπτουν από το σύστημα «Εργάνη», που καταγράφει μεταξύ άλλων τις ροές απασχόλησης.

Οι 2.244.508 μισθωτοί – ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, είναι όσοι έχουν κάνει έστω κι ένα μεροκάματο το 2013. Ομως το «Εργάνη» δίνει το μέσο όρο των απασχολουμένων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Από αυτό προκύπτει ότι ο μέσος όρος των μισθωτών, αυτοί δηλαδή που απασχολούνται σε σταθερή βάση όλο το έτος, το 2013 ήταν μόλις 1.371.450 άτομα! Με άλλα λόγια, οι περίπου 900 χιλιάδες άνθρωποι, που εμφανίζονται στις καταστάσεις του ΙΚΑ, βρίσκονται στη δίνη ανακύκλωσης της ανεργίας, κάνοντας μερικά μεροκάματα το χρόνο.

Εξίσου σημαντικό είναι το στοιχείο πως από το βασικό όγκο των μισθωτών μόλις το 70% δουλεύει πάνω από 35 ώρες τη βδομάδα. Περίπου το 20% δουλεύει από μία έως 20 ώρες τη βδομάδα και το 10% από 20,1 έως 35 ώρες τη βδομάδα.

4. Ούτε σκέψη για σύνταξη. Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ένα εξίσου σημαντικό συμπέρασμα: Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δε θα καταφέρουν να πάρουν σύνταξη ποτέ. Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη η νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Οπως έχει ομολογήσει η κυβέρνηση, ένας από τους βασικούς άξονες της επίθεσης αυτής είναι η αύξηση του αριθμού των ενσήμων που απαιτούνται για να μπορέσει κάποιος να πάρει την κατώτερη σύνταξη, από 4.500 σε 6.000.

Οπως προκύπτει όμως από τα στοιχεία του ΙΚΑ, ο μέσος όρος των μεροκάματων για το σύνολο των εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις είναι 200 το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι, αν τους αντιμετωπίζαμε ως σύνολο, με τους σημερινούς ρυθμούς απασχόλησης, θα πάρουν την κατώτερη σύνταξη μετά από 30 ολόκληρα χρόνια δουλειάς!

Στα επιμέρους στοιχεία η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, τουλάχιστον για το 35% των εργαζομένων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, 751.782 εργαζόμενοι έχουν κάνει μέχρι 149 μεροκάματα το 2013. Δηλαδή για να μπορέσουν να συμπληρώσουν 6.000 ένσημα πρέπει να δουλεύουν στην καλύτερη περίπτωση (149 ένσημα) πάνω από 40 χρόνια. Ακόμα χειρότερα, όσοι κάνουν 100 ένσημα, πρέπει να δουλεύουν περίπου 60 χρόνια και πάει λέγοντας! Στην πράξη οι άνθρωποι αυτοί θα πεθάνουν πριν προλάβουν να αποκτήσουν το δικαίωμα στη σύνταξη – ψίχουλα.

5. Καταλήστευση των παραγωγών του πλούτου. Τα παραπάνω στοιχεία μαρτυρούν τη συντριβή των μισθών που συνεπιφέρει ανάλογες επιπτώσεις στις παροχές των ασφαλιστικών ταμείων και στις συντάξεις. Αποκαλυπτικό (αν και ενδεικτικό μόνο) στοιχείο της τεράστιας εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι ότι, τη στιγμή που το ΑΕΠ το 2013 έφτανε τα 183 δισ. ευρώ, οι ακαθάριστες μεικτές αποδοχές για το σύνολο των πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις ήταν μόλις 21 δισ. ευρώ.

Η σύγκριση των στοιχείων είναι εξίσου αποκαλυπτική. Το 2009 το σύνολο των μεικτών αποδοχών (περιλαμβάνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζόμενων) του συνόλου των εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις, ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, ήταν αυξημένο κατά 28,5% σε σχέση με το 2013, ενώ το σύνολο των μισθωτών ήταν αυξημένο κατά 10,89%. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει ότι ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων έχει πεταχτεί στην ανεργία αλλά και το βαθμό καταλήστευσής του.

 

ΠΗΓΗ

100 κεράκια για την ΕΣΗΕΑ συν έναν αιώνα πίσω στην εργασιακή σκλαβιά

ESIEA1Η διοργάνωση μιας φανταχτερής και γυαλιστερής φιέστας κρύβει σχεδόν πάντα, εκτός από τη βρωμιά, ένα σωρό σκοπιμοτήτων. Την εξαίρεση στον κανόνα δεν αποτελεί, φυσικά, και αυτή που διοργανώνει το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για τα 100 χρόνια ύπαρξης του σωματείου με τα εγκαίνια σχετικής έκθεσης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Για να γίνει κατανοητή η προκλητικότητα ενός τέτοιου εορτασμού και μιας τέτοιας εκδήλωσης, που αφορά αποκλειστικά και μόνο τους καρεκλοκένταυρους διοικούντες του σωματείου και διόλου τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, πόσο μάλλον τους περισσότερους από τους μισούς που είναι άνεργοι, αρκεί μια μικρή «διείσδυση»  σε αυτό καθαυτό το σωματείο.
Τι είναι λοιπόν η ΕΣΗΕΑ; Όπως τουλάχιστον τη γνωρίζουμε, πρόκειται για ένα σωματείο στο οποίο την απόλυτη εξουσία την κατέχουν τα εναλλασσόμενα -πρωτίστως δεξιά και δευτερευόντως αριστερά- Διοικητικά Συμβούλια. Έχοντας την αλαζονεία  να αγνοούν τις αποφάσεις των εργαζομένων για απεργιακές κινητοποιήσεις ή να επιβάλουν αποφάσεις για άσφαιρες απεργίες, κάτι που έχει συμβεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια.
Σε ολόκληρη την ιστορία του σωματείου  μια θέση στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ήταν πάντα ένα υψηλό σκαλοπάτι για μια θέση σε ένα υπουργικό, άντε βουλευτικό θώκο. Τα τελευταία χρόνια πρόεδρος του μεγαλύτερου σωματείου των δημοσιογράφων στη χώρα ήταν  επί 3 συνεχόμενες διετίες ο Πάνος Σόμπολος, ένας αστυνομικός συντάκτης. Τα ίδια χρόνια που κυριαρχούσε σχεδόν σε όλες τις διαδηλώσεις το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Σήμερα η Ένωση έχει και πάλι πρόεδρο προερχόμενη από τη Δεξιά παράταξη και το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, Μαρία Αντωνιάδου. Λόγος για τον οποίο το σωματείο μπορεί να περηφανεύεται για τις άψογες σχέσεις του με την Εκκλησία, από την οποία ελεούνται και μερικοί άνεργοι συνάδελφοι με κάποιες κούτες τροφίμων, μέσω εκκλησιαστικής ΜΚΟ.
Τα σημερινό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, που αποφάσισε ξεδιάντροπα τη διοργάνωση αυτής της φιέστας μη ζητώντας την άποψη των μελών του, προφανώς θεωρεί ότι δεν έχει περάσει στα κιτάπια της Ιστορίας το γεγονός ότι η ιδρυτική διακήρυξη της Ένωσης -της τότε Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκών Εφημερίδων (ΕΣΑΕ)- υπογράφηκε από κάποιους λίγους συναδέλφους το 1914, έπειτα από το θάνατο ενός άπορου δημοσιογράφου, η κηδεία του οποίου έγινε με έρανο των συναδέλφων του, καθώς εκείνα τα χρόνια οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν άποροι. Εκατό χρόνια μετά, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι και πάλι άποροι ή στα όρια της φτώχειας. Με την απόλυτη ευθύνη του σημερινού ΔΣ και όλων που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από τον 6ο όροφο της ΕΣΗΕΑ, δεξιών και αριστερών ανεξαιρέτως, οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι άνεργοι, ενώ οι υπόλοιποι δουλεύουν με μισθούς πείνας και σε συνθήκες εργασιακών κάτεργων.

