«…Τώρα όμως κατάλαβα πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που καθόμουν στον καναπέ μου και έβλεπα να καταστρέφουν τη χώρα μου, το μέλλον τον παιδιών μου φωνάζοντας μόνο από τον καναπέ μου στην τηλεόραση. Τώρα καταλαβαίνω πως χρειάζεται ουσιαστικός αγώνας έξω στους δρόμους κάτω από τα γραφεία των βολεμένων, κάτω από τα υπουργεία των αδίστακτων…»

 

Β. Γ., απολυμένη καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών, συνέντευξη στην εφημερίδα «Νέα Προοπτική»

 

Μετά από 10 μήνες ο δίκαιος αγώνας των καθαριστριών παραμένει αδικαίωτος. Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέλυσε τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων για απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αποθρασυμένοι από την αδράνεια και την ηττοπάθεια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, μαζί με τις καθαρίστριες πετάνε στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους στερώντας τους το δικαίωμα στην ζωή τσακίζοντας τα όνειρα των παιδιών τους.

 

Απέναντι σε αυτή την επέλαση των διεθνών τοκογλύφων και της κυβέρνησής τους οι καθαρίστριες ύψωσαν ανάστημα απαιτώντας την δουλειά τους. Η πρωτόδικη απόφαση που δικαίωσε τον αγώνα τους, έγινε κουρελόχαρτο και ο Άρειος Πάγος χαρακτήρισε «εθνικό συμφέρον» τις απολύσεις και τους δουλεμπόρους – εργολάβους που παίρνουν τις δουλειές των απολυμένων καθαριστριών.

 

Η αστική δικαιοσύνη σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης απλά νομιμοποιεί κάθε φορομπηχτική ληστεία και κάθε αντιλαϊκή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

 

Σύντροφοι εργαζόμενοι και άνεργοι, 

 

οι αγώνες των απολυμένων και των απόκληρων αυτής της κοινωνίας θα είχαν προ πολλού στείλει στον αγύριστο την κυβέρνηση την τρόικα και τα μνημόνια. Αν κάθε φορά που ένας κλάδος βρίσκονταν στο στόχαστρο της κυβέρνησης δεν έμενε μόνος με ευθύνη όχι μόνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και των ρεφορμιστικών κομμάτων της αριστεράς που δεν καλούν σε απεργίες για την ανατροπή αλλά καλλιεργούν ψεύτικες κοινοβουλευτικές ελπίδες για διέξοδο. Κάθε τόσο και μια δήθεν κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία, ως δια μαγείας, εμφανίζεται στο ορίζοντα δημιουργώντας προσδοκίες. Και όταν διαψεύδεται μια νέα μελλοντική ημερομηνία και μια νέα ψεύτικη προσδοκία παίρνει την θέση της. Αντί να απαιτούν άμεσο σπάσιμο όλων των δεσμών με τον ιμπεριαλισμό, καταντούν επαίτες της  ανοχής της Λαγκάρντ και της Μέρκελ, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων

 

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εγκαθιδρύθηκε για να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή δεν αλλάζει με κοινοβουλευτικές ασπιρίνες. Όταν η ΔΕΗ ξεπουλιέται και η υγεία και η μόρφωση έχουν γίνει άπιαστο όνειρο, όταν ο λαός ψάχνει στα σκουπίδια για την διατροφή του, μόνη ελπίδα μας ο πανεργατικός  επαναστατικός ξεσηκωμός. Ο αγώνας για Γενική Πολιτική Απεργία με προγραμματικούς στόχους την ανατροπή της κυβέρνησης, την κατάργηση των μνημονίων και την μονομερή διαγραφή τους χρέους.

 

Μόνη μας ελπίδα μια άλλη πολιτική εξουσία που θα ασκείται από τους εργαζόμενους και τον λαό. Μόνη μας ελπίδα να ενώσουμε τα ορμητικά εργατικά ρυάκια σε ένα ποτάμι που θα γκρεμίσει τρόικες μνημόνια και αφεντικά.

 

 

 

 

 

28/7/2014

πρωτοβουλία για

Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών