Πριν αναφερθεί κανείς στην υποτιθέμενη “πλατιά” σύσκεψη που οργάνωσαν σήμερα (20/8/13) τα ΔΣ των σωματείων της ΛΑΡΚΟ, το πρώτο που πρέπει να καταγγείλει είναι ότι η ημερίδα ήταν τόσο πλατιά που έδωσε βήμα (επειδή επισήμως προσκλήθηκαν) στους ναζιστές βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Τα ΔΣ της ΛΑΡΚΟ αναγνωρίζον στη Χρυσή Αυγή το δικαίωμα να παρίσταται σε τέτοιες συγκεντρώσεις ή μήπως δεν γνωρίζουν ότι οι υμνητές των ναζί, του Μεταξά και του Παπαδόπουλου έχουν ως πρώτο στόχο τη διάλυση κάθε εργατικής οργάνωσης συμπεριλαμβανομένων και των συνδικάτων; Από μόνο του το γεγονός είναι ένα απόλυτο αίσχος. Αποτελεί ελάχιστο το γεγονός ότι η αριστερά και οι ανεξάρτητοι συνδικαλιστές αποχώρησαν την ώρα της ομιλίας του χρυσαυγίτη βουλευτή, αν και έπρεπε να μην επιτρέψουν να γίνει η διημερίδα παρουσία τους. Το γεγονός αυτό είναι απόλυτα επικίνδυνο και δεν αρκούν οι καταγγελίες.

Η δεύτερη πλευρά του ζητήματος που παρουσίασαν στους παριστάμενους τα ΔΣ της ΛΑΡΚΟ είναι ένα τρίπτυχο θέσεων, δημόσιος χαρακτήρας της ΛΑΡΚΟ, διευθέτηση του ενεργειακού ζητήματος και όχι απολύσεις ή αλλαγή εργασιακών σχέσεων.

Εξαιρώντας το όχι ασήμαντο γεγονός ότι δεν είχαν καμιά νομιμοποίηση από οποιαδήποτε συνέλευση εργαζομένων (οι θέσεις θα παρουσιαστούν μάλιστα στην αυριανή υπουργική σύσκεψη που θα κρίνει το μέλλον ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ), το βασικότερο ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιο δημόσιο συζητάμε (έχει χρεοκοπήσει), για ποια ΔΕΗ μιλάμε (ιδιωτικοποιείται), για ποια διασφάλιση θέσεων συζητάμε (μέσα στο Σεπτέμβρη απολύονται χιλιάδες).

Προφανώς όλοι οι συνδικαλιστές ξεχνάνε ότι η χώρα έχει πτωχεύσει και ότι δεν χρειάζεται να είναι μια εταιρεία ζημιογόνος για να κλείσει , να εκκαθαριστεί, να σπάσει σε κομμάτια και να ιδιωτικοποιηθεί, εκτός αν ξεχνάνε την ΕΡΤ, τα σχολεία, τα λιμάνια, το νερό κλπ.κλπ. Η πολιτική αμνησία δεν αφορά τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Γνωρίζει από καιρό και φροντίζει να υπνωτίζει το σύνολο των εργατών.

Επίσης όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει βιώσιμη εθνική οικονομική ανάπτυξη, ξεχνούν ότι ο καπιταλισμός ζει τη καθολικότητά του, τη παγκοσμιοποίησή του και όχι την επιστροφή του στα εθνικά κράτη και σύνορα, που αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ένα γιγαντιαίο  φραγμό για την περαιτέρω ανάπτυξη των δυνάμεων της ανθρωπότητας. Κάθε “εθνική” ανάπτυξη ή θα είναι διεθνής ή απλά δεν θα υπάρξει, όπως δεν υπήρξε ο σοσιαλισμός σε μια και μόνη χώρα. Υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, η αριστερά να μην μπορεί να διακριθεί από τον εθνικισμό των ΑΝ.Ελ ή το φασιστικό λόγο της Χρυσής Αυγής που το παίζει κι αυτή εθνικά, πατριωτικά και με τη συναίνεση συνδικαλιστών, “εργατικά”.

Ίσως το μόνο θετικό που προέκυψε είναι η απόφαση για μια κοινή γενική συνέλευση όλων των εργαζομένων, όλων των σωματείων της ΛΑΡΚΟ, μόνιμων κι εργολαβικών.

Όλα τ΄άλλα θα κριθούν από την προετοιμασία των πιο πρωτοπόρων εργατών της ΛΑΡΚΟ και προφανώς όχι μόνο αυτών.

Όσο τα ΔΣ θα κόβουν χιλιόμετρα με τους υπουργούς και τους φαρισαίους, είναι σκόπιμο να τρέξουμε χιλιόμετρα μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς για να οργανώσουμε από τα κάτω με απεργιακες επιτροπές κι επιτροπές σύνδεσης τους αναπόφευκτους αγώνες.

Σχετικά με τη σύσκεψη: http://larkikanea.blogspot.gr/#

ΠΗΓΗ: http://ergatis.wordpress.com/