Αντί Προλόγου
Τον Ιούλιο του 2012 και ενώ οι εργαζόμενοι της PLEXACO βρίσκονταν σε επίσχεση εργασίας, ένας εξ αυτών επισκέφτηκε δικηγόρο-εργατολόγο στην Αθήνα. Ο εργαζόμενος μόλις είχε περιγράψει στον δικηγόρο το γενικό πλαίσιο των γεγονότων και είχε αρχίσει να εξιστορεί τα φλέγοντα ζητήματα των ημερών εκείνων όταν αυτός τον διέκοψε λέγοντας «εάν ακούσετε για επενδυτές που ζητάνε μειώσεις μισθών 20%, μειώσεις προσωπικού 10% και μερικό κούρεμα των δεδουλευμένων τότε να ανησυχείτε». Έκπληκτος ο εργαζόμενος του απάντησε «αυτά ακριβώς μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου ότι ζητάει ο εργοδότης στις συναντήσεις διοίκησης και εργαζομένων, ως προαπαιτούμενα των επενδυτών». Η απάντηση του δικηγόρου «τότε πρέπει να τρέξετε».

Το παιγνίδι με τον επενδυτή
Όπως εξήγησε ο δικηγόρος στον εργαζόμενο με τη μέθοδο αυτή, τον υποτιθέμενο δηλαδή επενδυτή και τις απαιτήσεις του, οι εργοδότες κερδίζουν χρόνο και πολλές φορές διασπούν το μέτωπο των εργαζομένων, καθώς οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται σε μια διελκυστίνδα απόψεων και διαφωνιών για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν έναντι αυτών των απαιτήσεων.
Επενδυτές οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν έχουν δει έως σήμερα, όπως δεν είχαν δει τα δυόμιση χρόνια πριν την επίσχεση που η εταιρεία καθυστερούσε τις πληρωμές. Από τότε ο εργοδότης τους, για να κατευνάσει την αγανάκτησή τους αφού παρόλο που η εταιρία δεν προλάβαινε λόγω που όγκου τους να εκτελέσει τις παραγγελίες αυτοί παρέμεναν απλήρωτοι, αλλά και την ανησυχία τους για το μέλλον, μιλούσε για επενδυτές που θα έφερναν λεφτά και θα απογείωναν την εταιρία. Κάποιος ο οποίος εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος επίδοξου επενδυτή τον Ιούνιο του 2012 ήταν γνωστό λαμόγιο που παρείχε τέτοιου είδους υπηρεσίας σε αδίστακτους επιχειρηματίες.

