Αρχείο κατηγορίας εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις

Στη ΔΕΘ «όλα παίζουν», ακόμη και ο Ανδρέας Κουρής!

https://lh3.ggpht.com/-GIBuyTMiaOM/UjEW_H4FXrI/AAAAAAAAAsE/LOLaQ8OHx4w/s1600/78deth_1.jpgΑπό τότε που συνέθλιψε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis και μας πέταξε στο δρόμο, αυτός ο… έντιμος επιχειρηματίας διοργάνωσε με τα χρωστούμενα που έχει τσεπώσει τα Βραβεία MAD, τη Eurovision, το MADWALK, και πάλι τα Βραβεία MAD και τώρα το Mad North Stage Festival, ώστε να διογκώσει κι άλλο την περιουσία του.

Μπορεί ένας επιχειρηματίας  που είναι υπόδικος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ προς το ελληνικό Δημόσιο (ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Metropolis για μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών),  που εξακολουθεί να διογκώνει τα χρέη του προς αυτό, που είναι πασίγνωστο ότι έχει φεσώσει ολόκληρη την αγορά, που είναι γνωστό ότι δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ σε εμάς, τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, από τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει (περισσότερα από 600 χιλιάδες ευρώ) – λόγος για τον οποίο έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε ποινή φυλάκισης 27 μηνών – να συνεχίζει και να επεκτείνει ακάθεκτος την επιχειρηματική του δραστηριότητα;
Όταν πρόκειται για τον Ανδρέα Κουρή του ομίλου MAD και των Metropolis, φυσικά και μπορεί! Λόγος για τον οποίο δεν αισθανθήκαμε την παραμικρή έκπληξη (παρά μόνο συναισθήματα οργής) όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο Ανδρέας Κουρής διοργανώνει μια καινούρια φιέστα, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης.

Έτσι, μετά την ανάληψη της διοργάνωσης της Eurovision με απευθείας ανάθεση και με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες από το ΔΣ της δημόσιας ΕΡΤ, λίγο πριν από το λουκέτο που έβαλε η κυβέρνηση,  ο Ανδρέας Κουρής εμφανίστηκε (η αλήθεια είναι με χαμηλωμένο το κεφάλι) σε κοινή συνέντευξη Τύπου δίπλα στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, Ευάγγελο Καράογλου, για να διαφημίσει τη νέα μπίζνα του που, για δεύτερη φορά, στήνει με την αρωγή κυβερνητικών αξιωματούχων.

Δε θα σταθούμε στις φανφάρες για τη «συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της ελληνικής μουσικής σκηνής» (τα ξεφτισμένα, πλέον, σύμβολα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας θα λέγαμε εμείς), ούτε ότι «το μουσικό  κανάλι  MAD φιλοδοξεί να καταστήσει τη ΔΕΘ και τη Θεσσαλονίκη μουσικό προορισμό», όπως ανέφερε στη συνέντευξη ο Ανδρέας Κουρής (σε ελεύθερη μετάφραση «γιατί να τα τσεπώνω μόνο στην Αθήνα, στην Κύπρο και στη Βουλγαρία, κι έχω αφήσει τη Θεσσαλονίκη;», θα λέγαμε εμείς).


