Αρχείο ημέρας 26/09/2013

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,εργατικα

39 συλλογικότητες της Ιταλίας στηρίζουν τον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ./Ανακοίνωση Αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ.

Σχολιάστε
Μαθαίνουμε, με ιδιαίτερη έκπληξη και ανησυχία, πως τμήμα των δικαστικών αρχών στην Ελλάδα απεργάζονται την εκκένωση του χώρου της ΒΙΟ.ΜΕ. από τους εργαζόμενούς της, προκειμένου να εκποιήσουν το εργοστάσιο σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Φαίνεται πως πίσω από την όψιμη σπουδή των δικαστικών αρχών κρύβεται μιά ακόμη προσπάθεια της κυβέρνησης να τσακίσει ένα αγωνιζόμενο κομμάτι των εργαζομένων και της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Μεθοδεύει αυτήν τη καταστολή, όπως μεθόδευσε και το χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν Υγεία, στη Παιδεία, στην ΕΡΤ, στον αγωνιζόμενο λαό της Χαλκιδικής αλλά και στους κοινωνικούς χώρους ανά την Ελλάδα. Η κυβέρνηση μεθοδεύει αυτο το ύπουλο χτύπημα των εργαζομένων και του αγώνα τους για επιβίωση, για να προασπίσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εξυπηρετεί και να εξασφαλίσει την επιβίωση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, προσπαθώντας να προλάβει την διάδοση του παραδείγματος της ΒΙΟ.ΜΕ. και σε άλλα εργοστάσια και επιχειρήσεις που κλείνουν.
Αυτούς τους επτά μήνες λειτουργίας του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ., έχουμε παρακολουθήσει προσεκτικά την ανάπτυξη του εγχειρήματος. Θεωρούμε τη ΒΙΟ.ΜΕ. ένα εξαιρετικό παράδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης “από τα κάτω”. Η ΒΙΟ.ΜΕ. φωτίζει το δρόμο για το μέλλον, για μια κοινωνία και μια παραγωγή πέραν των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι, και πρώτη-πρώτη η ελληνική κυβέρνηση, είναι πως η υπόθεση της ΒΙΟ.ΜΕ. ΔΕΝ μπορεί να γίνει και ΔΕΝ θα γίνει κομμάτι των μικροπολιτικών της παιχνιδιών και ενδοκοινοβουλευτικών σκοπιμοτήτων. Διότι η ΒΙΟ.ΜΕ. δεν είναι υπόθεση του ελληνικού κράτους, ούτε καν μόνο του ελληνικού κινήματος και κοινωνίας. Είναι υπόθεση της παγκόσμιας κοινότητας των εργαζομένων, των ανέργων, των αγωνιζόμενων ανθρώπων, υπόθεση όλων μας.
Γι’ αυτούς τους λόγους:
– ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ  απ’ το ελληνικό κράτος και τις δικαστικές αρχές να αφήσουν ήσυχους τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. να δουλέψουν, να παράξουν και να επιβιώσουν.
– ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ τους επίδοξους σπεκουλαδόρους: κάτω τα χέρια απ τη ΒΙΟ.ΜΕ.! Η ΒΙΟ.ΜΕ. ανήκει στους εργάτες της και στην κοινωνία!
– ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ την αμέριστη αλληλεγγύη προς τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. ΚΑΛΟΥΜΕ συλλογικότητες, οργανώσεις αλλα και την κοινωνία ολόκληρη να σταθουν έμπρακτα στο πλάι τους.
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
1. Ex Colorificio – Rebeldia (Pisa) [Κοινωνικό κέντρο]
2. Fairwatch (Pisa) [οργάνωση που ασχολείται με το αλληλέγγυο εμπόριο]
3. SCUP (Roma) [κοινωνικό κέντρο – συνεταιρισμός]
4. Radio Sonar (Roma) [ραδιοφωνικός σταθμός]
5. Centro Sociale Occupato Autogestito Sans Papiers (Roma) [κοινωνικό κέντρο]
6. Mezzo cannone Occupato [κοινωνικό κέντρο]
7. Laboratorio Occupato Insurgencia (Napoli) [κοινωνικό κέντρο]
8. Centro Sociale Occupato Autogestito Zapata (Genova) [κοινωνικό κέντρο]
9. TPO Bologna (Bologna) [κοινωνικό κέντρο]
10. Làbas occupato (Bologna) [κοινωνικό κέντρο]
11. Rete della conoscenza [μεγάλη φοιτητική και μαθητική οργάνωση – δραστηριοποιείται σε όλη την Ιταλία]
12. Officine Corsare (Torino) [πολιτική συλλογικότητα]
13. Il Corsaro (http://ilcorsaro.info/) [ενημερωτικό σάιτ]
14. Teatro Rossi Aperto (Pisa) [κατειλημμένο θέατρο]
15. Centro sociale La Talpa e l’Orologio (Imperia) [κοινωνικό κέντρο]
16. Exploit (Pisa) [φοιτητική οργάνωση – κοινωνικό κέντρο]
17. Eigenlab – Laboratorio Autogestito (Pisa) [βιοτεχνικό εργαστήρι]
18. Comunità in resistenza (Empoli) [οργάνωση που ασχολείται με τοπικά και περιβαλλοντικά ζητήματα]
19. Anomalia Parma (www.anomaliaparma.org/) [ενημερωτικό σάιτ]
20. Per un’altra città (Firenze) [δημοτική παράταξη]
21. CS Cantiere (Milano) [κοινωνικό κέντρο]
22. Collettivo Prezzemolo (Firenze) [φοιτητική συλλογικότητα]
23. Antifascisti Greci a Firenze [πρωτοβουλία ελλήνων μεταναστών ενάντια στο φασισμό]
24. ΠΕΛΕΒΙ – Πρωτοβουλία Ελλήνων Εργατών στη Βόρεια Ιταλία
25. ANPI ISPRA (Ispra) [Ένωση παρτιζάνων – αντιστασιακών / παράρτημα Ispra]
26. Officine Zero – Ex-Rsi (Roma) [κατειλημμένο εργοστάσιο]
27. ESC Atelier Autogestito (Roma) [κοινωνικό κέντρο]
28. Point Break Studentato Occupato (Roma) [κατειλημμένη φοιτητική εστία]
29. Centro Sociale Astra 19 (Tufello, Roma) [κοινωνικό κέντρο]
30. Horus Project (Roma) [συνεταιρισμός]
31. Strike spa (Roma) [κοινωνικό κέντρο]
32. Mushrooms Project (Roma) [συλλογικότητα μουσικών]
33. DinamoPress (dinamopress.it) [ενημερωτικό σάιτ]
34. Associazione Italia – Nicaragua (Cooperazione) (Livorno) [οργάνωση αλληλεγγύης στη Νικαράγουα]
35. Associazione Italia – Nicaragua (Commercio Equo) (Livorno) [αλληλέγγυο εμπόριο]
36. Centro Nuovo Modello di Sviluppo (Vecchiano) [οικοκοινότητα]
37. Onda Amica
38. Movimento Lotta per la Casa (Firenze) [οργάνωση για το δικαίωμα στη στέγη]
39. Direttivo Distretto di Economia Solidale Altrotirreno (Pisa) [οργάνωση οικολογίας – αλληλέγγυας οικονομίας]
Το ιταλικό κείμενο στο διεθνές site εδώ.

http://biom-metal.blogspot.gr/2013/09/39.html

παρακρατικοι

Τι κρύβει το καταστατικό της Χ.Α. *

2 σχόλια

*Γράφει ο ΙΟΣ

«Για μας τους Ελληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρξε ποτέ κανένα δίλημμα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας…»
«Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ” αυτά, αλλά όχι το μοναδικό…»

 

 

Το καταστατικό της ναζιστικής οργάνωσης Χ.Α.

 
  • Οργάνωση με στρατιωτική ιεραρχία και μυστική ξεχωριστή δομή για τα Τάγματα Εφόδου. Για όλα αποφασίζει ο Αρχηγός ο οποίος είναι ο Ανώτατος Ηγέτης.

 

  • Το καταστατικό είναι σφραγισμένο με το έμβλημα της οργάνωσης, σε κόκκινο χρώμα. Είναι το ρουνικό σύμβολο Wolfsangel (λυκοπαγίδα), το οποίο έφερε η 4η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία των SS, εκείνη που ευθύνεται για τις σφαγές στην Κλεισούρα και το Δίστομο
 
  • Οι βαθμίδες διοικητικής ιεραρχίας κατά ανιούσα κλίμακα είναι: Φαλαγγίτης, Λοχίτης, Πυρηνάρχης, Ομαδάρχης, Τομεάρχης, Φαλαγγάρχης. Είναι σαφές ότι η «διοικητική» ιεραρχία συμπίπτει με τη στρατιωτική δομή που απαιτεί η δράση του Λαϊκού Συνδέσμου, ενώ η «οργανωτική» περιορίζεται στις απλές προπαγανδιστικές δραστηριότητες της οργάνωσης
  • «Εμείς οι Ελληνες εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής εξάπτοντας την ευθύνη και το καθήκον μας πάνω από το κοινό μέτρο, παραμένουμε υπέροχα πιστοί στη μόνη άφθαρτη κι ακατάλυτη από την παρακμή των καιρών Αρχή, την Αρχή του Αρχηγού»

Το βασικό ερώτημα που απασχολεί τις δικαστικές αρχές είναι ο ακριβής χαρακτήρας της οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ενώ υπάρχει πληθώρα εγκληματικών ενεργειών στις οποίες εμπλέκονται τα Τάγματα Εφόδου της οργάνωσης, η ηγεσία της επιχειρεί να αποσείσει τις ευθύνες της και να τις μεταβιβάσει στα απλά μέλη.
Απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνει το ίδιο το καταστατικό της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για ένα πραγματικό ντοκουμέντο, από το οποίο προκύπτουν τόσο η στρατιωτική ιεραρχία της οργάνωσης όσο και το γεγονός ότι όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από ένα αυστηρά συγκεντρωτικό σχήμα, με κορυφή τον ίδιο τον Αρχηγό, δηλαδή τον Νίκο Μιχαλολιάκο.
Πρόκειται για ένα εσωτερικό έγγραφο της οργάνωσης, πολυγραφημένο σε μικρό σχήμα. Έχει συνταχθεί το 1987. Το καταστατικό είναι σφραγισμένο με το έμβλημα της οργάνωσης, σε κόκκινο χρώμα. Είναι το ρουνικό σύμβολο Wolfsangel (λυκοπαγίδα), το οποίο έφερε η 4η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία των SS, εκείνη που ευθύνεται για τις σφαγές στην Κλεισούρα και το Δίστομο.

Τα δύο σκέλη

 
Το καταστατικό διαχωρίζει τους δύο κλάδους της οργάνωσης. Από τη μια υπάρχει η Χρυσή Αυγή ως κίνηση «για την έρευνα και τις προοπτικές της ευρωπαϊκής πολιτιστικής δημιουργίας […] υπό το πρίσμα της κοσμοθεωρίας και της βιοθεωρίας του εθνικοσοσιαλισμού». Από την άλλη υπάρχει η «πολιτική έκφραση» της οργάνωσης, δηλαδή ο Λαϊκός Σύνδεσμος, ο οποίος «δραστηριοποιείται προς την κατεύθυνση της ιδεολογικής διαφωτίσεως και της πολιτικής οργανώσεως της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας σύμφωνα με τις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και είναι επιφορτισμένος με τη διεξαγωγή του αντίστοιχου πολιτικού αγώνα».
Η δομή της οργάνωσης είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, με έξι διευθύνσεις, που κι αυτές υποδιαιρούνται σε τμήματα «αναλόγως των υφισταμένων δραστηριοτήτων». Σημειώνουμε τα τμήματα «Φυλετικών Ερευνών», «Εκπαιδεύσεως Μελών» και «Οργανώσεως Πυρήνων Αμύνης».
Όσο για τα μέλη της οργάνωσης, αυτά κατατάσσονται σύμφωνα με μια «οργανωτική» και μια «διοικητική» ιεραρχία, οι οποίες δεν συμπίπτουν, εφόσον η πρώτη είναι η τυπική ιεραρχία, ενώ πάνω στη δεύτερη «εδράζεται η αγωνιστική δράση της Χρυσής Αυγής». Ανώτερη είναι η διοικητική ιεραρχία διότι έχει σχέση «με το βαθμό αφομοιώσεως της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας από κάθε μέλος καθώς και με τους αγώνες του για τη διάδοση και επικράτησή της». 
 
Οι βαθμίδες διοικητικής ιεραρχίας κατά ανιούσα κλίμακα είναι: Φαλαγγίτης, Λοχίτης, Πυρηνάρχης, Ομαδάρχης, Τομεάρχης, Φαλαγγάρχης. Είναι σαφές ότι η «διοικητική» ιεραρχία συμπίπτει με τη στρατιωτική δομή που απαιτεί η δράση του Λαϊκού Συνδέσμου, ενώ η «οργανωτική» περιορίζεται στις απλές προπαγανδιστικές δραστηριότητες της οργάνωσης. Η «διοικητική» δομή δεν είναι δηλαδή τίποτα άλλο από αυτό που έχουμε δει να δρα με τη μορφή των Ταγμάτων Εφόδου.

Η Αρχή του Αρχηγού

Τα πράγματα απλουστεύουν όταν αναφέρονται στον Αρχηγό, ο οποίος «είναι ο Ανώτατος Ηγέτης της Χρυσής Αυγής. Προΐσταται του Κεντρικού Συμβουλίου χωρίς να μετέχει σ’ αυτό. Δεν δεσμεύεται κατά τη λήψη των τελικών αποφάσεων από τη γνώμη των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου, την οποία αποδέχεται κατά βούλησιν [sic]. Έχει την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων». Συμπερασματικά, «το πρόσωπο του Αρχηγού είναι απολύτως απαραβίαστο». Βέβαια, προβλέπεται ακόμα και ανάκληση του Αρχηγού, μόνο που γι’ αυτό απαιτείται η ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου. Λίγο δύσκολο να συμβεί αυτό, εφόσον από τα 7 μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου τα 4 ορίζονται με απόφαση του Αρχηγού.
 
Το καταστατικό περιλαμβάνει και ειδικό κεφάλαιο για να εξηγήσει την «Αρχή του Αρχηγού». Η μεταφορά αυτή στα καθ’ ημάς του χιτλερικού Führerprinzip έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
«Εμείς οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής εξάπτοντας την ευθύνη και το καθήκον μας [sic] πάνω από το κοινό μέτρο, παραμένουμε υπέροχα πιστοί στη μόνη άφθαρτη κι ακατάλυτη από την παρακμή των καιρών Αρχή, την Αρχή του Αρχηγού.
 
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν είναι ο εκλεκτός της ολιγαρχίας του πλούτου ή του κόμματος που κολακεύοντας τις ταπεινές κι ιδιοτελείς ορέξεις της μάζας ή έρποντας γλοιωδώς στα σκονισμένα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας βολεύθηκε στο θώκο της εξουσίας.
 
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι η ενσάρκωση της ίδιας της ιστορικής συνείδησης της Λαϊκής κοινότητας, ο αξιότερος όλων των αγωνιστών της που με την ενορατική διαύγεια, το πνεύμα θυσίας και το αίσθημα ευθύνης που τον διέπουν αναλαμβάνει να την οδηγήσει στο πολιτιστικό της πεπρωμένο.
 
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο εκλεκτός ταγός που αναδεικνύεται και καταξιώνεται στην πρωτοπορία του αγώνα, ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του Αίματος, ο διερμηνευτής των κρυφών ελπίδων, των βαθύτερων πόθων και των μυστικών ψιθύρων του απλού λαού, ο υπέροχος απλοποιητής της θεωρίας και ο εξαγνιστής της πράξεως. Είναι ο ηγέτης που στο πρόσωπό του συμβάλλουν όλες οι λαϊκές αρετές, αλλά και η συνισταμένη ενιαία βούληση του έθνους.
 
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο κατεξοχήν Λαϊκός Ηγέτης. Οχι μόνο γιατί με το παράδειγμα της δράσεώς του εμπνέει και καθοδηγεί τον λαό και τους συναγωνιστές του, αλλά κυρίως γιατί αυτοί αποτελούν τη μοναδική πηγή της δικής του εμπνεύσεως. Στην εκλεκτή προσωπικότητά του ανακλώνται οι προσωπικότητες όλων των συντρόφων του και η μεταξύ τους σχέση είναι ακατάλυτη.
 
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν ίσταται πάνω ή δίπλα στο λαό, δεν βρίσκεται μέσα στο λαό, είναι ο ίδιος ο Λαός, που έχει συνειδητοποιήσει το ιστορικό του πεπρωμένο, είναι η ιστορική του ταυτότητα.
 
Όπως οι χιλιάδες παραπόταμοι αντλώντας από τις πηγές συγκλίνουν και συμβάλλουν στη δημιουργία της κοίτης του μεγάλου ποταμού, έτσι και οι επί μέρους λαϊκές δυνάμεις, αντλώντας την άφθαρτή του ζωτικότητα από τις πολιτιστικές τους καταβολές, συγκλίνουν και συμβάλλουν στο πρόσωπο του Αρχηγού. Αν οι θρύλοι και οι λαϊκές παραδόσεις είναι οι ρίζες του δένδρου της πολιτιστικής δημιουργίας που χάνονται στο ιστορικό μας παρελθόν, αν ο κορμός του δένδρου είναι ο ίδιος ο λαός στην ιστορική του διαδρομή και κλάδοι του οι εθνικοί και λαϊκοί αγώνες, ο Αρχηγός είναι η Γονιμοποιός Αρχή, που μέσα από την Ανοιξη των Ανθών, δηλαδή των εκλεκτών αγωνιστών, γεννά τους καρπούς της νέας πολιτιστικής συγκομιδής».
 
Σ’ αυτό το πνεύμα συνεχίζεται η εξύμνηση του Αρχηγού με κατακλείδα την ανοιχτή αναφορά στον ναζισμό:
«Για μας τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρξε ποτέ κανένα δίλημμα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας. Είχαμε όμως κι άλλους λόγους, πέρα από τα δεινά της δημοκρατίας, για να υποστηρίζουμε άλλες μορφές διακυβερνήσεως. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι και το μοναδικό. Έτσι η επιλογή μας είναι ξεκάθαρη. Πιστεύουμε στην Αρχή του Αρχηγού ως θεμέλιο πολιτειακής νομιμότητας. […] Θέλουμε η πηγή της πολιτειακής μας νομιμότητας να είναι ζώσα, να έχει σάρκα και οστά, να είναι η ενανθρωπισμένη υπόσταση αυτών των ακαταλύτων αξιών του πολιτισμού μας, ο άγρυπνος φρουρός τους, ο διερμηνευτής της μυστικής φωνής του Αίματός μας, ο ενσαρκωτής των οραμάτων της Λαϊκής μας κοινότητας να είναι ένας από εμάς, ο πρώτος από εμάς, εκείνος που είμαστε εμείς, να είναι ο Αρχηγός. […] Η Αρχή του Αρχηγού ως ανώτατη αρχή και η αυστηρή ιεραρχική δομή και οργάνωση διέπει λοιπόν απαρέγκλιτα την εθνικοσοσιαλιστική μας κοινότητα, τη Χρυσή Αυγή, και θα καθορίσει αύριο το περίγραμμα της Νέας Ευρωπαϊκής εθνικοσοσιαλιστικής Πολιτείας».