Σύντομο ιστορικό
Η εταιρία PLEXACO είναι βιομηχανία παραγωγής εύκαμπτων πλαστικών σωλήνων. Το εργοστάσιο με 75 εργαζόμενους βρίσκεται στην ΒΙΠΕ Σχηματαρίου ενώ τα γραφεία με περίπου 20 εργαζόμενους βρίσκονται στα Μελίσσια Αττικής. Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της εταιρίας PLEXACO είναι σε επίσχεση εργασίας από τον Απρίλιο του 2012. Η επίσχεση αυτή είναι η κατάληξη μιας ακολουθίας απεργιακών κινητοποιήσεων στα τέλη του 2011, αλλά και μιας πρώτης ενός μηνός επίσχεση εργασίας, από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα μέσα Φεβρουαρίου του 2012. Την επίσχεση αυτή οι εργαζόμενοι διέκοψαν αφού ο εργοδότης τους έδωσε έναν μισθό και μια έγγραφη βεβαίωση (κατά τη διάρκεια τριμερούς συνάντησης στην επιθεώρηση εργασίας της Θήβας) για την αποπληρωμή σταδιακά εντός διμήνου των τριών καθυστερούμενων μισθών. Τέτοιες έγγραφες διαβεβαιώσεις σε τριμερής συναντήσεις είχαν αθετηθεί τρις φορές κατά τη διάρκεια του 2011.
Αργότερα τον Μάιο του 2012 όταν πλέον ήταν φανερό ότι η εταιρία πνέει τα λοίσθια «μπήκαν» στην επίσχεση εργασίας και οι εργαζόμενοι στα γραφεία της εταιρείας.
Πρέπει να τονισθεί ότι στην απόφαση για τη επίσχεση δεν βάρυνε τόσο η καθυστέρησης των μισθών όσο κυρίως το γεγονός ότι η εταιρείας αδυνατούσε να προμηθευτεί πρώτες ύλες για την εκτέλεση των παραγγελιών. Ήταν φανερό ότι η εταιρία όδευε προς τα βράχια και ο ιδιοκτήτης της σαν γνήσιος καπιταλιστής έχοντας, αρμέξει την αγελάδα μέχρι αυτή να καταρρεύσει, μάζευε το χρήμα για να συνεχίσει αλλού τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Στο χρονικό διάστημα των δυο μηνών μεταξύ των δύο επισχέσεων και ενώ η εταιρία έκανε τσίρο πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ πλήρωσε ενάμιση μισθό περίπου 150 χιλ. ευρώ στους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή φόραγε φέσια σε όποιον έκανε το λάθος να την προμηθεύσει με πίστωση και φυσικά στο κράτος, κυρίως στο ΙΚΑ.
Τον Δεκέμβριο του 2013 και αφού οι εργαζόμενοι κέρδισαν τις δίκες με τις οποίες διεκδίκησαν δεδουλευμένα, υπερημερίες και αποζημιώσεις η εταιρία κατέθεσε αίτηση υπαγωγής της στο περίφημο άρθρο 99.

Οι εργαζόμενοι και το σωματείο
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν είχαν σωματείο πριν την έναρξη του αγώνα τους. Το σωματείο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων. Στο εργοστάσιο και στην εταιρία επικρατούσε ως το 2011 κοινωνική ειρήνη. Ο μέσος χρόνος που οι εργαζόμενοι βρίσκονταν στη PLEXACO υπερέβαινε τα δέκα χρόνια. Όπως είπε εργαζόμενος στο Διευθυντή του εργοστασίου, που προσπαθούσε να διαχειριστεί την κατάσταση την εποχή των κινητοποιήσεων «εμείς ούτε σωματεία, ούτε απεργίες ξέραμε, τα αφεντικά μας τα έμαθαν». Συνδικαλιστές βέβαια στο εργοστάσιο υπήρχαν ενταγμένοι σε κλαδικά-κομματικά σωματεία της περιοχής. Στην πορεία των κινητοποιήσεων οι κόντρες μεταξύ αυτών των σωματείων, λογικές παλαιοκομματικών επιδιώξεων στα κλαδικά σωματεία της Βοιωτίας και στο ΕΚ Θήβας μεταφέρθηκαν στο σωματείο της PLEXACO. Επικράτησε η λογική, αν δεν είσαι μαζί μου, με το κομματικό μου μαγαζί, είσαι εχθρός μου.
Παρά την απειρία τους σε αγώνες οι εργαζόμενοι αρχικά έδειξαν σθένος, αποφασιστικότητα και διάθεση για αγώνα. ‘Όμως τόσο οι παραπάνω λογικές όσο η στάση της διοίκησης του σωματείου έστειλαν τον κόσμο σπίτι του περιμένοντας δικαίωση από τα δικαστήρια.

