Αναδημοσίευση από: ανατόπια
Πηγή: efsyn
Συντάκτης:Αφροδίτη Τζιαντζή
«Οταν 14 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ χάνουν σπίτι και γη από τις τράπεζες, θα περίμενε κανείς 14 εκατομμύρια να βγουν στους δρόμους. Ομως δεν συμβαίνει αυτό, γιατί οι περισσότεροι δεν κατηγορούν το σύστημα της ανταλλακτικής αξίας, αλλά τον εαυτό τους».
Η φράση που είπε ο μαρξιστής γεωγράφος Ντέιβιντ Χάρβεϊ στο κατάμεστο αίθριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου θα μπορούσε να ισχύει και για το 1,5 εκατομμύριο ανέργων της Ελλάδας, το 1 εκατομμύριο απλήρωτους, τις αόρατες στρατιές επισφαλώς εργαζομένων των 400 ευρώ, τους «ημιαπασχολούμενους» των 250 ευρώ, τους «voucher-άδες», τους ωφελούμενους.
«Ενας στους δύο νέους είναι άνεργος. Γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους;», είναι το ρητορικό ερώτημα που ακούγεται συχνά σε κινητοποιήσεις.
Κινητοποιήσεις μάλλον αναιμικές, που μοιάζει να επηρεάζονται και αυτές από το κλίμα αναμονής που καλλιεργείται, με τη δικαιολογία ότι «στις Βρυξέλλες γίνεται η μοιρασιά», άρα δεν θα μιλήσουν οι δρόμοι και οι πορείες, αλλά οι διαπραγματεύσεις στα Γιούρογκρουπ και τα Μπράσελσγκρουπ.
Κάτω από τη φαινομενική παγωμάρα, ο κόσμος της ανεργίας και της επισφάλειας δεν είναι αόρατος, ούτε μένει με σταυρωμένα τα χέρια.
Συλλογικότητες ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων από όλη την Αθήνα συντονίζονται, οργανώνονται, διεκδικούν, έχοντας πάνω απ’ όλα συναίσθηση ότι αποτελούν κομμάτι της εργατικής τάξης, ίσως το πλέον πολυάριθμο, αυτό που χρησιμοποιείται ως «εφεδρική στρατιά», για να καθηλωθούν τα μεροκάματα, να σαρωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, να μπουν στο χρονοντούλαπο οι κατακτήσεις -οκτάωρο, πενθήμερο, μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Ο Γιώργος και ο Πάνος είναι -και δεν είναι- οι άνεργοι της «διπλανής πόρτας». Η καθημερινότητά τους είναι κοινή με εκείνη χιλιάδων συνομηλίκων τους, που χτυπάνε πόρτες, στέλνουν βιογραφικά, στέκονται στις ουρές του ΟΑΕΔ. Ομως οι ίδιοι, μαζί με όλο και περισσότερους ανέργους που οργανώνονται σε συλλογικές δομές, έχουν αποφασίσει να μην αφεθούν στην ανάθεση ούτε να βουλιάξουν στην απομόνωση.
Συμμετέχοντας σε οργανώσεις, όπως οι «Ενεργοί Ανεργοι» και η πρωτοβουλία «Αttack στην Επισφάλεια και την Ανεργία», συγκεντρώνονται σήμερα στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια και διαδηλώνουν στη Βουλή στην πρώτη κεντρική κινητοποίηση ανέργων, λίγο μετά τις πρώτες 100 μέρες της νέας κυβέρνησης. Μαζί με το «Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων» και τον «Συντονισμό για το Επίδομα Ανεργίας» διεκδικούν ίσα δικαιώματα για όλους τους ανέργους. Ξεκινώντας με το να δίνεται επίδομα ανεργίας σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις, για όλο το διάστημα της ανεργίας. Το στοιχειώδες επίδομα των 360 ευρώ, που σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ το παίρνει μόνο ο ένας στους δέκα καταγεγραμμένους ανέργους!
•Για περισσότερες πληροφορίες:
Eνεργοί Ανεργοι – energoianergoi.wordpress.com,
Attack στην Επισφάλεια και την Ανεργία – www.attack.org.gr,
Σωματείο Βάσης Ανέργων – swbanergwn.espivblogs.net.
«Το πρώτο για το οποίο παλεύουμε δεν είναι ψίχουλα ελεημοσύνης, αλλά δικαίωμα στην εργασία. Σταθερή δουλειά, μόνιμη, αξιοπρεπή. Είμαστε ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες. Το αίτημά μας δεν είναι να φύγουν οι μόνιμοι για να έρθουμε εμείς, με τα μισά λεφτά, χωρίς δικαιώματα»
Με πτυχίο Μαθηματικών και μεταπτυχιακό στη Φυσική και την Πληροφορική, ο Γιώργος ανήκει στην πολυπληθή κατηγορία των ανέργων με υψηλή μόρφωση και ειδίκευση.
Δέχεται πιέσεις να μεταναστεύσει, έχει προτάσεις για δουλειές στο εξωτερικό. Ομως είναι αποφασισμένος να μείνει εδώ, να το παλέψει.
Τρία χρόνια γραμμένος στον ΟΑΕΔ, χωρίς να παίρνει επίδομα ανεργίας, δεν θυμάται καν πόσα βιογραφικά έχει στείλει: «Κάθε καλοκαίρι στέλνω 250-300 βιογραφικά στα φροντιστήρια. Είναι απαγορευτικό για έναν άνεργο να ξεκινήσει δουλειά σε φροντιστήριο με 4 ευρώ την ώρα, με ελάχιστες ώρες. Δεν βγάζει ούτε τα έξοδα μετακίνησης. Θες συγκεκριμένο παράδειγμα; Φροντιστήριο στο Περιστέρι, 4 ευρώ την ώρα, 3 ώρες την εβδομάδα, διαφορετικές μέρες. Δυόμισι ευρώ για συγκοινωνίες. Δεν θα πάρεις έναν καφέ; Δεν βγάζεις ούτε μισό ευρώ. Δουλεύεις τζάμπα και μαζεύεις μισό ένσημο την εβδομάδα. Ταμείο ανεργίας δεν θα πάρεις ποτέ».
Ο Γιώργος δέχτηκε τηλέφωνο από τον ΟΑΕΔ να καταθέσει τα χαρτιά του στο ΚΕΠ, για να ασφαλιστεί. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι βασικό αίτημα των ανέργων.
Αλλο ένα είναι η δωρεάν μετακίνηση: «Δεν έχουμε καν έκπτωση στα εισιτήρια. Ειδικά όσοι μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές δεν μπορούν ούτε να κατέβουν Αθήνα να δώσουν βιογραφικά».
Ο Γιώργος συμμετέχει στη συλλογικότητα «Ενεργοί Ανεργοι» και τονίζει ότι «το πρώτο για το οποίο παλεύουμε δεν είναι ψίχουλα ελεημοσύνης, αλλά δικαίωμα στην εργασία. Σταθερή δουλειά, μόνιμη, αξιοπρεπή. Είμαστε ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες. Το αίτημά μας δεν είναι να φύγουν οι μόνιμοι για να έρθουμε εμείς, με τα μισά λεφτά, χωρίς δικαιώματα. Μέχρι να βρούμε δουλειά απαιτούμε επίδομα ανεργίας για όλους και μέτρα κοινωνικής προστασίας. Να μη βγαίνουν οι κατοικίες στο σφυρί. Να μην πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ και χαράτσια. Ενώ είμαι άνεργος με μηδενική φορολογική δήλωση πλήρωσα ΕΝΦΙΑ και επιπλέον φόρο 500 ευρώ, επειδή ο πατέρας μου μού έχει γράψει ένα δυάρι -με δάνειο που αποπληρώνει ακόμα».
«Δουλεύω ως εμποροϋπάλληλος από 23 ετών. Η τελευταία μου δουλειά ήταν ένα χρόνο σε γνωστή αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών. Απολύθηκα λόγω περικοπών και είμαι στον ΟΑΕΔ από τον Γενάρη. Ανήκω στο “τυχερό” 10% που παίρνει το επίδομα. Πέντε μήνες άνεργος, βασική μου προτεραιότητα είναι η αναζήτηση εργασίας. Δεν επαναπαύομαι στο επίδομα. Το ζητούμενο, ειδικά στη νεολαία, είναι το δικαίωμα στην εργασία. Με αυτό το αίτημα βγαίνουμε στον κόσμο μέσα από την πρωτοβουλία “Αttack στην Επισφάλεια και την Ανεργία”, στην οποία συμμετέχω».
Ο Παναγιώτης αναγνωρίζει τις δυσκολίες οργάνωσης των ανέργων: «Σίγουρα νιώθεις περιθωριοποιημένος. Αυτό που θέλουμε ως Attack να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει είναι ότι, είτε εργαζόμενος είτε άνεργος, δεν είναι κανείς μόνος του. Πρέπει να υπάρχει ένα μαζικό κίνημα, χθες, όχι σήμερα, με παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα υπουργεία, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις. Να δώσει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ότι οι άνεργοι δεν επαιτούν. Θέλουν δουλειά. Μόνιμη, σταθερή, αξιοπρεπή. Τα βάουτσερ δεν λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας. Οταν ένας άνεργος συμμετέχει για 6 μήνες σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, πάλι εν δυνάμει άνεργος είναι. Τα βάουτσερ βασίζονται σε χρήματα των ΕΣΠΑ, της Ε.Ε. δηλαδή, που η μόνη στάση που κρατάει είναι φιλική προς το κεφάλαιο, χρήματα που στα παίρνει πολλαπλάσια με τις πολιτικές των μνημονίων».
Η Αttack, μας λέει ο Παναγιώτης, παλεύει για όλα τα αιτήματα που θέτουν και άλλες συλλογικότητες ανέργων, από το επίδομα ανεργίας για όλους ώς τη διαγραφή των χρεών των ανέργων.
«Βασικό μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας και για να μπορεί να ζει κάποιος όσο είναι άνεργος θεωρούμε τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, που είναι υπεύθυνο για την κατάσταση που έχει φτάσει ο εργαζόμενος. Να τον προσλαμβάνει με 400 ευρώ, προωθώντας την περιβόητη “ανάπτυξη”, κι ενώ το κεφάλαιο πλουτίζει, ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Αυτό μόνο ανάπτυξη δεν είναι».
