Στα τέλη Γενάρη και στις αρχές Φλεβάρη μια σειρά συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων προχώρησαν σε ανεξάρτητες μεταξύ τους δράσεις αλληλεγγύης στους εργατικούς αγώνες που διεξάγονται στη Wind με στόχευση στην εργατική απεργία που οργανωνόταν στην εταιρία (και που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες, μαζί με την αντίστοιχη στη Vodafone).

Στα πλαίσια αυτών των δράσεων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 5 Φλεβάρη παρέμβαση και στο κατάστημα της Wind που βρίσκεται στην πλ. Βικτωρίας: καταρχήν στους εργαζόμενους σ’ αυτό και μετά, επί 1,5 ώρα, με μοίρασμα κειμένων στους υποψήφιους πελάτες αλλά και στον κόσμο που έβγαινε ή έμπαινε στον ηλεκτρικό ή διερχόταν από την πλατεία.

Σε μία ακόμη κίνηση, και επειδή τα υποκείμενα των αγώνων συνδέονται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους στο πεδίο που διαμορφώνει ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος, επιλέξαμε να μοιράσουμε το συγκεκριμένο κείμενο και στους ίδιους τους εργαζόμενους της Wind. Έτσι, τη Δευτέρα 9 Φλεβάρη βρεθήκαμε από πολύ νωρίς το πρωί έξω από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στη λεωφόρο Αθηνών μοιράζοντας εκατοντάδες προκηρύξεις: ήταν σίγουρα ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρον και απρόσμενος τρόπος για να ξεκινήσει η εργάσιμη βδομάδα, τόσο γι’ αυτούς όσο και για μας.

Κανονικά οι παρεμβάσεις που οργανώσαμε για αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες στη Wind ήταν να ολοκληρωθούν σήμερα με αφισοκόλληση σε μια ευρεία ακτίνα γύρω από την πλ. Βικτωρίας. Όμως η ανταπόκριση συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων εξαφάνισε το τιράζ της απεργιακής αφίσας. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά, ο κοινωνικός και ταξικός πόλεμος ούτως ή άλλως συνεχίζεται αδιάκοπος και δεν πρόκειται να λήξει πριν πάρουμε εξολοκλήρου τη ζωή στα χέρια μας.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι το κείμενο είναι κάπως απρόσμενο για παρέμβαση σε εργατικούς αγώνες: στις δυο σελίδες στις οποίες αναγκαστικά περιορίζεται μια προκήρυξη, επιλέξαμε να εστιάσουμε όχι μόνο στο άκρως επιθετικό (και ακραία αντικοινωνικό) εταιρικό management, αλλά κυρίως στο σκάνδαλο των LuxLeaks και στον κορυφαίο ρόλο που έχει η Wind μέσα σ’ αυτό. Voila:

όσα παίρνει ο άνεμος…

δηλαδή εργασιακές σχέσεις, δισεκατομμύρια ευρώ σε αφορολόγητα εταιρικά κέρδη, ατομικά εισοδήματα λεηλατημένα από πανάκριβες τιμές

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, τηλέφωνο και internet μοιάζουν να είναι από τα πιο ακριβά στον κόσμο (είναι εύκολο να το διαπιστώσετε: μπείτε στην ιστοσελίδα μιας οποιαδήποτε εταιρίας κινητής τηλεφωνίας στην ευρώπη, την αμερική, την αφρική ή την ασία). Μέσα στη συνθήκη της κρίσης, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι τα προηγούμενα χρόνια με εξωφρενικούς λογαριασμούς στην κινητή τηλεφωνία και, όταν επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν, συνάντησαν το τείχος του εταιρικού management, διαρκείς ενοχλήσεις από δικηγορικές εταιρίες, πίεση και απειλές.

Το απίστευτο είναι ότι σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, ειδικά η Wind, επέλεξε την διαδικασία κατάσχεσης και πλειστηριασμού σπιτιών (!!!) –στον Πύργο Ηλείας και το Μαρούσι για χρέη αντίστοιχα 200 και 1.000€ (με τις προσαυξήσεις) από λογαριασμούς. Τελικά άνθρωποι και σπίτια σώθηκαν μετά από εκτεταμένη κινητοποίηση πολιτικών συλλογικοτήτων και του σωματείου των εργαζομένων της εταιρίας.

Όσοι και όσες άντεχαν να προσφύγουν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, στις ρυθμιστικές αρχές ή τις οργανώσεις προστασίας του καταναλωτή, στο τέλος –και μετά από διαδικασίες μηνών ή χρόνων– δικαιώνονταν˙ παρ’ όλα αυτά, για τις εταιρίες δεν ίδρωνε το αυτί τους.

Όμως οι εναρμονισμένες πρακτικές και τιμές των εταιριών κινητής τηλεφωνίας, τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων, οι κούφιες θριαμβολογίες του management, οι δομημένες πρακτικές εξαπάτησης του καταναλωτή (του στυλ, τόσες εκατοντάδες λεπτά «δωρεάν» χρόνου ομιλίας, όμως με το τηλεφώνημα των δέκα δευτερολέπτων να προσμετράται για τρία λεπτά και τόσα άλλα) αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα των πύργων των γραφείων και των κυριλέ καταστημάτων κρύβεται μια ζοφερή πραγματικότητα εργασιακών σχέσεων γαλέρας. Και, για τουλάχιστον μία από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας (αν και υποψιαζόμαστε ότι το ίδιο συμβαίνει με όλες), την Wind, τζίρος και εταιρικά κέρδη ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ για τα οποία, νόμιμα, νομιμότατα, καταβλήθηκαν ψίχουλα σε φόρους.

η WIND και η μεγαλύτερη αφαίμαξη στην ιστορία

Άγνωστο στους περισσότερους και μακριά από το ενδιαφέρον των κυρίαρχων ελληνικών ΜΜΕ (τι έκπληξη!), το σκάνδαλο των LuxLeaks αποκαλύπτει τις διαδρομές του χρήματος των πολυεθνικών εταιριών στην ευρώπη. Με κέντρο το Λουξεμβούργο (και όχι μόνο), εκατοντάδες πολυεθνικές με τζίρους και κέρδη που συναγωνίζονται ολόκληρους κρατικούς προϋπολογισμούς κατάφεραν να καταβάλουν ψιχία αντί για φόρους.[1]

Ανάμεσά τους, 9 «ελληνικές» πολυεθνικές –και ως αποτέλεσμα τράπεζες, μεταλλευτικές εταιρίες, τηλεπικοινωνίες, ΜΜΕ, επενδυτικά σχήματα στο real estate και μεγάλα εμπορικά κέντρα, η βιομηχανία τροφίμων, ποτών και αναψυκτικών, ο ηλεκτρισμός που έρχεται στην πρίζα του σπιτιού μας, όλα αναδεικνύονται κομμάτι μιας μηχανής λεηλασίας, εκτεταμένης φοροδιαφυγής, των σκοτεινών διαδρομών του χρήματος και απόδειξη του απόλυτα αντικοινωνικού ρόλου του κεφαλαίου.[2]

Κορυφαία μέσα σ’ αυτές η Wind: η ιστορία ενός χρηματιστηριακού πάρτι που φεσώνει την εταιρία με σχεδόν 3 δις ευρώ (αποδίδοντας αντίστοιχα –αφορολόγητα, εννοείται– κέρδη στα fund που την ελέγχουν) –καταλάβατε τώρα γιατί έβγαζε σε πλειστηριασμούς τα σπίτια του κόσμου για χρέη 200€; Η ιστορία μιας εταιρίας που, με τη βοήθεια των μεγαλύτερων χρηματιστηριακών ομίλων του κόσμου, κατορθώνει να περιορίσει την φοροδοτική της απόδοση στο ελληνικό κράτος από 40 εκατομμύρια σε λιγότερο από 5 εκατομμύρια € τον χρόνο –μάλλον λιγότερα από τις συνολικές φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων της.[3]

Μετά απ’ όλα αυτά, πόσο τυχαίο είναι ότι η εταιρία ανακαλύπτει ότι οι εργαζόμενοί της αμείβονται πλουσιοπάροχα; Ότι βεβαίως μπορούν να ζήσουν και με πολύ λιγότερα; Ότι οφείλουν να πληρώσουν τις ζημιές της (δηλαδή, όπως είπαμε, τα αφορολόγητα κέρδη των μετόχων της); Ότι δεν πρέπει να απεργούν και να διαμαρτύρονται προκαλώντας κατάθλιψη στο αξιότιμο ΔΣ και τους σκληρά εργαζόμενους μάνατζερ; Ότι οι πιο αντιδραστικοί ανάμεσά τους οφείλουν να μοιραστούν την τύχη 1,5 εκατομμυρίων απολυμένων;

αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Wind

Τα τελευταία χρόνια, μέσα στη συνθήκη της κρίσης και της γενικευμένης κοινωνικής παράλυσης, το σωματείο των εργαζομένων της Wind ήταν ένα από τα ελάχιστα που επιτυχημένα, μεθοδικά και με συνέπεια έβαλε αναχώματα στην εργοδοτική αυθαιρεσία: στη συρρίκνωση των μισθών, τις απολύσεις εργαζομένων, τη μεταβίβαση βασικών δραστηριοτήτων σε εργολαβικές εταιρίες (με τις αναμενόμενες εργασιακές σχέσεις και μισθούς), την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Απεργίες, αποκλεισμοί καταστημάτων και των κεντρικών γραφείων της εταιρίας, μαχητικές παρεμβάσεις σε εταιρικά συνέδρια και φιέστες στάθηκαν αναπόσπαστο κομμάτι των εργατικών αντιστάσεων της προηγούμενης περιόδου.

Σήμερα οι εργαζόμενοι της Wind βρίσκονται σε απεργία για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η αλληλεγγύη μας αυτονόητη…

αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Wind

στους αγώνες για την υπεράσπιση της εργασίας και της ζωής

συνέλευση πλ. Βικτωρίας