Ο χαιρετισμός και οι στολές

Την ίδια περίοδο συντάχθηκε και ο «Εσωτερικός Κώδικας» της οργάνωσης, με τον «Κώδικα Τιμής» και το «Εθνικοσοσιαλιστικό Τυπικό». Στα άρθρα 22-24 του Κώδικα ορίζονται τα του χαιρετισμού των μελών:
«Ο Εθνικοσοσιαλιστικός Χαιρετισμός κατά την είσοδο και την έξοδο από τα γραφεία είναι υποχρεωτικός. Ο χαιρετισμός αποδίδεται με σφρίγος και ζωηρότητα όπως αρμόζει στην Εθνικοσοσιαλιστική Τάξη και δεν επιτρέπεται να είναι νωθρός και χαλαρός. Τον χαιρετισμό ανταποδίδει υποχρεωτικά το υπεύθυνο όργανο υπηρεσίας. Υποχρεωτικός είναι επίσης ο χαιρετισμός προς τον ομιλητή μετά το πέρας της ομιλίας. Ο χαιρετισμός αυτός είναι απόδοση τιμής προς τους απανταχού του χώρου και του χρόνου αγωνιστές του τρόπου ζωής που προάγει ο Εθνικοσοσιαλισμός. Επιβάλλεται εντός των γραφείων ο σεβασμός και η απότιση τιμής στους τύπους και τα σύμβολα του Εθνικοσοσιαλισμού».
Όσο για την αμφίεση και την εν γένει εμφάνιση των μελών εντός των γραφείων, πρέπει να είναι «λιτή, ευπρεπής, σοβαρή και πειθαρχημένη κατά τα εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα» (άρθρο 27). 
Εκτός των γραφείων «επιβάλλεται αμφίεση που φανερώνει αγωνιστικό ήθος. Σαν τέτοια προτείνεται η ακόλουθη: χακί ή φαιό πουκάμισο, μαύρο ή χακί παντελόνι, μαύρο ή χακί χιτώνιο, αρβύλες ή μπότες. Την αμφίεση συμπληρώνει γραβάτα και μικρό εθνικοσοσιαλιστικό σύμβολο ελευθέρας επιλογής» (άρθρο 28). 
Και όπως είναι φυσικό, «απαγορεύεται εντός των γραφείων η ελευθεριάζουσα και αναρχούμενη εμφάνιση: απεριποίητα και μακριά μαλλιά και μούσια, ακατάστατη και έξαλλη αμφίεση, κάπνισμα, διότι αποτελεί δείγμα του ανεύθυνου και ασύδοτου τρόπου ζωής που δεσπόζει σήμερα στην κοινωνία μας και τον οποίο το εθνικοσοσιαλιστικό ήθος πολεμά αμείλικτα» (άρθρο 29).
Και η κορωνίδα: «Το δίπτυχο προς το οποίο ένας εθνικοσοσιαλιστής μένει απαρασάλευτα προσηλωμένος μέχρι θανάτου είναι το φυλετικό – ηθικό δίπολο: αίμα-τιμή».
Τα στοιχεία που περιέχονται στο καταστατικό είναι συντριπτικά. Τεκμηριώνονται ο στρατιωτικός χαρακτήρας της οργάνωσης, η μυστική ξεχωριστή δομή των Ταγμάτων Εφόδου, η παντοδυναμία του Αρχηγού και ο απόλυτος έλεγχος των «κατωτέρων» από τους «ανώτερους».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

αναρχικεΣ συλλογικοτητεΣ

Σχετικά με τη συλλήψη 4 αγωνιστών μετά τη λήξη της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη στην Πάτρα

Σχολιάστε
1378725_161418277398000_1340724794_n

το πανό του εργαλειοφόρου στην απεργιακή πορεία της 25ης Σεπτέμβρη 

Την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη, ημέρα απεργίας στο δημόσιο τομέα, η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά – εργαλειοφόρος ήταν για ακόμα μια φορά στο δρόμο, στην κατεύθυνση της όξυνσης του ταξικού-κοινωνικού πολέμου. Η πορεία ήταν μικρή και υποτονική, καθώς οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές, γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, σε συνδυασμό με τα εκλογικά «ζυγίσματα» των ηγεσιών της καθεστωτικής αριστεράς δεν στήριξαν τον αγώνα των καθηγητών που βρισκόταν σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αναδιπλωθούν και να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους. 

Ως αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, που τη λογική και την πρακτική μας την διέπουν η παρέμβαση σε κάθε πεδίο του κοινωνικού και του ταξικού αγώνα, βρεθήκαμε στην πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Γεωργίου και συμμετείχαμε στο αναρχικό μπλοκ του “εργαλειοφόρου” όπου διασχίζοντας κεντρικούς δρόμους της Πάτρας, καταλήξαμε στο ίδιο σημείο από το οποίο λίγο μετά διαλυθήκαμε. Αμέσως μετά, 4 σύντροφοι μας, μάζεψαν τις σημαίες μας με σκοπό να κατευθυνθούν λίγα μέτρα πιο μακριά προκειμένου να τις αφήσουν σε ένα αυτοκίνητο. Στη μέση της διαδρομής (στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, οδός Κορίνθου και Αγίου Νικολάου), οι σύντροφοι κυκλώνονται από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ οι οποίοι τους ακινητοποιούν, τους ψάχνουν τις τσέπες και τις τσάντες και τους προσαγάγουν στο μπατσομέγαρο. Λίγη ώρα αργότερα οι προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις με την κατηγορία της οπλοκατοχής! Και αναρωτιέται κανείς ποια ήταν τα όπλα; Μα φυσικά οι σημαίες! Αργά το απόγευμα αφήνονται ελεύθεροι, ενώ ορίστηκε δικάσιμος για τις 6 Νοέμβρη.

Η επίθεση που δέχονται τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας από την κυριαρχία είναι άνευ προηγουμένου. Την ίδια ώρα, που το κράτος προσπαθεί με θεαματικό τρόπο να δείξει δήθεν όλη του την αυστηρότητα ενάντια στους ναζιστές της χρυσής αυγής που το ίδιο την χρησιμοποίησε ως μοχλό πίεσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας και την εξέθρεψε συνειδητά, παράλληλα προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο εγγυητής της ομαλότητας χρησιμοποιώντας τη θεωρία των 2 άκρων. Εξισώνοντας δηλαδή τους παρακρατικούς φονιάδες της χρυσής αυγής με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και ειδικότερα με τους αναρχικούς. Η ρητορική και πρακτική αυτή δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή! Η πρωτοφανής σύλληψη των 4 συντρόφων για σημαίες(!) είναι το συμβολικό μήνυμα του κράτους ότι δίπλα στις προ μιας ημέρας φωτογραφίες με τις ελληνικές σημαίες της χρυσής αυγής, θα στέκονται αυτές της αναρχίας. Ένα ψευδεπίγραφο μήνυμα της κυριαρχίας ότι η σάπια δημοκρατία τους, το σάπιο σύστημα τους μπαίνει ανάχωμα απέναντι στην φασιστική απειλή από τη μια και ένα κυριολεκτικό μήνυμα στην απειλή της κοινωνικής επανάστασης από την άλλη. Ας δούμε όμως πως έχουν πραγματικά τα γεγονότα…

Το κράτος έκτακτης ανάγκης, όπως διαμορφώνεται σήμερα στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε όλο το δυτικό κόσμο, μην έχοντας να προσφέρει πλέον ούτε το βασικό επίπεδο διαβίωσης στους υπηκόους του και θέλοντας παράλληλα να διαιωνίσει την εξουσία του τσακίζοντας τις αντιστάσεις των από τα κάτω, επενδύει στο φόβο και στον αποπροσανατολισμό. Η χρυσή εφεδρεία κάθε τέτοιου κράτους που ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι είναι το αγαπημένο παιδί των αστών, είναι ο φασισμός. Ο φασισμός όμως θέριεψε, άπλωσε το δηλητήριο του σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και άρχισε να φοβίζει τους εξουσιαστές. Οι κυβερνώντες αισθάνθηκαν ότι το θηρίο που εξέθρεψαν ίσως φάει και αυτούς τους ίδιους, άρα έπρεπε να πάρουν μέτρα εναντίον του. Η αφορμή δόθηκε με το αίμα του αντιφασίστα συντρόφου Παύλου Φύσσα ο οποίος έπεσε νεκρός μετά από οργανωμένη επίθεση των παρακρατικών της χρυσής αυγής που τον δολοφόνησαν με μαχαίρι. Το αίμα του ήταν αυτό που έδωσε στο κράτος τη δυνατότητα να γίνει πιο αυστηρό με τα παιδιά του τα οποία ξέφυγαν λίγο περισσότερο από τις πατρικές αγκάλες. Ο οπλισμός των ναζιστών, η εκπαίδευση των ταγμάτων εφόδου σε στρατόπεδα από εκπαιδευτές χρυσαυγίτες άντρες των ειδικών δυνάμεων και η αποδεδειγμένη στενή σχέση των μπάτσων με την παρακρατική συμμορία, οι οποίοι τους προσέφεραν ασυλία, πληροφορίες, ακόμα και έμψυχο δυναμικό, αποδεικνύουν περίτρανα τον διαπλεκόμενο ρόλο της χρυσής αυγής με το κράτος και τους μηχανισμούς του.

Στην άλλη πλευρά -και όχι στο άλλο άκρο-, βρίσκεται ο κόσμος του αγώνα. Ο κόσμος που προσπαθεί να σταθεί όρθιος με αξιοπρέπεια απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην υποβάθμιση και τη λεηλασία των ζωών μας, να αυτοοργανωθεί και να παλέψει για μια άλλη κοινωνία. Όχι αυτή του κράτους και των αφεντικών που ζουν παρασιτικά πάνω στην κοινωνία, την καθυποτάσσουν, την καταστέλλουν, ούτε αυτή των φασιστών και των διεστραμμένων μισάνθρωπων προτύπων τους, αλλά για μια αταξική κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης.

Η κυριαρχία, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μοναδικός της εχθρός είναι αυτοί που εξαθλιώνει και εξεγείρονται εναντίον της. Είναι ο κόσμος της ανασφάλιστης εργασίας, των πενιχρών μεροκαμάτων. Η εργατική τάξη, που βιώνει τις άθλιες συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς, τους εξευτελισμούς και την ταπείνωση από τα αφεντικά. Είναι η νεολαία που γνωρίζει πολύ καλά ότι το μέλλον της είναι η ανεργία και η φτώχεια. Είναι κοντολογίς οι από κάτω αυτού του κόσμου που δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες τους!

Ως αναρχικοί, υψώνουμε τις μαυροκόκκινες σημαίες μας περήφανα και φωνάζουμε σε όλους τους τόνους ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του συνολικότερου αντικρατικού αγώνα! Οι 4 σύντροφοι μας, συνελήφθησαν ως αναρχικοί και ως αντιφασίστες, καθώς το κράτος από τη μια επιβάλλει το δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια που στρέφονται εναντίον του και παράλληλα αυτοανακηρύσσεται διαιτητής ανάμεσα σε αυτά που βαφτίζει ως άκρα. Στην πραγματικότητα όμως, το κράτος και οι φασίστες είναι τα συγκοινωνούντα δοχεία, οι δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο αγώνας που εστιάζεται μόνο ενάντια στους ναζί, είναι αγώνας αποσπασματικός και καταδικασμένος να φτάσει μέχρι ένα ορισμένο σημείο πριν πάλι οπισθοχωρήσει. Εχθρός της κοινωνίας, εχθρός της ανθρωπότητας και δημιουργός όλων των παραγόντων που κρατάνε τον άνθρωπο όμηρο και καταδικασμένο σε μια άθλια ζωή είναι το κράτος. Η δημοκρατία, επιχειρεί να στήσει το σκηνικό των 2 άκρων, καθώς έχει συμφέρον στην αναπαραγωγή των υπαρχουσών δομών και της αστικής νομιμότητας. Το άκρο όμως είναι αυτοί. Από τη μια, το κράτος και το κεφάλαιο που τρομοκρατούν τους από τα κάτω αυτού του κόσμου είτε μέσω της καταστολής, είτε μέσω της ανεργίας, είτε μέσω της φοροληστείας και του γενικότερου εξατομικευμένου μοντέλου ζωής που προωθούν στο οποίο ο κοινωνικός κανιβαλισμός, ο ανταγωνισμός και ο ατομισμός επιβραβεύονται έναντι της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας. Από την άλλη ο φασισμός ο οποίος εχθρεύεται την ανθρωπότητα και έχει πεταχτεί από τους λαούς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Απέναντι στην κατασκευασμένη λογική των άκρων, παραμένουμε στο επίκεντρο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας

 Είμαστε αυτοί που δικαίως μας φοβούνται, που τρέμουν στην ύπαρξη μας και επιθυμούν τον αφανισμό μας γιατί γνωρίζουν καλά πως μέσα μας “κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο, εδώ, στις καρδιές μας. Αυτός ο κόσμος γεννιέται αυτή τη στιγμή”.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣΤΗΣ 25/9 ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

 ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

  αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

ΠΗΓΗ:http://ipposd.wordpress.com/