Την Τετάρτη 12/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην σίτιση με κείμενο και πανό ενάντια στις εργολαβίες και την μεταφορά του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Μοιράστηκαν κείμενα την ώρα αιχμής (η ουρά ήταν τεράστια όπως και τις περισσότερες μέρες) και αναρτήθηκε πανό. Δεν έγινε αποκλεισμός του ταμείου.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: 

Κάτι ψήνεται στο πάντειο

Σήμερα σας σερβίρουμε την δική μας πραγματικότητα στο πιάτο…

Στο πλαίσιο “εξορθολογισμού” του συστήματος και με πρόφαση την έξοδο από την κρίση ολοένα και περισσότερα κομμάτια του αναδιαρθρώνονται, πλήττοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει το εκπαιδευτικό. Μέχρι τώρα το κράτος μας έδινε τις φοιτητικές παροχές όχι “από την καλή του την καρδία” αλλά για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς. Πλέον αφού οι ανάγκες αυτές αλλάζουν ,το κράτος αποσύρει σταδιακά τις κοινωνικές παροχές που μέχρι τώρα έδινε, αναθέτοντας τες σε ιδιώτες, οι οποίοι εξασφαλίζουν ένα σταθερό κέρδος στις δικές μας πλάτες και πάνω στις δικές μας ανάγκες, με σκοπό να αποκλείσει ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.

Από τη διαδικασία αυτή το Πάντειο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι περικοπές στα συγγράμματα και οι συζητήσεις τις συγκλήτου για δίδακτρα στα μεταπτυχιακά δείχνουν ότι η νέα πραγματικότητα πλησιάζει. Όσον αφορά τη στέγαση, το κτήριο που υποτίθεται ότι προοριζόταν για εστία δεν είναι τίποτα άλλο από τα συντρίμμια που βρίσκονται πάνω από τη λέσχη, το οποίο υποτίθεται ότι από το 1997 ανακαινίζεται. Οι ελάχιστοι φοιτητές που δικαιούνται στέγαση μένουν στο ξενοδοχείο filoxenia, που βρίσκεται κοντά στο σταθμό Λαρίσης. Επίσης εδώ και χρόνια η καθαριότητα όπως και η φύλαξη (εταιρείες security) έχει περάσει στα χέρια εργολάβων. Λέγοντας για εργολαβία μιλάμε για ένα καθεστώς κατά το οποίο μια λειτουργία του πανεπιστημίου ανατίθεται σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση μετά από διαγωνισμό. Αυτή η λογική ξεκίνησε με την πρόφαση ότι θα μειωθεί το κόστος των λειτουργιών κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού το μόνο που μειώνεται είναι ο μισθός των εργαζομένων με στόχο την επίτευξη κέρδους από τον ιδιώτη-εργολάβο, με αποτέλεσμα το κόστος να παραμένει πάνω κάτω το ίδιο. Κάτι άλλο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι από τη στιγμή που οι μέχρι πρότινος δωρεάν παροχές μπαίνουν με όρους εργολαβίας, ο εκάστοτε επιχειρηματίας θα κάνει τα πάντα για να μειώσει το κόστος ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό σημαίνει από χαμηλούς μισθούς, εντατικοποίηση των εργαζομένων ώστε να βγάζουν τη δουλειά όσο το δυνατόν λιγότεροι στον ελάχιστο χρόνο, επισφαλείς, έως στη σίτιση όλο και χειρότερη ποιότητα του φαγητού λόγω φθηνότερης αγοράς και άρα χειρότερης ποιότητας πρώτων υλών.

Η σίτιση έχει μειωθεί σημαντικά από πέρυσι, καθώς μόνο το 1/5 (2.250 φοιτητές) της σχολής δικαιούται να σιτίζεται δωρεάν. Όπως γίνεται στις περισσότερες σχολές πλέον, έτσι και στο Πάντειο η σίτιση έχει ανατεθεί σε εργολαβίες , συγκεκριμένα σε εμάς στην “Το Βυζάντιο (ΑΦΟΙ Μπούντρη ΑΕ)”, η οποία έχει υπογράψει μια πενταετή σύμβαση με το πανεπιστήμιο. Τα κριτήρια για να έχει τη δυνατότητα κάποιος να σιτίζεται είναι αστεία αφού υποτίθεται ότι βασίζονται στο εισόδημα της εκάστοτε οικογένειας, το οποίο μπορεί να μην ανταποκρίνεται καν στην πραγματικότητα. Ακόμα όμως και γι αυτούς που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια οι θέσεις είναι συγκεκριμένες και περιορισμένες, βάζοντας τους φοιτητές σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Όποιος από την άλλη δεν δικαιούται, είναι αναγκασμένος για ένα πιάτο φαί να πληρώσει αντίτιμο 3 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος κάνει μια βόλτα έξω από τη λέσχη την ώρα που κλείνει θα παρατηρήσει πολύ φαγητό που περισσεύει να πετιέται στα σκουπίδια.

