Ανακοίνωση με τίλο “Ξεχάσανε… τα πρόστιμα και άλλα πολλά” εξέδωσε το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης σε ανταπάντηση του στην απάντηση της ΙΑΝΟΣ Α.Ε.

Αναλυτικά αναφέρει:

“Η γνωστή αλυσίδα έστειλε κείμενο απάντησης στη συνέντευξη του προέδρου του σωματείου Γ. Γκλαρνέτατζη, μια απάντηση που βρίθει ανακριβειών και ψευδολογιών, αλλά και με το ύφος της επιδεικνύει το ήθος της επιχείρησης.

Στην αρχή, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι το σωματείο μπερδεύει «τις λήξεις συμβάσεων με τις απολύσεις». Να ξεκαθαρίσουμε ότι τις «μπερδεύουμε» συνειδητά αυτές τις έννοιες γιατί για μας κάθε εργαζόμενος που βρίσκεται στον δρόμο είναι ένα ακόμη θύμα της άγριας εκμετάλλευσης των αφεντικών και έχει την αλληλεγγύη μας είτε «απολύθηκε» είτε «έληξε η σύμβασή του». Κατόπιν ο Ιανός λέει κι ένα καταφανές ψέμα, αφού ισχυρίζεται ότι οι απολύσεις που έγιναν «αφορούσαν το κλείσιμο του καταστήματος της εταιρίας μας στη Μαρτίου». Χμ, κι η συνάδελφος που εργαζόταν τόσα χρόνια στη γραμματεία του κεντρικού καταστήματος είχε μήπως πολυετή σύμβαση; Ή ο άλλος εργαζόμενος που απολύθηκε το καλοκαίρι από το τμήμα ίντερνετ, πόσα χρόνια δούλευε στην επιχείρηση;

Κι αυτή η ιστορία με τη λήξη των συμβάσεων σχετίζεται με την επόμενη παράγραφο και τους ανθρώπους που κάνουν πρακτική. Όταν κάποιοι απ’ αυτούς προσλαμβάνονται, στη μεγάλη πλειοψηφία, μετά από λίγο καιρό λήγουν οι «άτιμες» οι συμβάσεις τους. Στην πραγματικότητα η εταιρία, όπως και πολλές άλλες που χρησιμοποιούν αυτά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, εκμεταλλεύονται την δωρεάν (επιδοτούμενη για την ακρίβεια) εργασία των νέων αυτών ανθρώπων για να απολύσουν άλλους εργαζόμενους. Έτσι τα προγράμματα αυτά αντί να καταπολεμούν την ανεργία, την επιδοτούν!

Το ότι από τη χρήση των σκάνερς «έχουν βελτιωθεί οι καθημερινές μηχανογραφικές λειτουργίες των καταστημάτων» αποτελεί ανέκδοτο. Τα μηχανάκια εισήχθησαν αποκλειστικά για την ατομική καταμέτρηση της απόδοσης και την κατάταξη των εργαζομένων. Κι ακριβώς πρόθεση της εταιρίας είναι η προώθηση του κανιβαλισμού, που τώρα αναφέρεται ως αριστεία. Δεν είναι όμως ομαδική δουλειά η εξυπηρέτηση των πελατών; Και μια και μιλάει για bonus η επιχείρηση, δεν μας λέει και πόσα (και τι ύψους) πρόστιμα έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια σε εργαζόμενους. Γιατί, πέρα από τις μειώσεις μισθών, στον Ιανό συμβαίνει το ανήκουστο οι εργαζόμενοι να πληρώνουν πρόστιμα όποτε η διεύθυνση θεωρεί ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Επίσης η εταιρία μιλάει και πάλι εξ ονόματος των εργαζομένων, κάτι που συνηθίζει άλλωστε. Γι’ αυτό και εκβίασε την υπογραφή κειμένων καταδίκης της δράσης του Γ. Γκλαρνέτατζη και του σωματείου της Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του 2011 και αντίστοιχα του συλλόγου της Αθήνας πέρσι την άνοιξη. Χρειάζεται, δε, απλή κοινή λογική για να καταλάβουμε πόσο ελεύθερα βουλήσει υπογράφει ένας εργαζόμενος κείμενα που διακινούν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρίας. Αλήθεια και το κείμενο με το οποίο οι υπάλληλοι της Ιανός Α.Ε. παραιτούνταν από την κατοχυρωμένη από τη συλλογική σύμβαση εργασίας (που ισχύει ακόμα ως προς μισθολογικά θέματα) αργία του Αγίου Πνεύματος έγινε με δική τους πρωτοβουλία ή αποτέλεσε ακόμα έναν εκβιασμό της εταιρίας;

Παρακάτω μπορούμε να διακρίνουμε και μια κάποια σύγχυση καθώς αναφέρεται σε συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης «παρουσία της προέδρου του ΕΚΘ». Δυστυχώς, στη μέχρι τώρα ιστορία του το Εργατικό Κέντρο της πόλης μας δεν ευτύχησε να έχει γυναίκα πρόεδρο. Το πρόσωπο στο οποίο γίνεται αναφορά είναι η τότε αναπληρωτής γραμματέας του Εργατικού Κέντρου (και σήμερα αντιπρόεδρος της Βουλής) Δέσποινα Χαραλαμπίδου. Παρευρίσκονταν, επίσης, και το μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας Γιώργος Τσαμπούκης. Προτρέπουμε, λοιπόν, τη δημοσιογραφική ομάδα του alterthess, αλλά κι οποιονδήποτε άλλο ενδιαφέρεται, να απευθυνθεί στους δύο αυτούς συνδικαλιστές. Πράγματι η εταιρία «διέταξε» τους εργαζόμενους της να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του σωματείου, γεγονός που οι περισσότεροι έπραξαν παραμένοντας βουβοί, με τέσσερις-πέντε να αναλαμβάνουν τον ρόλο των «ηρακλειδών» των αφεντικών.

Η κάποια σύγχυση συνεχίζεται (μάλλον δικαιολογημένα) και στο τέλος του κειμένου όπου ο συντάκτης λέει πως η επιχείρηση έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη για τη δικαστική δικαίωση του προέδρου του σωματείου. Να διευκρινίσουμε ότι ο συνάδελφος προσέφυγε (εδώ ταιριάζει η έκφραση) στη δικαιοσύνη μετά την εκδικητική συμπεριφορά της εταιρίας στο πρόσωπό του το καλοκαίρι του 2011. Ο τότε αντιπρόεδρος του σωματείου ζήτησε την καταβολή της νόμιμης προσαύξησης για κυριακάτικη εργασία το καλοκαίρι του 2011, αίτημα που η διεύθυνση της επιχείρησης αντιμετώπισε με ειρωνεία και σαφή άρνηση εφαρμογής του νόμου. Μετά από προσφυγή του συνδικαλιστή στην Επιθεώρηση Εργασίας πληρώθηκαν τα νόμιμα. Η επιχείρηση, όμως, συγκάλεσε δυο συναντήσεις των εργαζομένων με σκοπό να προκαλέσει την οργανωμένη αποδοκιμασία του συνδικαλιστή, συναντήσεις που μπορούν να παραλληλιστούν με τελετές μίσους. Κατόπιν μετέθεσε τον Γκλαρνέτατζη στο μικρότερο κατάστημα της εταιρίας.

Στις αντιδράσεις του σωματείου απάντησε με το γνωστό κείμενο υπογραφών των εργαζομένων, υπογραφές που στη μεγάλη τους πλειοψηφία αποσπάστηκαν προφανώς με πίεση, ενώ ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης παρενέβη σε άλλες εταιρίες ζητώντας να λάβουν μέτρα εναντίον εργαζομένων τους, μελών του Δ.Σ. του σωματείου, επειδή στήριζαν τον διωκόμενο συνδικαλιστή. Κατόπιν υπήρξε προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας, που εξέδωσε την απόφαση 404 (15.11.2011) με την οποία έκανε σύσταση «στην επιχείρηση να προχωρήσει στην επαναμετακίνηση του προσφεύγοντος στο κατάστημα της Αριστοτέλους», σύσταση με την οποία η επιχείρηση δεν συμμορφώθηκε κι έτσι η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια. Εν τέλει, το Εφετείο με την απόφαση 1676/2014 δικαίωσε τον προσφεύγοντα συνδικαλιστή καθώς διαπίστωσε «ότι η εναγομένη προέβη στην μετακίνηση αυτή κατά κατάχρηση του διευθυντικού της δικαιώματος […] και συγκεκριμένα κινούμενη αποκλειστικά από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπο του ενάγοντος για την προηγούμενη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων, τόσο του ιδίου όσο και των συναδέλφων του, που δεν ήταν αρεστή στην εναγομένη». Αυτές οι αποφάσεις είναι, κατά την επιχείρηση, «ενάντια στη λογική», τη λογική των αφεντικών, βέβαια.

Όσο για τη διάθεση για διάλογο που θέλει να δείξει η εταιρία στο τέλος του κειμένου της, την είδαμε το 2011, αλλά και πρόσφατα όταν κάλεσε τα ΜΑΤ να χτυπήσουν και να συλλάβουν τους συναδέλφους και αλληλέγγυους που διαμαρτύρονταν έξω από το κατάστημα της Σταδίου στις 28.12.2014. Και βέβαια είναι γελοίο με τέτοια συμπεριφορά η εταιρία να έχει το θράσος να διατείνεται ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά ενός εργαζομένου, που αν δεν ήταν μέλος του δ.σ. του σωματείου θα τον είχε απολύσει εδώ και χρόνια. Τα δικαιώματά τους τα υπερασπίζονται οι εργαζόμενοι με τους αγώνες και την αλληλεγγύη που δείχνουν μεταξύ τους”.