Αρχείο κατηγορίας εργατικα

3η Παρέμβαση στα Bruno (Ιωάννινα) – Μαζί με τον καφέ, δώρο η απόλυση

Bruno3

Πίσω από τις ψεύτικες και καθώς πρέπει βιτρίνες της, η επιχείρηση καφέ Brouno στα Ιωάννινα εμφάνισε το πραγματικό πρόσωπό της. Στις 19/3 οι εργοδότες της εν λόγω επιχείρησης κάλεσαν εργαζόμενο διανομέα, μέλος του πρωτοβάθμιου σωματείου Σ.Β.Ε.Δ.Ι., να υπογράψει την απόλυσή του. Οι δικαιολογίες του αφεντικού ήταν οι κοινότυπες, όπως “έχει πέσει η δουλειά” καθώς και άλλες πολλές. Η πρώτη σκέψη των περισσοτέρων θα είναι ότι σε καιρούς κρίσης αυτά συμβαίνουν. Παρ’ όλα αυτά, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν αποτελούν πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη επιχείρηση αυξάνει τον τζίρο της καθημερινά, όντας μαγαζί “γωνία” με την πιο επιτυχημένη συνταγή : ξεζουμίζοντας τους υπαλλήλους και στερώντας τους τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Ο συνάδελφός μας εργάζεται στη συγκεκριμένη επιχείρηση από τον Σεπτέμβριο του 2013, με τον εξοπλισμό (μηχανάκι, αδιάβροχα, γάντια, κράνος, μπότες κτλ) και τα έξοδα κίνησης (βενζίνη) να επιβαρύνουν τον ίδιο. Αφορμές για τριβές και εντάσεις από πλευράς εργοδοσίας δεν άργησαν να βρεθούν. Η απαίτηση να κάνει περισσότερες δουλειές, απ’ότι του αναλογούσαν αποτέλεσε την αρχή. Εξάλλου ο διανομέας είναι το “παιδί”, το παιδί για όλες τις δουλειές. Είναι λογικό για τα αφεντικά ο εργαζόμενος να γίνεται “λάστιχο” και “ελβετικός πολυσουγιάς” όπως και το ωράριό του άλλωστε αλλά και η μισθοδοσία του. Αποκορύφωση, η 19η του Μάρτη όπου τα αφεντικά τον κάλεσαν εκτάκτως στην επιχείρηση έχοντας έτοιμα τα χαρτιά της απόλυσης του και δηλώνοντάς του τη διακοπή της “συνεργασίας” τους. Πως φτάσαμε όμως εδώ;
Τον Δεκέμβριο του 2013, όταν ο εργαζόμενος ζήτησε το δώρο Χριστουγέννων και το επίδομα άδειας που δικαιούταν, η εργοδοσία απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Αντ’ αυτού απαιτούσε από τον συνάδελφο να υπογράψει πως πήρε το δώρο και το επίδομα, δίχως βέβαια να του καταβληθούν, και όλα αυτά υπό την απειλή μιας ενδεχόμενης απόλυσης σε περίπτωση που δε συναινούσε. Μια συνηθισμένη κατάσταση στο εσωτερικό των επιχειρήσεων με τους εργαζόμενους να συναινούν για να μην χάσουν την δουλειά τους. Έτσι ο τζίρος της επιχείρησης είναι διπλός: και δεν δίνουν δεκάρα στους εργαζομένους και εξασφαλίζουν επιπλέον μαύρο χρήμα.
Ο διανομέας δεν το δέχτηκε και δεν ενέδωσε στην απειλή. Επόμενη κίνηση ήταν να προβεί σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας διεκδικώντας τα νόμιμα δικαιώματά του. Μόνο τότε του αποδόθηκαν όσα δικαιούνταν, αφού η επιθεώρηση εργασίας τον δικαίωσε πλήρως.
Έπειτα από όσα συνέβησαν δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς πως η απόλυση του συναδέλφου δεν αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός, κυρίως αν αναλογιστεί τη χρονική συγκυρία που η εργοδοσία επέλεξε την απόλυση του, έναν μήνα πριν την υποχρεωτική, βάσει νόμου, καταβολή του δώρου Πάσχα. Μια εκδικητική απόλυση, λόγω της διεκδίκησης, από πλευράς του διανομέα, όλων των νόμιμων δικαιωμάτων του, αλλά και παραδειγματική, “προς γνώσιν και συμμόρφωσιν” του υπόλοιπου προσωπικού. Εν ολίγοις, ή κάνεις τα χατίρια των αφεντικών και σκύβεις το κεφάλι ή διεκδικείς τα δικαιωματά σου και απολύεσαι…
Ο συνάδελφος δεν απολύθηκε γιατί δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Απολύθηκε ξεκάθαρα για τη συνδικαλιστική του δράση και για τις, “παράλογες” στα αυτιά της εργοδοσίας, νόμιμες διεκδικήσεις του (δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, επίδομα αδείας, μηχανάκι, βενζίνη).
Ο συνάδελφος διανομέας δεν είναι μόνος του.
Όσο οι επιχειρήσεις θα θεωρούν τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων παράλογα,
όσο θα νομίζουν ότι θα πλουτίζουν στις πλάτες μας κι εμείς θα μένουμε σκυφτοί και φοβισμένοι.
Όσο θα υποτιμάται η αξιοπρέπεια μας και η ίδια μας η ζωή,
τόσο θα μας βρίσκουν μπροστά τους!
Σήμερα 4/4 πραγματοποιούμε τη  παρέμβαση απ’έξω απο το κατάστημα Brouno (1η παρέμβαση στις 22/3, 2η παρέμβαση στις 29/3) και θα συνεχίσουμε όσο χρειαστεί, μέχρι την επαναπρόσληψη του συναδέλφου μας.
Απαιτούμε :
  • Άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου διανομέα
  • Εξοπλισμός, μηχανάκι και έξοδα κίνησης να παρέχονται από την επιχείρηση.
  • Ενιαία ειδικότητα και υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας επισιτισμού
  • Διατήρηση επιδομάτων: Επικινδυνότητας, διαχείρισης ταμείου, οικογενειακής κατάστασης, προϋπηρεσίας – Όχι στο ελαστικό ωράριο
  • Ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά
  • Όχι στη μαύρη εργασία και την εργοδοτική αυθαιρεσία
πρωτοβάθμειο σωματείο
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων

Παρέμβαση από τους απολυμένους Metropolis έξω από το κτίριο του MAD στην Παλλήνη

Metropolis1

Παρέμβαση διαμαρτυρίας έξω απ’ το κτήριο του σταθμού MAD,ιδιοκτησίας Α. Κουρή, στην Παλλήνη πραγματοποιούν αυτή τη στιγμή δεκάδες απολυμένοι των Metropolis μαζί με αλληλέγγυους/ες εργαζόμενους και μέλη τοπικών κινήσεων και συλλογικοτήτων.
Φωνάζοντας συνθήματα και πετώντας τρικάκια, οι συγκεντρωμένοι διαμαρτύρονται για τη νέα προκλητική φιέστα με το όνομα MAD WALKπου διοργανώνει σήμερα ο Α. Κουρής στον χώρο του αεροδρομίου στα Σπάτα, με το αίμα των απολυμένων των Metropolis.
Πρόσφατα, οι απολυμένοι βρέθηκαν ξανά έξω απ’ το πανηγυράκι-χορηγίας Α. Κουρή- του ελληνικού τελικού της Eurovision στην Ιερά Οδό, όπου τους υποδέχτηκαν ένας στρατός αστυνομικών, φανερώνοντας για πολλοστή φορά την κρατική προστασία που απολαμβάνει το αφεντικό του MAD. Photo: από την παρέμβαση στην Ιερά Οδό

Εργαζόμενοι / Απολυμένοι Metropolis: Αυτόπτες μάρτυρες της διαπλοκής ή όταν η «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» δεν ξέρει τίποτα για όλα αυτά

Metr_StadiouΈχουν περάσει μόλις είκοσι μέρες από τη δυναμική διαδήλωσή μας έξω από τη Eurovision, – -το τελευταίο σόου που διοργάνωσε το MAD του επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή, έπειτα από απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες από τη Δημόσια Τηλεόραση- και οι εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν με προκλητικό τρόπο τις πρόσφατες καταγγελίες μας.
Έτσι, όπως έγινε γνωστό, το σύνολο του προγράμματος του ιστορικού κρατικού «Τρίτου Προγράμματος», το οποίο έχει ήδη βγει στον αέρα, ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «ΑΝΚ ΕΠΕ» με απευθείας ανάθεση, χωρίς διαγωνισμό. Σύμφωνα με απόφαση που υπέγραψε στις 7 Μαρτίου 2014 ο διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, Γιώργος Προκοπάκης, το κόστος της παράδοσης του Τρίτου Προγράμματος στην ιδιωτική εταιρεία, που ιδρύθηκε το 2003 και έχει δημοσιεύσει μια και μοναδική χρήση για το 2011(!), ανέρχεται στο ποσό των 84,5 χιλιάδων ευρώ το δίμηνο.
Μόλις δυο μέρες πριν να υπογραφεί η εκχώρηση του «Τρίτου» σε ιδιώτες (έναντι διόλου ευτελούς ποσού σε μια εταιρεία που υπήρχε σχεδόν μόνο στα χαρτιά) αναφέραμε σε δημόσια καταγγελία μας ως απολυμένοι/ες των καταστημάτων Metropolis: «(…) ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής αναλαμβάνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά τη διοργάνωση του ελληνικού τελικού της Eurovision, μέσω του τηλεοπτικού καναλιού MAD, με απευθείας ανάθεση (χωρίς διαγωνισμό) από τη Δημόσια Τηλεόραση και υπό εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, ακόμη πιο σκανδαλώδεις από αυτές με τις οποίες του δόθηκε η περσινή διοργάνωση από το ΔΣ της ΕΡΤ, λίγο πριν η κυβέρνηση βάλει το λουκέτο που πέταξε στο δρόμο 2.500 εργαζόμενους». Και λίγο πιο κάτω επισημαίναμε: «(…) γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι το λουκέτο που μπήκε στην κερδοφόρα ΕΡΤ είχε ως επιπλέον στόχο την ανάθεση σε ιδιώτες επιχειρηματίες κερδοφόρων εκδηλώσεων που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας μπορούσε να φέρει εις πέρας μια χαρά και από μόνος του».
Και, βέβαια, αναφερόμαστε σε «κερδοφόρες εκδηλώσεις» έχοντας υπόψη μας τη φετινή ανάθεση του κερδοφόρου σόου της Eurovision στον πρώην εργοδότη μας, τον υπόδικο για χρέη και προς το Δημόσιο Ανδρέα Κουρή, από τη ΝΕΡΙΤ μέσω της Δημόσιας Τηλεόρασης, ένα σκηνικό που είχε επαναληφθεί και πέρσι μέσω της ΕΡΤ. Για την οποία περσινή ανάθεση η ΕΡΤ, ένα και πλέον χρόνο μετά, ακόμη ξεχρεώνει κι ας μην έχει γνωστοποιηθεί μέχρι σήμερα τι διάολο αντιστοιχούσε να βάλει από την τσέπη του γι’ αυτή τη «συνδιοργάνωση» το MAD του Ανδρέα Κουρή.

Το ανέκδοτο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι η είδηση για την απευθείας ανάθεση σε ιδιώτες της λειτουργίας του «Τρίτου» δημοσιεύθηκε και στο ασχολούμενο με τα μέσα ενημέρωσης site «Τυπολογίες» που αποτελεί ηλεκτρονική προέκταση της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ». Πρόκειται για εφημερίδα ιδιοκτησίας του Μάκη (Γεράσιμου) Κουρή, πατέρα του «δικού μας» Ανδρέα Κουρή που κατέχει τον όμιλο MAD (και μετέχει σε αυτόν, όπως και ολόκληρη η οικογένεια) και, μάλιστα, υπό τον καταγγελτικό τίτλο «Σε ιδιωτική εταιρεία η λειτουργία του Τρίτου!».

Προφανώς, o εκδότης Μάκης Κουρής θεωρεί ότι η απευθείας ανάθεση της λειτουργίας του «Τρίτου» σε ιδιώτες είναι άλλου είδους υπόθεση από την απευθείας ανάθεση του σόου της Eurovision στο γιό του, λόγος για τον οποίο άλλωστε δεν έχει κάνει ποτέ καμιά αναφορά γι’ αυτή την υπόθεση στα μέσα ενημέρωσης που κατέχει, αλλά ούτε και σε αυτά που συμμετέχει. Αντιθέτως μάλιστα, επειδή τα οικογενειακά συμφέροντα προϋποθέτουν δυο μέτρα και (χίλια)δυο σταθμά, συνεργάτης του Μάκη Κουρή έδειξε πέρσι μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» το πραγματικό πρόσωπο της «αντικειμενικής δημοσιογραφίας». Με ένα πόνημα που, αν και κατακεραύνωνε τη διοίκηση της ΕΡΤ για την κατάντια στην οποία είχε ρίξει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση υπό τον τίτλο «Ποιοι απαξιώνουν την ΕΡΤ;»της έδινε συγχαρητήρια για τη μόνη σωστή επιλογή της, που δεν ήταν άλλη από την ανάθεση της Eurovision στο MAD (!) αναφέροντας χαρακτηριστικά:«Μοναδική εξαίρεση και έκπληξη ήταν η διοργάνωση της Eurovision από το MAD, που δείχνει ποια είναι η ΕΡΤ (Μπράβο στο MAD)».

Αλλά και σε μια ακόμη δημόσια καταγγελία μας στις 21 Φεβρουαρίουαναφέραμε (πάντα για την ανάθεση της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή):«(…) η ΝΕΡΙΤ είναι ο φορέας που έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα δικαιώματα για τη διοργάνωση της Eurovision για την Ελλάδα. Επειδή, όμως, η ΝΕΡΙΤ δεν έχει στελεχωθεί ακόμη, θα «νοικιάσει» τις τηλεοπτικές υπηρεσίες της ΔΤ, πληρώνοντας από τα δικά μας λεφτά (το γνωστό ανταποδοτικό τέλος) . Με τη σειρά της, η ΔΤ θα προχωρήσει στη συνδιοργάνωση της Eurovision με το μουσικό κανάλι MAD. Αν μη τι άλλο, αυτό το «τρενάκι» του «δώσε» ο ένας στον άλλο είναι φανερό ότι τελικό αποδέκτη τού «πάρε» έχει τον Ανδρέα Κουρή».

Εδώ, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι εξελίξεις μας ξεπέρασαν όταν γνωστοποιήθηκε ότι ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha προχώρησε σε μια ειδική συμφωνία με το MAD, με την οποία θα έχει πρόσβαση στα παρασκήνια του διαγωνισμού της Eurovision στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αποκλειστικά πλάνα από όλη την πορεία της ελληνικής αποστολής από τώρα έως τον Μάιο.

Ώστε, έτσι, λοιπόν! Το MAD του Ανδρέα Κουρή παίρνει τη Eurovision στα πλαίσια μιας άγνωστης συμφωνίας με τη Δημόσια Τηλεόραση και στη συνέχεια κάνει μια «ειδική συμφωνία» με τον Alpha με την οποία του παραχωρεί αποκλειστικά πλάνα, προφανώς διόλου αφιλοκερδώς. Με τον Alpha του επιχειρηματία Δημήτρη Κοντομηνά που είναι κατηγορούμενος στην υπόθεση των επισφαλών δανείων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου από τις χορηγίες του οποίου έχει ωφεληθεί και ο Ανδρέας Κουρής. Και εντελώς συμπτωματικά, καθότι μέτοχος στο MAD TV με ποσοστό 7,02% τυγχάνει να είναι η κόρη του Δημήτρη Κοντομηνά, Μαρία.

Γίνεται φανερό, λοιπόν, ότι το Δημόσιο δεν έχει καμιά αναστολή να κάνει μπίζνες έμμεσα ή άμεσα με υπόδικους για χρέη προς αυτό και με κατηγορούμενους για απάτη, συνέργειας σε απιστία και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Κι ότι οι κατέχοντες τα ηνία, που, κατά τα λοιπά διατυμπανίζουν την πάταξη της φοροδιαφυγής και την καταπολέμηση της διαφθοράς, θεωρούν ότι είναι καθόλα νόμιμο να ανοίγουν μπίζνες με ιδιώτες που μπορούν να χρωστούν ή να εξαπατούν, θεωρώντας τους φερέγγυους και δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ξελασπώσουν. Με την οικονομική και πολιτική στήριξη που τους παρέχει ως σωσίβιο.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, ο Ανδρέας Κουρής, που «δεν έχει» να πληρώσει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει ετοιμάζεται για τη διοργάνωση ενός ακόμη πολυδάπανου, γκλαμουράτου σόου, του MADWALK, προκειμένου να… ξεφύγει από την ανέχεια. Γράφοντας εκεί που ξέρει ακόμη μια καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου εις βάρος του (δύο χρόνια με τριετή αναστολή), έπειτα από καταγγελία δέκα συναδέλφων μας του καταστήματος της Θεσσαλονίκης στο ΣΕΠΕ για μη καταβολή δεδουλευμένων, επιδομάτων και αποζημιώσεων.

Κι όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι για γέλια σε ότι αφορά τις εξαγγελίες των κυβερνώντων για την πάταξη της διαπλοκής, αλλά, δυστυχώς, και μόνο επειδή εγείρουν πολύ ανθρώπινο πόνο, από αυτόν που προκαλεί η ανελέητη εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους εργοδότες με τη βούλα του Κράτους, είναι μόνο για κλάματα.

Ως απολυμένοι των καταστημάτων Metropolis, προσπαθούμε να απαλύνουμε τον πόνο και την καταστροφή που έχει επιφέρει στις ζωές μας το «δικαίωμα» του πρώην εργοδότη μας να κατακρατεί παράνομα τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας οφείλει την ώρα που πλουτίζει επεκτείνοντας συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουμε αυτό είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Οι μόνοι αγώνες που χάνονται 
είναι αυτοί που δεν δίνονται 
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis
Το νέο video εδώ:

Εργασιακά νέα από την OnLineSales ή αλλιώς κάτεργο για να πιάσεις τον “στόχο”

cropped-call_center

Αναδημοσίευση από Proledialers

Στο τηλεφωνικό κέντρο OnLineSales στον Κεραμεικό, το αφεντικό υποχρεώνει αρκετούς συναδέλφους να εργάζονται πολλές απλήρωτες ώρες πέραν του κανονικού ωραρίου τους εάν δεν πιάσουν τους καθημερινούς «παράλογους» στόχους της εταιρείας. Σύμφωνα με καταγγελίες που μας έγιναν, δεν είναι λίγες οι φορές που 4ώροι συνάδελφοι αναγκάζονται να κάθονται έως και 3 ώρες παραπάνω απλήρωτοι υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης απόλυσης και ουσιαστικά να εργάζονται 6-7 ώρες ημερησίως με το μισθό πείνας 4ώρου (300 ευρώ)… Η εντατικοποίηση της εργασίας και οι απλήρωτες υπερωρίες κάτω από την ασφυκτική πίεση των team leader έχουν αρχίσει να γίνονται καθημερινότητα στο εν λόγω τηλεφωνικό κέντρο… Κατά τ’ άλλα, η συγκεκριμένη εταιρεία έχει ανοίξει και δεύτερο κτίριο απασχόλησης εργαζόμενων στα τηλεφωνικά κέντρα σε σύντομο χρονικό διάστημα – στις πλάτες ποιων, όμως, αν όχι των ίδιων των εργαζομένων της… και των απλήρωτων υπερωριών τους… μέχρι να πιάσουν τον κάθε ανεκπλήρωτο στόχο…

 

http://proledialers.espivblogs.net/2014/03/27/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-onlinesales/

Συντονιστικό Δράσης :: Ποτέ δουλειά την Κυριακή! – παρέμβαση στην Ερμού [Σαβ.15/3]

syntonistiko_drasis_15_3_14_a syntonistiko_drasis_15_3_14_b syntonistiko_drasis_15_3_14_c syntonistiko_drasis_15_3_14_d syntonistiko_drasis_15_3_14_f syntonistiko_drasis_afisa syntonistiko_drasis_keimeno_p1 syntonistiko_drasis_keimeno_p2

Το πρωί του Σαββάτου 15/3

 

πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας μια ακόμα από τις προγραμματισμένες κεντρικές παρεμβάσεις του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα «απελευθερωμένα» ωράρια. Η παρέμβαση

ξεκίνησε από πολύ νωρίς με μοίρασμα κειμένων στις εργαζόμενες και στους εργαζόμενους (και αφισοκόλληση) στο Hondos Center και στο Notos Galleries στην Ομόνοια καθώς και στο Attica. Και συνεχίστηκε λίγο μετά τις 10πμ και μέχρι τις 12 το μεσημέρι στην Ερμού. Στην Καπνικαρέα στήθηκε μικροφωνική, αναρτήθηκαν πανό και μοιράζονταν κείμενα στους διερχόμενους, ενώ ταυτόχρονα γινόταν μοίρασμα κειμένων μέσα στα καταστήματα (μέχρι την πλ. Συντάγματος) και αφισοκόλληση στην Ερμού και τους γύρω δρόμους.

 

* επόμενη συντονιστική συνέλευση του Συντονιστικού Δράσης: Τρίτη 18/3 στις 6.30μμ στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια) / για επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

 

* ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων: Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

[γενική ενημέρωση για το Συντονιστικό Δράσης > εδώ κι εδώ: http://wp.me/p13rkY-11s ]

Το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας  και στα «απελευθερωμένα» ωράρια βρίσκεται εδώ

Τέλος, η αφίσα του Συντονιστικού Δράσης κολλιέται ήδη σε αρκετές γειτονιές και σε εμπορικά καταστήματα του κέντρου και της περιφέρειας της Αθήνας.

ανταπόκριση από την προηγούμενη κεντρική παρέμβαση στο AthensMetroMall στον Αγιο Δημήτριο από το “Συντονιστικό Δράσης” [Παρ.7/3]

> η παραπάνω προκήρυξη ως pdf

 

> η παραπάνω προκήρυξη ως απλό κείμενο:

 

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

 

* Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τον κλάδο του εμπορίου

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ

Εργοδότες, κυβερνώντες, τρόικα και οι μηχανισμοί τους μάς γυρνάνε έναν αιώνα πίσω. Το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι Κυριακή.

Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, κάνοντας πειράματα πάνω στις πλάτες μας, με άμεση συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και την ολοένα αυξανόμενη όξυνση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας. Ο στόχος τους είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών.

Δεν υπάρχουν πια σταθερά ωράρια, τα ρεπό είναι είδος προς εξαφάνιση, ο μισθός μας είναι ψίχουλα, μας χρωστάνε μισθούς μηνών, μας συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια. Τα είδαμε και τα ζούμε όλα. Εκ περιτροπής εργασία με 3ήμερα και 4ήμερα, γενίκευση του σπαστού ωραρίου, ατομικές συμβάσεις που κλέβουν το μισθό μας και μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους «λάστιχο», με την τρομοκρατία της απόλυσης και τον εκβιασμό του κλεισίματος των επιχειρήσεων όπου δουλεύουμε και της ανεργίας να αιωρείται συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!

Δεν τους ενδιαφέρει αν φτάνουμε στα όρια της εξαθλίωσης, αν το κορμί μας δεν μας βαστάει, αν τα νεύρα μας είναι σπασμένα, αν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και για να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ – ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!

Τους αρκεί να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για να πουλάνε συνεχώς και να κερδίζουν από τον δικό μας ιδρώτα. Ακόμα και παραβαίνοντας τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις τους από αυτά τα αναμφιβόλως ευνοϊκά γι’ αυτούς μέτρα. Ήδη αυτές τις 4 Κυριακές που άνοιξαν τα μαγαζιά η προσαύξηση του 75% στα περισσότερα δεν πληρώθηκε, ενώ σε πολλά δεν δόθηκε ούτε το ρεπό. Δεν είμαστε σκλάβοι της αγοράς και των εργοδοτών! Είμαστε εργαζόμενοι, άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και αξιοπρέπεια!

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ

Οι αντιστάσεις, με αιχμή τα ζητήματα του ωραρίου και όχι μόνο που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο του εμπορίου κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (1997, 2005) αλλά και πρόσφατα τα τελευταία χρόνια και φυσικά η συνέχειά τους, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα». Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την «από τα κάτω» οργάνωσή μας, με την ταξική μας αλληλεγγύη και την αντίστασή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας και παντού. Ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα στους εργαζομένους. Τα πάντα, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Πάντα έτσι προχωρούσε η ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι και όλες μαζί και αποφασισμένοι. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μιλάμε μεταξύ μας για τα εργασιακά προβλήματά μας και να μη σηκώνουμε κεφάλι στη δουλειά. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε για τις ζωές μας. Να παλέψουμε ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Να παλέψουμε να καθορίζουμε εμείς τον εργάσιμο χρόνο μας και όχι μονομερώς τα αφεντικά.

Κανένας για δουλειά την Κυριακή!

___________________

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο
για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων
Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

___________________

 

* καταναλωτές, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για κατάργησή της σε όλους τους κλάδους και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς.

Με απίστευτο θράσος, αλλά και με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προσπαθεί να επιβιώσει μάς λένε ότι ο κόσμος θέλει τα μαγαζιά περισσότερες μέρες και ώρες ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Ναι, σίγουρα αυτό λείπει από το 1.500.000 ανέργους και τους 800.000 απλήρωτους εργάτες του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχουν τον χρόνο να πάνε στα μαγαζιά! Το ίδιο πρόβλημα προφανώς έχουν και οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν μισθούς, συντάξεις και δώρα να πετσοκόβονται!

ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ,
ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ

Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν με ξεχειλωμένα ωράρια, εφτά ημέρες την εβδομάδα και με εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζομένους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, διασκέδασης, πολιτικής κτλ. Γιατί ξέρουν καλά ότι όσο όλοι και όλες εμείς θα σκεφτόμαστε σαν πελάτες και όχι ως εργάτες, αυτοί θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από την εξοντωτική δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους με την ανοχή μας.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Πολύ σύντομα και άλλοι εργασιακοί κλάδοι (αποθήκες, μεταφορές, κούριερ, τράπεζες κτλ) θα κληθούν να εργαστούν Κυριακές. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες, που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, οι απαιτήσεις της τρόικας και των εργοδοτών που κρύβονται από πίσω της για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.

Στην εποχή της βαρβαρότητας θέλουν οι αγορές να αποφασίζουν για τα πάντα, οι εργαζόμενοι να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι και οι ζωές μας να προσαρμοστούν στις ανάγκες της αγοράς. Οι χώροι του εμπορίου, όπου πολλοί και πολλές από εμάς εργαζόμαστε, ήταν πάντα το «πειραματικό εργαστήρι» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και απλώνονταν σαν γάγγραινα και στους άλλους κλάδους. Σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου, υπουργοί και αφεντικά υπόσχονταν νέες θέσεις εργασίας και το μόνο που απέμενε μετά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χτύπημα των μισθών.

ΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά του εμπορίου και η κυβέρνηση βρήκαν κι έναν απρόσμενο σύμμαχο, πέρα από τον Τόμσεν, την τρόικα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, δηλαδή πέρα από τους φυσικούς και δεδομένους συμμάχους τους. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που κατέβηκαν στην αγορά (τριγυρνώντας άσκοπα οι περισσότεροι, αφού δεν υπήρχε φράγκο στην τσέπη), παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι αυτών που λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα και τις ζωές μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν έδειχναν να σκέφτονται, όχι μόνο ότι στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους τους, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γυρίσει στους ίδιους μπούμερανγκ και να βρεθούν και αυτοί να δουλεύουν Κυριακή. Βέβαια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια σε δημόσιους, άνεργοι ενάντια σε εργαζομένους, αγρότες ενάντια σε ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τα μνημόνια, την τρόικα, το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το MEGA και τον ΣΚΑΪ και την άλλη στιγμή να παίρνεις θέση δίπλα σε όλους αυτούς και δίπλα στα αφεντικά, ενάντια στους εργαζομένους και τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που τους διαλύουν τις ζωές.

Την επόμενη Κυριακή, στις 13 Απρίλη, να βρεθείς δίπλα στους απεργούς – εργαζόμενους στο εμπόριο και θα γευτούμε όλοι μαζί τη χαρά του ταξικού αγώνα, που οργανώνεται και διεξάγεται από εμάς τους ίδιους, και τη χαρά της αλληλεγγύης. Χαρά που είναι πραγματική και όχι κατασκευασμένη, όπως αυτή της κατανάλωσης! Η στήριξή σου στον αγώνα μας αυτό, το μποϋκοτάζ από την πλευρά σου, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων θα είναι καθοριστικά για να βάλουμε επιτέλους φραγμό στα σχέδιά τους.

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!

 

Συντονιστικό Δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και στα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

 

 

Εργαζόμενοι / Απολυμένοι Metropolis – Βίντεο από τη διαδήλωση που διοργνώθηκε με τις πλάτες του κράτους στον Ανδρέα Κουρή και φυσικά τη βοήθεια των ΜΑΤ

[youtube]http://youtu.be/2-llnMlUiNQ[/youtube]

Η τρομοκρατία της διοίκησης της Vodafone δε θα περάσει! Ατομικές συναντήσεις που καταλήγουν στο νοσοκομείο!

33579_164858033540185_6037521_n
Την Δευτέρα 10 Μαρτίου, εν μέσω της προκηρυγμένης 24ωρης απεργίας του Σωματείου μας ενάντια στην εργολαβική «εταιρεία – έκτρωμα» Victus, η Supervisor του Consumer Postpay M/L (τηλεφωνικό κέντρο) Ειρήνη Βασιλάτου, μαζί με τον team leader Δημήτρη Αναγνώστου κάλεσαν σε ατομική συνάντηση – ανάκριση συνάδελφο που έχει επιστρέψει πρόσφατα από άδεια μητρότητας, για να «συζητήσουν» για την απόδοσή της. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης δέχθηκε αφόρητες πιέσεις για τα «χαμηλά στατιστικά της» και οι προϊστάμενοι της ζητούσαν επίμονα να υπογράψει ένα έγγραφο το οποίο θα στέλνονταν στη συνέχεια στη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού, όπως ανέφεραν. Η συνάδελφος αρνήθηκε να υπογράψει και μη μπορώντας να αντέξει την πίεση και την άσχημη αντιμετώπιση που είχε από τους προϊστάμενούς της – «δεν σε καλέσαμε για να σε ακούσουμε, αλλά για να ακούσεις εσύ»- , λιποθύμησε. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αττικόν, όπου οι γιατροί ενημέρωσαν πως το λιποθυμικό επεισόδιο προκλήθηκε λόγω στρες και έντονης ψυχολογικής πίεσης.
Όσο η συνάδελφος βρίσκονταν στο νοσοκομείο η manager του τμήματος Μαρίνα Σωφρόνη, έτρεξε να καθησυχάσει τους συναδέλφους του τμήματος, χρησιμοποιώντας ψέματα και δικαιολογίες. Έφτασε μέχρι το σημείο, με περίσσιο θράσος, να τελειώσει το λογύδριό της με τη φράση «Ιt’ s just a job – Είναι απλά μια δουλειά», χλευάζοντας το άγχος, την πίεση και την ανασφάλεια που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι, προσπαθώντας να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές εργασιακές συνθήκες γαλέρας.
Την επόμενη μέρα (εχτές Τρίτη) στο τηλεφωνικό κέντρο του Κηφισού, στο τμήμα που εργάζεται η συνάδελφος, μετά και από παρότρυνση του Σωματείου οι συνάδελφοι σύσσωμοι βγήκαν εκτός της ροής των κλήσεων και ακολούθησε συζήτηση όπου παρουσιάστηκαν τα αληθινά γεγονότα και καταγγέλθηκαν αυτές οι πρακτικές από πλευράς της εργοδοσίας που στόχο έχουν να διαιρέσουν, να απομονώσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η στάση που εξακολούθησαν να έχουν οι εμπλεκόμενοι προϊστάμενοι στο περιστατικό ήταν χυδαία. Προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, υποστηρίζοντας πως η συνάντηση ήταν «απλά μία ενημέρωση για τα στατιστικά της συναδέλφου» και πως «αυτή είναι η πρακτική που ακολουθείται με όλους τους εργαζόμενους». Απέφυγαν φυσικά να απαντήσουν στο ερώτημα που έμπαινε διαρκώς, σε τι αφορούσε το χαρτί που ζητούσαν από τη συνάδελφο να υπογράψει. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πουν ότι «δεν μπορούν να μπουν σε λεπτομέρειες, για να μην εκτεθεί η συνάδελφος», αφήνοντας να εννοηθεί ότι εκείνη έχει μερίδιο ευθύνης για το περιστατικό. Αναγκάστηκαν να επικοινωνήσουν τηλεφωνικώς με τη manager Σωφρόνη, η οποία αφού προσπάθησε να επιπλήξει μέσω ανοιχτής ακρόασης τους συναδέλφους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου και σηκώθηκαν από τη θέση εργασίας τους με εκφράσεις «γιατί δεν είστε στις θέσεις σας να εξυπηρετείτε τους πελάτες, ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να σηκωθείτε». Στη συνέχεια απευθυνόμενη στους εκπροσώπους του Σωματείου, τους κατηγόρησε ότι «καπηλεύονται την ασθένεια της συναδέλφου». Για να ηρεμήσει τα πνεύματα από την δίκαιη αγανάκτηση που προκλήθηκε στους εργαζόμενους, μετά και από αυτές τις δηλώσεις και για να επιστρέψουν οι συνάδελφοι στην εργασία τους, ζήτησε συνάντηση με όλο το τμήμα. Στη συνάντηση, η διοίκηση δια στόματος της Σωφρόνη, συνέχισε τα ψέματα και τη διαστρέβλωση των γεγονότων, πέφτοντας συνεχώς σε αντιφάσεις. Παραδέχτηκε με ωμότητα πως οι ατομικές συναντήσεις και οι πιέσεις περιμένουν όποιον «δεν έχει καλά στατιστικά» ο οποίος στη συνέχεια θα παίρνει «κίτρινη κάρτα»!, αλλά την ίδια στιγμή διεμήνυε πως η ατομική συνάντηση είχε «ενημερωτικό» χαρακτήρα. Αφού η εργοδοσία πίεσε και προσέβαλε τη συνάδελφο την πρώτη φορά, το έκανε και δεύτερη φορά χωρίς να είναι η ίδια παρούσα με τις χυδαιότητες που ακούστηκαν από πλευράς της manager.
Η διοίκηση το τελευταίο διάστημα έχει εξαπολύσει πολλαπλές επιθέσεις απέναντι στους εργαζόμενους (δύο εθελούσιες των τελευταίων ετών, όπου εκατοντάδες συνάδελφοί μας με διάφορες μεθοδεύσεις εξωθήθηκαν σε παραίτηση, η ίδρυση της εργολαβικής εταιρείας Victus και η πραξικοπηματική μεταφορά των συναδέλφων τεχνικών εκεί κ.α.). Οι επιθέσεις αυτές θα συνεχιστούν και θα ενταθούν, ιδιαίτερα όσο πλησιάζει το κλείσιμο του οικονομικού έτους. Το μόνο όπλο που έχουμε να προτάξουμε απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις είναι η ενότητα μας, η συναδελφική αλληλεγγύη μας και η μαχητικότητά μας. Κανένας συνάδελφος δεν είναι μόνος του. Όλοι μαζί συσπειρωμένοι γύρω από το Σωματείο μας υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας. Απαιτούμε άμεσα:
– Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι ατομικές συναντήσεις. Όποιος συνάδελφος καλεστεί σε ατομική συνάντηση από τη διοίκηση να ενημερώνει άμεσα το Σωματείο. 
-Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά των προϊσταμένων σε βάρος της ψυχικής υγείας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας της συναδέλφου και απαιτούμε άμεσα από την manager Σωφρόνη και την Διοίκηση να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τη συνάδελφο.
-Άμεση κατάργηση της στημένης διαδικασίας Αξιολόγησης- PD, που μοναδικό σκοπό έχει την ‘δικαιολόγηση’ των απολύσεων.
-Κάτω τα χέρια από το Σωματείο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

ΑΓΝΟ: το σχέδιο απαξίωσης και το αδιέξοδο των εργαζομένων. Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αυτοδιαχείριση;

Δέκα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΝΟ, οι εργαζόμενοι της γαλακτοβιομηχανίας που είναι απλήρωτοι εδώ και 14 μήνες, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεθόδευση της απαξίωσης της βιομηχανίας που εξυπηρετεί, τόσο τα σχέδια της εργοδοσίας του ομίλου ΚΟΛΙΟΣ για μονοπώληση της αγοράς γάλακτος στη Β. Ελλάδα,  όσο  και τα σχέδια της κυβέρνησης και τις επιταγές της ΕΕ, αναφορικά με το γάλα μακράς διάρκειας, στοχεύοντας στο κλείσιμο των ελληνικών εργοστασίων και την στροφή στις εισαγωγές.

Το 2003 η ΑΓΝΟ μία από τις μεγαλύτερες συνεταιριστικές επιχειρήσεις και η πρώτη βιομηχανία παστερίωσης και εμφιάλωσης γάλακτος στη Β. Ελλάδα, πουλήθηκε στην «ΚΟΛΙΟΣ» από την ΑΤΕ καθαρή από χρέη. Η βιομηχανία βρέθηκε ξαφνικά από την αύξηση της ζήτησης και του τζίρου (2012) σε «οικονομικό αδιέξοδο» (2013) όπως υποστήριξαν οι εκπρόσωποι της διοίκησης στις δύο αποτυχημένες προσφυγές για ένταξη στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Τίθεται το ερώτημα πώς οι συνολικές οφειλές της ΑΓΝΟ ξεπερνούν πλέον τα 50 εκατ. ευρώ με περίπου 18 εκατ. ευρώ να οφείλονται στην άλλη εταιρεία του ιδιοκτήτη την τυροκομική «ΚΟΛΙΟΣ»!

 Εργαζόμενοι, αλλά και επιτροπή αγώνα που συστήθηκε από γαλακτοπαραγωγούς της περιοχής, αντιστάθηκαν καταγγέλλοντας ότι η οικονομική δυσπραγία που επικαλείται ο όμιλος είναι εικονική και πως πίσω από τις αιτήσεις της εταιρείας για ένταξη στο άρθρο 99 βρίσκονται τα συμφέροντα της τυροκομικής εταιρείας «ΚΟΛΙΟΣ», που όχι μόνο εμφανίζεται ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της γαλακτοβιομηχανίας, αλλά είναι επιπλέον γνωστό ότι ο βιομήχανος χρησιμοποιεί την ΑΓΝΟ για να παράγει προϊόντα της «ΚΟΛΙΟΣ»!

αρχείο λήψης (2)Οι εργαζόμενοι της ΑΓΝΟ απάντησαν στα σχέδια του κεφαλαίου με επαναλαμβανόμενες απεργίες και λοιπές κινητοποιήσεις. Η εργοδοσία απάντησε με απειλές πώς κάθε μέρα απεργίας θα σημαίνει και έναν μήνα επιπλέον καθυστέρηση στην εξόφληση των δεδουλευμένων, με απειλητικές τρίμηνες διαθεσιμότητες, με απολύσεις αλλά και με μηνύσεις / ασφαλιστικά μέτρα εναντίον συνδικαλιστών, και φυσικά με καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων με τη βοήθεια των ΜΑΤ.

 Οι αγώνες των εργαζομένων, ενώ κατόρθωσαν να αποτρέψουν κάποια σχέδια της εργοδοσίας, όπως την καταγγελία της επιχειρησιακής σύμβασης, ωστόσο, σήμερα παραμένουν σε κατάσταση ομηρίας απλήρωτοι, σε ένα εργοστάσιο με το ρεύμα κομμένο και το μέλλον αβέβαιο. Υπό την πίεση των συνθηκών 130 εργαζόμενοι προχωρήσαν σε επίσχεση εργασίας, ενώ 190 έχουν αποδεχτεί την υπογραφή ατομικών συμβάσεων μετά την υπόσχεση του Κολιού ότι θα τους πληρώσει εντός 40 ημερών. Εννοείται ότι οι υποσχέσεις όχι μόνο δεν τηρήθηκαν, αλλά ο Κολιός ούτε έχει εμφανιστεί στους εργαζόμενους να τους ενημερώσει, ούτε τα λοιπά διευθυντικά στελέχη του εργοστασίου έχουν πατήσει στο εργοστάσιο εδώ και μήνες.         

 Σύμφωνα με  το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σπίτι του επιχειρηματία (14/2/2014) «Όλο αυτό το διάστημα η ιδιοκτησία της γαλακτοβιομηχανίας αρνείται να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, να συναντήσει και να ενημερώσει τους εργαζόμενους για τα σχέδια της παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των εργαζομένων που ζουν στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Παράλληλα, η εργοδοσία με ανύπαρκτα επιχειρήματα, με χρονοδιαγράμματα που δεν τηρεί και με μεθόδους διάσπασης των εργαζομένων προσπαθεί να υπονομεύσει τον αγώνα τους.» (Δελτίο Τύπου ΕΚΘ, 14/2)

 Στις 27/2 στη συνέντευξη τύπου που έγινε στα γραφεία του ΕΚΘ από κοινού με το ΕΚ και το σωματείο των εργαζομένων, καλούν σε βοήθεια το Υπουργείο Εργασίας, ενώ δηλώνουν ότι η λύση είναι «Ή να μπει επιχειρηματίας να λειτουργήσει το εργοστάσιο ή να πτωχεύσει η εταιρεία για να πάρουμε τα δεδουλευμένα μας. Τώρα, είμαστε εργαζόμενοι- άνεργοι, σε ένα εργοστάσιο  ανοικτό- κλειστό».

Αναρωτιέται πάντως κανείς αν μετά από ένα χρόνο αγώνων, η λύση προς όφελος των εργαζομένων θα είναι το Υπουργείο Εργασίας. Η απάντηση μάλλον είναι ευνόητη.  Η κατάλυση των εργατικών δικαιωμάτων είναι πλέον πανάκεια στα όποια σχέδια έχει η κυβέρνηση για την ελληνική βιομηχανία, πάντα στα πλαίσια της ολικής απαξίωσης της προς το συμφέρον του παγκόσμιου κεφαλαίου. Από την άλλη να αντικατασταθεί ο Κολιός από έναν άλλο επιχειρηματία (όπως πχ Σαββίδης ο οποίος είχε δείξει ενδιαφέρον αλλά μάλλον υπαναχώρησε) πώς μπορεί να βοηθήσει τους εργαζομένους; Από πότε τα συμφέροντα των εργαζομένων ταυτίζονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Μήπως το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε ΕΜΕΙΣ!!!» δίνει ένα μήνυμα ότι «μπορούμε χωρίς αφεντικά;» Αν η λύση δεν είναι να περάσει ο έλεγχος στο κεφάλαιο, μήπως η λύση είναι να περάσει ο έλεγχος στους εργαζόμενους;

 

 

Αφίσα και προκήρυξη Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα «απελευθερωμένα» ωράρια

Το  Συντονιστικό Δράσης συγκροτήθηκε ύστερα από σχετικό κάλεσμα του ΣΥΒΧΑ, ενώ έως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί 4 σχετικές συναντήσεις (ενημέρωση από την , τη  και την ), οι οποίες θα συνεχιστούν και (όπως και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις) είναι ανοιχτές σε όσες άλλες συλλογικότητες, συναδέλφους και αγωνιστές που επιθυμούν να αναπτύξουν / συντονίσουν δράση πάνω στο ζήτημα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και για τα «απελευθερωμένα» ωράρια.

Ακολουθούν η αφίσα και το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης  ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας  και στα «απελευθερωμένα» ωράρια που κολλιέται και μοιράζεται αντίστοιχα σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές.

syntonistiko_drasis_afisa

Η προκήρυξη:

syntonistiko_drasis_keimeno_p1

syntonistiko_drasis_keimeno_p2

Το κείμενο της προκήρυξης:

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

* Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τον κλάδο του εμπορίου

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ

Εργοδότες, κυβερνώντες, τρόικα και οι μηχανισμοί τους μάς γυρνάνε έναν αιώνα πίσω. Το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι Κυριακή.

Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, κάνοντας πειράματα πάνω στις πλάτες μας, με άμεση συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και την ολοένα αυξανόμενη όξυνση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας. Ο στόχος τους είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών.

Δεν υπάρχουν πια σταθερά ωράρια, τα ρεπό είναι είδος προς εξαφάνιση, ο μισθός μας είναι ψίχουλα, μας χρωστάνε μισθούς μηνών, μας συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια. Τα είδαμε και τα ζούμε όλα. Εκ περιτροπής εργασία με 3ήμερα και 4ήμερα, γενίκευση του σπαστού ωραρίου, ατομικές συμβάσεις που κλέβουν το μισθό μας και μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους «λάστιχο», με την τρομοκρατία της απόλυσης και τον εκβιασμό του κλεισίματος των επιχειρήσεων όπου δουλεύουμε και της ανεργίας να αιωρείται συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!

Δεν τους ενδιαφέρει αν φτάνουμε στα όρια της εξαθλίωσης, αν το κορμί μας δεν μας βαστάει, αν τα νεύρα μας είναι σπασμένα, αν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και για να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ | ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!

Τους αρκεί να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για να πουλάνε συνεχώς και να κερδίζουν από τον δικό μας ιδρώτα. Ακόμα και παραβαίνοντας τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις τους από αυτά τα αναμφιβόλως ευνοϊκά γι’ αυτούς μέτρα. Ήδη αυτές τις 4 Κυριακές που άνοιξαν τα μαγαζιά η προσαύξηση του 75% στα περισσότερα δεν πληρώθηκε, ενώ σε πολλά δεν δόθηκε ούτε το ρεπό. Δεν είμαστε σκλάβοι της αγοράς και των εργοδοτών! Είμαστε εργαζόμενοι, άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και αξιοπρέπεια!

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ

Οι αντιστάσεις, με αιχμή τα ζητήματα του ωραρίου και όχι μόνο που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο του εμπορίου κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (1997, 2005) αλλά και πρόσφατα τα τελευταία χρόνια και φυσικά η συνέχειά τους, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα». Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την «από τα κάτω» οργάνωσή μας, με την ταξική μας αλληλεγγύη και την αντίστασή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας και παντού. Ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα στους εργαζομένους. Τα πάντα, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Πάντα έτσι προχωρούσε η ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι και όλες μαζί και αποφασισμένοι. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μιλάμε μεταξύ μας για τα εργασιακά προβλήματά μας και να μη σηκώνουμε κεφάλι στη δουλειά. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε για τις ζωές μας. Να παλέψουμε ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Να παλέψουμε να καθορίζουμε εμείς τον εργάσιμο χρόνο μας και όχι μονομερώς τα αφεντικά.

Κανένας για δουλειά την Κυριακή!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο
για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων
Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

* καταναλωτές, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για κατάργησή της σε όλους τους κλάδους και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς.

Με απίστευτο θράσος, αλλά και με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προσπαθεί να επιβιώσει μάς λένε ότι ο κόσμος θέλει τα μαγαζιά περισσότερες μέρες και ώρες ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Ναι, σίγουρα αυτό λείπει από το 1.500.000 ανέργους και τους 800.000 απλήρωτους εργάτες του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχουν τον χρόνο να πάνε στα μαγαζιά! Το ίδιο πρόβλημα προφανώς έχουν και οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν μισθούς, συντάξεις και δώρα να πετσοκόβονται!

ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ,
ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ

Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν με ξεχειλωμένα ωράρια, εφτά ημέρες την εβδομάδα και με εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζομένους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, διασκέδασης, πολιτικής κτλ. Γιατί ξέρουν καλά ότι όσο όλοι και όλες εμείς θα σκεφτόμαστε σαν πελάτες και όχι ως εργάτες, αυτοί θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από την εξοντωτική δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους με την ανοχή μας.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Πολύ σύντομα και άλλοι εργασιακοί κλάδοι (αποθήκες, μεταφορές, κούριερ, τράπεζες κτλ) θα κληθούν να εργαστούν Κυριακές. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες, που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, οι απαιτήσεις της τρόικας και των εργοδοτών που κρύβονται από πίσω της για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.

Στην εποχή της βαρβαρότητας θέλουν οι αγορές να αποφασίζουν για τα πάντα, οι εργαζόμενοι να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι και οι ζωές μας να προσαρμοστούν στις ανάγκες της αγοράς. Οι χώροι του εμπορίου, όπου πολλοί και πολλές από εμάς εργαζόμαστε, ήταν πάντα το «πειραματικό εργαστήρι» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και απλώνονταν σαν γάγγραινα και στους άλλους κλάδους. Σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου, υπουργοί και αφεντικά υπόσχονταν νέες θέσεις εργασίας και το μόνο που απέμενε μετά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χτύπημα των μισθών.

ΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά του εμπορίου και η κυβέρνηση βρήκαν κι έναν απρόσμενο σύμμαχο, πέρα από τον Τόμσεν, την τρόικα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, δηλαδή πέρα από τους φυσικούς και δεδομένους συμμάχους τους. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που κατέβηκαν στην αγορά (τριγυρνώντας άσκοπα οι περισσότεροι, αφού δεν υπήρχε φράγκο στην τσέπη), παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι αυτών που λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα και τις ζωές μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν έδειχναν να σκέφτονται, όχι μόνο ότι στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους τους, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γυρίσει στους ίδιους μπούμερανγκ και να βρεθούν και αυτοί να δουλεύουν Κυριακή. Βέβαια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια σε δημόσιους, άνεργοι ενάντια σε εργαζομένους, αγρότες ενάντια σε ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τα μνημόνια, την τρόικα, το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το MEGA και τον ΣΚΑΪ και την άλλη στιγμή να παίρνεις θέση δίπλα σε όλους αυτούς και δίπλα στα αφεντικά, ενάντια στους εργαζομένους και τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που τους διαλύουν τις ζωές.

Την επόμενη Κυριακή, στις 13 Απρίλη, να βρεθείς δίπλα στους απεργούς – εργαζόμενους στο εμπόριο και θα γευτούμε όλοι μαζί τη χαρά του ταξικού αγώνα, που οργανώνεται και διεξάγεται από εμάς τους ίδιους, και τη χαρά της αλληλεγγύης. Χαρά που είναι πραγματική και όχι κατασκευασμένη, όπως αυτή της κατανάλωσης! Η στήριξή σου στον αγώνα μας αυτό, το μποϋκοτάζ από την πλευρά σου, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων θα είναι καθοριστικά για να βάλουμε επιτέλους φραγμό στα σχέδιά τους.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!

Συντονιστικό Δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και στα «απελευθερωμένα» ωράρια

επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

http://bookworker.wordpress.com/2014/03/04/syntonistiko_drasis/

——

Θυμίζουμε ότι την Παρασκευή 7/3 το Συντονιστικό Δράσης πραγματοποίησε παρέμβαση στο MetroMall στον Άγιο Δημήτριο,

βλ. σχετικά: https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/?p=4642

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΗΣ EUROVISION

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΗΣ EUROVISION (Τρίτη 11/3)

Eurovision 2014_Afisa_lowersΟπως είναι γνωστό, εδώ και δύο χρόνια δίνουμε ένα σκληρό, κοπιαστικό και επίμονο αγώνα προκειμένου να λάβουμε τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας οφείλει ο μεγαλοεπιχειρηματίας  Ανδρέας Κουρής, που κατέχει τον όμιλο MAD, αφότου εξαγόρασε και διέλυσε μέσα σε τρία χρόνια την άλλοτε κραταιά αλυσίδα καταστημάτων Metropolis απολύοντας 180 εργαζόμενους και βάζοντας λουκέτο σε 13 καταστήματα.

Σε όλο αυτό το διάστημα αντιμετωπίζουμε μια απάνθρωπη, αλαζονική, και, κυρίως, προκλητική συμπεριφορά από την πλευρά του εφήμερου πρώην εργοδότη μας ο οποίος θεωρεί ως αυτονόητο δεδομένο ότι μπορεί να κάνει μπίζνες και να πλουτίζει πάνω στις πλάτες των εργαζομένων του. Και, μάλιστα, με τον πιο χυδαίο τρόπο που υπάρχει, αφήνοντας απλήρωτους τους απολυμένους που έστειλε στην ανεργία και αξιοποιώντας αυτές τις οφειλές για την επέκταση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων.AK

Σε αυτά τα δύο χρόνια, αυτό που έχουμε κατανοήσει (από πρώτο χέρι) είναι ότι ο Ανδρέας Κουρής μπορεί να τα κάνει αυτά έχοντας μια βαθιά αυτοπεποίθηση και σιγουριά ότι τον παίρνει να τα κάνει. Λόγος για τον οποίο, άλλωστε, δεν θέλησε ποτέ να μας συναντήσει, δεν πτοήθηκε από τα πρόστιμα που του επιβλήθηκαν από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, αγνόησε προκλητικά την τριμερή συνάντηση στην οποία είχε κληθεί στο υπουργείο Εργασίας υπό την παρουσία του τότε αρμόδιου υφυπουργού και δεν πάτησε το πόδι του σε κανένα από τα δικαστήρια στα οποία στραφήκαμε εναντίον του, αρκετές φορές ούτε καν δια του συνηγόρου του, εισπράττοντας μέχρι σήμερα την μια καταδικαστική απόφαση μετά την άλλη.
Εντούτοις, ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής, δεν ποντάρει μόνο πάνω στην ευνοϊκή για τους εργοδότες  χρονοβόρα νομική διαδικασία για την επίλυση των εργατικών διαφορών, προκειμένου να τη σκαπουλάρει. Το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα ανοίγει μπίζνες με το ίδιο το Δημόσιο, το ότι η κρατική διαφήμιση ρέει απλόχερα προς το MAD, αλλά και τα γενναία «δώρα» που αποκαλύπτεται (με το σταγονόμετρο, βέβαια) ότι του έχουν δοθεί από τις βρόμικες χορηγίες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του ΟΠΑΠ φανερώνουν ότι ο Ανδρέας Κουρής έχει γερές «άκρες». Που ξεκινούν από την ίδια τη στήριξη που του έχουν δώσει πολιτικά πρόσωπα που διατέλεσαν και διατελούν επιτελικούς και καταστρεπτικούς για τη χώρα ρόλους,  μεταξύ των οποίων ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο ανεκδιήγητος τέως υπουργός  Μιχάλης Λιάπης και ο τέως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Aλογοσκούφης.
Το δε εξωφρενικό -και διπλά προκλητικό- είναι ότι, στην προκειμένη περίπτωση, το Δημόσιο ανοίγει μπίζνες με ένα επιχειρηματία οφειλέτη προς αυτό, που έχει φυλακιστεί προσωρινά και είναι υπόδικος γι’ αυτό. Αλλά, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τους ίδιους τους κυβερνώντες που διατυμπανίζουν με μεγαλοστομίες την πάταξη της φοροδιαφυγής που, τελικά, ισχύουν μόνο για τον κοσμάκη που δεν μπορεί να σηκώσει τους δυσβάσταχτους φόρους και όχι για τα τεράστια φέσια που βάζουν οι μεγαλοκαρχαρίες τόσο προς το Δημόσιο, όσο και προς όλες κατευθύνσεις.
Στα πλαίσια αυτά, ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής αναλαμβάνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά  τη διοργάνωση του ελληνικού τελικού της Eurovision, μέσω του τηλεοπτικού καναλιού MAD, με απευθείας ανάθεση (χωρίς διαγωνισμό) από τη Δημόσια Τηλεόραση και υπό εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, ακόμη πιο σκανδαλώδεις από αυτές με τις οποίες του δόθηκε η περσινή διοργάνωση από το ΔΣ της ΕΡΤ, λίγο πριν η κυβέρνηση βάλει το λουκέτο που πέταξε στο δρόμο 2.500 εργαζόμενους. Βέβαια, γνωρίζουμε ότι η ανάθεση της διοργάνωσης ενός κερδοφόρου γκλαμουράτου σόου, όπως αυτό της  Eurovision, σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία δεν είναι αποκλειστικό δώρο στον Ανδρέα Κουρή, αφού τα κέρδη του μοιράζεται εξίσου και ο συνεργάτης του (ή συμμέτοχος;) στον όμιλο MAD, Πάρης Κασιδόκωστας. Εξού, που όλοι οι «καλλιτέχνες» που διαγωνίζονται στη διοργάνωση για την επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον ευρωπαϊκό τελικό προέρχονται από τις δύο δισκογραφικές εταιρείες που κατέχει ο Πάρης Κασιδόκωστας την Panik Records και την Platinum Records. Όπως και να έχει, γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι το λουκέτο που μπήκε στην κερδοφόρα ΕΡΤ είχε ως επιπλέον στόχο την ανάθεση σε ιδιώτες επιχειρηματίες κερδοφόρων εκδηλώσεων  που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας μπορούσε να φέρει εις πέρας μια χαρά και από μόνος του.
Αλλά και στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα των δυο διοργανώσεων για τον ελληνικό τελικό της Eurovision ο Ανδρέας Κουρής κατάφερε να πάρει κι άλλη «δουλειά» από το Δημόσιο βάζοντας το πόδι του και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και διοργανώνοντας ένα καινούριο σόου, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, και ποζάροντας στη σχετική συνέντευξη Τύπου που δόθηκε δίπλα στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, Ευάγγελο Καράογλου.AS1Βέβαια, αυτό το γαϊτανάκι των παροχών και της στήριξης από κυβερνητικούς αξιωματούχους προς τον Ανδρέα Κουρή δεν αποτελεί τωρινό «φρούτο», καθώς έχει τις ρίζες του στο κοντινό παρελθόν. Όταν, για παράδειγμα , ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός στήριζε ως υπουργός Πολιτισμού τον Ανδρέα Κουρή  κηρύσσοντας το 2009 την έναρξη των εργασιών του 5ου μουσικού συνέδριου Αthens Μusic Forum που διοργάνωσε το MAD μαζί με δισκογραφική εταιρεία. Είτε, όταν την προηγούμενη χρονιά την έναρξη του ίδιου συνεδρίου είχε κηρύξει ο ανεκδιήγητος κύριος Μιχάλης Λιάπης ως υπουργός Πολιτισμού κι όταν το 2007 την ανάλογη δουλειά είχε κάνει ο Γιώργος Αλογοσκούφης ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών.ΜΛ

Σε όλο αυτό το διάστημα, ο Ανδρέας Κουρής τα τσεπώνει και από άλλες πάντες, μέσω απλόχερων δώρων-χορηγιών, σε υποθέσεις που απασχολούν τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη ως σκάνδαλα όπως αυτό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, το οποίο -μόνο το 2011- του χάρισε, υπό τη μορφή χορηγίας, το ποσό των 60.000 ευρώ στη φιέστα των βραβείων MAD (MAD AWARDS), αλλά και αυτό των χορηγιών του ΟΠΑΠ προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τον οποίο έλαβε χορηγία  200.000 ευρώ μόνο για το 2012 και ένα μέρος του 2013.OPAP

Και όλα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν την ώρα που ο Ανδρέας Κουρής ισχυρίζεται ότι «δεν έχει» να μας πληρώσει. Τι κι αν διοργανώνει από την περασμένη χρονιά ένα πανάκριβο, γκλαμουράτο σόου σχεδόν κάθε δύο μήνες (Eurovision 18/2 – MADWALK 17/4 – Βραβεία MAD 25/6 – Mad North Stage Festival Σεπτέμβριος 2013) για να διογκώνει περισσότερο τις φουσκωμένες τσέπες του;
Ξεπερνώντας, μάλιστα, όλα τα όρια του θράσους και επιχειρώντας να ποινικοποιήσει τον αγώνα μας, πριν λίγο καιρό, αυτός ο δύσμοιρος επιχειρηματίας προχώρησε και σε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον 12 συναδέλφων μας (καθώς και ενός μάρτυρα υπεράσπισης!) που είχαν κερδίσει αγωγή που είχαν καταθέσει εναντίον του και που τους δίνει το δικαίωμα να προχωρήσουν σε κατάσχεση της προσωπικής του περιουσίας εκτός της εταιρείας Metropolis.
Καθώς ο Ανδρέας Κουρής ξεφορτώνεται το ένα μετά το άλλο τα περιουσιακά του στοιχεία αντιλαμβανόμενος ότι ο χρόνος κυλάει, πλέον, εις βάρος του, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε εδώ και δυο χρόνια έχοντας μαζί μας τη δύναμη της αλληλεγγύης που μας έχουν εκφράσει έμπρακτα σε όλο αυτό το διάστημα σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιάς.
Επειδή, όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον, προχωράμε στη διοργάνωση μιας ακόμη διαδήλωσης, την οποία καλούμε να στηρίξουν όσοι αγκάλιασαν τις προηγούμενες διαδηλώσεις μας κι όσους πιστεύουν ότι ο ανυποχώρητος αγώνας αποτελεί μονόδρομο.
Ετσι, καλούμε και πάλι σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας
έξω από τον ελληνικό τελικό της Eurovision
στο Acro Music Hall (Ιερά Οδός 11-13)
την Τρίτη  11 Μαρτίου στις  7:30 μ.μ.
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis

http://ergazomenoimetropolis.blogspot.gr/2014/03/eurovision-113.html