Σημαντικά τμήματα της βιομηχανικής εργατικής τάξης της Νότιας Αφρικής βρίσκονται σε απεργία, με περισσότερες πιθανές απεργίες να ξεκινήσουν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Από τη Δευτέρα, 90.000 εργάτες στον τομέα των κατασκευών βρίσκονται σε μια απεργία η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, και άλλοι 72.000 σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και βενζινάδικα ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία από τις 9 Σεπτεμβρίου. Οι τεχνικοί της αεροπορικής εταιρείας South African ξεκίνησαν επίσης απεργία την περασμένη Δευτέρα.
Σύμφωνα με το Reuters, η απεργία στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και επηρεάζει τις δραστηριότητες των μεγάλων εταιρειών, όπως είναι η Toyota, η Ford και η BMW. Οι απαιτήσεις των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας περιλαμβάνει μια αύξηση κατά 14% των απολαβών και επιδότηση στέγασης που ισοδυναμεί με περίπου 70 δολάρια. Οι εργοδότες αρχικά προσέφεραν 6 με 8% αύξηση των απολαβών. Την περασμένη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια νέα προσφορά που περιλαμβάνει 10% αύξηση των απολαβών.
Την προηγούμενη χρονιά είδαμε μια απότομη κλιμάκωση των ταξικών εντάσεων στη χώρα, καθώς βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ των εργατών, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει επαναλαμβανόμενες άγριες απεργίες, και τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που στηρίχθηκαν από τα συνδικάτα και το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (African National Congress, ANC).
Τα συνδικάτα της Νότιας Αφρικής συνεργάζονται με τους εργοδότες για να διαλύσουν την αντιπολίτευση και να περιχαρακώσουν τους αγώνες που προκύπτουν από την εργατική τάξη. Ελπίζουν ότι οι απεργίες θα αφήσουν απλά έναν ατμό, συγκρατώντας τους αγώνες των εργατών στο να αναπτυχθούν σε μια πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση ANC.
Ο Joseph Mathunjwa, πρόεδρος του AMCU, που έχει παρουσιαστεί ως το πιο ριζοσπαστικό συνδικάτο, αναγνώρισε ανοιχτά, μιλώντας στο Reuters την Δευτέρα, ότι τα συνδικάτα επιδιώκουν να παράξουν περισσότερους ευνοϊκούς όρους για τις διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις. «Δεν είναι η απεργία αυτό που επιδιώκουμε, είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία» παραπονέθηκε.
Το σχόλιο του Mathunjwa καθιστά σαφές ότι ο πραγματικός στόχος των απειλών του περί απεργίας είναι να βελτιωθεί η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των συνδικάτων και των αφεντικών στα μεταλλεία, και αυτό, αν είναι δυνατόν, να γίνει χωρίς την προσφυγή σε απεργιακή κινητοποίηση.
Αυτή η εξήγηση χρησιμεύει για να καλύψει τις πραγματικές κατευθυντήριες δυνάμεις πίσω από τις ταραχές, ιδιαίτερα την εκρηκτική αύξηση της κοινωνικής ανισότητας. Η Νότια Αφρική ταξινομείται σταθερά μεταξύ των κοινωνιών με την μεγαλύτερη ανισότητα στον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο έχει αναδειχθεί ως το κύριο ανάχωμα του κεφαλαιοκρατικού κανόνα στη Νότια Αφρική, που διοικείται από μαύρους εκατομμυριούχους που θανατώνουν μαύρους ανθρακωρύχους εκ μέρους του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Από την δική του πολιτική τροχιά , το εικονικό κόμμα του μαύρου εθνικισμού έχει αποδείξει την πτώχευση όλων των κομμάτων που βασίζονται σε εθνικιστικά προγράμματα.
Το ANC έχει την πλήρη υποστήριξη της ομοσπονδίας συνδικάτων του COSATU, συμπεριλαμβανομένου και του NUM. Το κρίσιμο ζήτημα επομένως παραμένει η οικοδόμηση μιας επαναστατικής ηγεσίας μέσα στη νοτιοαφρικανική εργατική τάξη που να μπορεί να ενώσει τους εργάτες απέναντι στα συνδικάτα και την κυβέρνηση. Ελλείψει μιας τέτοιας ηγεσίας, οι απεργίες θα απομονωθούν αναπόφευκτα και θα στραγγαλιστούν με τη συνεργασία των συνδικάτων.