Τα συστημικά ΜΜΕ έχουν κάνει θέμα σχετικά με τις αμοιβές και με την πραγματική θέση εργασίας που είχαν οι καθαρίστριες, ότι ενώ αρχικά τις προσέλαβαν για υπηρεσίες καθαριότητας στην συνέχεια έκαναν εργασίες γραφείου. Ναι μέχρι ενός σημείου έχουν δίκιο, το σύστημα αυτό έβαλε τις περισσότερες γυναίκες του μειωμένου ωραρίου και των 400-700 ευρώ τον μήνα να καλύψουν αρκετές θέσεις εργασίας και πολλές φορές διαφορετικές στην διάρκεια της ημέρας, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Αλλά δεν μίλησαν για τις φορές, κατά δηλώσεις τους, που τις έβαζαν να καθαρίζουν τα πρεβάζια των παραθύρων έξω από το κτίριο, να κάνουν δουλειές γραφείου που δεν είχαν και τις απαιτούμενες γνώσεις όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν από την θέση τους, να κάνουν οποιαδήποτε εργασία προς όφελος της υπηρεσίας, και όλες πέραν του ωραρίου τους, και με τον ίδιο μισθό…
Τι να πούμε ότι ήταν ευνοούμενες? Όχι ήταν σκλάβοι του συστήματος, ήταν οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές με κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τους την σωματική ακεραιότητα. Είναι πασιφανές ότι οι εργαζόμενες αυτές, γυναίκες ηλικίας 50+ δέχονται λάσπη από ένα σύστημα, που το ίδιο τις έβαζε και εργαζόντουσαν καταπατώντας όλα τα εργασιακά και θεσμικά δικαιώματα τους. Η καθαρίστρια για όλες τις δουλειές, το «παιδί» για όλα τα θελήματα, αυτή ήταν η πραγματικά περιγραφή της θέσης εργασίας τους. Αμοιβή τους από 400 έως 700 ευρώ το μήνα, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό ήταν το ποσό που καθόρησε το κράτος για να αποζημιώνει αυτούς τους ανθρώπους για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Το αποτέλεσμα, απόλυση, μετά από τόσα χρόνια, έγιναν αριθμοί και τις διέγραψαν από το υπουργείο. Ενώ στην θέση τους προσέλαβαν ιδιωτικές εταιρείες με εργαζόμενους σε συνθήκες άθλιες, κοστίζοντας περισσότερο στο δημόσιο. Ο καπιταλισμός, έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του σε μια κατηγορία εργαζομένων, ενώ αφήνει όλους τους εγκάθετους να συνεχίζουν να έχουν ειδικά προνόμια. Ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών είναι δύσκολος και θα σταθούμε δίπλα τους, όπως θα στεκόμασταν σε κάθε εργαζόμενο που χάνει την θέση εργασίας του, το βασικό δικαίωμα για την επιβίωση.
Ο αγώνας των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ είναι αγώνας αξιοπρέπειας που έχει αφήσει ένα αποτύπωμα, ότι έχουν την δύναμη, αυτές οι λίγες γυναίκες να ενοχλούν και να τρομάζουν το κράτος, να έχουν το πείσμα ότι θα τα καταφέρουν, ότι δεν έχουν άλλο δρόμο, και δεν μπορούν να αντέξουν τον εξευτελισμό και ότι θα δώσουν την μάχη τους μέχρι τέλους. Γνωρίζουν καλά ότι πάνω στις πλάτες τους παίζονται αρκετά παιχνίδια, αλλά πρέπει να νικήσουν και η νίκη τους δεν θα είναι μόνο ένας μισθός των 700 ευρώ, μπορεί και μια αφετηρία που να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους, γι αυτό και τις λοιδορούν με κατασκευασμένες «πληροφορίες». Στηρίζουμε και θα στηρίζουμε το δίκιο του κάθε εργαζόμενου, ειδικά δε με περισσότερο πάθος όσων αγωνίζονται.
Προς όλους τους παπαγάλους των ΜΜΕ τους υπενθυμίζουμε ότι καμιά «δουλειά» δεν είναι ντροπή. Η δουλεία και η υποταγή όμως είναι.
Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου
Ελληνικό Τμήμα
iww.org.gr