Ο ρόλος του σωματείου
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι στις μέρες που ζούμε τόσο οι διεκδικήσεις των εργαζομένων όσο και τα όπλα με τα οποία δίνουμε τους αγώνες μας δεν έχουν σχέση με αυτά που ξέραμε. Έτσι και οι τρόποι που δίνονταν οι εργατικοί αγώνες έως σήμερα είναι πλέον ανεπαρκείς και για το λόγο αυτό οι εμπειρίες κάθε μάχης, οι νίκες και οι ήττες κάθε σωματείου εργαζομένων πρέπει να δημοσιοποιούνται και να γίνονται μάθημα για τους υπόλοιπους. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι είναι μεγάλο λάθος των εργαζομένων της PLEXACO και κατά συνέπεια του ΔΣ του σωματείου τους το ότι θέλησαν να κρατήσουν τον αγώνα τους στα στενά όρια του εργοστασίου, έχοντας ως σύμμαχο μόνο το ΕΚ Θήβας, έναν γραφειοκρατικό κομματικοποιημένο μηχανισμό. Δεν θέλησαν και δεν επιδίωξαν να έρθει ο αγώνας τους σε επαφή με τα άλλα σωματεία της περιοχής που έδωσαν και δίνουν παρόμοιους αγώνες και να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Να μάθουν ο ένας από την εμπειρία του άλλου. To ΕΚ Θήβας με το θεσμικό του κύρος και τις δυνατότητες που το κύρος αυτό αποφέρει σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει ως αρωγός του αγώνα των εργαζομένων, όμως δεν μπορεί να δώσει στον αγώνα τους την δυναμική και αποτελεσματικότητα που μπορεί να δώσει η κοινή δράση με άλλα σωματεία, αλλά και συλλογικότητες και φορείς της περιοχής. Όπως είπε ο εργατολόγος στον εργαζόμενο τον Ιούλιο του 2012 «εγώ μπορώ να κερδίσω δίκες, τους αγώνες τους κερδίζουν η δική σας προσπάθεια και η αλληλεγγύη των άλλων εργαζομένων».

Οι λάθος επιλογές
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO μέσω της δικηγόρου τους κ. Φουντέα ήρθαν σε συμφωνία με το εργοδότη, ο οποίος τους παραχώρησε το στοκ του εργοστασίου. Ότι είχε εναπομείνει από το στοκ δηλαδή αφού στους δυο μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ των δυο επισχέσεων η μεγαλύτερη ποσότητα του στοκ είχε ξεπουληθεί αποφέροντας στην τσέπη του εργοδότη εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Η συμφωνία προέβλεπε ότι οι εργαζόμενοι θα πάγωναν κάθε δικαστική διεκδίκηση των απαιτήσεων τους. Για την συμφωνία αυτή σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν μετανιώσει πικρά. Το κέρδος των λίγων μισθών που τους απέφερε είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τα διεκδικούμενα από αυτούς ποσά. Ταυτόχρονα εγκλωβίστηκαν σε μια γκρίζα περιοχή μεταξύ εργασίας και ανεργίας, αφού ακόμα και σήμερα θεωρούνται εργαζόμενοι χωρίς όμως μισθό και χωρίς κανένα από τα δικαιώματα τις δυνατότητες που έχουν οι άνεργοι. Τα κέρδη που εργοδότη είναι για μας θολό τοπίο. Σίγουρα κέρδισε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ αφού δεν επέδεσε το ΦΠΑ των πωλήσεων στην εφορία. Κέρδισε όμως και σχεδόν ένα χρόνο εφησυχασμού των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν είναι ανόητοι. Είναι άνθρωποι του μεροκάματου που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στη μέγγενη των ημερών που ζούμε. Ξέρουν όπως ξέρει κάθε εργαζόμενος που μένει άνεργος στις μέρες μας ότι έχουν μηδαμινές πιθανότητες να βρουν σύντομα δουλειά. Έτσι η πίεση των καθημερινών αναγκών, η ανάγκη του να ακούσουν καλά νέα, η επιθυμία να γυρίσουν με καλά νέα σπίτι τους, σε συνάρτηση το κύρος των λεγομένων κάποιων που εξ ορισμού γνωρίζουν περισσότερα, τους κάνουν να αποδέχονται τα πιο απίθανα σενάρια που μπορεί να λέγονται σε συναδελφικές παρέες, σε συνελεύσεις και σε κάθε είδους συναντήσεις.

Ο ρόλος του δικηγόρου.
Η σωστή επιλογή δικηγόρου είναι όχι βέβαια ικανή αλλά σίγουρα αναγκαία συνθήκη για την νομική τουλάχιστον δικαίωση των εργαζομένων. Οι μάχες των εργατικών σωματείων με αυτού του μεγέθους τους αντιπάλους, αυτού του επιπέδου οι δικαστικοί αγώνες απαιτούν έμπειρους δικηγόρους με βοηθούς και συνεργάτες που να μπορούν να προλαβαίνουν τις δικονομικές ντρίπλες που ο νόμος δίνει το δικαίωμα στα αφεντικά. Να παρακολουθούν καθημερινά κάθε νομική κίνηση των εργοδοτών, όπως αιτήσεις πτώχευσης και να αντιδρούν άμεσα. Να αντιλαμβάνονται πίσω από τις νομικές ή άλλες κινήσεις τις βαθύτερες επιδιώξεις των αφεντικών και των νομικών τους συμβούλων, επιδιώξεις που πολλές φορές είναι θολές. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την απογοήτευση των εργαζομένων και την απροθυμία τους να συνεχίσουν έναν αγώνα που είναι ψυχοφθόρος. Εδώ λοιπόν είναι σημαντικός ο ρόλος του δικηγόρου Να διαφωτίσει και να εμψυχώσει από κοινού βέβαια με την αλληλεγγύη και συμπαράσταση των άλλων εργαζομένων. Να τους δώσει να καταλάβουν δηλαδή ότι η λύση δεν είναι δικαστική αλλά πολιτική. Βέβαια στην περίπτωση της PLEXACO η δικηγόρος των εργαζομένων παίζει άλλο ρόλο.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν σαφή επιδίωξη. Πρέπει να ξέρουν τι θέλουν και τους τρόπους για να το πετύχουν. Εδώ σημαντικό ρόλο έχει ο δικηγόρος αλλά βεβαίως και το σωματείο. Οι επιλογές σε αυτές τις περιπτώσεις δύο. Η κατάληψη των μέσων παραγωγής από τους εργαζόμενους και η προσπάθεια επαναλειτουργίας του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο όπως στην περίπτωση της ΒΙΟΜΕ ή η κατάσχεση της περιουσίας της εταιρείας και αλλά και του εργοδότη και πλειστηριασμός ώστε να πληρωθούν τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις των εργαζομένων Οι εργαζόμενοι δεν προστάτευσαν την περιουσία του εργοστασίου ουσιαστικά την δική τους περιουσία. Άφησαν τον μηχανολογικό και λοιπό εξοπλισμό στο έλεος πλιατσικολόγων της περιοχής με αποτέλεσμα το εργοστάσιο της PLEXACO σήμερα να είναι κουφάρι.

το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το τρίτο τεύχος του εντύπου «εργατικός τύπος»

πηγή:https://anergoigeitonion.espivblogs.net/2014/05/04/%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7/

[2]
 
		Η ΚΟΙΝΉ ΑΦΊΣΑ-ΚΆΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣΒΕΜΚΟ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΣΜΕΔ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΊΚΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΉΣ
ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΈΛΦΟΥ (29/1/2014)
 
  Πλήρης ήταν η δικαίωση της συναδέλφου,
μέλους του ΔΣ του Σωματείου Βάσης
Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών
Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ) και μέλους του
Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών
Διορθωτών, που απολύθηκε εκδικητικά
από τη δουλειά της ως διερμηνέα στις
συνεντεύξεις ασύλου και κατέθεσε αγωγή
κατά του εργοδότη της, της ΜΚΟ
"ΜΕΤΑδραση" (βλ. αναλυτικά για την
υπόθεση εδώ [3]). Το δικαστήριο που
συζήτησε την αγωγή της στις 29/1/2014
αποδέχθηκε εξολοκλήρου τα δίκαια
αιτήματα της συναδέλφου, ΑΚΥΡΏΝΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΑΠΌΛΥΣΉ ΤΗΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ
ΕΞΑΡΤΗΜΈΝΟ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΊΑΣ ΠΟΥ
ΠΑΡΕΊΧΕ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΏΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΚΟ
"ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ" ΣΕ ΕΠΑΝΑΠΡΌΣΛΗΨΉ ΤΗΣ. 
 
  Ο ΣΜΕΔ εκφράζει την ικανοποίησή του
για την απόφαση του δικαστηρίου και
καλεί όλους τους διερμηνείς που
εργάζονται σε παρόμοιες συνθήκες να
ακολουθήσουν το παράδειγμα της
συναδέλφου και να μην εκχωρήσουν ούτε
κεραία από τα εργασιακά και
συνδικαλιστικά τους δικαιώματα.
 
  Συντασσόμαστε κι εμείς από την πλευρά
μας με τη σχετική ανακοίνωση του ΣΒΕΜΚΟ
[4], που τονίζει:
 
> Η νίκη της συναδέλφου είναι νίκη όλων
> μας. Είναι νίκη όλων των εργαζομένων
> (...) που βλέπουν τα εργασιακά τους
> δικαιώματα να καταστρατηγούνται, που
> υπόκεινται σε ψυχολογικούς
> εκβιασμούς και εργοδοτικές πιέσεις
> ενώπιον αυτονόητων διεκδικήσεων.
 
> Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΉ ΑΠΌΦΑΣΗ ΑΥΤΉ ΑΝΟΊΓΕΙ ΤΟ
> ΔΡΌΜΟ ΓΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΉΣΕΙΣ ΠΟΛΛΏΝ
> ΕΡΓΑΖΟΜΈΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ
> «ΕΡΓΟΛΆΒΟΙ» Ή «ΕΘΕΛΟΝΤΈΣ». Η ιστορία
> των ταξικών διεκδικήσεων όμως σε ένα
> τόσο δυσμενές πολιτικό τοπίο
> συνεχίζεται. (...) Είναι σαφές πως ο
> ατομικός δρόμος δεν εξασφαλίζει το
> δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια.
> ΑΠΈΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΎΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΑΠΛΉΡΩΤΗ
> ΕΡΓΑΣΊΑ, ΤΗΝ ΕΡΓΟΛΑΒΊΑ ΤΩΝ
> «ΜΠΛΟΚΆΚΗΔΩΝ», ΤΙΣ ΑΤΟΜΙΚΈΣ
> ΣΥΜΒΆΣΕΙΣ..., Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΉ ΔΡΆΣΗ, Η
> ΣΥΛΛΟΓΙΚΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΏΝΕΣ ΣΤΟΥΣ
> ΧΏΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΊΑΣ ΕΊΝΑΙ Η ΜΌΝΗ
> ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΉ ΑΠΆΝΤΗΣΗ.
 
-- 
Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών
Διορθωτών

Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη
  Αθήνα
 
Τ.Θ. 21028
Αθήνα 11410
 
Τηλ. Επικοινωνίας [νέο]: 6980 972580
 
Ηλ. Ταχυδρομείο: syl.smed@gmail.com
  Website: http://www.smed.gr/ [5]
Forum: http://smed.forumotion.net [6]
 
Links:
------
[1] http://www.smed.gr/2014/05/blog-post.html
[2] 
http://2.bp.blogspot.com/-Dl4fk0Sw7G4/U2KH-GO1rnI/AAAAAAAABPA/NrgdcoPrbWs/s1600/SVEMKO-SMED_Jan2014.jpg
[3] http://www.smed.gr/2014/01/291.html
[4] http://svemko.espivblogs.net/?p=409
[5] http://www.smed.gr/
[6] http://smed.forumotion.net

Ως διεθνής επιτροπή της SAC, εκφράζουμε την πλήρη υποστήριξή μας για τους εργαζομένους που απεργούν ως αντίδραση στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.                                                                                               Στην καπιταλιστική κρίση, η οποία έχει διαλύσει την ελληνική κοινωνία, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να πληρώνουν οι ίδιοι τις περικοπές που έχει ζητήσει η Τρόικα έτσι ώστε να σώσει τις ελληνικές και τις ευρωπαικές τράπεζες. Μέσω της εργασίας μας γίνεται φανερό, ότι δεν είναι οι τράπεζες ή οι πολιτικοί που χτίζουν μία κοινωνία, αλλά εμείς που μαγειρεύουμε το φαγητό, φροντίζουμε τα παιδιά, καθαρίζουμε τους δρόμους και χτίζουμε τα σπίτια που όλοι μαζί είμαστε  η κοινωνία. Και θα πρέπει να παίρνουμε τους καρπούς της εργασίας μας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ:

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ)…

και εδώ:

φωτογραφίες από κινητοποιήσεις ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές

Είμαστε οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο café – bar Hott Spott, που βρίσκεται στη προκυμαίας της Μυτιλήνης.

Εδώ και αρκετά χρόνια στο Hott Spott οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν, αποτελούν παράδειγμα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και εκμετάλλευσης, αφού μιλάμε για ανασφάλιστους εργαζόμενους, μεροκάματο που φτάνει τα 25,00 ευρώ το 8ωρο και που βέβαια μέσα σ’ αυτό το 8ωρο ο εργαζόμενος ή η εργαζόμενη είναι ταυτόχρονα μπουφετζής, σερβιτόρα, καθαριστής, μαγείρισσα και πάει λέγοντας. Για τα δώρα Πάσχα – Χριστουγέννων, επιδόματα αδειών (υποχρεωτικά στον ιδιωτικό τομέα) και λοιπά αυτονόητα, ούτε λόγος, και φυσικά οι απολύσεις διαδέχονται, αναίτια, η μια την άλλη βασιζόμενες σε αφορμές και καπρίτσια .

Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ ήδη εδώ και πέντε (5) μήνες συναντιόμαστε δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ μας, με την ευκαιρία της απεργίας της 1ης Μάη, απεργούμε. Όχι για να «πιάσουμε τον Μάη» αλλά έχοντας ως βασική μας επιδίωξη να κατακτήσουμε, τουλάχιστον, τα αυτονόητα στον εργασιακό μας χώρο.

Παλεύουμε για μια σταθερή δουλειά για όλους/ες μας  με αξιοπρεπή μισθό, πλήρη εργασιακά δικαιώματα δηλαδή δώρα και ασφάλιση που να ανταποκρίνεται στα πραγματικά μας μεροκάματα. Επίσης απαιτούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας όσον αφορά στη συμπεριφορά των αφεντικών προς εμάς, μιας και δεν είμαστε δούλοι κι ούτε αποτελεί από όσο έχουμε κουβεντιάσει κάτι τέτοιο μέρος των επιδιώξεων μας .

Επειδή τα κέρδη των αφεντικών περνάνε ή επρόκειτο να περάσουν κρίση, δεν σημαίνει ή δεν θα αφήσουμε εμείς να σημαίνει ότι η εκμετάλλευση μας θα αυξάνεται. Για το λόγο αυτό, με κάθε μέσο, και με την αλληλεγγύη και τη στήριξη του σωματείου του κλάδου μας, όλων των φορέων και  όλων όσων νιώθουν πως πρέπει να είναι δίπλα μας, συνεχίζουμε δυναμικά.

Μυτιλήνη 30 ΑΠΡΙΛΗ 2014

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ HOTT SPOTT

Η μεγαλύτερη απεργία  στην σύγχρονη ιστορία της Κίνας έχει εισέλθει η έβδομη ημέρα, αψηφώντας τις κρατικές προσπάθειες για την καταστολή των εργαζομένων που αγωνίζονται ενάντια στην οικονομική και κοινωνική αδικία. Η αστυνομία συνέλαβε αρκετούς διοργανωτές των απεργών στο εργοστάσιο Yue Yuen, το οποίο παράγει παπούτσια για τις Nike και Adidas.

Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, οι χιλιάδες των εργαζομένων είναι όλο και πιο θυμωμένοι μετά του ότι η διαχείριση του εργοστασίου αρνείται πλήρως τυχόν παραβιάσεις στην καταβολή των εισφορών της κοινωνικής ασφάλισης τους. Οι εργαζόμενοι στο Dongguan, όπου υπάρχει το μεγαλύτερο κίνημα για τα δικαιώματα εργασίας, έχουν προβεί σε ενέργειες αλληλεγγύης με τους απεργούς της Yue Yuen. Μεγάλος αριθμός των εργαζομένων στο Dongguan  βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την αδικία που συντελείται στους μισθούς και την καταπίεση των μεταναστών εργαζομένων από την κυβέρνηση, και για να απαιτούν από αυτήν  να πληρώσει την κοινωνική ασφάλιση που δικαιούνται οι εργαζόμενοι.

Οι εργαζόμενοι στοDongguan προειδοποίησαν τους απεργούς του εργοστασίου Yue Yuen, ότι η κυβέρνηση και οι εταιρείες θέλουν να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον τους.

Η παραγωγή του εργοστασίου έχει σχεδόν παραλύσει, καθώς τα στελέχη του κόμματος έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία δυσφήμισης  σε βάρος των εργαζομένων, αποκαλώντας τους “προδότες”. Η αστυνομία έχει συλλάβει αρκετούς διοργανωτές. Απεργοί αντέδρασαν στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας SWAT, στους δρόμους της πόλης,  που τους επιτέθηκαν βάναυσα και συνέλαβαν αρκετούς από αυτούς.

Όταν η σύζυγος ενός διοργανωτή έμαθε ότι η αστυνομία συνέλαβε τον σύζυγό της κατά τη διάρκεια της πέμπτης νύχτα, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο διοικητικό κέντρο και απαίτησαν την άμεση απελευθέρωση του Yang.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία διαφορών Εργασίας στις 17 Απριλίου, οι αστυνομικοί συνέλαβαν στο σπίτι τους, τους νεότερους απεργούς εργαζομένους και τους πήρε μακριά. Την επόμενη μέρα, ζητώντας την απελευθέρωσή τους, χιλιάδες εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους, αλλά η πορεία τους μπλοκαρίστικε  και πολλοί διαδηλωτές στην ουσία απήχθηκαν μακριά από την αστυνομία. Κάποιοι φαίνεται ότι έχουν συλληφθεί μόνο για τη λήψη φωτογραφιών των ταραχών. Πολλοί αστυνομικοί με πολιτική περιβολή – προφανώς  εκατοντάδες – διείσδυσαν  ανάμεσα στους διαδηλωτές με σκοπό να κλέψουν τα τηλέφωνά τους, ώστε μην μπορέσουν  να τραβήξουν φωτογραφίες.

Ο αριθμός των συγκεντρωμένων εργαζομένων  έξω από το εργοστάσιο που αρνούνται να εργαστούν ήταν πολύ πάνω από 20.000.

Οι εταιρείες και η κυβέρνηση παρουσίασαν μια τρίτη δέσμη προτάσεων, ελπίζοντας να πείσουν τους απεργούς να επιστρέψουν στην εργασία τους. Προφανώς το κράτος και οι εταιρείες παραδέχθηκαν ότι οφείλουν  από την καταβολή της κοινωνικής ασφάλισης σε κάθε εργαζόμενο, και υποσχέθηκαν να χρηματοδοτήσουν το ταμείο στέγασης, αλλά οι εργάτες δεν εγκατέλειψαν, και η απεργία στο εργοστάσιο συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.

Σύμφωνα με το Συμβούλιο Επίλυσης Διαφορών εργασίας Shenzhen Chunfeng  οι εργαζόμενοι συνεχίζουν την απεργία τους, επειδή οι απαντήσεις που πήραν από την κυβέρνηση δεν ήταν ικανοποιητικές. Αυτό που φαίνεται να τους εξόργισε  ήταν το γεγονός ότι η διαχείριση του εργοστασίου αρνήθηκε πλήρως ότι έχει υποπέσει σε παραβάσεις όσον αφορά την καταβολή των εισφορών για τις συντάξεις των εργαζομένων και άλλων κοινωνικών ασφαλίσεων.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει την κίνηση των διακινούμενων εργαζομένων. Οι  χαμηλότερα αμειβόμενες και οι με χειρότερες συνθήκες εργασίας  θέσεις  προσφέρονται σε 300 εκατομμύρια διακινούμενους εργαζόμενους της χώρας. Άνθρωποι που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν προς τις πόλεις και την εργασία στα εργοστάσια για τα χρήματα ώστε να μπορούν να στηρίξουν τις οικογένειές τους.

Το κράτος και οικυρίαρχες τάξεις της χώρας επιβάλουν βάναυσες διακρίσεις εις βάρος αυτών των προλετάριων. Ενώ οι αστικοί εργαζόμενοι κατέχουν ακόμα και 2 ή 3 σπίτια, το σύστημα hukou , το σύστημα καταγραφής των νοικοκυριών, έχει  διαιρέσει την εργατική τάξη σε δύο διακριτές κατηγορίες του αστικού και του αγροτικού. Αυτό το σύστημα αρνείται την πρόσβαση των διακινούμενων εργαζομένων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους για να εργαστούν σε εργοστάσια στις πόλεις,  στην βασική υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση όπως στους άλλους κατοίκους της πόλης. Οι διακινούμενοι εργαζόμενοι  εκτίθενται σε χειρότερη κακοποίηση στο χώρο εργασίας, πληρώνοντας με τη ζωή τους, ενώ κάποια από αυτούς κάηκαν ζωντανοί , ενώ κατασκεύαζαν τα παπούτσια για τις δυτικές εταιρείες.

Τις περισσότερες φορές είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται . Οι ταραχές που προκαλούνται συχνά από την εγκληματική συμπεριφορά των αφεντικών απέναντι στους εργαζομένους – μερικά αφεντικά ακόμα και σκοτώνουν τους εργάτες αν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Στην Κίνα, η αλυσίδα μεσαζόντων των υπεργολάβων είναι τόσο παχιά που οι εργαζόμενοι είναι πάντα η τελευταίοι που πρέπει να πληρωθούν. Αν είναι.

Ο Ιανουάριος είναι συνήθως  ο μήνας των απεργιών, καθώς οι διακινούμενοι εργαζόμενοι σταματούν να εργάζονται για να αναγκάσουν τους εργοδότες να τους πληρώσουν τα υπόλοιπα των μισθών τους, έτσι ώστε να μπορούν να στείλουν τα χρήματα στις οικογένειές τους πριν από το κινεζικό νέο έτος. Υπήρξαν πάνω από 70 απεργίες μόνο κατά την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Οι απεργίες έχουν ενταθεί από τότε, και εκατοντάδες απεργίες, στις οποίες συμμετέχουν έως και 10.000 εργαζόμενοι, έχουν ήδη λάβει χώρα.

ΠΗΓΗ:http://revolution-news.com/biggest-strike-chinas-history-enters-6th-day-police-arrested-organizers-workers-battle-swat-troops/

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1522923