Πάγια αιτήματα της Ένωσης από την ίδρυσή της ήταν η περίθαλψη, η ασφάλιση, η πρόνοια, η κατοχύρωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, και η αλληλοβοήθεια των μελών της, όπως τουλάχιστον καταγράφεται στο ιστορικό του ίδιου του  σωματείου. Εκατό χρόνια διαδρομής, λοιπόν, και σήμερα τα ίδια αιτήματα παραμένουν εξίσου…  πάγια. Με τα ΔΣ να περνούν το ένα μετά το άλλο, στεκούμενα σθεναρά αντίθετα και υπονομευτικά απέναντι σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων του κλάδου και επιδιώκοντας ουσιαστικά την εργασιακή ειρήνη, όταν στο ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά οι εργοδότες, έχοντας αποκομίσει τεράστια κέρδη μέσα από παράλληλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, κήρυσσαν ιερό για τα συμφέροντά τους πόλεμο.

Η ιστορία της ΕΣΗΕΑ υποδεικνύει ότι υπήρχε ανέκαθεν μια εμμονή των ΔΣ στο να παραμείνει ένα κλειστό σωματείο για λίγους αποκλείοντας από αυτό τους υπόλοιπους συναδέλφους. Ετσι, περίπου 20 χρόνια μετά την ίδρυσή του σωματείου (το 1935),οι μη εγγεγραμμένοι σε αυτό δημοσιογράφοι ήταν αριθμητικά περίπου όσοι και τα εγγεγραμμένα μέλη του. Λόγος για τον οποίο δέκα χρόνια μετά (1945) συντάκτες ημερήσιων εφημερίδων  που δεν εγγράφονταν από την ΕΣΗΕΑ ίδρυσαν την Ένωση Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (ΕΣΑΤ). Εκατό χρόνια μετά, το σωματείο παραμένει κλειστό, επιμένοντας να μην αναγνωρίζει ως μέλη τα 2/3 των συναδέλφων, επιμένοντας σε ένα πεπαλαιωμένο καταστατικό και μη αναγνωρίζοντας τη γέννηση και ύπαρξη των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, των νέων σκλαβοπάζαρων του κλάδου, ούτε φυσικά και των εργαζομένων σε αυτά. Αντ’ αυτού,  το σημερινό ΔΣ,  σε μια μοναδική πρωτοτυπία για τα συνδικαλιστικά χρονικά,  καταρτίζει ανεπιτυχώς «Μητρώο δημοσιογράφων-μη μελών της Ενώσεως» εμπαίζοντας για άλλη μια φορά τους ακάλυπτους σε πολλαπλά επίπεδα συναδέλφους στα sites, την ίδια στιγμή που ανέχεται ως μέλη της ΕΣΗΕΑ διευθυντές και κάθε λογής “σκυλιά” της εργοδοσίας.
Βέβαια, η ΕΣΗΕΑ δεν ήταν πάντα ένα γραφειοκρατικό και  παραδομένο στα αφεντικά σωματείο. Εντούτοις, η αγωνιστικότητά της εξαντλείται στο μακρινό πλέον παρελθόν, σχεδόν 40 χρόνια πίσω. Με τη μαχητική, ανυποχώρητη  απεργία των δημοσιογράφων το 1975 για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που λύγισε τελικά τους εκδότες που αναγκάστηκαν να δεχτούν 30% αυξήσεις στους τότε πενιχρούς μισθούς. Στα χρόνια της τρόικας ούτε η κατάργηση των ΣΣΕ , ούτε η επαναφορά των πενιχρών μισθών, ούτε οι συνθήκες γαλέρας, που έχουν επιβληθεί εκβιαστικά και εξαναγκαστικά, αποτελούν λόγους  για τα τελευταία ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ώστε να προχωρήσουν στην κήρυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων. ΟΙ χιλιάδες απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, η μαύρη εργασία, ακόμη και το λουκέτο στην ΕΡΤ δεν αποτέλεσαν και δεν αποτελούν λόγους για τα μέλη των ΔΣ  του σωματείου για την κήρυξη διεκδικητικών και άρα, επίμονων κινητοποιήσεων στον κλάδο.
Στα χρόνια της τρόικας, τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ συνεχίζουν να προσπερνούν την επίθεση που δέχεται ολόκληρη η εργατική τάξη επιμένοντας να διαχωρίζουν τους εργαζόμενους δημοσιογράφους από αυτήν, κηρύσσοντας απεργίες ξεχωριστά  στο όνομα της (πλαστής) ανάγκης της ενημέρωσης. Όταν μεγαλοδημοσιογράφοι και ξεπουλημένοι «συνάδελφοι» (από τις όποιες αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας έχουν απομείνει) γίνονται τα φερέφωνα της τρόϊκας και, με αξιοθαύμαστη ευκολία, της εκάστοτε εξουσίας. Παραπληροφορώντας, λασπολογώντας και προβοκάροντας συστηματικά τις εργατικές διεκδικήσεις  και τις «φωνές» αντίστασης ενάντια στην άγρια καταστολή και τη σαπίλα της εξουσίας. Ζητήματα τα οποία οι εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ δε γνωρίζουν, δε βλέπουν και δεν ακούν. Και πώς να το κάνουν άλλωστε, όταν η αποκαλουμένη «κίτρινη δημοσιογραφία» ήταν ανέκαθεν  μοχλός πίεσης γι’ αυτούς, προκειμένου τα ΜΜΕ (σε ένα ανάμικτο, κατά τα λοιπά, «μίξερ» ρόλων που περιλαμβάνει παραδόξως εκδότες και εργαζόμενους μαζί) να μπορέσουν να διατηρήσουν τη θέση τους ως «τέταρτη εξουσία» και σε κάποιες χρονικές περιόδους να την αναβαθμίσουν -κατά τα λοιπά, όπως και οι προηγούμενες τρεις εξουσίες , πάντα για τον ίδιο κοινό σκοπό, την… εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Για όλους  αυτούς τους λόγους -και για ακόμη άλλους τόσους- τα εγκαίνια της έκθεσης για τα 100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας καθίστανται προσβλητικά για την κατάσταση που έχει περιπέσει ο κλάδος. Πέρα από την ανέλιξη των συνδικαλιστικών παραγόντων που αποσκοπούν να ωφεληθούν προσωπικά από αυτή τη διοργάνωση και πέρα από την ξευτίλα του γεγονότος ότι στα εγκαίνια της έκθεσης την Κυριακή θα γίνει και βράβευση τριών πρώην  αριστερών πρόεδρων της ΕΣΗΕΑ, (Μανωλάκος, Κιάος, Τρίμης), προσβάλλεται  η ίδια μας η ταξική νοημοσύνη. Και, πέρα από τα όποια «πολιτικά» παιχνίδια κρύβονται πίσω από αυτή την αδιευκρίνιστου κόστους φιέστα, αυτό που τελικά θα μετρήσει είναι το πώς θα την κρίνει η βάση των άνεργων και εργαζομένων στον κλάδο.  Μπροστά στην έπαρση που τους διακατέχει, οι μετέχοντες στο σημερινό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δεν φαίνεται να το έχουν υπολογίσει.
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ:100 κεράκια για την ΕΣΗΕΑ συν έναν αιώνα πίσω στην εργασιακή σκλαβιά

ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

εργατικά ατυχήματα.jpg3Η Πρωτοβουλία Οικοδόμων Γιαννίνων καταγγέλλει τη δολοφονία με τη μορφή του εργατικού ατυχήματος ενός ακόμη συναδέλφου, θύμα στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας που έγινε την Πέμπτη 11/12 στον υπο κατασκευή δρόμο Αμφιθέας – Κρανούλας.

Στο συγκεκριμένο έργο, που κατασκευάζει η εταιρεία ΑΚΤΩΡ τα μέτρα ασφαλείας είναι από πλημμελή έως ανύπαρκτα για όλο το μακρό χρόνο που εκτελείται και ήταν ζήτημα χρόνου για το πότε θα θρηνήσουμε το πρώτο θύμα, μιας και ο δρόμος παράλληλα με την εκτέλεση των έργων χρησιμοποιείται και ως οδικός άξονας.

Πρέπει δε, να σημειώσουμε πως ο συνάδελφος ήταν στη πρώτη μέρα εργασίας του μετά από μακρόχρονη ανεργία για 25 Ευρώ μεροκάματο.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε συν τοις άλλοις και την πλήρη εγκατάλειψη του συνάδελφου μετά το ατύχημα από την εταιρεία αφού όλοι την κοπάνησαν. Βρέθηκε από διερχόμενους οδηγούς και το ΕΚΑΒ έφτασε μετά από μεγάλη καθυστέρηση, αφού δεν ειδοποιήθηκε.

