Ειμαστε φοιτητες που βρεθηκαμε σε αμφιθεατρα, σε δρομους, σε αγωνες και οριζοντιες δομες  και ειδαμε οτι το ταξικο πανεπιστημιακο περιβάλλον, οι ιεραρχημενοι ρολοι μεσα σε αυτό και οι συνειδησεις που παραγουν μας καταπιέζουν ασφυκτικα.

 Μιλήσαμε, εμπιστευτηκαμε η μια τον αλλον και σαν ελάχιστη κινηση επιλεγουμε να επικοινωνουμε τα βιώματα και τα συμπερασματα που βγαινουν απο αυτά οσο πιο δυνατα μπορουμε.

 Συμμετέχουμε στους συλλογικους αγωνες που διεξαγονται μεσα στις σχολες επιδιωκοντας να συνδεθουν με αυτους που γινονται εξω απο αυτες. Βρισκόμαστε εκτος και απεναντι απο κομματικα σχήματα και επιδοξους καθοδηγητες επιλέγοντας την αυτοοργανωμενη και χειραφετημενη δραση.

Ενάντια στην ομαλή λειτουργια της ακαδημαικής ρουτίνας, για την όξυνση των αγώνων και των επιθυμιών!