Οι Ουκρανοί αναρχικοί δίνουν τη δική τους άποψη σχετικά με την εξελισσόμενη κατάσταση στη χώρα, καθώς η εξέγερση συνεχίζεται και ο αριθμός των νεκρών εκτοξεύεται. Καθώς τα γεγονότα τρέχουν με τρομακτική ταχύτητα στην Ουκρανία ήδη σε κάποια σημεία ακόμα και αυτή η ανακοίνωση που είναι δημοσιευμένη πριν 3 μέρες είναι σε κάποια σημεία ξεπερασμένη
Εμφύλιος πόλεμος άρχισε εχθές στην Ουκρανία. Μια λιγότερο από ειρηνική διαδήλωση συγκρούστηκε με τις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους και τμήματα σχηματίστηκαν από τους θιασώτες της σημερινής κυβέρνησης κοντά στο Vekhovna Rada (το Κοινοβούλιο). Στις 18 Φεβρουαρίου, η αστυνομία, μαζί με τους παραστρατιωτικούς, προκάλεσαν ένα λουτρό αίματος στις κυβερνητικές συνοικίες κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν πολλοί διαδηλωτές. Σφαγείς από τις ειδικές μονάδες τελείωσαν τη δουλειά συλλαμβάνοντας τους υπόλοιπους. Οι αντιπρόσωποι του κυβερνώντος Κόμματος των Περιφερειών και των αστών λακέδων τους από το “Κομμουνιστικό” Κόμμα της Ουκρανίας έφυγαν από το Κοινοβούλιο μέσω μιας υπόγειας σήραγγας. Η ψηφοφορία για τις συνταγματικές τροποποιήσεις, με σκοπό να περιορίσουν την προεδρική εξουσία, δεν έλαβαν χώρα ύστερα από όλα αυτά. [Σ.τ.μ. οι διαβουλεύσεις αυτές έλαβαν χώρα τελικά εχθές 21 Ιανουαρίου]
Μετά την ήττα τους στις κυβερνητικές συνοικίες, οι διαδηλωτές υποχώρησαν στη Μεϊντάν. Στις 6 μ.μ., το Υπουργείο Εσωτερικών και το Γραφείο Εσωτερικής Ασφάλειας (SBU) έδωσαν τελεσίγραφο στους διαδηλωτές, απαιτώντας να διαλυθούν. Στις 8:00 μ.μ., ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και παραστρατιωτικοί, που είναι εξοπλισμένοι με κανονάκια νερού και τεθωρακισμένα οχήματα, άρχισαν την επιδρομή τους στα οδοφράγματα. Η αστυνομία, τα ειδικά τμήματα της SBU, καθώς και φιλοκυβερνητικοί στρατιώτες έκαναν χρήση των όπλων τους. Ωστόσο, οι διαδηλωτές κατάφεραν να κάψουν ένα από τα τεθωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας, και αποδείχθηκε ότι κυβερνητικές δυνάμεις δεν ήταν οι μόνες που έχουν στην κατοχή τους όπλα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν από την αστυνομία (στις 19 Φεβρουαρίου, στις 4 μ.μ.), 24 άτομα έχασαν τη ζωή τους: 14 διαδηλωτές και 10 αστυνομικοί. Τριάντα ένας αστυνομικοί τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς. Ακόμη και αν η εκτίμησή τους για τις απώλειες από την πλευρά της αστυνομίας είναι ακριβής, ο αριθμός των θυμάτων μεταξύ των διαδηλωτών ήταν σίγουρα μειωμένος. Οι γιατροί στη Μαϊντάν αναφέρουν ότι τουλάχιστον 30 σκοτώθηκαν.
Είχε κανείς την εντύπωση ότι ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς ήταν βέβαιος ότι από το πρωί η αντίσταση θα συνθλιβόταν, και έτσι έδωσε εντολή στους ηγέτες της αντιπολίτευσης να συναντηθούν με αυτόν στις 11 π.μ. στις 19 Φεβρουαρίου. Καθώς οι διαπραγματεύσεις δεν έλαβαν χώρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το σχέδιο της κυβέρνησης έχει αποτύχει. Κατά τη διάρκεια της ανεπιτυχούς απόπειρας να καθαρίσουν την Μεϊντάν, οι πολίτες αρκετών δυτικών περιοχών κατέλαβαν διοικητικά κτίρια και κυνήγησαν την αστυνομία. Αυτή τη στιγμή η αστυνομία, ως θεσμικό όργανο, δεν υπάρχει στη Lviv. Σύμφωνα με την SBU, οι διαδηλωτές έχουν απαλλοτριώσει 1500 πυροβόλα όπλα. Σε λιγότερο από 24 ώρες, η κεντρική κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο πάνω σε ένα τμήμα της χώρας. Αυτή τη στιγμή, η μόνη λύση μπορεί να είναι η παραίτηση του Προέδρου, ωστόσο, αυτό θα σήμαινε ότι ο ίδιος, η οικογένειά του, και οι πολλοί στενοί συνεργάτες και εξαρτώμενοι απ’ αυτόν, που αποτελούν μια μάλλον μεγάλη ομάδα στην κυβέρνηση, θα έχαναν τα οφέλη τους. Είναι πιθανόν ότι δεν θα το δεχθούν αυτό.
Σε περίπτωση νίκης του Γιανουκόβιτς, θα γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος, και οι υπόλοιποι θα είναι καταδικασμένοι σε μια ζωή στην οποία θα αντιμετωπίζουν τη φτώχεια, τη διαφθορά, και την κατάργηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους. Οι επαναστατημένες περιοχές ζουν την εμπειρία τώρα τεράστιων αποκαταστάσεων “συνταγματικής τάξεως”. Δεν είναι απίθανο ότι η κατάργηση τέτοιων “τρομοκρατικών ομάδων” στη Γαλικία θα έχει το χαρακτήρα της εθνοκάθαρσης. Οι τρελοί ορθόδοξοι ακροδεξιοί από το Κόμμα των Περιφερειών, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έβλεπαν τους συντηρητικούς Ελληνο-Καθολικούς ως τους υποστηρικτές των “Ευροσοδόμων” (“Eurosodom”). Μια τέτοια “αντιτρομοκρατική” πράξη θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια του στρατού, όπως ο Υπουργός Άμυνας, Λέμπεντεφ, έχει ήδη ανακοινώσει.
Σήμερα, η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια τραγωδία, αλλά η πραγματική φρίκη θα ξεκινήσει όταν η κυβέρνηση διασπάσει την αντιπολίτευση και “σταθεροποιήσει” την κατάσταση. Σημάδια προετοιμασίας μιας μαζικής εκκαθάρισης έγιναν αισθητά ήδη από τις αρχές Φεβρουαρίου, όταν άνοιξαν ποινικές υποθέσεις εναντίον των τμημάτων αυτοάμυνας της Μεϊντάν ως παράνομοι στρατιωτικοί σχηματισμοί. Σύμφωνα με το Άρθρο 260 του Ποινικού Κώδικα, τα μέλη των εν λόγω τμημάτων μπορούν να αντιμετωπίσουν φυλάκιση 2 έως 15 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να βάλει περισσότερους από 10 χιλιάδες πολίτες πίσω από τα σίδερα. Στις περιοχές, καθώς και στην πρωτεύουσα, ειδικά “τάγματα θανάτου” δρουν ως υποστήριξη στις κοινές αστυνομικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, την ευθύνη για το κάψιμο ζωντανής μια ακτιβίστριας στη Μεϊντάν από το Zaporozhye υποστηρίχθηκε από ένα τέτοιο “τάγμα θανάτου,” το οποίο αυτοαποκαλείται “Sebastopol Ghosts.” Ανακοίνωσαν ότι είναι έτοιμοι να υποβάλλουν τους συμμετέχοντες στη Μεϊντάν στα Ανατολικά σε παρόμοιες θεραπευτικές αγωγές.
Σε περίπτωση νίκης της Αντιπολίτευσης η ζωή θα είναι μακράν του τελείου επίσης. Παρά το γεγονός ότι οι φασίστες αποτελούν τη μειοψηφία των διαδηλωτών, είναι αρκετά δραστήριοι και δεν είναι τα κοφτερότερα εργαλεία στην αποθήκη. Λίγες μέρες εκεχειρίας στα μέσα Φεβρουαρίου οδήγησαν σε συγκρούσεις μεταξύ των δεξιών ομάδων, με αποτέλεσμα αρκετές άσκοπες και βίαιες συγκρούσεις, καθώς επίσης και επιθέσεις σε ιδεολογικά ‘αιρετικούς.’ Εκτός από τους φασίστες, παλιοί και έμπειροι της Αντιπολίτευσης θα επιχειρήσουν επίσης να καταλάβουν την εξουσία. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη κάποια εμπειρία συνεργασίας με την κυβέρνηση και δεν είναι άσχετοι με τη διαφθορά, την ευνοιοκρατία, και τη χρήση των κονδυλίων του προϋπολογισμού για προσωπικά συμφέροντα.
Οι “παραχωρήσεις” που η Αντιπολίτευση απαιτεί στο Κοινοβούλιο αυτή τη στιγμή είναι θλιβερές. Ακόμη και το Σύνταγμα του 2004, που προσπαθούν να αποκαταστήσουν, δίνει πολύ μεγάλη δύναμη στον Πρόεδρο (ο έλεγχος πάνω στα ΜΑΤ και τις ειδικές δυνάμεις είναι ένα παράδειγμα), και του αναλογικού εκλογικού συστήματος, με κλειστές λίστες, παραδίδει το κοινοβούλιο στον έλεγχο μιας ομάδας δικτατορόφιλων ηγετών, οι οποίοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μαζί με τον Πρόεδρο θα κυβερνούν χωρίς εμπόδια.
Το δεύτερο αίτημά τους – ο διορισμός του Υπουργικού Συμβουλίου που να αποτελείται από ηγέτες της Αντιπολίτευσης – είναι εντελώς επαίσχυντο. Ρισκάρουν δηλαδή οι άνθρωποι την υγεία τους, την ελευθερία, και τη ζωή για χάρη κάποιου να γίνει πρωθυπουργός, και κάποιου άλλου να πάρει την ευκαιρία να ελέγχει τη ροή των διεφθαρμένων χρημάτων; Αυτή είναι η λογική έκβαση του προτιμητέου κινητήριου πάθους των συνομιλιών σχετικά με το “έθνος,” και εστιάζοντας σε κάθετες δομές που είναι δεμένες με τους ίδιους μισητούς πολιτικούς, αντί της ανάπτυξης από τα κάτω οργανισμών γύρω από τα οικονομικά και υλικά συμφέροντα. Αυτό είναι το κύριο μάθημα που η Μεϊντάν έχει να μάθει ακόμα.
Ωστόσο, θα είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε αυτό το μάθημα στην πράξη μόνο αν η σημερινή κυβέρνηση χάσει τη μάχη.
Η Αντιπολίτευση μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο έχει σπάσει σε πολλές εχθρικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους φατρίες. Αν κερδίσει, το καθεστώς που θα ακολουθήσει θα είναι ασταθές και χωρίς συνοχή. Θα είναι τόσο αστικό και κατασταλτικό, όσο ήταν το Κόμμα των Περιφερειών πριν από την πρώτη παράσταση βίας εναντίον των διαδηλωτών τον Νοέμβριο.
Η ευθύνη για το αίμα που έχει χυθεί βαραίνει εν μέρει και την ΕΕ που δέχεται ευχαρίστως τα χρήματα από τα διεφθαρμένα καθάρματα στην Ουκρανία, τη Ρωσία, και ορισμένες χώρες της Αφρικής, ενώ επιμελώς παραμελεί να ελέγχει την πηγή αυτών των “επενδύσεων.” Μόνο μετά αφού δει τα πτώματα των θυμάτων τέτοιων “επενδυτών,” που θα γίνει τόσο πολύ συναισθηματική και γεμάτη ανθρωπιστικό πάθος.
Αυτός δεν είναι δικός μας πόλεμος, αλλά η νίκη της κυβέρνησης θα σημάνει την ήττα των εργατών. Η νίκη της Αντιπολίτευσης επίσης δεν υπόσχεται τίποτα καλό. Δεν μπορούμε να καλέσουμε το προλεταριάτο να θυσιαστεί για χάρη της Αντιπολίτευσης και των συμφερόντων της. Πιστεύουμε ότι η έκταση της συμμετοχής σε αυτή τη σύγκρουση είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Ωστόσο, ενθαρρύνουμε όλους να αποφεύγουν να στρατολογούνται για να υπηρετούν στις εσωτερικές στρατιωτικές δυνάμεις που ελέγχονται από τον Γιανουκόβιτς, και να σαμποτάρουν με όλα τα διαθέσιμα μέσα τις ενέργειες της κυβέρνησης.
Ούτε θεοί, ούτε αφέντες, ούτε έθνη, ούτε σύνορα!
Οργάνωση Κιέβου AWU (Αυτόνομη Ένωση Εργατών)
ΠΗΓΗ:http://aixmi.wordpress.com/2014/02/22/update-%ce%b7-%ce%ac%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9/
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1516910
200 περίπου άτομα συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Εσταυρωμένου και γύρω στις 12.30’ ξεκινήσαμε την πορεία μας προς το Πράκτικερ. Ο κρύος και βροχερός καιρός μπορεί να έπαιξε τον ανασταλτικό του ρόλο για μια πιο μαζική προσέλευση αλλά όσοι και όσες πορευτήκαμε είχαμε την καλύτερη δυνατή παρουσία στο δρόμο. Δυνατή περιφρούρηση και πολλά συνθήματα κατοχύρωσαν για μια ακόμη φορά το σοβαρό πολιτικό και κοινωνικό εκτόπισμα του ανατρεπτικού προτάγματος στην πόλη. Διασχίσαμε την Ιερά Οδό με τη «διακριτική συνοδεία» της αστυνομίας που λίγο πριν φτάσουμε στο Πράκτικερ πήρε λιγότερο διακριτικό χαρακτήρα με δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να παίρνουν θέση μπροστά από το κατάστημα. Το κατάστημα είχε κλείσει το μεγάλο υπόγειο πάρκινγκ και είχε απλώσει πλέγματα στην πρόσοψή του. Η πορεία διεκδίκησε το τράβηγμα των διμοιριών από την είσοδο και έτσι φτάσαμε ακριβώς μπροστά από το κατάστημα, το οποίο λειτουργούσε μόνο κατά το ήμισυ, αφού επιτρεπόταν η είσοδος στο σούπερ μάρκετ που συστεγάζεται αλλά οι πόρτες του Πράκτικερ εσωτερικά του κτιρίου ήταν κλειστές. Μείναμε περίπου 20 λεπτά φωνάζοντας συνθήματα και μοιράζοντας κείμενα μέσα κι έξω από το κτίριο και αποχωρήσαμε ρίχνοντας κόκκινες μπογιές στην πρόσοψή του καταστήματος. Στη συνέχεια μπήκαμε όλοι στο μετρό από το σταθμό τη Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Πράκτικερ και επιστρέψαμε στην πλατεία Εσταυρωμένου.
Αρκετός κόσμος επιδοκίμασε την πορεία αλλά χωρίς να φαίνεται ότι αυτή η επιδοκιμασία έχει τη διάθεση να ξεπεράσει την κουλτούρα της ανάθεσης. Το γεγονός της «αυτοκτονίας», έτσι κι αλλιώς, φέρει ένα συναισθηματικό βάρος τη στιγμή που επικοινωνείται και μάλιστα ιδιαίτερα σε αυτές τις γειτονιές. Πολλές «τριβές» στα μοιράσματα του κειμένου χωρίς κανένα ίχνος επιθετικότητας που επιβεβαιώνουν, όμως, είτε την ασφάλεια ενός «τι να κάνουμε», είτε την κυριαρχία μιας διάχυτης μοιρολατρίας. Ο κόσμος ιδιαίτερα μέσα στο Πράκτικερ σοκαρίστηκε από την αναπάντεχη γι’ αυτόν οργισμένη διαδήλωση στην είσοδο του μαγαζιού… χωρίς να προσδιορίζεται, ωστόσο, το πρόσημο του σοκ.
γραφει ο Νίκος
Οι Ουκρανοί αναρχικοί δίνουν τη δική τους άποψη σχετικά με την εξελισσόμενη κατάσταση στη χώρα, καθώς η εξέγερση συνεχίζεται και ο αριθμός των νεκρών εκτοξεύεται. Καθώς τα γεγονότα τρέχουν με τρομακτική ταχύτητα στην Ουκρανία ήδη σε κάποια σημεία ακόμα και αυτή η ανακοίνωση που είναι δημοσιευμένη πριν 3 μέρες είναι σε κάποια σημεία ξεπερασμένη
