Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ

Το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ ενισχύεται σε συστηματική βάση με τις προσφορές των φίλων και των συναγωνιστών, με τα έσοδα από διάφορες εκδηλώσεις, με ένα μέρος από τη μηνιάτικη συνδρομή του κάθε μέλους της ΕΣΕ και με τα έσοδα από την έκδοση του «Ημερολογίου των Εργαζομένων».

Από το Ταμείο στηρίζονται αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα, εργαζόμενοι δηλαδή που βρίσκονται σε ανάγκη λόγω απόλυσης, ανεργίας, ασθένειας, ατυχήματος ή άλλου κοινωνικού λόγου· επίσης εργαζόμενοι που βρίσκονται σε απεργία ή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις (απεργιακό βοήθημα). Προβαίνουμε σε κινήσεις οικονομικής στήριξης συναδέλφων, ύστερα από συζήτηση και απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΕΣΕ Αθήνας, για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση που προτείνεται.

Στο διάστημα που το Ταμείο βρίσκεται σε λειτουργία, έχουν συνολικά διατεθεί 3.570 ευρώ για την ενίσχυση εργαζομένων που βρίσκονταν σε οικονομικό στρίμωγμα, καθώς και για την ενίσχυση εργαζομένων που βρίσκονταν σε αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις. Ανάμεσα στις ενισχύσεις που δόθηκαν ξεχωρίζουν: ζαχαροπλαστεία BLE στη Θεσ/νίκη, Ελληνική Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο, PHONEMARKETING, ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσ/νίκη, Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας (Περιστέρι), για το σύντροφο Πάνο Βήχο, για τη συντρόφισσα Εμινέ που ήταν αρκετούς μήνες στη φυλακή, για τον Γαβριήλ Α., τον χτυπημένο στο μάτι διαδηλωτή της αντιφασιστικής διαδήλωσης στο Κερατσίνι.

Δεν δίνεται από αυτό το Ταμείο ενίσχυση σε συλλογικότητες που βρίσκονται σε κινητοποίηση, ενίσχυση δηλαδή που θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της κινητοποίησης (π.χ. προπαγάνδα κ.λπ.). Τέτοιου τύπου κινήσεις αλληλεγγύης καλύπτονται από το τακτικό μας ταμείο.

Έχουμε συνείδηση πως οι ανάγκες για αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια είναι μεγάλες και πως συνεχώς θα μεγαλώνουν. Έχουμε συνείδηση πως το Ταμείο μας δεν θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει όλες αυτές τις ανάγκες, πως η στήριξη που θα δώσουμε μπορεί να έχει απλώς ένα συμβολικό χαρακτήρα. Παρά τις δυσκολίες, είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε αυτή την άνιση μάχη, παράλληλα με τις μάχες που δίνουμε καθημερινά στα διάφορα μέτωπα της ταξικής πάλης.

Προτρέπουμε όλες τις συλλογικότητες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος να συστήσουν Ταμεία Αλληλοβοήθειας.

……………………………………………………………………………………..

για να «μαθαίνουν» οι παλαιότεροι και να «θυμούνται» οι νεότεροι

Στο «Ημερολόγιο των Εργαζομένων» συνεχίζουμε την παρουσίαση εργατικών αγώνων από προηγούμενες δεκαετίες. Το ταξίδι μας πίσω στο χρόνο, για το 2014, ξεκινά από το 1941 (Γερμανική Κατοχή) και φτάνει μέχρι το 1967 (στρατιωτική δικτατορία).

1941…1944…1949…1960…1967. Δύσκολα χρόνια, δύσκολες καταστάσεις. Κατοχή, Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, Μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς, Δικτατορία. Χρόνια γεμάτα αγώνα… Χρόνια γεμάτα νίκες και ήττες.

Τα διδάγματα από τους ταξικούς αγώνες του χτες είναι πάντα επίκαιρα και χρήσιμα για τους αγώνες του αύριο. Σίγουρα η σημερινή εποχή δεν είναι ίδια με εκείνη την 25ετία (1941-1967). Υπάρχουν όμως ομοιότητες που εκπλήσσουν. Και σήμερα βλέπουμε κατάματα την ανεργία, την εξαθλίωση, την καταστολή. Βλέπουμε κατάματα ακόμη και την πείνα, ακόμη και τον πόλεμο. Θα σκύψουμε το κεφάλι; Θα συνηθίσουμε στην αθλιότητα, την απελπισία, τη βαρβαρότητα; Θα αλληλοεξοντωθούμε με μια λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»; Ή θα αγωνιστούμε για ένα καλύτερο παρόν, για ένα καλύτερο μέλλον;

Για εμάς τους εργαζομένους δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Γνωρίζουμε καλά πως η μόνη χαμένη μάχη είναι η μάχη που δεν δίνεται. Ας παλέψουμε για να πάρουμε πίσω όσα μας αφαιρούν, αλλά και για όσα μας ανήκουν, δηλαδή για έναν καινούριο κόσμο, έναν κόσμο της ισότητας, της αφθονίας, της ελευθερίας.

