Σταχυολογούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις διώξεων και καταδικών συνδικαλιστών από τις δεκάδες που (δεν) έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας:
– Διώξεις, μετά από μηνύσεις της εργοδοσίας, κατά εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας, για «παράνομη βία», «διατάραξη οικιακής ειρήνης» κλπ. Η δίκη αναβλήθηκε για να κληθούν ως μάρτυρες κατηγορίας αστυνομικοί, γιατί οι 2 ήδη υπάρχοντες μάρτυρες αποδείχτηκε πως δεν βρίσκονταν στο σημείο και δεν μπορούσαν να θυμηθούν ποιοι τους εμπόδισαν να …δουλέψουν στο εργοστάσιο στις 4 η ώρα τα ξημερώματα! 9 μήνες απεργίας δεν χωνεύονται εύκολα, ούτε από τους εργοδότες ούτε από το αστικό κράτος.
– Μπορεί η Χρυσή Αυγή να αντιμετωπίζει τελευταία κάποιες δυσκολίες στο ρόλο του μαντρόσκυλου των εργοδοτών, δεν παύει ωστόσο να είναι χρήσιμη ως το ένα από τα δύο «άκρα» που πρέπει να παταχθούν. Με βάση μηνύσεις-καρμπόν των ίδιων εκείνων εργολάβων που χρησιμοποιούσαν τους φασίστες για να τρομοκρατήσουν τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης –μηνύσεις οι οποίες περιγράφουν τα συνδικάτα ως «εγκληματικές οργανώσεις»–, τα δικαστήρια ασκούν τώρα διώξεις και καταδικάζουν συνδικαλιστές για σωματικές βλάβες που δεν αποδεικνύονται από πουθενά ή για «απειλή» χρήσης βίας επειδή οι συνδικαλιστές είχαν «οργίλο ύφος». Σε μία μάλιστα περίπτωση, σύμφωνα με το υπόμνημα διαμαρτυρίας που κατέθεσε το ΠΑΜΕ στην Εισαγγελέα Αρείου Πάγου, το κατηγορητήριο που συνέταξε ο εισαγγελέας αφορούσε άλλον … ενοχλητικό συνδικαλιστή και όχι εκείνον που είχε μηνύσει ο εργολάβος!
– Δεκάδες αγρότες και λιμενεργάτες έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης με αναστολή για «παρακώλυση συγκοινωνιών»: 10 ναυτεργάτες στις 22/4/13 στη Θάσο, 86 αγρότες στις 4/11 στο Ηράκλειο, 5 αγρότες στις 2/12/13 στην Κοζάνη. Αρκετές ακόμα διώξεις εκκρεμούν για περιπτώσεις ανάλογων κινητοποιήσεων.
– Σε 6 μήνες φυλάκιση καταδικάστηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο οι Σωτήρης Ζαριανόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, και Άννα Ανανιάδου, δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, για συμβολική παρέμβασή τους στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη, σε ημέρα απεργίας το 2009, με βάση τη διάταξη για «διατάραξη της οικιακής ειρήνης» και παρά την απαλλακτική εισήγηση του εισαγγελέα. Έκτοτε, βέβαια, η «οικιακή ειρήνη» επιβλήθηκε διά παντός στα κρατικά κανάλια με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε.
– Η δικαστική εξουσία μπορεί να μη συγκινείται ιδιαίτερα όταν καταργούνται ειδικότητες στα σχολεία, όταν απολύονται καθηγητές, σχολικοί φύλακες ή διοικητικοί υπάλληλοι, όταν σε σχολεία και πανεπιστήμια δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για φωτοτυπίες πολλές φορές, ωστόσο δεν παρέλειψε να καταδικάσει τον περασμένο Οκτώβριο 6 μαθητές στη Λαμία, σε μη εφέσιμες ποινές φυλάκισης, με τη διαδικασία του αυτόφωρου και χωρίς δικηγόρο, για «διατάραξη οικιακής ειρήνης». Το έγκλημα των μαθητών ήταν ότι συμμετείχαν σε κατάληψη για να διαμαρτυρηθούν για τα προβλήματα του σχολείου τους και την κατάσταση στην παιδεία. Παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (τρομοκράτηση, προληπτικές προσαγωγές και συλλήψεις μαθητών και έφοδοι σε υπό κατάληψη σχολεία στα Τρίκαλα, την Ηγουμενίτσα και την Καστοριά – θυμόμαστε εξάλλου και τις διώξεις των φοιτητών μετάφρασης του Ιονίου Πανεπιστημίου γιατί τόλμησαν να ζητήσουν συνάντηση με τις πρυτανικές αρχές για την υποβάθμιση των σπουδών τους ή γιατί διεκδικούσαν γενικώς τα αυτονόητα με τη δράση τους στο Πανεπιστήμιο).
– Οι εργαζόμενοι που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους δικαστικά πρέπει πια να το σκέφτονται διπλά και τριπλά. Όχι μόνο μπορεί να απορριφθεί η αγωγή τους, αλλά και να βρεθούν σ’ αυτή την περίπτωση οι ίδιοι φορτωμένοι με ποινές φυλάκισης, αφού ο εργοδότης τους μπορεί να τους μηνύσει για συκοφαντία ή ψευδορκία. Την όρεξη των εργοδοτών ανοίγει η απόφαση του 3μελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας που καταδίκασε σε φυλάκιση 1 έτους (!) με αναστολή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων έναν εργαζόμενο και τον πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Λάρισας –μάρτυρα στην πρώτη δίκη– με βάση αυτές ακριβώς τις κατηγορίες. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με εκτίμηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, το 50% των επιχειρήσεων του νομού καθυστερεί να πληρώσει τους εργαζομένους του μέχρι και 2 χρόνια.
– Στο ίδιο πνεύμα, 13 απολυμένοι και απλήρωτοι εργαζόμενοι των καταστημάτων Metropolis, οι 12 από τους οποίους είχαν κερδίσει μια σημαντική αγωγή σε βάρος του πρώην εργοδότη τους, του νεόκοπου βαρόνου των ΜΜΕ Α. Κουρή, ενώ ο 13ος είχε καταθέσει υπέρ των συναδέλφων του στο συγκεκριμένο δικαστήριο, βρίσκονται τώρα κατηγορούμενοι από τον ήδη καταδικασθέντα κ. Κουρή για… «συκοφαντική δυσφήμιση». Η υπόθεση αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, και ο ΣΜΕΔ έχει ήδη εκδώσει ψήφισμα συμπαράστασης στους εργαζόμενους.
Με όλες αυτές τις διώξεις και καταδίκες –και με πολλές άλλες που δεν επιτρέπει ο χώρος να αναφερθούν– η δικαιοσύνη, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση, δείχνει τα ταξικά της δόντια, προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και να αποτρέψει τη συσπείρωσή τους, τιμωρώντας παραδειγματικά όσους πρωτοστατούν σε συνδικαλιστικούς και εργατικούς αγώνες. Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών εκφράζει τη συμπαράστασή του στους διωκόμενους συνδικαλιστές, εργαζόμενους, μαθητές και αγρότες, και καλεί τα μέλη του αλλά και όλους τους εργαζόμενους να μην υποταχθούν στο καθεστώς φόβου που επιχειρείται να επιβληθεί.