Μας είναι αδύνατον να προσπεράσουμε το γεγονός ότι επιχειρηματίες όπως ο Ανδρέας Κουρής, όχι μόνο εξακολουθούν να πλουτίζουν ανενόχλητοι κλέβοντας το Δημόσιο και ληστεύοντας τους εργαζόμενους που απασχολούν, παρακρατώντας με το «έτσι θέλω» τις οφειλές που έχουν προς αυτούς.  Και ότι, έχοντας στηριχτεί στο έπακρο στις σχέσεις της διαπλοκής (αυτές που τόσο καυχάται ότι θα τερματίσει η τωρινή και η κάθε κυβέρνηση),  ο Ανδρέας Κουρής αρχίζει και κλείνει δουλειές και με το Δημόσιο. Απ’  ότι φαίνεται οι παλιές, καλές σχέσεις του Ανδρέα Κουρή με τον σημερινό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς.
Έτσι, με τη σιγουριά που απορρέει από τις πλάτες που τον στηρίζουν, ο Ανδρέας Κουρής εξακολουθεί να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και να προχωράει σε νέες. Από τότε που συνέθλιψε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis και μας πέταξε στο δρόμο, αυτός ο…  έντιμος επιχειρηματίας διοργάνωσε με τα χρωστούμενα που έχει τσεπώσει τα Βραβεία MAD, τη Eurovision, το MADWALK, και πάλι τα Βραβεία MAD και τώρα το Mad North Stage Festival, ώστε να διογκώσει κι άλλο την περιουσία του.
Κατά τα λοιπά, μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε ο Ανδρέας Κουρής την κοπάνησε από το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, όπου κατείχε τη θέση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου. Τη θέση του στο νέο ΔΣ της εταιρείας πήρε ένας έλληνας υπήκοος, ενώ μέλη τοποθετήθηκαν δύο υπήκοοι Ρουμανίας (Φ.Ε.Κ. Αρ. Φύλλου 3682, 20/6/2013). Με ότι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι κινήσεις…
Κι επειδή καλοκαίρι ήταν, τι να κάνει ένας δύσμοιρος επιχειρηματίας σαν τον Ανδρέα Κουρή που έχει πετάξει απλήρωτο τόσο κόσμο στο δρόμο, αναγκάζοντάς τον να ζει σε συνθήκες φτώχειας; Συνέχισε τα πανάκριβα extreme sports και τον Δεκαπενταύγουστο πετάχτηκε μέχρι τη Σύμη για να χαλαρώσει από τις σκοτούρες της έντονης επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Επειδή η αδικία μας πνίγει και το δίκιο μας ξεχειλίζει
 κι επειδή η εργοδοτική ασυδοσία 
και η κρατική ασυλία που της παρέχεται ασύστολα 
δεν μας έχουν πτοήσει,
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΛΟΤΕΛΑ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
 ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΡΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ 
ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ

Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis

 

Κανείς δεν λυπάται όσους συμπεριφέρονται σαν ηττημένοι πριν καν δώσουν τις μάχες τους. Οι απολυμένοι της ACS Αλίμου θα νικήσουν ανακοίνωση από ναμους

25235_111027192267431_998531_n Στις αρχές Αυγούστου και χωρίς καμιά προειδοποίηση οι πράκτορες του υποκαταστήματος της ACS Αλίμου, με την επωνυμία Αφοί Σακκά Ο.Ε. ανακοινώνουν στους εργαζομένους πως το μαγαζί θα μεταφερθεί στη λεωφόρο Κύπρου 158 στην Αργυρούπολη και ότι στο εξής θα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Η ACS κρυπτόμενη πίσω από την επωνυμία Αφοί Σακκά Ο.Ε. απολύει όλους τους εργαζόμενους ενώ τους χρωστά ήδη δεδουλευμένα και άδειες και αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης. Εκτός αυτού, τους εκβιάζει «προτείνοντας» τους να παραιτηθούν των παραπάνω δικαιωμάτων τους ώστε να τους επαναπροσλάβει με νέες ατομικές συμβάσεις των 490 ευρώ στο «νέο» υποκατάστημα της ACS στην Αργυρούπολη. Με ακριβώς την ίδια πολιτική ακολούθησε το κλείσιμο του υποκαταστήματος της Γλυφάδας, αρχές Σεπτέμβρη.

 

 

Η συγκεκριμένη κίνηση της ACS  αλλά και το γεγονός ότι κρύβεται πίσω από επωνυμίες τρίτων δεν ήταν μεμονωμένη αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο της εταιρίας ώστε να χρησιμοποιεί παντού τα διακριτικά της αλλά παράλληλα να αποκλείει την εταιρική συνδικαλιστική εκπροσώπηση(και άρα συμβάσεις με μισθούς κατά πολύ υψηλότερους) και να δηλώνει πως δεν φέρει καμία ευθύνη στην περίπτωση που καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων της. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτή η στρατηγική της εταιρίας αφορά όλη την περιοχή των νοτίων προαστίων με αποτέλεσμα λιγότερους, πιο κακοπληρωμένους και εντατικοποιημένους εργαζόμενους.

 

 

 

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η περίπτωση της αναδιάρθρωσης της ACS είναι μόνο ένα κομμάτι της αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και κατ’ επέκταση του κεφαλαίου που σε καιρούς μειωμένων ευκαιριών ψάχνει να βρει σανίδες σωτηρίας για να διατηρήσει τη συσσώρευση κέρδους εις βάρος, φυσικά, των εργαζομένων. Τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα, αξιοποιούν ένα βασικό εργαλείο: Τις ελευθερίες που τους δίνουν τα λεγόμενα Μνημόνια ώστε να υποτιμήσουν την εργατική δύναμη για να δουλεύουμε περισσότερο, φτηνότερα και χωρίς να βγάζουμε άχνα. Σε πολλές περιπτώσεις τα αφεντικά, μέσω  του φόβου της ανεργίας, της οικονομικής αλλά και κοινωνικής εξαθλίωσης πετυχαίνουν τον σκοπό τους κερδίζοντας έδαφος στον ταξικό πόλεμο. Όμως σ’ αυτήν την αρνητική συγκυρία  δίνονται και ένα πλήθος μικρών και μεγαλύτερων αγώνων με χαρακτηριστικά που ξεφεύγουν από τον κλασικό θεσμικό συνδικαλισμό.

 

 

 

Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός των 9 από τους παραπάνω απολυμένους των 2 υποκαταστημάτων που δημιούργησαν την Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου και Γλυφάδας όπου με την στήριξη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) αλλά και τις «κοινωνικές πλάτες» αλληλέγγυων και συλλογικοτήτων της περιοχής (αναρχική συλλογικότητα ναμούς, ανοιχτή συνέλευση Ελληνικού-Αργυρούπολης και στη συνέχεια ο κοινωνικός χώρος Υπόστεγο), όπως επίσης και θεσμικών οργάνων (ΣΕΤΤΕΑ), διεκδικούν  από τα αφεντικά τα δεδουλευμένα τους, τις αποζημιώσεις τους αλλά και αναγνώριση της σύμβασης εργασίας με τον παλιό μισθό.    Μέσα από οριζόντιες δομές και χωρίς αντιπροσώπους και πεφωτισμένους ηγέτες διεξάγουν έναν αγώνα με μέσα που έχουν επιλέξει οι ίδιοι  χωρίς να δεσμεύονται αποκλειστικά από την θεσμικότητά τους. Σε μια περίοδο μάλιστα όπου κράτος και αφεντικά καταπατούν τους ίδιους τους θεσμούς, ένας αγώνας προσκολλημένος σε γραφειοκρατικές και θεσμολαγνικές τακτικές, μπορεί να οδηγήσει μόνο στην ήττα. Αντίθετα, σωματεία, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες εργαζομένων που προκρίνουν την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς με την ουσιαστική, ενεργό συμμετοχή όλο και περισσότερων εργαζομένων τόσο στις αποφάσεις όσο και στην υλοποίηση τους έχουν πετύχει ένα πλήθος από μικρές φαινομενικά νίκες (ανάκληση απολύσεων, καταβολή δεδουλευμένων κλπ). Τέτοιες νίκες αποτελούν παρακαταθήκη για τους ταξικούς αγώνες εν γένει, αφού από τη μία αποτελούν ανάχωμα για τα σχέδια των αφεντικών και από την άλλη δυναμώνουν την πίστη των εργαζομένων για έναν αντιιεραρχικό δυναμικό συνδικαλισμό μακριά από τον έλεγχο των κομμάτων και την συνδιαλλαγή με τα αφεντικά.

 

 

 

Εμείς, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων της ACS Αλίμου και Γλυφάδας αφού πιστεύουμε ότι κάθε μερικός αγώνας με χαρακτηριστικά που προκρίνουν την αυτοοργάνωση και  την συλλογική από τα κάτω διεκδίκηση, ξεφεύγει από τα όρια του συντεχνιακού και είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια και συμβάλει στην όξυνση της ταξικής πάλης όπως και κάθε αδιαμεσολάβητος αγώνας που γίνεται σε ταξική και κοινωνική βάση. Άλλωστε για εμάς η λύση δεν είναι ένας πιο ανθρώπινος καπιταλισμός ούτε ένα γύρισμα «στα παλιά» όταν οι εργασιακές συνθήκες ήταν καλύτερες αλλά η καταστροφή του κράτους και της μισθωτής εργασίας και η κοινωνική απελευθέρωση.

 

 

 

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ACS ΑΛΙΜΟΥ ΚΑΙ

 

    ΓΛΥΦΑΔΑΣ

 

 

 

 

 

   Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 

 

 

 

   ΠΟΡΕΙΑ   ΣΑΒΒΑΤΟ 14/9, 12.00   ΠΛ. ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ

 

 

 

   ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ    25/9, 10.00    ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

 

     ΓΟΥΝΑΡΗ 219                                   

 

                                                                                    ναμούς

                                                                      Αναρχική συλλογικότητα από

                                                                      Ελληνικό,  Άνω Γλυφάδα,  Αργυρούπολη

 

ACS – Η νέα τάξη πραγμάτων

sbeodACS ΑΛΙΜΟΥ: 2ος ΜΗΝΑΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ…

 

 

Στις αρχές Αυγούστου του 2013 και χωρίς καμιά προειδοποίηση, οι πράκτορες του υποκαταστήματος της  ACS Αλίμου με την επωνυμία Αφοι Σακκά Ο.Ε ανακοινώνουν στους εργαζόμενους πως το μαγαζί θα μεταφερθεί στη λεωφόρο Κύπρου 158 στην Αργυρούπολη κι ότι στο εξής θα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση.

 

Η ACS Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις ΑΕΕ, κρυπτόμενη πίσω από το διακριτικό τίτλο Αφοι Σακκά Ο.Ε:

 

α) χρωστά στους εργαζόμενους μισθούς και άδειες

 

β) αρνείτε να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης

 

γ) προτείνει στους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις των 500 ευρώ στο «νέο» υποκατάστημα της ACS Αργυρούπολης

 

δ) τους εκβιάζει να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους προκειμένου να μη μείνουν άνεργοι.

 

Ταυτόχρονα το σύνολο του εξοπλισμού (αυτοκίνητα, hardware, έπιπλα κ.τ.λ) μεταφέρονται από τον Άλιμο στην Αργυρούπολη. Εννοείτε, πως η γεωγραφική περιοχή που κάλυπτε το «παλιό» υποκατάστημα καθώς και το πελατολόγιο περνούν στη δικαιοδοσία του «νέου» υποκαταστήματος της ACS.

 

Αυτό το καλοστημένο εργοδοτικής εμπνεύσεως τέχνασμα της ACS Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις ΑΕΕ ακούει στο όνομα «σύστημα δικαιόχρησης» ή όπως έχει επικρατήσει να λέγεται «franchise». Με αυτό τον τρόπο η ACS έχει καταφέρει:

 

α) να εξαιρούνται τα 350 υποκαταστήματά της από την εταιρική συνδικαλιστική εκπροσώπηση και να μη συμπεριλαμβάνονται στις επιχειρησιακές συμβάσεις που ξεπερνούν κατά το διπλάσιο τις ατομικές συμβάσεις των 500 ευρώ.

 

β) να απασχολεί 2.500 εργαζόμενους στα υποκαταστήματά της που ενώ δουλεύουν σε μαγαζιά με την ταμπέλα της ACS, φορούν εταιρικό ρουχισμό με τα διακριτικά της ACS, διακινούν φακέλους και μικροδέματα με αποδεικτικά παραλαβής-παράδοσης (voucher) με το σήμα της ACS και οδηγούν μηχανάκια και αυτοκίνητα που φέρουν το σήμα της ACS

 

γ) να καμώνεται πως δε φέρει καμία ευθύνη όταν καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων της.

 

Με λίγα λόγια έχει καταφέρει να απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους κάτω από ένα ενιαίο brand name χωρίς να έχει καθόλου υποχρεώσεις παρά μόνο δικαιώματα.

 

Αυτό που συμβαίνει στην ACS Αλίμου εντάσσεται στο πλαίσιο της «αναδιάρθρωσης» του Νότιου Τομέα της ACS και περιλαμβάνει μια τεράστια περιοχή που ξεκινά από την Καλλιθέα και τελειώνει στο Κορωπί. Σε αυτό το πλαίσιο η ACS θέλει να πετύχει

 

α) μείωση προσωπικού (απολύσεις)

 

β) μείωση κόστους εργασίας (υπογραφή νέων ατομικών συμβάσεων των 500 ευρώ)

 

γ) και αύξηση της παραγωγικότητας με εντατικοποίηση της εργασίας.

 

Ουσιαστικά στην περίπτωση της ACS Αλίμου ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια από τις κεντρικές πτυχές του περιβόητου «μνημονίου» που αποκτά πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, και από κάτι γενικό κι αόριστο μετουσιώνεται σε μια πολύ συγκεκριμένη επίθεση που στόχο έχει την υποτίμηση της εργασίας (μισθοί των 500 ευρώ) και της ζωής μας (φτωχοποίηση, περιθωριοποίηση, εξαθλίωση).

 

Αυτό που συμβαίνει στην ACS Αλίμου ετοιμάζονται να το επαναλάβουν στην ACS Γλυφάδας, σταδιακά θα είναι το νέο εργασιακό μοντέλο σε ολόκληρο το Νότιο Τομέα της ACS ενώ συμβαίνει ήδη σε ολόκληρη τη χώρα την τελευταία πενταετία.

 

Έχει έρθει η ώρα να δώσουμε τέλος στη λογική του «κοινωνικού αυτοματισμού», να δώσουμε τέλος στη λογική του «κοινωνικού κανιβαλισμού» να δώσουμε νόημα στη λογική που λέει Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ACS ΑΛΙΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

 

 

 

Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου

 

Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου

 

Ανοιχτή Συνέλευση Ελληνικού – Αργυρούπολης

Αλληλέγγυοι/ες από τα Νότια Προάστια

Νότια Αφρική: Οι απεργίες στον βιομηχανικό τομέα εξαπλώνονται

Σημαντικά τμήματα της βιομηχανικής εργατικής τάξης της Νότιας Αφρικής βρίσκονται σε απεργία, με περισσότερες πιθανές απεργίες να ξεκινήσουν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Από τη Δευτέρα, 90.000 εργάτες στον τομέα των κατασκευών βρίσκονται σε μια απεργία η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, και άλλοι 72.000 σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και βενζινάδικα ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία από τις 9 Σεπτεμβρίου. Οι τεχνικοί της αεροπορικής εταιρείας South African ξεκίνησαν επίσης απεργία την περασμένη Δευτέρα.

Οι μεταλωρύχοι χρυσού της Νότιας  Αφρικής οι οποίοι ειναι προσεταιρισμένοι στην Εθνική Ένωση Εργατών Ορυχείων (National Union of Mineworkers, NUM) και το Σύνδεσμο Εργατών Ορυχείων και της Κατασκευαστικής Ένωσης  (Association of Mineworkers and Construction Union, AMCU) είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν απεργία αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα με  πολυάριθμες αναφορές των μέσων ενημέρωσης. Εργοτάξια που είναι υπό την διεύθυνση των AngloGold Ashanti, Gold Fields and Harmony πιθανόν να είναι μεταξύ αυτών που θα επηρεαστούν. Λαμβάνοντας υπόψη τις επικείμενες δράσεις  στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, της βενζίνης και των ορυχείων, πάνω από 200.000 επιπλέον εργαζόμενοι της Νότιας Αφρικής μπορεί να  ξεκινήσουν απεργία την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με το Reuters.Ενώ  ο τομέας της εξόρυξης έχει βρεθεί στο επίκεντρο της αναταραχής όσον αφορά τα εργασιακά τα προηγούμενα χρόνια, σημαντικές δράσεις ξεσπάνε σε άλλους τομείς. Πριν από δύο εβδομάδες, δεκάδες χιλιάδες εργάτες της Νοτίου Αφρικής του τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας άφησαν τα εργαλεία τους (αρνούμενοι να δουλέψουν), παραλύοντας εργοστάσια αυτοκινήτων στην Πρετόρια, στο Πορτ Ελίζαμπεθ, στο Τουρμπάν και το Ανατολικό  Λονδίνο.

Σύμφωνα με το Reuters,  η απεργία στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και επηρεάζει τις δραστηριότητες των μεγάλων εταιρειών, όπως είναι η Toyota, η Ford και η  BMW. Οι απαιτήσεις των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας περιλαμβάνει μια αύξηση κατά 14% των απολαβών και επιδότηση στέγασης που ισοδυναμεί με περίπου 70 δολάρια. Οι εργοδότες αρχικά προσέφεραν 6 με 8% αύξηση των απολαβών. Την περασμένη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια νέα προσφορά που περιλαμβάνει 10% αύξηση των απολαβών.

Την προηγούμενη χρονιά είδαμε μια απότομη κλιμάκωση των ταξικών εντάσεων στη χώρα, καθώς βίαιες  συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ των εργατών, οι οποίοι είχαν  ξεκινήσει επαναλαμβανόμενες άγριες απεργίες, και τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που στηρίχθηκαν από τα συνδικάτα και το Αφρικανικό  Εθνικό Κογκρέσο (African National Congress, ANC).

Μόνο στον τομέα των ορυχείων, πάνω από 60 εργάτες δολοφονήθηκαν το προηγούμενο έτος, ως αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένης  της σφαγής των 34 ανθρακωρύχων της Νότιας Αφρικής από τις δυνάμεις  ασφαλείας κατά τη διάρκεια της απεργίας στο Marikana τον Αυγούστου του 2012. Η σφαγή των εργατών υποστηρίχθηκε από το ANC και της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας COSATU, συμπεριλαμβανομένου του NUM.Η  όξυνση του ταξικού αγώνα στη Νότια Αφρική τροφοδοτείται από άγριες  επιθέσεις στην εργατική τάξη από τις εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να  μειώσουν το κόστος παραγωγής κάνοντας μαζικές απολύσεις. Η Anglo American Platinum  επιδιώκει να κάνει 3.300 απολύσεις τον επόμενο μήνα και έχει απειλήσει  να κλείσει μια σειρά των δραστηριοτήτων της στη Νότια Αφρική, λέγοντας  ότι δεν είναι πλέον κερδοφόρες.

Τα συνδικάτα της Νότιας Αφρικής συνεργάζονται με τους εργοδότες για να διαλύσουν την αντιπολίτευση και να περιχαρακώσουν τους αγώνες που προκύπτουν από την εργατική τάξη. Ελπίζουν ότι οι απεργίες θα αφήσουν απλά έναν ατμό, συγκρατώντας τους αγώνες των εργατών στο να αναπτυχθούν σε μια πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση ANC.

Ο Joseph Mathunjwa, πρόεδρος του AMCU, που έχει παρουσιαστεί ως το πιο ριζοσπαστικό συνδικάτο, αναγνώρισε ανοιχτά, μιλώντας στο Reuters την Δευτέρα, ότι τα συνδικάτα επιδιώκουν να παράξουν περισσότερους ευνοϊκούς όρους για τις διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις. «Δεν είναι η απεργία αυτό που επιδιώκουμε, είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία» παραπονέθηκε.

Το σχόλιο του Mathunjwa καθιστά σαφές ότι ο πραγματικός στόχος των απειλών του περί απεργίας είναι να βελτιωθεί η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των συνδικάτων και των αφεντικών στα μεταλλεία, και αυτό, αν είναι δυνατόν, να γίνει  χωρίς την προσφυγή σε απεργιακή κινητοποίηση.

Εκπρόσωπος της Εθνικής Συνδικαλιστικής Ένωσης Μεταλλουργών  της Νότιας Αφρικής (NUMSA) , ο Castro Ngobese, επιδίωξε να καθησυχάσει τους εργοδότες λέγοντας ότι η ένωσή του είναι αξιόπιστος συνεργάτης του νοτιοαφρικανικού κεφαλαίου. «Δεν είμαστε μια ένωση που έχει μανία με την απεργία, υποστηρίζουμε τη διαδικασία της εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης.» Με την «εποικοδομητική διαπραγμάτευση» o Ngobese εννοούσε ότι είναι διαθέσιμος να συνωμοτήσει με τη νοτιοαφρικανική κυβερνώσα ελίτ ενάντια στην εργατική τάξη.Σε ένα άρθρο την Δευτέρα, με τίτλο «Τα συνδικάτα στα ορυχεία, τα αφεντικά σε πόλεμο με τις λέξεις πριν από την απεργία στο χρυσό στην Νότια Αφρική» το Reuters προώθησε τον ισχυρισμό, ο οποίος επαναλαμβανόταν συνεχώς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης , ότι οι άγριες απεργίες που ταρακούνησαν  τη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους έγιναν από «  παιχνίδια εξουσίας μεταξύ της NUM και του AMCU.»

Αυτή η εξήγηση χρησιμεύει για να καλύψει τις πραγματικές κατευθυντήριες δυνάμεις πίσω από τις ταραχές, ιδιαίτερα την εκρηκτική αύξηση της κοινωνικής ανισότητας. Η Νότια Αφρική ταξινομείται σταθερά μεταξύ των κοινωνιών με την μεγαλύτερη ανισότητα στον κόσμο.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο έχει αναδειχθεί ως το κύριο ανάχωμα του κεφαλαιοκρατικού κανόνα στη Νότια Αφρική, που διοικείται  από μαύρους εκατομμυριούχους που θανατώνουν μαύρους ανθρακωρύχους εκ μέρους του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Από την δική του πολιτική τροχιά , το εικονικό κόμμα του μαύρου εθνικισμού έχει αποδείξει την πτώχευση όλων των κομμάτων που βασίζονται σε εθνικιστικά προγράμματα.

Το ANC έχει την πλήρη υποστήριξη της ομοσπονδίας συνδικάτων του COSATU, συμπεριλαμβανομένου και του NUM. Το κρίσιμο ζήτημα επομένως παραμένει η οικοδόμηση μιας επαναστατικής ηγεσίας μέσα στη νοτιοαφρικανική εργατική τάξη που να μπορεί να ενώσει τους εργάτες απέναντι στα συνδικάτα και την κυβέρνηση. Ελλείψει μιας τέτοιας ηγεσίας, οι απεργίες θα απομονωθούν αναπόφευκτα και θα στραγγαλιστούν με τη συνεργασία των συνδικάτων.

πηγή: https://www.wsws.org/en/articles/2013/09/03/soaf-s03.html
Μετάφραση: Athens Imc Translations Team

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της ACS Aλίμου

sbeod

Η ACS “έκλεισε νύχτα” το κατάστημα στον Άλιμο αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζομένους-courier(χρωστά μισθούς και άδειες) και αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης. Επιπλέον τους προτείνει να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους ώστε να τους επαναπροσλάβει στο “νέο” κατάστημα με νέα ατομική σύμβαση και μισθό 500 ευρώ.

Κάποιοι απο τους απολυμένους δεν κάτσαν με σταυρωμένα χέρια και δημιούργησαν την Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου με σκοπό να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις και την αξιοπρέπεια τους.

Αυτές τις μέρες μαζί με την Συνελευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλων(ΣΒΕΟΔ) και με την βοήθεια συλλογικοτήτων της περιοχής(Αναρχική συλλογικότητα ναμούς, Ανοιχτή συνέλευση Ελληνικού Αργυρούπολης) πραγματοποιούν μικροφωνική(κάθε πρωί στις 8 30) έξω απο το νέο κατάστημα με παράλληλο μοίρασμα κειμένων. Οι μικροφωνικές θα συνεχιστούν τουλάχιστον μέχρι το τέλος της εβδομάδας.(θα ακολουθήσει νέα ενημέρωση)

Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας