Αρχείο ημέρας 25/02/2014

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,αναρχικεΣ συλλογικοτητεΣ,ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,αυτονομια,αυτοοργανωση,αφισεΣ,διαδηλωσειΣ -πορειεΣ συγκεντρωσειΣ,ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ=ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,καλεσματα

Πορεία από το Μετρό προς το Πράκτικερ Αιγάλεω, Σάββατο 1 Μάρτη 11πμ

Σχολιάστε

Στις 3 Φλεβάρη ο Στέφανος Βαλαβάνης, υπάλληλος της εταιρίας ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ στο Αιγάλεω, αυτοκτονεί στο σπίτι του. Δύο μόλις μέρες πριν η εταιρία τον έχει αναγκάσει σε «οικειοθελή» παραίτηση προκειμένου να μην του καταβάλει αποζημίωση. Τα αφεντικά σκυλεύουν τον αυτόχειρα, οι ρουφιάνοι συνεχίζουν «να κάνουν τη δουλειά τους», το σωματείο νίπτει τας χείρας του και οι συνάδελφοί του σκύβουν πιο πολύ το κεφάλι για να μην έχουν την ίδια τύχη. Οι άνθρωποι σα τον Στέφανο πληθαίνουν όλο και περισσότερο.  Κι αφήνουν τη φροντίδα της μνήμης και της εκδίκησής τους σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι.
Ας είμαστε λοιπόν συνεπείς.

Σάββατο 1 Μάρτη στις 11πμ

Συγκέντρωση στο Μετρό Αιγάλεω και πορεία στο Πράκτικερ

Layout 1

ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,εργατικα,Κρατική τρομοκρατία

Κατάσχεση μισθού εργαζόμενου στα πεντάμηνα από την εφορία!

Σχολιάστε
Σύμφωνα με καταγγελία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, η Α’ ΔΟΥ προχώρησε στην κατάσχεση του μισθού εργαζόμενου στα 5μηνα Κοινωφελούς Εργασίας στο Δήμο Λάρισας, έναντι οφειλής που είχε στην εφορία, αφού επί 4 χρόνια πριν μπει στο 5μηνο, ήταν άνεργος.
 
 Η ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας : 
 
«Αίσχος! Η Α’ Δ.Ο.Υ προχώρησε στην κατάσχεση του μισθού εργαζόμενου στα 5μηνα Κοινωφελούς Εργασίας στο Δήμο Λάρισας, έναντι οφειλής που είχε στην εφορία, αφού επι 4 χρόνια πριν μπει στο 5μηνο, ήταν άνεργος.  Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, αφού δεν έχει ούτε για να φάει ο συνάδελφός μας αυτός.
 
Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, καταγγέλει την απαράδεκτη τακτική της κυβέρνησης που από τη μια καταδικάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και στη φτώχεια και από την άλλη δίνει εντολή για την κατάσχεση των εξευτελιστικών μισθών ακόμα και των εργαζόμενων με 5ημνα Κοινωφελούς Εργασίας, βυθίζοντας τους στην απόγνωση.
 
Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, απαιτεί την άμεση επιστροφή του μισθού που παρακρατήθηκε από τον συγκεκριμένο συνάδελφο, από την Α’ Δ.Ο.Υ. Για τον σκοπό αυτό θα πραγματοποιήσει σήμερα Δευτέρα στις 12 το μεσημέρι παράσταση διαμαρτυρίας στον διευθυντή της Α’ Δ.Ο.Υ.
 
Να σταματήσει κάθε διαδικασία κατάσχεσης μισθών, συντάξεων, πρώτης και δεύτερης κατοικίας με σημερινή αντικειμενική αξία 300.000 ευρώ και 150 τ.μ για τετραμελή οικογένεια και αντίστοιχα 200.000 ευρώ και 100 τ.μ για μεμονωμένο ζευγάρι.
 
Διαγραφή χρεών από τόκους για άνεργους και εργαζόμενους, με μισθό κάτω από 1.500 ευρώ μεικτά και αναστολή πληρωμής δανείων για όσο διαρκεί η κρίση.
Απαλλαγή από την φορολογία για ζευγάρι μισθωτών, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων, μικρών αγροτών, με ετήσιο εισόδημα έως 40.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά +5.000 για κάθε παιδί».
αυτοοργανωση,διαδηλωσειΣ -πορειεΣ συγκεντρωσειΣ,δρασειΣ,ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,καλεσματα,ΚΟΧ και Voucher,πορειες-συγκεντρωσεις-διαδηλωσεις,σωματεια βασης

Σω.ματείο Β.άσης Α.νέργων και επισφαλώς εργαζόμενων (ΣΩ.Β.Α.) – Κάλεσμα σε συγκέντρωση στα κεντρικά του ΟΑΕΔ 27/2

Σχολιάστε

Για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (ΚΟΧ) και την επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας (Voucher) 

Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει η εφαρμογή ενός νέου εργασιακού μοντέλου από πλευράς κράτους και κεφαλαίου για την υποτιθέμενη ανακούφιση νέων ή/και μακροχρόνια ανέργων. Τα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα (ΚΟΧ), πεντάμηνης (κυρίως) διάρκειας παρουσιάστηκαν ως προγράμματα μέσω ΕΣΠΑ. Οι θέσεις εργασίας υποτίθεται ότι αφορούν διάφορες δραστηριότητες που «ω

φελούν το κοινωνικό σύνολο», με απώτερο σκοπό να μετατρέψουν τον εργαζόμενο σε “ωφελούμενο”, δημιουργώντας μια νέα εργασιακή υπερελαστική σχέση εργασίας κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κράτους και αφεντικών.

Φέτος τη σκυτάλη από τις ΜΚΟ πάιρνει το ίδιο το κράτος μέσω του ΟΑΕΔ. Με μισθό 420 ευρώ για τους νέους κάτω των 25 ετών και 490 ευρώ για τους υπόλοιπους, χωρίς άδειες ακόμα και για θέματα υγείας και γενικότερα με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. Όσον αφορά αυτό καθεαυτό το αντικείμενο της κοινωφελούς εργασίας, δεν είναι τίποτε άλλο από την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του δημοσίου και έχει να κάνει με θέσεις που έμειναν κενές μετά από χιλιάδες απολύσεις / μετατάξεις / διαθεσιμότητες στο δημόσιο.

Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκεται και το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ με την ονομασία «Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους μέχρι 29 ετών» (VOUCHER) και αφορά άνεργους νέους απόφοιτους δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εργασιακές συνθήκες είναι εξίσου δυσμενείς με τα κοινωφελή προγράμματα ενώ επιπλέον, δεν υπάρχουν συντάξιμα ένσημα για όσους εργαστούν στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προκήρυξη προβλέπει ακόμα και καθυστερήσεις πληρωμών σε περίπτωση που δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες πιστώσεις.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή έγινε ξεκάθαρο για όλους τους εργαζόμενους στα προγράμματα αυτά ότι ο άνεργος αποτελεί για μία ακόμη φορά το πειραματόζωο του νέου εργασιακού μεσαίωνα. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, ειδικά στους νέους, σε συνδυασμό με τη σκληρή λιτότητα που έχει επιβληθεί μέσω μνημονίων, προσφέρουν ένα γόνιμο έδαφος για την εφαρμογή των χειρότερων αντεργατικών μέτρων.

Το συγκεκριμένο θέμα λοιπόν αφορά σύσσωμο το εργατικό κίνημα, διότι τα προγράμματα αυτά δεν είναι ειδικές περιπτώσεις πρόσκαιρης αντιμετώπισης της εργασίας, αλλά ένα νέο εργασιακό καθεστώς, που σκοπό έχει την επιβολή της φτώχιας και της εξαθλίωσης, με σύμμαχο τη ΓΣΕΕ που για άλλη μία φορά αντί να καταγγείλει τα προγράμματα αυτά, συνεχίζει να συμμετέχει ενεργά είτε ως εργοδότης είτε ως ΚΕΚ.

Πέρα από την καταστρατήγηση των εργασιακών κεκτημένων, η μικρή σε διάρκεια σύμβαση και ο κατακερματισμός των ανέργων, δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό την οργάνωσή τους και τη συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα (ΚΟΧ) και VOUCHER να συμμετέχουν στο Σωματείο Βάσης Ανέργων και Eπισφαλώς Eργαζομένων, προκειμένου να διεκδικήσουμε συλλογικά και αδιαμεσολάβητα όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Απαιτούμε

  • Πλήρη εργασιακά δικαιώματα και άμεση απόσυρση της διάταξης που εξαιρεί τους εργαζόμενους στα ΚΟΧ από την εργατική νομοθεσία
  • Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, μηνιαία και σταθερή πληρωμή
  • Εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και επίδομα ανεργίας για όλους χωρίς προυποθέσεις
  • Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους, άνεργους και εργαζόμενους στα προγράμματα του ΟΑΕΔ
  • Όχι στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες

Βλ. αφίσα καλέσματος σε pdf: http://swbanergwn.espivblogs.net/files/2014/02/alimos.pdf

 cf83cf89ceb2ceb1

ΣΩματείο Βάσης Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων

http://swbanergwn.espivblogs.net/2014/02/24/24021401/

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΩΜΑΤΕΙΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

Παρέμβαση για συνάδελφο μετανάστη που ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό του.

Σχολιάστε
Το Σάββατο 22/2, μετά από κάλεσμα του σωματείου και με τη συμμετοχή αλληλέγγυων συλλογικοτήτων και σωματείων, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το μαγαζί “SCΗERZO” στο Μαρούσι. Συνάδελφος μετανάστης που εργαζόταν στο  συγκεκριμένο κατάστημα ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό του γιατί διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του. Για περίπου 2 ώρες,  200 και παραπάνω άτομα φώναζαν συνθήματα, μοίρασαν τρικάκια, ενημέρωσαν κόσμο και γειτονικά μαγαζιά. Το μοίρασμα και η ενημέρωση συνεχίστηκε σε μια σύντομη πορεία, που ακολούθησε την παρέμβαση. 
Σκοπός μας σ’αυτήν την πρώτη, αλλά σίγουρα όχι τελευταία παρέμβασή μας στο μαγαζί SCHERZO, είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η ταξική αλληλεγγύη και οργάνωση μπορεί να τσακίσει τη βία και την τρομοκρατία των αφεντικώνΣΣΜ_ΜΑΡΟΥΣΙΟΠΟΙΟ ΧΕΡΙ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

 

Συνάδελφος, μετανάστης, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών επαγγελμάτων του κλάδου του Επισιτισμού, εργαζόταν στο μαγαζί SCHERZO, στο Μαρούσι, Βορέα 8, για περίπου πέντε μήνες εώς και 12 ώρες τη μέρα, 30 ημέρες το μήνα, για 10 Ευρώ τη μέρα. Σε μόνιμο καθεστώς ομηρίας από τα αφεντικά, καθώς εκτός από τον καθαρισμό του καταστήματος και τη λάντζα, ήταν υποχρεωμένος να τρέχει για δουλειές, που αφορούσαν τόσο το μαγαζί όσο και προσωπικά το αφεντικό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, του χρωστούσαν και δεδουλευμένα. Κατά τη διάρκεια αποπληρωμής κάποιων χρωστούμενων, ο συνάδελφος ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό Δημήτρη Τυρολόγο, ο οποίος επίσης, του πήρε την τσάντα με προσωπικά έγγραφα και χρήματα, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος να παραμείνει 3 ημέρες στο νοσοκομείο.

 

Παρ’όλη την αγριότητα της εργασιακής του καθημερινότητας, ο συνάδελφος κινήθηκε από την αρχή με καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Μετά τον ξυλοδαρμό του διεκδίκησε και συνεχίζει να διεκδικεί την αξιοπρέπεια του να είναι κανείς εργάτης, απευθυνόμενος σε αλληλέγγυους κοινωνικούς χώρους και το σωματείο.

 

Η περίπτωση του συναδέλφου μας στο SCHERZO δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε το αφεντικό του ένας οξύθυμος εργοδότης. Είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, όταν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες ζητούμε δεδουλευμένα, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, χρωστούμενα μεροκάματα πείνας και ένσημα, να εισπράττουμε από τα αφεντικά ειρωνία, άρνηση και ξύλο.

 

Στη σημερινή εποχή που το κεφάλαιο αποκαλεί “κρίση”, οι μετανάστες/στριες αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, φέροντας όλα τα δεινά μιας “χώρας υποδοχής σε κρίση”. Αν δε σκοτωθούν στον Έβρο, αν δεν πνιγούν στο Φαρμακονήσι, αν δε δολοφονηθούν στη Μανωλάδα, καταλήγουν σε κάτεργα όπως αυτά του επισιτισμού και τότε οι ταξικές αντιθέσεις και οι κοινωνικές-φυλετικές ανισότητες αποκτούν κτηνώδη χαρακτηριστικά. Οι μετανάστες/στριες είναι καταδικασμένοι να δουλεύουν για την καπιταλιστική μηχανή με εξευτελιστικά μεροκάματα, απάνθρωπα ωράρια, φυσικά, χωρίς ένσημα, και με μόνιμη την απειλή της απόλυσης, της επίθεσης και της απέλασης, βιώνοντας διάχυτα τον ρατσισμό, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες.

 

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι. Το χέρι που σηκώθηκε απο τα αφεντικά στο μετανάστη εργάτη, αύριο θα σηκωθεί σε όλη την εργατική τάξη. Η βία στους μετανάστες εργάτες σήμερα, είναι εικόνα από το αύριο όλης της τάξης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες είναι τα ίδια στρατόπεδα που θα κρατήσουν έγκλειστους τους περισευούμενους του αύριο. Άνεργοι, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά ασθενείς, κοινωνικοί αγωνιστές περισσεύουν σε ένα σύστημα που χρειάζεται μόνο σκλάβους να μοχθούν για την “έλευση της ανάπτυξης”. Η εργοδοτική τρομοκρατία, οι επιτάξεις των απεργιακών κινητοποιήσεων, η καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η στέρηση κάθε ελπίδας για αξιοπρέπεια στη ζωή και την εργασία είναι ολοφάνερα εδώ.

 

Ως εργαζόμενοι στα κάτεργα του επισιτισμού, σ’ ένα κλάδο που τα μνημόνια έχουν επιβληθεί χρόνια τώρα και οι σκληρές συνθήκες εργασίας είναι καθεστώς, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε εργάτη/τρια που αντιστέκεται, μάχεται, διεκδικεί. Με τη συμμετοχή μας στο σωματείο βάσης του κλάδου, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και σε συνεργασία με μαχητικά σωματεία από άλλους κλάδους, αναπτύσσουμε την ταξική μας συνείδηση, τονώνουμε την ταξική μας αυτοπεποίθηση και οργανώνουμε τη δράση μας απέναντι σε μικρά και μεγάλα αφεντικά.

 

Κι αν θεωρούν ότι μπορούν να μας τρομάξουν, η απάντησή μας θα είναι η συλλογική μας δράση, που νικάει το φόβο.

Κι αν δε μας σέβονται πρέπει να αρχίσουν να μας φοβούνται.

 

ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

 

 

ΤΑΞΙΚΟ ΜΙΣΟΣ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σωματείο Σερβιτόρων ΜαγείρωνΣΣΜ

εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία

Λακωνία:ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ

Σχολιάστε

NOSOKOMEIOΜολαων

Η βιομηχανία διώξεων που έχει στηθεί απο το μνημονιακό καθεστώς με σκοπό τον “αποκεφαλισμό” κάθε αγωνιστή, που συμμετέχει και πρωτοστατεί στους αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και αγαθών συνεχίζεται. Μετά τη συνδικαλιστική δίωξη της Προέδρου των Δασκάλων στην περιοχής μας, σειρά έχει η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων.

Η Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου μας, ιδρυτικό και συντονιστικό μέλος της Επιτροπής Πολιτών για την υγεία στην περιοχή μας, πρωτοστατεί τα τελευταία τρία χρόνια, στους αγώνες ενάντια σε κάθε επίθεση στο χώρο της υγείας και παλεύει μέσα και έξω απο το νοσοκομείο για τη στήριξη του Νοσοκομείου Μολάων. Μέσα στο νοσοκομείο παλεύει, για τη στήριξή του, δουλεύοντας ατελείωτες ώρες πέραν του ωραρίου της, χωρίς καμμία αμοιβή, ενώ έξω συντονίζει και συμμετέχει σε ενημερωτικές δράσεις που αφορούν στις εξελίξεις στα θέματα της υγείας και ειδικότερα σε ότι αφορά στη λειτουργία του Νοσοκομείο μας.

Στα πλαίσια της προσπάθειας “των σωτήρων μας” να ξεπουλήσουν τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας, χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις, έχουν εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών στους χώρους δουλειάς, ψηφίζοντας και τους ανάλογους νόμους, για να τσακίσουν κάθε αγωνιστική φωνή που βγαίνει προς την κοινωνία. Ο πολίτης πρέπει να βλέπει μόνο τηλεόραση, δεν πρέπει να ενημερώνεται απο κανέναν άλλο για τις πραγματικές συνθήκες στα νοσοκομεία και τις δρομολογούμενες εξελίξεις στο χώρο της υγείας, αλλά κυρίως, δεν πρέπει να αγωνίζεται για να διεκδικεί το δικαίωμά του στο κοινωνικό αγαθό που λέγεται υγεία. Θέλουν εργαζόμενους και πολίτες να σκύβουν το κεφάλι και να δέχονται σιωπηλά την εξαθλίωσή τους.

Μέσα απο τους αγώνες των εργαζομένων του νοσοκομείου μας, σε συστράτευση με την Επιτροπή Πολιτών για την Υγεία και κοινές δράσεις με άλλα Νοσοκομεία και άλλες ομάδες εργαζομένων, η φωνή μας έγινε πολύ δυνατή, έφτασε μέχρι το Υπουργείο και ενόχλησε.

Η νέα Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Λακωνίας ανέλαβε να φιμώσει αυτές τις φωνές.

Σε έλεγχο που “έστησε” συγκεκριμένη ημέρα, κατά την οποία, η Διοίκηση γνώριζε ότι απουσίαζαν με αναρρωτική άδεια οι υπεύθυνοι υπάλληλοι, η Διοίκηση κάλεσε την Αντιπρόεδρο του Συλλόγου με την ιδιότητά της ως Προϊσταμένης του Οικονομικού Τμήματος να παραδώσει στοιχεία.

Η Αντιπρόεδρος “τόλμησε”, ως όφειλε, να ζητήσει απο τη Διοίκηση την απόφαση που διατάσσει τον έλεγχο (δεν της την έδωσαν ποτέ) και επίσης ενημέρωσε ότι εν απουσία των υπαλλήλων, σεβόμενη την ιεραρχία, την αρχή της καλής πίστης,της χρηστής διοίκησης αλλά και την προσωπικότητα των συναδέλφων της, παρά την καλή της πρόθεση να βοηθήσει, ο έλεγχος θα πρέπει να οριστεί σε ημέρα που θα βρίσκονται οι υπεύθυνοι υπάλληλοι στην υπηρεσία.

Εξαιτίας αυτού, η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας, διώκεται με τις “στημένες” κατηγορίες της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος, σοβαρή απείθεια και άρνηση ή παρέλκυση υπηρεσίας. Παράλληλα παύεται απο τα καθήκοντα της Προϊσταμένης Διεύθυνσης και Οικονομικού και μετακινείται στο Νοσοκομείο της Σπάρτης, 70 χιλιόμετρα μακρυά απο το Νοσοκομείο Μολάων για να τελειώνουν μια και καλή.

Η δίωξή της ήταν προσχεδιασμένη και μεθοδευμένη, καθώς ο νέος Αναπληρωτής Διοικητής Παναγόπουλος Δημήτρης, πτυχιούχος ΚΑΤΕΕ Τουριστικών Επαγγελμάτων, απο την πρώτη κιόλας μέρα που ανέλαβε καθήκοντα στο τέλος Δεκεμβρίου 2013, καταδείκνυε επιθετικότητα, απροθυμία συνεργασίας μαζί της και την παραγκώνιζε στα καθήκοντά της.

Με τη μετακίνηση της συναδέλφου Αντιπροέδρου στη Σπάρτη και μετά την τελυταία αποχώρηση, λόγω εγκυμοσύνης, της υπαλλήλου του Λογιστηρίου, δεν υπάρχει κανένας υπάλληλος που να γνωρίζει το οικονομικό αντικείμενο στο Νοσοκομείο με τραγικές συνέπειες για τη λειτουργία του. Μήπως, παράλληλα, ο στόχος του αναπληρωτή Διοικητή είναι και το Νοσοκομείο; Το Νοσοκομείο ήταν η πρώτη φορά που τον Ιανουάριο 2014 δεν κατάφερε, με ευθύνη του αναπλ. Διοικητή να ανταποκριθεί στις διοικητικές του υποχρεώσεις στο Υπουργείο και το ίδιο θα συμβεί και τον τρέχοντα μήνα.

Όλες αυτές οι ενέργειες της Διοίκησης, είναι αυθαίρετες, παράνομες και καταχρηστικές και ειδικότερα η μετακίνηση της Αντιπροέδρου του Συλλλόγου παραβαίνει κατάφωρα το άρθρο 14 παρ. 9, του ν. 1264/1982 και έχει ζητηθεί, ήδη, τόσο απο το Σύλλογό μας όσο και απο την ΠΟΕΔΗΝ, η άμεση ανάκλησή τους.

Η δίωξή της συναδέλφου είναι ξεκάθαρα συνδικαλιστική, με στόχο τη φίμωση και τρομοκράτηση της ίδιας αλλά και όλων των εργαζομένων, την επιβολή της υποταγής στις αυθαιρεσίες της διοίκησης και την ανεμπόδιστη εφαρμογή των βάρβαρων πολιτικών τους για τη τελική διάλυση της δημόσιας υγείας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ 7π.μ – 10π.μ. ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΣΤΙΣ 25/2/2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ 6η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΔΙΩΞΗ, ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΡΗΘΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ. ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Αλληλέγγυοι/ες από Σπάρτη

φυλακισμενοι αναρχικοι

Επιστολή του Τάσου Θεοφίλου για την καταδίκη του

Σχολιάστε
Τασος Θ“ Έτσι θα παραμείνω κάποια χρόνια ακόμα στην φυλακή με την δύναμη που μου δίνει η συνείδηση ότι όπως και κάθε αναρχικός δεν είμαι “άδικα” μέσα. Διέπραξα το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αδικημένους. Η φυλακή για έναν αναρχικό δεν είναι τιμωρία αλλά ένα ακόμα πεδίο αγώνα  ”

Επιστολή του Τάσου Θεοφίλου για την καταδικαστική απόφαση για τα γεγονότα της Πάρου, την αθωωσή του για την ΣΠΦ και την αντιέφεση που του ασκήθηκε από τον εισαγγελέα Δράκο δημοσιεύθηκε στο atens.indymedia.org.

 

«Λίγες μέρες μετά την  καταδικαστική απόφαση σε βάρος μου από το  Γ’τριμελές εφετείο κακουργημάτων και την 25ετή ποινή κάθειρξης που μου επιβλήθηκε για γεγονότα που μόνο από την τηλεόραση γνωρίζω, θεωρώ ότι προκύπτουν κάποια υπαρξιακής φύσης ερωτήματα και βγαίνουν κάποια πολιτικής φύσης συμπεράσματα.

 

Ξεκινώντας από τα ερωτήματα λοιπόν, προκύπτει η απορία για το πως γίνεται ένας άνθρωπος, όπως ο πρόεδρος της έδρας, που θα ήταν ριψοκίνδυνο να του αναθέσει κανείς ακόμα και την διοίκηση επαρχιακού καφενείου, να έχει μια τέτοια εξουσία στα χεριά του. Πως γίνεται ο ίδιος αυτός άνθρωπος με την ίδια νοσηρή αφέλεια που δίκασε την υπόθεση μου να έχει δικάσει και καταδικάσει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ανθρώπους κι αυτό να μην αποτελεί σκάνδαλο. Πως γίνεται αυτός ο εμφανώς μη ευφυής άνθρωπος να κρατά στα χέρια του χιλιάδες ζωές. Πως γίνεται το κράτος να στελεχώνεται από τόσο ανεπαρκείς ανθρώπους και να μην μπορούμε ακόμα να οργανώσουμε την εναντίον του επανάσταση. Πως γίνεται η εισαγγελέας της έδρας να μη θεωρεί τουλάχιστο άκομψο να ρίχνει μερικούς υπνάκους στην διάρκεια της διαδικασίας  και μην νιώθει καν την ανάγκη να ρίξει μια ματιά στα πρακτικά πριν την αγόρευσή της.

 

Όσοι παρακολούθησαν την δίκη μπόρεσαν να συμπεράνουν ότι η αγόρευση της αφορούσε μάλλον άλλη υπόθεση. Πως γίνεται αυτοί που δε θεωρούν την ποινική δικαιοσύνη  ντροπή της ανθρωπότητας, αλλά “λειτούργημα”, να την κουρελιάζουν μετατρέποντας την σε βρακολάστιχο. Πως γίνεται ένας πρόεδρος και μια εισαγγελέας να μην ντρέπονται να ξεστομίζουν δημόσια ότι οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί του κατηγορούμενου δεν μπορούν να γίνουν δεχτοί γιατί δεν τους εξέθεσε στους ειδικούς εφέτες ανακριτές, απαξιώνοντας με τον πιο ευθυνόφοβο τρόπο το βασικότερο υποτίθεται στάδιο της διαδικασίας που είναι η δίκη.

 

Όμως, έχουν σημασία κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Όπως το ότι το δικαστήριο αναγνώρισε εμμέσως με την απόφαση του την πολιτική διάσταση της δίωξης, καθώς αν δεν την αναγνώριζε θα έπρεπε να με αθωώσει, δεδομένου ότι το κατηγορητήριο είχε καταρρεύσει από τις πρώτες συνεδριάσεις. Όμως διάλεξε μια πολιτικά- και όχι δικαστικά- μέση λύση. Μια μέση λύση για να εξισορροπήσει τις πιέσεις που ασκούταν από τα πάνω, εν μέσω του “αντιτρομοκρατικού” πυρετού, με τις πιέσεις που ασκούταν από τα κάτω, πιέσεις που ασκούμε σε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη που δίνουμε όλοι μας. Πιέσεις που ακόμη μέσα στο κλίμα της αυταρχικής επέλασης είναι ζωντανές χάρη στην αποφασιστικότητα, τη μαχητικότητα και την αλληλεγγύη μας.

 

Αυτό το κομμάτι λοιπόν, τόσο οι αλληλέγγυοι που παρακολουθούσαν τη δίκη όσο και η κινηματική δημοσιογραφία, εμπόδισε τις αυθαιρεσίες του προέδρου και τις χυδαιότητες της πολιτικής αγωγής (που ακροβατούσε ανάμεσα στην ακροδεξιά γραφικότητα και την επικίνδυνη άγνοια της ποινικής νομοθεσίας), να μείνουν στα στενά όρια της δικαστικής αίθουσας βάζοντας ένα σχετικό φρένο στις παλαβομάρες τους. Το δικαστήριο προχώρησε σε μια ποντιοπιλατική και ευθυνόφοβη, χειρουργικής ακρίβειας λύση, μεταθέτοντας στο εφετείο όλες τις ευθύνες και όλα τα ενδεχόμενα – ακόμα και αυτό της αντιέφεσης, όπως τελικά έγινε.

 

Έχει και μία σημασία ότι δεν είναι μια απόφαση που νομιμοποίησε το dna ως στοιχείο, καθότι το αντικείμενο πάνω στο οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε το dna είναι ανύπαρκτο, αλλά μια απόφαση που νομιμοποιεί την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία που έφτασε στο ζενίθ της με την αντιέφεση που άσκησε ο εισαγγελέας  Δράκος.

 

Δεν μπορεί επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι παρότι το δικαστήριο δε χρειάστηκε στοιχεία για να με καταδικάσει για τη ληστεία της Πάρου, αυτή η έλλειψη ταυτόχρονα στάθηκε αρκετή ώστε να με απαλλάξει από τις κατηγορίες της συμμετοχής και ένταξης στη ΣΠΦ. Έτσι από πολιτικής άποψης, είναι σημαντικό ότι δεν έγινε ακόμα ένα βήμα προς την εμπέδωση του δόγματος Μarini.

 

Έτσι θα παραμείνω κάποια χρόνια ακόμα στην φυλακή με την δύναμη που μου δίνει η συνείδηση ότι όπως και κάθε αναρχικός δεν είμαι “άδικα” μέσα. Διέπραξα το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αδικημένους. Η φυλακή για έναν αναρχικό δεν είναι τιμωρία αλλά ένα ακόμα πεδίο αγώνα. Χώρος για απογοήτευση δεν υπάρχει παρά μόνο η πεισματική όξυνση προς τα εμπρός. Ως την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής, από την Attica ως τον κορυδαλλό, από pelican bay ως το Δομοκό, από το Γκουαντάναμο ως την Αμυγδαλέζα.

 

Τάσος Θεοφίλου

 

Φυλακές Δομοκού

 

24/2/14»