Αντιλαμβανόμενοι τα κοινά μας συμφέροντα θέλουμε να αντισταθούμε σε αυτούς που θέλουν να μεταφέρουν το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική τους, γιατί αύριο μεθαύριο θα δικαιούμαστε όλο και λιγότερα. Σκοπός μας δεν είναι να προτείνουμε δικαιότερα κριτήρια για το ποιος θα δικαιούται κάρτα σίτισης. Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους τις φοιτήτριες/τες ανεξαρτήτως κριτηρίων. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε ενάντια στους εργαζόμενους. Αντίθετα είμαστε δίπλα τους, αφού αποτελούν κι αυτοί κομμάτι των εκμεταλλευόμενων της κοινωνίας, γνωρίζοντας πως οφείλουν να αγωνιστούν παρόλο που είναι δύσκολο μέσα στο καθεστώς επισφάλειας που τους επιβάλλει η εργολαβία. Είναι καιρός να αποβάλλουμε το αίσθημα ενοχής που μας προκαλεί η διαδικασία του ελέγχου γι’ αυτά που μας αντιστοιχούν. Δε βγάζουμε κάρτες, δεν πληρώνουμε για τα αυτονόητα. Δε δεχόμαστε την υποτίμηση των ζωών μας αλλά παλεύουμε συλλογικά και αντιιεραρχικά πέρα από συντεχνιακά αιτήματα, γι’ αυτά που μας ανήκουν.

https://epp.espivblogs.net/

Εδώ και τρία χρόνια, οι εργάτες του Σ.Ε ΒΙΟΜΕ, βρίσκονται σε συνεχείς αγώνες.

Εδώ και ένα χρόνο οι μηχανές δουλεύουν στα χέρια των εργατών, παράγουν φυσικά καθαριστικά προϊόντα με αυτοδιαχείριση της παραγωγής και της διανομής.

Σήμερα, η ΒΙΟ.ΜΕ προχωράει και μας καλεί να πορευτούμε μαζί.

Γινόμαστε συμμέτοχοι στο εγχείρημα– γινόμαστε αλληλέγγυοι υποστηρικτές!

Την Τετάρτη 12 Μάρτη, 19:30 , στο συνεργατικό καφενείο Περιβολάκι (Αθηναίου 7 & πλατεία Ηούς), και την Παρασκευή 14 Μάρτη, 20:00,  στη Λαμπηδόνα (Βύρωνας) ενημερωνόμαστε για την πορεία του εγχειρήματος αλλά κυρίως γιορτάζουμε και γλεντάμε!

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ

protviome@gmail.com

Το  Συντονιστικό Δράσης συγκροτήθηκε ύστερα από σχετικό κάλεσμα του ΣΥΒΧΑ, ενώ έως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί 4 σχετικές συναντήσεις (ενημέρωση από την 1η, τη 2η και την 3η), οι οποίες θα συνεχιστούν και (όπως και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις) είναι ανοιχτές σε όσες άλλες συλλογικότητες, συναδέλφους και αγωνιστές που επιθυμούν να αναπτύξουν / συντονίσουν δράση πάνω στο ζήτημα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και για τα «απελευθερωμένα» ωράρια.

Ακολουθούν η αφίσα και το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης  ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας  και στα «απελευθερωμένα» ωράρια που κολλιέται και μοιράζεται αντίστοιχα σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές.

Η προκήρυξη:

Το κείμενο της προκήρυξης:

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

* Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τον κλάδο του εμπορίου

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ

Εργοδότες, κυβερνώντες, τρόικα και οι μηχανισμοί τους μάς γυρνάνε έναν αιώνα πίσω. Το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι Κυριακή.

Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, κάνοντας πειράματα πάνω στις πλάτες μας, με άμεση συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και την ολοένα αυξανόμενη όξυνση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας. Ο στόχος τους είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών.

Δεν υπάρχουν πια σταθερά ωράρια, τα ρεπό είναι είδος προς εξαφάνιση, ο μισθός μας είναι ψίχουλα, μας χρωστάνε μισθούς μηνών, μας συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια. Τα είδαμε και τα ζούμε όλα. Εκ περιτροπής εργασία με 3ήμερα και 4ήμερα, γενίκευση του σπαστού ωραρίου, ατομικές συμβάσεις που κλέβουν το μισθό μας και μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους «λάστιχο», με την τρομοκρατία της απόλυσης και τον εκβιασμό του κλεισίματος των επιχειρήσεων όπου δουλεύουμε και της ανεργίας να αιωρείται συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!

Δεν τους ενδιαφέρει αν φτάνουμε στα όρια της εξαθλίωσης, αν το κορμί μας δεν μας βαστάει, αν τα νεύρα μας είναι σπασμένα, αν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και για να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ | ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!

Τους αρκεί να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για να πουλάνε συνεχώς και να κερδίζουν από τον δικό μας ιδρώτα. Ακόμα και παραβαίνοντας τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις τους από αυτά τα αναμφιβόλως ευνοϊκά γι’ αυτούς μέτρα. Ήδη αυτές τις 4 Κυριακές που άνοιξαν τα μαγαζιά η προσαύξηση του 75% στα περισσότερα δεν πληρώθηκε, ενώ σε πολλά δεν δόθηκε ούτε το ρεπό. Δεν είμαστε σκλάβοι της αγοράς και των εργοδοτών! Είμαστε εργαζόμενοι, άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και αξιοπρέπεια!

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ

Οι αντιστάσεις, με αιχμή τα ζητήματα του ωραρίου και όχι μόνο που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο του εμπορίου κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (1997, 2005) αλλά και πρόσφατα τα τελευταία χρόνια και φυσικά η συνέχειά τους, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα». Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την «από τα κάτω» οργάνωσή μας, με την ταξική μας αλληλεγγύη και την αντίστασή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας και παντού. Ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα στους εργαζομένους. Τα πάντα, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Πάντα έτσι προχωρούσε η ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι και όλες μαζί και αποφασισμένοι. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μιλάμε μεταξύ μας για τα εργασιακά προβλήματά μας και να μη σηκώνουμε κεφάλι στη δουλειά. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε για τις ζωές μας. Να παλέψουμε ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Να παλέψουμε να καθορίζουμε εμείς τον εργάσιμο χρόνο μας και όχι μονομερώς τα αφεντικά.

Κανένας για δουλειά την Κυριακή!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο
για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων
Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

* καταναλωτές, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για κατάργησή της σε όλους τους κλάδους και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς.

Με απίστευτο θράσος, αλλά και με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προσπαθεί να επιβιώσει μάς λένε ότι ο κόσμος θέλει τα μαγαζιά περισσότερες μέρες και ώρες ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Ναι, σίγουρα αυτό λείπει από το 1.500.000 ανέργους και τους 800.000 απλήρωτους εργάτες του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχουν τον χρόνο να πάνε στα μαγαζιά! Το ίδιο πρόβλημα προφανώς έχουν και οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν μισθούς, συντάξεις και δώρα να πετσοκόβονται!

ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ,
ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ

Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν με ξεχειλωμένα ωράρια, εφτά ημέρες την εβδομάδα και με εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζομένους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, διασκέδασης, πολιτικής κτλ. Γιατί ξέρουν καλά ότι όσο όλοι και όλες εμείς θα σκεφτόμαστε σαν πελάτες και όχι ως εργάτες, αυτοί θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από την εξοντωτική δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους με την ανοχή μας.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Πολύ σύντομα και άλλοι εργασιακοί κλάδοι (αποθήκες, μεταφορές, κούριερ, τράπεζες κτλ) θα κληθούν να εργαστούν Κυριακές. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες, που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, οι απαιτήσεις της τρόικας και των εργοδοτών που κρύβονται από πίσω της για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.

Στην εποχή της βαρβαρότητας θέλουν οι αγορές να αποφασίζουν για τα πάντα, οι εργαζόμενοι να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι και οι ζωές μας να προσαρμοστούν στις ανάγκες της αγοράς. Οι χώροι του εμπορίου, όπου πολλοί και πολλές από εμάς εργαζόμαστε, ήταν πάντα το «πειραματικό εργαστήρι» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και απλώνονταν σαν γάγγραινα και στους άλλους κλάδους. Σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου, υπουργοί και αφεντικά υπόσχονταν νέες θέσεις εργασίας και το μόνο που απέμενε μετά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χτύπημα των μισθών.

ΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά του εμπορίου και η κυβέρνηση βρήκαν κι έναν απρόσμενο σύμμαχο, πέρα από τον Τόμσεν, την τρόικα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, δηλαδή πέρα από τους φυσικούς και δεδομένους συμμάχους τους. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που κατέβηκαν στην αγορά (τριγυρνώντας άσκοπα οι περισσότεροι, αφού δεν υπήρχε φράγκο στην τσέπη), παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι αυτών που λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα και τις ζωές μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν έδειχναν να σκέφτονται, όχι μόνο ότι στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους τους, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γυρίσει στους ίδιους μπούμερανγκ και να βρεθούν και αυτοί να δουλεύουν Κυριακή. Βέβαια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια σε δημόσιους, άνεργοι ενάντια σε εργαζομένους, αγρότες ενάντια σε ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τα μνημόνια, την τρόικα, το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το MEGA και τον ΣΚΑΪ και την άλλη στιγμή να παίρνεις θέση δίπλα σε όλους αυτούς και δίπλα στα αφεντικά, ενάντια στους εργαζομένους και τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που τους διαλύουν τις ζωές.