Η εταιρεία ΑΚΤΩΡ όχι μόνο δολοφόνησε το συνάδελφο αλλά τον εγκατέλειψε κιόλας για να ισχυριστεί ότι δεν δούλευε στο έργο σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει το συμβάν σαν τροχαίο.

Η ζωή μας, η ζωή των εργατών δεν κοστίζει τίποτα μπροστά στο κέρδος των εταιρειών και του κεφάλαιου, κι αυτό δυστυχώς το έχουμε δει πολλές φορές και πρόσφατα αλλά και όλα τα περασμένα χρόνια.

Και οι ευθύνες για όλα αυτά είναι συγκεκριμένες. Πέρα από τη δολοφονική αδιαφορία και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από την εργοδοσία, ακέραια φέρνουν την ευθύνη και ο Περιφερειάρχης καθώς και ο Δήμος που για χρόνια ανέχονται αυτή την κατάσταση, επειδή μερικοί από αυτούς εκτός από την πολιτική κάλυψη που δίνουν έχουν και προσωπικό συμφέρον.

Και στη βάση των δικών τους συμφερόντων, αντάμα εταιρείες και κράτος δια μέσου των εκφραστών του στέκονται ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό.

Τα δικά τους συμφέροντα σημαίνουν πείνα, ανεργία, εξαθλίωση, θάνατο για τους εργαζόμενους. Για τα δικά τους συμφέροντα ο συνάδελφος το βράδυ δεν γύρισε στο σπίτι και την οικογένειά του, για τα δικά τους συμφέροντα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία, για τα δικά τους συμφέροντα τα ΜΑΤ φτάσανε να βαράνε ακόμη και άτομα με ειδικές ανάγκες.

Με αφορμή αυτό το γεγονός απαιτείται να σημειώσουμε πως είνα ζήτημα χρόνου να έχουμε ανάλογα περιστατικά θανατηφόρων ατυχημάτων και στα εργοτάξια της Ιόνιας οδού. Εκεί οι εργαζόμενοι οικοδόμοι πληρώνονται με 25 ευρώ μεροκάματο, δουλεύοντας υποχρεωτικά 12ωρο και για να προσληφθούν πρέπει να περάσουν αποό το γραφείο του Περιφερειάρχη ή άλλου πολιτικού παράγοντα για την ανάλογη σύσταση.

Οι μεσαιωνικές συνθήκες είναι μπροστά στα μάτια μας.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου, εκτός από την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα τους, την τρομοκρατία, την κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη εργασία, καλούνται να δώσουν και την ίδια τους τη ζωή, για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν, έστω και για μια ήμερα, το φαγητό για την οικογένεια τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εργοδότες να αποθρασύνονται και οι εργαζόμενοι κάτω από την πίεση της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει την μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης να αναγκάζονται να εργαστούν κάτω από αυτές τις συνθήκες για ένα μεροκάματο, το οποίο είναι στην κυριολεξία του τρόμου, όταν ο εργάτης πηγαίνει στην δουλειά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω.

Συνάδελφοι!

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να πάει άλλο.

Η μόνη λύση είναι η συσπείρωση γύρω από το σωματείο μας με την ενότητα της τάξης και την ανάπτυξη κοινών αγώνων κόντρα στις συντεχνιακές λογικές και τις ατομικές λύσεις.

Το Σωματείο να σταματήσει το διαχωρισμό που επιβάλλεται από τη Διοίκηση ανάμεσα στους εργαζόμενους και να προβάλλει τα αιτήματα και τους στόχους που αφορούν την ίδια μας τη ζωή.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη σημερινή γκρίζα πραγματικότητα που μας επιβάλλουν οι καπιταλίστες και η κυβέρνηση -Ε.Ε.

Όχι άλλες ζωές χαμένες στο βωμό του κέρδους!

Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του συνάδελφου!

Πρωτοβουλία Οικοδόμων Γιαννίνων