Τις μέρες που ετοιμαζόταν το «Ημερολόγιο των Εργαζομένων», βρίσκονταν σε εξέλιξη μια σειρά εργατικοί αγώνες: φροντιστήρια ΑΝΕΛΙΞΗ, βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, WIND-VODAFONE, Μetropolis, ACS Αλίμου και Γλυφάδας, σχολικοί φύλακες, απολυμένοι της ΕΡΤ. Συνεχίζεται ο αγωνιστικός αναβρασμός στα νοσοκομεία, στους εκπαιδευτικούς, στους οργανισμούς και τις δομές της κοινωνικής πρόνοιας, στους απλήρωτους εργαζομένους των εργοστασίων της Εύβοιας. Σε εξέλιξη βρίσκεται ο ηρωικός αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων (απεργία διαρκείας που συνεχίζεται για 12η εβδομάδα στο Καποδιστριακό και στο ΕΜΠ).

Μέσα σε αυτούς τους αγώνες γεννιέται η ελπίδα. Η λύση δεν θα έρθει προσμένοντας «να τους τιμωρήσουμε στην κάλπη». Η λύση θα έρθει με τους αγώνες, παίρνοντας τις τύχες στα χέρια μας. Μέσα στην καθημερινή πάλη μπορεί να συγκροτηθεί ένα μέτωπο αποτελεσματικής αντίστασης και ανατροπής. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δυναμώσει η τάση για μαχητικό αυτοοργανωμένο συνδικαλισμό. Ο συνδικαλισμός βάσης που έχει έρθει στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια έχει βάλει ένα μεγάλο στοίχημα: να καλύψει το τεράστιο κενό που αφήνει η σαπίλα και ο αργός θάνατος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του υποταγμένου συνδικαλισμού.

Ας αδράξουμε τον καιρό. Τα στοιχήματα τα βάζουμε για να τα κερδίζουμε. Μην μας μπερδεύει το πυκνό σκοτάδι· έτσι είναι πάντα λίγο πριν έρθει η αυγή.

……………………………………………………………………………………..

Περιεχόμενα

(εισαγωγικό σημείωμα) Το συνδικαλιστικό κίνημα στην περίοδο της Κατοχής 1941-1944
1941: απεργία στα Ελληνικά Υφαντήρια στον Ταύρο
1942: Η απεργία των επιστρατευμένων Τριατατικών και η εξάπλωσή της σε όλους τους κλάδους
1943: Οι τραπεζοϋπάλληλοι ενάντια στον Άξονα
1943: Η απεργία ενάντια στην επιστράτευση
1944: Απεργία των Σιδηροδρομικών
(εισαγωγικό σημείωμα) Το εργατικό κίνημα την περίοδο 1945-1949
Χρονολόγιο κινητοποιήσεων 1945-1947
(εισαγωγικό σημείωμα) Η κοινωνική κατάσταση την περίοδο 1950-1967 και ο συνδικαλισμός
1955-1956: Αγώνες στα λιγνιτωρυχεία Περιστερίου
1957: απεργία της ΔΟΕ
1960: Απεργία οικοδόμων. Αληθινοί αγώνες και όχι χαρτοπόλεμος
1963: Κοινή απεργία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ
1965: Ιουλιανά

Συμβολή στην έκδοση του φετινού «Ημερολογίου των Εργαζομένων» είχαν οι συνάδελφοι:
– Δημήτρης Μαριόλης, συνδικαλιστής δάσκαλος, μέλος του ΔΣ του Α’ Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με το κείμενο για την απεργία των Σιδηροδρομικών (1944)
– Δημήτρης Πολυχρονιάδης, συνδικαλιστής δάσκαλος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αμαρουσίου, με τα κείμενα για την απεργία της ΔΟΕ (1957) και την κοινή απεργία ΟΛΜΕ-ΔΟΕ (1963)

…………………………………………………………………………….

Τι είναι η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση;

αποσπάσματα από το Καταστατικό της ΕΣΕ

Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) αποτελεί ένωση εργαζομένων που ασκεί συνδικαλιστική δράση με βάση τις αρχές του ελευθεριακού συνδικαλισμού.

Η ΕΣΕ θεωρεί πως το μέλλον της κοινωνίας ανήκει στον κόσμο της εργασίας. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, όμως είναι αποκλεισμένοι από αυτόν. Η κοινωνική απελευθέρωση είναι αναγκαία και επιτακτική. Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να πάρει την τύχη του στα χέρια του.

Η ΕΣΕ θεωρεί δική της κληρονομιά την ιστορία του εργατικού κινήματος, την ιστορία του κινήματος της κοινωνικής χειραφέτησης. Εμπνέεται από την πλούσια εμπειρία του αναρχοσυνδικαλισμού και του επαναστατικού συνδικαλισμού. Αντλεί διδάγματα από την πείρα των κοινωνικών επαναστάσεων και ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές τους τάσεις. Αποτελεί παράδειγμα για μας η δράση της CNT στο πλαίσιο της ισπανικής επανάστασης (1936-1939). Οι ιδέες του ελευθεριακού συνδικαλισμού δεν είναι κάτι το πρόσκαιρο, έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά.

Σκοπός της ΕΣΕ είναι η ανάπτυξη ενός διαφορετικού συνδικαλισμού, οριζόντιου αντι-ιεραρχικού, αυτοδιαχειριστικού, ταυτόχρονα διεκδικητικού και επαναστατικού. Επιτακτική είναι η ανάγκη συνολικής ρήξης με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Η ΕΣΕ θέτει ως έναν από τους μακροπρόθεσμους στόχους της τη δημιουργία μιας Ελευθεριακής Συνομοσπονδίας Εργασίας.

Σκοπός της ΕΣΕ είναι η κατάργηση όλων των ταξικών και των ιεραρχικών διακρίσεων στην κοινωνία. Κανένα προνόμιο για κανέναν δεν είναι αποδεκτό.

Σκοπός της ΕΣΕ είναι η προβολή της ιδέας, ότι η ομοσπονδιακή και οριζόντια δομή, εκτός από εργαλείο αποτελεσματικής συνδικαλιστικής δράσης, είναι μία πρόταση οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας, της κοινωνίας.

Η ΕΣΕ συγκροτείται ομοσπονδιακά, βασιζόμενη σε τοπικές και κλαδικές ενώσεις. Λειτουργεί με συνελεύσεις και συνδιασκέψεις.

…………………………………………………………………………………….

μπορείτε να έρθετε σε επαφή:

με την ΕΣΕ Αθήνας (http://ese.espiv.net/)
6941507846
ese-ath@espiv.net.
στο Αυτόνομο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής 95-97 & Ισαύρων, Εξάρχεια)

με την ΕΣΕ Θεσσαλονίκης (www.esethessalonikis.gr)
6982280504
info@esethessalonikis.gr, ese_thessalonikis@yahoo.gr
στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο ΣΧΟΛΕΙΟ (Μπιζανίου & Βασ. Γεωργίου γωνία)

με την ΕΣΕ Ιωαννίνων (http://eseioanninon.squat.gr/)
ese.ioanninon@gmail.com
στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Ιωαννίνων (πλατεία Νεομάρτυρα Ιωάννη 5, απέναντι από το Δημοτικό Ωδείο)

……………………………………………………………………………………………….

Την ατζέντα θα βρείτε σε στέκια, καταλήψεις, γραφεία σωματείων, βιβλιοπωλεία. Στα βιβλιοπωλεία πωλείται 4,26 ευρώ. Στους κινηματικούς χώρους 3,00 ευρώ.

http://ese.espiv.net/

Γιατρέ, και νοσοκόμε-νοσοκόμα μας, γνωρίζουμε όπως γνωρίζεις κι εσύ και ξεκινάμε από την ίδια θέση μαζί σου.

Οι σημερινοί γιατροί εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας της χώρας κατά μέσο όρο τουλάχιστον 64 ώρες την εβδομάδα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πάνω από 90 ώρες, χωρίς να υπάρχει μέγιστο όριο. Η εργασιακή αυτή κατάσταση, όπως είναι λογικό, θέτει σε κίνδυνο θεραπευτές και θεραπευόμενους, αφού οι πρώτοι βρίσκονται σε κατάσταση υπερκόπωσης και επομένως διατρέχουν τον κίνδυνο να κάνουν λάθη. Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα της ευγονικής του Άδωνη και του Μιχαλολιάκου αναλογούν μόνο 3,9 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους, ενώ υπάρχουν 70% παραπάνω αστυνομικοί από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (συγκεκριμένα έχουμε 5 αστυνομικούς ανά 1.000 κατοίκους με τον μέσο όρο στην Ε.Ε. να κυμαίνεται στο 2,9 κι αυτό πριν συγκροτηθούν τα σώματα των πραιτόρων ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ). Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας η Ελλάδα έχει λιγότερους νοσηλευτές και από γιατρούς, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Συνολικά, με βάση τους υπάρχοντες Οργανισμούς των Νοσοκομείων, λείπουν σήμερα περισσότεροι από 6.000 γιατροί ενώ πάνω από 7.000 νέοι γιατροί ξενιτεύτηκαν τα τρία τελευταία χρόνια.

Αυτό έχει σαν συνέπεια τα νοσοκομεία να παρακμάζουν και να διαλύονται, όπως συμβαίνει με το νοσοκομείο της Βέροιας, όπου λόγω υποστελέχωσης κλείνουν τα προγράμματα εφημεριών της Χειρουργικής, της Γυναικολογικής και της Ορθοπεδικής Κλινικής. Στο νοσοκομείο Κατερίνης η Ορθοπεδική Κλινική διακόπτει το πρόγραμμα εφημεριών, στο νοσοκομείο Μαγνησίας έκλεισαν η Γαστρεντερολογική και Οφθαλμολογική Κλινική και το Ογκολογικό και Αιματολογικό Τμήμα έμειναν με έναν γιατρό, στη Λάρισα κινδυνεύουν να κλείσουν άμεσα η Παιδιατρική και Γυναικολογική Κλινική, ενώ η Αγγειοχειρουργική Κλινική δεν μπορεί να καλύψει όλο το πρόγραμμα εφημεριών της, στη Χαλκίδα η Ορθοπεδική Κλινική του νοσοκομείου έμεινε με δύο γιατρούς, στους οποίους η διοίκηση της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας έδωσε εντολή να εφημερεύουν από 15 μέρες ο καθένας.

Συνολικά τα αποτελέσματα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και του συστήματος υγείας της χώρα είναι η αύξηση των αυτοκτονιών και τα νοσήματα που σχετίζονται με κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών. Παράλληλα επανεμφανίζονται λοιμώδη νοσήματα όπως η φυματίωση, η πολυμυελίτιδα, η λύσσα, η ελονοσία, η ηπατίτιδα, λόγω του υποσιτισμού και την υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής. Είναι ένα λουτρό θανάτου αφού μέσα στο 2012 η παιδική θνησιμότητα η οποία, όπως είχε προβλεφθεί, άρχισε να αυξάνεται, για πρώτη φορά από το 1950. Χιλιάδες τα νέα περιστατικά της στεφανιαίας νόσου και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Οι συγκεκριμένες ασθένειες αποτελούν την υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες. Αύξηση της θνησιμότητας αναμένεται και μετά το 2020, όπου έρχεται με τη σειρά του ο καρκίνος που έχει μεγαλύτερο “χρόνο επώασης”, και οι ασθένειες που αφορούν το μεταβολικό σύνδρομο (παχυσαρκία, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης), δηλαδή όλες οι ασθένειες των φτωχών.

Πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση το ελληνικό υπουργείο της “αυτοκρατορίας”, που ασχολείται με την Υγεία; Ανακοινώνει 25 ευρώ εισιτήριο στο Δημόσιο Νοσοκομείο, προχωρά σε μείωση κρεβατιών και προσωπικού, ακυρώνει την λειτουργία των 4 φαρμακείων του ΕΟΠΠΥ για ανασφάλιστους που είχε εξαγγείλει και κλείνει δομές ψυχικής υγείας ειδοποιώντας τους συγγενείς να παραλάβουν τους ασθενείς! Ο σχεδιασμός τους, οδηγεί στη διάλυση της πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής φροντίδας του πληθυσμού και την παράδοσή του στους νόμους της ζούγκλας της αγοράς. Η κυρίαρχη οικονομίστικη λογική που θεωρεί την υγεία, όπως κι όλα τα κοινωνικά αγαθά (παιδεία, πολιτισμό, στέγη, σίτιση) λογιστικά προβλήματα, μεταφέρει τη λύση στον πόλεμο όλων εναντίων όλων, που ευνοεί τη συγκέντρωση πόρων και κερδών στην κορυφή της πυραμίδας της κοινωνίας μας, κοινώς σε μία ελίτ τραπεζιτών, καπιταλιστών του φαρμάκου και των ασφαλιστικών εταιρειών, κρατικών και πολιτικών αφεντάδων και, όπως είναι φυσικό στην εποχή μας, των γουρουνιών της καταστολής – αστυνομικής και δικαστικής. Κι εσύ φάε σκατά λαέ, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μας ή πιο κόσμια ψόφα! Κι όλα αυτά σε μία εποχή που οι ανασφάλιστοι πολίτες είναι 3.000.000, ενώ άλλοι 3.300.000 ασφαλισμένοι μεταξύ των οποίων έμποροι που έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους και άλλες κατηγορίες εργαζομένων, δεν έχουν κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα. Ο χάρος είναι ένας ταξικός αφέντης αφού με στοιχεία πολλών ερευνών σε περιόδους κρίσης χτυπάει κύρια την πόρτα των εργατών, των ανέργων και των περιθωριοποιημένων κοινωνικά ομάδων.

Εμείς πιστεύουμε ότι όπως όλες οι βιομηχανίες έτσι και οι υπηρεσίες λειτουργούν καλύτερα από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τους χρήστες τους. Για εμάς δεν υπάρχει μία διάκριση ανάμεσα στην παραγωγή και την πώληση ή κατανάλωση ενός αγαθού, αφού σε όλες τις κοινωνίες όλοι είμαστε παραγωγοί και χρήστες ενός αγαθού, ανεξάρτητα από το ποιος το παράγει. Θεωρούμε ότι χρειάζεται να ξεπεράσουμε την εκμεταλλευτική και άνιση λογική της αγοράς, που διαιρεί τη ζωή μας σε ώρες παραγωγής και κατανάλωσης, προκειμένου να ελέγξει για να κερδίσει παρασιτικά από τα σώματα μας. Δεν είμαστε οι στρατιώτες μιας οικονομικής ελίτ και ενός κράτους, που πειθαρχούν στις γραμμές τους για να γίνουμε η τροφή της καπιταλιστικής μηχανής. Δεν θα γίνουμε εμείς τα θύματα του πολέμου που κήρυξαν στην ανθρωπότητα, μπορούμε όμως να γίνουμε αυτοί που θα βάλουν τέρμα στον πόλεμο τους.

Είναι επομένως τραγικό εσείς κι εμείς να μην έχουμε βάλει στην καθημερινότητά μας το αυτονόητο. Τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, το σύστημα υγείας στο σύνολο του, μπορούν να το διαχειριστούν οι γιατροί, οι νοσοκόμες και οι νοσοκόμοι, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μαζί με τους θεραπευόμενους. Εμείς μπορούμε χωρίς τους κρατικούς γραφειοκράτες, τους πολιτικούς προϊσταμένους τους και τις εταιρείες. Είναι σίγουρο ότι αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς. Η κεντρική γραφειοκρατική διεύθυνση (κρατική ή ιδιωτική) το μόνο που έκανε και συνεχίζει να κάνει είναι να δημιουργεί προβλήματα στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ελλάδα, δισεκατομμυρίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα ομοσπονδιοποιημένο σύστημα υγείας, που ο έλεγχος του θα γίνεται από τους θεραπευτές και τους θεραπευόμενους και θα απαντάει στις ανάγκες για πρωτοβάθμια υγεία των τοπικών κοινωνιών, είναι καλύτερη λύση από το υπάρχον σύστημα που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των βιομηχανιών και του κράτους. Γιατί όπως κι εσύ γνωρίζεις μια κοινωνία που ασθενεί παράγει νοσοκομεία-εργοστάσια, που απλά επιδιορθώνουν και δεν θεραπεύουν τους παράγοντες της ασθένειας, καταστέλλουν το ασθενές σώμα και δεν προλαμβάνουν την ασθένεια. Πολλές από τις σύγχρονες ασθένειες εξάλλου βασίζονται στις άθλιες για τους φτωχούς δίαιτες, την υπερκόπωση, το στρες και την κατάθλιψη που παράγεται στους θεσμούς της κοινωνίας μας. Ένας ασθενής στις κοινωνίες του ελέγχου και της εκμετάλλευσης πρέπει να γυρίσει γρήγορα πίσω στις γραμμές παραγωγής και κατανάλωσης, κι αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω ενός λογιστικού συστήματος, που στοχεύει στο κέρδος και την παραγωγικότητα. Από αυτή την άποψη δεν μας φαίνεται περίεργη η προσπάθειά τους να ιδιωτικοποιήσουν κάθε πλευρά της υγείας.

Είναι σημαντικό επομένως να αναλάβουμε εμείς τη διεύθυνση των υγειονομικών μονάδων, και να τις συνδέσουμε ξανά με τις τοπικές κοινωνίες. Ένα νοσοκομείο στα χέρια των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών, μπορεί να αποτελέσει κομβικό παράγοντα για την δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης ανάμεσά μας, αφού χρειάζεται να στηριχθεί από το σύνολο της κοινωνίας, αλλά και να βοηθήσει στη δημιουργία νέων δομών οργάνωσης για την παραγωγή φαρμάκου, ιατρικών εργαλείων και υλικών, επιστημόνων, μικρά γεγονότα που με τη σειρά τους πυροδοτούν αλλαγές στις καλλιέργειες, στις συνήθειες, ευρύτερα στην παραγωγή, στην κατανάλωση, στον πολιτισμό της κοινωνίας. Κι όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσα από την αυτοδιεύθυνση κάθε επιμέρους κομματιού της ζωής μας. Το αποτέλεσμα θα είναι η συλλογική ευτυχία που σίγουρα μπορεί να συνεισφέρει ως βάση πρόληψης κάθε θανατηφόρας ασθένειας.

Μήπως να το σκεφτούμε καλύτερα; Μήπως επιτέλους να υλοποιήσουμε εκείνη την παλιά καλή συνταγή των “από κάτω” που υποσχόταν στον καθένα να προσφέρει και να έχει ό,τι χρειάζεται για να ζήσει σε μία κοινωνία συλλογικής αυτονομίας και ευτυχίας;

Συνέλευση υγείας – Ελευθεριακό Στέκι Βέροιας

Ανακοίνωση για τις εκλογές στο Συνδικάτο οικοδόμων Τρικάλων

 

Τις προηγούμενες μέρες διεξάγονταν οι εκλογές για την ανάδειξη νέας Διοίκησης καθώς και Αντιπροσώπων για το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων και την Ομοσπονδία Οικοδόμων, στο Συνδικάτο το οποίο βρίσκεται κάτω από τη επιρροή του ΠΑΜΕ, με ένα και μοναδικό Συνδυασμό, αυτόν που στήριζε το ΠΑΜΕ (Στα Τρίκαλα υπάρχουν τρία σωματεία οικοδόμων τα οποία ελέγχονται από τις παρατάξεις  ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ).

Οι εκλογές ξεκίνησαν την Κυριακή 8/12/2013 και συνεχίστηκαν την Δευτέρα και την Τρίτη 9 και 10/12 αντίστοιχα. Η εφορευτική επιτροπή η οποία διεξήγαγε τις εκλογές σε συνεννόηση με την Δικαστικό Αντιπρόσωπο, η οποία είχε δουλειά και δεν μπορούσε να παρευρεθεί στην εκλογική διαδικασία την Τετάρτη11/12, αποφάσισε την διακοπή της ψηφοφορίας για μία μέρα και την συνέχιση των εκλογών για την Πέμπτη 12/12.

Την Πέμπτη το απόγευμα πουν προσήλθε η Δικαστικός για την συνέχιση των εκλογών βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτοφανές γεγονός: ο αριθμός των ψηφισάντων ήταν διπλάσιος από αυτόν που άφησε την Τρίτη το βράδυ, όταν δηλαδή έκλεισαν οι κάλπες!

Η Δικαστικός κλείδωσε την κάλπη και κάλεσε την Αστυνομία  η οποία πήγε στο Εργατικό Κέντρο στο οποίο διεξάγονταν η ψηφοφορία και κατέσχεσε την κάλπη και το εκλογικό υλικό και η υπόθεση παραπέμφθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια προανάκρισης « για πλαστογραφία εκλογικού καταλόγου, νόθευση εκλογικού αποτελέσματος και λοιπές διατάξεις εκλογικής διαδικασίας».  Θα κληθούν σε ανάκριση όλοι οι φερόμενοι σαν ψηφίσαντες για να επιβεβαιώσουν, ή όχι, την συμμετοχή και την υπογραφή τους.

Το γεγονός από μόνο του είναι πολύ σοβαρό και αφορά συνολικά το μαζικό κίνημα και θα λάβει πανελλαδική διάσταση. Στην προκειμένη περίπτωση και εφόσον αληθεύoυν οι πληροφορίες που συλλέξαμε από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και το Εργατικό Κέντρο (και φαίνεται ότι αληθεύουν διότι δεν μπορεί η Δικαστικός να τρελάθηκε ξαφνικά), πρόκειται για καραμπινάτη νοθεία το μέγεθος και η θρασύτητα της οποίας ανάγκασε την έγκυρη και αξιόπιστη,  σύμφωνα με μαρτυρίες,  Δικαστικό, να μην μπορεί να το χωνέψει, να το καταπιεί αμάσητο και να συναινέσει σε αυτή την απαράδεκτη πράξη.

 

Τα Τρίκαλα ξαναβρίσκονται στην επικαιρότητα και γίνονται γνωστά, για άλλη μια φορά, όχι μόνο για τον μύλο των ξωτικών, για τον Ταμήλο τους, για την στήριξη των Χρυσαυγιτών στα αφεντικά, τον τεράστιο αριθμό ψηφισάντων οικοδόμων, πάνω από τους ψηφίσαντες στην Αθήνα, αλλά, τώρα, σαν η πόλη των θαυμάτων: στην κάλπη να πέφτουν 90, ας πούμε, ψηφοδέλτια και να βγαίνουν από αυτή 180, με σκοπό την παραγωγή Αντιπροσώπων!

Τέτοιο γεγονός, να καλέσει η Δικαστικός την Αστυνομία και να κατάσχει την κάλπη για πλαστογραφία, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν συνέβη ξανά στη μεταπολιτευτική περίοδο.

Τέτοια γεγονότα αναβιώνουν την περίοδο του Μακρή-Θεοδωρισμού και την πρακτική των παρατάξεων των κομμάτων εξουσίας, σε πολλές περιπτώσεις.

Μια τέτοια πρακτική καμία σχέση δεν έχει με την εργατική δημοκρατία, το ταξικό κίνημα, την προλεταριακή γραμμή και πρακτική! Και όχι μόνο αυτό. Μια τέτοια πρακτική αποτελεί αντιδραστική αστική πολιτική πρακτική! Να φανταστεί κάποιος, τι θα έκαναν αυτές οι δυνάμεις με την λογική που τους διέπει, αν ήταν εξουσία;

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει με ένα τρόπο αυτά που έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα εμείς, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες οικοδόμων και εκλογικοί συνδυασμοί σχεδόν σε ολόκληρη της Ελλάδα, στην Αθήνα, στα Γιάννενα και αλλού, ότι δηλαδή εκεί που το ΠΑΜΕ κυριαρχεί κάνει ότι κάνουν και οι άλλοι και δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει τα στοιχειώδη και να εγγυηθεί ούτε το ελάχιστο: την συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία των εγγεγραμμένων και οικονομικά ταχτοποιημένων οικοδόμων-μελών του Συνδικάτου, την ταυτοπροσωπία των ψηφοφόρων και να βγει από την κάλπη ότι πραγματικά έπεσε αυτή.

Εφόσον η πλειοψηφία δεν μπορεί ούτε αυτό να εγγυηθεί, είναι πλήρως αφερέγγυα, προσβάλει δε και την εργατική δημοκρατία στο όνομα της οποίας ενεργεί.

Μια τέτοια πρακτική συμβάλει τα μέγιστα στον παραπέρα εκφυλισμό του κινήματος και δίνει όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να διαβάλει και να χτυπήσει το οργανωμένο μαζικό κίνημα.

Όσο μας αφορά, δεν πήραμε μέρος στις εκλογές διότι σε παρελθόντα χρόνο, πέρα από τις αδυναμίες μας λόγου φυσικής απουσίας στελεχών μας για δουλειά και φυσικών απωλειών,  δεν υπήρχε η απαραίτητη παρέμβαση, επήλθε δε μια πολυδιάσπαση των οικοδόμων στα διάφορα σωματεία και κανένα από τα τρία δεν πληρούσε τις στοιχειώσεις προϋποθέσεις για την συμμετοχή μας σε αυτό. Η ορθότητα της απόφασής μας αποδείχθηκε με τα όσα συνέβησαν στο εν λόγω Συνδικάτο, πρακτική που δεν είναι άγνωστη στα άλλα 2.

Πήραμε επανειλημμένα πρωτοβουλίες για την ενότητα και τον εκδημοκρατισμό του κινήματος των οικοδόμων στα Τρίκαλα και προβάλαμε την αναγκαιότητα συνένωσης των σωματείων σε ένα ενιαίο Συνδικάτο, με αρχαιρεσίες οι οποίες θα διεξάγονταν από μια εφορευτική επιτροπή αποτελούμενη από μέλη όλων των ψηφοδελτίων και παρατάξεων. Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν καρποφόρησαν, μιας και συνάντησαν την άρνηση των ηγεσιών των τριών σωματείων.

Τώρα είναι ο καιρός για την ίδρυση ενός Συνδικάτου που θα περιλαμβάνει στις γραμμές του όλους τους μισθωτούς εργαζόμενους στις κατασκευές, ανεξάρτητα από ειδικότητα, φυλή-χρώμα-θρησκεία, εθνικότητα, πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις!

Σε σχέση με την συμμετοχή των δικαστικών Αντιπροσώπων στην εκλογική διαδικασία των Συνδικάτων αλλά και στην έγκριση των καταστατικών τους από τα Πρωτοδικεία, είμαστε κάθετα αντίθετοι. Όπως είμαστε αντίθετοι και στην ανάμειξη της Αστυνομίας στις διαδικασίες των Συνδικάτων.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όμως, όπως και άλλες δυνάμεις,  επιζητούσαν και εξακολουθούν να επιζητούν την δικαστική παρέμβαση στα Συνδικάτα.  Όταν,  επί κυβέρνησης Σημίτη, για τους δικούς του λόγους,  τέθηκε το ζήτημα της αποχώρησης των Δικαστικών από τις αρχαιρεσίες των Συνδικάτων, το ΠΑΜΕ και ο κομματικός του φορέας το ΚΚΕ, κίνησαν γη και ουρανό και έφεραν το θέμα στη βουλή για να συνεχιστεί η δικαστική παρέμβαση στα Συνδικάτα. Πράγμα που έγινε με τη συμφωνία όλων των κομμάτων της Βουλής. Και δεν είναι λίγες οι φορές που προσέτρεξαν σε αυτή εναντίων άλλων σωματείων.

Δεν έχουν απολύτως καμία δικαιολογία!

Ανεξάρτητα το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, το γεγονός της νοθείας παραμένει να είναι γεγονός με πολλαπλές συνέπειες: να συντρίβεται η αξιοπιστία των σωματείων στα μάτια των εργατών, να αμφισβητείται από τον ταξικό αντίπαλο και το κράτος  η γνησιότητα και εγκυρότητα των διαδικασιών των σωματείων, η δυνατότητα των εργατών να πραγματοποιούν από μόνοι τους αδιάβλητες εκλογές και πολλά άλλα.

Αλλά και η διακοπή της ψηφοφορίας κατά μία μέρα, χωρίς να συντρέχουν ειδικοί λόγοι (επιδείνωση του καιρού, χιόνια κλπ),  είναι πρακτική που αντιβαίνει στο καταστατικό.

Την ευθύνη για αυτή την κατρακύλα φέρει η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος η οποία δεν επέβαλε σε ολόκληρη την κλίμακα το Συνδικαλιστικό Βιβλιάριο και δεν απαίτησε το σταμάτημα της παρέμβασης του κράτους στα εσωτερικά του κινήματος.

Την ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός φέρει ο συνδυασμός του ΠΑΜΕ στο Συνδικάτο οικοδόμων, η εφορευτική επιτροπή, η ηγεσία του ΠΑΜΕ κα ο κομματικός φορέας που το στηρίζει. Στοιχειώδης πράξη πρέπει να είναι η αποπομπή όλων όσων ενεπλάκησαν με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή την πράξη ή συναίνεσαν σε αυτή, όπου και αν αυτοί βρίσκονται: στο Συνδικάτο, στο ΠΑΜΕ στις Κ.Ο.Β.

Το ξέκομά τους από τα προβλήματα και την ίδια την εργατική τάξη, η μη ανάπτυξη αγώνων για τα προβλήματά τους και η σεχταριστική τους πολιτική,  τους απομονώνουν ολοένα και περισσότερο από την πλατιά μάζα των οικοδόμων. Μέχρι και την Τρίτη μέρα της ψηφοφορίας προσήλθαν στις εκλογές μόνο το 1/6 των οικοδόμων σε σχέση με πριν 3 χρόνια. Η εργατική τάξη τους κάνει πέρα και αυτό  τους οδηγεί σε εκφυλιστικές αστικές μεθόδους για την διαιώνιση της ύπαρξής τους στα σωματεία χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στον κλάδο.

Καταδικάζουμε την εκφυλιστική πρακτική στο μαζικό κίνημα, όλων των δυνάμεων που την χρησιμοποιούν. Καταδικάζουμε την επιχείρηση νοθείας στο Συνδικάτο οικοδόμων Τρικάλων και όπου αλλού συμβαίνει.

Απαιτείται άμεσα η αλλαγή πολιτικής στα Συνδικάτα και την Ομοσπονδία. Μέσα από ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο όλοι οι οικοδόμοι, πρέπει να παλέψουμε για τον εκδημοκρατισμό του κινήματος, την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων μας, για την απόκρουση και ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε.

Για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού και της κυβέρνησης του, για μια κοινωνία, χωρίς φτώχεια-ανεργία-εξαθλίωση, χωρίς πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η πάλη μας πρέπει να στοχεύει ταυτόχρονα στην ύπαρξη, μαζικοποίηση και αναζωογόνηση των σωματείων και την δημιουργία σωματείων εκεί που δεν υπάρχουν. Για σωματεία  μαζικά-ενωτικά- αγωνιστικά, αυτοτελή και ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία που θα συσπειρώνουν στις γραμμές τους όλους τους εργάτες ανεξάρτητα απ την εργασιακή τους σχέση { μόνιμοι, ωρομίσθιοι,  συμβασιούχοι, 4ωρίτες, αορίστου χρόνου κλπ} ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις.

Παλεύουμε αποφασιστικά μέσα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα. Για ένα σωματείο κατά κλάδο, μια Ομοσπονδία, ένα Εργατικό Κέντρο σε κάθε Νομό, σε ρόλο συντονιστικό, μία ΓΣΕΕ,  όλα « εκτός πάσης αστικής επιρροής». Να εκδιωχθούν απ’ τις διοικήσεις των σωματείων όλοι οι εργοδοτικοί, οι εκφυλισμένοι, οι συμβιβασμένοι, οι εξαγορασμένοι, οι ηττημένοι, οι φασίστες.

 

Τρίκαλα, 13/12/2013 Αγωνιστική Πρωτοβουλία Οικοδόμων Τρικάλων