Την επόμενη Κυριακή, στις 13 Απρίλη, να βρεθείς δίπλα στους απεργούς – εργαζόμενους στο εμπόριο και θα γευτούμε όλοι μαζί τη χαρά του ταξικού αγώνα, που οργανώνεται και διεξάγεται από εμάς τους ίδιους, και τη χαρά της αλληλεγγύης. Χαρά που είναι πραγματική και όχι κατασκευασμένη, όπως αυτή της κατανάλωσης! Η στήριξή σου στον αγώνα μας αυτό, το μποϋκοτάζ από την πλευρά σου, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων θα είναι καθοριστικά για να βάλουμε επιτέλους φραγμό στα σχέδιά τους.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!

Συντονιστικό Δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και στα «απελευθερωμένα» ωράρια

επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

http://bookworker.wordpress.com/2014/03/04/syntonistiko_drasis/

——

Θυμίζουμε ότι την Παρασκευή 7/3 το Συντονιστικό Δράσης πραγματοποίησε παρέμβαση στο MetroMall στον Άγιο Δημήτριο,

βλ. σχετικά: https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/?p=4642

Το απόγευμα της Παρασκευής 7/3 πραγματοποιήθηκε στο AthensMetroMall στον Αγιο Δημήτριο μια  από τις προγραμματισμένες κεντρικές παρεμβάσεις του Συντονιστικού Δράσης  ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας  και στα «απελευθερωμένα» ωράρια. Η παρέμβαση ξεκίνησε λίγο μετά τις 6μμ και διήρκησε για πάνω από μια ώρα με μαζικό μοίρασμα κειμένων στους εργαζόμενους και στο καταναλωτικό κοινό εντός του εμπορικού κέντρου (από τα μαγαζιά του 4ου ορόφου μέχρι αυτά του υπογείου). Ταυτόχρονα γινόταν παρέμβαση και στην κεντρική είσοδο (επί της Βουλιαγμένης) με πανό, μοίρασμα κειμένων  και ενημέρωση μέσω ντουντούκας. Στο τέλος της παρέμβασης οι συμμετέχοντες στοΣυντονιστικό Δράσης ανανέωσαν το ραντεβού για τις επόμενες προγραμματισμένες δράσεις και συντονιστικές συνελεύσεις.

Το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας  και στα «απελευθερωμένα» ωράρια βρίσκεται εδώ

[γενική ενημέρωση για το Συντονιστικό Δράσης > εδώ κι εδώ: http://wp.me/p13rkY-11s 

Αναδημοσίευση από: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1518244

 Ο χώρος αλληλεγγύης και δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ, καλεί στην μοτοπορεία αλληλεγγύης στους απολυμένους της ACS Αλίμου και Γλυφάδας το Σάββατο 8/3 στις 11:00 π.μ. από την πλατεία Σουρμένων

 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ACS 

 ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

http://ypostego.wordpress.com/

Οι εργαζόμενοι / απολυμένοι του Αντρέα Κουρή προειδοποιούν μέσω του video ότι παλεύουν για όσα τους ανήκουν και συνεχίζουν τον αγώνα τους.

Δείτε το video: [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=oLkySNK6Aaw[/youtube]

http://ergazomenoimetropolis.blogspot.gr/

Στις 3 Φλεβάρη ο Στέφανος Βαλαβάνης, υπάλληλος της εταιρίας ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ στο Αιγάλεω, αυτοκτονεί στο σπίτι του. Δύο μόλις μέρες πριν η εταιρία τον έχει αναγκάσει σε «οικειοθελή» παραίτηση προκειμένου να μην του καταβάλει αποζημίωση. Τα αφεντικά σκυλεύουν τον αυτόχειρα, οι ρουφιάνοι συνεχίζουν «να κάνουν τη δουλειά τους», το σωματείο νίπτει τας χείρας του και οι συνάδελφοί του σκύβουν πιο πολύ το κεφάλι για να μην έχουν την ίδια τύχη. Οι άνθρωποι σα τον Στέφανο πληθαίνουν όλο και περισσότερο.  Κι αφήνουν τη φροντίδα της μνήμης και της εκδίκησής τους σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι.
Ας είμαστε λοιπόν συνεπείς.

Σάββατο 1 Μάρτη στις 11πμ

Συγκέντρωση στο Μετρό Αιγάλεω και πορεία στο Πράκτικερ