Ο Παναγιώτης παραδέχεται ότι «ο κοινωνικός κανιβαλισμός και αυτοματισμός είναι ο κλασικός μηχανισμός του κεφαλαίου: να φέρνει σε αντιπαράθεση τους εργαζομένους μεταξύ τους. Ο βασικός λόγος που με απέλυσαν θεωρώ πως είναι ότι πήραν νεότερο, κάτω των 25 ετών, με 411 μικτά, 360 ευρώ καθαρά. Είναι αυτό που λένε “κοίτα τη δουλειά σου, μη σε νοιάζει τι συμβαίνει στον διπλανό, γιατί μπορεί να είσαι ο επόμενος”. Θέλουμε να πούμε σε εργαζόμενους και ανέργους ότι δεν έχουν λόγο να φοβούνται. Εχουν περισσότερη δύναμη απ’ ό,τι νομίζουν αν είναι όλοι μαζί. Οταν χτυπάς κάτι από δυο-τρεις πλευρές δεν θα πέσει ποτέ. Αν όλοι χτυπάνε από την ίδια μεριά, και ο πιο δυνατός πύργος θα καταρρεύσει».
Πηγή: efsyn
Συντάκτης: Τάσος Σαραντής
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει «ατύχημα» στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, καθώς και στο παρελθόν είχαν συμβεί περιστατικά κατά τα οποία έχασαν τη ζωή τους εργαζόμενοι σε αυτό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα με τις επιπτώσεις να περιορίζονται στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
►Στις 17/10/2000 μια βλάβη στο διυλιστήριο προκάλεσε ένα πυκνό μαύρο νέφος που σκέπασε ολόκληρο το Θριάσιο Πεδίο, αλλά και ολόκληρο τον Πειραιά. Η διακοπή του συμπιεστή αερίων είχε ως αποτέλεσμα την καύση υδρογονανθράκων στον πυρσό του διυλιστηρίου.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας Ελληνικά Πετρέλαια, «η διακοπή ήταν ολιγόλεπτη και έκτακτη και η καύση υδρογονανθράκων στον πύργο έγινε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το σχεδιασμό των συστημάτων ασφαλείας του διυλιστηρίου, τα οποία λειτούργησαν σύμφωνα με τις προδιαγραφές ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος».
Η ανακοίνωση της εταιρείας είχε διαψευστεί κατηγορηματικά από σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε αυτήν το υπουργείο Περιβάλλοντος ανέφερε ότι «υπήρξε έντονη και μεγάλη εκπομπή καπνού από τις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων Ασπροπύργου από τις 6.48 π.μ. έως και τις 7.24 π.μ.».
Κι ακόμη, ότι διενεργήθηκε αυτοψία από κλιμάκιο ειδικών κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι το προαναφερόμενο διάστημα «υπήρξε πρόβλημα στη λειτουργία της Μονάδας Καταλυτικής Πυρόλυσης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία υψηλής ρύπανσης στην ευρύτερη περιοχή, με ευθύνη της εταιρίας».
►Στις 27/2/2002 μια διαρροή υδρόθειου είχε ως αποτέλεσμα επτά εργαζόμενοι να χάσουν τις αισθήσεις τους και να μεταφερθούν επειγόντως στο Θριάσιο Νοσοκομείο, με τον έναν από αυτούς να εισάγεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
►Στις 13/9/2002 σημειώθηκε έκρηξη σε μονάδα αποθείωσης με διαρροή υδρόθειου και από τύχη γλίτωσε ένας εργαζόμενος. Η διοίκηση των ΕΛΠΕ διέψευσε τη διαρροή υδρόθειου, όχι όμως και την έκρηξη στον αγωγό.
Η είδηση για την έκρηξη και τη διαρροή έγινε γνωστή από μέλη της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ σύμφωνα με την οποία «στις μονάδες ανάκτησης θείου 3700 και 2750 σε γραμμή παραγωγής ατμού λόγω διαρροής που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στη συγκεκριμένη γραμμή εδώ και δύο μήνες περίπου, αποκολλήθηκε έλασμα συγκράτησης μόνωσης λόγω της ασκούμενης πίεσης και από τύχη δεν αποκεφάλισε συνάδελφο εργαζόμενο που εκτελούσε εργασία στη συγκεκριμένη μονάδα. Παράλληλα, συνολικά στο συγκρότημα των μονάδων ανάκτησης θείου εδώ και πέντε μήνες περίπου υπάρχουν συνεχείς διαρροές υδροθείου, με αποτέλεσμα η εργασία να εκτελείται με πολύ μεγάλες δυσκολίες και σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται και πολύ επικίνδυνη».
Στην ίδια ανακοίνωση επισημαινόταν ότι «το τελευταίο διάστημα η συντήρηση των εγκαταστάσεων των ΕΛΠΕ είναι πλημμελής ή παραχωρείται σε εργολάβους με άπειρο και άσχετο προσωπικό, οι οποίοι επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και των εργαζομένων».
Επιπλέον, το ΔΣ του Σωματείου ανέφερε ότι «αν και κάλεσαν τη διοίκηση να πάρει άμεσα μέτρα και παρά την εντολή της επιθεώρησης εργασίας για άμεση αποκατάσταση, αυτή αρνείται να σταματήσει τη μονάδα, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι οι εργαζόμενοι ψεύδονται».
►Στις 20/8/2009 ο 28χρονος εργαζόμενος στα διυλιστήρια Παναγιώτης Λίγκος έχασε τη ζωή του όταν έπεσε στο κενό, από ύψος περίπου 5 μέτρων, από πατάρι στη Μονάδα 210 όπου υπήρχαν βάνες που ρύθμιζαν την είσοδο του νερού που διοχετευόταν για αφαλάτωση.
►Στις 31/5/2010 ο 42χρονος δύτης Νίκος Καππές βρήκε τραγικό θάνατο μέσα σε δεξαμενή του διυλιστηρίου. Ο δύτης, ο οποίος απασχολούνταν σε εργολάβο, έκανε εργασίες καθαρισμού δεξαμενής νερού στον πύργο ψύξης μέσα στις εγκαταστάσεις του διυλιστηρίου.
►Στις 26/7/2013 το μεσημέρι, ύστερα από δυσλειτουργία της μονάδας καταλυτικής πυρόλυσης FCC (U-4100) του διυλιστηρίου των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, εκατοντάδες τόνοι καπνού απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα.
►Στις 10/9/2013 τις πρώτες πρωινές ώρες ξέσπασε μεγάλη φωτιά στην μονάδα καταλυτικής αναμόρφωσης νάφθας (U-3300) του διυλιστηρίου. Η φωτιά κατασβήστηκε, ωστόσο το συμβάν προκάλεσε αλλεπάλληλες δυσλειτουργίες στην εγκατάσταση οι οποίες διήρκεσαν μέχρι τις 8 το βράδυ.
Χιλιάδες τόνοι καυσαερίων ελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα του Ασπροπύργου Τα ΕΛΠΕ δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση για το ανησυχητικό για τους εργαζόμενους και τους κατοίκους συμβάν.
►Στις 12/6/2014 σημειώθηκε πτώση τάσεως (ολική διακοπή της λειτουργίας του διυλιστηρίου κατά την εταιρεία), λόγω μπλακ αουτ με αποτέλεσμα μεγάλη ποσότητα ρύπων να διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα, εξαιτίας της καύσης υδρογονανθράκων στους πυρσούς του διυλιστηρίου, γεγονός που προκάλεσε την ανησυχία των κατοίκων του περιοχής του Θριάσιου, αλλά και των γειτονικών περιοχών. Οι μαύροι καπνοί λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι ήταν ορατοί από το Χαϊδάρι, το Σχιστό, την Αττική Οδό.
Οι ανακοινώσεις των σωματείων μετά το εργοδοτικό έγκλημα:
Με 24ωρη απεργία το Σάββατο 9 Μάη απάντησαν οι εργαζόμενοι στο εργοδοτικό έγκλημα που σημειώθηκε το πρωί της Παρασκευής στα ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, ενώ αποφάσισαν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων τους.
Απόφαση για απεργία, σήμερα Κυριακή και αύριο Δευτέρα 11 Μάη πήρε ομόφωνα το ΔΣ του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ, που συνεδρίασε το μεσημέρι του Σαββάτου, Νωρίτερα, είχε γίνει Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στους εργολάβους που απασχολούνται με τη συντήρηση στα ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο. Ύστερα από την πρόταση του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, η συνέλευση αποφάσισε απεργία τη Δευτέρα.
Η Γενική Συνέλευση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας του Σαββάτου των εργαζομένων, ενέκρινε το πλαίσιο δράσης που πρότεινε το Συνδικάτο, το οποίο απαιτεί άμεσα:
Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, μέτρα προστασίας της ζωής των εργαζομένων
Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, κατάργηση των εξαντλητικών ωραρίων
Να σταματήσει η πίεση και η εντατικοποίηση της δουλειάς
Να εφαρμοστεί σε όλους τους εργαζόμενους η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των εκτάκτων της Σιδηροβιοτεχνίας (όπως σε προηγούμενα έργα των διυλιστηρίων).
Παράλληλα η ΓΣ αποφάσισε την περιφρούρηση της απεργίας τη Δευτέρα από τις 6 π.μ. και νέα απεργιακή συγκέντρωση και ΓΣ στις 7 π.μ. στη πύλη των εγκαταστάσεων στα ΕΛΠΕ.
Παρά την προσπάθεια από διάφορους κύκλους της εργοδοσίας να μην υπάρξει το Σάββατο συγκέντρωση των εργαζομένων και συμμετοχή στη ΓΣ, πολλοί εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συνδικάτου και συμμετείχαν στη ΓΣ, η οποία ήταν πολύ ζωντανή και οι τοποθετήσεις των εργαζομένων ιδιαίτερα φορτισμένες από το εργοδοτικό έγκλημα της Παρασκευής που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό 6 συναδέλφων τους. Οι εργαζόμενοι μίλησαν για τις άθλιες συνθήκες εργασίας, για τα μεροκάματα, για τις πιέσεις από πλευράς εργοδοσίας να προχωρήσει γρήγορα η δουλειά, για όλες τις συνθήκες που δημιουργούν προϋποθέσεις να γίνονται εργατικά «ατυχήματα».
Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκε και το κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας.
Σε ανακοίνωσή του για το εργοδοτικό έγκλημα το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας σημειώνει:
«Το Συνδικάτο μας, εκ μέρους των χιλιάδων μελών, εκατοντάδες εκ των οποίων εργάζονται και στο shut down των ΕΛΠΕ στο διυλιστήριο του Ασπροπύργου, εκφράζουμε τη συμπαράστασή και την αλληλεγγύη μας στις οικογένειες των έξι συναδέλφων, που τραυματίστηκαν σοβαρά στο νέο εργοδοτικό έγκλημα. Δηλώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να είμαστε στο πλευρό τους με κάθε τρόπο.
Καταγγέλλουμε τη διοίκηση των ΕΛΠΕ για το νέο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε στον Ασπρόπυργο και 6 συναδέλφους μας στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση να δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή.
Το νέο αυτό εργοδοτικό έγκλημα είναι αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της δουλειάς, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και κατ’ επέκταση και των ίδιων των μέτρων προστασίας των εργαζομένων.
Το Συνδικάτο μας έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για το μεγάλο κίνδυνο που υπήρχε για ατύχημα. Η εντατικοποίηση της δουλειάς, ο μικρός χρόνος που προσδιορίζουν τα ΕΛΠΕ για να ολοκληρωθούν οι εργασίες, μαζί με τα εξαντλητικά 12ωρα και τη συνεχή πίεση για να βγει η δουλειά πιο γρήγορα, ήταν σίγουρο ότι θα οδηγούσε εδώ.
Δεν τους νοιάζει αν θα γυρίσουμε σπίτι μας, στις οικογένειες μας και στα παιδιά μας, παρά μόνο να βγαίνει γρήγορα και φθηνά η δουλειά και να αυξάνουν αυτοί τα κέρδη τους.
Οι εργολαβίες, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι με εξευτελιστικά μεροκάματα, η δουλειά με το κομμάτι, έχουν γίνει καθεστώς.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα από τα μέτρα που πήραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει και η σημερινή. Αυτή είναι η ανάπτυξη που όλοι ευαγγελίζονται, που μεγαλώνει τα κέρδη των μονοπωλίων τα οποία όμως δε συμβαδίζουν με τα δικαιώματα των εργαζομένων και παίζουν ακόμη και τη ζωή μας κορώνα γράμματα.
Η διοίκηση των ΕΛΠΕ οφείλει να απαντήσει άμεσα στα ερωτήματα που υπάρχουν για αυτό το σοβαρό ατύχημα και τι μέτρα θα πάρει για να μην κινδυνέψουν ξανά εργαζόμενοι.
Απαιτούμε άμεσα τώρα:
Η κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να πάρουν άμεσα μέτρα για να σταματήσει η εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία, και να επανέλθει η εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων.
Οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στα συνδικάτα μας μπορούμε με την οργάνωση της πάλη μας να βάλουμε φρένο στην πολιτική που γεννά τα εργοδοτικά εγκλήματα και να απαιτήσουμε μέτρα για την ασφάλεια της ζωής μας».
Σε ανακοίνωσή του το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας εκφράζει την αλληλεγγύη και συμπαράστασή του στους συναδέλφους μας στα ΕΛΠΕ. Ιδιαίτερα αυτές τις στιγμές η σκέψη μας βρίσκεται στους 6 τραυματίες συναδέλφους που δίνουν τη δική τους μάχη.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Σήμερα, τώρα, πρέπει να οργανωθούμε απέναντι στην εργοδοσία. Να αντισταθούμε συνολικά στην πολιτική του κεφαλαίου που μας θέλει με σκυμμένο το κεφάλι, προκειμένου αυτό να κάνει την δουλειά του. Να αντισταθούμε σε κυβέρνηση – ΕΕ που θέλουν φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους. Να αντιμετωπίσουμε όλους όσους βάζουν πλάτη για να τσακίζουν τα δικαιώματά μας, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που έχει μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, που έχει στηρίξει όλα αυτά τα μέτρα ένα προς ένα».
Το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας καλεί εργαζόμενους και συνδικάτα να δώσουν αίμα για τον εργαζόμενο που τραυματίστηκε σοβαρά στο εργατικό ατύχημα στα ΕΛΠΕ.
Το όνομα του εργαζόμενου είναι Ντελιλάι Ραμαντάν του Ζάλο, νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Θριάσιου Νοσοκομείου και έχει ανάγκη από αίμα και πλάσμα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν αίμα σε οποιοδήποτε νοσοκομείο αναφέροντας τα στοιχεία του. Σωματεία και φορείς που διαθέτουν και μπορούν να προσφέρουν φιάλες αίματος, μπορούν να έρθουν σε επαφή με τη Μονάδα Αιμοδοσίας του νοσοκομείου στο τηλέφωνο 213.2028.737.
Στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου έξι εργαζόμενοι τραυματίστηκαν από την πυρκαγιά που ξέσπασε σήμερα το πρωί της Παρασκευής κατά τη διάρκεια συντήρησης μονάδας. Δύο εκ των εργατών βρίσκονται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, και βρίσκονται διασωληνωμένοι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Συγκεκριμένα ο ένας, 31 ετών, φέρει 70% εγκαύματα και ο δεύτερος, 43 ετών, εισπνευστικό έγκαυμα, και οι υπόλοιποι νοσηλεύονται με σοβαρά τραύματα.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν το προαναγγελθέν έγκλημα, αλλά και το γεγονός ότι για αρκετή ώρα δεν υπήρχε ξεκάθαρη εικόνα για το πόσοι ήταν οι εργαζόμενοι που εκτελούσαν τη συντήρηση στη μονάδα όπου ξέσπασε η πυρκαγιά, ενώ πρέπει να τονιστεί ότι δεν σήμανε ο συναγερμός πυρκαγιάς για να απομακρυνθούν οι εργάτες και από καθαρή τύχη αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
omnia sunt communia
Αναλυτικά η επίσημη ενημέρωση για την κατάσταση των εργατών έχει ως εξής
Οι τρεις τραυματίες νοσηλεύονται στο ΓΝΕ ‘ΘΡΙΑΣΙΟ’
Ο ένας εξ αυτών φέρει εγκαύματα συνολικής έκτασης περίπου 70% και ευρίσκεται διασωληνωμένος και σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο δεύτερος φέρει εγκαύματα μερικού πάχους 20%.
Ο τρίτος φέρει εισπνευτικό έγκαυμα και είναι διασωληνωμένος.
Επί πλέον στο ΠΓΝ ‘Αττικόν” διακομίσθηκαν τρεις τραυματίες, οι οποίοι φέρουν εγκαύματα σοβαρού βαθμού, εμφανίζουν αναπνευστική δυσχέρεια και βρίσκονται διασωληνωμένοι υπό μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.
Ο ένας εξ αυτών διακομίσθηκε στη ΜΕΘ του 251 ΓΝΑ, ο δεύτερος διακομίσθηκε στη μονάδα εγκαταστάσεων του ΠΓΝ ‘Γ. Γεννηματάς”, ενώ ο τρίτος παραμένει στη ΜΕΘ του ΠΓΝ ‘Αττικόν””.
Στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο και με αφορμή την οικονομική κρίση, το κεφάλαιο
ακόμα πιο επιθετικά αποδομεί και καταργεί δικαιώματα και κεκτημένα τα οποία η
εργατική τάξη έχει αποκτήσει μέσα από δίκαιους αγώνες, χύνοντας αίμα. Μια από τις
σημαντικότερες συνέπειες αυτής της επίθεσης είναι και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.
Φυσικά για το ζήτημα της ανεργίας δεν ευθύνεται απλώς η οικονομική κρίση, καθώς η
ανεργία ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο δομικό κομμάτι του καπιταλισμού,
δημιουργώντας φτηνά εργατικά χέρια ούτως ώστε να πλουτίζουν τα αφεντικά.
Ειδικά σήμερα, η ανεργία έχει ως αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό, την στέρηση
θεμελιωδών αγαθών και φυσικά την ψυχική βία ενάντια στους ανθρώπους που μένουν
χωρίς δουλεία. Χαρακτηριστική τα τελευταία χρόνια η δραματική αύξηση των
αυτοκτονιών ανθρώπων που έχασαν την δουλεία τους, ή και ζούσαν κάτω από το όριο
της φτώχιας. Και όλα αυτά σε μια κοινωνία στην οποία βασικά αγαθά όπως το νερό
και το ρεύμα ακριβαίνουν, φόροι αυξάνονται και οι δαπάνες για τις δομές πρόνοιας
μειώνονται συνεχώς.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι είναι άνεργοι, εκ των οποίων μόνο ένα μικρό
ποσοστό λαμβάνει επίδομα, και αυτό για μικρό χρονικό διάστημα. Οι δε μακροχρόνια
άνεργοι επιδοτούνται σε πολύ μικρότερο ποσοστό και με μικρότερο ποσό. Υπάρχουν
παράλληλα εργαζόμενοι που δεν αναγνωρίζονται ως άνεργοι και δεν μπορούν να
γραφτούν στον ΟΑΕΔ αν δεν περάσουν από μία σειρά γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Το κράτος δεν προσπαθεί καν να διαχειριστεί το ζήτημα της ανεργίας, αντίθετα
διογκώνει το πρόβλημα. Η επισφαλής και μαύρη εργασία αλλά και τα προγράμματα
του ΟΑΕΔ ωφελούν τα αφεντικά, καθώς δίνουν αμισθί εργατικό προσωπικό στις
επιχειρήσεις ώστε να αποφύγουν προσλήψεις με κατοχυρωμένα δικαιώματα
εργασίας και ταυτόχρονα να μπορούν να απολύουν ή να θέτουν σε διαθεσιμότητα τους
υπαλλήλους τους.
Όλα αυτά δημιουργούν ρήξεις και αντιθέσεις στο εσωτερικό των λαϊκών εργατικών
στρωμάτων προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό, ενώ παράπλευρα
κατασκευάζεται μέσα στην ίδια την κοινωνία ο πλαστός διαχωρισμός ανάμεσα στον
ντόπιο και μετανάστη εργάτη, εντείνοντας τον ρατσισμό που ήδη εκφράζεται
θρασύτατα από μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή. Οι εργαζόμενοι μαζί με τους
ανέργους, που είναι άλλωστε κομμάτι της εργατικής τάξης, μαζί στον αγώνα για τα
δικαιώματα της τάξης μας.
Aπαιτούμε επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και για όλο το διάστημα της
ανεργίας, όπως και δωρεάν νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και
μετακίνηση με τα ΜΜΜ , χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Συντασσόμαστε από την πλευρά μας, ως άνεργοι, εργαζόμενοι και φοιτητές,
στον αγώνα του Συντονισμού για την διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας, στο
πλευρό κάθε εργαζομένου και ανέργου που βιώνει την εργοδοτική και
καπιταλιστική τρομοκρατία.
8 Μάη πορεία με συγκέντρωση στις 18.00 στην Ομόνοια
ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
Κομμουνιστική Ομάδα ‘Λαϊκή Αντεπίθεση’
ΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ »ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ» ΒΡΩΜΑΝE ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Το νομοσχέδιο για την επιστροφή των διαθέσιμων συναδέλφων μας είναι πλέον νόμος.
Η επιστροφή ΟΛΩΝ στη δουλειά αποτελεί μια ΝΙΚΗ δική μας. Δε μας χαρίστηκε τίποτα από κανέναν. Χρειάστηκαν επίμονες και επίπονες κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους στο δημόσιο, τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τους σχολικούς φύλακες, και άλλους κλάδους, με τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών να αναδεικνύονται σε σύμβολο της αντίστασης ενάντια στις απολύσεις.
Σε ό,τι αφορά εμάς, τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, ένας πρωτοφανής σε διάρκεια απεργιακός αγώνας από το Σεπτέμβριο μέχρι και το Δεκέμβριο του 2013 και οι συνεχείς κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, κράτησαν τους διαθέσιμους συναδέλφους «ζωντανούς», εκτός απολύσεων, εκτός οριστικών πινάκων κινητικότητας που θα οδηγούσαν πολλούς συναδέλφους μας σε άλλα Ιδρύματα. Δε μας σταμάτησαν ούτε ψεύτικες υποσχέσεις (πρόταση Αρβανιτόπουλου), ούτε δήθεν «λύσεις» και «προϋποθέσεις» (οργανισμοί, αποδοχή νόμων 4009/4076). Δεν ακολουθήσαμε ατομικές λύσεις και κανιβαλικές συμπεριφορές, παρότι κάποιοι ανάμεσά μας φρόντισαν να επιδείξουν ανοιχτά λογικές απαράδεκτες, φροντίζοντας για τη δική τους ατομική μοριοδότηση, για τη δική τους ατομική εξαίρεση από λίστες απολυόμενων, αδιαφορώντας για το σύνολο, ενίοτε «σπρώχνοντας» και στην υλοποίηση των απολύσεων, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι ίδιοι.
Αν κάτι μάθαμε απ’ όλη αυτή την εμπειρία είναι ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Το ψυχικό κόστος της διαδικασίας της διαθεσιμότητας ήταν τεράστιο και δεν υπάρχει τρόπος να απαλυνθεί. Ούτε μπορούν να επουλωθούν όλα τα τραύματα που δημιουργήθηκαν στις σχέσεις της κοινότητας του ΕΚΠΑ, λόγω της αδιαφορίας και της έλλειψης στήριξης του απολυόμενου που κάποιες φορές εκδηλώθηκε.
Κανείς όμως δεν μπορεί να ξεχάσει και τις θετικές πλευρές: Από το Σεπτέμβρη του 2013, στο ΕΚΠΑ, γίναμε μια κοινότητα εργαζομένων που, πέρα από το να ανταλλάσσει τυπικές καλημέρες και υπηρεσιακά έγγραφα, συναντήθηκε στη βάση της αλληλεγγύης και της αγωνιστικότητας. Μια κοινότητα που, παρά τα χτυπήματα που δέχτηκε, δεν έσπασε, που, παρά τις δύσκολες συνθήκες, δε λύγισε. Κράτησε 3,5 ΜΗΝΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, πλήττοντας τις μνημονιακές επιταγές και τους εφαρμοστές τους. Και κατάφερε πολύ περισσότερα από όσα η συγκυβέρνηση και οι υποστηρικτές της υπολόγιζαν.
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί δώσαμε έναν αγώνα μεγάλο.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί σταθήκαμε όρθιοι.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί στηρίξαμε ο ένας τον άλλο.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ γιατί είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γ. Γραμματέας
Ζαχαρίας Τριγάζης Μαρλέν Λογοθέτη
* αφίσα από ΕΣΕ κάλεσμα σε μποϊκοτάζ στον ΙΑΝΟ
Και την εργατική πίτα ολόκληρη και τον καλλιτεχνικό σκύλο χορτάτο;
Τι θα μπορούσε να πει κανείς όταν στο «πατάρι» ενός βιβλιοπωλείου ακούγονται οι ήχοι από το «πάγωσε η τσιμινιέρα» και, την ίδια στιγμή, ούτε ένα πάτωμα πιο «κάτω», εργαζόμενοι και εργαζόμενες να έχουν «παγώσει» από το φόβο της απόλυσης, την τρομοκρατία των προστίμων, των τιμωρητικών μετακινήσεων και των μειώσεων μισθών;
Πώς θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το φαινόμενο στον «πάνω όροφο» να βγαίνουν πύρινοι καταγγελτικοί λόγοι κατά του «συστήματος» και την ίδια ώρα στο «ισόγειο» οι εργαζόμενοι να ανταγωνίζονται για το ποιος θα πουλήσει το πιο «χοντρό» βιβλίο στον πελάτη με σκοπό την κατάκτηση του τίτλου του «καλύτερου εργαζόμενου του μήνα»;
Σε βιβλιοπωλεία, όπως ο ΙΑΝΟΣ, με τόσο αναβαθμισμένη παρουσία στον «πολιτισμό», δηλαδή στην αστυνομική καταστολή και το ξύλο σε απεργούς, στις απολύσεις, στα πρόστιμα, στα κείμενα υπογραφών νομιμοφροσύνης στις αντεργατικές πρακτικές της εταιρείας από τους υπαλλήλους της, αυτή η ειρωνεία γίνεται κάτι παραπάνω από εύγλωττη.
Φτάνει η στιγμή που πρέπει να μπαίνει το μαχαίρι στο κόκαλο: Πόση αξία έχει το «αριστερό προφίλ», που χτίζεται πάνω σε διαλέξεις και δοκίμια για τα «βάρη της κρίσης που πέφτουν στις πλάτες της εργατικής τάξης», όταν καταναλίσκεται στα πλαίσια της ψηλής κουβεντούλας μεταξύ προσκεκλημένων σε εκδηλώσεις οργανωμένες από εκείνους οι οποίοι, είτε το ομολογεί κανείς είτε όχι, ξεζουμίζουν με κάθε τρόπο τους εργαζόμενούς τους;
Πώς ακριβώς άραγε «πραγματώνεται» η σαρτρική στράτευση του καλλιτέχνη όταν συμμετέχει στα events αυτών οι οποίοι έστειλαν τα ΜΑΤ να ξυλοκοπήσουν απεργούς που υπερασπίζονταν την κυριακάτικη αργία; Όταν η δίκη των συλληφθέντων από την απεργιακή κινητοποίηση της 28/12 εκκρεμεί και δεν έχουν αποσυρθεί οι μηνύσεις;
Πολλές φορές ο «άγρυπνος καλλιτέχνης» οικοδομεί το ασυμβίβαστο προφίλ του, έχοντας πρώτα προβάλει την ταξική πάλη σε μια συνθήκη που ανήκει στο παρελθόν, στην ιστορία, και, ορκίζεται ότι αν ζούσε σε εκείνες τις εποχές, τότε, θα ήταν σίγουρα με το μέρος των καταπιεσμένων όπου γης. Έχοντας περιορίσει τα δεινά της εργατικής τάξης σε ένα ιστορικό κύκλο του μακρινού παρελθόντος, μπορεί κάλλιστα να συζητήσει για τον ανήσυχο πνεύμα του τάδε μυθιστοριογράφου μπροστά στις κοινωνικές αδικίες του καιρού του πίνοντας λίγο κρασί, αφού πρώτα ένας βαουτσεράς του έχει πουλήσει το πιο hot βιβλίο για τους «Λαμπράκηδες», την Κομμούνα του Παρισιού ή τον Αντόρνο.
Ακόμα όμως και μερίδα των καλλιτεχνών που δηλώνουν «ανήσυχοι» από την κρίση της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα και διατυμπανίζουν ότι πρέπει «να αντισταθούμε με ότι μέτρα διαθέτουμε», περιορίζει την αντίστασή της σε εκείνη έναντι της «ηθικής και πνευματικής ένδειας του πολιτισμού», καθώς ο τελευταίος καταστρέφεται από τις μνημονιακές πολιτικές. Ταυτόχρονα, στέκει ένοχα σιωπηρή μπροστά στα «μηχανάκια της ντροπής», στις απολύσεις, στα πρόστιμα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και εν γένει σ’ όλες πολιτικές του μνημονίου, σε όλα αυτά που υποτίθεται ότι καταστρέφουν την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Είναι λοιπόν παρήγορο και παράδειγμα προς μίμηση ότι το τελευταίο διάστημα καλλιτέχνες και συγγραφείς με δηλώσεις τους ακύρωσαν τη συμμετοχή τους στα διάφορα events του ΙΑΝΟΥ με αφορμή τα πρόσφατα πεπραγμένα του (συλλήψεις, ξύλο και χημικά) και άσκησαν κριτική στη συνολική του πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενές του.
Η πάλη για καλύτερες συνθήκες εργασίας δεν τελειώνει ακόμα και όταν ιστορικοί κύκλοι κλείνουν. Αυτό που μετράει και αυτό που μας κρίνει όλους και όλες είναι η έμπρακτη τοποθέτηση σήμερα απέναντι στην εργοδοτική βαρβαρότητα και όχι ο βερμπαλισμός σε μια ευχάριστη και ολίγον μελαγχολική βραδιά με μουσική και ποίηση.
Δεν μπορείς πάντα να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και να δείχνεις συμπάθεια προς τους εργαζόμενους και να χαριεντίζεσαι με τα αφεντικά που τσαλαπατούν την αξιοπρέπειά τους. Κάποιες φορές παρά τη θέλησή σου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξεις με ποιανού το μέρος είσαι.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com
Σήμερα, που η κατάσταση της ανεργίας ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τη στέρηση στοιχειωδών αγαθών και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Που η διαχείριση από την πλευρά του κράτους του ζητήματος της ανεργίας, όχι μόνο λύσεις δεν προσφέρει, αλλά αντίθετα συγκαλύπτει και διαιωνίζει το πρόβλημα.
Έχει έρθει η στιγμή να διεκδικήσουμε μια συνολική λύση για όλους τους ανέργους, που θα έχει διάρκεια και θα καλύπτει τις ανάγκες μας για να ζούμε αξιοπρεπώς.
Οι άνεργοι, είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης και όχι μια ξεχωριστή κατηγορία από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Σαν κομμάτι λοιπόν του κόσμου της εργασίας, διεκδικούμε ένα ποσοστό του πλούτου που έχει παραχθεί και συνεχίζεται να παράγεται από το σύνολο της εργατικής τάξης και είναι δίκαιο να επιστραφεί στους εργαζόμενους που έχουν μείνει χωρίς δουλειά.
Γνωρίζουμε καλά ότι καμία κατάκτηση δεν έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη και ούτε πρόκειται βέβαια να μας δοθεί απλόχερα από το κράτος κι οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Βασική προϋπόθεση για να κατακτήσουμε το επίδομα ανεργίας είναι να κατέβουμε οι άνεργοι στο δρόμο και να το απαιτήσουμε μαζικά. Εξάλλου, μόνο με αγώνες έχει καταφέρει η εργατική τάξη να κατακτήσει όλα τα δικαιώματά της.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18:00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