Αναδημοσίευση από Hit&Run

Του Δήμου Βοσινάκη

Στις 16/4/2015 είδαμε άλλη μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας από ομάδα εργαζομένων που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα της κρίσης, μόνο που αυτή τη φορά πρέπει να επισημάνουμε μερικές διαπιστώσεις που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Προσπερνάω στα γρήγορα το γεγονός ότι η κάθοδος των μεταλλωρύχων στην Αθήνα με λεωφορεία ήταν πληρωμένη από την εργοδότρια εταιρεία, δεν ασχολούμαι με το πόσο αυθόρμητη είναι μία εργατική κινητοποίηση όταν αυτή πληρώνεται από τα αφεντικά και εστιάζω στο πρώτο παράδοξο της υπόθεσης:

Οι μεταλλωρύχοι είναι πολύ τυχεροί αφού για κάποιους περίεργους και ανεξήγητους λόγους είδαν μία πορεία 4-5 χιλιάδων ανθρώπων να λαμβάνει τέτοιας δημοσιότητας από τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες. Αναλυτικά ρεπορτάζ, εκτενείς αναφορές του εγχώριου Τύπου, λεπτομερής καταγραφή της κινητοποίησης από την αρχή μέχρι το τέλος της. Τα χρόνια του μνημονίου έχουν γίνει πορείες και διαδηλώσεις στην Αθήνα για εργατικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα με διπλάσιο, τριπλάσιο και δεκαπλάσιο κόσμο, αλλά «δυστυχώς» δεν κατάφεραν να προκαλέσουν έστω και το μισό ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Οι συλλογικότητες και τα άτομα που αντιδρούν στην εξόρυξη έχουν διοργανώσει στο παρελθόν διαδηλώσεις, πορείες και συναυλίες με 10 και 20 χιλιάδες κόσμο, αλλά δεν μπόρεσαν να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Για την ακρίβεια, ούτε καν μία πανοραμική φωτογραφία δεν μπορέσαμε να δούμε στις εφημερίδες από εκείνες τις διαμαρτυρίες. Αντιθέτως, τα σχόλια στα τηλεοπτικά παράθυρα μιλούσαν για περιθωριακά άτομα που κλείνουν τους δρόμους, καταστρέφουν την αγορά, διώχνουν τους τουρίστες και διαταράζουν την αναπαραγωγή των πεταλούδων.

Συμπέρασμα; Μάλλον τα κανάλια και οι εφημερίδες έγιναν ξαφνικά πολύ ευαίσθητα στα εργατικά θέματα και από εδώ και πέρα θα καλύπτουν μετά μανίας οτιδήποτε σχετίζεται με το θρυλικό δίκιο του εργάτη και δεν θα δικαιώσουν όσους λένε ότι η υπερπροβολή της πληρωμένης πορείας των μεταλλωρύχων έχει να κάνει με το γεγονός πως αυτός που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη είναι ο εθνικός εργολάβος και κάτοχος αρκετών ΜΜΕ Γιώργος Μπόμπολας.

Πάμε τώρα να εξετάσουμε την κινητοποίηση των εργαζομένων. Οι δηλώσεις των μεταλλωρύχων ήταν εξόχως αποκαλυπτικές για τις προθέσεις, τους στόχους και τα αιτήματα τους. Σε ένα ρεσιτάλ ειλικρίνειας , μία κυρία δήλωσε με ένα κάπως απολογητικό ύφος: «Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να δουλεύουμε». Είπατε τίποτα; Ποια προστασία του περιβάλλοντος, ποιο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ποια καταστροφή του αρχέγονου δάσους των Σκουριών και τρίχες κατσαρές; Το μόνο που θέλουνε οι μεταλλωρύχοι είναι να δουλεύουνε. Να δουλεύουνε και να πληρώνονται με 700, 800 ή και 1000 ευρώ. Αν σκεφτούμε ότι σε μία χώρα που η επίσημη ανεργία είναι στο 25% και η ανεργία των νέων είναι σταθερά πάνω από το 50%, τότε θα καταλάβουμε ότι αυτό που ξέχασαν να μας πούνε οι μεταλλωρύχοι είναι πως το μόνο που θέλουνε είναι να δουλεύουνε αυτοί και όλοι οι άλλοι να πάνε να βαμηθούν. Οι μεταλλωρύχοι δεν έδειξαν την παραμικρή συμπαράσταση στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους για να «σωθεί η χώρα» κατασυκοφαντημένοι και λοιδορούμενοι από τα ΜΜΕ που ελέγχει ο εθνικός εργολάβος που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο χαρακτηριστικό από τις δηλώσεις των μεταλλωρύχων, κάτι που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια μιας εργατικής διαμαρτυρίας και φανερώνει την πολιτική ταυτότητα των ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία. Τι είναι αυτό; Η συνθηματολογία τους. Για παράδειγμα, ένα από τα συνθήματα των μεταλλωρύχων ήταν «Δεν είμαστε φονιάδες, ούτε αναρχικοί, αλλά μεταλλωρύχοι απ’ τη Χαλκιδική». Δεν ξέρω αν αυτοί που αντιδρούν στην εξόρυξη είναι φονιάδες, ξέρω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχικών αντιδρούν ιδεολογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης και θέλω να μάθω γιατί οι μεταλλωρύχοι προτιμάνε να φωνάζουν τι δεν είναι, αντί να μας πληροφορήσουν τι είναι. Αν έχετε ρε παιδιά κάποια ενιαία πολιτική ταυτότητα σαν εργαζόμενοι, τότε, λογικά, θα έχετε και τα επιχειρήματα που θα εξηγούν την επιλογή σας, έτσι δεν είναι;

Η απορία μου για τον πολιτικό προσανατολισμό των μεταλλωρύχων δεν κράτησε πολύ: Αφού αποκήρυξαν δημόσια την αναρχία και αφού δήλωσαν περήφανοι για την εργασία τους, στη συνέχεια υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον ακροδεξιό πρεσβευτή της βλακείας που προμοτάρει τηλεοπτικώς τα βιβλία του με τον ίδιο τρόπο που λανσάρει ο έμπειρος ψαράς τις κουτσομούρες του. Απολογισμός; Η πορεία των μεταλλωρύχων, που ξεσήκωσε θύελλα δημοσιότητας και πληθώρα τηλεοπτικών σχολίων, διοργανώθηκε με έξοδα της εταιρίας, απομονώθηκε πλήρως από τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας και διάλεξε για πολιτικό καταφύγιο το στρατόπεδο της ακροδεξιάς. Και εις ανώτερα…

Την εικόνα της σύγχρονης κοινωνικής εξαθλίωσης αποτυπώνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τέσσερα εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ενώ η ψαλίδια των κοινωνικών ανισοτήτων διευρύνεται.

Αυξήθηκε στο 35,7% από 34,6% ένα χρόνο πριν το ποσοστό των πολιτών που ζουν υπό τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013 (κατάσταση το 2012), σε αυτή την κατηγορία ανήκουν 3.903.800 πολίτες έναντι 3.795.100 ένα χρόνο πριν. Η επίδοση είναι η δεύτερη χειρότερη πανευρωπαϊκά μετά την Βουλγαρία (48%) και με την Κύπρο να έχει ποσοστό πολιτών σε κίνδυνο φτώχεια μόνο στο 14,7%. Το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων, έχει 6,6 φορές υψηλότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων συμπολιτών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Το πρόβλημα της ανισότητας παρέμεινε αμετάβλητο το 2013, αλλά και το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά μαζί με αυτό της Βουλγαρίας.

Έπεται με χάσμα φτωχών πλουσίων 6,3 η Λετονία και η Ισπανία, ενώ στην Νορβηγία η ανισότητα είναι μόνο 3,3. Το… κατώφλι φτώχειας διαμορφώθηκε σε ετήσιο εισόδημα 5.023 ευρώ για άγαμο και σε 10.547 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, σύμφωνα με την έρευνα του 2013. Ένα χρόνο πριν, καθώς τα εισοδήματα ήταν πολύ υψηλότερα και το κατώφλι φτώχειας ήταν υψηλότερο στα 5.708 ευρώ ετησίως για τον άγαμο και στα 11.986 για τετραμελή οικογένεια, ενώ το 2010 βρισκόταν στα 7.178 ευρώ για τον άγαμο και 15.073 ευρώ για οικογένεια. Με βάση αυτά τα δεδομένα, το 23,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ο λόγος για 892.763 νοικοκυριά με 2,5 εκατ. μέλη. Στις μονογονεϊκές η φτώχεια φτάνει στο 37%, ενώ τα παιδιά που ζουν σε φτωχιές οικογένειες ανέρχονται στο 28,8% του συνόλου.

ΠΗΓΗ: HIT&RUN

Γάλλοι αγρότες- παραγωγοί λαχανικών έβαλαν φωτιά σε φορολογικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της κυβερνητικής αδράνειας στην πτώση του βιοτικού επιπέδου τους, που είναι απόρροια της κακής εσοδείας και της ρωσικής απαγόρευσης εισαγωγής τροφίμων.

Οι αγρότες, οι οποίοι λένε ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν με τις συνεχιζόμενες πτώσεις των τιμών των προϊόντων τους, χρησιμοποίησαν τρακτέρ και ρυμουλκά για να πετάξουν αγκινάρες, κουνουπίδια και κοπριά που έφεραν μαζί τους στους δρόμους και έσπασαν παράθυρα και βιτρίνες, στην πόλη της Morlaix στη Βρετάνη, σύμφωνα με την αστυνομία.

