Η κίνηση αλληλεγγύης και αντίστασης Β. Εύβοιας, με την ευκαιρία των παζαριών της Ιστιαίας και με το βεβαρυμμένο παρελθόν της τοπικής οργάνωσης της χρυσής αυγής που πέρυσι σκίασε τη νομιμότητα και κάθε θεσμική εκτελεστική οργάνωση, ανέλαβε ουσιαστική δράση ώστε να μην επαναληφθεί αυτή η αχαλίνωτη παραβατική συμπεριφορά και εφέτος.
Στα περσινά παζάρια είδαμε χρυσαυγίτες να συνοδεύουν δημοτικούς υπαλλήλους στο καθήκον τους, ομάδες κρούσης να βιαιοπραγούν σε συνανθρώπους μας για λόγους που δεν τους αφορούσαν, και όλα αυτά με την αστυνομία απούσα. Αυτή τη φορά όμως η αστυνομία ήταν παρούσα, ανταποκρίθηκε στο ελάχιστο που ήταν υποχρεωμένη να πράξει μετά την εισαγγελική εντολή που έλαβε να περιφρουρήσει τα παζάρια, αποτέλεσμα της εισαγγελικής παραγγελίας που είχε ζητήσει η κίνησή μας.
Ωστόσο, το πηγαίο μίσος της χρυσής αυγής οδήγησε ένα μέλος της στο να εξαπολύσει την φραστική επίθεσή του στην ειρηνική και απρόκλητη παρουσία της κίνησης με ύβρεις, χειρονομίες και απειλές τύπου “άμα δεν έχετε φύγει σε δέκα λεπτά θα έρθουμε και θα σας λιανίσουμε”, όλα αυτά παρουσία αστυνομικών, οι οποίοι όλως περιέργως δεν διαπίστωσαν καμία παράβαση. Αποκορύφωμα αποτέλεσε περιστατικό κατά το οποίο πολίτης – μέλος της κίνησης – αντέδρασε δικαιολογημένα, όντας αγανακτισμένος από την ασταμάτητη, χυδαία φραστική επίθεση που εξαπέλυε εναντίον του χρυσαυγίτης, όπου η αστυνομία (της οποίας τα όργανα υπήρξαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες) προέβη σε προσαγωγές με άμεσο και έντονο τρόπο στον μεν και με συγκρατημένες συστάσεις στον δε. Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή, αμελήθηκαν σαφώς οι αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας από τη συγκεκριμένη κρατική αρχή. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό, από το γεγονός ότι η τοπική αστυνομική αρχή πήρε θέση ευνοϊκότερη προς κάποια οργάνωση, ότι έδρασε με γνώμονα την επιρροή της χρυσής αυγής σαν κόμμα και όχι το συνταγματικό και ουσιαστικό της καθήκον.
Εμείς δίνουμε βάση στις απειλές του χρυσαυγίτη, δεν θέλουμε κανέναν να ζει υπό τον φόβο καμιάς νεοφασιστικής οργάνωσης που υποθάλπεται από έναν πολιτικό φορέα ο οποίος συντηρείται από τα χαμηλότερα ανθρώπινα ένστικτα και υπάρχει υπό το θεσμικό έλλειμμα ενός ασόβαρου κράτους με ευκαιριακές θεσμικότητες.