από εργάτες στον ΙΜΑΝΤΑ και το ΣΥΡΜΑ

Δυο βδομάδες μετά την έναρξη της απεργίας διαρκείας, οι εργάτες στον ΙΜΑΝΤΑ και το ΣΥΡΜΑ κέρδισαν μια πολύ σημαντική μάχη σε έναν «πόλεμο» ο οποίος συνεχίζεται.

Στην τριμερή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Εργασίας την Τρίτη 23/09, η διοίκηση του εργοστασίου συμφώνησε να παγώσει την εκ περιτροπής εργασία για 20 μέρες και να ξεκινήσει νέες διαβουλεύσεις με το Σωματείο.

Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι ανέστειλαν την απεργία για το ίδιο χρονικό διάστημα. Επιπρόσθετα, την Πέμπτη 25/09 το Εφετείο της Λάρισας απέρριψε την έφεση της εταιρίας κατά των πρωτόδικων αποφάσεων που δικαίωναν τους εργαζόμενους (Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου, 11/09/2014).

Τα συμπεράσματα από τον πρώτο γύρο

Οι εργάτες στον ΙΜΑΝΤΑ και το ΣΥΡΜΑ έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται δικαίωση! Το εργατικό κίνημα της περιοχής έχει κάθε λόγο να αισθάνεται χαρά για την επιτυχία αυτή των συναδέλφων τους. Τώρα χρειάζεται να βγουν τα σημαντικά συμπεράσματα από τον «πρώτο γύρο» του αγώνα.

• Συμπέρασμα πρώτο: η εταιρία υποχώρησε (έστω και προσωρινά) επειδή ήρθε αντιμέτωπη με την απεργία διαρκείας και την ενότητα των εργαζομένων των δυο εργοστασίων. Αν είχαν επικρατήσει οι λογικές συμβιβασμού ή διάσπασης στις γραμμές των εργαζομένων, όπως σε άλλα εργοστάσια, τότε είναι βέβαιο ότι η εκ περιτροπής εργασία θα ήταν ήδη καθεστώς. Η συσπείρωση γύρω από το Σωματείο, η λήψη αποφάσεων μέσα από γενικές συνελεύσεις και η καθολική περιφρούρηση της απεργίας (στη γραμμή παραγωγής) είχαν αποτέλεσμα.
• Συμπέρασμα δεύτερο: η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε από το σύνολο της Αριστεράς της περιοχής αύξησε την πίεση προς την εργοδοσία. Η συνεργασία της Αριστεράς (αντί για τη συνήθη διάσπαση και αλληλοκαταγγελία) ενισχύει τον αγώνα των εργαζομένων.
• Συμπέρασμα τρίτο: στον ΙΜΑΝΤΑ προϋπήρχαν οι συνδικαλιστικές- πολιτικές δυνάμεις που εδώ και καιρό εξηγούσαν την σημασία του αγώνα διαρκείας, της ενότητας, της συσπείρωσης κλπ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο χρειάζεται να υπάρχουν μαχητικές, ταξικές και ενωτικές πολιτικές και συνδικαλιστικές κινήσεις/παρατάξεις σε κάθε εργοστάσιο, στις οποίες οι εργαζόμενοι να οργανώνονται για να μπορούν να δώσουν αποτελεσματικά τις μάχες τους.

Προετοιμασία για τον δεύτερο γύρο

Στο πρακτικό της συμφωνίας εταιρίας – σωματείου γίνεται αναφορά για ισοδύναμα μέτρα και για εναρμόνιση του εργατικού κόστους ανάλογα με την πορεία των παραγγελιών.

Είναι λοιπόν σαφές ότι η εταιρία θα επανέλθει στις αξιώσεις της. Ήδη κυκλοφορούν πληροφορίες ότι η εταιρία θα ζητήσει την «ευέλικτη μισθοδοσία» (δηλαδή μισθό ανάλογα με την πορεία των παραγγελιών) σε αντικατάσταση της εκ περιτροπής. 

Για αυτό το λόγο χρειάζεται από τώρα προετοιμασία για δεύτερο γύρο αγώνα από την πλευρά των εργαζομένων και των συμμάχων τους. Κατά τη γνώμη μας είναι απαραίτητο:

• Να διατηρηθεί η ενότητα και η ομοψυχία των εργαζομένων. Για αυτό χρειάζεται διαρκής και αναλυτική ενημέρωση για την πορεία των διαβουλεύσεων ανάμεσα στο σωματείο και την εταιρία.

• Να δημιουργηθεί άμεσα απεργιακό ταμείο με δημόσιο κάλεσμα για στήριξη από όλο το εργατικό κίνημα και το λαό του Βόλου. Έτσι η εταιρία θα πάρει ένα σαφές μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι είναι προετοιμασμένοι για μια νέα απεργία διαρκείας.

• Να αξιοποιηθεί ο χρόνος της «εκεχειρίας» για να υπάρξει συντονισμός με άλλα πρωτοβάθμια εργοστασιακά σωματεία της περιοχής και για να γίνει καμπάνια ενημέρωσης και αλληλεγγύης μέσα στην βολιώτικη κοινωνία. Και αυτές οι κινήσεις θα ασκήσουν πίεση στην εταιρία ειδικά εφόσον πάρουν μεγάλη δημοσιότητα.

• Να επιδιωχθεί η επαφή και ο συντονισμός με τους εργαζόμενους σε εργοστάσια που ανήκουν στην μητρική πολυεθνική Continental/ Contitech σε άλλες χώρες. Μια ταυτόχρονη κινητοποίηση, ακόμα και μια απλή στάση εργασίας σε εργοστάσια διαφορετικών χωρών θα προκαλούσε κρύο ιδρώτα στα «μεγάλα κεφάλια».

• Να τεθεί η πρόταση για ψηφίσματα συμπαράστασης από κάθε εργασιακό χώρο, μαζικό φορέα, σύλλογο κοκ.

Να ξεσκεπαστούν τα «επιχειρήματα» της εργοδοσίας

Είναι απαραίτητο να επαναλάβουμε ότι οι παραγγελίες στον ΙΜΑΝΤΑ περνάνε από την μητρική πολυεθνική Continental/ Contitech η οποία στη συνέχεια τις μοιράζει στα θυγατρικά εργοστάσια διαφόρων χωρών ανάλογα με το που υπάρχει μεγαλύτερη κερδοφορία. Η ίδια η πολυεθνική παραμένει απόλυτα κερδοφόρα και αυτό αντανακλάται στους παχυλούς μισθούς, τα μπόνους και τα πολυτελή αυτοκίνητα των golden boys που τη διοικούν – στο 1εκ. ευρώ φτάνουν οι μισθοί 4 διευθυντικών στελεχών στην Ελλάδα ενώ 85.000 ευρώ ξοδεύτηκαν για την αγορά δυο πολυτελών αυτοκινήτων δυο στελεχών! Και ο ΙΜΑΝΤΑΣ έχει σημειώσει πολύ υψηλά κέρδη κατά την τελευταία 5ετία της κρίσης. Όμως η εργοδοσία απαιτεί την «μείωση του εργατικού κόστος», αξιοποιώντας την μνημονιακή νομοθεσία και την μεγάλη ανεργία.

Χρειάζεται επομένως να ανοίξουν τα βιβλία της εταιρείας για να γίνει λογιστικός έλεγχος ώστε να φανεί η πραγματική εικόνα των οικονομικών αποτελεσμάτων της επιχείρησης για να αποκαλυφθεί που πάνε τα κέρδη και ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα της εργοδοσίας.

Η εργοδοσία εκμεταλλεύεται την γενική κρίση που επικρατεί για να αυξάνει τα κέρδη της. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ευθύνη για την κρίση και δεν είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν. Στο όνομα του «διεθνούς ανταγωνισμού» οι εργοδότες ζητάνε ουσιαστικά να γενικευτούν οι μισθοί και οι συνθήκες δουλειάς Βαλκανίων ή Κίνας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό!

Αντιδρώντας σ’ αυτές τις πολιτικές, άλλοι εργαζόμενοι, όπως στη ΒΙΟΜΕ, την ΕΡΤ και την εφημερίδα των Συντακτών, έχουν προχωρήσει σε κατάληψη και αυτοδιαχείριση για να διασώσουν το δικαίωμα τους στην εργασία και την επιβίωση. Απέναντι στην βαρβαρότητα που μας ετοιμάζουν, το εργατικό κίνημα πρέπει να επαναφέρει τα ιστορικά του αιτήματα για εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των εργοστασίων, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας και ένταξη των εργοστασίων αυτών σε εθνικούς κλάδους παραγωγής για να μπορέσει να υπάρξει δημοκρατικός σχεδιασμός και παραγωγική ανασυγκρότηση. Σε αυτή την κατεύθυνση η Αριστερά οφείλει να συνεργαστεί! Στόχος μας πρέπει να είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία να κάνει αυτά τα αιτήματα πραγματικότητα!

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εθνος» ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στον εκδοτικό όμιλο του ΠΗΓΑΣΟΥ. Πρόκειται για τον Νίκο Θεοδωρόπουλο από το οικονομικό ρεπορτάζ, ενός «συνάδελφου» που στάθηκε δίπλα στη γνωστή παρέα των τραμπούκων-εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα. Αναγνωρίσιμος σε όλους τους συναδέλφους στον ΠΗΓΑ ΣΟ τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτή την παρέα των εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα που, με επικεφαλής τον πολυθεσίτη, κοντυλοφόρο της ΕΥΠ (και με ανάλογη μετέπειτα δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ), «συνάδελφο» Νίκο Μελέτη, έφτασε στο σημείο να χειροδικεί στους συναδέλφους που πρότειναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ. 

Η συγκεκριμένη παρέα των οργανωμένων υποτακτικών του Μπόμπολα έδρασε μέσα στους χώρους δουλειάς, άλλοτε απειλώντας συναδέλφους και άλλοτε χειροδικώντας εναντίον τους κατά τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων του συγκροτήματος, ενώ προβοκάριζε συστηματικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τη βάση, κυρίως παίρνοντας βίαια και επανειλημμένα το λόγο και χυδαιολογώντας κατ’ εξακολούθηση.

Η τρομοκρατική δράση αυτών των τραμπούκων κορυφώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διετίας 2011-12, τότε δηλαδή που ο Φώτης Μπόμπολας επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τις εκατοντάδες απολύσεις, τις απανωτές μειώσεις μισθών με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, εκβιάζοντας συνεχώς ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους. Ήταν η περίοδος , που απέλυσε σχεδόν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία που επέβαλε μέχρι να έρθει στο κατόπιν η σειρά των αμνών.

Αφίσα μας που καλούσε σε πορεία στον Πήγασο 14/05/2012

Πίσω, στο κοντινό παρελθόν

Η απόλυση του Ν. Θεοδωρόπουλου θα μπορούσε να περάσει στα «ψιλά», όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν πήραν μια εντελώς διαφορετική, απρόσμενη διάσταση.

Υπενθυμίζουμε ότι τον συγκεκριμένο «συνάδελφο» τον είχαμε καταγγείλει (καθώς και τα προαναφερόμενα) στο κάλεσμα- καταγγελία που είχαμε εκδώσει ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» για την αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία που είχαμε διοργανώσει στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα στη Μεταμόρφωση το Μάιο του 2012 με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία».

Από την πορεία που οργάνωσε η συνέλευσή μας στον Πήγασο – 14/05/12

Στο ίδιο κάλεσμα τότε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταγγέλλαμε: « αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων».

(Η σχετική καταγγελία μας, που αποτυπώνει τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και περιγράφει το κλίμα εκείνης της εποχής βρίσκεται εδώ).

Ο πρώτος αντίκτυπος αυτής τη διαδήλωσης και της καταγγελίας μας που τη συνόδευε τότε ήταν η παραίτηση του Ν. Θεοδωρόπουλου –κολλητού του τότε αρχισυντάκτη Θανάση Λυρτσογιάννη– από τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων για λόγους… ευθιξίας, γεγονός που σχολιάστηκε αναλόγως: Παραιτήθηκε ο εκπρόσωπος στο Έθνος . Βέβαια, η εργοδοσία είχε έτοιμο το «plan B» και στις επόμενες εκλογές αποκατέστησε τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων με ένα ακόμη «σκυλί» τής προαναφερόμενης ομάδας των τραμπούκων, της Έφης Καραγιώργου που εκλέχτηκε εκπρόσωπος των εργαζομένων στο «Εθνος» ένα δεκαπενθήμερο αργότερα με μόλις 29 ψήφους επί 153 εγγεγραμμένων μελών της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα.

(Προσέξτε τι μεγέθους προγκρόμ απολύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη τότε στον ΠΗΓΑΣΟ, που, 6 περίπου μήνες μετά την εκλογή του Ν. Θεοδωρόπουλου ως «εκπροσώπου» με 6 ψήφους συν τη δική του, οι ψηφίσαντες συνάδελφοι ήταν μείον 23 και αυτοί ήταν μέλη μόνο της ΕΣΗΕΑ και μόνο στην εφημερίδα «Εθνος». Ο συνολικός αριθμός των απολύσεων, από όλα τα μαγαζιά του Μπόμπολα και από όλες τις ειδικότητες στον κλάδο την ίδια περίοδο ήταν τουλάχιστον εξαπλάσιος. Κι ενώ ο υποψήφιος για την εκλογή εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην εφημερίδα παρέμενε ένας και μόνο, καθ’ ότι πλέον στον ΠΗΓΑΣΟ εκείνη την περίοδο -στην κυριολεξία- όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά).

Και περνώντας στο σήμερα

Για την απόλυση του Νίκου Θεοδωρόπουλου έβγαλε καταγγελία ένα 24ωρο αργότερα η παράταξη «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» του Δημήτρη Τσαλαπάτη -με την οποία ήταν υποψήφιος για την ανάδειξη των εκπροσώπων στην ΠΟΕΣΥ- που τη χαρακτήρισε ως συνδικαλιστική δίωξη. (Για την παράταξη του Τσαλαπάτη και τη στάση του από την μακραίωνη καρέκλα του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που κατέχει τα λόγια είναι περιττά για έναν στυλοβάτη των εργοδοτών, απέναντι σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων στον κλάδο, υπερασπιζόμενο μονίμως και μετά μανίας την απεργοσπασία).

Αμέσως μετά η… μεγάλη έκπληξη ήρθε από τον αριστερό, πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη. από την παράταξη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος», ο οποίος την επομένη, με άρθρο του (μόνο) στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην οποία είναι συντάκτης και με τον τίτλο «Η κατάντια του «Έθνους», υπερασπίζεται τον Ν. Θεοδωρόπουλο ως «έναν (που προστίθεται στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του Ομίλου ΠΗΓΑΣΟΥ- Μπόμπολας) -που για ένα διάστημα είχε υπάρξει και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μελών της ΕΣΗΕΑ που εργάζονται στην εφημερίδα». Και υπερασπίζεται και την πρόταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για «24ωρη προειδοποιητική απεργία για να ανακληθεί η νέα άδικη και καταχρηστική απόλυση» κατηγορώντας τους εργαζόμενους του «Εθνους» που δεν θέλησαν να απεργήσουν.

Για κάποιο παράδοξο, μα σίγουρα όχι ανεξήγητο λόγο, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τη συγκεκριμένη του παρέμβαση δείχνει σα να πάσχει από αμνησία. Διότι αυτοί οι ρουφιάνοι για τους οποίους αναφέρεται ήταν συγκεκριμένα πρόσωπα και είχαν ονοματεπώνυμο, ήταν μια ολιγάριθμη ομάδα και, άρα, τα μέλη της ήταν πασίγνωστα σε όλους τους εργαζόμενους στο συγκρότημα και έβγαιναν πάντα μπροστά, απειλώντας ή τραμπουκίζοντας, κάποιοι για να υπερασπιστούν τους παχυλούς μισθούς τους και κάποιοι τις θέσεις εργασίας τους. Ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης σε αρκετές περιπτώσεις ήταν παρών σε αυτές τις καταστάσεις, δεχόμενος και ο ίδιος τη λεκτική βία που ασκούσε αυτό το σκυλολόι των τσιρακιών του Μπόμπολα. Κι ας μην έκανε το παραμικρό, τόσο αυτός όσο και τα μέλη της παράταξής του που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να διαγράψουν από τα μητρώα της Ένωσης αυτούς τους ελεεινούς τραμπούκους, τουλάχιστον για αντισυναδελφική συμπεριφορά.

Παράγουν οι ρουφιάνοι κοινωνική υπεραξία;

ΥΓ: Την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο το Δ. Τρίμη, λίγο πριν την εκπνοή των εκλογών για την ΠΟΕΣΥ, η σημερινή εκπρόσωπος των δημοσιογράφων του «Εθνους» με ηλεκτρονικό της μήνυμα σε δημοσιογραφικό site διέψευσε τους ισχυρισμούς του για τη στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι. Όπως διασταυρώσαμε και εμείς, ο Ν. Θεοδωρόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε διάθεση για κινητοποίηση εκδηλώθηκε από τους συναδέλφους του την ημέρα της απόλυσής του, αλλά την επόμενη μέρα το αίτημα για στάση εργασίας και απεργία προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκε από τον Δημήτρη Τσαλαπάτη και υιοθετήθηκε.

Μετά από αυτά, πως είναι δυνατόν να μην αναρωτιέται κανείς για πιθανές ανίερες συμμαχίες ενόψει του επερχόμενου συνέδριου της ΠΟΕΣΥ (είτε αυτές ευδοκιμήσουν, είτε όχι) καθ ότι η πενία των ψήφων, συμμαχία μεταξύ αιώνιων αντιπάλων κατεργάζεται; Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, δεκτή.

Αναδημοσίευση από : katalipsiesiea.blogspot.gr

Είναι ευρύτερα γνωστό και θεωρείται εξ’ ίσου και φυσικό για τους περισσότερους, η κατάσταση που επικρατεί στους οργανισμούς όπως τα ΕΛΤΑ να ελέγχεται από ένα ιδιότυπο καθεστώς κρατικού «λούμπεν» συνδικαλισμού που συνδέεται άμεσα με τη βάση του – τους ψηφοφόρους του, που τόσα χρόνια έχουν εντρυφήσει σε λογικές ανάθεσης, διαχείρισης – συν/διοίκησης αλλά και μέτοχοι μέσα στις ΕΛΤΑ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ και περίεργων συναλλαγών με κυβερνητικούς (ενίοτε) φορείς, μαζί όμως πάντα και με διάφορες ιδιωτικές εταιρείες και συμφέροντα. Επίσης γνωρίζουμε πως με τα χρόνια αυτή η μαφία (εκμεταλλευόμενη την κατάσταση της διαρκούς στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού με τα δικά της παιδιά και με σημαντικά ανταλλάγματα…) διαμόρφωσε την πραγματικότητα μέσα στους εργασιακούς χώρους σύμφωνα με τις άνωθεν πολιτικές και δεν είχε/έχει καμία σχέση με τον αγωνιστικό συνδικαλισμό και τις ταξικές μορφές πάλης και αγώνα (…). Η βασική λειτουργία της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας τύπου ΠΟΣΤ (1) είναι η διαιώνιση της κυρίαρχης νοοτροπίας (σιωπή, τάξη, ασφάλεια και την …δουλίτσα μας να έχουμε) και της μεθόδου της διαμεσολάβησης του κομματικού και κυβερνητικού πολιτικού συμφέροντος, απέναντι στο συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων κάθε τύπου, πόστου και αρμοδιότητας. Έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται περιγραφή μίας καινούργιας κατάστασης, ούτε και ανακαλύψαμε την Αμερική στα «κομπρεμί» της ΠΑΣΚΕ(2) και των ΔΑΚΕ (3) μέσα στην ΠΟΣΤ (βλέπε εργολαβικές εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων που δραστηριοποιούνται στις ΕΛΤΑ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, VALUE – JC HUMAN – SKYCOM) και δεν θέλουμε να κουράσουμε παραπάνω. Πρέπει όμως να γίνει μία αναφορά τουλάχιστον στο πως ο καταμερισμός της εργασιακής διαδικασίας και ο έλεγχος της παραγωγικότητας των εργαζομένων, δημιούργησε προνόμια που κάποιοι δεν θέλουν να τα μοιραστούν με την «πλέμπα» των επισφαλών συμβασιούχων και ενοικιαζόμενων. Ουσιαστικά κάποιοι μόνιμοι υπάλληλοι του κομματικού στρατού και «συνδικαλιστές» αποφασίζουν μαζί με την διοίκηση για τις εργασιακές συνθήκες – σχέσεις επισφάλειας του έκτακτου προσωπικού,την στιγμή που δεν δέχονται να τους εκπροσωπούν τα σωματεία τους. Λειτουργούν σαν συνιδιοκτήτες και αφεντικά και ουσιαστικά είναι τοποτηρητές της διοίκησης και των πολιτικών του κράτους, ελέγχοντας τους εργασιακούς χώρους για λογαριασμό τους. Πολλά μπορούν να ειπωθούν και για τον τρόπο που όλοι αυτοί οι παραγοντίσκοι πουλάνε νταβατζηλίκι και εκδούλευση ακόμη και μεταξύ τους. Τελευταία και αφού πρέπει να φύγουν κάποιοι από το μόνιμο προσωπικό με άδεια για το καλοκαίρι του 2014 (άδεια που τους χρωστάνε ακόμη και από πέρυσι…) συναποφασίστηκε από την διοίκηση και τους κολαούζους της, των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΔΑΚ κλπ, να προσλάβουν ενοικιαζόμενους μέσω της εταιρείας MECCANICA GROUP. Το σχέδιο τους για απελπισμένα φτηνά εργατικά χέρια έχει σύμβαση 7ωρου για ένα μήνα (χωρίς να γνωρίζουμε για τυχόν ανανέωση, 3μηνης ή 6μηνης διάρκειας όπως διατείνονται στους πειθήνιους που θα χρειάζονται) και με τον εργαζόμενο να βάζει το δικό του μηχανάκι χωρίς όμως να του πληρώνουν βενζίνες κλπ (κάτι ακούστηκε αργότερα πως για τα έξοδα μετακίνησης έδωσαν μόνο 20€/1μήνα…). Μέχρι τώρα οι εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων χρησιμοποιούσαν οχήματα (αυτοκίνητα-δίκυκλα) των ΕΛΤΑ και ΕΛΤΑ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΩΝ. Τα χρήματα που δίνουν τώρα μισθό, είναι στα 512€ μεικτά, δηλαδή ο ενοικιαζόμενος που είναι πάνω από 25 χρονών παίρνει καθαρά 433€. Οι κάτω των 25 νομίζουμε πως θα βρίσκονται κάτω από 300-350€. Περιττό να ειπωθεί πως ο ενοικιαζόμενος θα πρέπει να εναλλάσσει συνέχεια τους τομείς του γραφείου διανομής που βρίσκεται, για να εξυπηρετήσει την κατάσταση στα ΕΛΤΑ… Οι ίδιοι οι μόνιμοι υπάλληλοι στα ΕΛΤΑ (φυσικά και δεν μιλάμε για όλους) δεν έχουν καταλάβει τίποτα για την κατάσταση που υπάρχει έξω και μέσα από την δουλίτσα τους. Δεν έχουν καταλάβει πως θα είναι οι επόμενοι αργά ή γρήγορα. Δεν έχουν πάρει γραμμή πως στην ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ που κάποια στιγμή θα σχεδιαστεί πρακτικά και θα γίνει πραγματικότητα, οι περισσότεροι θα έχουν την θέση των ενοικιαζόμενων παιδιών που τους καβατζάρουν για το καλοκαίρι – φθινόπωρο… Εδώ και μια δεκαετία η διοίκηση των ΕΛΤΑ με την ανοχή των συνδικαλιστών, αρνούμενη να προσλάβει μόνιμο προσωπικό και μπαλώνοντας τα κενά με εποχιακούς έχει απογυμνώσει από προσωπικό όλα σχεδόν τα γραφεία και καταστήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την τραγική υποβάθμιση των υπηρεσιών. Αν βάλουμε τώρα στην κουβέντα μας και την πρόσφατη απελευθέρωση των ταχυδρομικών διανομών (ήδη έχουμε δει ιδιωτικές εταιρείες courier-κάτεργα να διανέμoυν λογαριασμούς και αλληλογραφία) αβίαστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ξεπούλημα των ΕΛΤΑ για ένα κομμάτι ψωμί δεν είναι μακρυά. Οι γηραιοί επί το πλείστον συνδικαλιστές που τόσα χρόνια χρησιμοποιούσαν τους συμβασιούχους για να εξασφαλίσουν την θέση τους και την τσέπη τους, τώρα ελπίζουν να προλάβουν να συνταξιοδοτηθούν πριν το μαγαζί πουληθεί. Τόσα χρόνια αδιαφορίας και παθητικότητας για τις πραγματικές σχέσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων, ΠΟΣΤ – διοίκησης, μανατζεράδων (και κρατικών – ιδιωτικών συμφερόντων) με την κατασκευή, χρησιμότητα και χρησιμοποίηση των επισφαλών μορφών – σχέσεων εργασίας (πρακτική άσκηση, συμβασιούχοι, ενοικιαζόμενοι) ήταν μια χαρά, τώρα όμως; Για να (σας) δούμε; Συμβασιούχοι ΕΛ.ΤΑ ____________________ 1 Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών. 2 Παράταξη εργαζομένων που ανήκουν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. 3 Δύο διασπασμένες παρατάξεις που θέλουν να ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία…

Συμβασιούχοι ΕΛ.ΤΑ

O αγώνας στον «ΚΑΦΕΝΑΙ-ΜΥΡΣΙΝΗ» συνεχίζετε, γιατί η εργοδοσία:

• Μας διώκει με μηνύσεις και αγωγές ζητώντας 140.000 €.
• Μας αποκαλεί τρομοκράτες και συμμορία εκβιαστών γιατί διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε.
• Τηλεφωνεί σε εργοδότες αλληλέγγυων και συνδικαλιστών, που μας στηρίζουν, με στόχο την απόλυση και την τρομοκράτησή τους.
• Μετά από 1 χρόνο αγώνα, δεν έχει ικανοποιήσει κανένα δίκαιο αίτημά μας, παρότι επανειλημμένα την καλέσαμε να δώσει λύση στο πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε.

Διεκδικούμε:

• Να γυρίσουμε στην εργασία μας.
• Να δοθούν τα δεδουλευμένα μας.
• Να αποσυρθούν οι μηνύσεις και οι αγωγές της εργοδοσίας.

Ωστόσο, υπάρχουν φήμες που θέλουν την εργοδοσία να κλείνει το κατάστημα και να φεύγει στο εξωτερικό, ρίχνοντας την ευθύνη σε εμάς και αφήνοντας και άλλους εργαζόμενους άνεργους. Εφόσον η εργοδοσία αδυνατεί να διαχειριστεί την επιχείρησή της, εμείς προτείνουμε να αναλάβουν το κατάστημα οι εργαζόμενοι (όπως οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ, στα Applebee’s, στο Barθelonica κ.α.) με στόχο:

• Να μην χαθούν και άλλες θέσεις εργασίας.
• Να γυρίσουμε πίσω στη δουλειά.
• Να αποπληρωθούν με αυτόν τον τρόπο τα δεδουλευμένα.

Τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι εργοδότες και όχι οι εργαζόμενοι.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ :

Σάββατο 20/9 ώρα 21:00 προσυγκέντρωση  

Τσιμισκή και Εθν.Αμύνης γωνία

–

Κυριακή 21/9 ώρα 12:30

προσυγκέντρωση Τσιμισκή και Εθν.Αμύνης γωνία

Καλούμε όλους και όλες να μας στηρίξετε στο δίκαιο αγώνα μας.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓ/ΝΩΝ ΣΤΟΝ ‘’ΚΑΦΕΝΑΙ-ΜΥΡΣΙΝΗ’’

kafenesworkersfight@blogspot.com

Ένταση ΤΩΡΑ στον Ευαγγγελισμό: ΜΑΤ εναντίον γιατρών που διαμαρτύρονται για τη διάλυση της δημόσιας υγείας.

Οι δυνάμεις καταστολής απαγορεύουν στις διαδηλωτές να να εισέλθουν στο νοσοκομείο για να “υποδεχθούν” τον ακροδεξίο υπερασπιστή του κεφαλαίου Βορίδη, ο οποίος θα πραγματοποιήσει εγκαίνια σε νέα πτέρυγα χειρουργείων (από χορηγία εννοείται) αντί του Σαμαρά, ο οποίος φοβούμενος τις διαμαρτυρίες την έκανε λόγω “ανειλημμένων υποχρεώσεων¨”

φώτο: Μ. Συνοδινός