Οι 100 περίπου αγρότες, έκαψαν στην αρχή το παράρτημα μιας ασφαλιστικής εταιρείας το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, και στην συνέχεια οδήγησαν τα τρακτέρ τους στην κτίριο της εφορίας της πόλης όπου έριξαν τα απούλητα λαχανικά τους στον δρόμο και στην συνέχεια έβαλαν φωτιά στο κτίριο. Τα Γαλλικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι αγρότες έκλεισαν την κυκλοφορία, ώστε οι πυροσβέστες να μην μπορέσουν να σβήσουν την φωτιά.

Οι Γάλλοι αγρότες διαμαρτύρονται ενάντια στην φορολογική πολιτική και την αδράνεια της κυβέρνησης σχετικά με διάφορες πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να προσφέρουν ανακούφιση για τον αγροτικό κλάδο, αλλά που φαίνεται να μην ενδιαφέρουν την κυβέρνηση.

Πέρυσι, μια μελέτη από το γαλλικό ινστιτούτο υγείας INVS ανέφερε ότι περίπου 500 αγρότες στη Γαλλία αυτοκτόνησαν μεταξύ 2007 και 2009. Το ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ των Γάλλων αγροτών είναι πάνω από 20% υψηλότερο από τον γενικό πληθυσμό της χώρας και είναι ανησυχητικά υψηλά καθώς είναι διπλάσι0 από ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο ή την Ισπανία.

ΠΗΓΗ: ΗΙΤ&RUN

Το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια συνοδευτική προσπάθεια του βιβλίου «Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα», το οποίο έχει στόχο την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης της αναρχικής αντίστασης στη φρανκική δικτατορία.

Το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια συνοδευτική προσπάθεια του βιβλίου «Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα», το οποίο έχει στόχο την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης της αναρχικής αντίστασης στη φρανκική δικτατορία. Το χρονικό διάστημα που καλύφθηκε εδώ πέρα -απ’ το 1939 ως το 1963- δεν εξιστορήθηκε πλήρως, αλλά περιορίστηκε στο υλικό που συγκεντρώθηκε κατά τις επαφές μας, στην προσπάθεια μας να συλλέξουμε στοιχεία για το βιβλίο.

Οι Eduard Pons Prades, Salvador Gurruchari και Octavio Alberola μας καταθέτουν τις μαρτυρίες τους για την κοινωνική και πολιτική συγκυρία της εποχής. Μέσα από αυτή τη κατάθεση γίνεται μια προσπάθεια να δωθούν απαντήσεις σε σχέση με τη πιο θολή ιστορική περίοδο της Ισπανίας: αυτής της δικτατορίας του Φράνκο.

Την ιστορική αναδρομή αυτή συνθέτουν επίσης πρόσωπα όπως οι Josep Terrades, Juan Gutiérrez και Clotilde Cervera. Οι τελευταίοι μας μεταφέρουν την προφορική ιστορική παράδοση των περιοχών που ζουν.

Η αφήγηση ξεκινά από τον ποταμό Έβρο, εκεί όπου δόθηκε η πιο καθοριστική μάχη του Ισπανικού εμφυλίου. Θα ακολουθήσει τη διαδρομή μέχρι το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Vernet d´ Ariege στη Νότια Γαλλία, εκεί όπου οδηγήθηκαν κάποιοι από τους 500.000 πρόσφυγες, ηττημένους των φασιστών. Η αφήγηση συνεχίζεται με το τελευταίο ταξίδι του Quico Sabaté στο Mas Clarà αλλά και την ενέδρα που έστησε η Guardia Civil
στον Facerias στην περιοχή Nou Barris στη Βαρκελώνη. Ακολουθεί η επανένωση των δύο τάσεων της CNT και η δημιουργία της Defensa Interior καθώς και η δολοφονία από το φρανκικό καθεστώς των Granados και Delgado.

Ακόμα και σήμερα η ιστορία αυτής της αντίστασης είναι πρακτικά άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία του ισπανικού λαού. Αυτή η άγνοια είναι αποτέλεσμα και της ανώδυνης μετάβασης απ’ τη δικτατορία στην αστική δημοκρατία. Στην Ισπανία δεν υπήρξε καμία ρήξη με το φασιστικό παρελθόν. Δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για τις δολοφονίες, ούτε εκκαθαρίστηκε ο κρατικός μηχανισμός. Οι ίδιοι άνθρωποι που διοικούσαν, καταπίεζαν και δολοφονούσαν για την υπεράσπιση της δικτατορίας, συνέχισαν να διοικούν, να καταπιέζουν και να δολοφονούν για χάρη της δημοκρατίας.

Διάρκεια: 65 λεπτά

Γλώσσα: Ισπανικά-Καταλανικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά

http://vimeo.com/18347990

ΠΗΓΗ:.hitandrun

Στο αρχείο τέθηκε από τον Εισαγγελέα του Ναυτοδικείου Πειραιά η υπόθεση του ναυαγίου στο Φαρμακονήσι, δικαιοσύνη ζητούν οι επιζήσαντες. Ενημέρωση από τη χτεσινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν στο ΔΣΑ η Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών