Στις 18/9 ο Παύλος Φύσσας, αντιφασίστας από την περιοχή της Αμφιάλης, αφού πάλεψε με μια ομάδα τραμπούκων της Χρυσής Αυγής δολοφονήθηκε από το Γιώργο Ρουπακιά με μαχαιριά στο στήθος. Το συμβάν εκτυλίχτηκε ενώπιον της ομάδας ΔΙΑΣ που παρακολουθούσε άπραγη και αρκέστηκε στο να συλλάβει το δράστη καθ’ υπόδειξη του αιμόφυρτου Παύλου.
Αυτή η δολοφονία δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Από τις περσινές εκλογές, η ναζιστική Χρυσή Αυγή, εκτός από το να υπερψηφίζει τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, το ξεπούλημα της Αγροτικής, το κλείσιμο της ΕΡΤ, εκτός από το να υποστηρίζει τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της Χαλυβουργικής και τα μεταλλεία χρυσού του Μπόμπολα στις Σκουριές Χαλκιδικής έχει να επιδείξει ένα πλούσιο και συμπληρωματικό προς το κοινοβουλευτικό της έργο: να δοκιμάζει και να τελειοποιεί τις παρακρατικές δολοφονικές τεχνικές της πάνω στα σώματα των μεταναστών. Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο Σαχτζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες καθώς πήγαινε στη δουλειά του στα Πετράλωνα, δολοφονία που ήρθε να προστεθεί στα πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα, στον άγριο ξυλοδαρμό των Αιγύπτιων ψαράδων στο Πέραμα και στο καθημερινό ρατσιστικό μίσος που θρασύδειλα εξαπολύουν οι οπαδοί της όπου κρίνουν ότι τους παίρνει.
Όταν όμως το αντιμεταναστευτικό έπαψε να αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της Χρυσής Αυγής από την κυρίαρχη πολιτική του κράτους και δε μπορούσε πλέον να της αποδώσει τα απαραίτητα πολιτικά οφέλη, ένα νέο μέτωπο ανοίχτηκε για να συσπειρώσει γύρω της τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία. Η κλιμάκωση της στρατηγικής της έντασης με την επίθεση στο συνεργείο αφισοκόλλησης του ΚΚΕ στο Πέραμα και η επιπλέον πυροδότηση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος στο Μελιγαλά καταλήγει έτσι στην εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Με τη δημοσιοποίηση της δολοφονίας, αυθόρμητες αντιφασιστικές διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε ολόκληρη τη χώρα και ξεσπούν επιθέσεις σε γραφεία της Χρυσής Αυγής και συγκρούσεις με την αστυνομία. Ενώ αυτές αντιμετωπίζονται βίαια από τις κατασταλτικές δυνάμεις, σύσσωμος ο πολιτικός και μηντιακός κόσμος επιδίδεται σε έναν ανέξοδο δημοκρατικό αντιφασισμό. Το κράτος, αφού κατέστησε το ρατσισμό επίσημη κρατική πολιτική και επώασε το φίδι της Χρυσής Αυγής επιδιώκει μέσα από όψιμες αντιφασιστικές κορώνες να παρουσιαστεί ως ο μόνος εγγυητής του νόμου και της τάξης. Τηλεπαρουσιαστές και μεγαλοεκδότες που μέχρι χθες ξέπλεναν τη φασιστική βία μέσα από την κολυμπήθρα του λάιφσταλ και προμόταραν με κάθε τρόπο την ρατσιστική πολιτική ατζέντα μας πουλούν αντιφασιστική ευαισθησία.
Εμείς δεν ξεχνάμε πως πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα κρύβονται οι ίδιοι που εξέθρεψαν τόσα χρόνια τον εκφασισμό της κοινωνίας και καλλιέργησαν το έδαφος για την πλήρη αποθράσυνση του χρυσαυγίτικου παρακράτους. Είναι οι ίδιοι που έσπειραν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε όλη της Ελλάδα, οι ίδιοι που διέσυραν οροθετικές ιερόδουλες, οι ίδιοι που επιτίθενται σε αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους αφού τους βαφτίσουν «εστίες ανομίας», οι ίδιοι που περνούν εν μια νυκτί βάρβαρες αντικοινωνικές πολιτικές. Είναι οι ίδιοι που δεν δίσταζαν να επιβεβαιώσουν σενάρια συνεργασίας με μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή, την ώρα που ο εδραιωμένος φασιστικός εσμός του δρόμου (χρυσαυγίτικος ή μη, με στολή ή άνευ) στρεφόταν ενάντια στους μετανάστες, τους αντιφρονούντες, τους ομοφυλόφιλους, τους περίεργους.
Μετά τη δολοφονία, η θεαματική επανανακάλυψη του μπαγιάτικου φακέλου της Χρυσής Αυγής, η οποία μέχρι πρότινος προσέφερε τις κοινοβουλευτικές και παρακρατικές της υπηρεσίες, δεν μπορεί παρά να ερμηνευθεί ως ένα ακόμα τέχνασμα που εξυπηρετεί συγκεκριμένους στόχους του κράτους έκτακτης ανάγκης. Να διασπάσει και να εγκολπώσει την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής, να καρπωθεί τον αντιφασισμό αδειάζοντάς τον από την κινηματική εμπειρία που τον γέννησε και τον θρέφει, να παρουσιαστεί ως η λυτρωτική δύναμη απέναντι στον αλληλοσπαραγμό των «άκρων». Με λίγα λόγια, να τσιμεντώσει την κυριαρχία του ενόψει και των νέων βάρβαρων μέτρων που ετοιμάζει και να ισχυροποιήσει το μονοπώλιο της βίας του απέναντι σε όσους αντιστέκονται.
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Ο φασισμός δεν εξαντλείται στη Χρυσή Αυγή και σε όποιο αναλώσιμο στέλεχός της. Ούτε καν στον κρατικό μηχανισμό, τον στελεχωμένο από ακροδεξιά και φιλοφασιστικά στοιχεία. Είναι ο διάχυτος φασισμός και η συντηριτικοποίηση της ίδιας της κοινωνίας που σιγοντάρει στον νέο ολοκληρωτισμό. Όλοι όσοι τα βάζουν με τους «ξένους που μας κλέβουν τις δουλειές» και όχι με τα αφεντικά τους, όλοι όσοι ζητούν ασφάλεια από τους μπάτσους και κάθονται στ’ αυγά τους, όλοι όσοι μετέχουν στη μαγκιά του ελληναρά και βρίσκουν καταφύγιο στη ματσίλα, όλοι όσοι βλέπουν στις «βρώμικες» πόρνες την απειλή για την αγία ελληνική οικογένεια.
Ο αντιφασισμός δεν είναι υπόθεση κομματικών επιτελείων, ανθρωπιστικών οργανώσεων και ευαισθητοποιημένων δημοσιογραφίσκων. Είναι υπόθεση των ανθρώπων που βιώνουν το φασισμό σε όλες του της εκφάνσεις. Είναι δικός μας καθημερινός αγώνας.
Στους χώρους δουλειάς, στην ουρά του ΟΑΕΔ, στο καφενείο κανένα ρατσιστικό σχόλιο να μη μένει αναπάντητο. Στο λεωφορείο, στους δρόμους της γειτονιάς κανένας μόνος του απέναντι σε φασιστικούς τραμπουκισμούς. Απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες τους, φτιάχνουμε αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!
Αντιφασίστριες από Πετράλωνα